Deus Ex Machina. Człowiek, który zniknął - fragment

Mentalog #1886/02
09-06-2101
Eurostrada SE/015 – Wiedeń
– Chcę wiedzieć wszystko – oświadczyłem, gdy samochód
wjechał na eurostradę.
Mknęliśmy po rozmiękłym mikroasfalcie pięciopasmowej
SE/015, wyprzedzając co wolniejszych uczestników ruchu.
Należący do Lastövlara pojazd, podobnie jak inne AutoAuta,
prowadził się sam, bez udziału kierowcy, na stałe podłączony do
Kontroli Ruchu. W przeciwieństwie jednak do miejskich autek
– pękatych osobówek w nudnych, nienatarczywych kolorach,
z panelami Cleanergy wystawionymi do światła jak krzemowe
słoneczniki – miał on postać smukłej, chromowanej limuzyny
pociągniętej warstwą ultraczerni, szerokiej na półtora pasa i zbytkownie
długiej. Pierwszy raz w życiu widziałem takie AutoAuto,
ale też nigdy przedtem nie spotkałem kogoś, kto tak desperacko
próbowałby epatować bogactwem. Na masce miał nawet wielką,
świetlistą figurkę anioła z sygilem znanego holo-rzeźbiarza.
Być może właśnie dlatego siedzieliśmy w tym wyłożonym
skórą, klimatyzowanym skarbcu na kółkach – dla prestiżu.
Nie pytałem, jaki inny powód mógłby mieć szef B-Link,
aby nie korzystać w podróży z własnych teleportów, tak samo
jak nie pytałbym producenta eko-parówek, czemu krzywi
się z niesmakiem, gdy ludzie jedzą przy nim hot-dogi. Może
chodziło o niewymiarowe gabaryty CEO? Może o strach
przed byciem dotykanym przez miliardy nanobotów? Tak
czy inaczej, niecałe piętnaście minut wcześniej Lastövlar
opowiadał mi o człowieku, którego rozbił na atomy teleporter
B-Link. W zaistniałej sytuacji ja również wolałem cztery koła
i twardą nawierzchnię.
– Nie można wiedzieć wszystkiego, panie Fingo – odparł
kwaśno. Siedział na końcu limuzyny, za kolejnym szkłem
(tym razem pancernym), tak że nie mogłem mieć pewności,
czy faktycznie znajduje się w aucie. Jeśli tak, musieli go w nim
25