Καλημέρα και Αντίο (free-ebook) - eBooks4Greeks.gr

Αγγελική Σχοινά
το φορά κι εκείνη το ήξερε. Ήταν δώρο δικό του. Της το είχε φέρει
από το Βερολίνο, τυλιγμένο σε μπλε ριζόχαρτο με κόκκινη κορδέλα,
όταν είχε βρεθεί εκεί εξαιτίας μιας εκδήλωσης με τη δουλειά
και η Ζωή λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν είχε ακολουθήσει.
Το είχε δει τυχαία, δεν είχε στο μυαλό του να της πάρει
οπωσδήποτε κάτι, αλλά μόλις το είδε του τη θύμισε αυτόματα. Ήταν
λες και κάποιος το είχε κλέψει από την ντουλάπα της ή από το λαιμό
της. Άλλες φορές τη θυμόταν ξαπλωμένη στη μωβ φλοκάτη, με
στοίβες περιοδικά γύρω της, να βουλιάζει μέσα τους φορώντας τα
μπλε, ορθογώνια γυαλιά της.
Η Ζωή χρειαζόταν ασφάλεια;
Είχε βάλει το φαγητό στο φούρνο και είχε μαζέψει την περισσότερη
ατσαλιά. Έπλυνε τα χέρια με τις παλάμες της, τον δρόσισε στο πρόσωπο
και τον φίλησε. Τράβηξε την καρέκλα την ξύλινη και κάθισε
απέναντί του, αλλάζοντας θέση στην κανάτα με τα λουλούδια, για να
τον κοιτάει δίχως να παρεμβάλλεται τίποτα μεταξύ τους. Εκείνος
είχε στα χέρια του μια σβούρα κι έπαιζε αμήχανα όλη την ώρα. Τη
γυρνούσε και την άφηνε να σταματήσει μόνη της, όπως γυρνούσαν
κι οι σκέψεις πάλι και πάλι στο μυαλό του. Πιο δίπλα στο περβάζι
του παραθύρου υπήρχε μια μεγάλη πήλινη πιατέλα γεμάτη σβούρες.
Ήταν ωραία τα παράθυρα στο σπίτι της μάνας του, ήταν ψηλά
και είχαν τα περβάζια από τη μέσα πλευρά.
Μια σβούρα… Ήταν το αναμνηστικό δώρο που ζητούσε απ’ όλους,
κι εκείνο που έπαιρνε μόνη της απ’ όσα μέρη επισκεπτόταν. Πολύχρωμες
σβούρες σε διάφορα σχέδια και μεγέθη, η κάθε μια με
τη δική της ιστορία. Ο Φίλιππος κρατούσε μία με μεγάλη ακτίνα,
που έμοιαζε με φόρεμα μικρόσωμης κούκλας σε αποχρώσεις ροζμωβ.
Τη στριφογύρισε πάλι και την παρακολουθούσε να κάνει κύκλους
γύρω από τον εαυτό της.
«Μοιάζει σαν να χορεύει», σχολίασε αλλάζοντας θέμα.
- 60 -