Mustafa Yörü. İsaq quşu

– Heç. Dediklərinə görə, Hacı Kırına oba qurublar...
– Nə olsun ki, burada qəribə nə var axı? İlk dəfə deyil ki... Hər
zaman belə şeylər olmur məgər?
Gənc satıcı bu suallar qarşısında bir az hirsli şəkildə:
– Yox, elə deyil, bu, başqa məsələdir, – deyərək hirsli şəkildə cavab
verdi.
Rüstəmbəy yenidən diqqətli kitabı yarımçıq qaldığı yerdən oxumağa
başlamaq istəyirdi ki, birdən-birə fikirini dəyişib soruşdu:
– Bunun nəyi başqadır ki?
Cavan satıcı Rüstəmbəyin bu suallarından xilas olmaq üçün tələsik
cavab verdi:
– Digərlərindən fərqi budur: Obanın bəyinin bir qızı varmış. O
qədər gözəl imiş ki, görənlərin dili tutulmuş, gözü yumurta ağı kimi
qara yerə tökülürmüş!
Rüstəmbəy əlini havada oynatdı:
– Yaxşı görək sən də! Bu millət birinci dəfədir belə bir qız görür?
– Allah bilir bu qız hansı gözəlliyə sahibdir ki, onun haqqında bir
eşidən eşitdiklərinə min də qatıb başqalarına danışır.
– Onsuz da boş, avara işlərlə məşğul olan millətə nə danışılsa,
onu başqalarına da yayacaq, sahibsiz millətə elə belə əyləncələr lazımdır
da! Həm də... sənin işin-gücün var axı... Dükanı buraxıb hara gedirsən,
ay avara?
Gənc satıcı sahibinin bu təhqirlərinə dözə bilmədi:
– Ağa, əlbəttə sənin evlənmək, ev sahibi olmaq kimi qayğıların
yoxdur. Həyatda ancaq oxu, oxu, oxu... Axırı nə olacaq? İndi də baş
verənlər sənə lazımlı deyil, əlbəttə, bu işlər bizim kimi avara və axmaqlara
layiqdir. Ancaq bu, təkcə qızın gözəlliyi məsələsi deyil ki...
Ona görə də bizə belə rişxəndlə baxıb bu cür sözləri söyləməyiniz
əbəsdir.
Satıcının bu sözləri Rüstəmbəy ağanı hiddətləndirdi.
– Bəs onda nədir bu mühüm məsələ?
Cavan oğlan son nöqtəni qoyub dərhal çıxıb gedə bilmək üçün
qısaca danışdı:
– Ağa, qızın atası obanın bəyidir. Qıza o qədər elçi düşənlər var
ki... Ancaq qız onlardan heç birini qəbul etmir, uyğun olmadığını deyir.
Özünə uyğun olacaq adam üçün şəhər-şəhər, oba-oba gəzir. Bu
elə bir igid olmalıdır ki, bəy qızının atına qalib gələ, oxunu keçərək
9