Wojsko i Technika Historia nr specjalny 2/2018 short

Tomasz Szlagor
Wataha Zemkego.
2
56. Grupa Myśliwska USAAF
Pod koniec lutego 1944 r. Amerykanie
zintensyfikowali kampanię przeciwko
Luftwaffe. Myśliwce VIII Fighter Command,
wśród których nadal prym wiodła
56. FG, zapuszczały się coraz dalej w głąb
Rzeszy, wybijając niemieckie myśliwce
w powietrzu i na ziemi. Stawką w tej batalii
było zdobycie panowania na niebie
nad okupowaną Europą, co uważano
za warunek powodzenia planowanej
na czerwiec inwazji na kontynent.
Tymczasem w 56. FG coraz więcej pilotów osiągało
koniec tury operacyjnej, która w tamtym czasie
trwała 200 godzin lotów bojowych. Pułkownik
Zemke, dowódca jednostki, wspominał:
Przez jakiś czas wydawało się, że zabraknie nam
doświadczonych pilotów. Rozmawiałem o tym z Gabreskim.
Gabby nadal miał kontakt z Polakami, z którymi
latał w RAF. (…) Ci ludzie walczyli od czasu, gdy Niemcy
najechali ich kraj. Po tym, jak wylatali bojowo wiele godzin
i zebrali sporo zestrzeleń, RAF uznał, że potrzebują
odpoczynku. Oni jednak uważali inaczej i zaoferowali
swoje usługi nam. Będąc pod ich wrażeniem, szczególnie
tykowatego z wyglądu, wygadanego Mike’a Gładycha,
załatwiłem sprawę z Kepnerem [dowódcą VIII Fighter
Command – przyp. aut.] i nie żałowałem tego. Z czasem
wieści rozniosły się wśród innych odesłanych na odpoczynek
Polaków i w końcu mieliśmy ich tylu, że wystarczyło
na obsadzenie dwóch sekcji w dywizjonie Gabby’ego.
To była zwariowana, gadatliwa ekipa, ale jedną rzecz
mieli wspólną – zaciekłą nienawiść do wroga, który okupował
ich ojczyznę. Wszyscy nosili mundury i stopnie
RAF, który płacił im żołd 1 .
66
W tym czasie F/Lt (kpt.) Bolesław „Mike” Gładych
miał w dorobku osiem zestrzeleń, zdobytych w latach
1941–1943 w dywizjonach 303. i 302. Okoliczności
jego przejścia do USAAF wydają się nie do końca jasne.
Według jednej z wersji wydarzeń jesienią 1943 r. Gładych
omal nie zestrzelił samolotu, którym podróżował
sam premier Winston Churchill, za co został odsunięty
od lotów bojowych. W każdym razie kiedy do Northolt
zawitał Lt.Col. Gabreski, szukając uzupełnień dla
56. FG, Gładych nie zastanawiał się długo i 2 lutego
1944 r. razem z W/Cdr (płk) Aleksandrem Gabszewiczem
dołączyli (ten drugi na krótko) do dywizjonu
Gabreskiego. W połowie marca stawił się F/Lt Tadeusz
Andersz, a wkrótce potem F/Lt Zbigniew Janicki,
F/Lt Witold Łanowski, S/Ldr (maj.) Kazimierz Rutkowski
i S/Ldr Tadeusz Sawicz.
Wiosenna ofensywa
W dniach 20–25 lutego RAF i USAAF przeprowadziły
serię nalotów na ośrodki przemysłu lotniczego w Rzeszy.
Operacji nadano kryptonim „Argument”. 20 lutego
8. AF po raz pierwszy wysłała jednorazowo ponad
tysiąc bombowców. Ich eskorta liczyła 94 Lightningi,
668 Thunderboltów i 73 Mustangi. Tego dnia 56. FG
po raz pierwszy leciała wyposażona w podkadłubowe
zbiorniki na 150 galonów (568 litrów) paliwa.
Aby zwiększyć ich pojemność bez jednoczesnego
zmniejszania prześwitu pod samolotem, nadano
im charakterystyczny, owalny przekrój poprzeczny.
Ten dodatkowy zapas pozwalał wydłużyć czas lotu
o około kwadrans, co umożliwiało dotarcie na odległość
350 mil (około 564 km) od bazy jednostki w Halesworth
– w rejon Hanoweru, Frankfurtu nad Menem
czy nad przedmieścia Hamburga.
Zespół A ze składu 56. FG osłaniał wyprawę zmierzającą
nad Lipsk, Bernburg i Oschersleben, dołączając
do Latających Fortec nad zatoką Zuider Zee na wybrzeżu
Holandii. Na północny wschód od Minden Lt.Col.
Gabreski poprowadził swój dywizjon do ataku na grupę
Bf 110. On, Lt. Robert Johnson i Lt. Donavon Smith
Major Gerald „Jerry” Johnson, jeden z czołowych asów 56. FG (16½ zwycięstwa) startuje swoim P-47D-15 (n/s 42-76249).