سندیکاها در دوران بحران سرمایه‌داری و نیاز به استراتژی انقلابی

سندیکاها در دوران ‏بجببجحران سرمایه داری گروه تئاتر ا گزیت راب سول
روسای کارخانه ها ‏«تصمیمات دشوار»‏ ابجتبجخاذ کنند؟ به ‏مجممجحض اینکه رهبرببرران سندیکا با کم رو ‏بىیبىی رفتند تا
توافقی را درباره ی دستمزد پایبنیبنن تر و شرایط بدتر پیشنهاد کنند،‏ کارفرمایان با ‏همھهممدسبىتبىی فرمانبرببرردارانه ی
سندیکا از این فرصت ‏بهنبههایت استفاده را کردند تا ببریبررجمحجممانه نبریبرروی کار را ‏بجتبجحت فشار بگذارند.‏ ا کنون
غول های صنعت خودرو سودهای کلان کسب می کنند،‏ در حالىللىی که رهبرببرران سندیکا ‏همھهممچون بره درباره ی
نبود انصاف گلایه می کنند.‏
‏بمنبممی دانیم که آیا مدیسون و دیگر مقامات ‏بمتبممام وقت رسمسسممی سندیکا هم به خاطر پذیرش چنبنیبنن توافقات
شومی تبرنبرزلىللىی در حقوق و شرایط خود داشته اند؟
هیچ مبریبرزابىنبىی از توسل به کارفرمایان کاری از پیش ‏بجنبجخواهد برد.‏ گوش آبهنبهها به هیچ چبریبرز بدهکار نیست.‏ تنها
چبریبرزی که به آن گوش می کنند کنش قهرآمبریبرز است.‏ این چبریبرزی است که به آن نیاز است،‏ نه ‏«به تدرتحیتحج
جاری شدن»‏ از بالا.‏ متاسفانه وضعیت صنعت خودرو منحصر به فرد نیست.‏ رهبرببرران سندیکا به نام
‏«رئالیسم»‏ طی سلسله ای از توافقات که میلیون ها کارگر را چه در ‏بجببجخش خصوصی و چه در ‏بجببجخش دولبىتبىی
پوشش می دهد،‏ به فروش شرایط و مقررات کاری کارگران شتافتند.‏
نیاز به مبارزه
این عمل تسلیم از سوی رهبرببرران ‏مجممجحافظه کار سندیکا در رویارو ‏بىیبىی با چنبنیبنن ‏جمحجممله ی ببریبررجمحجممانه ای ‏بجببجحرابىنبىی جدی
برای تشکیلات کارگری به وجود می آورد.‏ ‏بجتبجحت چنبنیبنن شرایطی سندیکاها یا تشکیلابىتبىی قهرآمبریبرز و مبارز در
برابر سرمایه داری می شوند و یا به سادگی تسلیم می شوند و به قول رهبرببرر سوسیالیست آمریکابىیبىی،‏ خود را
تبدیل به ‏«عاملان کارگری سرمایه»‏ می کنند.‏
ا گر کارگران ‏بجببجخواهند ‏بمنبممابىیبىی از آینده ی خود ‏بجتبجحت سلطه ی سرمایه داری را ببینند،‏ لازم نیست چندان
دورتر از جنوب اروپا را نگاه کنند که سال هاست برادران و خواهران شان با ‏جمحجمملات ددمنشانه روبرو
هستند.‏ و ‏همھهممچنان ‏جمحجمملات بر سرشان می بارد.‏ در شرکت خودروسازی فیات،‏ بزرگ ترین کارفرمای ایتالیا،‏
روسا درگبریبرر ‏جمحجممله ای ببریبررجمحجممانه به نبریبرروی کارشان شده اند که توافقات ‏جمججممعی را پاره کرده و سندیکای اصلی
را دیگر به رسمسسممیت ‏بمنبممی شناسند و اخراج ها و ‏«بجتبججدید سازمان»‏ گسبرتبررده ای را به ابجنبججام می رسانند.‏ به هوش
باشید کارگران بریتانیابىیبىی!‏ این در دستور کار کشور ما برای دوران آینده قرار دارد.‏
هر کارگری می داند که این وضعیت بدتر از آن است که تا کنون ‏بجتبججربه کرده اند.‏ رفاه،‏ هر چند گذرا،‏
ا کنون برای ‏همھهممیشه ناپدید شده است.‏ البته بسیاری از کارگران کورسوی امیدی دارند که دوران ‏بهببههبرتبرری
باز خواهد گشت.‏ متاسفانه این امید واهی است.‏ با توجه به زوال و افول سرمایه داری بریتانیا و جهان،‏
اوضاع بسیار بسیار بدتر از این شرایط کنوبىنبىی خواهد شد.‏ این ‏بجببجحران چرخه ای معمولىللىی نیست،‏ بلکه
١٧