Puls Szpitala nr 25 - Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie

lipiec sierpień wrzesień 2009Dotyk, spokóji obecność rodzicówPrzyjście na świat dziecka powinnobyć jednym z najszczęśliwszychdni w życiu. A trudnoo takie, kiedy nie można w kilka dnipo porodzie wrócić do domu, cieszyćsię swoim maleństwem w ciszyi spokoju, a kontakt z dzieckiemutrudniony jest, a czasami wręcz niemożliwyprzez inkubator, w którymwcześniak leży i specjalistyczną aparaturę,do której jest podłączony.Dobra kondycja psychiczna matkiwcześniaka w takich momentach jestbardzo ważnym stymulatorem doodpowiedniego rozwoju dziecka. Towłaśnie ona musi być tą najmocniejsząstroną, aby jej dziecko, pomimoszpitalnego otoczenia czuło się bezpieczne,kochane i miało zapewnionetakie same warunki, jak dzieci urodzoneo czasie.Pani Milena Szostak to mama Lenki,wcześniaka urodzonego w 29 tygodniu,ważącego 1500 gram i mierzącego43cm. Lenka swoje pierwszepółtora miesiące życia spędziław inkubatorze.- Kobieta w ciąży, mimo że jest uświadamianaprzez lekarzy, że urodziwcześniaka, to tak naprawdę nie zdajesobie sprawy z tego, co to znaczy –mówi Milena Szostak. – Lęk i strachz tym związany przychodzi dopiero poporodzie, kiedy widzi się swoje maleństwow szklanym pudełeczku – w inkubatorze- podłączone do licznychurządzeń, kiedy nie można go przytulić,dotknąć i poczuć jego ciepła. Mamywcześniaków pozostając w szpitalu są„skazane” na siebie, pomimo wielkiegowsparcia najbliższych i personelumedycznego. Jesteśmy tu 24-godzinyna dobę, w obcym miejscu, tęskniąc zanormalnością, za własnym kątem i taknaprawdę same musimy sobie pomóc.Budowanie więziNależy jak najwięcej czasu spędzaćz dzieckiem, pomimo że jestw inkubatorze. Czasami nie możnago nawet dotknąć, nie mówiąc jużo wzięciu na ręce i przytuleniu dosiebie, ale właśnie wtedy trzeba z maleństwemjak najwięcejprzebywać.Spokój i obecnośćrodziców mają olbrzymiwpływ napowodzenie leczeniawcześniaków.- Dziecko jest osobąmającą swój język,uczucia oraz niepowtarzalną,unikalną osobowośći jako takie zasługuje na szacunek.Należy z dzieckiem rozmawiać, mówićdo niego, czytać mu bajki, etc. –„ przecieżono jeszcze jest w naszym brzuszku”-pomimo, że leży w inkubatorze– mówi Pani Milena. – Nasza Lenka„W sytuacjach zagrożeń i kryzysów przekonujemy się jakwielkie są nasze siły życiowe w porównaniu z naszymiwyobrażeniami o nich”.William Jamesdostała piękne pozytywki, które częstowłączałam jej po każdym karmieniuna dobranoc, czytaliśmy z mężem bajkii rozmawialiśmy z Lenką, żeby czułasię jak w domu, otoczona miłością i ciepłem.Dziecko musi czuć, że rodzice sąprzy nim. To jest najlepsze lekarstwo”rodziców” do zapewnienia odpowiedniegorozwoju dziecka.Rozmowa, gesty, dotyk są niezbędne.Jeśli stan zdrowia dziecka jestzadowalający i personel medycznywyrazi zgodę, mama może zastosowaćmetodę kangurowania. Powinnarównież, jeśli jest taka możliwość,przewijać swojego wcześniaczka, karmićgo, etc. Kontakt fizyczny matkii dziecka nie tylko wpływana obydwojeuspokajająco,ale równieżp r z ycz y n i asię do szybszegorozwojui poprawy kondycjinoworodka.Taka łącznośćz matkądla maluszka jestgwarancją bezpieczeństwa.Słyszybicie jej serca,czuje ciepło i zapachjej skóry.- Z wcześniakiemjest tak, że dziś jegoSzczęśliwi rodzice wraz z LenkąPULS SZPITALAstan jest umiarkowany, jednak niewiadomo co przyniesie jutro…Wcześniakma do wszystkiego prawo.Należy cieszyć się z każdej wspólniespędzonej chwili i wierzyć, że będziedobrze – mówi Pani Milena. – Należyuzbroić się w cierpliwość, czaszrobi swoje. Pomocna może okazać sięrozmowa z mamami wcześniaków, bonikt tak jak one nie wie tak naprawdę,co to znaczy mieć wcześniaka.Stała i bliska opieka pozwala matceprzezwyciężyć kryzys, jakim jestprzedwczesne urodzenie dziecka.Pomaga zbudować zdrowy związek -noworodek zaczyna lepiej reagowaćna obecność matki, a ona jest w stanielepiej odczytywać sygnały, jakiewysyła maluch.- Oczywiście ważne jest, by tatusiowierównież uczestniczyli w rozwojuwcześniaka, jest to bardzo istotnyelement. Należy podkreślić, że dzieckopotrzebuje obydwojga rodziców.Wsparcie męża było dla mnie niezastąpionąpodporą w tak trudnych chwilach,za co bardzo mu dziękuję – mówiPani Milena.Magdalena Kantorczyk13