Edukacja dla bezpieczeństwa

PODSTAWY PIERWSZEJ POMOCY
Jeżeli poszkodowany nie reaguje na bodźce
dotykowe i dźwiękowe, istnieje ryzyko, że jest
nieprzytomny i może mieć niedrożne drogi
oddechowe lub wymagać resuscytacji.
Należy wówczas:
1. wołać o pomoc („ratunku”, „wypadek”)
a – jeżeli są świadkowie –
2. wskazać konkretną osobę, aby podeszła,
bo będzie potrzebna;
3. udrożnić drogi oddechowe w pozycji
zastanej (w tym celu jedną dłonią chwycić
za żuchwę – nigdy pod brodę, drugą
umieścić na czole i płynnym ruchem
odchylić głowę poszkodowanego do tyłu;
jest to tzw. rękoczyn czoło–żuchwa);
4. pochylić się nad osobą poszkodowaną
i przy bliżyć swoją skroń do jej nosa
oraz ust;
5. liczyć powoli do dziesięciu i w tym czasie
starać się:
– zobaczyć ruchy klatki piersiowej /
przepony,
– usłyszeć wdechy i wydechy,
– wyczuć ciepło wydychanego powietrza.
Jeżeli w czasie 10 sekund usłyszymy dwa
oddechy, wówczas stwierdzamy, że poszkodowany
oddycha.
Jeżeli w czasie 10 sekund stwierdzimy brak
oddechu lub jeden oddech, wówczas stwierdzamy
bezdech lub oddech niewydolny,
wzywamy pogotowie i rozpoczynamy resuscytację
krążeniowo-oddechową (RKO).
Oddech ocenia się po udrożnieniu dróg
oddechowych oraz poluzowaniu lub zdjęciu
odzieży z szyi poszkodowanego.
Przed udrożnieniem dróg oddechowych
należy usunąć widoczne ciała obce utrudniające
oddychanie.
Oddech sprawdza się przy zaangażowaniu
zmysłów WSC: wzroku, słuchu i czucia, czyli
widzę ruchy klatki piersiowej lub pracę przepony,
słyszę oddech i czuję na skroni ciepło
wydychanego powietrza.
niewyczuwalny.
38