ArsOvi No6

ξαπλώνουν όλα και όλοι, και οι μεταγενέστεροι αναλύουν προς ...γνώσιν και
συμμόρφωσιν.
Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι λένε: Αν θέλεις να μάθεις πραγματικά Ιστορία,
διάβασε οτιδήποτε εκτός από τα σχολικά βιβλία.
Προφανώς δεν πρέπει να υπάρχει λογοκρισία σε μια δημοκρατία (έστω και
υποτιθέμενη- γιατί νιώθω την ανάγκη να το διευκρινίζω αυτό κάθε φορά;),
όμως το ερώτημα παραμένει: Τι μπορούμε να λέμε και τι όχι; Προφανώς και
δε λέγονται όλα.
Υπάρχουν κίνδυνοι σε αυτά που διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε; ΝΑΙ!
Όμως δεν μπορείς να φιμώσεις όλα τα στόματα, να κλείσεις τα αυτιά σου και
να δέσεις τα μάτια σου. Ούτε τα δικά σου, ούτε των παιδιών σου - γιατί φαντάζομαι
ο μεγαλύτερος φόβος μας πάει εκεί, στα παιδιά. Ο κόσμος είναι γεμάτος
από πράγματα που δε θα έπρεπε να βλέπουμε, να ακούμε. Είναι μέρος της
ζωής.
Πώς θα προστατευτείς και πώς θα προστατέψεις αυτούς που αγαπάς;
Θα καλλιεργήσεις την κριτική σου (και τους) σκέψη!
Χρειαζόμαστε την ελευθερία από τη λογοκρισία. Αυτό θα μας οδηγήσει και
στην απελευθέρωση από την αυτολογοκρισία, θα μας οδηγήσει στο να ξεπεράσουμε
τον ίδιο μας τον εαυτό και όλα τα όρια που έχουμε θέσει στην
ύπαρξή μας, τα οποία πρώτα μας τέθηκαν από το στενότερο περιβάλλον μας
κι ύστερα από το ευρύτερο κι εμείς τα συντηρήσαμε, τα καλλιεργήσαμε και
ενίοτε τα γιγαντώσαμε. Και όχι, ξεπερνώ τα όρια στην προκειμένη περίπτωση
δε σημαίνει καταργώ τις αρχές και τις αξίες μου. Δε γίνομαι τέρας. Αυτό πρέπει
να ειπωθεί για να μην παρεξηγηθεί η πρόταση και κατ’ επέκταση ολόκληρο το
κείμενο. Ξεπερνώ τον εαυτό μου σημαίνει τους φόβους μου, τις αμφιβολίες
μου. Δε φοβάμαι να αφήσω το μυαλό μου ελεύθερο να ταξιδέψει, να σκεφτεί,
να συνθέσει, να δημιουργήσει. Δε φοβάμαι τι θα πουν οι άλλοι, αν τους αρέσει
αυτό που θα πω ή θα γράψω ή θα τραγουδήσω, δε με νοιάζει, δε με εμποδίζει
να εκφραστώ. Δεν ντρέπομαι.
Με ξεπερνώ = Με γνωρίζω.
Ίσως τελικά το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου κι έκφρασης να είναι πολύ
πιο περίπλοκο και πολύ πιο ...συναρπαστικό.
ArsOvi 9