ArsOvi No6
A Greek digital culture and art magazine, including poetry, literature, critics and articles. Ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού με λογοτεχνια, ποιηση και αρθρα. Αφιέρωμα στη Λογοκρισία & την Αυτολογοκρισία
A Greek digital culture and art magazine, including poetry, literature, critics and articles. Ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού με λογοτεχνια, ποιηση και αρθρα. Αφιέρωμα στη Λογοκρισία & την Αυτολογοκρισία
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
περιβάλλον των ασθενών. Αφοσιωνόταν στα αδύναμα σώματα με κάθε<br />
ειλικρίνεια, και πάντα χωρίς να δέχεται να εισπράξει το παραμικρό.<br />
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που η Ελίζα, τρίβοντας τα μουδιασμένα<br />
πέλματα του φίλου της του Μάκη, αντιλήφθηκε τη ζωηρή παρουσία<br />
του θανάτου που πέρασε από δίπλα της. Πήρε σύνταξη από την εργασία<br />
της -ήταν υπάλληλος τραπέζης- και πήγαινε και τα πρωϊνά πλέον στα<br />
νοσοκομεία και τις κλινικές. Όπως ήταν φυσικό, δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε<br />
ενδιαφέρθηκε ποτέ να αποκτήσει οικογένεια. Ίσως, επειδή ο θάνατος ήταν<br />
τόσο οικείος γι αυτήν, να μη θέλησε να μπερδέψει στα πόδια του ανθρώπους<br />
πολυαγαπημένους της, μη τυχόν και τον κάνει να ζηλέψει δηλαδή και τους<br />
πάρει από κοντά της. Ποιος ξέρει... Ίσως πάλι να αγάπησε, να ερωτεύτηκε<br />
πραγματικά το θάνατο, οπότε, με έναν απτό σύζυγο θα απιστούσε σε εκείνον,<br />
τον άϋλο μοναδικό δυνάστη της καρδιάς της.<br />
Η Ελίζα έζησε πάρα πολλά χρόνια και πέθανε με ένα ζωηρό χαμόγελο στα<br />
χείλη. Τη βρήκαν καθισμένη στην πέτσινη πολυθρόνα της, όπου συνήθιζε<br />
να ξεκουράζεται τα μεσημέρια, όταν επέστρεφε από τις καθημερινές της<br />
περιήγησεις στα πονεμένα κρεββάτια των νοσοκομείων. Μονάχα ο θάνατος<br />
είχε τη δύναμη να τη σταματήσει από αυτή την -τόσο ενδιαφέρουσα για<br />
εκείνην- απασχόληση.<br />
Λίγο μετά την αποχώρηση της Ελίζας από τη ζωή, μια νεαρή κοπέλλα έκανε<br />
αισθητή την παρουσία της στα νοσοκομεία. Η Ξανθή είναι υπάλληλος<br />
τραπέζης και τα απογεύματα επισκέπτεται ανελλιπώς τις μονάδες εντατικής<br />
παρακολούθησης ως αδελφή-επισκέπτρια. Δεν έχει καμμιά ιδιαίτερη πίστη<br />
σε υπερφυσικά φαινόμενα ούτε ανήκει σε κάποια ομάδα ή φιλανθρωπικό<br />
σύλλογο -όπως ακριβώς και η Ελίζα. Πρέπει να αποκλειστούν λοιπόν<br />
οποιεσδήποτε κοινωνικές ή μεταφυσικές επιδράσεις και καταναγκασμοί.<br />
Συζητώντας μαζί της, κάτι σπάνιο μια και αποφεύγει τις συζητήσεις,<br />
διαπίστωσα πως αγνοούσε τελείως την ύπαρξη της προκατόχου της σε αυτό<br />
το δύσκολο αντικείμενο, οπότε, δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα να είχε<br />
εμπνευστεί από εκείνη το ενδιαφέρον για τους ετοιμοθάνατους ασθενείς και<br />
τραυματίες. Μένει λοιπόν μετέωρο το ερώτημα: Τι είναι εκείνο που έλκει μια<br />
γυναίκα στη «συντροφιά» του θανάτου; Πόσο ερεθιστική είναι η άϋλη -μα<br />
και τόσο δυναμική- παρουσία του; Υπάρχει άραγε τόσο πολλή ζωή μέσα στις<br />
γυναίκες αυτές που πλησιάζουν το χώρο του θανάτου; Τι είναι αυτό που τις<br />
σπρώχνει να κάνουν ό,τι η πλειοψηφία των ανθρώπων συνειδητά αποφεύγει;<br />
<strong>ArsOvi</strong> 65
Change language