Mój żłobek, moje przedszkole 2/2017

Praktyczny poradnik dla właścicieli 

i zarządców prywatnych placówek 

opieki nad dzieckiem w wieku 0-6 lat 

DWUMIESIĘCZNIK 

Cena 14,90 zł 

w tym 8% VAT 

Dostępne tylko 

w prenumeracie 

wydanie 

2/2017 

żłobek • przedszkole • klub malucha • opiekunowie dzienni 

temat numeru: 

Zabawy podwórkowe. 

Jak urządzić plac zabaw 

i w co się bawić 

z dziećmi 

na dworze? 

Franczyza. 

Ekspert radzi, 

jak założyć własny żłobek 

Jak postępować 

z niejadkiem? 

Fot: Fotolia.com

Fot: Fotolia.com 

Wydawca: 

Wydawnictwo Target Press sp. z o.o. sp. k. 

Gromiec, ul. Nadwiślańska 30 

32-590 Libiąż 

Biuro w Warszawie 

ul. Przasnyska 6 B 

01-756 Warszawa 

tel. +48 22 635 05 82 

tel./faks +48 22 635 41 08 

Redaktor Naczelna: 

Agnieszka Flisińska – Karwowska 

tel. 600 939 329 

e-mail: agnieszka@fundacjadocelu.pl 

Adres Działu Promocji i Reklamy: 

ul. Przasnyska 6 B 

01-756 Warszawa 

tel./faks +48 22 635 41 08 

Dział Promocji i Reklamy: 

Monika Sawicka 

tel. kom. 502 604 237 

monika.sawicka@targetpress.pl 

Andrzej Kalbarczyk 

tel. kom. 531 370 279 

andrzej.kalbarczyk@targetpress.pl 

Robert Madejak 

tel. kom. 512 043 800 

robert.madejak@targetpress.pl 

Prenumerata: 

prenumerata@mzmp.pl 

Druk: Moduss Sp. z o.o. 

Redakcja nie zwraca tekstów nie zamówionych, 

zastrzega sobie prawo ich redagowania oraz skracania. 

Nie odpowiadamy za treść zamieszczonych reklam. 

Drodzy Państwo, 

wreszcie nadeszła wiosna. Jak co roku o tej porze kierujemy naszą 

uwagę na ogródki, które po zimowej przerwie wymagają odnowienia, 

a czasem urządzenia na nowo. Dlatego piszemy w tym 

numerze magazynu „Mój żłobek, moje przedszkole” o zasadach 

bezpieczeństwa i wymogach, dotyczących placów zabaw. Przeczytajcie 

o normach, które muszą spełniać piaskownice i zjeżdżalnie, 

a także przypomnijcie sobie najwspanialsze zabawy podwórkowe 

z dzieciństwa. Może niektóre z nich warto zaproponować waszym 

podopiecznym? W tym wydaniu znajdziecie również kilka ważnych 

tekstów dotyczących zdrowia i żywienia dzieci oraz prowadzenia 

placówki dla najmłodszych. O franczyzie żłobka opowie ekspert 

z firmy pomagającej w rozkręceniu własnego interesu. A jeśli już 

macie własne przedszkole, przeczytajcie, jak je zareklamować. 

W końcu kwiecień to czas, gdy rodzice, których dzieci nie dostały 

się do państwowych placówek, szukają miejsc w prywatnych. 

A ponadto sprawdźcie, jaką rolę mogą odgrywać w lokalu kamery 

i przeczytajcie, jak zabezpieczyć meble, schody i kontakty przed 

maluchami, by ochronić je przed zrobieniem sobie krzywdy. W tym 

numerze zachęcamy również do zapoznania się z tekstem o bajkach 

terapeutycznych oraz o znaczeniu dziecięcych rysunków. A na 

koniec przeczytajcie, jakie korzyści niesie wizyta z kilkulatkami 

w teatrze lub kinie i czy organizując taką wycieczkę lepiej jest wynajmować 

autokar, czy też warto mieć własny pojazd. 

Zapraszamy do czytania! 

Agnieszka Flisińska-Karwowska 

W NUMERZE: 

4 Ogródek przedszkolny 

6 W co się bawić na dworze? 

8 Rowerek zamiast piaskownicy 

10 Franczyza. Tak czy nie? 

12 Wynagrodzenia w zatrudnieniu 

po zmianach przepisów 

14 Nieodebrane dziecko 

16 Kiedy nauczyciel nie może 

pracować w zawodzie? 

18 Jak zareklamować placówkę? 

20 Takich targów jeszcze nie było! 

22 Kiedy dziecko nie chce jeść 

26 Warto kupić 

28 Dzieci jedzą zdrowo: dlaczego 

produkty pełnoziarniste są lepsze? 

30 Gdy gluten jest problemem 

32 Badania alarmują! 81% dzieci 

na świecie ma za mało aktywności. 

Grozi im otyłość. 

34 Jak unikać odparzeń? 

36 Salmonella – groźna bakteria 

o pięknej nazwie 

38 Mały ogrodnik 

40 Rysunki dziecka 

44 Bajki terapeutyczne 

46 Malec z traumą 

48 Kino czy teatr? 

50 Kamery w żłobku 

52 Dziecko w świecie multimedialnym 

54 Jak budować dobre relacje 

z rodzicami? 

56 Żłobek bez zagrożeń 

58 Własny autokar. Dobry pomysł? 

60 Stopień do góry! 

mój 

3

Temat numeru ZABAWY PODWÓRKOWE 



Renata Golonka 

Ogródek 

przedszkolny 

W letnie dni jest dla dzieci największą atrakcją, a kiedy aura sprzyja, można z niego 

korzystać przez większość roku. Jak powinien wyglądać i jakie warunki muszą spełnić 

znajdujące się w nim urządzenia? 

WAŻNE: 

1. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra 

Edukacji Narodowej i Sportu z dn. 31 grudnia 

2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny 

w publicznych i niepublicznych szkołach 

i placówkach zgodnie z zapisem Rozdziału 1, 

par. 9 , pkt. 3: ,,Szkoły i placówki nabywają 

wyposażenie posiadające odpowiednie atesty 

i certyfikaty”. 

2. Pamiętajmy, że istotnym elementem 

przygotowania bezpiecznego placu zabaw 

jest odpowiednia, amortyzująca upadki 

nawierzchnia. Może być wykonana z kilku 

rodzajów materiałów, np. piasku, kory, gumy, 

granulatu, sztucznej trawy. 

O tym, jakie urządzenia zostaną zakupione 

do żłobkowego czy przedszkolnego 

placu zabaw, decyduje nie tylko wysokość 

budżetu przeznaczonego na ten 

cel, ale przede wszystkim wiek dzieci, 

które będą z nich korzystały. Im starsze, 

tym przedmioty służące rozrywce mogą 

być bardziej skomplikowane. Wprawdzie 

trudno przewidzieć jednoznacznie, 

jakie place zabaw będą najbardziej odpowiednie 

dla dzieci w wieku od trzech 

do sześciu lat, ale z góry można założyć, 

że zdolność do zabawy, a także do radzenia 

sobie z trudnościami i wyzwaniami 

jest kwestią indywidualną. Normy (PN- 

-EN 1176-1:2009) mówią m.in. o urządzeniach 

trudno- i łatwodostępnych. 

Normy te są nieobligatoryjne, ale bezpieczeństwo 

urządzeń na placu zabaw 

powinno być zachowane, np. poprzez 

rozmaite kontrole. Działalność przedszkola 

czy żłobka niepublicznego jest, 

w myśl przepisów, działalnością odbywaną 

na terenie publicznym. I właściciel 

placówki, jako zarządca terenu, odpowiada 

za bezpieczeństwo bawiących się tam 

podopiecznych. 

Producenci nie posiadają obowiązku 

prawnego certyfikacji urządzeń na zgodność 

z normami, czyli nie muszą zgodnie 

z nimi produkować sprzętu. To od odbiorców 

zależy, czy kupują odpowiedzialnie 

bezpieczny sprzęt. W chwili, kiedy 

producent deklaruje zgodność swojego 

wyrobu z normami, to on ponosi za niego 

odpowiedzialność. 

Co oznaczają naklejki 

na zabawkach do ogrodu? 

GS – brak substancji szkodliwych 

(w przypadku urządzeń 

elektrycznych ten znak zapewnia 

o ich niezawodności); 

CE – produkt spełnia normy 

bezpieczeństwa wymagane 

przez Unię Europejską; 

TUV – certyfikat wysokiej jakości 

i bezpieczeństwa produktu. 

Przedszkole prywatne jest 

w myśl przepisów obiektem 

ogólnodostępnym, tak więc 

podlega wymaganiom norm 

PN-EN 1176-1:2009. W związku 

z tym, w przypadku, kiedy 

urządzamy plac zabaw na terenie 

placówki niepublicznej, plastikowe 

bujaczki, domki, zjeżdżalnie 

itp. są traktowane jako obiekty 

małej architektury, a nie zabawki. 

Dlatego też nie mogą posiadać 

oznakowania CE, obligatoryjnego 

dla zabawek. Albo inaczej: na placu 

zabaw mogą znaleźć się wyroby 

oznaczone CE pod warunkiem, że 

mają także certyfikat wypełniający 

wymagania ministerialne. 

ATESTY I CERTYFIKATY 

GWARANCJĄ BEZPIECZEŃSTWA 

Podstawowy zestaw to piaskownica, 

huśtawka, bujak i karuzela. Starsze (czy 

sprawniejsze młodsze) dzieci mogą korzystać 

np. z odpowiednio wysokiej zjeżdżalni 

czy drabinki. 

Niezwykle ważne jest, by zadbać o bezpieczeństwo 

dzieci korzystających z uroków 

placu zabaw na świeżym powietrzu. 

Dlatego urządzenia powinny posiadać odpowiednie 

atesty i spełniać normy bezpieczeństwa. 

Oprócz urządzeń metalowych, 

wyposażenie ogrodu mogą stanowić zabawki 

wykonane z innych tworzyw, np. 

drewniane lub plastikowe. 

Certyfikaty, które obowiązkowo muszą 

posiadać wszelkie urządzenia, przyznają 

specjalne firmy certyfikujące 

po przeprowadzeniu szczegółowych badań, 

których celem jest sprawdzenie bezpieczeństwa 

i jakości produktów oddawanych 

do sprzedaży. Certyfikat zgodności 

z normą w zakresie bezpieczeństwa jest 

wystawiany przez uprawnioną jednostkę, 

na podstawie badania wzorcowego egzemplarza. 

Certyfikat zaświadcza, że każde 

tak wykonane urządzenie jest zgodne 

z normami i przez to bezpieczne w określonym 

zakresie. Zdarzają się przypadki 

fałszowania certyfikatów, ale wtedy i tak 

odpowiedzialność za ewentualny wypadek 

ponosi fałszerz. 

mój 

mój 

4 5



a raz z lewej strony wyznaczonego terenu, 

budując mur. W ten sposób uczestnicy 

zabawy przebiegając, mają coraz 

węższe przejście. Osoba, która najdłużej 

nie da się złapać, zostaje murarzem. 

Marta Gładysz 

W co się bawić 

na dworze? 

CHODZI LISEK KOŁO DROGI 

Uczestnicy stoją w kręgu, trzymając ręce 

za plecami. Jedna osoba (lis) chodzi poza 

kręgiem z chusteczką w ręku. Wszyscy 

mówią: „Chodzi lisek koło drogi, nie ma 

ręki ani nogi, kogo kitą przyodzieje, ten 

się nawet nie spodzieje”. Lis wkłada jakiejś 

osobie chusteczkę w rękę i ucieka, 

a osoba ta goni go. Lis stara się szybko 

okrążyć koło i stanąć na zwolnionym 

miejscu. Jeśli mu się to uda, zostaje 

w kole, a osoba z chusteczką jest lisem. 

Jeśli osoba goniąca złapała lisa, wraca 

do koła, a lis dalej chodzi z chusteczką. 

BEREK WYBAWCA 

Uczestnicy zabawy wybierają spośród 

siebie ganiającego i „wybawcę”, o którym 

nie wie ten pierwszy. Zadaniem „wybawcy” 

jest ratowanie przez dotknięcie osób 

Dzieci powinny codziennie przebywać na świeżym powietrzu, jeśli tylko pozwala 

na to pogoda. Ponieważ jest już wiosna, coraz cieplejsze dni i więcej możliwości 

przebywania na dworze, proponujemy kilka zabaw, które można przeprowadzić 

w ogródku. 



Johan Huizinga uważa, że zabawa „jest 

dobrowolną czynnością lub zajęciem, dokonywanym 

w pewnych ustalonych granicach 

czasu i przestrzeni według dobrowolnie 

przyjętych, lecz bezwarunkowo 

obowiązujących reguł; jest celem samym 

w sobie, towarzyszy jej zaś uczucie napięcia, 

radości i świadomości odmienności 

od zwyczajnego życia”. Warto o tym pomyśleć 

i zaproponować maluchom stare, 

sprawdzone zabawy podwórkowe. Niektóre 

z prezentowanych są na pewno 

znane, ale często zapominamy o nich lub 

nie pamiętamy ich reguł. 

RYBY W SIECI 

Grupa dzieli się na dwa zespoły, z których 

jeden, chwytając się za ręce, tworzy 

sieć w kształcie koła, a drugi wchodzi 

do tego koła i stanowi ryby. Zabawa polega 

na próbie wydostania się z sieci różnymi 

sposobami. Po określonym czasie 

zespoły zamieniają się rolami. 

OCHRONIARZ 

Uczestnicy stoją w kole, a w środku 

znajdują się dwie osoby: VIP i ochroniarz. 

Uczestnicy rzucają do siebie piłkę, 

starając się trafić w VIP-a, w czym przeszkadza 

im ochroniarz. Trafiony VIP zostaje 

ochroniarzem, a osoba, która trafiła, 

zostaje VIP-em. Ochroniarz wchodzi 

do kręgu na jej miejsce. 

OGIEŃ, WODA, BURZA 

Wszyscy biegają po wyznaczonym terenie. 

Gdy prowadzący powie „burza”, trzeba 

się zatrzymać i nie poruszać, „ogień” 

– położyć się lub przykucnąć, „woda” 

– wdrapać się na coś lub skakać. Kto 

pomyli się lub ostatni wykona polecenie, 

jest nowym prowadzącym lub odpada 

z zabawy. 

KOMÓRKI DO WYNAJĘCIA 

Każdy uczestnik zabawy ma swoją komórkę, 

którą może być np. szarfa rozłożona 

na ziemi. Jedna osoba, która nie 

posiada komórki, krzyczy: „Komórki, komórki 

do wynajęcia”. Na to hasło wszyscy 

zmieniają komórki. Osoba, która 

wołała też się włącza. Kto zostanie bez 

komórki, ponownie krzyczy hasło. 

TRZĘSIENIE ZIEMI 

Uczestnicy zabawy tworzą grupy 3-osobowe: 

dwie osoby robią kółeczko (zamek), 

jedna osoba stoi w kółeczku (księżniczka). 

Prowadzący wydaje komendy: 

• zamek – księżniczki stoją nieruchomo, 

dwie osoby tworzące zamek szukają nowej 

księżniczki, 

• księżniczka – zamki stoją nieruchomo, 

księżniczki zmieniają zamki, 

• trzęsienie ziemi – wszyscy zamieniają 

się rolami, a prowadzący włącza się 

do zabawy. 

Kto pozostanie poza trójką wydaje polecenia. 

SPACER ZE ŻMIJĄ 

Jeden z uczestników zabawy zmienia 

się we właściciela żmii. Musi dbać 

o swojego pupila i spacerować z nim. 

Bierze sznur do ręki i ciągnie za sobą. 

Zadaniem każdego uczestnika jest 

przydeptanie sznura, co nie jest łatwe, 

ponieważ właściciel żmii wywija się 

energicznie. 

NOWY W PARZE 

Grupa stoi parami w rozsypce. Jedna 

para to uciekający i goniący. Gdy osoba 

uciekająca stanie obok osoby, w którejś 

parze, druga osoba z pary przejmuje rolę 

uciekającego. Gdy goniący złapie uciekającego, 

role zmieniają się. 

MURARZ 

Jedna osoba to murarz, który stoi 

na środku wyznaczonego terenu i próbuje 

zbudować mur. Uczestnicy zabawy 

stoją po jednej stronie i na znak prowadzącego 

przebiegają z jednej strony wyznaczonego 

terenu na drugą. Osoby, które 

murarz złapie, ustawia raz z prawej, 

już złapanych – stojących nieruchomo, 

a zadaniem ganiającego – jak najszybsze 

dostrzeżenie „wybawcy”. 

KOT I MYSZ 

Uczestnicy ustawiają się w kolumnie 

czwórkowej na odległość wyciągniętych 

ramion. Następnie podają sobie ręce, 

przez co tworzą się korytarze. Po tych 

korytarzach biega para: uciekający, czyli 

mysz i goniący czyli kot. Po schwytaniu 

następuje zmiana ról lub wyznacza 

się nową parę. Utrudnieniem jest to, 

że na sygnał prowadzącego, kolumna 

robi zwrot w prawo lub lewo i natychmiast 

ponownie chwyta się za ręce, co 

zmienia sytuację goniących się i wymaga 

od nich dobrej i szybkiej orientacji. Nie 

wolno przebiegać pod rękami. 

mój 

mój 

6 7



Anna Dubieńska 

Rowerek zamiast piaskownicy 

Przebywanie dzieci na świeżym powietrzu to niezbędny element przedszkolnego 

planu dnia. Warto zadbać, aby czas ten był wykorzystany w pełni. Chodzi przecież nie 

tylko o to, by dzieci nawdychały się odpowiedniej dawki tlenu, ale również o to, 

by podczas zabawy na dworze były aktywne ruchowo. 

Aktywność fizyczna to podstawa zdrowia 

w każdym wieku. Ale w dzieciństwie 

ma ona szczególne znaczenie, ponieważ 

rzutuje na przyszłość młodego 

człowieka, czyli na kolejne kilkadziesiąt 

lat jego życia. Ruch stymuluje wzrost 

ciała i kośćca dziecka: mechanizm nacisku 

na chrząstki wzrostowe obecny 

w czasie biegania, ćwiczenia, schylania 

się itd., wzrost wydzielania się hormonu 

wzrostu podczas aktywności – to 

elementy sprzyjające rozwojowi fizycznemu 

malucha. To nie wszystko: przyspieszony 

oddech, a więc większe dotlenienie 

organizmu sprzyja rozwojowi 

i wzmacnianiu mięśni. Zabawa aktywna 

zaspokaja też naturalna potrzebę ruchu 

małego dziecka. Istotnym jej czynnikiem 

jest też zdobywanie sprawności 

fizycznej przez malca, trening gibkości, 

wytrzymałości, zwinności, zmysłu 

równowagi, spostrzegawczości czy wypracowywanie 

naturalnych odruchów, 

pozwalających na unikanie zagrożeń 

(np. nauka bezpiecznego upadania). 

Aktywność ruchowa uprawiana w grupie 

rówieśniczej niesie również ze sobą 

inne zalety: maluchy uczą się właściwych 

zachowań społecznych, współpracy, 

zdrowej rywalizacji, przeżywania 

porażek itd. Dlatego wychodząc z maluchami 

do ogródka warto zapewnić im 

dużo zabaw ruchowych (piszemy o tym 

na stronie 6.). Oczywiście piaskownica, 

zjeżdżalnia to sprzęty uwielbiane przez 

dzieci i również dające im wiele korzy- 

ści rozwojowych, jednak warto czasem 

zrezygnować ze stawiania babek z piasku 

na rzecz zabawy w Murarza czy… 

wyścigu na hulajnogach. 

Samochód Little Tikes, cena: 224 zł 

NIEZBĘDNE W PRZEDSZKOLU 

Hulajnoga, rowerki czy plastikowe pojazdy 

to przydatne sprzęty. Niestety, nie 

każda placówka dysponuje powierzchnią, 

która pozwala dzieciom na takie 

zabawy. Jeżeli jednak dysponujecie 

długim tarasem, alejkami wyłożonymi 

kostką lub nawet szerokim pustym 

trawnikiem, zdecydujcie się 

na kupno tego rodzaju zabawek 

ogrodowych. Z pewnością spodobają 

się maluchom, a przy okazji będą 

bardzo korzystne dla ich rozwoju. 

Rowerek bez pedałów do nauki jeżdżenia 

DipDap, cena: 364 zł 

Rowerek Fitsh Puky, cena: 219 zł 

Rowerek Little Tikes, cena: 350 zł 

Jazda na rowerku trzykołowym to 

dla małego dziecka doskonały trening 

panowania nad swoim ciałem oraz 

utrzymywania równowagi. To również 

dobre ćwiczenie na koordynację 

ruchów kończyn. Rowerek pozwala 

również dziecku wykorzystać nagromadzoną 

w ciągu dnia energię i daje 

mu wiele radości. 

Hulajnoga to zabawka dla nieco starszych 

dzieci, chyba że wyposażymy 

placówkę w hulajnogi na czterech kołach, 

które są bardziej stabilne i nadają 

się dla młodszych podopiecznych. Ale 

nawet hulajnogi 4-kołowe wymagają 

umiejętności utrzymania równowagi 

na jednej nodze, koordynacji, dlatego 

są doskonałym pretekstem do ćwiczeń. 

Auta to popularne i lubiane przez 

dzieci zabawki. Wymagają odpychania 

się nogami, poruszania kierownicą, 

czyli niosą ze sobą – prócz zabawy 

– dużo korzyści ruchowych. Zaletą 

takich aut jest to, że zimą można 

je wstawić do środka i wykorzystać 

do zabawy wewnątrz przedszkola. 

Rowerek Kettler, cena: 377 zł 

Hulajnoga Mini Mikro Sporty, cena: 310 zł 

mój 

mój 

8 9

Zarządzanie PRAWO I PRZEPISY 


Małgorzata Szcześniak 

Franczyza. 

Tak czy nie? 

Czasem trudno samodzielnie opracować cały pomysł na biznes. Wtedy warto skorzystać 

z funkcjonujących już i sprawdzających się rozwiązań. O zaletach franczyzy rozmawiamy 

z Pawłem Kusekiem, który jest dyrektorem ds. franczyzowych w firmie Fair Play. 

Żłobki i przedszkola wyrastają jak grzyby 

po deszczu. W czym przewagę nad 

konwencjonalnym rozwiązaniem ma 

franczyza? 

Przede wszystkim chodzi o doświadczenie 

w każdym aspekcie prowadzenia 

placówki oświatowej, w tym możliwość 

prowadzenia działalności pod brendem 

znanej marki, ale też pełną pomoc przy 

negocjacji warunków umowy z wynajmującym 

lokal. Dodatkowo zaoferować 

możemy pomoc przy otwarciu placówki, 

zarówno na etapie budowy i urządzenia 

lokalu, jak przy zgłaszaniu w urzędach. 

Poza tym nie bez znaczenia będą szkolenia 

dla właścicieli oraz możliwość korzystania 

z wypracowanych przez franczyzodawcę 

zniżek u reklamodawców. 

Dobrze, trochę mnie Pan przekonał. 

Co jeszcze przemawia za tym, że jako 

przedsiębiorca powinnam wybrać takie 

rozwiązanie? 

Kolokwialnie mówiąc, oferujemy biznes 

„podany na tacy”. Przekazujemy franczyzobiorcy 

wszystko to, co jest potrzebne 

do prowadzenia przedszkola i żłobka. Na 

przykład pomagamy w znalezieniu wartościowej 

lokalizacji, w której placówka 

będzie miała szansę na utrzymanie się 

i rozwój. Poza tym zgodnie z pakietem 

franczyzowym możemy zaoferować pomoc 

w negocjowaniu cen wynajmu lub 

kupna lokalu, zaprojektowanie i wyposażenie 

placówki zgodnie z obowiązującymi 

przepisami, załatwienie wszelkich 

urzędowych formalności, pomoc 

w prowadzeniu dokumentacji, ale też 

na przykład wsparcie w rekrutacji kadry 

pracowników. Co ważne – oferujemy też 

wsparcie w pozyskaniu pierwszej grupy 

wychowanków naszej placówki, a to, 

proszę przyznać, ogromnie dużo. 

No i spodobał mi się ten pomysł. Jak przystąpić 

do działania, jakie są pierwsze 

kroki w pozyskaniu umowy? 

Jest tylko jeden warunek: franczyzobiorca 

musi chcieć prowadzić taką działalność 

oraz mieć w sobie tę pasję, miłość 

do dzieci i powołanie. Proszę pamiętać, 

że forma franczyzy jako konceptu biznesowego 

zyskała zwolenników w wielu 

branżach na całym świecie. Funkcjonując 

według określonego systemu, franczyzobiorca 

ma dostęp do określonego 

know-how franczyzodawcy. Dzięki temu 

ma szansę stać się liderem na rynku lokalnym 

podobnych sobie placówek. My 

wierzymy, że zapotrzebowanie na takie 

ośrodki ciągle rośnie. I nie mnożymy 

trudności. Warto przyjść do nas i się 

po prostu o tym przekonać. 

Na jakie problemy powinniśmy być 

przygotowani? 

Problemy są w każdej pracy, w każdym 

biznesie – to jest nieuniknione. Jesteśmy 

po to, aby było ich jak najmniej. 

Co, jeśli nie wszystkie punkty umowy 

nam odpowiadają? 

Umowa jest tak stworzona, że sztywne 

punkty są nie do ruszenia, natomiast my, 

tworząc ją, chcieliśmy być partnerami 

w biznesie, dlatego bardzo nam zależy 

na sukcesie franczyzobiorcy. Stawiamy 

na atmosferę, każdemu maluchowi w placówkach 

przedszkolnych i w żłobkach 

powinno towarzyszyć ciepłe i radosne 

przyjęcie. Gratis oferujemy wszystko to, 

co najważniejsze dla dziecka, które debiutuje 

w roli przedszkolaka. Dokładamy 

na przykład wszelkich starań, aby nasze 

placówki były zlokalizowane w nowoczesnych 

budynkach: w centrach biurowych 

oraz osiedlach mieszkaniowych, po to, 

aby nam wszystkim było miło i wygodnie. 

Co otrzymujemy w pakiecie franczyzowym, 

jaki zestaw korzyści? 

Podstawowe informacje są w naszej ofercie 

franczyzowej, jeżeli chce pani poznać 

szczegóły, to dopiero po podpisaniu 

umowy. Tajemnica handlowa. 

Czy franczyzodawca sprawuje nad nami 

kontrolę podczas trwania umowy? 

Tak, ale staramy się nie kontrolować naszych 

klientów, tylko z nimi współpracować, 

jesteśmy do dyspozycji przez cały 

czas trwania umowy. 

Co robić, jeśli się z czymś nie zgadzamy? 

Jeżeli są to fajne pomysły, to bierzemy 

je pod uwagę i rozmawiamy. 

Chcemy wycofać się z umowy. Jakie ciążą 

na nas ograniczenia? 

Nikt nie chce wycofywać się z umowy, 

jeżeli współpraca przebiega dobrze, 

a biznes i rodzaj działalności jest satysfakcjonujący... 

www.systemfairplay.pl 


mój 

mój 

10 11



Klaudia Gawlik-Bugańska 

Wynagrodzenia 

w zatrudnieniu 

po zmianach 

przepisów 

Od 2017 roku obowiązują przepisy 

prawne dotyczące minimalnej stawki 

godzinowej związanej z zatrudnieniem 

osób na podstawie umów zlecenia bądź 

umów o współpracy w ramach 

tzw. samozatrudnienia. Do tej pory 

wysokość minimalnego wynagrodzenia 

za pracę dotyczyła wyłącznie 

pracowników zatrudnionych na 

podstawie umów o pracę, do których 

stosowano przepisy kodeksu pracy. 

Obecnie, ustawodawca objął stawką 

minimalną także zatrudnionych 

w ramach umów cywilnoprawnych. 


Zleceniodawca, który dopuści się naruszenia 

przepisów dotyczących minimalnej 

stawki godzinowej poprzez 

zaniżanie wynagrodzenia za każdą godzinę 

podlega karze grzywny od 1000 zł 

do 30.000 zł. Uprawnienia kontrolne 

w zakresie stosowania stawki minimalnej 

wynagrodzenia posiada m.in. Państwowa 

Inspekcja Pracy. 

MINIMALNE WYNAGRODZENIE 

ZA PRACĘ PRACOWNIKÓW 

Należy mieć również na względzie obowiązujące 

przepisy dotyczące minimalnego 

wynagrodzenia za pracę pracowników 

zatrudnionych na podstawie umów 

o pracę. Obowiązującą od 2017 roku płacą 

minimalną jest kwota 2000 zł brutto. 

Przepisy dotyczące minimalnego wynagrodzenia 

stosujemy wyłącznie do umów 

o pracę, nie zaś do umów cywilnoprawnych, 

do których z kolei ma zastosowanie 

minimalna stawka godzinowa. 

MINIMALNA STAWKA 

GODZINOWA DLA 

ZLECENIOBIORCÓW: 13 ZŁ 

Nowelizacją ustawy o minimalnym 

wynagrodzeniu z pracę objęto osoby 

wykonujące zlecenie bądź świadczące 

usługi w zakresie minimalnej stawki 

godzinowej. Zmiana ta dotyczy wszystkich 

osób fizycznych nieprowadzących 

działalności gospodarczej lub osób fizycznych 

prowadzących działalność 

gospodarczą, które nie zatrudniają 

pracowników lub nie zawierają umów 

ze zleceniobiorcami (tzw. samozatrudnienie). 

Od stycznia 2017 r. obowiązuje 

minimalna stawka godzinowa 13 złotych 

brutto. Oznacza to, że zatrudniając 

zleceniobiorcę bądź współpracując 

z osobą fizyczną w ramach tzw. samozatrudnienia, 

należy wypłacać takim 

osobom stawkę 13 złotych za jedną 

godzinę wykonywanego zlecenia bądź 

świadczonej usługi. Należy takim osobom 

zagwarantować minimum kwotowe 

każdej godziny wykonywania zlecenia. 

Ustawodawca przy tym nie narzuca 

maksymalnej stawki godzinowej za wykonywane 

zlecenie. Przykładowo, jeśli 

zleceniobiorca wykonuje na rzecz podmiotu 

go zatrudniającego zlecenie bądź 

usługi związane z opieką nad dziećmi, 

podmiot taki jest zobowiązany naliczać 

wynagrodzenie w oparciu o tę regułę 

(13 zł brutto/1 h). Innym przykładem 

zastosowania minimalnej stawki godzinowej 

będzie zlecenie w przedmiocie 

czynności związanych z dbaniem o czystość 

i porządek biura bądź wykonywanie 

czynności ochroniarskich. 

EWIDENCJA GODZIN 

ZLECENIOBIORCÓW 

Wysokość wynagrodzenia za każdą godzinę, 

przy uwzględnieniu limitu 13 złotych 

powinna być ustalona w treści zawieranej 

umowy zlecenia (analogicznie 

również w przypadku umowy o świadczenie 

usług). Umowa powinna również 

określać sposób potwierdzania liczby godzin 

wykonania zlecenia lub świadczenia 

usług. Podmiot, na rzecz którego wykonywane 

jest zlecenie może wprowadzić 

przykładowo pisemną ewidencję godzin 

wykonywania zlecenia, gdzie będzie zapisywane, 

ile godzin w danym dniu zleceniobiorca 

wykonywał czynności w ramach 

umówionego zlecenia. Ewidencja 

może być podpisywana przez obie strony 

zawartej umowy. Prowadzenie ewidencji 

może okazać się dobrym rozwiązaniem 

dla zleceniodawcy/przedsiębiorcy, gdyż 

ustawodawca uregulował, że w przypadku 

nieokreślenia sposobu potwierdzania 

liczby godzin wykonania zlecenia lub 

świadczenia usług, zleceniobiorca samodzielnie 

przedkłada informację o liczbie 

tych godzin. 


mój 

12 13 

mój





Nieodebrane 

dziecko 

Co zrobić, kiedy po dziecko uczęszczające do żłobka lub 

przedszkola nie pojawi się rodzic lub opiekun prawny? 

Jakimi narzędziami dysponują pracownicy, gdy zdarzy się 

taka sytuacja? 

Sposoby oraz godziny przyprowadzania 

i odbioru dziecka powinny być szczegółowo 

określone w statucie lub innych 

przepisach, regulujących działanie danej 

placówki. Muszą być one ustalane 

w porozumieniu z radą rodziców. Statut 

czy regulamin powinny też zawierać 

ściśle opisane procedury, jakie wdrażane 

są w razie, gdy po zakończeniu zajęć 

nikt się nie pojawi, by odebrać dziecko. 

Z wytycznymi tymi należy zapoznać 

dokładnie zarówno pracowników, jak 

Ważne! 

W przypadku 

powtarzającej się 

nieobecności rodziców 

czy opiekunów, 

placówka może 

powiadomić sąd 

rodzinny o braku 

właściwej opieki nad 

dzieckiem. 

i wszystkie osoby, które są uprawnione, 

by przyprowadzać i odprowadzać dziecko 

do placówki. 

ZDARZAJĄ SIĘ 

NIEPRZEWIDZIANE 

OKOLICZNOŚCI 

Bywa, że mimo upływu czasu otwarcia 

placówki, dziecko nadal w niej pozostaje. 

Trzeba tu trochę elastyczności 

i empatii. W życiu przecież zdarzają 

się rozmaite, niekiedy nieprzewidziane 

sytuacje, które mogą uniemożliwić 

rodzicom lub opiekunom pojawienie 

się w żłobku czy przedszkolu na czas. 

Jeżeli to tylko jednorazowe spóźnienie, 

można je zrozumieć. Przeważnie telefoniczne 

poinformowanie o zaistniałej 

sytuacji ze strony rodzica czy opiekuna 

jest wystarczającym usprawiedliwieniem 

spóźnienia. Jeżeli natomiast 

niepunktualność powtarza się, należy 

porozmawiać z osobami uprawionymi 

do odbioru dziecka, co powinno 

wystarczyć i je zdyscyplinować. Kiedy 

jednak i to nie przynosi skutku, trzeba 

przypomnieć o treści statutu i o obowiązku 

przestrzegania go. Uprzedzamy, 

że nauczyciel czy opiekun, który musi 

pozostać z dzieckiem do czasu odbioru 

go, może zawiadomić policję, a w ostateczności 

poinformować sąd rodzinny 

o braku należytej opieki nad małoletnim 

(zaniedbywanie wychowawcze, 

wbrew przepisom kodeksu rodzinnego 

i opiekuńczego). Takie postępowanie 

podejmuje się wówczas, kiedy sytuacje 

z nieodebraniem dziecka powtarzają 

się. Wówczas to sąd może ustalić przyczyny 

niepojawiania się rodziców lub 

opiekunów po dziecko i zadecydować, 

co dalej. Może się zdarzyć, że problem 

tkwi np. w chorobie czy niewydolności 

wychowawczej. 

PROCEDURY 

Jak się zachować, kiedy po dziecko nikt 

się nie pojawia, a podane jako kontaktowe 

numery telefonów milczą? Chociaż 

prawo oświatowe nie reguluje tej 

kwestii, każdy nauczyciel ma obowiązek 

postępowania według obowiązujących 

w placówce procedur. Prezważnie brak 

kontaktu z rodzicami lub opiekunami 

skutkuje poinformowaniem o takim 

stanie rzeczy dyrektora placówki. To 

on podejmuje decyzję, jeżeli jednak nie 

ma kontaktu i z nim, wówczas należy 

powiadomić jego zastępcę. W przypadku 

zaś braku możliwości powiadomienia 

któregokolwiek z przełożonych, to 

Ważne! 

Nauczyciel nie ma 

prawa pozostawiać 

nieodebranego dziecka 

pod opieką innej osoby, 

ani też opuszczać 

z dzieckiem terenu 

żłobka czy przedszkola. 


do nauczyciela należy podjęcie odpowiednich 

kroków. Może on poczekać 

do czasu przybycia kogoś po dziecko. 

Jednak gdy czas mija, a nikt się nie pojawia, 

powinien poinformować policję lub 

straż miejską, by wszczęły odpowiednie, 

przewidziane prawem procedury. 

Z przebiegu zdarzenia koniecznie należy 

sporządzić protokół, podpisany przez 

świadków. Następnie trzeba go dołączyć 

do dokumentacji żłobkowej czy przedszkolnej. 

Może on w razie konieczności 

stanowić dowód na jawne nieprzestrzeganie 

przez rodziców czy opiekunów 

narzuconych prawem obowiązków. 

mój 

mój 

14 15




Kiedy nauczyciel 

nie może pracować 

w zawodzie? 


Prawa i obowiązki, jakie mają nauczyciele, mogą być zróżnicowane i uzależnione od 

rodzaju placówki, w której są oni zatrudnieni. Jednak niezależnie od tego, czy placówka 

jest publiczna, czy niepubliczna, istnieją przepisy obowiązujące we wszystkich 

żłobkach, przedszkolach oraz szkołach. 

Kiedy nauczyciel stara się o pracę w placówce 

publicznej czy niepublicznej, jednym 

z wymogów w stosunku do niego 

jest wymóg niekaralności. Co jednak 

należy zrobić, jeżeli zdarzy się popełnić 

wykroczenie lub przestępstwo osobie już 

zatrudnionej na stanowisku nauczyciela? 

Chociaż jak wiadomo, nie wszystkie 

kwestie są regulowane w przypadku 

nauczycieli pracujących w placówkach 

niepublicznych przepisami Karty Nauczyciela, 

w przypadkach złamania 

dyscypliny czy uchybienia odpowiedzialności 

karnej stosuje się je tak, jak 

w placówkach publicznych. 

WSZYSCY RÓWNI 

WOBEC PRAWA 

Zgodnie z art. 75-85 KN o odpowiedzialności 

karnej i porządkowej, nauczyciele 

niepubliczni również podlegają 

odpowiedzialności dyscyplinarnej 

za uchybienie podstawowym obowiązkom 

nauczyciela lub godności zawodu 

nauczyciela, a także odpowiedzialności 

porządkowej za uchybienia przeciwko 

porządkowi pracy. 

Jak wynika z powyższego, Karta Nauczyciela 

nie chroni osób, które są skazane za 

przestępstwo ani tych, przeciwko którym 

wszczęto postępowanie karne. 

Istnieje kilka rodzajów kar dyscyplinarnych, 

a ich zakres reguluje art. 76 ust. 

1 KN. Przewidziano w nim następujące 

kary dyscyplinarne: 

• nagana z ostrzeżeniem, 

• zwolnienie z pracy, 

• zwolnienie z pracy z zakazem przyjmowania 

ukaranego do pracy w zawodzie 

nauczycielskim w okresie 3 lat 

od ukarania, 

• wydalenie z zawodu nauczycielskiego. 

Widać, że kary są stopniowane, a o tym, 

która z nich znajdzie zastosowanie 

w konkretnym przypadku, decyduje jednostka, 

która rozpatruje sprawę. 

Ważne! 

Nauczyciele 

zatrudnieni w placówce 

niepublicznej 

podlegają również 

odpowiedzialności 

dyscyplinarnej za 

uchybienia przeciwko 

porządkowi pracy, 

zgodnie z art. 108 

Kodeksu Pracy. 

NATYCHMIASTOWE 

ODSUNIĘCIE OD PEŁNIENIA 

OBOWIĄZKÓW 

Można zawiesić w pełnieniu obowiązków 

nauczyciela, przeciwko któremu 

złożono wniosek o wszczęcie postępowania 

dyscyplinarnego lub wszczęto 

postępowanie karne. Ma to miejsce 

wówczas, gdy wysunięte zarzuty są 

poważne i wiarygodne i uzasadniają 

odsunięcie nauczyciela od wykonywania 

obowiązków. W sprawach niecierpiących 

zwłoki nauczyciel może być 

zawieszony przed złożeniem wniosku 

o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. 

Zawieszenie jest obligatoryjne, 

jeżeli wszczęte postępowanie karne lub 

złożony wniosek o wszczęcie postępowania 

dyscyplinarnego dotyczy naruszenia 

praw i dobra dziecka. Zawieszenie 

w pełnieniu obowiązków następuje 

z mocy prawa w razie tymczasowego 

aresztowania nauczyciela lub w razie 

pozbawienia go wolności w związku 

z postępowaniem karnym. 

KIEDY WYGASA 

STOSUNEK PRACY? 

Jeżeli nauczyciel czynny zawodowo zostanie 

ukarany, wówczas placówka rozwiązuje 

z nim stosunek pracy z mocy prawa. 

Zgodnie z art. 26 KN, stosunek pracy nauczyciela 

wygasa z mocy prawa, między 

innymi w następujących sytuacjach: 

• prawomocne skazanie na karę pozbawienia 

praw publicznych 

• prawomocne pozbawienie prawa wykonywania 

zawodu; 

• utrata pełnej zdolności do czynności 

prawnych; 

• prawomocne skazanie za przestępstwo 

popełnione umyślnie. 

mój 

mój 

16 17

Zarządzanie KSIĘGOWOŚĆ I FINANSE 

Zarządzanie KSIĘGOWOŚĆ I FINANSE 

18 

mój 

Odpowiednie wypromowanie 


Jak 

żłobka czy przedszkola to 

w dzisiejszych czasach konieczność. 

Niezależnie od tego, czy placówka 

dopiero powstaje, czy jest już 

obecna na rynku, powiedzenie 

,,reklama dźwignią handlu” jest 

aktualne, także i w oświacie. 

zareklamować 

placówkę, warto zastanowić się nad 

czymś, co ją wyróżni. Mogą to być oryginalne 

propozycje, np. nauka jazdy 

na łyżwach czy gimnastyka artystyczna. 

W grę wchodzą też rozmaite warsztaty 

placówkę 

i pokazy. Wszystko zależy od możliwości 

i pomysłowości właściciela. 

Istnieje wiele sposobów, by o placówce JAKI RODZAJ REKLAMY 

dowiedziało się jak najwięcej potencjalnie 

zainteresowanych osób. Jednak Jeżeli siedziba przedszkola czy żłobka 

WYBRAĆ 

? 

nie sposób przewidzieć, która z metod jest naszą własnością lub posiadamy 

reklamowania okaże się najbardziej skuteczna. 

To wypadkowa wielu czynników, prościej wywiesić na ogrodzeniu czy 

zgodę wynajmującego, wówczas naj- 

z których najważniejszym jest zapotrzebowanie 

na określone usługi w danym Można też reklamować się na ulotkach 

terenie posesji transparent lub tablicę. 

miejscu i czasie. 

czy plakatach. Ulotki, za zgodą przedsiębiorców 

i właścicieli lokali, można 

LICZY SIĘ OFERTA 

pozostawiać w najbliższym otoczeniu, 

w sklepach oraz lokalach usługo- 

Kiedy już zdecydujemy się na zareklamowanie 

naszej placówki, musimy wych. Zdarza się, że ulotki informujące 

uczciwie odpowiedzieć sobie na kilka o przedszkolu pozostawione do zabrania 

ze żłobków czy nawet przychodni 

pytań. Czemu konkretnie ma służyć reklama? 

Co placówka ma do zaoferowania? 

Czy jest w czymś konkurencyjna teresującej nas grupy. 

– to też dobry sposób, by dotrzeć do in- 

w stosunku do innych placówek tego Idąc z duchem czasu, trzeba pamiętać 

typu? Jasne, że głównym celem reklamy o internecie. O tym, że placówka musi 

ma być zainteresowanie rodziców i pozyskanie 

potencjalnych podopiecznych. przekonywać. Powinna ona być na bie- 

posiadać swoją stronę, nie trzeba chyba 

Bywa też tak, że żłobek czy przedszkole 

np. otwiera filię i do wymienionych 

wcześniej celów dochodzi informacja 

żąco uzupełniana o informacje z życia 

żłobka czy przedszkola. Dynamika, dobre 

zdjęcia i informacje podane w jasny, 

o kolejnej siedzibie. 

Obecnie konkurencja jest na tyle spora, 

że warto zastanowić się, jak powinna 

wyglądać skuteczna promocja placówki. 

WAŻNE! 

Ze względu na różnorodność ofe- 

Jeżeli na materiale reklamowym 

chcemy umieścić 

rowanych w tego typu obiektach zajęć, 

warto wypromować te, które są istotne 

dla rodziców i dzieci. Nauka języków, zdjęcia wychowanków, koniecznie 

uzyskajmy zgodę 

tańca czy rysunków mogą stanowić 

dodatkową zachętę. Podobnie z ciekawym, 

uwzględniającym np. alergików 

ich rodziców lub opiekunów 

prawnych. 

jadłospisem. Jeżeli dopiero otwieramy 



przejrzysty sposób – tak prezentująca 

się strona jest najlepsza wizytówką. 

Dodatkowo, dobrym pomysłem na zaistnienie 

w sieci jest ogłaszanie się na lokalnych 

portalach. Minusem tego typu 

reklamy może być otrzymywanie propozycji 

rozmaitych kursów, zakupów czy 

innych usług. To nieuniknione w dobie 

komunikacji internetowej. 

Jeszcze lepiej, kiedy znajdziemy się 

na forum np. dla rodziców dzieci 

w wieku przedszkolnym. W przypadku, 

kiedy pojawi się pytanie odnośnie 

do przedszkolaka, odpowiadamy na nie 

rzetelnie i fachowo, podpisując się i zamieszczając 

np. link do strony placówki. 

Zyskujemy wtedy pewność, że nasza 

odpowiedź pomoże, a my jako przedstawiciele 

placówki zyskamy wiarygodność 

u forumowiczów i przekonamy ich 

o swoich kompetencjach. 

NAJLEPSZA REKLAMA TO 

ZADOWOLENI RODZICE I DZIECI 

Choć współczesna technika zdominowała 

wszelkie sfery naszego życia, pewne 

zachowania pozostały niezmienione. 

I tak, wciąż najlepszą rekomendacją 

pozostaje tzw. poczta pantoflowa. Wystarczy, 

że jedna mama wspomni drugiej 

o wspaniałym żłobku czy przedszkolu, 

a już wieść niesie się dalej. Dlatego warto 

dbać o jak najwyższy, wszechstronny 

poziom placówki. 

Niezwykle istotne jest pokazywanie 

działalności placówki od przysłowiowej 

kuchni. Aktywizacja najbliższego 

sąsiedztwa, poprzez np. organizowanie 

zabawy karnawałowej dla maluchów 

z okolicy czy huczne obchodzenie Dnia 

Dziecka. Obowiązkowo, przynajmniej 

raz w roku, powinien być organizowany 

tzw. dzień otwarty. Wtedy wszyscy zainteresowani 

mają możliwość zapoznania 

się z miejscem, w którym będą przebywać 

oni sami lub ich dzieci. Maluchy 

oswoją nieznaną dotąd przestrzeń, poznają 

opiekunki, zobaczą zabawki. 

I choć placówki różnią się potencjałem 

marketingowym, ze względu na rodzaj 

proponowanych zajęć, najlepszymi ambasadorami 

pozostają rodzice. Pamiętajmy, 

że biorą oni pod uwagę nie tylko 

ciekawe zajęcia, ale przede wszystkim 

atmosferę i warunki panujące w żłobku 

czy przedszkolu, do którego uczęszcza 

ich pociecha. 

mój 

19

Takich targów jeszcze nie było! 

Kielecki KIDS’ TIME wielkim festiwalem branży dziecięcej 

Wystawa pod znakiem rekordów – tak w wielkim skrócie 

opisać można tegoroczne, VIII Międzynarodowe Targi Zabawek 

i Artykułów dla Matki i Dziecka KIDS’ TIME. Największa w historii 

liczba wystawców i zwiedzających, siedem wypełnionych 

po brzegi hal wystawienniczych i mnóstwo nowości od 

producentów z całego świata, to dowód na rosnące znaczenie tej 

imprezy na mapie międzynarodowych wydarzeń tego sektora. 

sta z hiszpańskiego Instytutu AIJU. Jej 

tegoroczne wystąpienie było kontynuacją 

prezentowanych do tej pory podczas 

KIDS’ TIME, wyników badań, dotyczących 

preferencji zakupowych rodziców. 

Tematyka konferencji obejmowała także 

logistykę w sklepach internetowych, 

bezpieczeństwo zabawek oraz trendy 

i narzędzia sprzedażowe. 

Udział w targach wzięli również przedstawiciele 

międzynarodowych stowarzyszeń: 

Baby Care Magazines International i International 

Toy Trade Magazine Association. 

KIDS’ TIME 

Z GWIAZDORSKĄ OBSADĄ 

Aż 75 procent wypadków z udziałem 

dzieci ma miejsce w domu – dowodzą 

wyniki najnowszych badań Polskiego 

Instytutu Badań i Innowacji. Tylko 

jedna trzecia rodziców kupujących 

wózek bierze pod uwagę atesty bezpieczeństwa. 

A ponad połowa opiekunów 

daje dzieciom jedzenie i picie w trakcie 

podróży. Codzienne zagrożenia i bezpieczeństwo 

dzieci było wiodącym tematem 

konferencji prasowej, zorganizowanej 

przez firmę Marko – partnera 

strategicznego targów KIDS’ TIME. 

Podczas eventu, o bezpieczeństwie 

produktów dziecięcych opowiadały 

gwiazdy telewizji: aktor Marcin Mro- 

jących. Zakupów dokonuje konsument 

wychowany w dobie cyfryzacji, a głównym 

hasłem, które wpływa na marketing 

na rynku rosyjskim jest kreatywność – 

mówiła podczas prelekcji „Przegląd rynku 

rosyjskiego artykułów dziecięcych”, 

Ekaterina Migol z GFK. 

SIŁA W BLOGOSFERZE 

Tegoroczne targi były również okazją 

do organizacji drugiego spotkania blogerek 

parentingowych z przedstawicielami 

branży dziecięcej. Aż 31 blogerek 

Minione targi KIDS’ TIME zapiszą się 

w historii Targów Kielce, jako niezwykle 

udane. Wystawa, która odbywała się od 

23 do 25 lutego 2017, zgromadziła 474 

firmy z 17 krajów świata, takich jak: 

Belgia, Chiny, Chorwacja, Czechy, Hiszpania, 

Holandia, Litwa, Łotwa, Niemcy, 

Polska, Rosja, Ukraina, USA, Szwecja, 

Słowacja, Turcja i Wielka Brytania. Wydarzenie, 

o łącznej powierzchni 16 292 

mkw, zajęło wszystkie 7 hal kieleckiego 

ośrodka wystawienniczo – kongresowego. 

Ofertę producentów i dystrybutorów: 

wózków, fotelików samochodowych, 

zabawek, mebli, tekstyliów i artykułów 

dziecięcych obejrzało blisko 7000 branżowych 

zwiedzających. 

ŚWIATOWI EKSPERCI 

NA KIDS’ TIME 

Tradycyjnie, w ramach targów KIDS’ 

TIME odbyły się spotkania z polskimi 

i zagranicznymi specjalistami sektora 

branży dziecięcej i marketingu. O kierunkach 

rozwoju na rynku zabawek i artykułów 

dla dzieci opowiadała między 

innymi Reyne Rice. 

– Ekozabawki to jeden z głównych trendów, 

który króluje obecnie w branży 

dziecięcej. Zdecydowanie widać go również 

podczas KIDS’ TIME. Na stoiskach 

możemy zobaczyć zabawki z recyklingu, 

drewniane czy biodegradowalne. Ten 

sam trend widać w sektorze artykułów 

dziecięcych – mówiła w czasie swojej 

prelekcji trendsetterka z Nowego Jorku. 

O tym, jak sklepy mogą wykorzystać 

trendy zakupowe, mówiła dr Maria Co- 

czek – tata rocznego synka, dziennikarka 

Beata Sadowska - mama dwóch 

urwisów i Paweł Zawitkowski, fizjoterapeuta 

dziecięcy, znany między innymi 

ze stacji TVN. 

ROSYJSKIE RYNKI KUSZĄ 

POLSKICH PRODUCENTÓW 

Już po raz drugi, w programie KIDS’ 

TIME znalazł się polsko-rosyjski okrągły 

stół. Wydarzenie, w którym udział 

wzięły zarówno delegacje z Rosji i Białorusi 

oraz przedsiębiorcy z Polski, 

przybliżyło specyfikę rynku rosyjskiego. 

W ramach spotkania omówiono 

między innymi trendy marketingowe 

na Wschodzie. 

– Internet wpływa na świadomość kupu- 

z całej Polski przyjechało do Kielc, 

by zobaczyć największe targi dziecięce 

w Europie Środkowo-Wschodniej 

i nawiązać nowe współprace. W czasie 

spotkań z wystawcami, zapoznały się 

z najnowszą ofertą produktową firm 

branży dziecięcej oraz ich rynkowymi 

hitami. 

– Targi KIDS’ TIME to najlepsze miejsce 

w Polsce, by zobaczyć mnóstwo 

nowości w jednym miejscu. Dla mnie 

to bardzo ważna impreza, którą odwiedzam 

już trzeci raz. Wystawa jest 

imponująca, z roku na rok coraz większa. 

Nie wyobrażam sobie, że mogłoby 

mnie na niej zabraknąć – mówiła 

w czasie wystawy Maria Górecka, autorka 

bloga Mamy Gadżety. 

20 

mój

Nasi podopieczni ŻYWIENIE 


Materiały prasowe 

Kiedy dziecko 

nie chce jeść 


Regularne, odpowiednie 

odżywianie w kluczowym 

dla dziecka okresie 1000 

pierwszych dni życia 

odgrywa decydującą 

rolę dla jego zdrowia 

i prawidłowego rozwoju. 

Problem pojawia się, gdy 

dziecko nie chce jeść. 

Brak apetytu może wystąpić na każdym 

etapie rozwoju dziecka. Zarówno u niemowląt, 

u których układ pokarmowy dopiero 

się kształtuje, a niechęć do jedzenia 

może być spowodowana np. bolesnym 

ząbkowaniem, jak i u starszych dzieci. 

U nich źródło przyczyn może mieć różne 

podłoże. Chwilowa zmiana, wywołana 

stresującą sytuacją w życiu malucha, reakcja 

fizjologiczna organizmu, ale także 

np. neofobia mogą być przyczyną braku 

apetytu. W każdym przypadku odmowa 

jedzenia wywołuje niepokój i budzi wiele 

obaw rodziców. W takiej sytuacji kluczowe 

jest poznanie przyczyn problemu 

i właściwa reakcja. 

OD SAMEGO POCZĄTKU 

Wszystko zaczyna się już w okresie ciąży 

i karmienia piersią. To wtedy dieta 

mamy jest kluczowa dla zdrowia dziecka 

– teraz i w przyszłości. Ważne, aby od 

początku 1000 pierwszych dni życia, czyli 

już od poczęcia, dziecko otrzymywało 

bogactwo witamin i składników mineralnych. 

Po narodzinach mleko mamy 

jest rekomendowane jako najodpowiedniejszy 

pokarm, zawierający składniki 

odżywcze w odpowiednich ilościach 

i proporcjach, niezbędne do prawidłowego 

rozwoju. Właśnie dlatego Światowa 

Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca wyłączne 

karmienie piersią przez 6. pierwszych 

miesięcy życia dziecka. Pokarmy, 

które spożywa mama karmiąca, w niewielkim 

stopniu zmieniają smak mleka, 

co może się w przyszłości przyczynić się 

do większej akceptacji dziecka w okresie 

rozszerzania diety. 

ROZSZERZANIE DIETY 

Wprowadzanie nowych smaków do diety 

powinno nastąpić nie wcześniej niż 

PAMIĘTAJ! 

Program „Zdrowo jemy, zdrowo rośniemy” współtworzony 

jest przez Fundację Rozwoju Dzieci im. J. A. Komeńskiego, 

Fundację NUTRICIA, Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego 

w Warszawie, Instytut Matki i Dziecka oraz Akademickie 

Inkubatory Przedsiębiorczości. Celem programu jest wzrost 

świadomości na temat roli żywienia w 1000 pierwszych 

dni już od poczęcia wśród pracowników żłobków 

i przedszkoli oraz rodziców, promowanie zrównoważonej 

diety oraz kształtowanie u dzieci właściwych nawyków 

żywieniowych. Program „Zdrowo jemy, zdrowo rośniemy” 

jest laureatem prestiżowego konkursu „Edukacyjne 

działania biznesu. Lista najbardziej znaczących 

inicjatyw” na inicjatywy edukacyjne 2016. Placówka może 

dołączyć do programu przez zarejestrowanie się na stronie 

internetowej www.zdrowojemy.info. 

po ukończeniu 17. tygodnia życia i nie 

później niż w 26. tygodniu życia dziecka. 

Ponieważ człowiek rodzi się z naturalną 

preferencją do smaku słodkiego, 

pierwsze w diecie powinny znaleźć się 

warzywa. Dopiero po nich przyjdzie 

czas na owoce. Taka kolejność sprawi, 

że dziecko, nie znając słodyczy jabłka czy 

banana, szybciej zaakceptuje smak marchewki 

czy brokuła. Zdarza się jednak, 

że okres rozszerzania diety bywa dla niemowlęcia 

bardzo stresujący. Może wywoływać 

wiele lęków oraz powodować 

niechęć do poznawania nowych smaków. 

Warto pamiętać, że dziecko potrzebuje 

nawet kilku lub kilkunastu prób, aby 

zaakceptować nowe warzywo czy owoc. 

Należy uzbroić się w cierpliwość, która 

na pewno zaowocuje w przyszłości prawidłowymi 

nawykami żywieniowymi 

młodego człowieka. 

NIECHĘĆ CZY JUŻ NEOFOBIA? 

Zdarzają się sytuacje, kiedy dziecko między 

2. a 5. rokiem życia wyraża szczególną 

niechęć do spożywania posiłków. To 

zjawisko znane jest pod pojęciem neofobii. 

Jej przyczyny są ściśle związane 

ze środowiskiem, w jakim maluch się 

rozwija. Nowe posiłki budzą w nim lęk 

i poczucie dyskomfortu. Zmiana konsystencji, 

zapachu czy wyglądu dania 

sprawia, że dziecko reaguje przesadnym 

krzykiem lub płaczem. Atmosfera, która 

towarzyszy spożywanym posiłkom, 

a także podejście rodziców, mają w tym 

przypadku decydujące znaczenie. Bezradni 

opiekunowie, często nie potrafiąc 

poradzić sobie z awersją dziecka, stosują 

błędny mechanizm zmuszania, którego 

efekt jest odwrotny do oczekiwanego. 

Warto spróbować wspólnych posiłków 

przy rodzinnym stole, dzięki czemu rodzina 

będzie mogła spędzić trochę czasu 

razem. Maluchy odczuwają silną potrzebę 

więzi z bliskimi i chcą uczestniczyć 

w rodzinnym życiu, dlatego chętniej spożywają 

posiłki przy wspólnym stole. To 

od dorosłych mali obserwatorzy uczą się, 

poprzez naśladowanie, czynności, które 

widzą. Jeśli mama i tata siadają przy stole 

do wspólnego posiłku – dziecko chętnie 

do nich dołączy. 

NIE DLA PRZEKĄSEK 

Jedną z najczęstszych przyczyn braku 

apetytu u dzieci jest spożywanie między 

głównymi posiłkami dosładzanych, dosalanych 

lub mącznych przekąsek. Chętnie 

sięgają po nie dzieci, ale także rodzi- 

mój 

mój 

22 23


PRENUMERATA 

WYCHOWANIE Nasi podopieczni 

FORMULARZ ZAMÓWIENIA PRENUMERATY DWUMIESIĘCZNIKA 

„MÓJ ŻŁOBEK, MOJE PRZEDSZKOLE” 

Roczna prenumerata obejmuje: 

– 6 numerów czasopisma 

– bezpłatną przesyłkę pocztową 

Cena rocznej prenumeraty – 89,40 zł brutto. 

Zamawiam roczną prenumeratę czasopisma „Mój Żłobek, Moje Przedszkole”. 

Dane zamawiającego: 

Nazwa firmy 

………………………………………………………………………………………… 

Imię i nazwisko, stanowisko ………………………………………………………………………………………… 

Adres 

Telefon 

………………………………………………………………………………………… 

………………………………………………………………………………………… 

NIP 


Ilość egzemplarzy każdego numeru ………. 

ce, którzy chcąc zaspokoić chwilowy głód 

maluszka, wybierają chrupki, słodkie lub 

nawet zwykłe bułki, batony czy soki. Tego 

typu produkty zawierają dużą ilość kalorii, 

a często mają małą wartość odżywczą. 

Spożywanie ich dużej ilości może doprowadzić 

do próchnicy czy nadwagi, a nawet 

w dalszej perspektywie do cukrzycy 

typu 2. Przekąski rozregulowują system 

odczuwania głodu i powodują, że dziecko 

często odmawia spożywania głównych 

i wartościowych posiłków. Aby unikać 

sytuacji, w której dziecko odczuwa głód 

i ma pokusę do niezdrowych produktów 

warto kontrolować czas i wielkość podawanych 

dań, np. w formie dzienniczka żywieniowego, 

gdzie można zapisać wszystkie 

spożywane przez nie posiłki. 

To ważne! Pojemność żołądka malucha 

jest zdecydowanie mniejsza niż u osoby 

dorosłej, dlatego porcje dziecka należy 

odpowiednio dostosowywać do jego potrzeb 

i wieku. 

GDY JEDZENIE NUDZI… 

Jeśli menu małego dziecka staje się monotonne, 

a ono nie spożywa posiłków tak 

chętnie, jak wcześniej, warto wprowadzić 

do jego diety różnorodność. Jedząc, wykorzystujemy 

bowiem nie tylko zmysł 

smaku, ale także zapachu i wzroku. Dobrze 

znane dania, które przygotowujemy, 

mogą być podane w ciekawy, nowy sposób. 

Kolorowe kanapki, przedstawiające 

np. zwierzątka lub uśmiechnięte buzie, 

na pewno przyciągną uwagę dziecka 

i zachęcą do jedzenia. Łatwo stworzyć 

takie dzieła przy użyciu wielu różnych 

warzyw, wędliny i sera. 

Od momentu, kiedy dziecko samodzielnie 

siedzi, warto je włączać 

w przygotowywanie posiłków i dawać 

mu drobne zadania, np. ozdobienie 

kanapeczek, rozdrobnienie czegoś, 

podzielenie natki, a nawet pokrojenie 

nieostrym, dziecięcym nożem sera. 

Zadanie polegające na samodzielnym 

rozdzieleniu owoców do kilku miseczek 

– dla rodzeństwa czy rodziców 

– to również podniesienie przy okazji 

kompetencji matematycznych. 

Inspiracji warto szukać w internecie: 

• na fanpage’u programu „Zdrowo jemy, 

zdrowo rośniemy”, 

• na stronach edukatorów żywieniowych 

programu: 

- www.dylematymamyitaty, 

- www.dietanazdrowiepoznan.blogspot.com, 

- naukazesmakiem.pl, 

Inne edukacyjne adresy stron dostępne 

są na: www.zdrowojemy.info/edukatorzy. 

A może uruchomić własną wyobraźnię 

lub zaangażować w przygotowanie posiłku 

dziecko? To pobudzi jego kreatywność, 

a jednocześnie apetyt. Posiłki, które 

dziecko przygotuje własnoręcznie, są 

przez nie chętniej spożywane. Dodatkowo 

maluch uczy się, że jedzenie nie jest 

nudnym obowiązkiem, ale także ciekawą 

zabawą. 

Imię i nazwisko/firma 

Adres 

Dane do wysyłki, jeżeli inne niż powyżej: 

………………………………………………………………………………………… 

………………………………………………………………………………………… 

Upoważniam Wydawnictwo Target Press Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą: Gromiec, ul. Nadwiślańska 30, 32-590 Libiąż 

do wystawienia faktury VAT bez mojego podpisu. 

Wyrażam zgodę na otrzymanie faktury VAT w wersji elektronicznej na adres e-mail: ……………………………… 

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych, zgodnie z Ustawą z dnia 29.08.1997r. 

o Ochronie Danych Osobowych (Dz. U. Nr 133 poz. 883) 

Regulamin prenumeraty dostępny jest na stronie www.mzmp.pl w zakładce „Prenumerata”. 

…………………………………….… 

Data 

…………………………………….… 

Czytelny podpis zamawiającego 

Zamówienie prosimy przesłać pocztą na adres: Wydawnictwo Target Press Sp. z o.o. Sp. k., ul. Przasnyska 6b, 

01-756 Warszawa lub zeskanować i przesłać na adres: mzmp.prenumerata@targetpress.pl. 

Aby zamówić prenumeratę można również skorzystać z formularza dostępnego na stronie: www.mzmp.pl 

Opłatę za prenumeratę należy wnieść na konto: Wydawnictwo Target Press Sp. z o.o. Sp. k. 

Nr rachunku: 55 1090 1014 0000 0001 3231 9650. Zamówienie będzie zrealizowane po dokonaniu opłaty. 

mój 

24 25 39 

mój

Nasi podopieczni WARTO KUPIĆ 

Nasi podopieczni WARTO KUPIĆ 

Emolium, krem ochronny 

przeciw odparzeniom 

cena: 15 zł/75 ml 

Krem ochronny Emolium to aktywny 

emolient zalecany do codziennej 

pielęgnacji wrażliwej, suchej 

i skłonnej do podrażnień skóry. Chroni 

przed powstawaniem odparzeń 

odpieluszkowychi łagodzi skutki 

w przypadku ich wystąpienia. Dzięki 

wieloskładnikowej formule długotrwale 

chroni, intensywnie nawilża i natłuszcza 

skórę, łagodzi podrażnienia i odparzenia 

oraz reguluje równowagę skóry dzięki 

zawartości prebiotyku. 

Wyprawka Ziołolek z płytą DVD, cena: 40 zł 

Zestaw zawiera kosmetyki: LINOMAG® żel do mycia ciała 

i głowy, LINOMAG® olejek do kąpieli, LINOMAG® bobo A+E, 

LINOMAG® krem z tlenkiem cynku oraz płytę – instruktaż 

udzielania pierwszej pomocy niemowlętom, która powstała 

przy współpracy z ratownikiem medycznym. 

Metoda Montessori w domu, wyd. RM, cena: 24,99 zł 

Książka zawiera 80 zabaw edukacyjnych wykorzystujących zalety pedagogiki 

Montessori. Ćwiczenia można wykonać w domu, a pomoce do nich 

przygotować samodzielnie. 

Jogolino Gruszka, 

Nestlé 

cena: 10 zł/4x100 g 

Dostępne w kilku 

wersjach smakowych 

deserki mleczne 

pozwalają poznać już na 

początku rozszerzania 

diety jak najwięcej 

ciekawych smaków. 

Można wybierać spośród 

aż 7 propozycji. 

Po 6. miesiącu życia. 

Kaszka gryczana ze śliwką po 6. m-cu, 

Nestlé, cena: 7,80 zł/180 g 

Każda z kaszek gryczanych Nestlé zawiera 

żelazo, ważne dla rozwoju mózgu 

dziecka – jedna porcja dostarcza ponad 

połowę dziennego zapotrzebowania na 

ten składnik, a obecność witaminy C 

dodatkowo wspiera jego wchłanianie. 

Omawiając ich wartość odżywczą nie 

można również zapomnieć o jodzie, 

odgrywającym ważną rolę w rozwoju 

poznawczym maluszka oraz aktywnych 

kulturach bakterii Bifidobacterium lactis 

(Bifidus BL), które naturalnie zasiedlają 

przewód pokarmowy dzieci. 

ALOE VERA, Gorvita 

cena: 11 zł/ 150 ml 

Bioaktywny żel 

zawierający wyciąg 

z aloesu oraz leczniczą 

wodę mineralną 

z uzdrowiska Rabka. Żel 

polecany jest zarówno 

do codziennej pielęgnacji 

podrażnionej i wrażliwej 

skóry, jak również przy 

ukąszeniach owadów, 

oparzeniach termicznych 

i słonecznych, zmianach 

alergicznych skóry. 

Ariel Baby, płyn do prania 

cena: 19,50 zł/1,3 l 

Dzięki odpowiedniemu połączeniu 

składników piorących Ariel 

Baby usuwa głęboko zalegające 

plamy oraz chroni tkaniny przed 

osadzaniem się na nich cząsteczek 

brudu unoszących się w bębnie 

pralki podczas prania. Jego 

specjalna nakrętka do pocierania 

plam, zaprojektowana została, by 

pomagać w delikatnym spraniu 

uporczywych plam i zabrudzeń, 

gdy jest taka potrzeba, na 

konkretnej partii ubrania. 

Sudocrem, cena: 31 zł/400 g 

Krem barierowo-ochronny dla dzieci 

i dorosłych z problemami skórnymi, 

pielęgnacja skóry narażonej 

na odparzenia, odleżyny, otarcia, 

odpieluszkowe odparzenie skóry. 

Hipoalergiczny. 

Materac lateksowo-kokosowy 

Eos 120 x 60, Janpol 

cena: 332 zł 

Materac o dwóch stronach twardości: 

średniotwardej i twardej. Pokryty 

dzianiną jersey pikowaną 

obustronnie ociepliną. 

Materac posiada opinię 

Instytutu Zdrowia Matki 

i Dziecka. 

mój 

mój 

26 27




Dzieci jedzą zdrowo: 

dlaczego produkty 

pełnoziarniste są lepsze? 

Chrupiąca kajzerka czy bułka grahamka? Ryż oczyszczony 

czy pełnoziarnisty? A co z kaszkami – manna, jaglana, a może 

tapioka? Jakie produkty powinno jeść małe dziecko? 

Przeprowadzone w 2010-2011 r. badania 

dotyczące żywienia dzieci w wieku 1-3 

w Polsce ujawniły szereg nieprawidłowości, 

związanych z dietą najmłodszych. 

Aż 55% badanych dzieci miało nieprawidłowy 

wskaźnik masy ciała (BMI), z czego 

połowa wykazywała nadmiar masy 

ciała, a połowa niedobór. Dzieci jadły 

za mało produktów pełnoziarnistych, 

warzyw i mleka, za dużo zaś mięsa i wędlin. 

Ogromna większość, bo 80-90% 

badanych maluchów, spożywała za dużo 

soli, cukru oraz miała niedobory wapnia 

i wit. D, a u ponad połowy codzienna 

dieta nie zaspokajała zapotrzebowania 

na błonnik. 

Produkty pełnoziarniste to, po warzywach 

i owocach, druga grupa produktów, 

które – zgodnie z aktualna piramidą 

żywienia – powinniśmy spożywać w ciągu 

dnia w największej ilości. Dietetycy 

wskazują, że bez udziału pełnoziarnistego 

pieczywa, razowej mąki i makaronów, 

płatków zbożowych, nieszlifowanego 

ryżu oraz cudownych kasz nie powinien 

być skomponowany żaden posiłek. Produkty 

te dostarczają nam węglowodanów 

i są podstawowym źródłem energii 

zarówno dla ciała, jak i mózgu. Zawierają 

także duże ilości błonnika, który nie 

tylko syci i oczyszcza, ale dodatkowo 

sprzyja rozwojowi dobroczynnych bakterii 

jelitowych, reguluję stężenie cukru we 

krwi i obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów. 

Produktów pełnoziarnistych 

w odpowiedniej ilości, nie może zabraknąć 

ani w diecie dziecka, ani dorosłego. 

– Produkty z pełnego ziarna są istotnym 

źródłem składników mineralnych oraz 

witamin – mówi Katarzyna Barwińska 

General Manager marki Holle – znanego 

producenta ekologicznej żywności 

dla dzieci i niemowląt. – Przykładowo, 

oczyszczanie ryżu niszczy prawie 90% 

witamin z grupy B oraz ponad połowę 

magnezu i fosforu. Takie straty witaminowe 

nie są pożądane, dlatego w kaszkach 

czy słoiczkach dla najmłodszych 

dzieci powinniśmy szukać zbóż i ziaren 

pełnoziarnistych. Zawarta w nich energia 

uwalnia się powoli, dostarczając 

dziecku niezbędnej siły i zapewniając 

uczucie sytości przez dłuższy czas. Sprawiają, 

że dziecko szybciej się najada i nie 

dostarcza organizmowi zbędnych kalorii, 

a dodatkowo poprawiają perystaltykę jelit, 

czyli przeciwdziałają występowaniu 

zaparć – dodaje Katarzyna Barwińska 

z Holle. 

Przygotowując samodzielnie posiłki dla 

najmłodszych pamiętajmy, że to od rodziców 

zależy, jakie nawyki żywieniowe 

dziecko będzie kultywowało w przyszłości. 

Pierwszy trzy lata życia dziecka 

to także czas tzw. programowania 

metabolicznego, dlatego warto w tym 

okresie zwrócić szczególną uwagę na jakość, 

różnorodność i pochodzenie produktów, 

które codzienne spożywa mały 

człowiek. Wybierając gotowe danie dla 

A co do ciemnego chleba? 

Wiele badań pokazuje, 

że ograniczenie tłuszczów 

nasyconych w diecie, a także 

zastąpienie ich tłuszczami 

nienasyconymi wiąże 

się z obniżeniem ryzyka 

wystąpienia zawału serca. 

Specjaliści polecają tu tzw. 

margaryny miękkie, czyli 

w kubkach, które zawierają 

śladowe ilości kwasów trans, 

a dodatkowo są wzbogacane 

witaminami i kwasami 

omega. Mogą je jeść dzieci 

powyżej 3. roku życia. 

Młodsze maluchy powinny 

jeść pieczywo samrowane 

masłem, ponieważ jest 

ono zdrowe i zawiera wiele 

cennych składników. 

maluszka upewnijmy się natomiast, czy 

jest ono certyfikowane, ekologiczne oraz 

czy do jego wytworzenia wykorzystano 

całe, nieoczyszczone ziarna. To właśnie 

w łusce znajdują się wszystkie cenne 

minerały i enzymy, zapewniające dziecku 

wzmocnienie naturalnego systemu 

immunologicznego – i dlatego właśnie 

ważne jest, aby wybierać produkty pełnoziarniste. 

WAŻNE! 

Produkty pełnoziarniste 

znajdują się na dole 

piramidy zdrowego 

żywienia, tuż nad 

aktywnością fizyczną oraz 

warzywami i owocami. 

Tłuszcze natomiast 

(np. masło) zajmują jej 

szczyt: oznacza to, że trzeba 

ograniczać ich spożycie. 

Mimo to specjaliści zalecają, 

by w diecie dzieci w wieku 

1–3 lata aż 35–40 proc. 

energii dziennej pochodziło 

z tłuszczu. 

mój 

mój 

28 29

Nasi podopieczni ZDROWIE 


Gluten to rodzaj białka, które występuje 

w zbożach: pszenicy, życie, owsie i jęczmieniu. 

Niektóre dzieci nie tolerują jego 

obecności w pożywieniu. Spożycie glutenu 

wywołuje u nich nieprawidłową reakcję 

układu odpornościowego, a w konsekwencji 

uszkodzenie jelita cienkiego 

i chorobę zwaną celiakią. Celiakia u dzieci 

objawia się najczęściej problemami 

trawiennymi, w tym m.in. przewlekłymi 

biegunkami, wzdęciami i bólami brzucha, 

wymiotami, zaparciami, jasnymi, cuchnącymi 

lub tłuszczowymi stolcami. Wśród 

objawów mogą pojawić się również: utrata 

wagi, zmęczenie, zmiany usposobienia, 

problemy rozwojowe (w tym ADHD), niski 

wzrost i inne. 

– Celiakia jest chorobą trudną do zdiagnozowania, 

gdyż objawia się w różny 

sposób. Dotychczas określono około 200 

jej symptomów, występujących w układzie 

trawiennym, ale też innych układach 

oraz częściach ciała, np. stawach – mówi 

dr n. med. Andrzej Marszałek, dyrektor 

medyczny Laboratoriów Medycznych Synevo. 

– U niektórych osób choroba rozwija 

się w dzieciństwie, u innych dopiero 

gdy osiągną dojrzałość – dodaje. 

Pulpety z kurczakiem i ryżem 

Składniki na 6 porcji: 

• 1 cebula 

• 500 g zmielonej piersi z kurczaka 

• 2 szklanki bulionu z warzyw 

• 1 jajko 

• pęczek pietruszki 

• ½ szklanka ryżu 

• sól, pieprz do smaku 

Sposób przygotowania: 

Cebulę posiekaj i podsmaż na 

patelni tak, aby się zrumieniła. 

Wymieszaj ją w misce ze zmielonym 

mięsem, dodaj jajko i posikaną 

pietruszkę. Dosyp do masy ryż 

i przyprawy. Zacznij formować 

pulpeciki i wrzucaj je na patelnię po 

cebuli aż się lekko zrumienią. Całość 

przełóż do garnka, zalej bulionem 

i gotuj przez 20-30 minut aż ryż 

zmięknie. 

i dyscypliny, ponieważ zmieszanie produktów 

bez glutenu ze zwykłymi może 

skończyć się fatalnie. Produkty specjalne 

należy przechowywać w osobnych 

szafkach i pojemnikach, używać 

osobnych desek do krojenia, osobnych 

noży itd. Dobrze jest też przeznaczyć 

dla malca z celiakią specjalny talerzyk 

i sztućce. Uwagi wymaga również karmienie 

dzieci i obserwowanie ich podczas 

posiłków: sprawdzajmy, czy malec, 

który nie zawsze rozumie, że nie może 

jeść tego, co koledzy, nie sięga po ich 

jedzenie. Pamiętajmy też, że dieta bezglutenowa 

wymaga urozmaiconego 

jadłospisu: musi zawierać produkty 

zbożowe niezawierające glutenu, które 

są ważnym źródłem energii, błonnika 

i witamin z grupy B (amarantus, kaszę 

gryczaną i jaglaną, ryż brązowy, ziemniaki). 

Konieczne jest podawanie warzyw 

i owoców bogatych w witaminę 

C (paprykę czerwoną, natkę pietruszki, 

cytrusy), która poprawia wchłanianie 

żelaza, mleka i jego produktów z pełnowartościowym 

białkiem i wapniem. 

Podawajmy mięso (drobiowe, królik, 

cielęcina, wołowina), ryby i jaja. 

Maria Piekart 

materiały prasowe Laboratoriów Medycznych Synevo 

Gdy gluten 

jest problemem 

Celiakia (choroba trzewna) jest poważną chorobą 

immunologiczną o podłożu genetycznym. Celiakia, jest 

często mylnie kojarzona z nietolerancją pokarmową 

u małych dzieci. 


Bezglutenowe placki z kiełkami 

i pastą jajeczną (VitaMenu) 

Składniki na 4 porcje: 

• 125 g ugotowanego ryżu 

pełnoziarnistego 

• 100 g kiełków, np. rzodkiewki 

• 7 jaj kurzych 

• 1 por (biała cześć) 

• 2 łyżki jogurtu naturalnego 

• 2 łyżki kaszki kukurydzianej 

• Sól o obniżonej zawartości sodu, 

pieprz, kurkuma 


Ryż włóż do miski, dodaj cztery 

jajka, umyte kiełki (zostaw trochę do 

dekoracji potrawy), przypraw solą, 

kurkumą i pieprzem, formuj małe 

placki i delikatnie obtaczaj w kaszce. 

Następnie układaj je na blaszce 

wyłożonej papierem do pieczenia 

i piecz w piekarniku nagrzanym do 

180 st. C przez 20 minut. Pozostałe 

jajka gotuj 6 minut, po ostygnięciu 

obierz i pokrój w drobną kostkę. 

Por przetnij na pół, dokładnie umyj 

i również pokrój w drobną kostkę. 

Połącz obydwa składniki, dodaj 

jogurt, przypraw solą i pieprzem, 

podawaj razem z plackami. 

Chociaż gluten znajduję się przede 

wszystkim w zbożach, a więc w mąkach, 

płatkach, kaszach, makaronach, pieczywie 

i produktach, w skład których 

wchodzi mąka (np. w naleśnikach, ciasteczkach), 

to występuje również w wędlinach, 

pasztetach i konserwach, niektórych 

wyrobach mlecznych (serkach 

topionych, śmietanie i jogurtach smakowych), 

w suszonych owocach, słodyczach, 

gumie do żucia oraz w wielu przyprawach, 

daniach typu instant i sosach. 

Dlatego mając w przedszkolu dziecko 

z celiakią lub nietolerancja glutenu, musimy 

szczególnie zwracać uwagę na to, co 

podajemy mu do jedzenia. 

DANIA SPECJALNE DLA DZIECKA 

Maluszkowi, któremu lekarz zalecił 

dietę bezglutenową, musimy przygotowywać 

osobne menu, ściśle według 

wskazań jego rodziców albo dietetyka 

lub zamówić je w firmie cateringowej, 

która dostarcza nam posiłki dla dzieci. 

Większość firm ma w swojej ofercie 

taką usługę. Przygotowywanie posiłków 

bezglutenowych wymaga staranności 

Pasztet drobiowy 

Składniki 

• 2 nóżki kurczaka 

• 200 g wątróbki drobiowej 

(np. z indyka) 

• 2 jaja 

• 2 marchewki 

• cebula 

• 2 pietruszki 

• mały seler 

• przyprawy do smaku (sól, pieprz, 

liść laurowy, majeranek, gałka 

muszkatołowa) 


Kurczaka oraz warzywa 

z przyprawami zalej w garnku wodą 

i gotuj ok. 40 minut. Wyjmij z rosołu 

i pozostaw do wystygnięcia. 

Następnie zmiel mięso (oddzielone 

od kości) oraz warzywa. Podsmaż na 

patelni wątróbkę i również ją zmiel. 

Dodaj do masy wątróbkę, jajka 

oraz 100 ml powstałego bulionu. 

Dopraw majerankiem, gałką 

i dokładnie zmiksuj. Wyłóż masę do 

foremki i piecz całość przez godzinę 

w temperaturze 180 st. 

mój 

mój 

30 31

Nasi nasi podopieczni: ZDROWIE 

Nasi nasi podopieczni: ZDROWIE 


Badania alarmują! 

81% dzieci na świecie ma za mało aktywności. 

Grozi im otyłość. 

W Polsce mamy najbardziej otyłe 11-latki 

w Europie. W dobie szybkiego rozwoju 

technologicznego dzieci spędzają 

coraz więcej czasu wolnego przed komputerem 

i innymi urządzeniami elektronicznymi, 

które zapewniają im rozrywkę 

na długie godziny. Z tego powodu zainteresowanie 

aktywnością fizyczną zdecydowanie 

spada. Osobom dorosłym z kolei 

brakuje pomysłów na to, jak zachęcić 

młodych ludzi do porzucenia urządzeń 

mobilnych na rzecz zwiększenia aktywności 

fizycznej. I tutaj właśnie zaczyna 

rodzić się problem… 

OTYŁOŚĆ A BRAK RUCHU 

– Skutki zbyt małej aktywności ruchowej 

wśród dzieci obejmują pełne spectrum 

ich rozwoju: od fizycznego po psychiczny. 

Dotykają także sposobu, w jaki młodzi 

ludzie funkcjonują w społeczeństwie 

i jak są przez nie odbierane – mówi Konrad 

Gaca, twórca autorskiej metody odchudzania 

GACA SYSTEM. Najbardziej 

niebezpieczną dla zdrowia dzieci konsekwencją 

jest jednak zagrożenie nadwagą, 

a nawet otyłością! 

Najnowsze badania Światowej Organizacji Zdrowia 

przedstawiają zatrważający wynik: na świecie już 81% 

dzieci w wieku szkolnym nie jest wystarczająco aktywne 

fizycznie. „Taki stan rzeczy może mieć fatalne skutki dla 

ich zdrowia w przyszłości, nadwaga i otyłość to realne 

zagrożenia” – mówi Konrad Gaca, ekspert ds. leczenia 

otyłości, specjalista żywieniowy. 

CUKRZYCA, NADCIŚNIENIE 

TĘTNICZE, UDARY – TO REALNE 

ZAGROŻENIA DLA NASZYCH 

DZIECI 

WHO alarmuje, że brak aktywności 

ruchowej znacząco zwiększa także ryzyko 

wystąpienia chorób niezakaźnych, 


w szczególności udaru, cukrzycy i raka. 

Układ krążenia jest w przypadku otyłości 

szczególnie obciążony, ponieważ 

dodatkowa tkanka tłuszczowa często 

umiejscawia się w okolicy brzucha, a dokładniej 

między narządami, stanowiąc 

tzw. otyłość trzewną. – To z kolei sprawia, 

że organy wewnętrzne nie pracują 

prawidłowo – ostrzega Gaca. Wykazano 

także, że u dzieci otyłość powoduje aż 

siedmiokrotny wzrost ryzyka rozwoju 

nadciśnienia tętniczego w stosunku 

do osób o prawidłowej masie ciała. 

Następstwem braku ruchu i związanym 

z tym zwiększeniem wagi ciała może być 

także choroba metaboliczna: cukrzyca. 

– Siedzący tryb życia, jaki praktykuje 

teraz większość dzieci oraz zła dieta 

obfitująca w nadmiar cukrów prostych 

znacząco sprzyjają rozwojowi tej choroby. 

W najpopularniejszej odmianie 

– cukrzycy typu 2 – trzustka, odpowiedzialna 

za produkcję insuliny, 

nie jest w stanie produkować odpowiedniej 

ilości tego hormonu, aby zaspokoić 

zapotrzebowanie organizmu 

– mówi Gaca. Powodem tego jest właśnie 

zwiększona masa ciała. 

RUCH W STARCIU 

Z NOWOTWORAMI 

W kontekście działań profilaktycznych 

przeciw nowotworom, ruch maogromne 

znacznie. Obecny tryb życia jest znacznie 

odmienny od tego, do czego zostało 

przeznaczone przez naturę nasze ciało. 

Człowiek pierwotny musiał być w ciągłym 

ruchu, aby przeżyć. Współczesne 

życie dąży jednak do jak największego 

ograniczenia ruchu w służbie źle pojmowanego 

komfortu. 

– Organizm biologicznie nieprzystosowany 

do takiego trybu życia buntuje się 

i zaczyna chorować – tłumaczy ekspert 

ds. leczenia otyłości. 

Jak pracować z dzieckiem, które nie jest 

wystarczająco aktywne fizycznie? 

Brak aktywności fizycznej stanowi realne 

zagrożenie dla zdrowia i życia dzieci, 

zarówno teraz, jak i w ich późniejszych 

latach. Z tego powodu to na barkach 

dorosłych spoczywa zadbanie o efektywne 

zmniejszenie tego ryzyka. Kluczem 

do sukcesu jest czynne zachęcanie 

i umożliwianie dzieciom spędzania 

wolnego czasu na aktywności fizycznej. 

– Jako ekspert ds. leczenia otyłości 

spotkam się w swojej pracy z problemem 

nadmiernej ilości kilogramów 

także u dzieci i stąd wiem, że praca 

nad zachęceniem ich do zwiększenia 

aktywności fizycznej nie jest prosta 

– tłumaczy Gaca. – Dzieci bez odpowiedniego 

wsparcia psychicznego i motywacji 

szybko nudzą się nową formą 

spędzania czasu. Ważne jest więc, aby 

przedstawić dziecku wiele możliwości 

ruchu, tak aby miało możliwość 

wybrania tego, co przy okazji będzie 

także źródłem zabawy i przyjemności 

– dodaje ekspert. 

WIEDZA I DOBRY PRZYKŁAD 

– Z mojej wieloletniej praktyki zawodowej 

wynika, że wiedza może również 

być wspaniałym źródłem inspiracji 

do wprowadzenia zmian w życiu 

– mówi dalej Konrad Gaca. Podając ją 

w odpowiedniej formie, warto również 

dzieci uświadamiać, jak wiele dobrego 

dla ich zdrowia może nieść za sobą regularne 

uprawianie sportu. Nie zapominajmy 

także, że dzieci, zwłaszcza te 

młodsze czerpią wiedzę o świecie i tym 

jak należy postępować przez obserwację 

swojego otoczenia. Rodzice są dla 

nich wzorami do naśladowania. Trudno 

więc wymagać od dziecka, że będzie 

postępowało wręcz przeciwnie do tego 

co robią rodzice, dlatego też należy swoim 

zachowaniem dawać im przykład 

w kwestii ruchu. Jeśli sami jesteśmy 


osobami aktywnymi i reprezentujemy 

sobą korzyści z tego płynące to nasze 

dzieci znacznie łatwiej przekonają się 

do takiego trybu życia. 

Walka o zdrowie dzieci rozpoczyna 

się w ich własnych domach. Placówki 

edukacyjne i społeczności lokalne, 

a w końcu władze państwowe mogą 

i powinny wspierać w tym rodziców, 

ale bez dobrego przykładu płynącego 

od nich samych rezultat nie będzie proporcjonalny 

do wysiłku. Konrad Gaca 

radzi: pamiętajmy, że aktywne fizycznie 

dziecko wyrasta na aktywnego dorosłego, 

a co za tym idzie do późnej starości 

może cieszyć się zdrowiem i dobrym 

samopoczuciem. Nie mamy wpływu 

na wszystko, co przydarzy się naszemu 

organizmowi przez całe życie, ale prawidłową 

dietą, regularną aktywnością 

fizyczną i skuteczną regeneracją możemy 

czynnie wspierać jego zdrowie. 

mój 

32 33 

mój




Jak unikać odparzeń? 

Najwięcej kłopotów każdemu opiekunowi sprawia pielęgnacja i ochrona delikatnej 

skóry pod pieluszką, która ze zrozumiałych względów jest najbardziej narażona na 

podrażnienia. Wspólnie z ekspertem, prof. dr hab. n. med. Magdaleną Czarnecką-Operacz, 

dermatologiem, podpowiadamy, jak właściwie opiekować się dzieckiem, które korzysta 

jeszcze z pieluszek. 

najważniejsza jest higiena, czyli częste 

zmienianie pieluszki oraz dokładne 

mycie pupy. Bardzo ważne jest również 

wietrzenie, gdy skóra może „odpocząć” 

od pieluchy. Dobrym rozwiązaniem 

jest stosowanie preparatów zawierających 

związki cynku lub miedzi, 

które charakteryzuje działanie antybakteryjne 

oraz dodatkowo zdolność 

absorbowania wilgoci. Jednym z takich 

preparatów, wysoko ocenianych 

przez rodziców, jest Sudocrem, który 

można stosować już od 1. dnia życia 

– podsumowuje ekspert, dermatolog- 

-wenerolog, alergolog, prof. Magdalena 

Czarnecka-Operacz. 

Skóra nazywana jest największym narządem 

naszego organizmu. U dorosłego 

człowieka jej powierzchnia to około 

2 metry kwadratowe. Skóra rozpoczyna 

rozwijać się w drugim miesiącu ciąży, 

gdy zarodek ma długość około 1 centymetra. 

Stanowi ona łącznik pomiędzy 

światem zewnętrznym a wewnętrznym. 

To poprzez nią odczuwamy dotyk, ciepło 

czy wilgoć i wiele innych zróżnicowanych 

doznań. Przede wszystkim 

stanowi ona barierę pomiędzy organizmem 

człowieka i środowiskiem zewnętrznym. 

SKÓRA – BARIERA OCHRONNA 

JUŻ OD URODZENIA 

– Gdy maleństwo przychodzi na świat, 

jego skóra jest bardzo wrażliwa i narażona 

na działanie bakterii obecnych 


Zwyczajem w żłobkach jest korzystanie z pieluszek 

oraz kosmetyków przeciw odparzeniom, które 

dostarczane są do placówki przez rodziców. To 

ważne, bo to właśnie oni wiedzą najlepiej, które 

kremy sprawdzają się w przypadku ich dziecka 

najlepiej, które nie uczulają i które dobrze wpływają 

na kondycję delikatnej skóry malca. Jeśli zapasy 

kosmetyków skończą się, można posmarować 

naszego podopiecznego hiperalergicznym produktem 

aptecznym, by zmniejszyć ryzyko podrażnienia skóry 

nowym preparatem. 

w środowisku zewnętrznym, 

czynników toksycznych oraz 

alergenów środowiskowych, 

takich jak roztocza kurzu domowego 

oraz wiele innych 

alergenów powietrznopochodnych, 

wahania temperatur 

oraz zanieczyszczenia. Struktura 

skóry dziecka staje się 

zbliżona do tej, jaką mają dorośli 

dopiero około 4. r.ż. Wynika 

to z niewykształconych 

jeszcze u noworodków gruczołów 

łojowych i potowych, 

które u dorosłych stanowią 

doskonałą barierę ochronną 

m.in. w odniesieniu do termoregulacji. 

Wartość odczynu 

pH skóry niemowląt waha 

się od 6,34 do 7,5 (u dorosłych 

pH 4,0 - 6,7), co znacznie obniża jej 

zdolność do obrony przed szkodliwym 

działaniem bakterii patogennych – wyjaśnia 

prof. dr hab. n. med. Magdalena 

Czarnecka-Operacz. 

Na każde pojawiające się na skórze niemowląt 

zmiany powinniśmy reagować 

natychmiast, sięgając po sprawdzone 

pod względem skuteczności i bezpieczeństwa 

środki kosmetyczne i terapeutyczne. 

Nie ma wówczas czasu na eksperymentowanie 

i testowanie szeregu 

maści czy kremów. Warto korzystać ze 

sprawdzonych rozwiązań, a wszelkie 

wątpliwości konsultować z lekarzem 

pediatrą oraz dermatologiem. 

– Skóra dziecka wymaga szczególnej 

troski. Pojawiające się podrażnienia 

i zaczerwienia powinny być jak najszybciej 

łagodzone. Przede wszystkim 


Codzienna pielęgnacja krok po kroku: 

Zmiana pieluszki jest czynnością rutynową. Warto 

jednak wiedzieć, jak prawidłowo ją wykonywać, 

by przyswoić właściwe nawyki. O czym na pewno 

trzeba pamiętać? 

• Zmieniaj pieluszkę tak często, jak zachodzi potrzeba. 

Każdy opiekun najlepiej wie, kiedy dziecko 

zaczyna odczuwać dyskomfort. Istotne, by przewijać 

malca regularnie i często. 

• Zamiast chusteczek nawilżających od czasu do 

czasu należy umyć pupę malucha. Tu warto pamiętać 

o zasadzie mycia „od przodu do tyłu”, tak 

by bakterie z kału nie przedostały się do układu 

moczowego czy płciowego. Szczególnie narażone 

na takie infekcje są dziewczynki. 

• Zanim przystąpimy do nałożenia kremu 

ochronnego należy osuszyć pupę dziecka. Wilgoć 

sprzyja namnażaniu bakterii. 

• Pamiętajmy o doborze odpowiedniego 

kosmetyku do pielęgnacji 

skóry pod pieluszką. Nawet 

najlepsze pieluszki nie zapobiegną 

podrażnieniom, jeśli stosować 

będziemy niewłaściwe preparaty. 

Przy dozowaniu nie kierujmy 

się zasadą im więcej tym lepiej. 

Należy nakładać cienką warstwę 

kremu, zawierającego cynk, 

o działaniu przeciwzapalnym 

i ściągającym. 

• Gdy pojawiają się zmiany wysiękowe 

najlepiej stosować zawiesinę 

lub krem. Maści i pasty 

wpływają niekorzystnie, ponieważ 

nie pozwalają skórze oddychać. 

34 

mój 

mój 

35



Maria Piekart 

Salmonella – groźna bakteria 


o pięknej nazwie 

Na początku kwietnia w podwarszawskim Chotomowie samonellą zatruła się prawie 

setka przedszkolaków. Czym jest ta bakteria i jakie stwarza zagrożenie? 


Salmonella to bakteria o wdzięcznej nazwie, 

jednak bardzo niebezpieczna dla 

zdrowia. Wywołuje chorobę zwaną salmonellozą, 

która jest silnym zatruciem 

pokarmowym. U dorosłych, zdrowych 

osób może przejść ledwo zauważalna, 

jednak u dzieci ze słabszą odpornością 

może objawiać się wysoką temperaturą, 

silną biegunką, wymiotami, bólami 

brzucha. Przyczyną dolegliwości jest 

miejscowe, ale groźne zapalenie błon 

śluzowych jelit i żołądka. Dodatkowo 

objawy te mogą skończyć się odwodnieniem, 

które w przypadku maluchów 

jest dodatkowym niebezpieczeństwem. 

DROGA ZAKAŻENIA 

Salmonella to bakteria, która dostaje 

się do organizmu najczęściej drogą 

pokarmową. Najbardziej „niebezpieczne” 

produkty to te, których składnikiem 

są surowe jajka: ciasta, kremy, 

lody, ale również gotowe produkty, jak 

pierogi, pasztety itd. Bakteria rozwija 

się, gdy żywność przechowywana jest 

w nieodpowiednich, zbyt wysokich 

temperaturach, w niedogotowanym 

lub niedosmażonym mięsie, w powtórnie 

zamrożonych produktach. 

Nosicielem bakterii mogą być również 

zwierzęta gospodarskie oraz 

człowiek – po przebyciu salmonellozy 

pałeczki bakterii pozostają 

w organizmie przez kilka miesięcy 

i mogą być potencjalnym źródłem 

zakażenia. Dlatego osoby pracujące 

w gastronomii muszą mieć aktualne 

badania potwierdzające, iż nie 

są nosicielami salmonelli. 

WSPÓŁPRACA Z SANEPIDEM 

W przypadku żywienia zbiorowego, 

z którym mamy do czynienia 

w żłobkach czy w przedszkolach, 

problem salmonelli ma dwa oblicza. 

Po pierwsze, jeśli dojdzie 

do podania dzieciom zakażonych 

salmonellą produktów, musimy 

zgłosić ten fakt do Sanepidu. Tak 

było we wspomnianym na początku 

Chotomowie, gdzie zakażony 

Jak uniknąć 

salmonelli w kuchni? 

Surowe mięso oraz 

jajka powinny być 

przechowywane w innym 

miejscu niż gotowe 

jedzenie. Pamiętaj też, 

by jajka przed włożeniem 

do lodówki oraz koniecznie 

przed ich użyciem 

dokładnie sparzyć 

wrzątkiem. Wystrzegaj się 

ponownego zamrażania 

wcześniej odmrożonych 

produktów i nie podawaj 

nigdy maluchom potraw 

z surowym mięsem 

(dokładnie dosmażaj 

wszystkie dania mięsne) 

czy surowym jajkiem, 

np. kogel-mogel. Zachowuj 

higienę i dokładnie myj 

dłonie przed gotowaniem, 

po wyjściu z toalety itd. 

posiłek zjadły wszystkie dzieci obecne 

tego dnia w przedszkolu. Natychmiast 

po pierwszych zgłoszeniach o zatruciu 

do akcji wkroczyła lokalna stacja 

sanitarno-epidemiologiczna. To rutynowa 

czynność urzędników, których 

obowiązkiem w takim przypadku jest 

zamknięcie placówki oraz przeprowadzenie 

badań próbek żywności. Na 

zakładach żywienia zbiorowego spoczywa 

bowiem obowiązek pobierania 

i przechowywania próbek posiłków, 

które w razie konieczności są udostępniane 

do badań. W przypadku, gdy 

przedszkole korzysta w firmy cateringowej, 

na zasadzie umowy możemy 

ustalić, kto będzie to robić. Jeżeli decydujemy 

się na samodzielne pobieranie 

próbek, możemy pobierać próbki 

gotowych dań, a nie poszczególnych 

produktów, które się na nie składają. 

Jeśli badania Sanepidu wykazaną, 

że w przedszkolu doszło do zakażenia 

salmonellą, placówka musi zostać zamknięta, 

a następnie zdezynfekowana, 

zanim powrócą do niej dzieci. 

NOSICIEL W PLACÓWCE 

Drugim aspektem „przedszkolnym” 

salmonellozy jest przyjmowanie dzieci 

będących nosicielami do przedszkola. 

Zgodnie z przepisami maluch, który 

przeszedł chorobę ma prawo wrócić 

do placówki, nawet jeśli badania wykazują, 

że jest nadal nosicielem bakterii. 

Takie jest prawo, w praktyce jednak państwowi 

powiatowi inspektorzy sanitarni 

mogą zdecydować o ewentualnej izolacji 

dziecka. Pracownicy Sanepidu decydują 

się często na taki właśnie krok ze względu 

na brak nawyków higienicznych 

u kilkulatków i związane z tym ryzyko 

rozprzestrzenienia się choroby wśród 

dzieci. Jeśli natomiast Sanepid zezwoli 

na uczęszczanie malca do placówki, 

konieczne może być zapewnienie mu 

oddzielnej toalety i umywalki, pałeczki 

bakterii wydalane są bowiem z kałem. 

WAŻNE! 

Dziecko przestaje być nosicielem, jeżeli 

w trzech kolejnych badaniach, 

wykonywanych w odstępach 14-dniowych 

w próbkach jego kału nie wykryto 

salmonelli. 

Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 (Dz.U. z dnia 30 grudnia 

2008 nr 234 poz. 1570) „O zapobieganiu oraz zwalczaniu 

zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.” 

Art. 30. pkt 1. 

Państwowi powiatowi inspektorzy sanitarni, państwowi wojewódzcy 

inspektorzy sanitarni lub wskazane przez nich specjalistyczne 

jednostki właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby 

zakaźnej oraz Główny Inspektor Sanitarny lub wskazane przez niego 

krajowe specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj 

zakażenia lub rodzaj choroby zakaźnej, prowadzą rejestr zakażeń 

i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z powodu zakażenia 

lub choroby zakaźnej ich podejrzeń oraz przypadków stwierdzenia 

dodatniego wyniku badania laboratoryjnego. 

Art. 33.1 

Państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny 

inspektor sanitarny może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę 

zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę podejrzaną 

o zakażenie lub chorobę zakaźną lub osobę, która miała styczność 

ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego obowiązki 

określone w art. 5 ust.1. 

mój 

mój 

36 37

Książkę polecają: 

ISBN 978-83-7420-649-5 

/ \ 


ISBN 978-83-7420-659-4 

9 788374 206594 

\ 

/ 

D059_zyrafa.indd 1 2016-03-11 13:05:01 

ISBN 978-83-7420-750-8 

9 788374 207508 

/ \ 

Nasi podopieczni WYCHOWANIE 


Mały 

ogrodnik 


Fot: Fotolia Fot: Fotolia.com 

Ogródek warzywny nie musi być 

ogromny. Na początek lepiej nawet, jeśli 

powierzchnia naszych upraw nie będzie 

okazała. Wystarczy kilka metrów 

kwadratowych ziemi i kilka skrzynek 

na kwiaty lub drewnianych skrzynek 

po warzywach i owocach wyłożonych 

folią. Przy okazji będą zdobiły przedszkolne 

podwórko, zwłaszcza gdy 

pomalujemy je na różne kolory. Jeśli 

chcemy założyć warzywnik w ziemi, 

znajdźmy miejsce z dostępem do wody 

(uprawy trzeba będzie regularnie podlewać) 

i światła słonecznego. Warto 

wybrać miejsce z dala od krzewów, by 

uniknąć problemów ze swobodnym 

dostaniem się do grządek. Przy zasadzonych 

roślinkach (zarówno w doniczkach 

jak i w ziemi) umieśćmy tabliczki 

z ich nazwami lub rysunkami, 

bo na pewno zapomnimy, co i gdzie 

zostało posiane. 

Jeśli chcemy zasadzić w warzywniku 

warzywa i zioła, wybierzmy takie, które 

szybko kiełkują i takie, które 

są proste w hodowli, by nasi 

mali ogrodnicy nie zniechęcili 

się. Posiejmy fasolę, rzodkiewki, 

marchewkę, koperek, 

bazylię czy sałatę. Możemy 

wykorzystać nasiona, które są 

dostępne w sklepach ogrodniczych 

albo wykorzystać warzywa 

z kuchni i zrobić z nich 

własne sadzonki (patrz ramka). 

Wczesna wiosna to idealny 

moment na prace w ogrodzie 

i sadzenie ziół i warzyw. 

Wyhodowane przez dzieci warzywa 

mogą być wykorzystywane 

w przedszkolnej kuchni 

lub do wspólnych zajęć kulinarnych 

i dietetycznych. Mogą 

być pretekstem do rozmów nie 

tylko o przyrodzie, ale i zdrowym 

żywieniu, wpływie witamin 

i minerałów na kondycję 

organizmu itd. 

Ponieważ nasze 

rośliny będą rosły 

na niewielkiej 

powierzchni, dlatego 

ziemia pod ich 

uprawę musi być 

urodzajna i bogata 

w składniki odżywcze. 

Najlepiej udać się do 

sklepu ogrodniczego 

i poprosić sprzedawcę 

o wskazanie 

specjalnej ziemi 

do warzyw oraz 

ewentualnie o jakiś 

nawóz (np. długo 

działający). 

Pobyt na podwórku nie 

musi ograniczać się do 

zabaw na zjeżdżalni 

i w piaskownicy. Czas 

spędzony na świeżym 

powietrzu warto 

wykorzystać także do prac 

ogrodowych. 

Dzieci lubią obserwować przyrodę, 

a najbardziej zainteresowane są tym, 

jak rosną zasadzone przez nich roślinki. 

Hodowanie fasolki na mokrej wacie to 

stary i nieco już nudny sposób na uczenie 

dzieci podstaw biologii i ekologii. 

Dlatego warto zrobić krok dalej i zaproponować 

maluchom założenie własnego 

warzywnika. Wbrew pozorom nie jest to 

takie trudne. I ma wiele zalet: uczy maluchy 

cierpliwości, dokładności i zachęca 

do próbowania warzyw (własnoręcznie 

wyhodowany szczypiorek smakuje naprawdę 

dużo lepiej). 

Uprawa ziemniaków 

Potrzebne będą do tego dwie 

duże plastikowe doniczki. 

W jednej z nich wycinamy cztery 

podłużne, pionowe otwory. 

„Dziurawą” doniczkę wkładamy 

do doniczki całej i wsypujemy 

do niej ziemi na wys. ok. 10 cm. 

Bierzemy kilka kiełkujących 

ziemniaków (takich, które po 

kilku dniach leżenia wypuściły 

biało-różowe pędy). Wkładamy 

je do doniczki i zasypujemy 

ziemią. Uklepujemy ją 

i podlewamy. Gdy na 

powierzchni po kilku dniach 

pojawią się listki, zakrywamy je 

kolejną warstwą ziemi i znów 

podlewamy. Po 3 miesiącach, 

możemy wyjąć wewnętrzną 

doniczkę. W wyciętych 

otworach powinny być 

widoczne małe, jasnobrązowe 

ziemniaczki. 

Uprawa sałaty i selera 

naciowego 

Ucinamy sałatę tak, aby pozostał 

głąb o długości ok. 5 cm. 

Wkładamy go na naczynia 

z wodą (stroną od korzenia do 

dołu) i zostawiamy. Po 5-7 dniach 

umieszczamy w doniczce lub 

skrzynce na kwiaty wypełnionej 

ziemią. Podobnie postępujemy 

z selerem, ucinając go na 5 cm 

długości od korzonka. 

Uprawa ziół 

Ucinamy listki bazylii lub mięty 

zostawiając łodyżki o długości 

7-8 cm z 1-2 listkami. Wkładamy 

je do naczynia z wodą. 

Przesadzamy do ziemi, gdy 

osiągną ok. 10 cm wysokości. 

Uprawa dymki 

Cebulę dymkę ucinamy 

zostawiając ok. 5 cm od 

korzonków. Wkładamy do 

naczynia z wodą i po 5-7 dniach 

umieszczamy w doniczce 

z ziemią. 

Uprawa czerwonej cebuli 

Cebulę staramy się tak okroić, by 

pozostał prostokątny korzonek. 

Wkładamy go bezpośrednio do 

doniczki z ziemią korzonkiem do 

dołu. Obok możemy umieścić 

kilka ząbków czosnku. 

Jeśli rośliny wystawione są 

na działanie silnego słońca, 

podlewamy je co jakiś czas. 

Teraz musimy czekać, aż pojawią 

się młode warzywa i zioła. 

Uwaga, Bajkowy Konkurs Plastyczny 

Wiadomo, że dzieci uwielbiają bajki. Lubią, gdy czyta je mama i pani 

w żłobku lub przedszkolu. Mają też swoich ulubionych bajkowych bohaterów. 

Przygotujcie z dziećmi wspólną 

pracę plastyczną w dowolnej 

technice na temat ,,Moja ulubiona 

postać z bajki”. Możecie wyczarować 

piękną księżniczkę, dzielnego księcia 

Przygody 

Wilka 

albo bardzo złego smoka… 

Zróbcie zdjęcie waszej pracy 

i prześlijcie na adres: 

redakcja@mzmp.pl 

Na zdjęcia Waszych prac czekamy 

do końca maja. 

Seria Przygody Wilka została wyróżniona w konkursie 

„Świat przyjazny dziecku” organizowanym 

przez Komitet Ochrony Praw Dziecka. 

Pewnej wiosny Wilk, zainspirowany widokiem przechadzających się tu i ówdzie 

wzdychających par, postanawia się zakochać (a co tam!). 

Zakłada ekscentryczne okulary przeciwsłoneczne, uczy się na pamięć 

wszystkich wierszy ze słowem „kocham” i zaopatruje w bukiet kwiatów… 

Ale czy to na pewno najlepszy sposób na znalezienie miłości? 

Przygody Wilka to kolekcja wzruszających i zabawnych historyjek, doskonałych 

do wspólnego spędzania czasu. W towarzystwie sympatycznego Wilka można 

słuchać i opowiadać, dzielić się emocjami oraz rozwijać wyobraźnię. 

A przy okazji… jaki to świetny pomysł na prezent! 

www.adamada.pl 

Nagrodzimy trzy najpiękniejsze dzieła, 

a nagrodami będą książki od wydawnictwa Adamada. 

9 788374 206495 

O Wilku, który chciał się zakochać 

O Wilku 

który chciał się zakochać 

Orianne La lemand 

Éléonore Thuillier 

Kto ma nos jak wąż? 

Kto jest tysiąc razy większy od rybki? 

Kto ma więcej pasków niż pszczoła? 

Książka z zagadkami, na które najlepsze odpowiedzi 

podsuwa dziecięca wyobraźnia. 

W sam raz dla ciekawskich smyków, szkrabów i bobasów. 

Inne książki z serii: 

Listę zwycięzców ogłosimy w numerze czerwcowym 

naszego czasopisma. 

COVER_LOUP3_AMOUREUX_New.in d 1 2016-03-07 13:05:25 

Gdzie kotek smacznie śpi? 

Gdzie dżdżownica ma głowę? 

Gdzie wiewiórka chowa orzeszki? 

Książka z zagadkami, na które najlepsze odpowiedzi 

podsuwa dziecięca wyobraźnia. 

W sam raz dla ciekawskich smyków, szkrabów i bobasów. 


Inne książki z serii: 

D061_kotek.indd 1 2016-03- 1 13:08:45 

mój 

mój 

38 39




RYSUNKI 

DZIECKA 

Rysunek malucha może być opowieścią 

o nim samym, psychologowie uważają 

nawet, że to ich „historie”. Co można 

wyczytać z prac plastycznych dziecka? 

Obrazki dzieci to kopalnia wiedzy 

o nich. Zagospodarowanie przestrzeni, 

kolor, sposób i kolejność rysowania dostarcza 

informacji o emocjach dziecka, 

o jego relacjach z otoczeniem. Odnajdujemy 

w nich ukryte pytania, radości, lęki, 

miłość i strach. 

Analizując rysunek dziecka, zwracamy 

uwagę na siłę linii, wielkość postaci 

i przedmiotów, kierunek rysowania, kolejność 

rysowania postaci. 

ROZMIAR I GRUBOŚĆ LINII 

Linie długie, rysowane z rozmachem 

i dużą siłą nacisku świadczą o energii, 

odwadze, pewności siebie, a nawet 

o gwałtowności malarza. Delikatne, 

rysowane niepewnie i tworzące postaci 

nieraz tak małe, że na kartce zostaje 

mnóstwo pustego miejsca, świadczą 

o nieśmiałości dziecka. Linie zamaszyste, 

chaotyczne, szybkie pociągnięcia kredki, 

cechują dziecko nadpobudliwe. Linie 

przerywane są przejawem większych lub 

mniejszych zahamowań, którym towarzyszy 

niezdecydowanie. 

KSZTAŁT LINII 

Linia zakrzywiona świadczy o łagodności, 

czułości. Kanciasta – to siła i twardość. 

Miękkość i krągłość linii mówi 

o bierności, słabości do obrony. Duża 

ilość kropek oznacza energię, silną 

wolę, czasem usposobienie agresywne. 

Linie cieniowane, prążkowane i czarne 

plamy – mogą świadczyć o silnym lęku. 

Wycieranie gumką, skreślenia to brak 

ufności we własne siły, brak akceptacji 

własnej osoby. 

POŁOŻENIE RYSUNKU 

NA KARTCE 

Lewa strona zdaniem psychologów pokazuje 

nam dziecko silnie związane 

z mamą, szukające ciepła i poczucia bezpieczeństwa, 

to przeszłość. Prawa – to 

silne relacje dziecka z ojcem lub innymi 

osobami, to przyszłość. Malec rysujący 

po tej stronie jest osobą konkretną, mocno 

stąpającą po ziemi, często materialistą 

i realistą. 

Rysunek u góry kartki oznacza duchowość, 

świat marzeń, wyobraźni i fantazji. 

Dolna część kartki to potrzeba fizycznego 

bezpieczeństwa. Rysunek w centrum 

kartki wykonuje osoba zrównoważona 

i harmonijna. 

RODZINA 

Jedną z istotniejszych prac do rozszyfrowania 

jest rysunek rodziny. Dla psychologa, 

pracującego z dzieckiem istotna 


jest kolejność rysowania postaci oraz ich 

ustawienie względem siebie. Zwykle maluch, 

tuż obok siebie rysuje osobę, z którą 

jest najbardziej związany. O głębokiej 

więzi może świadczyć także zwrócenie 

się ku sobie osób na rysunku, a także 

to, czy osoby trzymają się za ręce. Jeśli 

na przykład w namalowanej pracy widzimy, 

że malec trzyma za rękę mamę 

i rodzeństwo, a tata stoi obok może to 

świadczyć, że dziecko ma z nim jakieś 

często ukryte „konflikty”. Być może nie 

widzimy tego na co dzień, bo dziecko 

bardzo kocha swojego tatę, ale może 

odczuwać na przykład złość, bo tata poświęca 

mu za mało uwagi. Jeśli na rysunku 

tym, pomiędzy trzymającymi się za 

ręce, a samotnym tatą znajdzie się jeszcze 

jakiś „separator” w postaci na przykład 

domowego pupilka (psa, kota), 

możemy sądzić, że dziecko nie czuje się 

przy ojcu bezpieczne. Być może wynika 

to z poważnych zaburzeń w relacji rodzinnej, 

a być może tak namalowany tata 

po prostu za dużo wymaga od dziecka. 

Tata jest przykładem, to może być również 

inna osoba. 

Osoby opuszczone przez dziecko w jego 

rysunku są dla niego źródłem lęku, to 

wyraźne odrzucenie i izolowanie się od 

tej osoby. 

Osoby rysowane z brzegu kartki wzbudzają 

w dziecku niepokój, niechęć lub 

inne przykre uczucia. Osoby rysowane 

jako ostatnie nie odgrywają szczególnej 

roli w życiu dziecka. Brak rąk to 

nieporozumienia między tymi osobami, 

a brak dłoni to brak czułości, miłości, 

zrozumienia, jak również poczucie 

winy z powodu ich używania. Gdy 

dziecko na końcu rysuje samego siebie 

to znaczy, że mało liczy się w rodzinie. 

Gdy nie ma go w ogóle na rysunku 

rodziny to sygnał, że jest odrzucone 

emocjonalnie przez najbliższych i pozbawione 

ich miłości. 

SYMBOLIKA KOLORÓW 

Kolory mają znaczenie psychologiczne, 

każdy z nich ma pewną wartość emocjonalną. 

Czerwony oznacza działanie, 

męskość, to kolor pobudzający i dynamiczny, 

wyraża potęgę pragnień. Jest też 

oznaką agresywności, gniewu. Przewaga 

czerwieni może oznaczać pobudzenie 

i potrzebę ruchu. Niebieski wyraża 

wrażliwość, podatność na bodźce, emocje, 

zamknięcie się w sobie. Symbolizuje 

spokój, wyciszenie, odpoczynek, czasem 

bierność i rezygnację. Barwa fioletowa 

wyraża pragnienie czegoś innego. Jeśli 

w rysunkach ten odcień pojawia się 

często oznaczać może niepokój, sprzeczne 

popędy, lęk. Żółty kolor to synonim 

światła, radości i optymizmu, przejawia 

pragnienie uczestnictwa lub chęć pójścia 

własną drogą. Przesadne użycie tego koloru 

może wskazywać potrzebę uwolnienia 

wewnętrznych napięć. 

Zielony – wiąże się z potrzebą uznania 

i poważania ze strony innych. W psychologii 

oznacza wolę działania, wytrwałość 

i upór. Zieleń czasem wyraża postawę 

sprzeciwu, oporu. Intensywna barwa 

wpadająca w żółć to skłonność to ekstrawersji, 

zieleń w odcieniu niebieskim lub 

brązowym oznacza introwersję. Ten kolor 

wyraża również potrzeby zmysłowe 

i powodzenie materialne. 

Pomarańczowy wyraża radość, wesołość 

i dynamizm. Nadmiar może oznaczać 

pobudzenie, przejaw pragnienia podobania 

się i zwrócenia na siebie uwagi. 

Różowy kolor to spokój, równowaga, 

harmonia, to przejaw czułości i łagodności. 

Czerń jest negacją koloru. Jej nadmiar 

na rysunku sygnalizuje negację, 

niepokój, śmierć, brak nadziei, smutek, 

Analiza postaci 

Głowa: ten kto jest mądrzejszy, ma głowę największą. Dziecko 

rysujące siebie z wielką głową wskazuje na osobę z fantazją czy 

intelektualistę. Mała głowa z reguły znajduje się na kartkach 

dzieci, u których często zdarzają się bóle głowy czy inne 

schorzenia. 

Oczy: duże, otwarte, wyraźne oczy świadczą o pozytywnym 

nastawieniu do świata, otwartości. Małe – rysuje egocentryk lub 

histeryk. Oczy narysowane jako punkt przedstawia schizofrenik, 

osoba skłonna do różnego rodzaju histerii, paranoi. Rzęsy i brwi 

rysują osoby o dużym ilorazie inteligencji. 

Uszy: duże uszy rysują osoby głuche lub niedosłyszące. Małe, 

przemieszczone w inne miejsce mogą wskazywać na zaburzenia. 

Brak uszu wskazuje na introwertyka (nie rysuję ich, bo są 

brzydkie). 

Nos: mocno zaznaczony nos to symbol siły odwagi, męskości. 

Usta (kontakty społeczne): gdy są ciepłe, otwarte i miękkie 

wskazują na osobę pozytywnie nastawioną do ludzi, otwartą. 

Małe, wąskie i zaciśnięte, wyrażone czasami jako kreska, rysuje 

osoba zamknięta w sobie lub z wadami wymowy. 

Nogi (kontakt ze światem): brak nóg to niepewność, lęk. 

Nogi bez stóp – zachwianie emocjonalne, brak stabilizacji. 

Długie nogi rysuje osoba ruchliwa, aktywna. Nogi w rozkroku 

świadczą o potrzebie przywództwa. Nogi w ruchu (idące) 

oznaczają dążenie do celu, wielką aktywność. 

Ręce (kontakty interpersonalne): podane drugiej osobie 

mówią o bliskości z tą osobą. Długie ręce rysuje osoba 

zawsze mająca coś do zrobienia, aktywna. Brak dłoni – osoba 

nieprzystosowana społecznie, zakłopotana. Brak rąk w ogóle 

może wskazywać na nieprzystosowanie, bezradność z powodu 

odczuwanej wrogości. Ręce założone na krzyż to wrogość, 

podejrzliwość. Trzymane za plecami – oznaczają niechęć do 

kontaktów z innymi osobami. 

Włosy: 3-4 latek ich nie rysuje, 5-6 latki rysują je, choć częściej 

robią to dziewczynki ze względu na chęć ich posiadania. Chłopcy 

rysują raczej pionowe kreski. 

Zęby: wyszczerzone świadczą o agresywnej, niedojrzałej 

społecznie osobowości. 

rozpacz. Drobne czarne plamki oznaczają 

lęk. Czerń zastosowana w niewielkich 

ilościach podkreśla inne barwy i nabiera 

innego znaczenia. Szarość natomiast 

może oznaczać trudności w wyrażaniu 

uczuć i przechodzeniu do czynów. 

To niektóre elementy, które pozwolą 

nauczycielom poznać głębiej dziecko 

na podstawie rysunku. Analizując rysunki 

dziecka należy zachować ostrożność 

w interpretacji, poważnym błędem jest 

wyciąganie wniosków na podstawie jednego 

rysunku. Dopiero seria rysunków 

pozwoli zaobserwować elementy stałe 

i zmienne. Każdy element należy rozpatrywać 

w szerszym kontekście, należy 

brać również pod uwagę okoliczności 

sytuacyjne. 

mój 

mój 

40 41

Dobre książki 

Dobre książki 

dla najmłodszych... 

dla najmłodszych... 

... i nieco 

... i nieco 

starszych 

starszych 

Czytanie dziecku i z dzieckiem zacieśnia więź emocjonalną między nim a bliskimi i pomaga mu 

w budowaniu poczucia własnej wartości. Motywuje do samodzielnego myślenia, rozwija etycznie 

i estetycznie, poprawia koncentrację oraz poszerza wiedzę o otaczającym świecie. 

Czytanie dziecku i z dzieckiem zacieśnia więź emocjonalną między nim a bliskimi i pomaga mu 

w budowaniu poczucia własnej wartości. Motywuje do samodzielnego myślenia, rozwija etycznie 

W Wydawnictwie i estetycznie, poprawia ADAMADA koncentrację świetnie o oraz tym poszerza wiemy i wiedzę dlatego o publikujemy otaczającym tylko świecie. takie książki, 

które potrafią zapewnić dziecku wszechstronny rozwój. 

W Wydawnictwie ADAMADA świetnie o tym wiemy i dlatego publikujemy tylko takie książki, 

które potrafią zapewnić dziecku wszechstronny rozwój. 

Przygody Wilka 

Przygody Wilka 

Drugiego takiego wilka ze świecą szukać. Był na Marsie i w amazońskiej dżungli, grywa w piłkę, 

piecze wyborną szarlotkę, a na dobranoc czyta zającowi historie o dzielnych rycerzach. Seria 

Drugiego takiego wilka ze świecą szukać. Był na Marsie i w amazońskiej dżungli, grywa w piłkę, 

Przygody Wilka to światowy bestseller, do tej pory jego historie poznały 2 000 000 dzieci na całym 

świecie. Książki o przygodach Wilka są dostępne również w bezpłatnej aplikacji do czytania 

piecze wyborną szarlotkę, a na dobranoc czyta zającowi historie o dzielnych rycerzach. Seria 

Przygody Wilka to światowy bestseller, do tej pory jego historie poznały 2 000 000 dzieci na całym 

świecie. Książki o przygodach Wilka są dostępne również w bezpłatnej aplikacji do czytania 

na głos – ADAMADA czyta dzieciom (głosu bohaterowi użyczyła sama Anna Dymna!). 

na głos – ADAMADA czyta dzieciom (głosu bohaterowi użyczyła sama Anna Dymna!). 

powyżej 

12 miesiąca 

powyżej 

12 miesiąca 

nowość 

nowość 

nowość 

nowość 

powyżej 

18 miesiąca 

powyżej 

18 miesiąca 

powyżej 

24 miesiąca 

powyżej 

24 miesiąca 

powyżej 

30 miesiąca 

powyżej 

30 miesiąca 

Wszystkie książki znajdziesz na www.adamada.pl 

Wszystkie książki znajdziesz na www.adamada.pl

nasi podopieczni WYCHOWANIE 



Bajki terapeutyczne 

W oczach dorosłych problemy dzieci są mniejsze lub większe, w odczuciu maluchów – 

każdy może rosnąć do gigantycznych rozmiarów i utrudniać normalne funkcjonowanie. 

Pomocne mogą okazać się bajki terapeutyczne. 


Bajki terapeutyczne silnie oddziałują 

na emocje, ponieważ dotykają trudnych 

sytuacji, z którymi dziecko zmaga 

się na co dzień. Proponują sposoby 

zachowania się, uczą samodzielnego 

rozwiązywania problemów. Przybliżają 

nieznany świat, pełen zagrożeń, niebezpieczeństw 

płynących ze strony ludzi 

i natury. To świat, w którym dziecko 

dopiero uczy się żyć. 

OPOWIEŚCI NIE ZWYCZAJNE 

Maluchy wymagają wsparcia w rozwoju, 

ponieważ inaczej rozumieją sytuacje 

zagrażające, mocno je przeżywają, są 

jakby w klatce własnych myśli i silnych 

emocji. Bajki terapeutyczne zawierają 

elementy kompensujące bezpieczeństwo, 

miłość czy uznanie. 

Takie opowieści to często krótkie, dowcipne 

utwory, w których świat realny miesza 

się z fantastycznym. Akcja rozgrywa 

się w bajkowym świecie zabawek, ufoludków, 

zwierzątek, nieraz trafiają tam dzieci 

i znajdują to czego szukają, tzn. wsparcie, 

akceptację, miłość, zrozumienie. 

Wyróżnia się trzy rodzaje bajek terapeutycznych: 

relaksacyjne, psychoedukacyjne, 

psychoterapeutyczne. 

DLACZEGO WARTO SIĘGAĆ 

PO BAJKI TERAPEUTYCZNE? 

Celem bajek relaksacyjnych jest uspokojenie 

i odprężenie dziecka. Wykorzystuje 

się w nich wizualizację. Uwolnienie 

od napięć i negatywnych emocji możliwe 

jest dzięki uaktywnianiu zmysłów 

w trakcie opowiadania bajki. Relaksacja 

prowadzi do zmniejszenia napięcia nerwowego. 

Osoba opowiadająca bajkę powinna 

być też odprężona, może przy tym 

towarzyszyć muzyka relaksacyjna. 

W bajkach psychoedukacyjnych poka- 

zane są problemy dzieci i możliwości 

ich rozwiązania. Obniżają lęk związany 

z przeżywaniem nowych sytuacji. Doskonale 

sprawdzają się, kiedy dziecko 

ma problem z adaptacją w przedszkolu 

i związanym z tym rozstaniem z rodzicami, 

ale także w innych sytuacjach, 

jak np. pójście do dentysty czy lekarza. 

Dziecko uczy się jak zachować się 

w nieznanej dotąd sytuacji. 

Bajki terapeutyczne pomagają obniżyć 

poziom lęku, kiedy dziecko przeżywa 

sytuacje traumatyczne, jak np. rozwód 

rodziców, strata bliskiej osoby. Przekazują 

dziecku wiedzę o lękach i strategie 

radzenia sobie z nimi. Pomagają nazwać 

nieznane dotąd uczucia. 

Dzieci często nie potrafią rozmawiać 

o swoich uczuciach lub nie mają dostatecznie 

rozwiniętej mowy, aby przekazać 

dorosłym to, co czują. Mogą wstydzić 

się ich oceny, bać się strofowania. 

Rozmowa może spowodować wycofanie 

się dziecka, zamknięcie. Bajka natomiast 

daje poczucie bezpieczeństwa. 

Może skłonić dziecko do przemyśleń, 

dostarcza możliwe rozwiązania. Malec 

może utożsamić się z bohaterem, odkryć 

i nazwać swoje uczucia. 

NAUCZYCIEL TWÓRCĄ BAJKI 

Każdy z nas może sam napisać bajkę 

i zachęcić do tego rodziców. Na początku 

warto zapoznać się z bajkami wzorcowo 

napisanymi np. autorstwa Marii 

Molickiej lub Doris Brett. 

Podejmując wyzwanie stworzenia takiej 

bajki musimy wiedzieć jakie najważniejsze 

elementy powinniśmy zawrzeć: 

• należy ustalić główny temat, czyli sytuację, 

wydarzenie lub emocje do których 

dobierzemy treść, przeżycia muszą 

być trudne emocjonalnie, 

• fabułę należy umieścić w fantastycznym 

świecie, dbając przy tym o identyczność 

problemów z tymi z życia 

dziecka, 

• stwarzamy bohatera bajki terapeutycznej, 

który doświadcza w swoim życiu 

powyższej sytuacji i podobnych emocji; 

bohaterem nie może być konkretne 

dziecko, ale ktoś podobny; może mieć 

ten sam wiek, płeć, a nawet zainteresowania, 

należy zmienić mu imię; dziecko 

nie może widzieć w bajce siebie, 

ale kogoś, kto poradził sobie z takim 

samym problemem, perspektywa ta 

pozwala się zdystansować, 

• zapewniamy bohaterowi obecność innych 

postaci, które będą udzielały mu 

wsparcia; postaci te nie mają jednak 

pełnić roli ekspertów czy mędrców, ale 

osób, które doświadczyły podobnych, 

co bohater sytuacji, 

• zadbajmy o pogodny nastrój opowiadania 

– o pozytywne myślenie skutkujące 

pomyślnym działaniem; tu nie 

ma miejsca na magiczne rozwiązania, 

a na konkretne sposoby radzenia sobie 

z problemem. 

Bajka terapeutyczna zawsze musi kończyć 

się szczęśliwie. Niepotrzebne jest 

moralizowanie czy pouczanie, a nawet 

zbędne wyjaśnianie. Opowiadanie ma 

dać słuchaczowi i czytelnikowi siłę oraz 

wiarę we własne możliwości. 

Do bajki warto przygotować ilustracje 

obrazujące treść. Jeśli dziecko jest 

zainteresowane bajką , należy co jakiś 

czas do niej wracać, jednorazowe oddziaływanie 

opowiadania nie jest wystarczające. 

Bibliografia: 

Molicka M., Biblioterapia i bajkoterapia. 

Rola literatury w procesie zmiany 

rozumienia świata społecznego i siebie. 

mój 

mój 

44 45

TRAUMA PRZEDSZKOLAKA 

Zdaniem psychologów, nie wszystkie 

maluchy radzą sobie z takimi problemami. 

Mały człowiek zostaje nagle rzucony 

w obce środowisko, odczuwa tęsknotę 

i strach przed samotnością. Nie rozumie 

ani dlaczego nagle mama go zostawiła 

w obcym miejscu, ani dlaczego w niektóre 

dni go tu przyprowadza, a w inne 

pozwala zostać w domu. Nie może pogodzić 

się z myślą, że musi tu zasnąć, 

zjeść śniadanie i obiad, że musi korzystać 

z nieznanej mu toalety. 

Dużym problemem dla dzieci na początku 

ich życia przedszkolnego może 

być też nieśmiałość i brak umiejętności 

nawiązywania kontaktów z rówieśnikami. 

Zdarzają się kilkulatki, które dotąd 

wychowywane były „pod kloszem” i nie 

są przygotowane do współżycia z innymi 

ludźmi. Zdarzają się też dzieci zakompleksione, 

z brakiem poczucia własnej 

wartości, dla których nawet łagodna 

uwaga ze strony nauczyciela czy odburknasi 

podopieczni WYCHOWANIE 



Malec 

z traumą 

Dzieci są zwykle pełne zapału, pełne chęci poznania czegoś nowego, uwielbiają 

zabawy i kolegów. Może jednak tak się stać, że tracą zapał i przestają lubić 

przedszkole. Przyczyn może być wiele – np. trauma. 

Kacper zaczął chodzić do zerówki. Od 

pierwszych dni zaprzyjaźnił się z dziećmi 

i wychowawczyniami. Potem nagle stracił 

zainteresowanie przedszkolem, dziećmi 

i zabawami. Stał się lękliwy, nie chciał 

opowiadać o zajęciach. Każdy dzień zaczynał 

od walki z mamą o to, by zostać 

w domu. Wreszcie wychowawczyni odgadła 

przyczynę problemu: przypomniała 

sobie, że kilka tygodni po rozpoczęciu 

roku szkolnego, mama Kacpra spóźniła 

się po niego do przedszkola. Były straszne 

korki i nie djechała na czas. Chłopiec 

musiał zostać sam w sali i czekał na nią 

z panią z innej grupy. 

SILNE PRZEŻYCIE 

Zdarzenie traumatyczne to według podręczników 

zdarzenie psychiczne lub 

fizyczne, które wywołuje w człowieku 

szkodę, stresuje lub szokuje. Jeżeli wydarzenie 

takie przeżywane jest przez osobę 

w młodym wieku, potem – w wieku 

dojrzałym – może być źródłem lęków lub 

nerwicy. Sytuacja, jaka zaistniała w życiu 

Kacpra to typowy przykład traumy, czyli 

urazu psychicznego. Pod jego wpływem 

chłopiec zaczął się bać przedszkola, a raczej 

tego, że mama go w nim zostawi 

na zawsze. Zamknął się w sobie i stracił 

ochotę do zabawy i nauki. Doznał szoku, 

który na długo pozostanie mu w pamięci, 

a jego konsekwencje będą widoczne 

być może jeszcze przez wiele lat. 

Trauma dotyka dzieci w różnym wieku: 

przedszkolaków, uczniów podstawówki, 

licealistów, a nawet studentów. Pierwszym 

poważnym stresem i szokiem 

jest dla dziecka rozpoczęcie edukacji 

w przedszkolu. Dla malucha, który dotąd 

przebywał tylko z mamą, rozstanie z nią, 

zetknięcie się z obcymi ludźmi, dziećmi 

jest bardzo trudne. 

nięcie kolegi urasta do rozmiarów klęski. 

Jeżeli dziecko ma wsparcie w rodzinie, 

jeśli jest przedmiotem zdrowej uwagi rodziców, 

wówczas jest bardziej odporne 

na urazy psychiczne. Gorzej z dzieci, które 

zaczynają mieć problemy w przedszkolu, 

a nie mają w domu nikogo, kto je wysłucha, 

zainteresuje się ich sprawami. 

DZIECIĘCE LĘKI 

Coraz częściej do placówek trafiają dzieci 

agresywne, które w ten sposób odreagowują 

własne lęki i traumy. Na wszelkie 

takie przejawy agresji wśród maluchów, 

jako pierwsi powinni reagować nauczyciele. 

Dobry wychowawca doskonale wie, 

które dziecko jest lubiane, a które odrzucone 

przez kolegów, które dobrze czuje się 

w grupie, a które nie potrafi do niej wejść 

i chce zwrócić na siebie uwagę innych. 

Czasem dzieci – ofiary małego agresora, 

a czasami on sam, czując, że jest nieakceptowany, 

wycofują się z konfrontacji, 

zmykają się w sobie, przestają uczestniczyć 

w zabawach. Stworzenie swojego własnego 

świata i zamknięcie się w sobie to właśnie 

niektóre z objawów traumy. Zdarza się 

też, że dziecko budzi się w nocy z krzykiem 

lub reaguje na stres bezsennością, 

utratą apetytu, a nawet podwyższoną 

temperaturą, bólami głowy, brzucha, wymiotami 

i innymi objawami nerwicy. Takie 

dolegliwości nie są symulowane – tak 

broni się organizm dziecka przed stresem. 

ROLA WYCHOWAWCY 

Bardzo ważne zadanie w takich sytuacjach 

ma nauczyciel. Wychowawczyni 

w przedszkolu jest zwykle ukochaną 

panią, autorytetem. Jeśli dziecko będzie 

czuło jej wsparcie, otworzy się, zacznie 

rozmawiać, pokona stres, lęk czy inne 

problemy. To nie wszystko: zachowanie 

nauczyciela jest obserwowane przez 

inne dzieci i jest przez nie naśladowane. 

Gdy więc dzieci widzą, jak wychowawca 

postępuje z maluchem, robią tak samo. 

Zaczynają z nim rozmawiać tak jak pani, 

mówić o uczuciach, o tym co się z nim 

dzieje. Jeżeli nauczyciel widzi, że dziecko 

doświadczyło jakiegoś urazu psychicznego, 

ma problem w kontaktach z rówieśnikami, 

jest wyizolowanie z pewnej 

społeczności, musi mu natychmiast pomóc. 

Inaczej ta sytuacja będzie ciągnąć 

się latami, dziecko wejdzie w dorosłe 

życie z poczuciem bycia ofiarą lub z poczuciem 

bycia odrzuconym. 


mój 

mój 

46 47




niejsze niż filmy dla dorosłych (bo dostosowane do wieku 

odbiorcy) takie właśnie są, dlatego mają swoich wiernych 

widzów już wśród kilkulatków. 

TEATR – MAGICZNY ŚWIAT 

Nieco inaczej jest z teatrem, który rządzi się swoimi prawami. 

Gra aktorów na scenie jest wolniejsza, choć zwykle 

bardzo ekspresyjna – tego wymaga młody widz, który 

potrzebuje takich środków wyrazu. Mimo kolorowych 

dekoracji, nie zmieniają się one w takim tempie, co sceny 

w filmie, dlatego mogą być mniej atrakcyjne dla malucha. 

Panuje tu większa cisza i spokój, choć oczywiście 

słowo i muzyka są stałym elementem spektakli. Mimo to 

pójście do teatru jest dla większości dzieci wyjątkowym 

przeżyciem. Przede wszystkim dlatego, że jest czymś nowym, 

mniej znanym. Nie każdy malec, nawet ten, który 

był na jakimś spektaklu, zna przedstawienie kukiełkowe, 

ten, który widział już lalki, nie widział z kolei nigdy grających 

na scenie aktorów itd. Dodatkowym magnesem dla 

małych odbiorców jest interakcja możliwa tylko w teatrze. 

Większość inscenizacji dla najmłodszych zakłada, że widzowie 

tak dalece wejdą w opowieść i tak bardzo utożsamią 

się z jej postaciami, że będą odpowiadać na pytania 

padające z desek, ostrzegać aktorów lub radzić im, co 

mają robić. W ten sposób maluchy stają się nie tylko obserwatorami, 

ale i uczestnikami przedstawienia, rozwijają 

swoją wyobraźnię, kreatywność, pokonują nieśmiałość, 

czasem lęk. To wszystko sprawia, że kilkulatek wychodzący 

z teatru jest zachwycony i upojony doświadczeniem, 

które stało się właśnie jego udziałem. 

REKLAMA 


Kino czy teatr? 

Maluchy kochają kino, ale filmy na dużym ekranie oglądają dość często. Dlatego 

teatr, który jest droższą i bardziej ekskluzywną rozrywką, na pewno je zachwyci. 

Wizyta w teatrze czy kinie to nie tylko 

frajda i wypełnienie wolnego czasu. To 

również wyjście o charakterze edukacyjnym 

i szansa na zdobycie wielu nowych 

doświadczeń. Maluch idący do teatru czy 

kina dowiaduje się, że aby obejrzeć spektakl 

trzeba kupić bilet, że do teatru należy 

założyć eleganckie ubranie. Następnie 

wyrusza ze znanego przedszkola w nowe, 

nieznane miejsce, ogląda przez okno mijane 

domy i parki. Na miejscu obserwuje 

ludzi, uczy się, co to jest ekran, scena, 

widzi, że rzędy foteli są ponumerowane 

i aby usiąść, trzeba znaleźć swoje miejsce. 

Wreszcie, gdy zaczyna się film lub 

przedstawienie dziecko wkracza do innego 

świata: świata bajki, fantazji, barw 

i dźwięków. Zastanawiając się nad tym, 

czy zaproponować naszym dzieciom 

wyjście do kina czy teatru, pamiętajmy, 

że zarówno jedno, jak i drugie jest dla 

dziecka w tym wieku równie atrakcyjne, 

równie przydatne i równie korzystne dla 

jego rozwoju. 

KINO – TEMPO I HAŁAS 

Nie jest tajemnicą, że dzieci częściej 

chodzą do kina niż do teatru. Dlatego 

nie można się dziwić, że wolą ten rodzaj 

rozrywki. Są pokoleniem „obrazkowym”: 

poznają świat głównie za pomocą 

zmysłu wzroku, wolą oglądać niż słuchać. 

Potrzebują tempa, akcji, głośnych 

dźwięków i wielu barw – jednym słowem 

wielu bodźców, które przykują ich uwagę 

i zainteresują. Filmy dla dzieci, chociaż 

są, a przynajmniej powinny być powol- 

CO LEPSZE? 

Zdaniem psychologów, obrazy, które dzieci oglądają 

na ekranie, zarówno tym dużym, jak i tym małym, dla 

maluchów do 6. roku życia nie są wskazane. Źle wpływają 

na ich rozwój psychospołeczny, ograniczają zasób 

słownictwa, a nawet utrudniają naukę mowy, wpływają 

na koncentrację. Nadmiernie pobudzają i tak pełne energii 

kilkulatki. Dlatego zachęcają rodziców i pedagogów, 

by częściej niż do kina, zabierali swoich podopiecznych 

do teatru. Podkreślają przy tym, że teatr to sztuka przez 

duże „S” , która uczy poprawnego języka i pięknej, literackiej 

polszczyzny, ale również swoistego savoir vivre- 

’u, a więc poprawnego zachowania w miejscach publicznych. 

Nie oznacza to jednak, że kino jest samym złem. 

Przeciwnie. Wiele filmów dla dzieci ma wspaniałe przesłanie, 

znakomite animacje lub kreacje aktorskie. Filmy 

wytwórni Disney, Pixar („Karina Lodu”, „Toy Story” itd.) 

czy filmy fabularne jak „Opowieści z Narnii” to obrazy, 

które powinien znać każdy (bez względu na wiek). Ważne 

jednak, by zabierając dziecko do kina, dobrać film 

do jego wieku, możliwości percepcji i rozumienia. Szukając 

propozycji kinowej na wyjście z przedszkolakami, 

sprawdzajmy dla jakiego wieku jest przeznaczony dany 

film. Poczytajmy na forach opinie o nim i spytajmy wychowawców, 

czy ich podopieczni są gotowi emocjonalnie 

na film wzruszający lub opowiadający o złym wilku. 

mój 

mój 

48 49

Nasz budynek WYPOSAŻENIE 


Fot: Yale 

KAMERA MIO 

Z myślą o bezpieczeństwie dzieci Mi- 

TAC Europe, właściciel popularnej 

marki Mio, wprowadził do swojej oferty 

gamę urządzeń dla inteligentnego 

lokalu. Seria MioSMART składa się z 5 

współpracujących ze sobą elementów: 

domowej kamery z kartą SD, dwóch 

czujek (ruchu oraz otwarcia drzwi/ 

okna), serwera osobistej chmury i centralnego 

koncentratora, który łączy system 

z komputerem lub urządzeniami 

przenośnymi. 

Najważniejszym elementem zestawu 

jest kamera Mio VixCam C10 (399 zł) 

współpracująca z siecią Wi-Fi, która 

umożliwia ciągły, zdalny monitoring 

wybranego miejsca w domu. Urządzenie 

posiada szereg zastosowań – jednym 

z nich jest opieka nad dziećmi. W połączeniu 

z dedykowaną aplikacją umożliwia 

monitorowanie pociechy i wyświe- 

Kamera VixCam C10 jest gotowa 

do użycia zaraz po wyjęciu z opakowania. 

Wystarczy zainstalować darmową 

aplikację mobilną, połączyć się z domowym 

routerem i zeskanować kod QR. Co 

ważne, dzięki dołączonym do kamery 

akcesoriom, użytkownik może zamontować 

na dowolnej powierzchni (sypialnia, 

łóżeczko dziecka, weranda). Jej konstrukcja 

pozwala na montaż w pionie, 

w poziomie lub pod dowolnym kątem. 

– Mio VixCam C10 to przydatny gadżet 

z wyjątkową elastycznością zastosowań. 

Kamerkę Mio VixCam C10 możemy 

wykorzystywać przez dłuższy czas, gdyż 

ze względu na swoją wszechstronność 

doskonale sprawdzi się jako zwykły 

monitoring, zwłaszcza w połączeniu 

z pozostałymi produktami z rodziny 

MioSMART – mówi Marcin Gutkiewicz, 

Marketing Manager CCE, MiTAC 

Europe. 

Maria Piekart 

Kamery w żłobku 

Kamera w placówce? Dlaczego nie? W ten sposób możemy 

czuwać nad śpiącymi dziećmi lub umożliwić rodzicom 

podglądanie swoich pociech za pośrednictwem internetu. 

Kamery towarzyszą nam wszędzie, dlatego 

coraz bardziej przyzwyczajamy się 

do ich widoku. Kamery zainstalowane 

w żłobku lub przedszkolu mogą służyć 

rodzicom, którzy chcą co jakiś czas zobaczyć, 

co dzieje się z ich dzieckiem, 

pozwalają też na obserwację pracy nauczycieli, 

zwłaszcza w sytuacjach, gdy 

rodzice są z niej niezadowoleni, a my 

chcemy zweryfikować ich skargi. Takie 

zastosowanie kamer w placówce budzi 

czasem wątpliwości, dlatego nie wszystkie 

żłobki decydują się na ich montowa- 

nie. Ale co, jeśli kamery mogą po prostu 

pomóc nam w pracy, czyli być dodatkowym 

okiem opiekuna maluchów? Oto 

dwa urządzenia, które sprawdzą się doskonale 

w niewielkiej placówce. Można 

je zamontować w sypialni naszych podopiecznych, 

by z daleka czuwać nad ich 

bezpiecznym snem. 

KAMERA YALE 

– Marka Yale, lider branży zabezpieczeń, 

wprowadza na rynek innowacyjną, 

miniaturową kamerę domową Wi-Fi 

Fot: Yale 

WIPC-301W (399 zł). To designerskie 

urządzenie pozwalające na zapis video 

i zdjęć bez konieczności podłączenia 

do komputera. Wszystkie dane są przechowywane 

w chmurze Dropbox lub 

na karcie pamięci. Co najważniejsze, za 

pośrednictwem aplikacji mobilnej Yale 

Home View dostępnej w Google Play 

i App Store, obraz jest dostępny online 

na ekranie smartfona w czasie rzeczywistym 

– wyjaśnia Piotr Palewicz, ekspert 

marki Yale i dodaje: – Kamera zapewnia 

bardzo dobrą jakość obrazu HD 720p. 

Nagrania w ciemności obejmują pole 

powierzchni aż do 8 m, natomiast te 

wykonane przy świetle bez przeszkód 

rejestrują obraz całego pomieszczenia. 

W urządzeniu zainstalowany jest 

również bardzo czuły detektor ruchu 

i dźwięku, który wychwyci najmniejszą 

reakcję dziecka. Kamerka działająca niezależnie 

od komputera i zapisująca dane 

w chmurze zapewnia pełne poczucie 

bezpieczeństwa. Nie trzeba się martwić, 

że ktoś pracując przy laptopie, przerwie 

transmisję danych lub usunie pliki z nagraniem. 

Innymi słowy kamera daje 

użytkownikom pełną swobodę i niezależność 

kontroli nad sytuacją w lokalu. 

W STAŁYM KONTAKCIE 

Niewielka, biało-czarna kamera Wi-Fi, 

którą możemy przymocować do każdej 

ściany lub ustawić na półce, to dyskretny 

oraz estetyczny sposób ochrony i kontroli 

placówki. Doskonale wpasuje się w wystrój 

każdego wnętrza. – Nowy produkt 

marki Yale jest bardzo prosty w montażu 

i konfiguracji. To jedna z pierwszych kamer 

Wi-Fi łącząca w sobie tak wiele funkcji, 

w tak małych gabarytach. W zestawie 

znajduje się zasilacz, kabel USB oraz kabel 

LAN – dodaje Piotr Palewicz, ekspert 

marki Yale. Bez względu na to, gdzie będziemy 

przebywać, w każdej chwili możemy 

„zajrzeć” do pomieszczenia, w którym 

przebywają dzieci. Jeśli nie znajdziemy 

czasu na uruchomienie aplikacji śledzącej, 

mamy możliwość obejrzeć wszystkie 

nagrania później, pobierając je z chmury 

lub karty pamięci. Więcej informacji: 

http://www.yalelock.pl/ 

Fot: MiTAC Europe 

tlanie obrazu na dowolnym urządzeniu 

mobilnym z systemem Android lub iOS, 

mającym dostęp do Internetu. Co ważne, 

kamera została wyposażona w możliwość 

komunikacji głosowej. Posiada 

wbudowany mikrofon, który przekazuje 

dźwięki z monitorowanego pomieszczenia 

i jednocześnie pozwala mówić 

do pociechy. Kamera dzięki szerokiemu 

kątowi widzenia 85° i wbudowanemu 

systemowi noktowizyjnemu z 9 diodami 

podczerwieni, nagrywa wyraźny obraz 

zarówno w dzień jak i w nocy, przy 

zgaszonym świetle zapewniając widoczność 

do 8 m. Dzięki niej w każdej chwili 

można podejrzeć dziecko zarówno podczas 

snu jak i zabawy. 

WIELE MOŻLIWOŚCI 

System MioSMART można dostosowywać 

do swoich potrzeb i uzupełniać 

o kolejne kompatybilne elementy. Ponadto, 

producent zapewnia, że gama 

urządzeń dla inteligentnego domu od 

Mio będzie ciągle ewoluować dzięki 

opracowaniu nowych produktów – kamer 

IP, gniazdek, sensorów dymu i ciepła, 

czujników CO/CO 2 

, wewnętrznych 

i zewnętrznych syren alarmowych czy 

przycisków SOS, służących do szybkiego 

powiadamiania właściciela i autoryzowanych 

użytkowników. Szczegółowe 

informacje o poszczególnych modelach 

znajdują się na stronie producenta 

www.mio.com/pl. 

mój 

mój 

50 51




Dziecko 

w świecie 

multimedialnym 

Dzisiejsze pokolenie naszych 

podopiecznych to dzieci epoki mediów. 

Jak właściwie wykorzystywać medialne 

zasoby kształtując młodego człowieka? 

Czy nauczyciel w przedszkolu odgrywa 

w tej sferze jakąś rolę? 

Temat może wydawać się banalny, bo 

każdy wie, że świat mediów daje wiele 

pozytywnego, ale także niesie zagrożenia 

szczególnie dla dzieci. Jednak powinno 

się o tym mówić i nauczyciel powinien 

być dobrym stróżem oraz informatorem 

dla dzieci i rodziców. Nauczyciele przebywając 

z dziećmi, obserwując ich kontakt 

ze światem, relacje w grupie, pracę 

indywidualną mogą wychwycić niepokojące 

objawy związane z wpływem mediów 

na zachowanie malca i w porę 

poinformować rodziców, uświadamiać 

i edukować. 

CO MOŻE NIEPOKOIĆ? 

Badania wykazują, że dzieci do 2. roku 

życia nie powinny oglądać telewizji. 

Opublikowane badanie w „The Journal 

of Pediatrics” przeprowadzone na 384 

maluchach w wieku od 8 do 16 miesięcy 

wykazało, iż te spędzające godzinę dziennie 

przed telewizorem uczyły się o 6-8 

słów mniej niż dzieci, które jej w ogóle 

nie oglądały. Według Amerykańskiej 

Akademii Pediatrii starszaki nie powinny 

oglądać telewizji dłużej niż dwie godziny, 

inni specjaliści sugerują wyłącznie 

jedną godzinę dziennie. 

Niestety rzeczywistość jest inna, bardzo 

często rodzice zmęczeni pracą, zajęci domowymi 

obowiązkami włączają dziecku 

telewizję, komputer, nie kontrolując czasu 

i treści. 

Rodzaj oddziaływań na dziecko zależy 

od rodzaju mediów. Telewizja ogranicza 

rozwój wyobraźni, kształtuje postawę 

bierności, prowadzi do niedostatecznej 


aktywności fizycznej, społecznej i intelektualnej. 

Dzieci korzystające z TV mają 

dostęp do treści, które nie są dla nich 

przeznaczone. Uczą się agresji, złych postaw, 

mogą się demoralizować, co wynika 

z pokazywania scen przemocy, erotyki, 

luźnego stylu życia. To wszystko dziecko 

ogląda w pokazywanych zwiastunach 

filmów, w reklamach, a najgorsze, 

że również w bajkach. Kilkulatek spędzający 

dużo czasu przed ekranem, nie 

ćwiczy mięśni gałek ocznych, a sprawne 

mięśnie oczu pozwalają na odpowiednie 

tempo nauki literek i cyferek. Dziecko, 

które nie ma tej sprawności, ma trudności 

ze śledzeniem pokazywanych przez 

nauczyciela znaków, szybko się męczy 

i zniechęca, nie nadąża za narzuconym 

tempem pracy. 

NIE TYLKO TV 

Media to nie tylko telewizja, to także 

komputer, który coraz mniejsze dzieci 

potrafią obsługiwać. Korzystanie z niego 

i z internetu niesie takie same zagrożenia 

jak oglądanie telewizji. Dziecko 

mając do dyspozycji komputer korzysta 

z gier. Gry składają się z wielu ruchomych 

elementów, bardzo wiele dzieje się 

na ekranie, jest mnóstwo kolorów, przez 

co układ nerwowy jest intensywnie stymulowany, 

dziecko może być nadmiernie 

pobudzone, mogą wystąpić trudności 

z koncentracją. Nadmierne korzystanie 

z komputera może też powodować otyłość, 

nadmierną nerwowość, agresywne 

zachowania, uzależnienie. 

Innymi zagrożeniami, jakie niesie niewłaściwe 

korzystanie z mediów jest: 

• brak umiejętności zapamiętywania 

• słabo wykształcona zdolność wysiłku 

intelektualnego 

• brak umiejętności czytania ze zrozumieniem 

• utożsamianie rzeczywistości z obrazem 

ekranowym 

• opóźnienie rozwoju emocjonalnego 

• oczekiwanie natychmiastowego zaspokojenia 

swoich potrzeb 

• negatywne nastawienie do rzeczywistości 

• egoizm, empatia 

• choroby kręgosłupa. 

POZYTYWNE OBLICZE MEDIÓW 

Media to jednak nie tylko zło. Czerpiemy 

z nich informacje o świecie, ludziach, 

należy jednak umiejętnie z nich 

korzystać i uczyć nauczycieli, rodziców 

i dzieci jak to robić. Media proponują 

dzieciom wiele ciekawych edukacyjnych 

programów, komputer, internet 

może być narzędziem edukacyjnym, jest 

wiele wartościowych gier i programów, 

które mogą być wykorzystywane przez 

rodziców, ale także nauczycieli w przedszkolu. 

Telewizja i internet mogą dostarczać 

dzieciom rozrywkę, przedstawiając interesujące, 

dostosowane do wieku filmy, 

dostarczają wiedzę na temat muzyki, 

którą można wykorzystać do zajęć ruchowych, 

opowiadają o świecie, skłaniając 

do refleksji i przemyśleń. Mogą 

dać też dzieciom szansę na zwiększenie 

wiedzy, zobaczenie miejsc, ludzi, zwierząt 

i roślin, o których by nie wiedziały. 

I wreszcie: media to również słuchowiska, 

e-książki , które mogą być interesującą 

formą spędzania czasu. 

ROLA NAUCZYCIELA W ŚWIECIE 

MEDIALNYM DZIECKA 

Nauczyciel może zrobić bardzo wiele, 

aby świat mediów był dla dziecka bezpieczny 

i zrozumiały. 

Media mogą stać się doskonałym narzędziem 

w procesie kształcenia dziecka, 

formowania jego osobowości, mogą 

urozmaicać zajęcia, są pomocą w pracy 

z dziećmi, które mają trudności edukacyjne, 

autyzm. Jako wychowawcy 

i pedagodzy mamy dostęp do programów 

multimedialnych, które wspierają 

rozwijanie umiejętności społecznych, 

uczą myślenia przyczynowo-skutkowego, 

nawiązywania relacji z innymi, 

ćwiczą narząd wzroku i mowy, uczą liczyć 

i czytać. Jest tego naprawdę bardzo 

wiele. Podstawowy warunek to rzetelna 

kontrola wszystkich przekazywanych 

dzieciom treści. Nauczyciel powinien 

pytać dzieci, czego nowego się nauczyły, 

powinien skłaniać do rozmowy, analizy 

tego, co dzieciom zostało wcześniej 

przedstawione. 

Opiekun kilkulatka powinien być również 

źródłem informacji dla rodziców, 

jeśli widzi niepokojące objawy u dziecka 

powinien o tym mówić, dostarczać 

informacji na temat złego wpływu mediów, 

ale również dostarczyć wskazówek 

jak pozytywnie je wykorzystywać. 


52 

mój 

mój 

53

Nasi podopieczni RODZICE 

Nasi podopieczni RODZICE 

Kinga Szymańska 

Konsultacja: Maria Korendo-Połczańska, pedagog 

Jak budować 

dobre relacje 

z rodzicami? 

Dobra relacja pomiędzy nauczycielem a rodzicami opiera 

się na skutecznej komunikacji. Warto o nią zadbać już od 

pierwszego kontaktu. 

Na rozwój każdego dziecka, niezależnie 

od wieku, znaczący wpływ ma współpraca 

dwóch środowisk wychowawczych 

– domu i placówki, do której uczęszcza 

maluch. Zintegrowane oddziaływania 

sprzyjają harmonijnemu i wszechstronnemu 

rozwojowi, dlatego warto zadbać 

o jakość i skuteczność podejmowanych 

działań. Powszechnie wiadomo, że podstawą 

dobrych relacji jest komunikacja. 

Jak będzie ona przebiegać, zależy od 

nastawienia obu stron. W relacjach nauczyciel 

– rodzice ciężar komunikacji 

leży po stronie nauczyciela. Zdobywając 

przychylność i zaufanie rodziców, łatwiej 

nauczycielowi pracować i realizować 

swoje cele. Budowanie dobrych relacji 

z rodzicami to proces, który wymaga 

chęci, czasu i oczywiście wysiłku. 

POZYSKAJ RODZICÓW 

Budowanie relacji należy rozpocząć od 

pierwszego spotkania. Jego celem powinno 

być wzajemne poznanie się. Warto 

pamiętać, że tylko w atmosferze życzliwości 

i zaufania można konstruktywnie 

rozmawiać. Przed spotkaniem dobrze 

jest odpowiednio zagospodarować przestrzeń, 

czyli ustawić krzesła w kręgu, tak 

żeby wszyscy się nawzajem widzieli (prowadzenie 

spotkanie „zza biurka” daje poczucie 

dystansu). Niezwykle istotna jest 

mowa ciała. Chcąc okazać rozmówcy 

zainteresowanie, należy podczas dialogu 

utrzymywać z nim kontakt wzrokowy. 

Wyraz twarzy powinien być łagodny, tak 

by nikt nie czuł się traktowany z góry. 

Nie bez znaczenia jest gestykulacja i postawa 

ciała (zbytnie odchylenie do tyłu 

odczytywane jest jako unik, a do przodu 

jako atak). Kluczem do dobrego wrażenia 

jest serdeczność i otwartość na drugą 

osobę. Postawa taka pomaga przełamać 

stres i napięcie towarzyszące pierwszym 

kontaktom z rodzicami. 

USTAL WARUNKI WSPÓŁPRACY 

Satysfakcjonujący kontakt opiera się 

na obustronnym szacunku. Warto ustalić 

z rodzicami nie tylko oczekiwania obu 

stron i warunki współpracy, ale także 

określić swoją dyspozycyjność i zakres 

oddziaływań wychowawczych. Nauczyciel 

powinien przyjąć postawę otwartą 

i wysłuchać uwag rodziców. Dobrze jest 

tak poprowadzić rozmowę, aby pod koniec 

spotkania mieć rodziców po swojej 

stronie. 

ROZMAWIAJ BEZ UPRZEDZEŃ 

Szczery i bezpośredni kontakt z rodzicami 

na co dzień, takt oraz szacunek wobec 

rozmówcy z pewnością przyczynią się 

do zbudowania pozytywnej relacje. Na 

początku współpracy dobrze jest ustalić 

zasady tego kontaktu (np. problemy wy- 

Co utrudnia nauczycielom 

współpracę z rodzicami? 

• dominacja nauczyciela nad 

rodzicem; 

• ograniczenie się do działań 

dydaktycznych; 

• postawa bezradności; 

• brak czasu ze strony 

nauczyciela; 

• lęk przed szczerą rozmową 

z opiekunem dziecka; 

• krytykowanie charakteru 

dziecka (skarżenie się na nie); 

• przerzucanie problemu 

wyłącznie na rodziców; 

• niechęć do działania 

i obojętność (wypalenie 

zawodowe). 

chowawcze omawiamy w cztery oczy bez 

obecności podopiecznych w dniu, kiedy 

nauczyciel ma dyżur; informacje bieżące 

przekazujemy rano, po przyjściu dziecka 

do przedszkola). Należy pamiętać, żeby 

do rodzica mówić językiem dla niego 

zrozumiałym. 

ZATROSZCZ SIĘ O DZIECKO 

Podczas pierwszego zebrania można rozdać 

rodzicom ankietę (nie anonimową), 

która będzie stanowić źródło informacji 

o dziecku. Kilka prostych pytań (np. Jak 

bliscy zwracają się do niego w domu?, Co 

dziecko lubi robić?, Jakie są jego mocne 

strony?, Co lubi jeść?, Jakie potrawy mu 

nie smakują?, Na jakim obszarze funkcjonowania 

dziecko potrzebuje większej 

pomocy?). Pozyskane informacje to praktyczne 

źródło wiedzy o dziecku. Wiedza 

ta ułatwi pracę z maluszkiem. 

PRZEKAZUJ POZYTYWNE 

INFORMACJE 

Należy to robić jak najczęściej (np. kiedy 

dzieci są odbierane z przedszkola). Nawet 

krótka pozytywna informacja jest 

budująca dla rodzica. Dobre słowo to 

także przekaz, że pani widzi pozytywne 

zachowania podopiecznych. Z praktyki 

chwalenia nie należy rezygnować podczas 

zebrań z rodzicami. 

MÓW O SWOICH UCZUCIACH 

To bardzo ważne. Nauczyciel nie powinien 

oceniać charakteru dziecka. Należy 

przyglądać się jego czynom i opowiadać 

o nich ze swojej perspektywy. Zamiast 

krytykować, oceniać, uskarżać się na malucha, 

lepiej mówić o własnych uczuciach 

(np.: Niepokoi mnie zachowanie Jasia). 

To strategia, która pozwala przekazać informację 

bez oskarżycielskiego tonu. 


WSPIERAJ, NIE WYRĘCZAJ 

Rodzice są najważniejszymi osobami 

w życiu dziecka. Wychowawca musi 

o tym pamiętać. Powinien ich wspierać 

w działaniach, jeśli jest taka potrzeba 

ukierunkować, wskazać, gdzie szukać 

pomocy. Błędem jest, kiedy nauczyciel 

udziela „dobrych rad” i próbuje wyręczać 

rodziców w procesie wychowawczym. 

Istnieje ryzyko, że w przypadku niepowodzenia, 

rodzice będą winą obarczać 

nauczyciela i jemu wytykać brak doświadczenia 

i profesjonalizmu. 

TRAKTUJ RODZICÓW 

PO PARTNERSKU 

Myśl o rodzicach dobrze. Warto wsłuchiwać 

się w ich oczekiwania (zwykle 

wynikają z troski o dziecko), szanować 

ich wolę, wykazywać zainteresowanie 

tym, co mówią. Praca z rodzicami będzie 

łatwiejsza, jeśli towarzyszyć jej będzie 

świadomość, że jest to grupa (tak jak 

każda inna), która ma pewną strukturę 

i charakteryzuje się dynamiką. W takim 

zespole z pewnością znajdą się osoby 

chętne do współpracy, które z przyjemnością 

zaangażują się w działania placówki. 

Będą też rodzice obojętni, z dystansem 

obserwujący to, co się dzieje. 

Nie zabraknie rodziców przyjmujących 

postawę „kontra”, którym nasz sposób 

działania i komunikacji nie będzie odpowiadał. 

Mając świadomość struktury grupy, 

najlepiej skupić się na współpracy z rodzicami, 

którzy są „za” i dołożyć starań, by 

pozyskać rodziców „obojętnych”. 

mój 

mój 

54 55



Maria Piekart 

Żłobek bez zagrożeń 

Żłobek, podobnie jak dom, powinien być dla dziecka bezpieczny. Dlatego warto 

wprowadzić w naszym lokalu pewne innowacje i usprawnienia, które sprawią, 

że raczkujące i chodzące maluszki będą mogły bawić się w nim bez obaw. 

Obojętne, czy nasza placówka znajduje 

się w lokalu zbudowanym od początku 

jako żłobek, czy też jest budynkiem przystosowanym 

do tego celu, musi spełniać 

wymogi bezpieczeństwa. Chodzi oczywiście 

zarówno o wymagania określone 

w przepisach techniczno-budowlanych 

oraz przepisach podanych w Rozporządzeniu 

Ministra Pracy i Polityki Społecznej 

z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie 

wymagań lokalowych i sanitarnych jakie 

musi spełniać lokal, w którym ma być 

prowadzony żłobek lub klub dziecięcy, 

ale również o ochronę przed codziennymi 

zagrożeniami wynikającymi z tego, 

że mamy do czynienia z małymi dziećmi. 

Tak samo jak w domu, w którym 

mieszka kilkumiesięczne czy kilkuletnie 

dziecko rodzice dbają o zabezpieczenie 

okien czy szuflad, tak samo opiekunowie 

w żłobku muszą zrobić wszystko, aby ich 

podopieczni nie zrobili sobie krzywdy 

w czasie zabawy, spożywania posiłków 

czy w czasie wypoczynku. 

DOBRZE ZAMKNIĘTE 

Podstawowe zabezpieczenia, w które 

musi być wyposażona placówka, w której 

przebywają małe dzieci, dotyczą okien 

i drzwi oraz bramy czy furtki. Założenie 

zamków i blokad ma na celu przede 

wszystkim ochronę malców przed wypadnięciem 

z okna lub przed samowolnym 

wyjściem na zewnątrz budynku. 

Oznacza to, że okna w salach powinny 

otwierać się wyłącznie w sposób uchylny 

lub mieć specjalne blokady uniemożliwiające 

szersze otworzenie ich skrzydeł. 

Drzwi w pomieszczeniach powinny być 

zamykane na klamki, a drzwi wejściowe 

– obserwowane przez kogoś dorosłego 

lub zabezpieczone zamkiem i domofonem. 

Drzwi do pomieszczeń stwarzają 

jeszcze jedno niebezpieczeństwo – ryzyko 

przycięcia paluszków przez nieuważne 

dzieci. Dlatego, jeśli któreś z nich 

muszą być na stałe otwarte, warto zamontować 

przy nich specjalne blokady 

– haczyki przytrzymujące drzwi w jednym 

miejscu, stopery lub gumowe elementy 

uniemożliwiające ich zatrzaśnięcie. 


ELEKTRYCZNOŚĆ 

POD NADZOREM 

Kontakty, gniazdka i kable to elementy, 

które powinny być osłonione przed 

wścibskimi podopiecznych. Podobnie jak 

w mieszkaniu, warto zamontować na nich 

specjalne zatyczki, dzięki którym dziecko 

nie włoży do dziurek palców czy kredek. 

Kable najlepiej schować za meblami lub 

za specjalnymi listwami, tak aby dzieci 

nie miały do nich dostępu, nie mogły za 

nie ciągnąć czy się nimi bawić. Wszystkie 

komputery, projektory, odtwarzacze CD 

i inne sprzęty elektryczne znajdujące się 

w lokalu, powinny być umieszczone w takim 

miejscu lub na takiej wysokości, by 

dzieci nie mogły ich dotknąć. 

STABILNE I BEZ KANTÓW 

Meble, w których przechowujemy zabawki 

czy książki dzieci, szafki na pościel 

i na pomoce naukowe przede wszystkim 

muszą być przymocowane na trwałe 

do ściany, by nie przewróciły się na dzieci. 

Drzwiczki szafek powinny mieć blokady, 

które nie pozwolą szperać w nich 

niepowołanym rączkom, a szuflady 

– zabezpieczenia uniemożliwiające ich 

wypadnięcie, gdy dziecko za mocno za 

nie pociągnie. Konieczne jest również 


sprawdzenie mebli w salach pod kątem 

ostrych kantów, wystających gwoździ 

i innych elementów, o które dziecko mogłyby 

się skaleczyć czy uderzyć. Bardzo 

pomocne są tu gumowe nakładki na rogi 

stołów, blatów czy szafek. Szczególną 

uwagę powinniśmy zwrócić na wysokie 

krzesełka, w których karmimy najmłodszych 

podopiecznych. Muszą być 

stabilne, sprawne i wyposażone w pasy, 

chroniące użytkownika przed upadkiem. 

TOALETA POD KLUCZEM 

Łazienka i sprzęty toaletowe muszą być 

dostosowane do wieku dzieci. Przepisy 

mówią, że zarówno sedes, jak i umywalki 

powinny być wielkością i wysokością 

dopasowane do wzrostu podopiecznych. 

Wskazane jest również, by w żłobku zamontowano 

brodzik z natryskiem lub 

inne urządzenie do mycia ciała dziecka, 

z zapewnioną centralną regulacją 

mieszania ciepłej wody, co zapobiegnie 

ewentualnemu oparzeniu dzieci. Toalety 

i brodzik powinny być jednak miejscami, 

do których maluchy mają wstęp tylko 

pod opieką dorosłych. Jeśli tak nie jest, 

warto zabezpieczyć sedes blokadami, 

a szybę kabiny prysznicowej – specjalną 

folią, która zapobiegnie rozpryśnięciu 

się szkła w razie ewentualnego rozbicia. 

Warto też, by podłoga w łazience i toalecie 

była wyłożona antypoślizgowymi 

kafelkami lub matami. 

SCHODY BEZ RYZYKA 

Schody to element często spotykany 

w żłobkach i przedszkolach. Jeśli nasz lokal 

znajduje się w budynku przystosowanym 

do celów opieki nad dziećmi i np. 

wcześniej był domkiem jednorodzinnym, 

na pewno ma wewnętrzne schody, 

do których dzieci mają stały dostęp. 

W takiej sytuacji konieczne jest zamontowanie 

bramek zarówno na dole, jak 

i na górze ciągu schodów, które ustrzegą 

maluchy przed upadkiem lub próbą niekontrolowanego 

wejścia na stopnie. 

mój 

mój 

56 57



Blokada wielofunkcyjna Patrull 

Ikea, 17,99 zł/2 szt. 

Ochraniacz narożny Patrull 

Ikea, 9,99 zł/8 szt. 

Zabezpieczenie szafek, sedesu 

BABY ONO, 9,50 zł 

Stoper do drzwi 

OBI, 19,99 zł 

Blokada drzwi 

Chicco, 19,99 zł 

Bramka 

na schody 

Chicco, 199 zł 

Rozporowa 

bramka 

zabezpieczająca 

Safety 1st 

EasyClose, 199 zł 

Mata do wanny 

Krokodyl zielony Patrull 

Ikea, 14,99 zł 

Blokada szafek 

Chicco, 17,99 zł/2 szt. 

Bramka 

na schody 

Reer, 199 zł 

mój 

mój 

58 59



Małgorzata Szcześniak 

Własny autokar. 

Dobry pomysł? 

Jeżeli chcemy dowozić dzieci z naszej placówki np. na basen czy na łyżwy lub na imprezy 

kulturalne, mamy dwa rozwiązania. Albo wynajem autokaru za każdym razem, albo 

kupno własnego pojazdu. Które rozwiązanie jest lepsze? 

Wiele ekskluzywnych szkół reklamuje się 

obecnie, że posiada własny autokar, który 

„zbiera” dzieci z całego miasta i dowozi 

je do placówki, a po zakończonych zajęciach 

przywozi pod dom. Oprócz tego 

pojazd jest wykorzystywany do podwożenia 

dzieci na zajęcia, które odbywają 

się poza placówką, np. basen, łyżwy czy 

na sporty w salach gimnastycznych. Takie 

rozwiązanie świetnie sprawdza się 

również wtedy, gdy często zabieramy 

podopiecznych na wydarzenia kulturalne 

lub pikniki czy festyny. Daje nam 

to sporą niezależność i wygodę. I o ile 

w przypadku szkół takie rozwiązanie się 

opłaca (właśnie ze względu na ofertę codziennego 

dowozu, którą to można skusić 

rodziców), o tyle ze żłobkiem lub przedszkolem 

jest już trochę inaczej – tu nie ma 

możliwości rozwożenia dzieci do domów, 

ponieważ są jeszcze na to za małe i nie 

pozwalają nam na to przepisy. Jednak istnieją 

ośrodki przedszkolne, które posiadają 

własny autokar. Czy takie rozwiązanie 

niesie większe korzyści niż straty? 

NAJWAŻNIEJSZE – KOSZTY 

Wynajem autokaru wydaje jest rzeczą 

prostą. Specjalizuje się w tym wiele firm 

przewozowych. Pojazd, na który się decydujemy, 

może prezentować bardzo 

różny stopień komfortu. W ofercie firm 

przewozowych mamy autokary jedno- 

i dwupiętrowe, z łazienkami i telewizorami 

(przydatnymi przy dłuższych 

wyjazdach, np. na wycieczki), z klimatyzacją, 

szyberdachem itp. Możemy zdecydować 

się na autokar z większą ilością 

miejsc (od 49 do 69), jak i na minibus 

dla mniejszej grupy wychowanków, co 

automatycznie obniża nam koszty. Cena 

przewozu podopiecznych uzależniona 

jest tu głównie od ilości kilometrów 

do przejechania, czasu potrzebnego 

na wykonanie usługi, opłat drogowych 

i parkingowych, czasów postoju kierowcy 

itp. Przy stałych zleceniach firmy oferują 

zniżki. Nie musimy się też martwić 

o pracownika (kierowcę), ubezpieczenie 

autokaru, garażowanie, mycie i konserwację, 

naprawy czy tankowanie. Jest to 

wiec rozwiązanie, które sprawdza się 

przy małych firmach, start-upach, które 

liczą każdy grosz w portfelach. Wszystkie 

powyższe problemy spadną na nas, 

gdy zdecydujemy się na zakup własnego 

pojazdu. Plus cena za sam autokar – za 

nowy zapłacimy kilkaset tysięcy, za używany 

nieco mniej. Ofert w necie można 

znaleźć mnóstwo, dla przykładu podajemy: 

autokar turystyczny IVECO CUBY 

na 31+1+1 osób kosztuje 473 915 zł, a za 

nieco używany autokar turystyczny ISU- 

ZU Novo lux z niewielkim przebiegiem 

zapłacimy już tylko ok. 300 000 zł. 

CO SIĘ BARDZIEJ OPŁACI? 

Wiadomo, że i z próżnego Salomon nie 

naleje, więc jeśli dopiero startujemy 

z naszą działalnością, a nasz budżet jest 

ograniczony, raczej nie będziemy mogli 

zdecydować się na zakup własnego pojazdu. 

To rozwiązanie proponujemy np. 

franczyzodawcom, którzy mogą włączyć 

użytkowanie autokaru do swojej oferty 

(na określoną ilość godzin w tygodniu 

na przykład). Na takie kosztowne 

rozwiązanie stać też te placówki, które 

traktują edukację kompleksowo – dysponują 

zarówno przedszkolem, jak 

i żłobkiem. Wówczas autokar obsługuje 

różne grupy wiekowe, jest maksymalnie 

wykorzystany, a jego zakup ma szansę 

w dłuższej perspektywie się zwrócić. 

– Mnie jako rodzicowi – mówi Aldona 

Kowalska, matka dwóch sześciolatków 

– bardzo podoba się to, że przedszkole 

moich bliźniaków dysponuje własnym 

autokarem, który obsługuje też partnerską 

szkołę. Dzieci są wożone co piątek 

na basen, wiem świetnie, jak to funkcjonuje, 

ponieważ jeżdżę z nimi jako opiekun 

i pomagam im suszyć włosy. Pojazd 

zawsze czeka na nasze pociechy, nie ma 

więc obawy, że dziecko wyjdzie z pływalni 

niedosuszone – konstatuje. A jej 

koleżanka dodaje: – Moje dzieci również 

chodziły do przedszkola dysponującego 

własnym autokarem, na spółkę ze 

współpracującą szkołą. Zdecydowałam 

się na dalszą edukację mojego dziecka 

właśnie w partnerskiej placówce przede 

wszystkim dlatego, że oboje z mężem 

jesteśmy zapracowani i nie mielibyśmy 

szansy normalnie na dowóz naszej córeczki 

do szkoły oddalonej o kilkadziesiąt 

kilometrów od naszego domu, a słynącej 

z wysokiego poziomu nauczania. 

Tymczasem szkoła daje nam możliwość 

doprowadzania dziecka jedynie na przystanek 

i odbierania go stamtąd o określonej 

godzinie. Dzięki temu jesteśmy bardzo 

zadowoleni i polecimy te placówkę 

każdemu. 


mój 

mój 

60 61



Stopień do góry! 

Wyposażamy nasze placówki w rozmaite, 

często nie do końca funkcjonalne, 

przedmioty, które mają podnieść komfort 

maluchów i uchronić je przed bolesnymi 

upadkami, także tymi z wysoka. A może 

zamiast stawać na głowie w poszukiwaniu 

najlepszych rozwiązań… postawmy 

dziecko na stabilnym podeście? 

Małym dzieciom trudno jest korzystać 

z urządzeń i pomieszczeń przeznaczonych 

dla dorosłych. Bywa to nie tylko 

niebezpieczne, ale wymaga także ciągłego 

nadzoru oraz kontroli ze strony 

opiekuna. Takie sytuacje nie sprzyjają 

rozwijaniu samodzielności i mogą stać 

się źródłem niezadowolenia maluchów. 

Dlatego ważne jest, by w pierwszych latach 

życia stwarzać dzieciom odpowiednie 

warunki uczenia się, rozwoju i uniezależnienia 

od pomocy dorosłych. Dla 

opiekuna nie ma przecież nic cenniejszego 

niż widok roześmianej buzi dziecka 

po tym, jak samodzielnie i z sukcesem 

poradziło sobie z kolejnym zadaniem. 

ŁAZIENKA: Z HIGIENĄ 

ZA PAN BRAT 

Rękawy mokre do łokci, rozmazane plamy 

mydła na blacie, podłoga pełna wody 

– to częste efekty samodzielnego mycia 

rąk przez nasze pociechy. A tak niewiele 

trzeba, by to zmienić! Wystarczą dostosowane 

do potrzeb najmłodszych wygodne 

meble i akcesoria, które nie tylko 

pomogą im w utrzymaniu czystości, ale 

sprawią, że korzystanie z łazienki będzie 

dla nich czystą przyjemnością. – Niewielu 

z nas może pozwolić sobie jednak 

na montaż niewielkiej umywalki na poziomie 

rączek dziecka, gdyż jest to duża 

inwestycja zaledwie na kilka lat. Dlatego 

idealnym rozwiązaniem jest zakup wy- 

godnego i bezpiecznego wielofunkcyjnego 

podestu, który zachowa stabilność 

nawet na śliskiej podłodze – podpowiada 

Marek Banach, ekspert firmy KRAUSE, 

producenta drabin i podestów również 

do zastosowań domowych. 

KUCHNIA: MAŁY CZŁOWIEK, 

DUŻE POTRZEBY 

Moda na gotowanie zapanowała nie tylko 

wśród dorosłych, ale i dzieci, nawet 

tych najmniejszych. Tylko jak tu przygotowywać 

wymyślne potrawy, gdy do blatu 

sięgamy jedynie brodą? Położone zwykle 

na wysokości 85 cm stają się barierą 

nie do pokonania dla małych kucharzy, 

którzy muszą posiłkować się krzesłem 

lub, co gorsza, niestabilnym taboretem. 

– W trosce o zdrowie dzieci i spokojną 

głowę rodziców stworzyliśmy podest 

Treppy. Duża, antypoślizgowa platforma 

robocza, stabilne stopki zabezpieczające 

przed poślizgiem oraz zintegrowana blokada 

przeciw samoczynnemu złożeniu 

się podestu to zalety, które gwarantują 

bezpieczeństwo naszych pociech i radość 

pomagania – rekomenduje ekspert. 

A WŁAŚNIE, ŻE KOLOR MA 

ZNACZENIE! 

Jeśli kiedykolwiek myśleliście, że w przypadku 

rzeczy typowo funkcjonalnych 

kolor nie odgrywa żadnej roli, to byliście 

w wielkim błędzie! Któż z nas nie prowadził 

długich rozmów z dzieckiem przekonując 

je, że rower wcale nie musi być 

różowy, a młotek zielony? Wychodząc 

naprzeciw młodym wielbicielom designu 

podest Treppy dostępny jest w kilku barwach, 

m.in.: żółtym, niebieskim, zielonym 

i obowiązkowo różowym. Co więcej, 

niewielkie rozmiary po złożeniu pozwolą 

przechowywać go bez trudu z dowolnej 

szafce i mieć zawsze pod ręką. 

Dumą każdego rodzica jest zaradne i samodzielne 

dziecko. Zamiast na każdym 

kroku wyręczać je w pokonywaniu trudności 

stwarzajmy bezpieczne warunki 

radzenia sobie z nimi – satysfakcja dziecka 

i radość rodzica gwarantowana. 

62 

mój

www.mzmp.pl/forum 

Dyskutuj na forum , 

wygrywaj nagrody! 

Podziel się z innymi 

swoim doświadczeniem 

Poznaj doświadczenia 

innych właścicieli 

żłobków i przedszkoli 

Bądź aktywna! 

Bądź na bieżąco! 

Regulamin konkursu dostępny na stronie www.mzmp.pl

Mój żłobek, moje przedszkole 2/2017

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?