وضعیت، گروه تئاتر، سیاست

قطبىببىی در تئاتر هستیم.‏ از طرفىففىی برخی گروهای مستقل ‏همھهممچون اسکو ‏بىیبىی ها بدون هیچ ‏جمحجممایت
مالىللىی از طرف حکومت ‏بهپبههلوی حضور داشتند که در مقاطعی به دلیل عدم ‏جمحجممایت از کار کردن
باز ماندند.‏ در عبنیبنن حال گروهی دیگر ‏همھهممچون گروه کارگاه ‏بمنبممایش ایران بصورت کاملاً‏ عیان و
واضح از بنیاد فرح ‏جمحجممایت میشدند.‏ در واقع شاخه ای از تئاتر را می بینیم که توسط حا کمیت
به ‏لحللححاظ اقتصادی ‏جمحجممایت میشد.‏
‏همھهممزمان با انقلاب ایران،‏ هبرنبرر و به طبع اون تئاتر به ‏مجممجحاق مبریبررود.‏ اصولاً‏ انقلاب ‏همھهممچبنیبنن تاثبریبرری را
بر هبرنبرر میگذارد.‏ چرا که در شرایط انقلاب،‏ هبرنبرر اصولاً‏ ضرورت ندارد.‏ چون تئاتر بزرگ در
صحنه است،‏ در میدان است در خیابان است.‏ در واقع هبرنبرر در شرایط انقلاب تبدیل میشود به
هبرنبرر شعاری.‏ هبرنبرر انقلاب هبرنبرری کم مایه است،‏ زیبابىیبىی شناسی انقلاب،‏ زیباشناسی کم مایه ای
است،‏ ‏همھهممون چبریبرزی که حا کمیت ما بعد از 40 سال ‏همھهممچنان در حال باز تولید آن است.‏ تئاتری
که ما امروز میخواهیم درباره ی آن حرف بزنیم تئاتری است که از دهه ی 70 به
بعد در ایران دوباره از نو شکل گرفت:‏
یعبىنبىی ‏همھهممبنیبنن ئئاتری که امروز به ما رسیده است،‏ یعبىنبىی تئاتری که ‏مجممجحصول یک انقطاعِ‏ تاربجیبجخی به
واسطه ی انقلاب،‏ یک خاموشی یا فطرت به واسطه ی جنگ و سرکوب های سیاسی دهه ی 60 و
یک شروع تازه به واسطه ی شکل جدیدی از گفتمان با دنیای جدید است.‏ یعبىنبىی تئاتری که در
واقع آلودگی اش با سرمایه آغاز شد.‏ ما درباره ی این تئاتر میخوابمیبمم حرف بزنیم.‏
تا اوایل دهه ی 70 هنوز بارقه های هبرنبرر انقلابىببىی و یا ‏بمتبمم جنگ در هبرنبرر ایران دیده میشود.‏ از آبجنبججا
که این ‏بجببجحث درباب هبرنبرر تئاتر است بیشبرتبرر روی سخن ما درباره ی تئاتر ایران است.‏ تا اوایل
دهه ی 70 هنوز ردپای سوژه های انقلابىببىی و ‏همھهممچنبنیبنن ‏بمتبمم جنگ ایران و عراق در تئاتر دیده
میشود.‏ هنوز تئاتر اقبال به سویه های رئالیسبىتبىی دارد.‏ ‏بهببههبرتبررین ‏بمنبممونه های آن را می توان در
‏بمنبممایشنامه های مرحوم ا کبرببرر رادی مشاهده کرد.‏ ‏همھهممچنبنیبنن نویسنده هابىیبىی ‏همھهممانند علبریبررضا نادری که
بیشبرتبرر ‏بمنبممایشنامه هابىیبىی با ‏مجممجحوریت جنگ مینوشتند.‏ سرکوب و هژموبىنبىی حکومت ‏مجممجحمدرضا شاه،‏
توده گرابىیبىی و انقلاب های خُرد و کوچک،‏ ‏بمنبممایشنامه های دهقابىنبىی و روستابىیبىی که معمولاً‏ اربابهببهها خون
رعیت را در شیشه کرده اند و یا شهادت طلبىببىی و زنده نگه داشبنتبنن سلحشوربهیبهها و جان فشانیهای
ایرانیان در جنگ ببنیبنن عراق،‏ در ‏بمنبممایشنامه های آن زمان تبدیل به حقیقبىتبىی معنوی و ابدی شده،‏
است.‏
در اینجا لازم است که بازگردبمیبمم به اقتصاد سیاسی جهان در 40 سال پیش:‏
3