Dragan Matić: Genetički algoritmi i muzika - Univerzitet u Novom Sadu

ZaključakIntenzivan razvoj informaciono komunikacionih tehnologija diktira upotrebu računara i drugihelektornskih uređaja u svim sferama života, pa tako i u umjetnosti. Sa druge strane, kreativnost isposobnost stvaranja novog i neponovljivog estetski vrijednog sadržaja je isključiva ljudska djelatnost.Određivanje načina i analiza parametara koji računare mogu da usmjere ka uspješnom simuliranjukreativnih ljudskih sposobnosti i konkretno komponovanju muzike, su danas predmet izučavanja naučneoblasti koja se nalazi na tromeđi matematike, informatike i teorije muzike.Muzika je od antičkih civilizacija bila predmet izučavanja matematičara. Još u Staroj Grčkoj su, uvremenu Pitagore, prepoznate matematičke pravilnosti koje opisuju „skladne intervale“. Pokušajiformalizovanja muzike i procesa komponovanja nisu zaobišli ni slavne kompozitore kao što su Bah,Hajdn ili Mocart. Značajan korak ka formalizovanju muzike i „krodenju“ beskonačnog prostora svihmogudih tonova predstavlja uvođenje dvanaest tonske jednako temperirane skale. U novije vrijeme, odsredine dvadesetog vijeka, upotrebom računara povedava se i broj pokušaja upotrebe algoritama ukomponovanju muzike. Razvoj elektronskih muzičkih instrumenata diktira i razvoj i sintezu novihzvukova, što je opet zasebna oblast nauke, u kojoj pored matematike, teorije muzike i računarstva,značajnu ulogu igraju naučne oblasti fizike i elektrotehnike.S obzirom na svoju prirodu, genetički algoritmi predstavljaju dobar način za pretraživanje ogromnog ineuređenog muzičkog prostora mogudih kompozicija. Uzastopna primjena genetičkih operatoramutacije i selekcije iz iteracije u iteraciju omogudavaju kontinuirano „poboljšanje“ dobijenih rezultata.Operator ukrštanja, u kombinaciji sa selekcijom simulira inovativni proces stalnog dobijanja novihrješenja, koja predstavljaju kombinaciju prethodnih, uzimajudi njihove najbolje dijelove.U ovom radu je napravljen pregled upotrebe genetičkih algoritama u muzici, sa naglaskom nakomponovanje muzike upotrebom ovih algoritama. Kao ilustraciju upotrebe genetičkih algoritama ukomponovanju, autor je razvio jedinstven, sopstveni genetički algoritam koji kontrolom nekih„mjerljivih“ elemenata muzičke kompozicije daje, po subjektivnom estetskom osjedaju autora,zadovoljavajude rezultate. Rezultati (kompozicije) koji se mogu dobiti iznesenim algoritmom po mišljenjuautora, zadovoljavaju i neke objektivne kriterijume „lijepe“ kompozicije: dobijene kompozicije sadržeintervale koji su prijatni ljudskom uhu, kompozicije imaju smislen ritam, a uz blago prilagođen aranžmani odgovarajudu pratnju zvuče neobično, ali prijatno.Sa aspekta praktičnog korištenja, ovaj algoritam daje mogudnost upravljanja raznim parametrima kojiutiču na kvalitet i oblik kompozicije. Postojanje referentne jedinke (ili unaprijed zadatih parametara)ubrzava proces odabira i dobijanja ritmične i relativno skladne kompozicije. Striktno vezivanje rezultataalgoritma za referentne vrijednosti za posljedicu rezultuje pojavu velikog broja „sličnih“ kompozicija.Podešavanjem vrijednosti intervala, ali i parametara koji mijenjaju uticaj sličnosti sa referentnomjedinkom, omogudava se pretraživanje (eksploatacija) skupa svih mogudnih kompozicija. Ovo, premamišljenju mnogih autora (kako je ved navedeno u [2]), predstavlja dobar način za dobijanje59