2016-GrkMay

2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
161-167 Peel St, North Melbourne
Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 9:30-
10:45πμ και 6-7μμ.
Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11-
12:15μμ
185 Warrigal Rd, Oakleigh
Ελληνικά: Σάββατο 7-8μμ, Κυριακή 9:30-
10:45πμ.
147 Woodhouse Grove, Box Hill North
Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ.
ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ
51-57 Kings Way, Kingsgrove
Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ.
Αγγλικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ.
ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ
59 Tait St, Renown Park
Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 10-
11:15πμ και 6-7μμ.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο
του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο.
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ
Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ
ΣΥΔΝΕΥ
Ελληνικά: Τρίτη 7-7:30μμ και Πέμπτη 2-
2:30μμ στο 1683 ΑΜ
Αγγλικά: Τρίτη 7:30-8μμ στο 1683 ΑΜ
ΑΔΕΛΑΪΔΑ
Ελληνικά: Στο ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ Τετάρτη 9-10μμ.
ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ
Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από
τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε
οποιαδήποτε ώρα.
Στην Μελβούρνη (03) 9470 1523
Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700
Στην Αδελαΐδα (08) 8346 7476
ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ
Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου
είδους πνευματικές δυσκολίες απέναντι
στην αλήθεια περί Χριστού.
Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη,
ένα γράμμα.
Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να
το λαβαίνεις ανελλιπώς.
Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση
κάποιου φίλου σου ή συγγενούς σου
που θάθελες να το λαβαίνει.
Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην
σβήνεις την διεύθυνσή σου.
Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας
στις παρακάτω διευθύνσεις:
VIC:
Good News Magazine
PO Box 17, Northcote, VIC 3070
NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208
Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους
προσφοράς.
PO Box 17, Northcote, VIC 3070
Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET:
www.GreekFreeChurch.org.au
Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση
με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά.
This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009
Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070

Μαΐου, 2016 3
Λίγες στιγμές είχαν περάσει
από την στιγμή που έκλεισε με
την προσευχή του το δείπνο
στο ανώγειο ο Ιησούς με τους
μαθητές του. Ήταν το τέρμα
μιας εποχής γεμάτης αγάπη,
καλοσύνη, θαύματα, θεραπεία.
Μιας εποχής, ευαγγελισμού και
παρηγοριάς στους πονεμένους
και κουρασμένους της ζωής.
Και να τώρα μέσα στον κήπο
της Γεσθημανή, προχωρεί μαζί
με την συντροφιά του, ανάμεσα
απ’ τα λίγα ελαιόδεντρα, ενώ
πίσω τους η νύχτα κλείνει την
αυλαία μιας τρίχρονης υπηρεσίας
στο θέλημα του Θεού.
Πόσες νύχτες δεν είχε περάσει
μαζί με τους μαθητές του
ο Ιησούς! Στην Γαλιλαία. Στην
Ιουδαία. Στη Σαμάρεια. Στη λίμνη
της Γεννησαρέτ. Ακόμα πέρα
στον Ιορδάνη. Στην Ιεριχώ.
Παντού απ’ όπου πέρασε φέρνοντας
το μήνυμα της Σωτηρίας,
της χαράς, της Βασιλείας
των ουρανών. Αυτή η νύχτα
όμως, το ένιωθαν όλοι- ότι ήταν
ξεχωριστή. Ήταν μοναδική. Μια
νύχτα που δεν μπορούσε να
παραβληθεί σε περιεχόμενο και
σκοπό με όλες τις άλλες. Δεν
έμοιαζε με καμία απ’ όσες πέρασαν
τρία ολάκερα χρόνια μαζί
συντροφιά, στο έργο της υπηρεσίας.
Έκρυβε μέσα της τόσες εκπλήξεις
που δοκίμασαν οι μαθητές,
ανάμεσα στις ποικίλες
εκδηλώσεις της αγάπης και της
ταπεινοφροσύνης που ο Διδάσκαλος
τους δίδαξε απόψε. Και
τόσες άλλες που ύστερα από
λίγο θα δοκίμαζαν. Έκρυβε α-
κόμα πόνο, αγωνία και ανησυχία
που γέμιζε τα στήθη όλων.
Είχαν ακούσει απ’ τα χείλη του
Διδασκάλου τόσα παράξενα.
Και Εκείνος με ένα ιδιαίτερο
λεπτό τρόπο τους είχε φέρει τό-

4 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
σο κοντά με τις σκέψεις του, για
ότι την επαύριον θα συνέβαινε.
Αυτή την νύχτα είχαν νιώσει πιο
πολύ την αγάπη Του, καθώς
τον είδαν να πλένει τα πόδια
τους και του Ιούδα ακόμη που
έφυγε τόσο βιαστικά, για την
προδοσία. Η ψυχή τους είχε γεμίσει
από το προμήνυμα της
Βασιλείας….. «Εγώ ετοιμάζω
εις εσάς Βασιλείαν, ως ο Πατήρ
μου ητοίμασεν εις εμέ» (Λουκά
κβ/29). Είχε ξεχειλίσει από την
γλυκύτητα των λόγων Του. Απ’
όσα τους μίλησε για τον Πατέρα
και την αγάπη Του. Μα αυτό το
ξεχείλισμα της καρδιάς τους έσμιγε
με την ανησυχία και την
αγωνία που έφερνε ο αυριανός
αποχωρισμός τους.
Αυτή η νύχτα λοιπόν, ήταν
ξεχωριστή για τους μαθητές
Του. Μα πιο πολύ για τον Ιησού.
Ήξερε πως η ώρα για την
μεγάλη θυσία είχε φθάσει. Η
ώρα που ο Θεός είχε πει κάποτε
στο όρος Μοριά. Η θυσία του
αμνού, έφθασε στην πραγματοποίησή
της. Η ώρα εκείνη
που ο Ψαλμωδός τραγούδησε
με την άρπα του. Που ο Ησαΐας
άπλωσε στις γενιές με το κήρυγμά
του. Που ο Ιωάννης
βροντοφώνησε στον Ιορδάνη.
Ήταν μια νύχτα αγάπης!
(Ματθ. κς/20). Μια νύχτα αγωνίας!
Μια νύχτα λύτρωσης! Ο
Ιησούς ένιωθε το πλησίασμά
της τόσο βαθειά μέσα στην ύ-
παρξή Του. Γι’ αυτό οι παλμοί
της καρδιάς του ακούστηκαν
στη σιωπή του κήπου, σαν ένα
αγωνιώδες ψιθύρισμα: «Είναι
περίλυπος η ψυχή μου έως θανάτου»
(Ματθ. κς/38).
Η ώρα της αγωνίας είχε
πλησιάσει πολύ γρήγορα και
τον αγκάλιαζε ως τα βάθη της
άγιας Του ψυχής. Ήταν μια α-
γωνία που δεν θα μπορέσει να
αναλύσει η αφώτιστη ανθρώπινη
σκέψη, ούτε να νιώσει το
βάθος της η ανθρώπινη ψυχή.
Μα ούτε θα μπορέσει να πραγματοποιήσει
ποτέ το πλησίασμά
της η ξεπεσμένη φύση μας.
Στάθηκε μπροστά σε αυτό το
μυστήριο της αγωνίας Του αδύναμη
η ανθρώπινη σκέψη να
δώσει εξηγήσεις σωστές με όσα
κι’ αν επεχείρησε να γράψει.
Ωστόσο όμως είναι αλήθεια
πως η ανησυχία, η λύπη και η
θανάσιμη αγωνία του Ιησού
που έφθασε σε σημείο ώστε να
φέρει αιματηρές σταγόνες ιδρώτα
στο πρόσωπό Του (Λουκ.
κβ/44), δεν είχε μόνο σαν κίνητρο
την εικόνα του σταυρικού
μαρτυρίου. Στο βάθος της, υ-
πήρχε μια θάλασσα αντιδράσεων
ηθικής σημασίας, που η

Μαΐου, 2016 5
ευαίσθητη ψυχοσύνθεσή Του
δέχθηκε, καθώς αντίκριζε τη μεγάλη
ώρα.
Η σκιά ενός Σταυρού, που
δεν αντιπροσώπευε παρά την
ανθρώπινη καταισχύνη, φαινόταν
να σκεπάζει, αυτή τη νύχτα
τη γλυκιά μορφή Του. Και η αγνή
Του διάνοια, που μόνο το
μεγαλείο των ουρανών αγκάλιαζε,
τώρα άρχιζε να αγγίζει το
φοβερό νόημα μιας διακοπής
που θα μεσολαβούσε, στη σχέση
του με τον Πατέρα.
Αναμφισβήτητα η σχέση του
ως την ώρα αυτή ήταν ακόμη
στενή. Ίσως στενότερη, γλυκύτερη,
δυνατότερη. Γιατί με την
μοναδική προσφορά Του να
γίνει θυσία ως «οσμήν ευωδίας»
ευαρεστούσε τον Πατέρα.
Αυτόν λοιπόν τον προαιώνιο
δεσμό. Αυτή τη γλυκιά επαφή
με τα αιώνια. Αυτή την αρμονία
σε αγάπη και στοργή,
που γέμιζε πάντα την ψυχή Του
με χαρά. Αυτήν την πλήρωση
που ένιωθε στα βάθη της πνευματικής
Του υπόστασης, θα έ-
χανε προς στιγμή. Και φρικιούσε
η ευαίσθητη ύπαρξή Του.
Ήταν Εκείνος που με υπέροχες
πινελιές ο Παροιμιαστής μας
δίνει: «Ήμην καθ’ ημέραν η
τρυφή αυτού, ευφραινομένη
πάντοτε ενώπιον αυτού» (Παροιμίες
η/30). Και σε λίγο θα
έπεφτε επάνω Του όλη η καταισχύνη
της ανθρώπινης γενιάς,
που ξεπηδούσε απ’ τον
κήπο της Εδέμ και χανότανε
στα βάθη όλων των αιώνων.—
Κύριος σκοπός της Αγίας
Γραφής είναι να αποκαλύψει
στον άνθρωπο, τις σκέψεις, τις
πράξεις και τις κρίσεις του Θεού.
Ότι εγράφη στην Βίβλο, έχει έναν
ανώτερο σκοπό: την πραγματοποίηση
των σχεδίων του Θεού.
Η Βίβλος δεν ζητάει να κολακέψει
την ματαιοδοξία του ανθρώπου,
ούτε και το ένστικτο ή
τις επιθυμίες του. Δεν προσπαθεί
να φανεί αρεστή σε ένα ο-
ρισμένο έθνος, φυλή ή ομάδα
ανθρώπων. Τουναντίον, αποκαλύπτει
κάθε ανθρώπινη αδυναμία,
φωτίζει και ξεσκεπάζει την
διεφθαρμένη καρδιά του ανθρώπου,
κρίνει και καταδικάζει
τα πονηρά του έργα και αναγκάζει
τον καθέναν να δει ο ίδιος την

6 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
πνευματική και ηθική του κατάσταση.
Τον άνθρωπο δε που μένει
μέσα στη Βίβλο (τον θείον αυτόν
πνευματικό καθρέπτη), διακρίνει
τις κηλίδες της ψυχής του, που
ταπεινώνεται
ενώπιον του
Θεού και ζητεί
με όλη την
καρδιά του την
συγγνώμη και
το έλεος του
αιωνίου Θεού,
η Βίβλος δεν
τον εγκαταλείπει στην τύχη του.
Δεν τον αφήνει να περιπλανάται
μόνος μέσα στα σκοτάδια της
αμφιβολίας, της απαισιοδοξίας
και της απελπισίας. Σ’ αυτόν η
Βίβλος αποκαλύπτει το μέσον
συμφιλίωσης με τον Θεό και το
σχέδιο της μεγάλης αγάπης Του.
Η Βίβλος φανερώνει στον
άνθρωπο την πιο γλυκεία και
παρήγορη είδηση: Τον πληροφορεί
ότι, για το ζήτημα που τον
απασχολεί, για το ζήτημα της
συνδιαλλαγής του με τον Θεό,
για το ζήτημα της πραγματικής
του ευτυχίας –τόσον της σημερινής,
όσον και της μελλοντικήςφρόντισε
η άπειρη αγάπη του
Θεού. Του φέρνει την χαρμόσυνη
και παρήγορη αγγελία ότι, ο
ενανθρωπίσας Χριστός, πραγματοποίησε
τον διακαή αυτόν πόθο
της ανθρωπότητας. Του αποκαλύπτει
ότι Αυτός με τον εξιλαστήριο
θάνατό Του, έφερε την πολυπόθητη
συμφιλίωση μεταξύ
Θεού και ανθρώπων. Ότι Αυτός
είναι ο θείος
Λυτρωτής του
ανθρωπίνου
γένους.
Ο Λυτρωτής
είναι η
κεντρική φυσιογνωμία
της
Βίβλου. Και ο
ουσιώδης σκοπός που επιδιώκει
η Αγία Γραφή, είναι να οδηγήσει
τον άνθρωπο να γνωρίσει τον
Λυτρωτή του και να έλθει σε ά-
μεση επικοινωνία με Αυτόν.
«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι
ο Λόγος σου, και φως εις τας
τρίβους μου» (Ψαλμός ριθ/105).
**Αυτός που βρίσκεται στο
δρόμο για τον ουρανό, ποτέ δεν
ευχαριστιέται να πορεύεται μόνος,
έλεγε ένας πιστός. Και είχε
δίκιο. Οι οδοιπόροι του ουρανού,
ζητούν συντροφιά στο δρόμο
τους, γι’ αυτό ευαγγελίζονται
την αγάπη και τη σωτηρία του
Χριστού στους άλλους ανθρώπους,
να τους πάρουν μαζί τους
στη χαρά της σωτηρίας του Ιησού
Χριστού**.

Μαΐου, 2016 7
Θα προσπαθήσω να τα πω,
ακριβώς όπως έγιναν, όπως τα
άκουσα, χωρίς να βάλω καθόλου
το δαχτυλάκι μου. Μια ιστορία,
που, φανερώνει, τον
τρόπο και τα μέσα που έχει ο
Θεός στη διάθεσή του για τη
σωτηρία των ψυχών. Ήτανε,
στην Αργεντινή, ένας καλός
χριστιανός, πατριώτης μας.
Τώρα πως έγινε
και αυτός ο καλός
και προσεκτικός
χριστιανός,
Κυριακή μέρα,
και τον πήρε
ο ύπνος και μάλιστα
τόσο πολύ,
που δεν κατάλαβε
την ώρα πως
πέρασε και έχασε
την εκκλησία, αυτό είναι άλλο
θέμα. Αυτό το γνωρίζει πολύ
καλά ο Θεός. Μα έτσι και έγινε.
Τις βουλές του Θεού, σε όλο
τους το βάθος, δεν μπορεί να
πιάσει το στενό μυαλό μας. Ο
άνθρωπος, σαν είδε το ρολόι
και την ώρα περασμένη, ντράπηκε
να πάει στην Εκκλησία. Τι
θα λένε οι άνθρωποι, σκέφθηκε;
Μα δεν μπορούσε να καθίσει
και στο σπίτι. Στενοχωρημένος
βγήκε στους δρόμους κάνοντας
την προσευχή του, Κυριακή μέρα,
ο Θεός να τον χρησιμοποιήσει
για τη δόξα του.
Ο Θεός δίνει ανάλογα με
τους πόθους της καρδιάς μας.
Αυτό να μην το ξεχνάμε. Θέλεις
να υπηρετήσεις
τον Κύριο; Θα
σου δώσει τις
ευκαιρίες. Θέλεις
να βουτηχτείς
σαν το γουρούνι
στην αμαρτία.
Και αυτό θα
το βρεις. Στον
αδελφό μας, λοιπόν,
που ήθελε
να δοξάσει τον Θεό, ο Κύριος
του έδωσε αυτό που ζητούσε.
Περνώντας από μια γειτονιά
άκουσε συζυγικό καυγά και μάλιστα
στις υψηλές του νότες. Αν
είστε παντρεμένοι, μη κάνετε
πως δεν το ξέρετε αυτό το
φρούτο. Δεν θα σας πιστέψω.
Φαίνεται όμως πως ο καυγάς

8 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
αυτός είχε φθάσει σε ανησυχητικό
σημείο, ώστε ένοιωσε την
ανάγκη να επέμβει. Χτύπησε
την πόρτα και μπήκε μέσα. Άρχισε
να τους μιλά, στην ισπανική
γλώσσα, για τον κίνδυνο να
κάνει ζημιά ο ένας στον άλλο
και τα σχετικά που λένε την
ώρα αυτή, προσπαθώντας με
πνεύμα Θεού να τους συνεφέρει.
Οι καημένοι, αυτοί που
καυγαδίζανε, ντραπήκανε, κατεβάσανε
τον τόνο και γυρίζει ο
ένας και λέει στον άλλον κάτι.
Μα για να μη τους καταλάβει ο
ξένος, το είπανε…. Ελληνικά.
Αυτό ήτανε.
Πήρε φόρα ο επισκέπτης
και άρχισε τώρα στα ελληνικά.
Τους μίλησε για την μεγάλη α-
γάπη του Θεού, την ανάγκη της
σωτηρίας, τη δύναμη της απολύτρωσης,
την ευτυχία που χαρίζει
η λύτρωση του Χριστού
και όλα όσα γνώριζε και ο ίδιος,
είχε δοκιμάσει στη ζωή του. Τα
αποτελέσματα ήτανε καταπληκτικά.
Ο άνθρωπος αυτός πίστεψε
στον Χριστό. Είδε το αληθινό
συμφέρον του. Είδε την κατάντια
της αμαρτίας του. Είδε την
ματαιότητα αυτού του κόσμου.
Αναγνώρισε το ξεχωριστό ενδιαφέρον
του Θεού για τη σωτηρία
του. Τόσα πολλά πράγματα
είδε. Και έδωσε την καρδιά του
στον Χριστό (Ιωάν. γ/16).
Ο άνθρωπος αυτός έφυγε
από την Αργεντινή και ήλθε
στην πατρίδα του. Ζει τώρα σ’
ένα χωριό της Πελοποννήσου
και από το στόμα του βγήκε αυτή
η ιστορία. Μάλιστα τόση ήτανε
η χαρά του που έγινε και
ποιητής. Την χαρά της σωτηρίας
του την έκανε ποίημα, που
είναι γεμάτο πίστη και ευγνωμοσύνη
στον Χριστό. Τι άλλο να
πούμε; Τίποτα..
Ο Θεός που πιστεύουμε κάνει
θαύματα. Αυτή είναι η μεγάλη
αλήθεια. Και μπορεί να κάνει
και στη ζωή μας.
Και σε σένα όπως το ίδιο
και σε μένα. Μονάχα να του εμπιστευθούμε
το χέρι μας. Τότε
δεν θα τσακώνονται τα ανδρόγυνα.
Τα πιάτα θα μένουν στο
ντουλάπι και δεν θα πέφτουν
στα κεφάλια.
Τότε μια ζωή αγία θα υπάρχει
που θα δοξάζει τον Θεό, και
θα ευλογούνται όλοι οι άνθρωποι
γύρω μας.—

Μαΐου, 2016 9
Ύστερα από τα "καταπραϋντικά"
φάρμακα που καταπραΰνουν
την ταραχή και την ανησυχία,
ύστερα από τα διάφορα "αντιμεριμνικά"
που καταπολεμούν
όλες τις φροντίδες και μέριμνες,
ιδού τώρα μας έρχεται από την
Αμερική ένα νέο φάρμακο, οι
παστίλιες εναντίον της "απαισιοδοξίας".
Δεν αστειεύομαι, γνωρίζω
και το όνομα του φαρμάκου.
Ονομάζεται: «Ιπρονιαζίτ».
Φαίνεται πως το φάρμακο
αυτό ήταν προορισμένο για την
θεραπεία της φυματίωσης, ο εφευρέτης
του όμως ανακάλυψε ότι
φέρνει θαυμάσια αποτελέσματα
εναντίον της μελαγχολίας. Και
αναφέρει μάλιστα πολλές περιπτώσεις
θεραπείας. Παίρνετε πρωί
και βράδυ μερικές παστίλιες, και
όλα τα βάρη πέφτουν απ’ τους
ώμους σας.
Μόνον, προσοχή! Προτού να
τρέξτε στο φαρμακείο να το αγοράσετε,
πρέπει να ξέρετε ότι το
αντιαπαισιοδοξικό αυτό φάρμακο
χορηγείται μόνον κατόπιν ιατρικής
συνταγής, και ιατρικής παρακολούθησης
του ασθενούς, γιατί
προκαλεί παρενέργειες δηλ. δευτερεύοντα
αποτελέσματα πολύ
επικίνδυνα.
Είναι πολύ εκπληκτική αυτή
η διαπίστωση ότι όλες αυτές οι
θαυμάσιες ανακαλύψεις που μας
προτείνουν, προς τον σκοπό να
προσπαθήσουμε να ξαναδημιουργήσουμε
πάνω στη γη ένα
τεχνητό παράδεισο, εις αντικατάσταση
του πρώτου, προκαλούν
πάντοτε παρενέργειες πολύ επικίνδυνες.
Ο Εκκλησιαστής λέγει στο
κεφ. ια/9: «… και περιπάτει κατά
τας επιθυμίας της καρδίας σου,
και κατά την όρασιν των οφθαλμών
σου, πλην έξευρε, ότι διά

10 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει
εις κρίσιν». Με άλλα λόγια: Κάνε
ότι θέλεις, αλλά ενθυμού πάντοτε
τα δευτερεύοντα αποτελέσματα.
Οι ίδιοι νόμοι έχουν επίσης ε-
φαρμογή και επί του ηθικού και
πνευματικού επιπέδου.
Ο άνθρωπος, π.χ. που ζει χωρίς
Θεό, βρίσκει ίσως αυτή την
ασυδοσία πολύ ευχάριστη προς
το παρόν, αλλά ας ενθυμείται ότι
ο Θεός θα τον φέρει μια μέρα
στην κρίσι.
Ας έλθουμε όμως στις παστίλιες
μας. Τί θα χρησίμευε μια θεραπεία
αντιαπαισιοδοξική στο
τέλος εκάστου μηνός; Μήπως
αυτή θα τακτοποιούσε τους
χρεωστικούς λογαριασμούς που
πρέπει να πληρωθούν στο τέλος
του μηνός; Θα αποκοίμιζε μόνον
τον εγκέφαλο χωρίς να καθησυχάσει
την συνείδηση, γιατί η αισιοδοξία
δεν εξαλείφει τα προβλήματα.
Τα διεγερτικά προκαλούν
στον άνθρωπο μερική αμνημοσύνη.
Τα ζητήματα όμως
που θα ήθελε να διώξει ξανάρχονται
με προσαυξημένη οξύτητα.
Ο Χριστός μιλώντας προ του
πάθους Του προς τους μαθητές
Του τους είπε: «Ας μη ταράττεται
η καρδία σας, πιστεύετε εις τον
Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιωάν.
ιδ/1).
Η πραγματική αισιοδοξία και
η αληθινή ευτυχία που είναι ικανές
να γλυκάνουν και να χορτάσουν
την ψυχή του ανθρώπου,
δεν χρειάζονται φάρμακα για να
αποκτηθούν. Βρίσκονται στον
Ιησού Χριστό. Ανοίξτε την καρδιά
σας σ’ Αυτόν και αμέσως θα
εισχωρήσει μέσα στην ψυχή σας
η Σωτηρία Του και η χαρά της
αιώνιας Ζωής. Είναι κρίμα να
κρατάτε κλειστή την καρδιά σας
και να πάσχετε από ταραχές, α-
νησυχίες, μέριμνες, απαισιοδοξίες
κ.λπ. και να πεθάνετε τον αιώνιο
θάνατο της απώλειας, ενώ ζείτε
μέσα στην ευλογητή αυτή οικονομία
της ΧΑΡΗΣ και της ΔΩ-
ΡΕΑΣ του Ιησού Χριστού.
Αναγνώστη! Ο Θεός έκανε
δυνατό το αδύνατο της Σωτηρίας
σου. Ο Θεός έδωσε μεσίτη τον
Μονογενή Του Γιο. Κάνε χρήση
Αυτού για να είσαι εν αρμονία με
τον Θεό και να βρεις Σωτηρία.
«Ζωήν αιώνιον έδωκεν εις
ημάς ο Θεός. Και αύτη η Ζωή είναι
εν τω Υιώ Αυτού. Όστις έχει
τον Υιόν, έχει την ζωήν, όστις δεν
έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν
δεν έχει». (Α. Ιωάν. ε/11-12).

Μαΐου, 2016 11
Μια από τις μεγαλύτερες –
ίσως η μεγαλύτερη από όλες—
ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου,
είναι η λησμονιά. Να μπορεί
να ξεχνάει να μη θυμάται,
όσο γίνεται περισσότερο, την
κατάστασή του, τους φόβους
του, τις ευθύνες του, τα προβλήματά
του, την αβάσταχτη ζωή
του. Είναι το πολυτιμότερο δώρο
που μπορείς να κάνεις σε
έναν άνθρωπο, να τον ελευθερώσεις
από τις μέριμνες που
σαν θηλιά σαπουνισμένου
σχοινιού τον σφίγγουν συνεχώς.
Ο πιο σωστός ορισμός της
ψυχαγωγίας που τόσο συχνά
καταφεύγουν σήμερα οι άνθρωποι
είναι: φ υ γ ή. Απόπειρα
φυγής, επιθυμία απόδρασης
από τον κλοιό της ζωής, από τα
δεσμά του εαυτού μας που τόσο
μας βασανίζουν. Και είναι έτοιμος
να κάνει τα πιο απίθανα
πράγματα, τα πιο δύσκολα, έστω
και να κινδυνεύσει αρκεί να
ξεχάσει.
Διάβαζα για κάποιον πολιτικό
κρατούμενο ο οποίος είχε
κάνει το εξής: Πήρε το ψωμί
που του έφεραν το μεσημέρι για
να φάει και το ζύμωσε με τα χέρια
του. Αφού το μαλάκωσε και
έγινε σαν πλαστελίνη, του έδωσε
το σχήμα ενός περιστρόφου.
Το πασπάλισε με στάχτη και το
κάλυψε με ασημόχαρτα από
τσιγάρα. Όλα αυτά μέσα στο
κελί του. Κατόπιν το άφησε να
ξεραθεί. Έκανε μερικές πρόβες
και περίμενε. Το άλλο μεσημέρι,
μόλις ήλθε ο φύλακας να του
φέρει το δίσκο με το φαγητό του
και του φώναξε. «Ψηλά τα χέρια».
Εκείνος τρομαγμένος πέταξε
το δίσκο κάτω και το έβαλε
στα πόδια. Το ίδιο έκανε και
στον επόμενο, μέχρι που ήρθαν
οπλισμένοι φύλακες να τον α-
φοπλίσουν! Και να σκεφθεί κανείς,
πως τα έκανε όλα αυτά σε
ώρες που, από στιγμή σε στιγ-

12 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
μή, μπορούσαν να τον στήσουν
στον τοίχο. Μα ναι, γι’ αυτό τα
σκαρφιζόταν όλα αυτά, γ ια να
ξεχάσει. Το κελί του, την υγρασία,
το σκοτάδι, τις κάννες των
γυρισμένων επάνω του όπλων.
Ο Τολστόι αναφέρει ότι οι στρατιώτες
που βρίσκονται στην
πρώτη γραμμή, σοφίζονται ένα
σωρό τρόπους για να ξεχνούν
τον κίνδυνο. Κάτω από τα πυρά
του εχθρού είναι πρόθυμοι να
κάνουν ότι τους πει ο λοχαγός
αρκεί να ξεχάσουν που βρίσκονται.
Αν με ρωτούσε κάποιος,
ποιο είναι το μεγαλύτερο αγαθό
που προσφέρει ο Θεός στον
άνθρωπο, θα απαντούσα χωρίς
δισταγμό: «η απελευθέρωσή
του από τον εαυτό του». Και οι
φόβοι και οι ανησυχίες και οι
επιθυμίες, τα όνειρα που τόσο
συχνά γκρεμίζουν, και οι αποτυχίες
και τα βάσανα και η μοναξιά
και η ζήλια το μίσος, ο
φθόνος, κατακλύζουν και κατασπαράζουν
τη ζωή μας γιατί
στηριζόμαστε και περιμένουμε
από τον κοκκαλιάρη εαυτό μας,
που ούτε στα πόδια του δεν
μπορεί να σταθεί καλά-καλά.
Έτσι αβοήθητοι, ανυπεράσπιστοι,
παλεύουμε έναν αγώνα χαμένο
εκτεθειμένο σε άπειρους
κινδύνους. Να, γι’ αυτό ο άνθρωπος
έχει ανάγκη να ξεχάσει.
Είναι λευτεριά –αν είναι— γι’
αυτόν, στην πρώτη γραμμή του
μετώπου, στα πυρά του εχθρού.
Τον βλέπεις και κάνει κάτι
πράγματα που σε βάζουν σε
απορία. Θέλει ελευθερία έστω
και δίωρη, όσο γίνεται.
Αυτό ακριβώς σημαίνει σωτηρία.
Αυτό κάνει ο Χριστός με
το αίμα του. Μας βγάζει έξω
από τα σκουριασμένα κάγκελα
της φυλακής που λέγεται εαυτός.
Πραγματικά σωσμένος είναι
αυτός που ελευθερώθηκε
από τον εαυτό του και τώρα ζει
και κινείται κάτω από την οδηγία
του Θεού. Αυτό είναι ελευθερία
πραγματική: να μη ζώμεν πλέον
δι’ εαυτούς αλλά διά τον αποθανόντα
και αναστάντα υπέρ
ημών. Και στη νέα αυτή κατάσταση
δεν έχεις ανάγκη από φυγή,
από απόδραση, αντίθετα
μάλιστα, δεν λες να ξεκολλήσεις
απ’ την αγάπη του γλυκού σου
Πατέρα.

Μαΐου, 2016 13
Πολύς λόγος για το χρόνο.
Απ’ τα παλιά τα χρόνια μέχρι
σήμερα βασανίζει τον διανοούμενο
άνθρωπο. Πολλές θεωρίες,
πολλές σκέψεις, πολλές υποθέσεις,
μα ακόμη ικανοποιητικός
ορισμός του χρόνου δεν βρέθηκε.
Μερικοί έφθασαν στο σημείο
να αμφισβητήσουν και την ύ-
παρξή του.
Εμείς, αφήνοντας τις θεωρίες
των σοφών, απλοϊκοί, μπορούμε
να αντιληφθούμε λιγάκι
το χρόνο, σαν κάτι που ρέει έ-
χοντας πάντα στο νου μας το
παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Όπως κι’ εκείνα τα πράγματα,
ο χρόνος είναι συνυφασμένος
με τη ζωή μας. Το άσχημο
είναι ότι κάθε μικρό κομματάκι
του που ζούμε τώρα, φεύγει και
δεν επανέρχεται. Είναι μια στιγμή
που πέρασε και που ποτέ δεν
θα την ξανασυναντήσουμε. Τέτοιες
στιγμές δισεκατομμύρια
περνούν απ’ τη ζωή μας, χωρίς
να τους δίνουμε σημασία, δίχως
να τις καταλαβαίνουμε.
Υπάρχουν όμως μερικά τέτοια
μικρά κομματάκια χρόνου
στη ζωή των ανθρώπων ή της
ανθρωπότητας, που έπαιξαν,
παίζουν ή θα παίξουν κάποιο
σημαντικό ρόλο στην όλη του
ύπαρξη. Ποιες είναι οι σπουδαίες
στιγμές μας; Να μια ερώτηση
για το χρόνο.
Ίσως η στιγμή που γεννηθήκαμε
. Που μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο,
που ανοίξαμε κάποια
επιχείρηση, ή που παντρευτήκαμε,
θα μας απαντήσουν. Αν
ρωτήσουμε για τις σπουδαίες
στιγμές της ανθρωπότητας θα
μας πουν ότι είναι η ανακάλυψη
της φωτιάς, της ρόδας, του ηλεκτρισμού,
της ατομοβόμβας κ.λπ.
Θα μας επιτρέψετε να σας
προτείνουμε, τρεις άλλες σπουδαίες
στιγμές, και να υποστηρίξουμε
ότι είναι οι μοναδικές που
είναι πραγματικά σημαντικές.

14 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
Η τραγική στιγμή της εκλογής
και συγχρόνως της πτώσης
του ανθρώπου στην Εδέμ.
Ο θάνατος του Χριστού, ως
μέσον συνδιαλλαγής μας με τον
Θεό.
Η προσωπική μας σύνδεση
με τον Ουράνιο Πατέρα.
Αυτές είναι κοινές για κάθε
άτομο ξεχωριστά, μα και για όλο
τον κόσμο μαζί. Η σπουδαιότητά
τους δεν περιορίζεται σε πεπερασμένο
χρόνο εδώ στη γη, αλλά
και σε άπειρο στην αιωνιότητα.
Μάταια θα αναζητήσεις άλλες
σημαντικότερες από αυτές.
Οι δύο πρώτες βρίσκονται
μακριά στο παρελθόν και τίποτα
δεν μπορεί να τις αλλάξει. Η τελευταία
βρίσκεται όμως μπροστά
σου και είναι η πιο κρίσιμη
της ζωής σου.
Το να δεχθείς ή όχι τον Χριστό,
θα έχει συνέπειες στο παρελθόν,
στο παρόν και στο μέλλον
σου.
Η Σωτηρία του Χριστού εξαλείφει
όλο το παρελθόν της α-
μαρτίας. Δημιουργεί μια ευτυχισμένη
ζωή στο παρόν. Ακόμα
εξασφαλίζει ένα ουράνιο μέλλον
στην δική Του παρουσία. Μακάρι
καθώς θα μετράς, κάποτε, τα
μικρά κομματάκια του χρόνου
που πέρασαν και θα αναλογίζεσαι,
μακάρι να μπορείς να βρεις
τη στιγμή εκείνη που άλλαξε τα
πάντα στη ζωή σου.
Τη στιγμή που συνδέθηκες
με τον Θεό σου!!
«Μόνο τα παιδιά του Θεού
ζουν σ’ ένα παράδεισο χαράς και
αγαλλιάσεως, γιατί το πρόσωπο
του Χριστού είναι γι’ αυτά πηγή
ευφροσύνης» (Φιλ. δ/4).
Κάποιος διηγείται την παρακάτω
ιστορία. Μια φορά σε κάποιο
γκαλερί, εκεί που εκθέτουν σε πώληση
ζωγραφικούς πίνακες, ανάμεσα
στους άλλους πίνακες ήτανε
και ένα που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον
όλων των επισκεπτών. Ή-
τανε τόσο διαφορετικός από τους
άλλους. Το θέμα του δεν ήτανε
συνηθισμένο. Ήτανε τόσο αλλιώτικο.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίαζε
τον διάβολο, όπως φανταστικά
τον έχουμε απεικονίσει, με τα
κερατάκια του και την ουρίτσα
του, και έπαιζε σκάκι με ένα θύμα
του. Όποιος κέρδιζε, θα έπαιρνε
τον άλλον, είτε στο βασίλειο του

Μαΐου, 2016 15
σκοταδιού, είτε θα έμεινε ελεύθερος
στον ήλιο και στη ζωή.
Ανάμεσά τους βέβαια βρισκόταν
μια σκακιέρα. Και τα πιόνια
είχανε κάποια διάταξη. Για όσους
ξέρουν σκάκι, η διάταξη στα πιόνια
ήτανε τέτοια, που έδειχνε καθαρά
πως ο διάβολος είχε στριμώξει
άσχημα τον συμπαίκτη του και
θύμα του. Φαίνεται πως ο καημενούλης
το είχε καταλάβει και δεν
τολμούσε να κάνει καμιά κίνηση.
Ο επισκέπτης λοιπόν, που ήτανε
δεινός σκακιστής, παρακολούθησε
τη διάταξη που τα πιόνια είχαν και
έβγαλε μια φωνή: *Αν μπορούσα
να πάρω τη θέση του δυστυχισμένου
αυτού, ξέρω τι θα έκανα. Θα
κέρδιζα με μια κίνηση την παρτίδα.
Και ταυτόχρονα τον καταδικασμένο
αυτόν από τα νύχια του διαβόλου*.
Όμορφη η ιστοριούλα αυτή.
Μπορεί να είναι και αληθινή. Δεν
έχει καμιά σημασία. Το βάρος είναι
αλλού. Ακριβώς αυτή είναι η
περίπτωσή μας, φίλε μου. Παίζοντας
το παιγνίδι της ζωής, μόνοι
μας, χωρίς τον Θεό και την αλήθεια,
μπλέξαμε τα πράγματα τόσο
άσχημα, που κυριολεκτικά μπορούμε
να πούμε, ο διάβολος μας
κρατά στο χέρι. Μας κάνει ότι θέλει
αυτός. Και δεν μπορούμε να
γλυτώσουμε από αυτόν. Είναι μια
τραγική, μα αληθινή κατάσταση.
Ακριβώς το ρόλο που θέλησε
να παίξει ο επισκέπτης, που κοίταζε
τον πίνακα, ανέλαβε ουσιαστικά
να διαδραματίσει ο Κύριός μας
Ιησούς Χριστός. Να πάρει τη δική
μας, δύσκολη και τραγική θέση,
μέσα στη σκακιέρα του κόσμου
αυτού. Και την θέση αυτή την πήρε.
Και την μάχη την κέρδισε πάνω
στο σταυρό, σαν δικός μας αντικαταστάτης.
Μα τα αγαθά αποτελέσματα,
δηλαδή, οι καρποί της
νίκης, θα έλθουν σε μας και θα
γίνουν δικό μας κτήμα, αν με πίστη
το θελήσουμε και αναγνωρίσουμε
το ευλογημένο εκείνο δώρο της
αγάπης του Θεού για μας.

16 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
Είναι δυστυχώς πολλοί από
ανάμεσά μας, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει
την τραγικότητα της
θέσης τους, και θέλουν να παίξουν
την παρτίδα μόνοι τους, μέχρι τέλους,
έχοντας εμπιστοσύνη στην
ικανότητά τους. Οι καημένοι! Πόσο
τραγικό είναι αυτό! Φαντάζονται
πως θα τα καταφέρουν για να
διαπιστώνουν κάποτε, όταν πια θα
είναι τόσο αργά, όταν πια δεν θα
υπάρχει καμιά ελπίδα να ζητήσουν
τη βοήθεια του Ιησού στη δύσκολη
θέση τους, πως είναι χαμένοι, παντοτινά
χαμένοι. Γιατί όμως τόσο
επικίνδυνοι ακροβατισμοί;
Να σκεφθείς για λίγο να ερευνήσεις
και να δεις καθαρά, πως ο
διάβολος κερδίζει το παιχνίδι της
ζωής σου. Αυτό είναι το πρώτο.
Να αναγνωρίσεις, πως μόνος
σου, παρ’ όλη την καλή σου διάθεση,
που κανένας δεν σου την
αμφισβητεί, δεν μπορείς να κάνεις
τίποτα.
Να ζητήσεις από τον σωτήρα
σου Ιησού Χριστό, να πάρει τη δική
σου θέση, και συ να αφήσεις τη
ζωή σου στα δικά του χέρια.
Τότε θα είσαι πραγματικά λυτρωμένος.
Διαφορετικά…. αλλοίμονο
θα χαθείς….
Έγραφε ο Νομπελίστας ΑΛ.
ΣΒΑΪΤΣΕΡ: «Ο άνθρωπος έγινε
υπεράνθρωπος μα δεν μπόρεσε
να υψωθεί. Μεγάλωσε η
δύναμή του μα μεγάλωσε και η
μικρότητά του. Γινόμαστε υπεράνθρωποι
μα ταυτόχρονα και
υπάνθρωποι».
Αλήθεια, τι είναι ο σύγχρονος
άνθρωπος της εποχής μας;
Του δώσανε παράσημα και τίτλους
πρωτόφαντους, που τον
ανεβάσανε στον ουρανό. Διαρκώς
δίπλα του, τα μέσα ενημέρωσης
τον λιβανίζουν. Και αυτός,
ο ταλαίπωρος το πίστεψε,
και τρελάθηκε, και νόμισε πως
είναι μεγάλος, πως είναι κάτι.
Πίστεψε πως θα μπορούσε
να διαφεντέψει τα πάντα, να
φτιάξει τα κακώς έχοντα και να
ζήσει χωρίς Θεό. Και προχώρησε
κάποιο διάστημα. Στα
πρώτα του βήματα δεν φάνηκε
καθαρά η αρρώστια του, όπως
φαίνεται τώρα στις μέρες μας.
Στη γνώση προχώρησε αρκετά,
και πάλι γελάστηκε νομίζοντας

Μαΐου, 2016 17
πως τα ξέρει όλα. Μα διαρκώς
αναθεωρεί τη γνώση του. Αυτά
που χθες έλεγε πως είναι απαρασάλευτη
επιστήμη, σήμερα τα
χλευάζει. Αύριο θα χλευάζει τα
σημερινά. Μα ας πούμε, προχώρησε.
Στην καρδιά του έμεινε ένα
αγρίμι. Είναι μάτσο από φίδια,
που συμπλέκονται. Και όλο το
κακό μεγαλώνει.
Και έγραψε μια
ιστορία που είναι
γεμάτη από
αίμα.
Και τώρα
κρατά στα χέρια
του τον ίδιο τον
αφανισμό του.
Μα τι είναι
επιτέλους ο άνθρωπος;
Είπαμε πως είναι ένα ναυάγιο.
Όταν βλέπω νέους με θολά
μάτια από τα ναρκωτικά. Είπαμε
πως είναι ένας τέρας. Όταν
προσπαθούν να κλέψουν την
τσάντα της γριάς με τη σύνταξή
της. Είναι κάτι άλλο. Αυτό που
λέγει το Ευαγγέλιο. Είναι ένας
χαμένος. Είναι ένα «απολωλός»
κυριολεκτικά. Δεν υπάρχει πιο
ταιριαστή λέξη και χαρακτηρισμός.
Ένα διαστημόπλοιο, που
έχασε τον έλεγχό του και αποκόπηκε
από τη βάση του. Τώρα
παραπαίει σε μια άστατη τροχιά
μέχρι τον αφανισμό του.
Και όμως. Μπορεί να σωθεί.
Και όμως κάποιος που ήλθε
από τον ουρανό, ο Χριστός,
μπορεί να τον σώσει. Και βέβαια,
δεν ξέρω τι θα κάνουν οι
άλλοι. Ξέρω τι έκανε σε μένα.
Το ίδιο μπορεί να κάνει και σε
σένα.
Η Αγία
Γραφή είναι το
καλλίτερο δώρο
που ο Θεός
έδωσε στον άνθρωπο.
Αν και
γράφτηκε από
40 συγγραφείς
και σε διάστημα
1600 χρόνων, εν τούτοις διακρίνεται
για τη θαυμαστή της ε-
νότητα. Από την αρχή ως τέλους
της διαπνέεται από ένα
βασικό μήνυμα, ότι ο Θεός α-
γαπά και σώζει τον άνθρωπο,
στο πρόσωπο και στη θυσία του
Χριστού στο Γολγοθά. Τι δοξασμένο
μήνυμα.
Εσύ αγαπητέ μου φίλε,
έχεις δεχθεί αυτό το τέλειο
έργο της θείας χάρης και σωτηρίας;
Έχεις την ελπίδα της
αιώνιας ζωής στην καρδιά σου;

18 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ
«Και επί γης στενοχωρία εθνών εν απορία» (Λουκά κα/25).
Κάποτε ένας αφέντης, είχε
ένα καλό και γυμνασμένο σκύλο,
που τον χρησιμοποιούσε σε διάφορες
εξωτερικές δουλειές. Του
έδινε ένα καλαθάκι
στα
δόντια του
μέσα στο ο-
ποίο έβαζε
ένα σημείωμα
και τα χρήματα.
Πήγαινε
ο σκύλος
στον μπακάλη ή στον χασάπη,
και με ασφάλεια γύριζε πίσω
φέρνοντας την παραγγελία και
τα ρέστα, για να δεχθεί το χάδι
και τον έπαινο του αφέντη του.
Μα μια μέρα, για κακή του τύχη,
τον έστειλε στον ψαρά, να του
δώσει καβούρια. Τα καβούρια
ήταν ζωντανά. Τα έβαλε σε μια
σακούλα στο καλάθι μα στο δρόμο,
ένας ένας κάβουρας άρχισαν
να βγαίνουν από τη σακούλα,
να αναρριχώνται στο καλάθι και
από εκεί να κάνουν βουτιά στην
άσφαλτο. Άφησε το καλάθι στο
δρόμο, ο σκύλος και προσπάθησε
να μαζέψει τους δραπέτες. Μα
ώσπου να φέρει τον έναν στο καλάθι,
τρεις καινούργιοι φεύγανε.
Τότε κρατώντας μετά βίας τα
δάκρυα, στάθηκε
στη μέση
του δρόμου, μη
ξέροντας τι να
κάνει.
Δεν διαφέρει
και πολύ
η εποχή μας
από του σκύλου
το τρομερό αδιέξοδο. Απαρνήθηκαν
τον Θεό της Αγίας Γραφής
και στην θέση του έστειλε σε
πανύψηλο βάθρο τον νέο θεό
που λέγεται ανθρώπινη γνώση
και επιστήμη. Κάθε μέρα, στις
εφημερίδες και στα περιοδικά,
καίγεται συνεχής λιβανωτός,
προς δόξα του νέου θεού, που
τόσα υπόσχεται για το μέλλον
της ανθρωπότητας. Αλλά ένα ένα
τα καβούρια αρχίζουν να βγαίνουν
από το καλάθι του νέου θεού.
Ασταμάτητες εστίες πολέμων
και επαναστάσεων σε όλον τον
κόσμο. Ηθική αποσύνθεση και

Μαΐου, 2016 19
διάλυση των συστατικών στοιχείων
της σύγχρονης κοινωνίας,
με σκοτεινές προοπτικές. Ένα
άγχος, που προκαλείται από την
τρομερή αβεβαιότητα, που η ζωή
μας χαρακτηρίζεται. Και πάνω
από όλα η παγκόσμια ειρήνη,
που στηρίζεται στην ισορροπία
του τρόμου, δηλαδή σε μια σάπια
μπαμπακερή κλωστή. Και κάθε
μέρα τα προβλήματα πληθαίνουν.
Δεν μπορώ να ξεχάσω δυο
δογματικούς ορισμούς, που διάβασα
από ανθρώπους μη πιστούς.
Πολιτισμός είναι, έλεγε ο
πρώτος, πολλαπλασιασμός των
αναγκών. Και η επιστήμη δημιουργεί
διπλάσια προβλήματα
από όσα επιλύνει. Δεν επιδέχονται
αμφισβήτηση ο ορισμοί αυτοί.
Με λίγη σκέψη συμφωνούμε.
Είναι πολύ φυσικό οι πράξεις
μας, η σπορά μας, να έχει επακόλουθό
της, τον θερισμό. Και ακόμη
δεν ήρθε ο θερισμός. Πάνω
από τα κεφάλια μας πλανάται.
Απαρνούμενοι τον ζωντανό Θεό,
καταδικάσαμε τον εαυτό μας σε
αυτοκτονία. Υπάρχει όμως περιθώριο,
αν μετανοήσουμε, σαν
άτομα, να αποτρέψουμε, την
από μας χαλασμένη άθλια
μοίρα μας, και να μπούμε
μέσα στα σχέδια της αγάπης
και της σωτηρίας του Ιησού
Χριστού. Αν το θελήσουμε
και Του το ζητήσουμε.—
*ΙΗΣΟΥΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ*
Μην ξεχνάς ότι πολλά
πράγματα μπορεί να λέει κανείς
για τον Ιησού, όμως δεν μπορούμε
να σωθούμε με τις αλήθειες
περί Χριστού, αλλά διά του Χριστού,
που είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν
σώθηκες γιατί γνωρίζεις ότι ο
Ιησούς Χριστός πέθανε για σένα,
αλλά γιατί ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ σ’ ΕΚΕΙ-
ΝΟΝ που πέθανε για σένα και
που ζει αιώνια. Να γνωρίζεις και
να κατέχεις τον Χριστό, είναι σαν
να έχεις τον Λόγο κρυμμένο στην
καρδιά σου, σαν τον πιο πολύτιμο
θησαυρό. Διάβασε τι λέει
στον Ψαλμό ριθ/99 ο Δαβίδ:
«Είμαι συνετότερος πάντων των
διδασκόντων με, διότι τα μαρτύριά
σου είναι η μελέτη μου».