ArsOvi No6
A Greek digital culture and art magazine, including poetry, literature, critics and articles. Ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού με λογοτεχνια, ποιηση και αρθρα. Αφιέρωμα στη Λογοκρισία & την Αυτολογοκρισία
A Greek digital culture and art magazine, including poetry, literature, critics and articles. Ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού με λογοτεχνια, ποιηση και αρθρα. Αφιέρωμα στη Λογοκρισία & την Αυτολογοκρισία
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Είπε: «ηρεμήστε, οι μύες σας υποφέρουν από ατροφία και θα σας πάρει<br />
λίγο χρόνο μέχρι να μπορέσετε να κινηθείτε.» Δεν απάντησα. Όχι ότι<br />
δεν ήθελα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν μπορούσα. Το στόμα μου<br />
ήταν στεγνό και μουδιασμένο. Υποθέτω ότι υπήρχε κάτι στον τρόπο που<br />
τον κοίταξα γιατί ήρθε πιο κοντά και είπε: «έχει περάσει ένας χρόνος που<br />
ήσαστε σε κώμα.» Ήθελα να φωνάξω πάλι, αλλά δεν βγήκε τίποτα από το<br />
στόμα μου. Η ατροφία που είπε υποθέτω και έκλεισα τα μάτια μου.<br />
Την επόμενη φορά που άνοιξα τα μάτια μου ήταν 10.30, σύμφωνα με το<br />
ψηφιακό ρολόι που μπορούσα να δω στον τοίχο και κάποιος είχε σηκώσει<br />
το κεφάλι μου λίγο ψηλότερα από ότι ήταν πριν, αλλά δεν είχα ιδέα αν<br />
ήταν μέρα ή νύχτα, ούτε ήξερα το έτος. Το δωμάτιο ήταν άδειο και δεν<br />
υπήρχε κανένας ήχος που να ακούγεται από πουθενά, υπέθεσα ότι είναι<br />
νύχτα και έκλεισα τα μάτια μου πάλι.<br />
Αυτή τη φορά άνοιξα τα μάτια μου για να διαπιστώσω ότι υπήρχε παντού<br />
φως. Ήταν σίγουρα πρωί, αλλά και πάλι δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου<br />
μέχρι τώρα τόσο λαμπρό φως. Το δωμάτιο ήταν κρύο. Οι νεοφιλελεύθεροι<br />
προφανώς ήταν κυβέρνηση και είχαν ξεκινήσει οι περικοπές και τα<br />
έξοδα. Μια νοσοκόμα ήρθε ξαφνικά στο δωμάτιο, έλεγξε κάτι στο μέτωπό<br />
μου και στη συνέχεια έφυγε χωρίς να πει λέξη. Ήθελα να της πω ότι<br />
ήμουν ξύπνιος και ένιωθα καλά, αλλά δεν βγήκε τίποτα από το στόμα<br />
μου. Υποθέτω ήταν αυτή η ατροφία.<br />
«Πρέπει να τον μετακινήσουμε στον κάτω όροφο.» Μόλις είχα ξυπνήσει<br />
και ένιωθα πάλι κρύο. Ο εφιάλτης είχε επιστρέψει πάλι με το αγόρι να<br />
με κοιτάζει. Και πάλι είχα προσπαθήσει να φωνάξω και ξύπνησα βλέποντας<br />
τον άντρα με την πράσινη ρόμπα. Αυτή τη φορά υπήρχαν πολλοί<br />
με πράσινες ρόμπες, περισσότεροι από δύο. Δεν μπορούσα να δω γιατί<br />
κάποιος είχε χαμηλώσει το κεφάλι μου, αλλά μπορούσα να αισθανθώ την<br />
παρουσία τους. «Γιατί να μην τον αφήσει εδώ; Μετά από όλα ... » και δεν<br />
συνέχισε, αλλά υπήρξε κάποια έντονη κίνηση στο δωμάτιο. Τι εννοούσε<br />
τελικά με αυτό; Κλείνω τα μάτια μου!<br />
Ξύπνησα με ανθρώπους να ουρλιάζουν γύρω μου. Προσπάθησα να κινηθώ,<br />
αλλά ήταν αδύνατο. Κάποιος κλαίει δίπλα μου και έβλεπα και πολλές<br />
σκιές. Κανείς δεν μου λέει τίποτα. Θυμάμαι ότι κάπου είχα διαβάσει γι’<br />
<strong>ArsOvi</strong> 77
Change language