Kurier B³a¿owski nr 117 listopad/grudzień 2010 - biblioteka.blazowa ...

Kurier B³a¿owski nr 117 listopad/grudzieñ 2010Szansą na zdobycie dodatkowych funduszy stał się teatr.Chłopcy i dziewczęta zrzeszeni w „Błażowiance” i jej sympatycyorganizowali przedstawienia teatralne. Pomagali w ich przygotowaniniekiedy dorośli – ks. Ignacy Bocheński, kierownicyszkoły Walenty Jenke i Jaszczuk, inni nauczyciele. Były przypadki,że sztukę reżyserował znany aktor będący przejazdemprzez Błażowę, jak chociażby krakowianin Dąbrowski-Orlicz.Jeżeli dorośli nie mogli pomóc, za reżyserię i scenografię zabierałasię sama młodzież Zdzisław i Bogumił Krygowscy, WładysławGrażyński i inni. Zamiłowanie do teatru wynieśli zeszkoły podstawowej i gimnazjum w Błażowej. Same tytuły byłydla publiczności zachęcające. W latach dwudziestych wystawionosztuki: „Pan Pegaziński”, ‘„Nieboszczyk z urojenia”, „Mąż z grzeczności”, „Poseł czykominiarz”, „Fatalna kolacja”, „Muzyka na ulicy”, „Poetai piekarz” i inne. Dobrze wyreżyserowana i zagrana komediaczy dramat przynosiły od 120 do 500 złotych dochodu, co byłonie bez znaczenia dla chudej klubowej kasy. Starano się unikaćwystawiania sztuk na tak zwanym przednówku, bo wtedy ludzienie mieli pieniędzy i nie przychodzili na salę. Z niektórymiwystępami wyjeżdżano z dużym powodzeniem do Dynowa.Stroje chłopcy pożyczali w teatrach w Krakowie i Rzeszowie.Błażowska publiczność znała się na sztuce teatralnej i była bardzowymagająca. Do niezamierzonej reklamy niektórych przedstawieńprzyczynili się młodzi błażowscy wikariusze ks. Ziobroczy ks. Niemczycki. Kiedy nawoływali z ambony, aby niepuszczać młodzieży na przedstawienie, bo jest ono sprośneZespoół TWO FACES, solistka Zuzia Pociask.i niemoralne, to sala pękała w szwach i trzeba było grać je poraz drugi.W czasie wakacji chłopcy urządzali atrakcyjne wycieczkirowerowe do Krosna, Przemyśla, Ojcowa, Wieliczki, Krakowa.W czasie najdłuższego kilkudniowego wyjazdu przejechali520 kilometrów. Dwóch śmiałków urządziło sobie spływ kajakowySanem do Wisły aż do Torunia. W czasie zimy organizowalitrasy zjazdowe, skocznie i lodowiska na stawach, gdzieskakali i zjeżdżali na nartach, organizowali wyścigi na łyżwachi grę w hokeja. Popularne były wycieczki na nartach do Hyżnego,Gwoźnicy, Harty.W Błażowej było wielu utalentowanych chłopców. Do najlepszychlekkoatletów należeli Jan Jenke, Zdzisław Krygowskii Leon Chuchla – znakomici kulomioci, skoczkowie i biegacze.W pierwszej połowie lat trzydziestych „Błażowianka”dysponowała świetną drużyną siatkarzy odnoszącą zwycięstwaz drużynami z Rzeszowa, Dynowa, Łańcuta, Strzyżowa. Tworzyliją bracia Władysław i Józek Sobczykowie, WładysławGrażyński, Roman Sowa, Zdzisław Krygowski, Leon Chuchla31i Antoni Kołodziej. W drugiej połowie lat trzydziestych siatkówkaustąpiła miejsca koszykówce, w której do najlepszychgraczy należeli Józek Sobczyk i Zbigniew Rząsa.Błażowa słynęła z bardzo dobrze organizowanych turniejówsiatkówki i koszykówki z udziałem zespołów z Dynowa,Rzeszowa, Brzozowa, Niebylca i Wieliczki. Z Rzeszowa przyjeżdżałyzespoły „Resovii”, 17. Pułku Ułanów. Zazwyczaj zwycięstwamidzieliły się zespoły z Błażowej i Dynowa, który należałdo siatkarskich potęg w regionie.W połowie lat trzydziestych „Błażowianka” została oficjalniezarejestrowana we Lwowie, długoletnim prezesem zostałwielki sympatyk sportu sekretarz gminy Dominik Sobczyk,który został zamordowany przez UB w 1944 roku wraz z ks.Michałem Pilipcem w lasach głogowskich. Kierował klubemw latach największych jego sukcesów. W finansowaniu klubudzielnie wspierała go żona Anna. Po jego rezygnacji w 1937roku prezesem klubu został dr weterynarii Jan Meissner. Zaprezesury Dominika Sobczyka udaremniono sprzedaż terenówdzisiejszej bazy Gospodarki Komunalnej i terenów przyległych,na których były boiska, skocznie i rzutnie, błażowskim Żydom,którzy zapewne przeznaczyliby je na inne bardziej dochodowecele.Okres wojny i okupacji przerwał życie sportowe w Błażowej.Po wojnie w drugiej połowie lat czterdziestych mieliśmyświetną drużynę siatkówki nawiązującą do sukcesów kolegówz lat trzydziestych, a później klub był jednosekcyjny, gdzie jedynądyscypliną stała się piłka nożnaO tych czasach napiszę w odrębnym artykule.Zdzisław ChlebekNa sesji wystąpił młodzieżowy zespół rokowy „Two faces”(wcześniej istniejący pod nazwą „Innominate”)Zespół tworzą młodzi ludzi pełni zapału i energii. Wystarczybyć z nimi kilka minut, by przekonać się, że to, co robiąsprawia im wielką radość. Posiadają wykształcenie muzycznei nadal się uczą.Zespół tworzą: Zuzanna Pociask – wokal, instrumenty klawiszowe,autorka tekstów, muzyki, Sabina Woźniak – perkusja,Przemysław Szczygieł – gitara elektryczna, Jarosław Bocek –saksofon tenorowy, Mateusz Pleśniak – gitara basowa.Zespół powstał na początku wakacji 2010 r. Sabina Woźniako zespole wypowiada się chętnie, bo jest to obecnie wielka sprawaw jej życiu artystycznym.„Dzięki życzliwości księdza proboszcza próby odbywająsię w doskonałych warunkach – w Domu Parafialnym. Wsparciaudzielił nam także dyrektor GOK w Błażowej udostępniającsprzęt nagłaśniający. Już po miesiącu pracy przygotowaliśmydość spory materiał składający się z autorskich piosenekosadzonych w klimacie art-rocka. Każda z osób w zespole reprezentujeswój charakterystyczny styl muzyczny. Wszyscymamy udział w tworzeniu utworów, co w połączeniu daje niezwykłe,wybuchowe rezultaty. Dzięki pomysłowości i niekonwencjonalnymrozwiązaniom nasze występy są urozmaiconei ciekawe. Staramy się jak najczęściej pokazywać swoją twórczośćbiorąc udział w różnych przeglądach i koncertach m.in.w Kańczudze, Łańcucie, Zarzeczu.Plany na przyszłość: „Naszym planem jest nagranie debiutanckiejpłyty, na ktorej znajda się dotychczas grane utwory,a także nowe piosenki. Jesteśmy zainteresowani szeroko rozumianąwspółpracą z różnymi instytucjami i otwarci na wszelkiepropozycje (kontakt – firef2@gmail.com). Wszystkich zainteresowanychserdecznie zapraszamy stronę internetowąhttp://www.myspace.com/twofacess”.