Bliżej Źródła nr 17 czerwiec 2016

R O K M I Ł O S I E R D Z I A
Do Miłosierdzia przez Bramę współczucia
Ewangelista Marek napisał: „Kiedy Jezus wyszedł
na brzeg, ujrzał wielki tłum. Ulitował się
nad nimi, ponieważ byli jak owce, które nie
mają pasterza. I długo ich nauczał” (Mk 15,32).
Jezus zauważa wielki tłum. Wielki tłum swoich
córek i synów. Zapewne przed Jego oczyma
jawią się wszelkie potrzeby tych ludzi, ich
radości ale też słabości i cierpienia, których
wielokrotnie doświadczają. On najlepiej rozumie
ich trudy. Jako Ojciec nie może przejść
obok nich obojętnie. Zatrzymuje się i przygarnia
do siebie. Rozlewa na nich swoje miłosierdzie
stając się litościwym i pełnym współczucia
Ojcem, który pragnie z miłością wytyczyć cel ich
ziemskiej drogi. I ja czasem znajduję się w tym
wielkim tłumie, do którego podchodzi Jezus.
Na ile jednak potrafię Jemu zaufać i wsłuchać
się w Jego słowa, które często bywają trudne,
może często niezrozumiałe? Ewangelista Mateusz
zanotował: „Tymczasem Jezus przywołał
do siebie uczniów i powiedział: Żal Mi tego ludu.
Przecież już trzy dni nie odstępują Mnie, a nie
mają co jeść. Nie chcę, aby odeszli głodni, gdyż
mogliby zasłabnąć w drodze” (Mt 15,32). Zatroskany
Jezus kolejny raz dostrzega potrzeby
swojego ludu. Te najzwyklejsze. Nie chce, żeby
odeszli głodni. Chce ich nasycić – nie tylko swoim
Słowem, ale również i chlebem, by mogli
nabrać sił na drogę powrotną. Tak często w zatroskaniu
o własny dobrobyt nie zdaję sobie
sprawy, że Bóg troszczy się także o mój chleb
powszedni. Jemu nie jest obojętne w jakich warunkach
żyję i czy potrafię utrzymać rodzinę.
Nie ważne czy jestem Mu wierny, czy potrafię
wytrwać w swoich postanowieniach. On
w swoim niezgłębionym miłosierdziu, każdego
dnia, pochyla się nade mną i błogosławi.
U św. Łukasza znajdujemy opowiadanie o Dobrym
Samarytaninie, a w nim takie zdania:
„Pewien zaś Samarytanin, będąc w drodze,
przechodził obok niego. A gdy go ujrzał, ulitował
się” (Łk 10,33). Jezus w wielu swoich przypowieściach
mówił o bezinteresownej miłości
względem bliźniego. Napominał, że: „jeśli kto
chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze
wszystkich i sługą wszystkich!”. Taką właśnie
postawę przyjął Samarytanin litując się nad
potrzebującym bliźnim. Nie zważał na konflikt
obecny pomiędzy Samarytanami a Żydami, jako
jedyny przechodzień zaopiekował się potrzebującym.
Jego zachowanie na pewno wywołało
zdziwienie, może niejednego zastanowiło.
Jak często nam trudno być sługą „wszystkich”?...
Zwłaszcza tych, którzy nas zranili lub
może są po prostu nam obojętni. Chrystus
poprzez tą przypowieść wskazuje, że czerpiąc
ze źródła Jego miłosierdzia, będziemy podobnie
jak miłosierny Samarytanin, potrafili rozszerzać
to miłosierdzie wokół nas. Natomiast
św. Jan przestrzega: „Jeśli ktoś obfituje w bogactwa
świata i widząc swego brata w potrzebie,
zamyka przed nim swoje serce, jak może trwać
w nim miłość Boga?” (J 3,17). Miłość Boga
przyzywa mnie do ofiarności względem drugiego
człowieka. Do służby, współczucia, pomocy.
Do tego, by żyć dla kogoś, a nie dla czegoś. By
to, co otrzymuję dzielić pomiędzy innych. Bo
jakaż będzie moja miłość, jeśli będę chciał
zachować coś dla siebie. Tylko dla siebie. Bóg
dziś powołuje mnie do otwartości na potrzeby
innych. Bym tak jak biedna wdowa potrafił
oddać, nie z tego co mi z bywa, ale wszystko co
mam. Wtedy moja miłość będzie stawała się
coraz bardziej doskonała. I sam będę świadkiem
miłości miłosiernej, która zapomina o sobie,
by dzielić się sobą z innymi.
S. M. Damiana
PROŚMY PANA: Panie naucz nas otwartości, daj nam oczy pełne wiary. Ucz nas
pokory i uniżenia, byśmy potrafili być miłosiernymi wobec każdego bliźniego i stawali
się sługami „wszystkich”.
DZIĘKUJMY PANU: Panie dziękuję Ci za wszystko to, co otrzymuję z rąk Twoich.
Pomóż mi każdego dnia doceniać chleb powszedni, który jest Twoim darem. Dziękuję za
Twoje wielkie miłosierdzie, które przyzywa mnie do pełnienia służby względem innych.
ZAPYTAJ SIEBIE:
- - Czy pośród różnych trudności staram się zauważyć Jezusa,
który zawsze jest przy mnie i jako współczujący Ojciec przytula do swego serca?
- - Czy wytrwale potrafię podążać za Chrystusem i żyć tak, by to On zawsze był na
pierwszym miejscu?
- - Jak często zamiast świadczyć swoją
postawą o Bożym miłosierdziu zastanawiam
się, czy mi się to opłaci, co
z tego będę miał?
- - Czy postawa miłosierna, ofiarna
jest mi bliska? Kiedy ostatnio wypełniłem
jakiś czyn miłosierdzia?
2