01 - ballina N5.cdr - knsh.org

Tregimekeq se po m`i marrin të gjitha edhepse i kisha të gjitha dokumentat përshitblerje, pra për të ushtruar tënjëjtën veprimtari. Pasi të gjitha imatëm dhe i morën për t`i therrurgjoja për spitalin dhe pasi të gjithë ularguan, personi i cili më shikonteme dhembje kur mbetëm vetëm mëtha: “Më vie tepër keq që ta morëngjithë këtë mall dhe po e kuptoj sepse po ta bëjnë, vetëm që jenishqiptarë, por edhe une kam gjakshqiptari sepse gjatë dëbimevemasovike më 1878 familja jonë nukështë shprëngulur. Ai tregon se atasë bashku me disa familje tjera nukkan arritur të ikin dhe kanë mbeturnë vatrat stërgjyshore, por tani tëgjithë të asimiluar. Personi nukdinte të komunikojë në gjuhënshqipe, por zemra i flaste shqip.Bujanoc, nëntor 2010.Takimi në MoskëMë rastisi të jem në takim menjë delegacion nga Turqia.Komunën e Bujanocit,respektivisht vendlindjen e tij eviziton një biznesmen isuksesshëm, i cili jeton dhe punonnë Stamboll të Turqisë. Në sivinë(CV) e tij shkruan se quhetSabedin, i linduar më 1938 nëBujanoc dhe është shprëngulur përnë Turqi në vitin 1967.Qëllimi i vizitës ishte privat ,vizitë familjes, por edhe me qëllimtë takimit me udheheqësinëkomunale me të cilën janë nëpërfundim të realizimit tëprojektit të ndërtimit të shkollësfillore në Tërnoc. Shkurt, Sabedininë bashkëpunim me agjencinështetërore turke TIKA dhe meparinë e komunës së Bujanocit,mendon që projektin mbi një milioneuro t'a realizojë duke marr pjesëedhe vetë financiarisht. Kompania“Sabedin Turker” njihet edhe sikandidate potenciale e blerjes sëkompleksit rehabilitues“VRELLO” në Bujanoc, porpengesat politike ( punëtoret nukdeshën që “Vrello”-n ta blejë njëshqiptar nga Bujanoci ) nuk elejuan t'a realizojë idenë e kthimit tëtij në vendlindje për të ndihmuarqë nga një ambient ku sot shetisinbrejtësit e ndryshëm, Banjën eBujanocit ta shëndrrojë në njëambient turistik.Në drekën e organizuar ngakryetari i komunës së Bujanocit, përnder të mysafirëve, pata rastin qëpër së afërmi t'a njoh tërrespektuarin Sabedin, i cili edhepse në moshë, kujtesën përvendlindjen, për Bujanocin, e kishtemjaft të freskët. Me një modesti tëpazakontë fliste për të kaluarën siish udhëheqës i një organizate nëBujanoc, për sukseset, përperipecitë, vuajtjet, por edheshtrëngimin për t`u larguar ngapuna, jeta që shumë mirë e kishte tëorganizuar në atë kohë.Mirëpo, gjate bisedës imallëngjyer, për të gjetursatisfaksion, për të shuar mallinthotë se ne duhet të jemi bashkëpavarësisht se ku gjindemi, neduhat ta ndiejmë veten shqiptarë,po edhe t'i ndihmojmë njëri - tjetritsikur popujt tjerë. Pastaj ai vazhdoitë tregojë se si kishte marrë pjesë nënjë vizitë të delegacionit tëbiznesmenëve të Turqisë në Moskë,ku ishin mysafirë të kryetarit tëqytetit. Në darkën që kishteorganizuar kryetari i qytetit tëMoskës, pos delegacionit turk,sipas protokolit, ishin edhestrukturat udhëheqëse të qytetit.Rrëfen Sabedini se “në anën edjathtë e kisha kryeshefin e policisësë qytetit dhe rend perfaqësuesittjerë. Në një moment më thërrasinprej shtëpisë me telefon mobil përtë më pyetur a do të kthehemi atënatë nga Rusia. Unë si zakonisht nëgjuhën shqipe (pasi ne mes veti nëfamilje gjithnjë komunikojmëshqip) i them se jemi në një darkëpune dhe se do të kthehemi tënesërmen. Në momentin kurmbarova biseden, personi që ishtenë anën e djathtë, pra kryeshefi ipolicisë gjithashtu në gjuhën shqipemë thotë: Ju jeni Shqiptar? Po, ithem. Po ju? Ai me një shqipe tërëndë por të kuptueshme më thotë:Edhe unë jam shqiptar i Rusisë!Ishte një rast tepër emocionues.Të dy u ngritëm në këmbë dhe upërqafuam në shenjë rrespekti ndajnjëri - tjetrit që njëri nga Stambolli etjetri nga Moska kemi arritur tëruajmë identitetin.Këto tregime nuk janë tëimagjinuara, sepse protagonistët ekëtyre ngjarjeve, Dinka Hoxha,Sabedini, Zijadini ende janëgjallë, përveç Agës Hafëz HafëzNazmiut.18korrik 201125