Mamy Ochotę nr 6 (17-18) Lipiec-Sierpień 2017

More documents

Recommendations

Info

str. 6 NIEZALEŻNY MIESIĘCZNIK MIESZKAŃCÓW OCHOTY NR 6 (17–16) LIPIEC–SIERPIEŃ 2017 Zamawiamy Sushi Yee! Niedziela, godzina 16:00, rozbrzmiewa dzwonek do drzwi. To musi być dostarczyciel Sushi, które zamówiłem nieco wcześniej. Otwieram i odbieram przesyłkę od uśmiechniętego dostawcy. Pierwsze wrażenie? Rewelacja. Z eleganckiej papierowej białej torby wyjmuję jeszcze lepiej wyglądające opakowanie z mocnego kartonika, przewiązane fioletową wstążką. To najwyraźniej znak rozpoznawczy Sushi Yee!. Fiolet od zawsze kojarzony był ze szlachetnością, młodością czy poszukiwaniem wolności, w tym przypadku przewija się wielokrotnie, rozpoczynając od koloru logo, a kończąc na… naturalnie barwionej rybie! Od razu widać, że mamy do czynienia z produktem klasy premium. Nie ukrywam, że po takim wstępie, poprzeczka jest postawiona wysoko, a wymagania co do wyglądu i smaku mocno zwiększone. Po otwarciu opakowania moim oczom ukazały się równo poukładane rolki, polane kolorowymi sosami, przyozdabiane jadalnymi kwiatami, i agrestem. Jednym słowem – przepych. Mówi się, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, ale w tym przypadku już od samego patrzenia poczułem się niewiarygodnie głodny. Przy wyborze zestawu postawiłem na zróżnicowanie. Na stronie Sushiyee.pl do wyboru mamy kilkanaście różnych zestawów, moim wyborem był Biggie składający się z 68 kawałków. W tym klasyczne Futo maki, małe znane i lubiane Hoso maki, Tamago maki zawijane w jajeczny omlet, ale również odwrotnie zawinięte California maki (z rolką wędzoną w dymie jabłoni!), czy w końcu gwóźdź programu – Nigiri Sake Yee! uformowane w owal, z fioletowym łososiem, delikatnym serkiem philadelphia, avodaco i kwiatami bławatka. Cudo! Walorów smakowych nie da się opisać w znanych mi słowach. Jednego jestem pewny – nigdy nie jadłem tak dobrego sushi na dowóz i nie było to moje odosobnione zdanie. Potwierdziły to również towarzyszące mi osoby. Z lekkim niepokojem podszedłem jedynie do rolki o nazwie Futo Drwal, zawierającej pieczony boczek, warzywa i pikantny sos tajmay. Jednak moja niepewność co do takiego połączenia zniknęła od razu po konsumpcji. Połączenie bardzo nietypowe, jednak zdecydowanie polecam każdemu do spróbowania! Oprócz faktu, iż założyciele Sushi Yee! przez wiele lat pracowali w jednym z najlepszych Warszawskich lokali, w którym posiedli mistrzowskie umiejętności, chwalą się również szybkim czasem dostawy, a także zapewniają, iż jako jedyni w Polsce przewożą sushi w specjalnych termicznych i sterylnych boxach, dzięki czemu dostarczone jedzenie jest najświeższe. Tylko do 31 sierpnia specjalnie dla czytelników Mamy Ochotę zniżka -10% na hasło „Mamy Ochotę na sushi”. + Ogromna różnorodność + Dbałość o szczegóły + Stosunek ceny do jakości Źródło Warszawy Każdy w Warszawie słyszał o filtrach Lindleya, nazwa ta dla mieszkańców jest tak popularna jak Gruba Kaśka, Patelnia, czy choćby Siekierki. Co sprawia o wyjątkowości tego obiektu i jak wygląda jego interesująca historia? Na naszej dzielnicy mieści się obiekt, który prawie nieprzerwanie, już od ponad 100 lat dostarcza wodę mieszkańcom Warszawy. Mowa oczywiście o Filtrach Warszawskich, nazywanych również Filtrami Lindleya. W tym roku, dokładnie 3 lipca mija 130 rocznica ich uruchomienia. Ciężko sobie to wyobrazić, ale łączna długość Warszawskich wodociągów, których sercem jest obiekt mieszczący się przy ulicy Koszykowej 81, wynosi ona ok 3600 km! Gdyby tego jednak było mało, dziennie system ten produkuje ponad 300 milionów litrów wody! Taką jej ilością, można by napełnić ponad 100 pełnowymiarowych basenów olimpijskich, lub… największy basen na świecie, który mieści się w Chile, ma długość ponad kilometra a jego powierzchnia przekracza 8 hektarów! Aby w pełni zrozumieć fenomen tego miejsca, musimy przenieść się do roku 1875, kiedy to gubernator Warszawy, Rosyjki generał Sokrates Starynkiewicz zlecił projekt wodociągów i kanalizacji światowej sławy specjaliście, brytyjskiemu inżynierowi – Williamowi Lindleyowi. Człowiek ten pochodził ze znanej w europie rodziny, która projektowała sieci wodociągowe i kanalizacyjne, w takich miastach jak Hamburg, Wiedeń, Bazylea, Lwów, Praga czy Moskwa. Gdyby nie podjęta decyzja o budowie, bardzo prawdopodobny byłby wybuch epidemii, gdyż warunki sanitarne, nawet jak na ówczesne czasy były katastrofalne, co świadczyło również o zacofaniu cywilizacyjnym stolicy Polski. O potrzebie budowy filtrów, zwracając uwagę na wysoką śmiertelność wśród mieszkańców, pisał już Bolesław Prus w Lalce. Filtry Warszawskie okazały się na tyle drogą inwestycją, że nawet ówczesna Rada Miasta miała potężne wątpliwości, czy Warszawę stać na takie przedsięwzięcie. Po podjęciu pozytywnej decyzji, nakazano, aby przy budowie korzystano tylko z materiałów polskiej produkcji. Zastosowano wtedy bardzo zaawansowany proces kilkustopniowej kontroli i zachowania jakości. Każdą cegłę użytą do budowy dokładnie sprawdzano i ważono. W momencie niespełnienia bardzo surowych wytycznych, całą partię zwyczajnie odrzucano. Oprócz specjalnie wypalanych, odpornych na wilgoć cegieł, stosowano również bloki granitowe i z piaskowca, pozyskiwane przez cały okres budowy z tych samych kamieniołomów. Lokalizacja Filtrów również nie była przypadkowa. Było to miejsce najwyżej położone względem Wisły w Warszawie (115 m n.p.m.), z dobrymi warunkami gruntowymi, w dodatku w niewielkiej odległości od jego centrum. Lokalizacja ta była najdogodniejsza, a przy tym dawała możliwość rozbudowy w przyszłości, co było istotnym założeniem całego przedsięwzięcia. Filtry Lindleya wybudowano w rekordowym jak na ówczesne standardy czasie. Zamknięcie pierwszego etapu prac, zajęło budowniczym jedynie 4 lata, dzięki czemu już w 1886 roku do mieszkańców Warszawy popłynęła czysta woda. W następnych etapach, filtry były rozbudowywane przy udziale polskich architektów i inżynierów, zarówno po I jak i II Wojnie Światowej. W trakcie tej drugiej, podczas Niemieckich nalotów, większa część obiektów składających się na system filtrów Warszawskich doznała uszkodzeń, co spowodowało krótką przerwę w działaniu tego systemu. Choć w momencie budowania Filtrów, Warszawa liczyła 400 tysięcy mieszkańców, to dzięki wizjonerstwu Lindleya i zaplanowaniu możliwości dalszej rozbudowy, wciąż działają one sprawnie i zaopatrują w najwyższej jakości wodę miasto liczące oficjalnie ponad 1 mln 700 tys. mieszkańców. Warto nadmienić, iż w 2012 roku Filtry Lindleya zdobyły status pomnika historii. Dziś tego typu konstrukcja występuje jedynie w trzech miejscach na świecie – Londynie, Berlinie i Warszawie. Zachęcam do zwiedzania tego wspaniałego miejsca, które to cieszy się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców. W trakcie Nocy Muzeów, ustawiają się przed nim ogromne kolejki ludzi chcących na żywo zobaczyć i dotknąć tego pomnika historii. Nie jest to jednak jedyna możliwość. Co roku organizowane są Wakacyjne Dni Otwarte w Stacji Filtrów. Wycieczki odbywają się w wybrane soboty lipca i sierpnia. Zwiedzanie trwa ok 2 godzin i jest warte każdej poświęconej na to minuty. Po więcej szczegółów odsyłam na oficjalną stronę – www. mpwik.com.pl. Adrian Kowarzyk adrian.kowarzyk@ mamyochote.pl
NIEZALEŻNY MIESIĘCZNIK MIESZKAŃCÓW OCHOTY NR 6 (17–16) LIPIEC–SIERPIEŃ 2017 str. 7 – dzielnica Ochota na zdjęciach mieszkańców FotoOchota to projekt prowadzony przez Bibliotekę Publiczną w Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy. Naszym celem jest gromadzenie oraz prezentowanie na stronie internetowej projektu – archiwalnych zdjęć prywatnych. Fotografii, które zostały wykonane na terenie dzielnicy Ochota. Mieszkańcy naszej dzielnicy naciskając spust migawki, czasem przypadkowo uchwycili fragment ulicy, parku czy podwórka. Z dzisiejszej perspektywy, ogląda się je z dużym zainteresowaniem, ponieważ przez lata miejsca te uległy przeobrażeniom. Dzięki FotoOchocie, fotografie te mogą oglądać wszyscy miłośnicy naszej dzielnicy. FotoOchota to jednak nie tylko archiwum zdjęć. Na jej stronie umieszczane są teksty o historii dzielnicy. W ramach projektu odbywają się wystawy, spotkania, konkursy, gry miejskie. Zapraszamy Państwa do odwiedzenia naszej strony www.fotoochota.waw.pl oraz współtworzenia razem z nami FotoOchoty. Jeśli posiadają Państwo archiwalne zdjęcia (do roku 2000), na których uwieczniona została nasza dzielnica, zachęcamy do podzielenia się nimi. Fotografie udostępniane przez mieszkańców są skanowane, a oryginalne odbitki zwracane właścicielom. Szczegółowe informacje na temat projektu znajdują się na stronie: www.fotoochota.waw.pl. A może chcecie Państwo podzielić wspomnieniami dotyczącymi dzielnicy. Chętnie umieścimy je na stronie projektu. FotoOchota prowadzona jest przez Wypożyczalnię Książek Naukowych oraz Bibliotekę „Białobrzeska”. Koordynatorami projektu są Beata Wyrwas i Monika Moroz. Można się z nami kontaktować za pomocą maila umieszczonego na stronie FotoOchoty lub pod numerem telefonu 22 822 44 06. RKS SKRA – Lipiec 1977 rok. Przeglądając ostatnio nasze zbiory fotograficzne postanowiliśmy Państwu przypomnieć te czasy, kiedy na Skrze przy ul. Wawelskiej odbywały się zawody sportowe o charakterze międzynarodowym. W pierwszej części naszej wędrówki przedstawimy zdjęcia wykonane przez Pana Jana Rozmarynowskiego z Międzynarodowego Mityngu Lekkoatletycznego im. Jerzego Michałowicza. Na 1 zdjęciu rzut kulą wykonuje Władysław Komar – jeden z najlepszych polskich miotaczy kulą w historii tej konkurencji, mistrz olimpijski z Monachium w 1972 r. Drugie zdjęcie przedstawia polityków i ich rodziny, popijających Coca-Colę. Starszy, siwy mężczyzna w okularach, siedzący w środku to Przewodniczący Rady Państwa – Henryk Jabłoński. 1 2 4 3 5
Page 1 and 2: ISSN 2450-8225 Cytat miesiąca: Cz
Page 3 and 4: NIEZALEŻNY MIESIĘCZNIK MIESZKAŃC
Page 5: NIEZALEŻNY MIESIĘCZNIK MIESZKAŃC

Mamy Ochotę nr 6 (17-18) Lipiec-Sierpień 2017

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?