Fachowy Instalator 6/2015

instalacje I.
dłużają się pod wpływem temperatury.
Konieczna jest więc częsta kompensacja
wydłużeń przewodów instalacji ciepłej
wody i centralnego ogrzewania. Rury wielowarstwowe
wydłużają się o długości,
które są podobne do elementów instalacyjnych
wykonanych z aluminium. Oznacza
to więc wydłużanie zaledwie dwa razy
większe od rur stalowych.
Zwraca się uwagę na dyfuzję, czyli przenikanie
tlenu z powietrza przez ścianki
rury do wody instalacyjnej, co szczególnie
dotyczy rur, które wykonane są
z tworzyw sztucznych, takich jak polietylen,
polietylen sieciowany, polipropylen
i polibuten. Zjawisko to występuje
w temperaturach przekraczających
60°C. Jak wiadomo obecność tlenu
w wodzie instalacyjnej stanowi główną
przyczynę korozji elementów metalowych
instalacji centralnego ogrzewania.
Co prawda w rurach z tworzywa
uwzględnia się nakładane w procesie
produkcji niemetalowe warstwy, które
odpowiedzialne są za ograniczanie
wielkości strumienia dyfundującego,
to jednak w rurach wielowarstwowych
zastosowanie znajduje warstwa aluminiowa,
całkowicie eliminująca dopływ
tlenu do instalacji.
Łączenie rur wielowarstwowych
Przy łączeniu rur wielowarstwowych zastosowanie
znajdują złączki zaprasowywane
lub złączki zaciskowe skręcane. Dzięki
kształtkom zaprasowywanym połączenie
nie wymaga zgrzewania lub spawania.
Tuleja zaciskowa jest na stałe mocowana
do złączki. Ma ona również za zadanie
zabezpieczenie oringów przed bezpo-
Rys. Ferro
średnim uszkodzeniem mechanicznym.
W tulejach
przewidziano specjalne
okienko kontrolne,
dzięki któremu
możliwe jest sprawdzenie
głębokości
wsunięcia rury
w złączkę przed
zaprasowaniem. Istotną
rolę odgrywa
pierścień oporowy na
profilowanej tulei zaciskowej.
W niektórych
modelach rur przewiduje się
kolorowy kod, który jest taki sam
zarówno na pierścieniu jak i na szczęce.
Stąd też po zaprasowaniu połączenia
kolorowy pierścień odpada, tym samym
wskazując poprawność wykonania zakończonej
czynności łączeniowej.
W wykonanej instalacji można jeszcze
przeprowadzić korektę ustawienia
kształtki. Zyskuje się to dzięki stabilności
tulei zaciskowej i zdolności pochłonięcia
sił gnących rury bez konsekwencji
rozszczelnienia instalacji. Należy pamiętać
aby przed zalaniem betonem połączenia
były zabezpieczone papierem
falistym lub za pomocą folii PE.
Rury wielowarstwowe można łączyć
również za pomocą złączek zaciskowych,
które są skręcane na tulei podporowej.
W następnej kolejności zaciska się pierścień
zaciskowy na rurze poprzez nakrętkę.
Połączenie zaciskowe może być rozłączane.
Jednak w takim przypadku tuleja podporowa
i tak pozostaje trwale połączona
z rurą. Wszystkie połączenia o rozmiarze ¾”
są połączeniami typu eurokonus.
Fot. Ferro
Jeżeli zastosowanie znajdą połączenia
skręcane to należy pamiętać aby rura
była ucięta prostopadle do jej osi. Do
cięcia najlepiej użyć celu specjalnych
nożyc. Na obcięty koniec rury należy
wsunąć nakrętkę i pierścień zaciskowy.
Ważne jest powiększenie średnicy
rury przed zaciśnięciem. Służą do tego
specjalne narzędzia, nazywane kalibratorami.
Końcówka podczas osadzania
na kształtce nie może uszkodzić oringów.
Na tak przygotowaną rurę nakłada
się kształtkę. Należy pamiętać aby rurę
docisnąć do dna kształtki. Następnie
dosuwany jest pierścień w miejsce osadzonej
rury. Za pomocą klucza płaskiego
przytrzymuje się korpus kształtki, natomiast
drugim kluczem dokręcana jest
nakrętka. Wraz z jej dokręceniem pierścień
na rurze zaciśnie się, a połączenie
będzie uszczelnione.
W przypadku złączki zaprasowywanej,
mając przygotowaną rurę do połączenia,
łagodnym ruchem osadza się ją
w kształtce. Prawidłowe umieszczenie
Rys. 1.
Złączka zaciskowa z gwintem 3/4 cala do rur wielowarstwowych 16x2 mm.
WAŻNE!
Kluczową rolę przy wyborze rur
wielowarstwowych odgrywa zachowanie
odpowiednich właściwości
w wysokich temperaturach.
Tego typu rury zachowują swoje
parametry nawet przy temperaturze
95°C.
Fachowy Instalator 6 2015
19