RAPORT ROCZNY teatr PL LINKI pages

Artykuły te z jednej strony promowały wystawiane wówczas polskie spektakle,
z drugiej zaś – na różne sposoby wzbogacały i rozpowszechniały wśród
chińskiej publiczności wiedzę o polskim teatrze. Wielu niezależnych krytyków
teatralnych, aktywnych na polu mediów społecznościowych i znanych z ciętego
języka, wystawiło polskiemu teatrowi bardzo wysokie oceny.
Znany niezależny krytyk teatralny Beixiaojing w tekście Jestem przy tobie
‒ dla „(A)pollonii” napisał: „W polskim teatrze dostrzegliśmy nadzieję dla
teatru. Teatr nie jest produktem rozrywki masowej, ale areną duchowego
poznania ludzkości. Nie bierze odpowiedzialności za jeden naród, powinien
nieść ciężar duchowej refleksji całej epoki”. Zdaniem Beixiaojing, polski
teatr „otworzył przed chińską publicznością okno duchowych żądań”.
„Polski teatr wspiął się na wysokość katedry” – to tytuł artykułu gazety
„Beijing Youth Daily” z 4 sierpnia 2015 r.
Chiński świat kultury i chińska publiczność odczuła wielkość i siłę polskiego
teatru, jednak liczne pytania o czynniki kulturowe, które wpłynęły na jego
kształt, o wsparcie polskiego rządu, o rozwiązania problemów praktycznych,
nadal pozostawały bez odpowiedzi. Zmierzyły się z nimi dwa najbardziej
znane chińskie czasopisma teatralne „Drama” i „New Drama”, zamieszczając
artykuły, w których dogłębnie objaśniono te kwestie.
W pierwszym z nich, omawiając VIII edycję Międzynarodowego Festiwalu
Teatralnego Dialog we Wrocławiu, zwrócono uwagę na jego znaczenie dla
tego kraju i miasta. W drugim, analizując polską edukację teatralną, struktury
teatrów, badania nad historią teatru oraz krytykę teatralną, omówiono
wzajemne związki między środowiskiem teatralnym a produkcją teatralną.
Stwierdzono, że „polski teatr, który pojawił się dzisiaj na scenie, nie jest już
jedynie przypadkowym spotkaniem pod tytułem ty grasz, a ja oglądam.
Jest raczej starannie zaplanowanym ceremoniałem kulturowym, lustrem,
w którym odbija się obraz współczesnej Polski, przenikają się wzajemne
oddziaływania teatru i literatury, filozofii i sztuki, historii i teraźniejszości,
tradycji i eksperymentu, a z drugiej strony przebija w nim szeroki
fundament społeczny i nieograniczone możliwości rozwoju”. Dzięki tym
ocenom i analizom „polski krajobraz” na chińskiej scenie teatralnej stał się
jeszcze bardziej klarowny, wyrazisty, ujmujący.
Xu Jian
(Doktor literaturoznawstwa,
zastępca redaktora czasopisma „Kultura i sztuka”)
22