Deus Ex Machina. Człowiek, który zniknął - fragment

w pułapkę. Kieliszek za kieliszkiem, piosenka za piosenką,
gubiłem bowiem coraz więcej fragmentów wieczoru – w tym
to, jak dokładnie brzmiał mój zwycięski argument, tak że nad
ranem barek nie nalał mi nawet klina.
A teraz okazało się, że w międzyczasie rozmawiałem jeszcze
o śledztwie.
Na co, do licha, zgodził się Pijany Fingo? – rozmyślałem
panicznie, pocąc się jeszcze obficiej niż w trakcie pościgu. – Co
naobiecywał tym szychom z ShiBan? Rezultaty w ciągu godziny?
Dowóz mordercy do domu? Pewnie jeszcze wziął zadatek, pasożyt
jeden, żeby mieć za co szaleć na serwerach KaChing China!
Niestety, sprawdzenie „czarnej skrzynki” było niemożliwe.
Zamontowany w kapeluszu neuroprzekaźnik, dzięki któremu
możecie czytać te słowa, rejestruje zazwyczaj każdą moją myśl –
wystarczy formułować zdania w odpowiedni sposób. Ale już
dawno temu wziąłem sobie za punkt honoru, żeby nie prowadzić
narracji po pijaku. Za dużo wygmatwanych porażeń. Tfu! – to
znaczy: pogmatwanych wyrażeń.
Zlecenie od szefa B-Link, jednej z największych spółek
Korporacji… oj, to nie mogło być nic dobrego.
Odmówić – postanowiłem. – To jedyne wyjście. Wymigać się.
Odwrócić kota ogonem.
– A zatem wykorzystaliście mój kruchy stan, żeby wymusić
garść obietnic – zmitygowałem, ruszając ponownie za odczytami
wykrywacza. – Co z tego? Jak mówią Japończycy:
w pierwszej kolejce człowiek pije sake, w drugiej sake pije sake,
w trzeciej sake pije człowieka.
– Żadna sake nie obiecała zająć się naszą sprawą – zauważyła
femka ze stoickim spokojem – tylko pan.
– Widać, że dla pani alkohol to tylko coś, czym czyści się
podzespoły. Proszę zrozumieć, ja nie mogę przyjmować zleceń
w ciemno i po pijaku. Biorę wyłącznie takie sprawy, w których
jest szansa na ingerencję kosmitów. Tajemnicze światła i latające
spodki. Sprawy niemożliwe, to mnie interesuje. Nie jako
dziwactwo, mam swoje powody.
17