Puls Szpitala nr 19 - Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie

styczeń - marzec 2008PULS SZPITALA 15kończyn w przebiegu miażdżycowej niedrożnościtętnic, a liczba tych operacji rosła z rokuna rok prawie lawinowo. Potrzeba zmuszałado wprowadzania nowych typów operacjinaczyniowych: przetoki tętniczo-żylne do hemodializ– 1978 r.; operacje tętniaków aortybrzusznej – 1981 r.; udrożnienie tętnic szyjnych– 1998 r. Rozwój chirurgii naczyniowejpozwolił na przemianowanie oddziału w 2003roku na Oddział Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej.”Zabieg chirurgiczny...O dr. Szwałkiewiczu tak pisze jakouczeń i następca:„W pracy oddziału chirurgicznego dr MieczysławSzwałkiewicz oprócz „rzemiosła” chirurgicznegowprowadzał elementy naukowe,zarażając swoich współpracowników dociekliwościąnaukową oraz ucząc ich samodzielności.Zaowocowało to uzyskaniem tytułuOd lewej: dr n. med. Mieczysław Szwałkiewiczz doc. Antonim Dutkiewiczemnaukowego doktora nauk medycznych przezsiedem osób oraz jednego doktora habilitowanego”.Ja, jako asystentka oddziału nefrologii,dr. Mieczysława Szwałkiewicza poznałam,gdy był już dobrych parę lat na emeryturze.Mimo szlachetnego wieku emanował nadaltym wszystkim, co prawdopodobnie zbudowałojego mit w Oddziale Chirurgii, gdziena korytarzach wisiały drewniane tabliczkiz przytoczonymi maksymami„dla pokrzepienia serc”, któresam kazał sporządzić. DocentDutkiewicz, pytany o motywacjędo prac habilitacyjnychodpowiadał: „Szef mnie gnałdo pracy, do rozwoju, silniemotywował, mawiał, że uczeńmusi przewyższyć mistrza!”.Był wybitnym organizatorem,z czego słynął, dla mnie głównymrysem jego osobowościwydawała się głębia i szerokihoryzont spojrzenia, któregonie zniszczył ząb czasu. Etyk,humanista - to wszystko kojarzymi się jednym zdaniem po przebytychz nim kilku dłuższychrozmowach. Rozmawialiśmycoraz dłużej, słuchałam z uwagą,coraz bardziej zafascynowanatym co mówił...Wydawało misię nieprawdopodobne, by takikontakt można było nawiązaćmimo dużej różnicy pokolenioweji pogarszającej się, niestety,kondycji zdrowotnej, a jednak!Zazdrościłam wszystkim, którzygo znali w kwiecie młodości u szczytu pracyzawodowej. To musiała być osobowośćwielkiego formatu! Kochał „Puls Szpitala”,uważał tę gazetę za „zbawienie dla interakcjimiędzyludzkich” w szpitalu, dzwoniłczęsto na Oddział: „Pani doktor, kiedy ukażesię następny numer Pulsu?”. Ten ostatnimiałam mu zanieść do domu. Niestety, niezdążyłam....odszedł na zawsze.Klasykiem chirurgiijest w naszymszpitalu równieżdr Tomasz Przybyszewski.Wprawiałnas, młodych lekarzyniejednokrotniew zadziwienie,gdy badającbrzuch pacjentaznajdował „coś”,czego my zupełnienie mogliśmywybadać. Jakbymiał przysłowiowyRENTGEN woczach!- Panie doktorze,jak pan to robi?Obecna kadra Oddziału Chirurgicznegodr n. med. Piotr Malinowski, ordynator- pytaliśmy zaszokowani, gdy podczas jednegoz dyżurów wysłał na CITO pacjentkęz Izby Przyjęć wprost na blok operacyjny,gdzie znalazł... rozlane zapalenie wyrostkarobaczkowego, a my, „żółtodzioby” szykowaliśmysię odesłać pacjentkę (o, zgrozo!)do domu, bo przecież „już brzuch nie boli,i miękki, itd.”.Zamyślił się chwilę, uśmiechnął i odpowiedział:- Zapamiętajcie, zawsze badajcie tętno pacjenta.Tętno to cenny znak, mówiący co siędzieje z chorym. Tak mnie uczono, ja tę wiedzęprzekazuję wam.Do tej pory mierząc tętno chorego mam tesłowa „wryte” głęboko w podświadomość.Przyszedł czas na pokoleniową zmianę warty.W 2005 r. „berło” Chirurgii Naczyniowejzostało przekazane w ręce dr Piotra Malinowskiego,wychowanka docenta Dutkiewicza.Znając sylwetkę, potencjał i osobowośćmojego szanownego kolegi, obecnegoordynatora, mogę Państwa zapewnić, że todopiero początek.