Deus Ex Machina. Człowiek, który zniknął - fragment

Zaciskając ukradkiem kciuki, oddaliłem się od ich małego
centrum multimedialnego i przykucnąłem o cztery drzwi dalej.
W płycie zamontowano tu staromodną klapkę dla zwierząt, na
której osiadło kilka sztywnych, naelektryzowanych włosków.
Uniosłem wykrywacz: odczyty zamigotały jak stroboskop.
Podwinąłem rękaw, sięgnąłem do środka i…
– Kirk Quacker, panie Fingo.
… chwyciłem kotołaka za ogon!
Naszpikowany żelastwem sierściuch szamotał się i drapał,
gdy wyciągałem go za pęk kabli z powrotem na korytarz. Ledwie
rejestrowałem jego trzaski, piski i przegrywane z filmów akcji
przekleństwa. Rzucone z rezygnacją słowa Lastövlara obudziły
ciąg skojarzeń w moim umyśle:
Kirk Quacker – aresztowany aktywista.
Kirk Quacker – megamiejski prorok.
Kirk Quacker – wróg publiczny numer jeden.
Każdy słyszał o Kirku Quackerze. O „człowieku, który
zniknął”. To ten facet z historyjki z morałem, którym w dzieciństwie
straszyli was rodzice. Zły duszek mieszający w transferze
atomów. „Stój prosto i nie wygłupiaj się w teleporcie,
bo wciągnie cię Quacker!”. Cała pięćdziesiątka zaginionych
z mojego archiwum mogła się od niego uczyć, jak zapadać się
pod ziemię, tak aby zostać zapamiętanym na wieki.
– Kirk Quacker? – powtórzyłem z namysłem, wyszukując
przycisk uśpienia za uchem kotołaka. Zwierzę sflaczało w moich
ramionach. – Był ojcem sekty orbitującej wokół waszej technologii,
prawda? Chcieli eksperymentalnie przekraczać granice teleportacji.
Według historyjki Quacker został „rozłożony na atomy i pochłonięty
przez wszechświat”. Rozbity przez teleporter, ale nigdy nie złożony;
ponoć przez awarię kabiny odbiorczej. Istnieje teoria spiskowa, która
głosi, że zrobiliście to specjalnie. Podstawiliście swojego człowieka
i usunęliście Quackera, bo nastawiał ludzi przeciwko wam.
Lastövlar głośno wypuścił powietrze, nadymając policzki.
– Podpisał pan klauzulę poufności, panie Fingo, więc mogę
zdradzić, że to prawda.
23