Dragan Matić: Genetički algoritmi i muzika - Univerzitet u Novom Sadu

može, a šta ne može svrstati pod umjetnošdu. Sama mogudnost i upotreba automatske sinteze različitihtonova inicira postavljanje pitanja određivanja granice između čovjekove kreativnosti i umjetničkesposobnosti sa jedne, te karakteristika mašine i automatske nekreativne proizvodnje tona sa drugestrane.S obzirom na prethodno, pitanje kvaliteta i smisla algoritamski generisanih “umjetničkih” dijela senamede kao objektivno. Kada je o muzici konkretno riječ, protivnici algoritamskog komponovanjanavode nekoliko objektivnih razloga koji minimizuju njegov značaj:muzika, kao umjetnost, ne može biti potpuno formalizovana i svedena na niz pravila na osnovukojih se nepogrešivo komponuje,kvalitet proizvedog sadržaja često nije na zadovoljavajudem umjetničkom nivou, jer razvojni alatijednostavno nisu dobri,mnogi algoritmi su zasnovani na komponovanju manjih ili vedih varijacija zadate teme, gdje sekreativnost, kao jedan od osnovnih elemenata umjetnosti zapravo pripisuje nekome drugom,često je u komponovanju ovakve muzike čovjek aktivno uključen (na primjer kod interaktivnihgenetičkih algoritama), te se tako eventualna ljepota komponovanog djela opet ne pripisujesamom algoritmu, ved čovjeku,mašine nemaju osjedaje, te je samim tim ovakva muzika besmislena, jer ne može bitiinterpretacija emotivnog stanja autora.Nasuprot ovim objektivnim nedostacima algoritamskog komponovanja, niz činjenica ipak ide u prilogdosadašnjem, ali i daljem razvoju ovakve muzike:osjedaj ljepote je subjektivan, ne postoji opšte prihvadena definicija dobre i loše muzike, tj. svedok se nekome dati muzički proizvod sviđa, ima ga smisla i kreirati,neki elementi muzike su ipak “mjerljivi” i podliježu pravilima: frekvencije tonova, pravilnostiritma, odnosi između skladnih tonova, jačina tona itd; svi ovi elementi se mogu formalizovati,kvalitet i kreativnost se postižu uzajamnim preplitanjem slučajnih (ali ne potpuno proizvoljnih)procesa i poboljšanjem trenutnog rješenja dok se ne odredi ono koje je zadovoljavajude i zamašinu i za čovjeka,prema mišljenju kompozitora, proces (niz radnji prilikom) komponovanja djela od strane čovjekase ne razlikuje od standardnog algoritamskog pristupa,pokušaji šabloniziranja se u istoriji muzike često javljaju. Kako se navodi u [6], u literaturi sepominje da su neki najčuveniji kompozitori (između ostalih i Bah, Mozart, Hajdn i Betoven)komponovanje pokušavali opisati skupom univerzalnih pravila, pozivajudi se na svoje ili šablonedrugih kompozitora,mnoge kompozicije dobijene na ovaj način i nemaju pretenziju da zauzmu mjesto umjetničkojmuzici koja je kroz vijekove komponovana od strane ljudskih bida; na primjer, kreiranje velikogbroja eksperimentalnih semplova koji se koriste za sintezu ili dizajn zvuka je prostor koji jetrenutno “nepopunjen” i novi zvukovi automatski generisani su dobrodošli,ljudski faktor odlučivanja, na kraju krajeva, nije izostavljen, jer je svaki kriterijum zakomponovanje ipak sastavio čovjek.19