Deus Ex Machina. Człowiek, który zniknął - fragment

reputację i o mało nie doprowadziło nas do bankructwa. Ale
taka jest cena tworzenia światowej sieci teleportacyjnej. Nie
wszyscy rozumieją trudności, jakie się z tym wiążą.
– A już z pewnością nie Quacker – rzuciłem na zachętę.
A nuż, jak się rozkręci, zdradzi coś, czego nie powinien.
– Quacker… – Zmełł to nazwisko w ustach jak brzydkie
słowo. – Ten człowiek nie mógł się pogodzić z głupim błędem
maszyny. Był przekonany, że jego rozbita na atomy siostra
złączyła się z siłą wyższą, z jakimś… jakimś absolutem mieszkającym
między wymiarami. I że gdyby przedłużyć choć na
sekundę moment materializacji, można by posmakować tej
boskości, stać się jej częścią. Nie było mu trudno znaleźć grupkę
podobnie nawiedzonych wariatów.
Rozłożyłem ręce.
– Ludzie chcą wierzyć, że ich ukochani zasługują na lepszy
los niż wieczne rozbicie w atomowe spaghetti. To naturalna
reakcja, panie Lastövlar.
O dziwo, westchnął i przetarł zmęczone oczy. Nie byłem pewny,
czy zrobił to, bo tkwiły w nim jeszcze resztki człowieczeństwa, czy
może po prostu spadł mu poziom cukru. Pewnie to drugie.
– Prawda jest taka, panie Fingo, że B-Link od początku
ugryzło więcej, niż mogło przełknąć. Nemor pojawił się na
wieki przed swoim czasem, technologicznie rzecz ujmując,
a my mogliśmy go tylko papugować. To nieuchronne, że błądziliśmy
jak dzieci we mgle. Byliśmy na to skazani od chwili,
w której ta zapchlona kocica zniknęła w jednym końcu laboratorium,
a pojawiła się w drugim!
Pokiwałem głową. Imię kotki Clew, podobnie jak suczki Łajki
czy owieczki Dolly, unieśmiertelniła nauka. Pierwszy żywy organizm
skutecznie teleportowany metodą Nemora. Gdyby transfer
jej atomów zawiódł, gdyby padła ofiarą tak popularnych testów na
zwierzętach i wszechświat pochłonął ją jak Samanthę Quacker, nasz
świat wyglądałby pewnie zupełnie inaczej. A tak, od starej kocicy do
Quackera i od Quackera do Kaplana, złapała mnie w sidła kontraktu
ta przeklęta sprawa, z której wciąż nie rozumiałem najważniejszego.
31