Bliżej Źródła nr 17 czerwiec 2016

More documents

Recommendations

Info

Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A Św. Antoni Padewski! Skąd się bierze ta Twoja wielka popularność? 4 Skąd się bierze? Myślę, że przede wszystkim stąd, że tak naprawdę to nigdy nie chciałem być popularny. Po prostu – nie lubiałem rozgłosu. Taką już miałem naturę. Jednak to wszystko, co u- czyniłem w moim bogatym, choć krótkim życiu, oraz cuda dokonane za moim wstawiennictwem po śmierci, uczyniły ze mnie postać bardzo popularną. M o j e i m i ę w y w o d z i s i ę z rzymskiego rodu Antoniuszów, którego początki sięgają II wieku przed Chrystusem. Wydawać by się mogło, że i ja pochodzę z opromienionej słońcem Italii. Tak nie jest. Urodziłem się bowiem pod koniec XII wieku w Lizbonie, w rodzinie z tradycjami rycerskimi. Nie zostałem jednak rycerzem, lecz księdzem, wcześniej o- trzymując wszechstronne wykształcenie. Dobry Pan Bóg tak sprawił, że zetknąłem się dosyć szybko z nowo powstałym ruchem św. Franciszka z Asyżu. Nawet osobiście go poznałem. Jego duchowość mnie zafascynowała. Dlatego też zostałem franciszkaninem. Oddałem się w całości działalności ewangelizacyjnej, opartej na dogłębnym studium Pisma Świętego. Głosiłem kazania nawet dla papieży. Przede wszystkim jednak kierowałem swoje kroki ku ludziom prostym i ubogim. Mój wzrost (miałem ponad 190 cm, co było ewenementem w średniowieczu) ułatwiał mi działalność kaznodziejską, a wrodzona pewność siebie i lojalność wobec Boga i Kościoła przysparzały mi duszpasterskiej pracy. Dlatego zwalczałem również herezję katarów we Francji. Dokonałem swojego żywota nieopodal Padwy – w Arcella 13 czerwca 1231 r. Miałem zaledwie 36 lat. W maju następnego roku zostałem kanonizowany, a w rok po zakończeniu II wojny światowej Pius XII ogłosił mnie doktorem Kościoła. Moje relikwie spoczywają w Padwie. Dzięki cudom, które zdarzają się za moim wstawiennictwem, stałem się patronem żniw, narzeczonych, dzieci, więźniów, a przede wszystkim spraw związanych z zagubionymi rzeczami. Sztuka zaś przedstawia mnie z Biblią w ręku, Dzieciątkiem Jezus i lilią - symbolem czystości. Niekiedy na obrazach rozdaję chleb ubogim. Na zakończenie chcę powiedzieć, że moim pragnieniem jest wskazywanie każdemu drogi do Chrystusa. Zapraszam do wstępowania na nią, by w życiu nie zagubić tego, co w nim najważniejsze. Zapraszam do przeżywania swojej egzystencji w duchu ewangelicznego ubóstwa i miłości. Z wyrazami szacunku - św. Antoni Padewski Tyle o sobie sam św. Antoni. Księża z Italii opowiadają, że jest on bardziej popularny we Włoszech niż Matka Boża i Jezus Chrystus. Jego figury zasypane są mnóstwem listów. Często spod tej sterty korespondencji nie widać uśmiechniętej twarzy Świętego. W Polsce zaszufladkowaliśmy go jako „patrona rzeczy zagubionych”. Jest skuteczny, to prawda. Do dziś pamiętam formułkę „Święty Antoni ratuj”, którą szeptała moja babcia, szukając jakiejś rzeczy, która jak na złość wsiąkła jak kamień w wodę. Proces kanonizacyjny św. Antoniego był najszybszym procesem kanonizacyjnym w historii Kościoła! Nic dziwnego, skoro komisja papieska stwierdziła w tym czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 przypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Gdy po 30 latach otwarto trumnę Świętego, okazało się, że ciało uległo całkowitemu rozkładowi, ale język i struny głosowe ocalały. Trudno dociec, skąd wziął się zwyczaj proszenia św. Antoniego o pomoc w odnalezieniu cennej zguby. Może dlatego, że jako wytrawny kaznodzieja pomagał odnajdywać ludziom utracone duchowe wartości. W każdym razie słuszną rzeczą jest wzywać świętych na pomoc, pamiętając tylko, że źródłem każdej łaski jest zawsze sam Bóg. Św. Antoniego prośmy o pomoc nie tylko wtedy, gdy zgubi się nam portfel czy klucze, ale i wtedy, gdy gubią się nam „rzeczy” o wiele cenniejsze, takie jak wiara, sens życia, miłość, nadzieja... Na tych sprawach święci znają się najlepiej. Wyszukała w internecie: Dorota Staniszewska
Serce Jezusa, świątynio Boga, przybytku Najwyższego Serce Jezusa przyrównywane jest do świątyni. To wezwanie litanii zaczerpnięte jest ze Starego Testamentu, ale także sam Jezus mówi o swoim ciele jako o świątyni: „Zburzcie tę świątynię a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo" (por. J 2, 19). Świątynia jest miejscem składania ofiar, a Jezus całym swoim życiem składał ofiary swemu Ojcu. Płonął w Nim ogień miłości, tak jak płonął ogień w świątyni jerozolimskiej. Serce jest miejscem, w którym Bóg pragnie spotykać się z człowiekiem, jest przybytkiem Boga. Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios To wezwanie także nawiązuje do Starego Testamentu. Do wydarzenia, które przeżył Jakub podczas snu, w którym „ujrzał drabinę”. Po przebudzeniu Jakub powiedział: „Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba”(Rdz 28,12 – 19). Serce Jezusa jest miejscem obecności Boga, miejscem, w którym znajduję otuchę i nadzieję oraz doświadczam Bożej pomocy. Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości Miłość Boga jest jak ogień, który płonie, ogrzewa, oświetla drogę, ale także zapala mnie do życia miłością. Miłość porównana do ognia wskazuje na intensywność doświadczenia. Bóg kocha mnie miłością nieskończoną. Porównana do ognia miłość jest czymś pięknym, jasnym, ciepłym. I właśnie z taką miłością przychodzi Jezus do mnie każdego dnia. Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico Patrząc na życie Jezusa i wsłuchując się w Jego nauczanie z łatwością dostrzegam ogrom Jego miłości, szczególnie do człowieka grzesznego, słabego, upadającego. Widzę także Jego sprawiedliwość, gdy naucza: „oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22, 21). Bóg jest Bogiem miłości, ale ostrzega tego, kto tę miłość odrzuca. Bóg jest miłosierny. L I T A N I A D O S E R C A J E Z U S A Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne Ewangelia, czyli Dobra Nowina przepełniona jest miłością Boga objawioną w Jezusie Chrystusie. Czyny Jezusa, Jego Słowa i życie pokazują człowiekowi ogrom dobroci i miłości. Bóg jest nieskończenie dobry. Sam jest Miłością. Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze Gdy w życiu zrobię coś złego, wyrządzę krzywdę drugiemu człowiekowi, to wiem, że powinienem go przeprosić. To takie jasne i oczywiste. Kiedy jednak grzeszę przeciwko Bogu, to mogę czuć się niegodny stawać przed Nim i Go przepraszać. Mogę to jednak uczynić, gdyż mam świadomość, że Jezus jako pierwszy stanął przed Ojcem i „przeprosił” za moje grzechy. On wziął na siebie wszystkie moje winy i pokutował za nie. Serce Jezusa, cnót wszystkich bezdenna głębino Nie sposób przyjrzeć się wszystkim cnotom widocznym w życiu Jezusa. Spójrzmy na cnotę religijności. Jezus po całych dniach nauczania, uzdrawiania, wypędzania złych duchów udaje się na spotkanie z Ojcem. Modli się długimi godzinami. Pragnie jedynie wypełnić wolę Ojca, gdyż po to przyszedł na ziemię. I wiemy, że wypełnił ją do końca. Możemy więc powiedzieć o cnocie posłuszeństwa. Niewątpliwie dostrzec możemy w Nim także cnoty: roztropności, czystości, pokory…. Wszystkim jednak cnotom Jezusa towarzyszyła prostota, tak że inni pragnęli Go naśladować. Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze Jezus Chrystus jest godzien wszelkiej czci i chwały. Jego wielka miłość i czyny z niej wypływające są wystarczającym powodem do tego, by oddawać Mu należną cześć. On jest moim Panem i Bogiem, godnym tego, by Go wychwalać i uwielbiać. Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich Pan Jezus w modlitwie arcykapłańskiej prosi Ojca o zachowanie jedności wśród Jego uczniów i tych wszystkich, którzy na przestrzeni wieków do nich dołączą. Jezus jest królem, ale królem nie z tego świata. (por. J 18,36). Pragnie jednak, by i na tym świecie Jego Królestwo wzrastało. Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności Święty Paweł w Liście do Kolosan pisze, że w Jezusie ukryte są wszystkie skarby mądrości i wiedzy. Oznacza to, że Jezus posiada mądrość przekraczającą nasze rozumowanie. On zna doskonale rzeczywistość naturalną i nadprzyrodzoną. Jego mądrość przebija z każdej strony Ewangelii. Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga. Jednak nie od razu ludzie za takiego Go uważali. Piotr w i- mieniu apostołów odważnie wyznał tę prawdę. Usłyszał jednak, że nie należy ona do ludzkiego poznania. Piotrowi została objawiona przez Ojca. W Sercu Jezusa jest pełnia bóstwa. Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali Serce Jezusa przepełnione jest łaską, którą mnie obdarza. Początek Listu do Efezjan wychwala Boga za dokonane dzieło zbawienia. Z pełni Serca Jezusowego otrzymałem ogrom łask. To w Nim jestem wywyższony, obdarzony błogosławieństwem, wezwany do świętości. W Nim stałem się dzieckiem Bożym. Przez Jego Krew zostałem odkupiony. Otrzymuję dar mądrości, zrozumienia i poznania Jego woli. To wszystko jest moim udziałem w Chrystusie Jezusie, jeżeli tylko będę w Nim trwać. 5
Page 1 and 2: NR 17 CZERWIEC 2016 PISMO PARAFII W
Page 3: S P O T K A N I E Z E S Ł O W E M
Page 7 and 8: - Jakie cechy, Pana zdaniem, powini
Page 9 and 10: Mój bohater Kończył się tydzie
Page 11 and 12: L I T A N I A D O S E R C A J E Z U

Bliżej Źródła nr 17 czerwiec 2016

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?