2017-12 GrkDec

2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

161-167 Peel St, North Melbourne 

Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 9:30- 

10:45πμ και 6-7μμ. 

Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11- 

12:15μμ 

185 Warrigal Rd, Oakleigh 

Ελληνικά: Σάββατο 7-8μμ, Κυριακή 9:30- 

10:45πμ. 

147 Woodhouse Grove, Box Hill North 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ. 

ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ 

51-57 Kings Way, Kingsgrove 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ. 

Αγγλικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ. 

ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ 

59 Tait St, Renown Park 

Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 10- 

11:15πμ και 6-7μμ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο 

του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο. 

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ 

Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ 

ΣΥΔΝΕΥ 

Ελληνικά: Τρίτη 7-8μμ και Πέμπτη 2-3μμ στο 

1683 ΑΜ 

ΑΔΕΛΑΪΔΑ 

Ελληνικά: Στο ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ Τετάρτη 9-10μμ. 

ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 

Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από 

τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε 

οποιαδήποτε ώρα. 

Στην Μελβούρνη (03) 9470 1523 

Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700 

Στην Αδελαΐδα (08) 8346 7476 

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ 

• Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου είδους 

πνευματικές δυσκολίες απέναντι 

στην αλήθεια περί Χριστού. 

• Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη, 

ένα γράμμα. 

• Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να 

το λαβαίνεις ανελλιπώς. 

• Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση κάποιου 

φίλου σου ή συγγενούς σου που 

θάθελες να το λαβαίνει. 

• Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην 

σβήνεις την διεύθυνσή σου. 

Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας 

στις παρακάτω διευθύνσεις: 

VIC: 

Good News Magazine 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208 

Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους 

προσφοράς. 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET: 

www.GreekFreeChurch.org.au 

Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση 

με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά. 

This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009 

Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ, 2017 3 

«Αν δεν ερχόταν ο Χριστός….» 

Λίγα χρόνια πριν μια χτυπητή 

Χριστουγεννιάτικη κάρτα είχε τον 

τίτλο: «Αν ο Χριστός δεν ερχόταν». 

Είχε σαν βάση τα λόγια του 

Σωτήρα: «Εάν δεν ήθελον….». 

Η κάρτα παρουσίαζε έναν ιερωμένο, 

που πήρε έναν ύπνο καθώς 

μελετούσε τα Χριστούγεννα 

το πρωϊ και φανταζόταν έναν κόσμο 

στον οποίον ο Χριστός ποτέ 

δεν ήλθε. Στο όνειρό 

του βρέθηκε, λέει, στο 

σπίτι του, αλλά δεν υ- 

πήρχαν τα καλτσάκια 

στη γωνιά του τζακιού 

(της καπνοδόχου), δεν 

ακούστηκαν Χριστουγεννιάτικες 

καμπάνες, 

ούτε στεφάνια από χαμόκλαδα. 

Δεν υπήρχε 

Χριστός να παρηγορήσει, 

να δώσει χαρά, να σώσει. 

Βγήκε έξω στο δημόσιο δρόμο, 

αλλά δεν υπήρχε εκκλησία με το 

καμπαναριό της να δείχνει τον 

ουρανό. 

Γύρισε πίσω και κάθισε στη βιβλιοθήκη 

του, αλλά κάθε βιβλίο 

για τον Σωτήρα είχε εξαφανισθεί! 

Χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας 

και κάποιος του ανήγγειλε 

να επισκεφθεί μια φτωχή 

μητέρα που πέθαινε. Έσπευσε 

γρήγορα με το παιδί που έκλαιγε, 

και όταν έφθασε στο σπίτι, κάθισε 

κάτω και είπε: *Έχω εδώ κάτι 

που θα σε παρηγορήσει*. Άνοιξε 

την Γραφή του, ζήτησε να βρει 

σχετικά εδάφια, έφθασε στο Μαλαχία, 

αλλά δεν υπήρχαν 

Ευαγγέλια, ούτε υ- 

ποσχέσεις ελπίδας και 

σωτηρίας και μονάχα έ- 

σκυψε το κεφάλι του 

και έκλαψε μαζί της, πικρά 

απελπισμένος. 

Δυο μέρες αργότερα 

στεκόταν πλάϊ στο φέρετρό 

της και ανέλαβε 

την τελετή της κηδείας, 

αλλά δεν είχε μήνυμα παρηγοριάς, 

ούτε μια λέξη για ένδοξη α- 

νάσταση, ούτε ανοικτό ουρανό, 

αλλά μόνο «χώμα που πάει στο 

χώμα, στάχτη που πάει στις στάχτες» 

και ένας μακρύς και αιώνιος 

αποχωρισμός. Αναγνώρισε 

στο τέλος ότι ο Χριστός δεν είχε


έλθει, και ξέσπασε σε ένα πικρό 

κλάμα μέσα στο θλιβερό όνειρο. 

Ξαφνικά ξύπνησε και μια μεγάλη 

κραυγή χαράς και δοξολογίας 

βγήκε από τα χείλη του, καθώς 

άκουγε την χορωδία της εκκλησίας 

του να ψάλλει κοντά του: 

«Ώ, δεύτε πιστοί εν χαρά και 

θριάμβω, 

Ας σπεύσωμεν άπαντες εις 

Βηθλεέμ… 

Χριστός εγεννήθη, Σωτήρ των 

ανθρώπων 

Ώ, δεύτε υμνήσωμεν, δεύτε 

ευφρανθώμεν 

Ώ, δεύτε δοξάσωμεν τον Λυτρωτήν!» 

Ας χαρούμε σήμερα, διότι ο 

Κύριος ήλθε! Ας θυμηθούμε την 

διακήρυξη του Αγγέλου: «Ιδού 

ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, 

ήτις θέλει είσθαι προς πάντα 

τον λαόν, ότι σήμερον εγεννήθη 

εις εσάς, εν πόλει Δαβίδ Σωτήρ, 

όστις είναι Χριστός, Κύριος» 

(Λουκ. β/ 10-11). 

Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, σε 

ευχαριστώ που καταδέχτηκες 

να αφήσεις τα Ουράνια, 

την δόξα σου, τον 

θρόνο σου και να κατεβείς 

τόσο χαμηλά εδώ 

στη γη. Σ’ ευχαριστώ 

γιατί έγινες Εσύ φτωχός 

για να πλουτίσεις ε- 

μάς τους φτωχούς. Ό- 

μως τι λυπηρό να μην σε φιλοξενήσει 

κανείς, παρά μόνον λίγα 

ζώα μέσα στον στάβλο τους, και 

εκεί να γεννηθείς! Ώ, Κύριέ μου, 

καθώς γιορτάζουμε και φέτος 

τη γέννησή Σου, βοήθησέ μας να 

ανοίξουμε τις καρδιές 

μας, να Σε φιλοξενήσουμε 

και πράγματι να 

γίνει μία αληθινή αναγέννηση 

μέσα μας! Βοήθησε 

Κύριε, να καταλάβουμε 

πόσα χάσαμε μακριά 

Σου τόσον καιρό! 

Σε ευχαριστώ που μας ακούς πάντα, 

εν τω ονόματι του Ιησού 

μας Χριστού. ΑΜΗΝ.


Υπάρχει μια ειρωνική έκφραση 

που συχνά ακούμε να 

την επαναλαμβάνουν γνωστοί 

μας και ξένοι, όχι τόσο με ε- 

χθρική διάθεση όσο από συνήθεια 

και ανόητο μιμητισμό. Έτσι, 

σαν θέλουν να δείξουν το αδύνατο 

της λύσης ενός προβλήματος, 

ή της εύρεσης ενός πράγματος 

που δεν υπάρχει ή δεν υ- 

πάρχουν τα χρήματα για να αγορασθεί, 

λένε «περιμένει να πέσει 

από τον ουρανό». 

Ο Ουρανός είναι το κατοικητίριο 

του Θεού και η ειρωνεία α- 

ντανακλά στο 

πρόσωπό τους. 

Και έχει πολλούς 

τρόπους ο Θεός 

να μας δώσει τα 

αναγκαία. Μα 

και από τον ουρανό 

μπορεί να 

μας το ρίξει. Έτσι και έγινε. 

Ένα πλοίο ταξίδευε σε μια α- 

νοιχτή θάλασσα του Ινδικού Ω- 

κεανού και στο δρόμο του πέρασε 

πολύ κοντά και διασταυρώθηκε 

με ένα άλλο πλοίο. Μαζί 

με τους καθιερωμένους χαιρετισμούς, 

από το ένα πλοίο πετάχτηκε 

στο άλλο κάτι που κέντρισε 

το ενδιαφέρον των ναυτών 

και σκοτώθηκαν ποιος να το 

πρωτοαρπάξει. Μα σε λίγο ο 

πρώτος που το έπιασε το κλώτσησε 

για να το πιάσει ένας δεύτερος 

και να το ξανακλωτσήσει 

και εκείνος, και το δώρο που έ- 

πεσε από τον ουρανό να μείνει 

παραπονεμένο σε μια γωνιά. 

Όμως, μέσα στο πλοίο αυτό 

ήτανε ένας ναύκληρος που τον 

βασάνιζε η μοναξιά της ζωής του 

πλοίου. Τυχαίως, πάνω στο κατάστρωμα 

είδε κι’ αυτό το σπουδαίο 

αλλά περιφρονημένο 

δώρο του 

ουρανού, που δεν 

ήτανε τίποτε άλλο 

από μια Καινή Διαθήκη. 

Στη μοναξιά 

του ήτανε ένα δώρο 

αληθινό από τον ουρανό. 

Η προσεκτική μελέτη του 

βιβλίου αυτού, τον οδήγησε να 

γνωρίσει προσωπικά τον Χριστό 

και να είναι σήμερα ένα από τα 

λυτρωμένα παιδιά του Θεού. 

Οι τρόποι και τα μέσα που έ- 

χει ο Θεός στη διάθεσή του είναι 

απεριόριστα, ώστε θα είναι α-


νοησία να περιμένουμε να ενεργήσει 

ο Θεός κατά ένα ορισμένο 

τρόπο αποκλείοντας κάθε άλλο. 

Ένα έχει σημασία. Όταν η ψυχή 

διψάει και θέλει να γνωρίσει τον 

Χριστό, ο Θεός στην παντοδυναμία 

Του, μπορεί να κινήσει ουρανό 

και γη για να φέρει μια 

ψυχή μπροστά στην αλήθεια. 

Μα σαν δεν θέλει η ψυχή, τότε 

και από τον ουρανό να του στείλει 

ο Θεός ξεχωριστό μήνυμα, 

θα περιφρονηθεί και δεν θα φέρει 

αποτέλεσμα. 

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

Η βαριά και σκουριασμένη 

πόρτα του παλιού νεκροταφείου, 

έτρειξε απαίσια, καθώς τα κοντά 

μα δυνατά χέρια 

του Κωνσταντή 

την έσπρωξαν. 

Στο άνοιγμά της 

φάνηκε όλη 

αυτή η στρατιά 

των σταυρών 

και των μαρμάρων 

που σχημάτιζαν 

τα μνήματα, 

καθώς και ο μαύρος όγκος 

της εκκλησίας. Ο Κωνσταντής 

δίστασε για λίγο, έριξε μια ματιά 

ολόγυρά του, διπλώθηκε καλλίτερα 

στην κάπα του, και προχώρησε 

μέσα στα μνήματα. Ψηλά ο 

ουρανός ήταν καθαρός, αλλά το 

κρύο περόνιαζε μέχρι τα κόκκαλα. 

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. 

Από μακριά ακουγότανε το 

γαύγισμα κάποιου σκύλου. Το 

χωριό όλο κοιμόταν, 

σε λίγο 

όλοι θα ξυπνούσαν, 

για να πάνε 

στην εκκλησία 

να γιορτάσουν, 

την γέννηση του 

Χριστού. 

Θα ήταν κοντά 

στην εκκλησία 

ο Κωνσταντής, όταν σκόνταψε 

επάνω σε ένα ξεχασμένο 

φανάρι, και έπεσε στο μαλακό και 

χορταριασμένο χώμα. Άργησε 

λίγο να ανασηκωθεί. Το κουτσό 

και σακατεμένο από τα κρυοπαγήματα 

της Αλβανίας πόδι δεν 

τον βοηθούσε καθόλου. Από μια 

τρύπα του πέτρινου τοίχου της


παλιάς εκκλησίας, ακούστηκε το 

φτερούγισμα και η θυμωμένη 

φωνή κάποιας κουκουβάγιας, 

που της χάλασαν την ησυχία. 

Ο Κωνσταντής δεν είναι από 

τους ανθρώπους που φοβούνται 

εύκολα, εξ άλλου η στάνη του με 

τα λιγοστά πρόβατα, δεν ήταν 

μακριά από το νεκροταφείο. Πέρασε 

κούτσα-κούτσα την εκκλησία, 

και βγήκε στο πίσω μέρος. 

Προχώρησε σε δύο 

μοναχικούς τάφους, 

στάθηκε σε έναν 

από αυτούς που ή- 

τανε φρεσκοσκαμμένος, 

έβγαλε τον 

σκούφο του, και 

βάλθηκε να κοιτάζει 

το κρύο μνήμα. 

--Θεία Μάρθα, 

ψιθύρισε, ήσουν μια 

χρυσή γυναίκα, θα μου λείψεις 

πολύ….. 

Δεν μπορούσε ο Κωνσταντής 

να ξεχάσει την νεκρή που οι περισσότεροι 

στο χωριό την απέφευγαν. 

Την θυμάται, όταν ερχότανε 

στη στάνη να αγοράσει λίγο 

γάλα, να κάθεται και να λέει στον 

Κωνσταντή, για κάτι αλλόκοτα 

πράγματα. Για την αγάπη τη μεγάλη 

του Θεού, για κάποια Ουράνια 

πατρίδα, που θα είναι σε 

πανηγύρι, όλοι οι πιστοί, για τον 

Χριστό που σταυρώθηκε στον 

κόσμο. 

--Πρέπει να δώσουμε την 

καρδιά μας στον Χριστό Κωνσταντή, 

παιδί μου, του έλεγε απλά η 

θεία Μάρθα. Αυτός άφησε τον 

ουρανό και κατέβηκε στη γη για 

μας και εμείς τον σταυρώσαμε 

σαν κακούργο, γιόκα μου. Άκουγε 

ο Κωνσταντής όλα αυτά με δέος 

και με κάποιον 

φόβο. 

--Θεία Μάρθα, 

της λέει μια φορά ο 

Κωνσταντής. Πού τα 

ξέρεις όλα αυτά; 

Τότε εκείνη έβγαλε 

από τον κόρφο της 

ένα μικρό παλιό βιβλίο 

και του είπε: 

*Εδώ παιδί μου είναι 

γραμμένα όλα και περισσότερα 

από όσα σου λέγω*. 

--Δώσε μου και εμένα ένα τέτοιο 

βιβλίο να διαβάζω και εγώ 

θεία, ξέρω γράμματα. 

--Δεν έχω παιδί μου άλλο, 

πού να το βρω; Θα έρχομαι όμως 

να σου διαβάζω και να κουβεντιάζουμε 

για τα πράγματα του 

Θεού. 

Πράγματι ερχότανε τακτικά η 

θεία Μάρθα, και ο Κωνσταντής


την περίμενε. Και όταν έφευγε 

της πρόσφερε και λίγο φρέσκο 

τυρί και καμιά μιντσίθρα. Τώρα 

πως έγινε και την βρήκε την θεία 

Μάρθα στην χαμοκαίλα της, ξεπαγιασμένη 

και νεκρή 

παραμονές Χριστουγέννων, 

είναι 

άλλο πράγμα. Οι χωριάτες 

έφτιαξαν ένα 

φέρετρο στα πεταχτά, 

την σηκώσανε 

και την φέρανε στο 

Νεκροταφείο και την θάψανε στο 

πίσω μέρος της εκκλησίας, εκεί 

που είχαν θάψει και την Λαμπρινή, 

μια νέα κοπέλα που είχε 

κρεμαστεί μόνη της στο σπίτι της 

πριν ένα χρόνο. Ο Κωνσταντής 

θέλησε να διαμαρτυρηθεί, γιατί 

δεν την θάβουν μαζί με τους άλλους, 

όταν η Τασία η καντηλαναύτησα, 

η μαυροφόρα 

που 

κάθε Σάββατο 

βράδυ άναβε όλα 

τα καντήλια από 

τα γύρω εξωκκλήσια, 

του 

είπε άγρια: 

--Ρε κουτσούλιακα, εδώ θαύονται 

οι χριστιανοί όχι οι αιρετικοί, 

δεν είδες που πήγε και αδιάβαστη; 

Μου φαίνεται, ότι σε έχει 

γυρίσει και εσένα όταν ήτανε ζωντανή, 

παναθεμάτην…. Λούμαξε 

ο καϋμένος ο Κωνσταντής, τι να 

πει, σαν να φοβήθηκε. Όταν σκεπάστηκε 

η νεκρή και ετοιμάστηκαν 

να φύγουν, μια 

γειτόνισσα της μακαρίτισσας, 

σήκωσε 

ένα μαύρο βιβλιαράκι 

λέγοντας, αυτό είναι 

της νεκρής, καλλίτερα 

να το θάψουμε 

και αυτό μαζί της, 

μήπως το πάρει κανένας και το 

διαβάσει και αλλαξοπιστήσει. Κάποιος 

πήρε ένα φτιάρι έσκαψε 

μια τρύπα στο επάνω μέρος του 

τάφου και πέταξαν το βιβλίο 

μέσα, το παραχώσανε, και έφυγαν 

να ετοιμάσουν τα απαραίτητα 

για το τραπέζι της αυριανής μεγάλης 

ημέρας. Λίγοι ήταν εκείνοι 

που έκλαψαν για 

την θεία Μάρθα, 

πολύ λίγοι. Μαζί 

με όλους έφυγε 

και ο Κωνσταντής……. 

Ο Κωνσταντής 

στάθηκε για 

λίγο όρθιος, κοιτάζοντας το 

νωπό χώμα. Τα δάκρυα έτρεχαν 

στα κρύα μάγουλά του, ύστερα 

προσεκτικά και αδέξια γονάτισε


κα με τα χέρια του έσκαψε στα 

φρέσκα χώματα. Βρήκε το θαμμένο 

βιβλίο, το τίναξε, το έβαλε 

στην τσέπη του, έβαλε πάλι τα 

χώματα στην θέση τους, φόρεσε 

τον σκούφο του, και κούτσα-κούτσα 

έφυγε μέσα από 

τα μνήματα. Έφτασε 

στην εξώπορτα την 

έκλεισε προσεκτικά, 

αγνάντεψε απέναντι 

το χωριό που φωτοβολούσε 

από τα α- 

ναμμένα κεριά, σημάδι 

ότι ο κόσμος άρχισε να πηγαίνει 

για την εκκλησία. 

Ξημέρωναν Χριστούγεννα. Ο 

Κωνσταντής όταν έφτασε στην 

καλύβα του, έριξε λίγο λάδι στο 

λυχνάρι του. Ξάπλωσε στο ξύλινο 

κρεβάτι του, σκεπάστηκε, έ- 

βγαλε το μικρό βιβλίο, το άνοιξε 

και διάβασε στην πρώτη σελίδα 

*Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ*. Το ξεφύλλισε 

για λίγο και άρχισε να 

διαβάζει από κάπου. «Εγώ είμαι 

η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων 

εις εμέ, και αν αποθάνει, 

θέλει ζήσει. Και πας όστις ζη και 

πιστεύει εις εμέ δεν 

θέλει αποθάνει εις 

τον αιώνα. Πιστεύεις 

τούτο;» (Ιωαν. 

Ια/25-26). 

Ο Κωνσταντής το 

διάβασε πολλές φορές 

το μέρος αυτό. 

Ύστερα είπε: *Ναι,Κύριε, πιστεύω 

σε σένα, εσύ γεννήθηκες 

σαν σήμερα. Κύριέ μου, πέθανες 

για μένα, πιστεύω Κύριε, ναι Κύριε, 

ευχαριστώ!!! 

Από μακριά ακούστηκε η καμπάνα 

του χωριού χαρμόσυνα. Ο 

Κωνσταντής ούτε άκουσε τίποτα, 

είχε τη δική του χαρά. 

*Ο ΠΙΣΤΕΥΩΝ ΕΙΣ ΕΜΕ, ΕΧΕΙ 

ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ* 

ΟΙ ΛΟΓΟΙ αυτοί είναι παράξενοι 

και θαυμάσιοι συνάμα. Η 

αλήθεια τους διαπιστώνεται σε 

πολλές περιπτώσεις. Εν όσω ο 

πιστός προχωρεί στη ζωή και 

πλησιάζει προς την σκοτεινή 

κοιλάδα, ο τρόμος του τάφου ε- 

ξαφανίζεται και το κεντρί του 

θανάτου χάνει το δηλητήριό 

του, όπως ο πρωτομάρτυρας


Στέφανος, κοιμάται ειρηνικά 

τον τελευταίο του ύπνο. 

«Ο πιστεύων εις εμέ έχει 

ζωήν αιώνιον». 

Η πραγματοποίηση της υ- 

πόσχεσης αυτής επαναλαμβάνεται 

συνεχώς η ίδια στον ιεραποστολικό 

αγρό, και παρέχει 

κάθε φορά μια καινούργια 

χαρά. Δολοφόνοι 

που επέστρεψαν 

μέσα στο 

κελλί τους στον 

Θεό, άκουσαν με η- 

ρεμία την καταδίκη 

τους για θάνατο 

και ανέβηκαν 

με θάρρος θριαμβευτικό 

στο ικρίωμα. 

Μια νεαρή Γιαπωνέζα πέθαινε 

από φυματίωση. Είχε επιστραφεί 

μόλις πριν από τρεις 

μήνες στον Ιησού Χριστό. Είχε 

γίνει σκιά του εαυτού της και οι 

φυσικοί της πόνοι ήσαν ανυπόφοροι. 

Με όλα αυτά σε κάθε 

κρίση της ασθενείας έβλεπε 

προς τον ουρανό και φώναζε 

με ευγνωμοσύνη: *Ώ! Τι χαρά! 

Τι χαρά!* 

Ο γιατρός δεν μπορούσε να 

κρύψει την περιέργειά του. Οι 

γείτονες με πολλή έκπληξη παρατηρούσαν 

αυτόν τον ακατανόητο 

θάνατο, ενώ οι φίλοι της 

Χριστιανοί δόξαζαν τον Λυτρωτή 

τους. 

Ακόμη και στους πιο δυνατούς 

πόνους, η Χριστιανή αυτή 

νέα πειραματιζόταν την πραγματοποίηση 

της υ- 

πόσχεσης αυτής. 

«Ο πιστεύων εις 

Εμέ έχει ζωήν αιώνιον». 

Για την ετοιμοθάνατη 

αυτή πιστή 

ο θάνατος δεν υφίστατο, 

επειδή με 

την χαρούμενη α- 

ναχώρησή της από 

την γήϊνη ζωή, α- 

πελευθερωνόταν από την επίγεια 

κατοικία, και πήγαινε 

στην αιώνια χαρά. 

Χιλιάδες χιλιάδων βασίστηκαν 

στα λόγια αυτά του Κυρίου 

Ιησού Χριστού και τα πειραματίστηκαν, 

«Ο πιστεύων 

εις Εμέ έχει ζωήν αιώνιον». 

Έχεις άραγε και συ καταλάβει 

και οικειοποιηθεί το βάθος 

της αγαθότητας του Θεού που 

έχει χαράξει ένα τέτοιο δρόμο 

για την αιωνιότητα;


Αν θέλεις να αφήσεις τον ε- 

γωϊσμό σου και με ταπείνωση 

να εκζητήσεις τον Κύριο, τότε 

θα δοκιμάσεις και συ αυτήν 

την χαρούμενη ελπίδα. Άφησε 

την ένοχη και επικίνδυνη α- 

στάθειά σου. Εξέτασε ειλικρινά 

τον εαυτό σου αν βρίσκεσαι 

στην πίστη, στην ορθή και 

πραγματική πίστη προς τον 

Λυτρωτή σου. 

Μπορεί να γνωρίζεις πολλά, 

αλλά το καλύτερο είναι να δεχθείς 

τον Χριστό σαν προσωπικό 

σου Σωτήρα και να δεχθείς 

την Χάρη που σε σώζει 

από τις αμαρτίες σου για να έ- 

χεις ειρήνη και χαρά, και την 

βεβαιότητα ότι έχεις από τώρα 

ζωή αιώνια! 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

*Λίγοι καλωσόρισαν τη γέννησή Του, όμως Αυτός προοριζόταν 

να σώσει εκατομμύρια δυστυχισμένων υπάρξεων*. 

Πριν 2000 χρόνια και περισσότερο, 

γεννήθηκε στη Βηθλεέμ 

της Ιουδαίας ένα Παιδί, του ο- 

ποίου η ζωή προοριζόταν να ε- 

πηρεάσει αμέτρητα εκατομμύρια 

ανθρώπων. Αυτό το Παιδί ή- 

ταν ο Ιησούς Χριστός. Ο εύθετος 

χρόνος για να γεννηθεί, είχε έλθει. 

Η Ρώμη είχε κατασκευάσει 

δρόμους, διά μέσου όλου του 

τότε γνωστού, πολιτισμένου κόσμου, 

για να περνούσαν οι μελλοντικοί 

αγγελιοφόροι και κήρυκες 

του Προσώπου Του. Η Ελληνική 

γλώσσα είχε παντού διαδοθεί 

για να γινόταν δι’ αυτής η 

διακήρυξη του ευαγγελίου Του. 

Ο λαός μέσα στον οποίο το 

Παιδί αυτό γεννήθηκε ήταν 

φτωχός, περιφρονημένος, και 

κατακτημένος από τη Ρωμαϊκή 

δύναμη. Στην καρδιά κάθε ανθρώπου 

υπήρχε μια κραυγή για 

απελευθέρωση. 

Ο κόσμος δεν γνώριζε τίποτε 

για τη γέννησή Του. Οι καθημερινές 

ασχολίες δεν είχαν παύσει. 

Δεν υπήρχε καμία τρομερή αναταραχή 

που θα ανήγγειλε μια 

νέα τάξη πραγμάτων. Βασιλιάδες 

και μεγιστάνες εξακολουθούσαν 

να κυβερνούν όπως 

πριν. Τίποτε φαινομενικώς, δεν

12 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ 

ανήγγειλε την είσοδό Του στον 

κόσμο μας. 

Μόνον οι ουρανοί φαίνονταν 

να ενδιαφέρονται. Πράγματι, ο 

Θεός ετοίμαζε μια επίσκεψή Του 

στον κόσμο μας, γι’ αυτό και 

στρατιές αγγέλων ανήγγειλαν 

τη γέννησή Του σε λίγους ποιμένες. 

Σοφοί της Ανατολής, 

μελετώντας τα αστέρια 

και παρατηρώντας ένα α- 

συνήθιστο φαινόμενο 

στον ουρανό, ξεκίνησαν 

με δώρα στα χέρια ναρθούν 

στη Βηθλεέμ. Βοσκοί 

γονάτισαν για να 

θαυμάσουν και να λατρεύσουν. 

Δυνάστες έμαθαν για τη γέννησή 

Του και φοβήθηκαν. Θυμός 

γέμισε την καρδιά τους. Έ- 

γκλημα συνέλαβε κάποιος απ’ 

αυτούς και το έκαμε. Κατάφοβοι 

μήπως χάσουν τη δύναμή 

τους, ζήτησαν να θανατώσουν 

το παιδί με κάθε δυνατό τρόπο. 

Κάθε διαβολικό σχέδιο και 

σατανική επινόηση χρησιμοποιήθηκε 

για να Το καταστρέψουν. 

Οι δαίμονες έτρεμαν. Ο σατανάς 

οργίσθηκε. Όλη η κόλαση επιστρατεύτηκε 

εναντίον Του. 

Αλλά ο Θεός παρατηρούσε προστατευτικά, 

και στο πείσμα ό- 

λων αυτών το Παιδί επέζησε. 

Δεν γεννήθηκε μέσα σε παλάτι 

με μαρμάρινες και στρωμένες 

με χαλιά σκάλες. Καμιά πολυτελής 

κρεβατοκάμαρα δεν 

προετοιμάστηκε για τη γέννησή 

Του. Ούτε γιατροί, ούτε νοσοκόμοι 

Τον ανάμεναν. Οι μουσικές 

ήταν σιωπηλές, δεν υπήρχαν 

αυτοκρατορικές χορωδίες έτοιμες 

να ξεσπάσουν σε τραγούδι 

χαράς. 

Μόνον η μουσική των ουρανών 

ακούστηκε. Διότι γεννήθηκε 

μέσα σε στάβλο και τοποθετήθηκε 

μέσα σε φάτνη. Η μητέρα 

Του διέθετε μόνον λίγα 

χόρτα για κρεβάτι και ζώα διάφορα 

Τον συντρόφευαν. Δεν υ- 

πήρχε ούτε ένα δωμάτιο στο 

πανδοχείο. Ο Καίσαρας πολύ 

λίγα θάπρεπε νάξερε γι’ αυτό το 

Παιδί, που με τις διδασκαλίες 

Του, κάποια μέρα θα κατέστρεφε 

το δυνατό βασίλειο, θα 

εξεμηδένιζε το μεγαλείο και τη 

δύναμη της Ρώμης, και κλιμα-


κωτά θα υπέτασσε όλες τις γήϊνες 

κυβερνήσεις. Ή, ότι θαρχόταν 

η μέρα κατά την οποία η 

γέννησή Του, η ζωή 

Του, και ο θάνατός 

Του, θα είχε μια ανυπολόγιστα 

μεγαλύτερη 

επίδραση πάνω 

στην ανθρωπότητα 

από τη γέννηση και 

το θάνατο οιουδήποτε 

άλλου ανθρώπου. 

Διότι προοριζόταν 

Αυτός να αναγνωρισθεί 

από αμέτρητα εκατομμύρια 

ανθρώπων ως ο μεγαλύτερος 

από όλους τους προφήτες, 

ο δυνατότερος από όλους 

τους δυνάστες, ο Σωτήρας του 

κόσμου, ο ενσαρκωμένος Θεός. 

Και σήμερα, μετά από την πάροδο 

περισσοτέρων 

των 2000 ετών, λατρεύεται 

από εκατομμύρια 

ψυχές εδώ 

και στο αντίπεραν, 

και άπειρα πλήθη α- 

ποβλέπουν στην η- 

μέρα κατά την οποία 

θα ξαναφανεί «προς 

σωτηρίαν». 

Τον λατρεύεις και 

συ σαν Σωτήρα σου; Θα τον καλωσορίσεις 

όταν ξανάρθει; 

Τον έχεις δεχθεί διά της πίστεως; 

Αν όχι, ταπεινά δέξου 

Τον τώρα, ναι τώρα!! 

ΑΠΟ όλη την Ιουδαία, τη μέρα 

της γεννήσεως του Κυρίου μας Ι- 

ησού Χριστού εκείνοι που κερδίζουν 

αμέριστη την συμπάθειά 

μας, και ταυτόχρονα σταθήκανε 

και οι πιο τιμημένοι από τον Θεό, 

είναι οι φτωχοί ποιμένες. Από το 

μεγαλόσημο και πομπώδες ιερατείο, 

με την τόση σοφία και ε- 

ξουσία, από τους λευίτες και 

τους νομικούς από τους γραμματείς 

και τους φαρισαίους, κανένας 

δεν αξιώθηκε από τον Θεό 

παρά μονάχα αυτοί οι απλοί και 

ταπεινοί ποιμένες. 

Γύρω από τη θρακιά που ή- 

τανε αναμμένη για να τους προφυλάξει 

από την παγωνιά της 

νύχτας, παρακολουθώντας τα 

πρόβατά τους, σιγοκουβέντιαζαν. 

Δεν ξέρουμε τι λέγανε. Μα 

δεν αποκλείεται να μιλούσαν για


την προσδοκία του λαού και ό- 

λης της ανθρωπότητας. Σ’ αυτούς 

τους απλοϊκούς ανθρώπους 

ο Θεός με τους αγγέλους 

του έστειλε το μήνυμα να πάνε 

να προσκυνήσουν πρώτοι αυτοί 

τον Σωτήρα του κόσμου. 

Αν όμως θελήσεις 

να μάθεις γιατί 

ο Θεός διάλεξε αυτούς 

τους φτωχούς 

τσοπάνηδες, δεν 

θα δυσκολευθείς 

να βρεις την απάντηση. 

Ήτανε οι μόνοι 

άγρυπνοι. Ή- 

τανε οι μόνοι που 

δεν κοιμόντουσαν. 

Ίσως δε ήτανε και 

οι μόνοι που είχανε την διάθεση 

να αφήσουν τα πρόβατά τους σε 

κίνδυνο για να τρέξουν να προσκυνήσουν 

τον αναμενόμενο 

Σωτήρα. 

Είναι γεμάτη η Καινή Διαθήκη 

από το «αγρυπνείτε». Μακάριος 

θα είναι ο δούλος, μας λέγει ο 

Κύριός μας, που όταν θα έλθει, 

γιατί θα ξαναέλθει στη γη μας, 

και ο καιρός είναι τόσο κοντά, θα 

τον εύρει αγρυπνούντα. Δυστυχώς, 

ο λαός του Θεού, η Εκκλησία 

Του σήμερα, σαν και τότε 

κοιμάται, και όταν θα έλθει ο Κύριος 

θα βρει ανθρώπους που ά- 

γρυπνοι με αγνότητα και προσμονή 

θα τον περιμένουν με α- 

ναμμένες τις λαμπάδες; Και γιατί 

και εμείς να μην είμαστε με αυτούς, 

σαν τότε με τους ποιμένες 

που αξιώθηκαν 

μιας τόσο μεγάλης 

τιμής; 

«ΑΛΛΑΛΑ- 

ΞΑΤΕ εις τον Κύριον, 

πάσα η γη. 

Δουλεύσατε εις τον 

Κύριον εν ευφροσύνη. 

Έλθετε ενώπιον 

Αυτού εν α- 

γαλλιάσει. Γνωρίσατε, 

ότι ο Κύριος 

είναι ο Θεός. Αυτός έκαμεν ημάς, 

και ουχί ημείς. Ημείς είμεθα λαός 

αυτού, και πρόβατα της βοσκής 

αυτού. 

Εισέλθετε εις τα πύλας αυτού 

εν δοξολογία, εις τας αυλάς αυτού 

εν ύμνω. Δοξολογείτε Αυτόν, 

ευλογείτε το όνομα Αυτού. 

Διότι ο Κύριος είναι αγαθός. 

Εις τον αιώνα μένει το έλεος αυτού, 

και έως γενεάς και γενεάς η 

αλήθεια Αυτού!!» 

(ΨΑΛΜΟΣ Ρ΄ Ψαλμός δοξολογίας)


Ένα κρύο χειμωνιάτικο 

βράδυ, ένας ιεροκήρυκας έφθασε 

σε μια πόλη που είχε προσκληθεί, 

για μια σύντομη σειρά 

κηρυγμάτων. Επειδή ο αέρας 

φυσούσε δυνατά και το χιόνι 

τον εμπόδιζε να 

φθάσει στο ξενοδοχείο 

που θα έ- 

μενε, χτύπησε 

στην τύχη μια 

πόρτα, για να βρει 

καταφύγιο. Στην 

κυρία που του ά- 

νοιξε, ρώτησε: 

--Με συγχωρείτε, 

μήπως σ’ 

αυτό το σπίτι κατοικεί 

ο Χριστός; 

--Όχι, απάντησε 

σαστισμένη η γυναίκα. 

Όμως περάστε μέσα, γιατί βρέχει. 

--Λυπούμαι, απάντησε ο ιεροκήρυκας. 

Δεν μπορώ να μπω 

κάπου που δεν κατοικεί ο Χριστός. 

Και συνέχισε το δρόμο του, 

αφού έδωσε στην έκπληκτη κυρία 

το επισκεπτήριό του. 

Οι συναθροίσεις του σ’ αυτή 

την πόλη ήταν πολύ ευλογημένες. 

Στο τέλος μάλιστα μιας εξ 

αυτών, μια κυρία τον πλησίασε, 

που με λόγια πολύ συγκινημένα 

του δήλωσε ότι ήθελε 

να δώσει την καρδιά 

της στον Χριστό. 

--Δεν με αναγνωρίζετε; 

Είπε. 

Είμαι η κυρία, που 

το βράδυ που χιόνιζε 

χτυπήσατε την 

πόρτα μου και με 

ρωτήσατε *αν κατοικούσε 

στο σπίτι 

μου ο Χριστός*. 

Πόσο με έλεγξαν 

τα λόγια σας! Ούτε 

στο σπίτι μου, ούτε στην καρδιά 

μου κατοικούσε. Τώρα ό- 

μως….. 

Αλήθεια! Αν άνοιγες την 

καρδιά σου να μπει ο Χριστός 

(Αποκάλυψη γ/20), τότε και το 

σπίτι σου θα ήταν εύκολο να 

του ανοίξεις.


Μυστήριο κατέβηκαν στη γης όλα τα ουράνια 

Μορφήν ανθρώπου έλαβε μονογενής Υιός 

Στη φάτνη μέσα βρίσκεται στην πιο μεγάλη αφάνεια 

Για να πλουτίσει τους φτωχούς έγινε Αυτός φτωχός. 

Αγγέλων πλήθη, στρατιές κάτω στη γης γυρίζουν 

Και ψάλλουνε με θρίαμβο τραγούδι τ’ ουρανού: 

«Χαρείτε άνθρωποι στη γη! Για σας τώρα αρχίζουν 

Τα προ αιώνων Σχέδια του Λόγου του Θεού!» 

Όλα τα πλάσματα στη γη χαρά φως ας σκορπίσουν 

Μύριες φωνές ολόγλυκες στον κόσμο ας σαλπίσουν 

Το ανέλπιστο μυστήριο που έκαμε ο Θεός: 

Για ν’ ανεβάσει στ’ ουρανού τον θρόνο τους ανθρώπους 

Έστειλε κάτω τον Υιό, σε αγνής Παρθένου κόλπους, 

Και ντύθηκε τον άνθρωπο, να τον δοξάσει Αυτός! 

Δεν μας αφήνει ανυπεράσπιστους 

Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής... ηθέλησε να απολύσει αυτήν κρυφίως. 

(Ματθ. α΄19) 

H παρθένος Μαρία άκουσε το 

μήνυμα που, από τον Θεό, ο άγγελος 

Γαβριήλ μετέφερε σ' αυτήν και αντιλήφθηκε 

καλά τη σημασία του, ότι 

δηλαδή εκείνη η ταπεινή και ά- 

σημη παρθένος είχε γίνει το 

σκεύος εκλογής του Θεού για να 

φέρει στον κόσμο τον αναμενόμενο 

Μεσσία. Παρόλο όμως που αντιλήφθηκε 

το μήνυμα του Θεού, της ή- 

ταν τελείως αδύνατο να συλλάβει 

τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν 

κατορθωτό. 

Όταν όμως, με το στόμα τού 

αγγέλου, ο Θεός τής έδωσε απάντηση, 

εκείνη το δέχτηκε. Εκείνο


που, από ανθρώπινη άποψη, ήταν 

ακατόρθωτο, με ενέργεια του Πνεύματος 

Αγίου θα γινόταν κατορθωτό. 

Πώς ακριβώς; H Μαρία δεν 

μπορούσε να το φανταστεί. Αυτό ό- 

μως δεν ήταν δικό της πρόβλημα, 

αλλά του Θεού. Εκείνη, το μόνο που 

έπρεπε να κάνει ήταν να το δεχτεί, 

όπως κι έγινε. Υποτάχτηκε ολοκληρωτικά 

και χωρίς να προβάλει την 

παραμικρή αντίρρηση στο θέλημα 

του Θεού, λέγοντας, 

"Ιδού η δούλη τού Κυρίου, 

γένοιτο εις εμέ 

κατά τον λόγον σου". 

Από εκείνη τη 

στιγμή τα πράγματα 

άλλαξαν ριζικά για 

την παρθένο Μαρία. 

Μέχρι τότε ήταν η 

χαριτωμένη και σεμνή 

κοπέλα της 

Ναζαρέτ, που η ακεραιότητα 

του χαρακτήρα 

της, την έ- 

κανε να αποκτήσει 

την εκτίμηση των γνωστών, φίλων 

ή συγγενών της ήταν ακόμα η 

εκλεκτή κοπέλα που απέκτησε τη 

συμπάθεια, την αγάπη και τη βαθιά 

εκτίμηση του Ιωσήφ, σε βαθμό να 

την προτιμήσει για μελλοντική σύζυγό 

του. Από την επίσκεψη όμως 

του αγγέλου τα πράγματα άλλαξαν 

τελείως για την ταπεινή παρθένο 

τής Ναζαρέτ. 

Για κείνη την κοπέλα που μέχρι 

πριν λίγο επικρατούσε μια πολύ 

καλή γνώμη στη μικρή πόλη, όταν 

το πράγμα θα γινόταν φανερό, θα 

άρχιζαν οι ψίθυροι, τα υπονοούμενα, 

οι λοξές ματιές και η περιφρόνηση 

από τους γείτονες, τους 

φίλους ή τους γνωστούς της που 

κατοικούσαν στη Ναζαρέτ. Ποιος 

θα πίστευε στα λόγια τής Παρθένου 

ότι άγγελος Κυρίου την είχε 

επισκεφτεί κι ότι το 

παιδί που επρόκειτο 

να γεννηθεί είχε 

συλληφθεί με ενέργεια 

του Αγίου 

Πνεύματος; 

Κι αν ακόμη από 

ευγένεια δεν το έλεγαν 

μπροστά της, ό- 

μως μέσα τους ο- 

πωσδήποτε θα σκέφτονταν 

πως η αφήγηση 

της Μαρίας για 

επίσκεψη αγγέλου ή- 

ταν μόνο μια φανταστική 

δικαιολογία για να καλυφθεί 

η αμαρτία. 

Αν όμως οι σχέσεις της με 

τους γύρω άλλαζαν ριζικά, οι 

σχέσεις της με τον Ιωσήφ, τον 

μελλοντικό σύζυγό της, επηρεάζονταν 

σε μεγαλύτερο βαθμό. Ε- 

ξάλλου αυτός ήταν ο άμεσα θιγόμενος 

από το γεγονός. Αν οι άλλοι 

μπορούσαν, επιτέλους, να αδιαφο-


ρήσουν, στον Ιωσήφ αυτό ήταν α- 

δύνατο. Έπρεπε να αντιμετωπίσει 

την κατάσταση και να πάρει μια 

σαφή θέση. Θα πίστευε στην αφήγηση 

της παρθένου Μαρίας, ότι 

όλα έγιναν με ενέργεια του Πνεύματος 

Αγίου; Ή θα τα θεωρούσε 

σαν γυναικείες φλυαρίες; 

Αν έκαμε το πρώτο, θα έ- 

πρεπε να προστατεύσει την τιμή 

της, θα έπρεπε να την καλύψει με 

το όνομά του, επισπεύδοντας 

τον γάμο τους. 

Αν έκανε το δεύτερο, 

αν δεν πίστευε στην ε- 

ξήγηση της Παρθένου, 

θα έπρεπε να ξεχωρίσει 

τη θέση του και να ακολουθήσει 

τη νόμιμη διαδικασία 

που πρόβλεπε ο 

νόμος τού Θεού. Δύσκολη 

απόφαση για τον 

Ιωσήφ. Μεγάλο το δίλημμα 

που είχε να αντιμετωπίσει. 

Η παρθένος Μαρία 

με την οποία είχαν συνδεθεί με αρραβώνα, 

του ανήγγειλε ότι είχε 

μείνει έγκυος με ενέργεια Πνεύματος 

Αγίου. Κάτι που δεν είχε 

γίνει και δεν είχε ακουστεί ποτέ 

στο παρελθόν. 

O Ιωσήφ δεν μπορούσε να 

δεχτεί σα βάσιμη την εξήγηση 

που του έδωσε η Παρθένος. Παρόλα 

αυτά όμως, δεν θέλησε να α- 

κολουθήσει τη σκληρή διαδικασία 

που σε βεβαιωμένες περιπτώσεις 

ο νόμος πρόβλεπε. Ο νόμος τού 

Θεού τόνιζε ότι σε περίπτωση που 

μια αρραβωνιασμένη κοπέλα μείνει 

έγκυος από άλλον άνδρα, πρέπει να 

φερθεί στην πύλη της πόλης, 

μπροστά στους πρεσβυτέρους και 

να θανατωθεί με λιθοβολισμό 

(Δευτ. κβ/20-21). 

O Ιωσήφ σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί 

μια άλλη διάταξη του νόμου, 

σύμφωνα με την ο- 

ποία ο άντρας που έ- 

παιρνε μια κοπέλα για 

σύζυγό του μπορούσε να 

τη χωρίσει, δίνοντας 

χρηματική αποζημίωση 

σ' αυτήν, εφ' όσον έβρισκε 

κάτι σ' αυτήν που 

δεν του άρεσε (Δευτ. 

κδ/2). 

Αλλά γιατί ο Ιωσήφ 

προτίμησε τη δεύτερη, 

την πολύ πιο ελαστική 

για την παρθένο 

Μαρία οδό; Ίσως θα ι- 

σχυριστεί κάποιος, ότι η βαθιά ε- 

κτίμηση και η αγάπη που έτρεφε 

προς τη μνηστή του, τον οδήγησαν 

σ' αυτή την απόφαση. Αν και δεν 

μπορούμε να αποκλείσουμε την 

επιρροή των συναισθημάτων του 

στην απόφαση που έλαβε, παρόλα 

αυτά, όπως η Αγία Γραφή τονίζει, η 

δικαιοσύνη του Ιωσήφ ήταν εκείνη 

που έπαιξε τον κύριο ρόλο σ' αυτή 

την απόφασή του. Ο ευαγγελιστής


Ματθαίος περιγράφοντας το περιστατικό 

αναφέρει τα εξής: "Ιωσήφ 

δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων, 

και μη θέλων να θεατρίσει αυτήν, 

ηθέλησε να απολύσει αυτήν κρυφίως." 

(Ματθ. α/19). 

Επειδή ήταν δίκαιος δεν θέλησε 

να την ρεζιλέψει, φέρνοντάς 

την στην πύλη για λιθοβολισμό. 

Επειδή ήταν δίκαιος έπρεπε 

με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να 

λάβει υπόψη του και να ελέγξει 

όλα τα στοιχεία που του προσφέρονταν. 

Και τα στοιχεία που είχε 

υπόψη του, φαίνεται ότι δεν τον έ- 

πειθαν τελείως. 

Όσο ακατανόητη κι αν του 

φαινόταν η εξήγηση που του έδωσε 

η Παρθένος, γνώριζε ότι η μνηστή 

του ήταν μια τίμια και πολύ ευσεβής 

κοπέλα, που δεν συνήθιζε να 

προφέρει φλυαρίες, και που δεν 

του είχε δώσει ποτέ στο παρελθόν 

αφορμή για κάτι. Η απόφαση του Ι- 

ωσήφ δείχνει ότι είχε κάποιον ενδοιασμό 

μέσα του σε σχέση με πιθανή 

ενοχή της Παρθένου. 

Πριν όμως προλάβει να βάλει 

σε εφαρμογή τις σκέψεις και την α- 

πόφασή του ο Ιωσήφ, ήρθε η 

φωνή του Θεού: «Ενώ δε αυτός 

διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος 

Κυρίου εφάνη κατ' όναρ εις αυτόν, 

λέγων, Ιωσήφ υιέ του Δαβίδ, μη 

φοβηθείς να παραλάβεις Μαριάμ 

την γυναίκα σου - διότι το εν αυτή 

γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Α- 

γίου." (Ματθ α/20). 

Δεν μπορούσε ν' αφήσει ο 

Θεός ανυπεράσπιστη εκείνη την 

κοπέλα, που χωρίς κανένα δισταγμό 

υποτάχτηκε ολοκληρωτικά 

στο θέλημά Του, όπως ποτέ 

δεν άφησε ανυπεράσπιστους όλους 

εκείνους που πιστά Τον ακολούθησαν. 

Ο άγγελος του Θεού παρουσιάστηκε 

στον Ιωσήφ για να προλάβει 

λαθεμένες ενέργειες και 

να τον βοηθήσει να κατανοήσει ε- 

κείνο που από ανθρώπινη άποψη 

φαινόταν ακατανόητο. 

H παρθένος Μαρία δεν είχε 

παραβεί καμιά εντολή του Θεού, 

γι' αυτό ο Ιωσήφ μπορούσε ήσυχος 

να την παραλάβει, χωρίς να φοβηθεί 

ότι μ' αυτό τον τρόπο θα 

παρέβαινε ο ίδιος κάποια εντολή 

του Θεού. H Μαρία συνέχιζε να 

είναι τίμια και αγνή παρθένος. 

Ο Ιωσήφ τότε, υπακούοντας 

στην παραγγελία τού αγγέλου, 

παρέλαβε τη Μαρία. Έτσι δημιουργήθηκαν 

οι συνθήκες για να 

θεωρηθεί από τον κόσμο ως παιδί 

του Ιωσήφ, αυτό που είχε συλληφθεί 

με ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. 

Ο Θεός, λοιπόν, δεν αφήνει α- 

νυπεράσπιστο κανέναν άνθρωπο 

που δέχεται να υποταχθεί ολοκληρωτικά 

στο θέλημά Του και να 

Τον ακολουθήσει πιστά.

2017-12 GrkDec

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?