Ta Kala Nea - January 2023

2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

161-167 Peel St, North Melbourne 

Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 9:30- 

10:45πμ και 6-7μμ. 

Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11- 

12:15μμ 

185 Warrigal Rd, Oakleigh 

Ελληνικά: Σάββατο 7-8μμ, Κυριακή 9:30- 

10:45πμ. 

109 Wood Street, Templestowe 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ. 

ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ 

55 Kingsway, Kingsgrove 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11πμ 

Αγγλικά: Κυριακή 10-11πμ. 

ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ 

59 Tait St, Renown Park 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο 

του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο. 

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ 

Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ 

ΣΥΔΝΕΥ 

Ελληνικά: Τρίτη 7-7:30μμ και Πέμπτη 2- 

2:30μμ στο 1683 ΑΜ 

ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 

Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από 

τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε 

οποιαδήποτε ώρα. 

Στην Μελβούρνη (03) 9471 4964 

Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700 

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ 

Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου είδους 

πνευματικές δυσκολίες απέναντι 

στην αλήθεια περί Χριστού. 

Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη, 

ένα γράμμα. 

Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να 

το λαβαίνεις ανελλιπώς. 

Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση κάποιου 

φίλου σου ή συγγενούς σου που 

θάθελες να το λαβαίνει. 

Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην 

σβήνεις την διεύθυνσή σου. 

Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας 

στις παρακάτω διευθύνσεις: 

VIC: 

Good News Magazine 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208 

Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους 

προσφοράς. 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET: 

www.GreekFreeChurch.org.au 

Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση 

με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά. 

This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009 

Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, 2023 3 

«Αγαπητοί αναγνώστες, 

Ευχόμεθα από καρδίας κάθε ευλογία παρά Κυρίου, 

Το Νέον Έτος 2023 

Μια ζωή πίστεως, αγιασμού και πνευματικής καρποφορίας κατά το 

θέλημα του Θεού, προς δόξαν του ονόματος Του. Αμήν» 

------------------------------ 

Πολλοί είναι δυστυχώς οι άνθρωποι 

που πιστεύουν στην τύχη. 

Όταν τους ζητήσεις να σου περιγράψουν 

τι ακριβώς είναι και πως 

λειτουργεί, δεν μπορούν να αρθρώσουν 

ούτε μια λέξη πάνω σ’ 

αυτό το θέμα. Το κακό παραγίνεται 

την πρώτη μέρα του χρόνου. 

Πιστεύουν δηλαδή 

πως ορισμένες 

πράξεις 

που γίνονται 

αυτήν την η- 

μέρα έχουν το 

αντίκτυπό τους 

σε όλο το χρόνο 

και ότι η πορεία 

του χρόνου θα φανεί από την 

πρώτη του μέρα. Ένα από αυτά τα 

έθιμα, τα οποία έχουν περισσότερο 

ειδωλολατρική προέλευση, 

είναι και το ποδαρικό. Ανάλογα 

με τον πρώτο άνθρωπο που θα 

πατήσει στο σπίτι τους θα είναι 

και ο καινούργιος χρόνος. Αν είναι 

ένα όμορφο παιδάκι, που έχει και 

τους δύο γονείς του, τότε ο καινούργιος 

χρόνος θα πάει καλά. Αν 

είναι όμως καμιά γριά ζητιάνα, 

που το ένα της πόδι είναι ήδη 

στον τάφο, τότε από την πρώτη 

μέρα θα πρέπει 

να τα βάψουν 

μαύρα. 

Όλοι αυτοί 

οι άνθρωποι 

που δίνουν σημασία 

σε τέτοια 

πράγματα, βασικά 

δεν πιστεύουν 

σε τίποτα, παρά στο ότι ο 

κόσμος και η ζωή γυρίζουν στα τυφλά, 

και ότι το μόνο που μπορεί 

να τον επηρεάσει είναι οι διάφορες 

ανοησίες που κάνουν κάθε 

πρώτη του χρόνου, αρχίζοντας


από την χαρτοπαιξία και τελειώνοντας 

στο σπάσιμο του ροδιού. 

Μα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά 

από ότι νομίζουν οι α- 

φελείς αυτοί. 

Δύο παράγοντες συνθέτουν 

την ζωή. Ο ένας είναι ο Θεός ο Δημιουργός 

του σύμπαντος και Σωτήρας 

των αμαρτωλών, και ο άλλος 

είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, που 

αληθινά στα χέρια του βρίσκεται 

το παρόν του και το μέλλον του, 

όχι γραμμένα, αλλά στην απόλυτη 

διάθεσή του. Ο Θεός είναι όλο α- 

γάπη και προνοεί τα καλλίτερα 

για όλους τους ανθρώπους. Ποτέ 

δεν θέλει το κακό τους, ούτε τον 

πόνο τους, ούτε την δυστυχία 

μας. Μα δυστυχώς δεν μπορεί να 

κάνει τίποτα στη ζωή μας, αν ε- 

μείς δεν τον καλέσουμε, δεν 

στραφούμε προς Αυτόν, δεν ζητήσουμε 

την αγάπη Του και την σωτηρία 

Του. Έτσι πολλές φορές η 

θέληση του Θεού μένει σε αδράνεια 

και εμείς στην απόγνωση, 

περιμένοντας να δούμε την έ- 

κβαση της ζωής μας, από το παιδάκι 

που θα κάνει το ποδαρικό. 

Είναι καιρός να σοβαρευθούμε 

και να αρχίσουμε τον καινούργιο 

χρόνο με τον Θεό. 

Ας ζητήσουμε απ’ Αυτόν να α- 

ναλάβει τη ζωή μας για τον καινούργιο 

χρόνο και να είσθε βέβαιοι 

πως ποτέ δεν θα μετανοήσουμε 

γι’ αυτό. 

Ένας από τους λόγους που είπε 

ο Ιησούς Χριστός για την έλευσή 

Του στη γη είναι ότι: «Δεν ήλθε να 

καλέση δικαίους, αλλ’ αμαρτωλούς 

εις μετάνοιαν» (Λουκά 

ε/32). 

Αυτή είναι η μάλλον περίεργη 

διακήρυξη γιατί σήμερα πιστεύεται 

και διδάσκεται, κακώς, ότι 

πρέπει κανείς να γίνει πρώτα «καλός» 

για να τον καλέσει ο Κύριος 

ημών Ιησούς Χριστός. 

Εάν ο Σωτήρας είχε έρθει να 

καλέσει αυτούς που εκ φύσεως ή 

από προσπάθεια είναι «καλοί» 

και «δίκαιοι», η πρόσκληση θα ή- 

ταν μάταιη γιατί σύμφωνα με την 

Γραφή «δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ 

είς. Δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, 

δεν υπάρχει ουδέ είς» (Ρωμ. 

γ/10-12). 

«Πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν, 

έκαστος εις την οδόν αυτού» 

(Ησαϊας νγ/6).


Εφ’ όσον ο Χριστός ήλθε να καλέσει 

αμαρτωλούς εις μετάνοιαν 

μπορούμε όλοι να απαντήσουμε 

στην πρόσκληση, διότι, «Πάντες 

ήμαρτον και υστερούνται της δόξης 

του Θεού» ((Ρωμ. γ/23). 

Ακόμη ένα περίεργο που είπε ο 

Κύριος για την έλευσή Του είναι 

ότι: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν 

ήλθε να υπηρετηθή αλλά να υπηρετήση 

και να 

δώση την ζωήν 

Του λύτρον αντί 

πολλών» (Ματθ. 

κ/28). 

Όταν ένας ε- 

πίσημος της γης 

πηγαίνει κάπου, πηγαίνει για να 

υπηρετηθεί και όχι για να θυσιάσει 

την ζωή του, για τους υπηκόους 

του. Αλλά ο Κύριος ημών Ιησούς 

Χριστός κατέβηκε από τον 

ουρανό στη γη για να υπηρετήσει 

τα πλάσματά Του και να δώσει τη 

ζωή Του λύτρον αντί πολλών. 

Πόσο πιστά υπηρέτησε, γιατρεύοντας 

τους ασθενείς, καθαρίζοντας 

τους λεπρούς, δίνοντας 

φως στους τυφλούς, ανασταίνοντας 

νεκρούς, βγάζοντας δαιμόνια 

και κάνοντας πολλά άλλα 

θαύματα. 

Πόσο πρόθυμα πρόσφερε τη 

ζωή Του. «Ο Χριστός απέθανε διά 

τας αμαρτίας ημών» (Α΄. Κορινθ. 

ιε/3). Τα λύτρα πληρώθηκαν, η 

θυσία προσφέρθηκε, το χρέος ξοφλήθηκε 

και το έργο τελείωσε για 

όλους όσοι το δέχονται. 

Μιλώντας ακόμη σχετικά με 

την πρώτη Του έλευση ο Κύριος Ι- 

ησούς είπε: «Εγώ ήλθον φως εις 

τον κόσμον» (Ιωάν. ιβ/46). Το 

σκοτάδι της αμαρτίας και απιστίας 

είναι ε- 

πάνω σε όλους 

όσοι δεν γνωρίζουν 

τον Κύριο 

διά πίστεως. 

Φράσεις όπως: 

«Δεν βλέπω γιατί 

να γίνεται τόση φασαρία για την 

αμαρτία». «Δεν βλέπω πως ο 

Θεός θα είναι δίκαιος χωρίς να με 

τιμωρήσει». «Δεν καταλαβαίνω 

γιατί πρέπει να διαλέξω τον Χριστό 

ή να χαθώ». «Δεν καταλαβαίνω 

γιατί περιορίζομε με ένα 

τρόπο σωτηρίας». Λόγια σαν και 

αυτά δείχνουν πως εκείνος που 

τα λέει βρίσκεται σε πνευματική 

τύφλωση, σε πνευματικό σκοτάδι. 

Ο Ευλογητός Υιός του Θεού 

ήρθε για να διαλύσει τα πνευματικά 

σκοτάδια και την τύφλωση. 

Όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν κατέχει 

το Φως της Ζωής και μπορεί να


πει: «Κάποτε ήμουν τυφλός αλλά 

τώρα βλέπω». 

Το τελευταίο σημείο που θέλουμε 

να τονίσουμε σχετικά με το 

σπουδαίο ζήτημα 

της αποστολής 

του Κυρίου στη 

Γη είναι η διακήρυξή 

Του: «Εγώ 

ήλθα διά να έ- 

χουν ζωήν, και να 

την έχουν εν αφθονία» 

(Ιωάν. ι/10). 

Έξω από τον Χριστό ο άνθρωπος 

θεωρείται υπό του Θεού ως 

«νεκρός διά τας παραβάσεις και 

τας αμαρτίας του» (Εφεσ. β/1). Ο 

άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη 

ζωής, που μόνον ο Χριστός μπορεί 

να την δώσει. Αυτή η ζωή προσφέρεται 

δωρεάν. «Διότι ο μισθός 

της αμαρτίας είναι θάνατος 

το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος 

διά Ιησού Χριστού του Κυρίου 

ημών» ((Ρωμ. ς/23). 

«Ο έχων τον Υιόν έχει την ζωήν, 

όστις δεν έχει τον 

Υιόν του Θεού 

δεν έχει ζωήν» 

(Α΄. Ιωάννου 

ε/12). 

Το πιο γνωστό 

εδάφιο στη 

Γραφή συγκεφαλαιώνει 

την αποστολή του Σωτήρα 

πολύ απλά και εμφατικά: 

«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον 

ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού 

τον Μονογενή, διά να μη απολεσθή 

πας ο πιστεύων εις Αυτόν 

αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννου 

γ/16).--- 

Ο σημερινός πολιτισμός μας 

παρέχει όλο και αφθονότερα 

μέσα. Τα νέα επιτεύγματα της 

χθες είναι τόσο παλιά αύριο. Νέες 

μυστηριώδεις κρυμμένες δυνάμεις 

απελευθερώνονται για να υ- 

πηρετήσουν τον άνθρωπο ή να 

αυξήσουν τους φόβους του για 

μια φρικτή μαζική καταστροφή. Η 

ζωή της αύριο θα είναι ονειρώδης, 

μας λένε οι ειδικοί. Το ηλεκτρονικό 

σπίτι, η ηλιακή ενέργεια, 

η θάλασσα με τις αστείρευτες 

πηγές της σε χημικά άλατα και 

σε τρόφιμα θα απλώσουν την αφθονία 

σε όλο το πρόσωπο της γης.


Νέες εφευρέσεις θα αυξήσουν 

την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. 

Και όμως όλα αυτά τα 

πράγματα δεν θα κάνουν τον άνθρωπο 

πιο ευτυχή αν λείψει κάτι, 

η τακτοποίηση του αμαρτωλού 

ανθρώπου με τον Θεό, --και α- 

μαρτωλοί είναι πάντες--, ώστε η 

ειρήνη του Θεού να κατοικήσει 

στην καρδιά του. Η σημερινή ανθρωπότητα, 

άλλοι με την αγωνία 

να κερδίσουν το ψωμί και άλλοι 

να αποκτήσουν περισσότερα α- 

γαθά και μέσα απολαύσεως, έ- 

χουν αφήσει έξω από την ζωή 

τους τον Θεό, 

ώστε το 

πρώτο 

πράγμα της 

ζωής να βρίσκεται 

τελευταίο 

και όλα 

εκείνα που έ- 

πρεπε να έχουν δευτερεύουσα 

θέση να βρίσκονται στην πρώτη. 

Ο Ιησούς Χριστός μας λέγει: 

«Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν 

του Θεού και πάντα ταύτα θέλουσι 

σας προστεθή» (Ματθ. ς/ 

33). Υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη 

καρδιά που δεν ικανοποιείται με 

πράγματα της γης αυτής και μόνον. 

Η ψυχή του ανθρώπου έχει 

ανάγκη από Εκείνον που τον δημιούργησε 

και που είναι γεμάτος 

αγάπη προς αυτόν. Την δίψα της 

ψυχής του μπορεί να ικανοποιήσει 

μόνον Αυτός που είναι Δημιουργός, 

διότι γνωρίζει τις ανάγκες 

του δημιουργήματός Του. Η 

ψυχή του ανθρώπου έχει ανάγκη 

από τον Χριστό τον Αμνό του 

Θεού που έκαμε «καθαρισμόν 

των αμαρτιών ημών». Και όπως 

λέει ο προφήτης Ησαίας, «ο δίκαιος 

δούλος μου θέλει δικαιώσει 

πολλούς διά της επιγνώσεως Αυτού. 

Διότι Αυτός θέλει βαστάσει 

τας ανομίας αυτών» (Ησαίας 

νγ/11). 

Στον Χριστό 

υπάρχει 

συγχώρηση 

αμαρτιών και 

ανοίγει ο δρόμος 

προς τον 

Θεόν. Έτσι ο 

πιστεύων 

στον Χριστό έχει ειρήνη με τον 

Θεό Πατέρα, είναι δικαιωμένος 

και άγιος ενώπιον Αυτού, αφού, ο 

«μόνος Δίκαιος» έγινε κατάρα υ- 

πέρ ημών. 

Μόνον με την ειρήνη που δίνει 

ο Χριστός μπορεί να υπάρξει 

πραγματική ειρήνη στον κόσμο. 

Κάθε άλλος τρόπος, οι άνθρωποι 

να αποκτήσουν ειρήνη και ευτυχία 

πάνω στη γη, είναι καταδικασμένος 

σε αποτυχία.


Προ πολλών ετών ο μεγάλος 

διηγηματογράφος Ροβέρτος Λ. 

Στήβενσον προσεβλήθη από μια 

σοβαρή ασθένεια. Για να βρει η- 

συχία και ανάπαυση σε ένα ευνοϊκό 

κλίμα, διάλεξε μια μακρινή 

νήσο του Ειρηνικού Ωκεανού. Ε- 

κεί όμως αντιλήφθηκε ότι οι συνθήκες 

δεν ήταν τόσο καλές, διότι 

οι ιθαγενείς φύλαρχοι εμάχοντο 

συνεχώς ο ένας κατά του άλλου. 

Ο Στήβενσον μπόρεσε με υπομονή 

και αγάπη να λύσει τις διαφορές 

τους. Με κάθε 

δυνατή πράξη του, 

κέρδισε την φιλία 

τους και σύντομα 

τους έκανε να ειρηνεύσουν 

διδάσκοντες 

τους πώς να είναι 

φίλοι και ευτυχείς 

μεταξύ τους. 

Αυτοί οι άνθρωποι 

ποτέ δεν είχαν έναν τέτοιο 

φίλο. Ο Στήβενσον έγινε ο ήρωάς 

τους και αγωνιζόταν πώς να του 

δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. 

Δεν είχαν χρήματα για να του κάνουν 

δώρα, αλλά ένας ιθαγενής 

είπε: «Μπορούμε να του κάνουμε 

ένα πλατύ και λείο μονοπάτι ανάμεσα 

στη ζούγκλα, ώστε να μπορούν 

άλλοι να έρχονται να τον ε- 

πισκέπτονται από τον τόπο τους. 

Όλοι συμφώνησαν και άρχισαν α- 

μέσως την κατασκευή του. Σήμερα 

υπάρχει η εξής επιγραφή 

στην αρχή του δρόμου που κατασκεύασαν: 

«Η οδός της στοργικής 

καρδιάς» και κάτω από την επιγραφή 

αναφέρεται ότι ο δρόμος 

έγινε από ευγνωμοσύνη στον Στήβενσον 

διότι αυτός έφερε μεταξύ 

τους την ειρήνη και την χαρά. 

Υπάρχει ένας άλλος 

μεγαλύτερος 

από τον Στήβενσον ο 

Οποίος έδειξε την α- 

γάπη Του προς εμάς 

και με τη θυσία Του 

έφερε αιώνια ειρήνη 

στις ανήσυχες καρδιές 

μας. Από ευγνωμοσύνη 

προς Αυτόν 

ας φροντίσουμε να ετοιμάσουμε 

«την οδόν του Κυρίου» για άλλους 

ανθρώπους έτσι ώστε με την 

αφιερωμένη ζωή μας να βρουν 

την εύκολη οδόν προς τον θείον 

Φίλο μας. 

Εάν τους δείξουμε την Χάρη Ε- 

κείνου, πολλοί θα θελήσουν να α-


κολουθήσουν «την οδόν της Στοργικής 

καρδιάς.» «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί 

διότι αυτοί θέλουσι ο- 

νομασθή υιοί Θεού» (Ματθ. ε/9). 

Ευτυχισμένοι εκείνοι που ζήτησαν 

την αγάπη και το έλεος του 

Θεού, που πήραν με πίστη την 

σωτηρία του Ιησού Χριστού. 

Αλλοίμονο σ’ εκείνους που α- 

μελούν, γιατί είναι φοβερό να πέσει 

κανείς στα χέρια του ζωντανού 

Θεού (Εβραίους ι/31) 

Ο ΘΕΟΣ σε αγαπάει. Είναι κάτι 

που ασφαλώς δεν το φαντάσθηκες, 

ίσως και να μην το άκουσες 

ποτέ. Και όμως, αν για λίγο αναλογισθείς 

τα όσα έχει κάνει αυτός 

για σένα, καμία αμφιβολία δεν θα 

σου μείνει για τη μεγάλη αγάπη 

Του. 

Είσαι ένας αμαρτωλός. 

Δεν το λέμε 

για να σε προσβάλλουμε. 

Όλοι οι άνθρωποι 

γεννιόμαστε 

μέσα στις αμαρτίες, 

και μεγαλώνουμε 

μέσα σ’ αυτές. Μα ό- 

μως η αμαρτία είναι 

κάτι απαράδεκτο από 

τον Θεό. Με κάθε μέσο πρέπει 

αυτή να φύγει. 

Είναι μάταιο να αγωνισθείς 

εσύ για τις αμαρτίες σου. Είναι 

ένα έργο που το έχει αναλάβει ο 

Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του 

κόσμου. Στον Σταυρό ανέβηκε με 

δική του θέληση να πληρώσει το 

ακριβό τίμημα των δικών σου και 

δικών μου, αμαρτιών. 

Για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες 

σου και να συμφιλιωθείς με 

τον Θεό δεν χρειάζεται παρά μονάχα 

πίστη, στην αγάπη Του και 

στο λυτρωτικό Του έργο πάνω 

στον σταυρό. Μια πίστη 

όμως από μέσα 

από την καρδιά σου, 

με περιεχόμενο να υ- 

ποταχθείς απόλυτα 

στο θέλημά Του. 

Η ζωή της πίστης 

κοντά στον Χριστό είναι 

μια όμορφη ζωή. 

Ο Χριστός χορηγεί 

άφθονες τις πνευματικές του ευλογίες 

που τόσο λαχταράει κάθε 

άνθρωπος. Χαρά και ειρήνη και 

μια καθαρή ζωή θα χορτάσουν 

την καρδιά σου. Πίστεψε στον 

Χριστό!


«Δύο ζητώ παρά σου. Μη αρνηθής 

ταύτα εις εμέ πριν αποθάνω. 

Ματαιότητα και λόγον 

ψευδή απομάκρυνε απ’ εμού. 

Πτωχείαν και πλούτον μη δώσης 

εις εμέ. Τρέφεμε με αυτάρκη τροφήν, 

μήποτε 

χορτασθώ και 

σε αρνηθώ, και 

είπω, Τίς είναι ο 

Κύριος; Ή μήποτε 

ευρεθείς 

πτωχός κλέψω, 

και λάβω το ό- 

νομα του Θεού 

μου επί ματαίω». (Παροιμίαι λ/7- 

9). 

«Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος. 

Αρκείσθε εις τα παρόντα, 

διότι Αυτός είπε, «Δεν θέλω σε α- 

φήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει». Ώ- 

στε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν, 

«Ο Κύριος βοηθός μου, 

και δεν θέλω φοβηθή, τι να μη 

κάμη άνθρωπος» (Εβραίους ιγ/5- 

6). 

«Μέγας πλουτισμός είναι η ευσέβεια 

μετά αυταρκείας. Διότι 

δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, 

φανερόν 

ότι ουδέ δυνάμεθα 

να εκφέρωμεν 

τι. Έχοντες 

δε διατροφάς 

και σκεπάσματα 

ας αρκώμεθα 

εις ταύτα. 

Όσοι δε θελουσιν 

να πλουτώσιν, πίπτουσι εις 

πειρασμόν και παγίδας και εις ε- 

πιθυμίας πολλάς ανοήτους και 

βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους 

ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» 

(Α΄. Τιμοθέου ς/5-9). 

Σεπτό και γεμάτο θεία απλότητα 

το γεγονός της γεννήσεως 

στον κόσμο του μόνου Σωτήρα, 

έρχεται να θερμάνει πάλι τη 

μνήμη μας γύρω από την εκπλήρωση 

του θείου σχεδίου, με τους 

χαρμόσυνους ύμνους των αγγέλων 

προς τους ποιμένες, με τις


λαμπρές ακτινοβολίες του ά- 

στρου προς τους σοφούς, με την 

ένδοξη βεβαιότητα ότι γεννήθηκε 

στον κόσμο ο Σωτήρας, και αυτός 

είναι ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος. 

Οι είκοσι αιώνες της μεταχριστιανικής 

μας ιστορίας, με τον καταθλιπτικό 

όγκο της αθεϊας και 

της αποστασίας που περικλείνουν, 

δεν μπόρεσαν 

ούτε 

προς στιγμή να 

ανακόψουν την 

ελπιδοφόρα 

και σωτήρια 

πορεία της α- 

κτίνας της Βηθλεέμ. 

Το θείο φως, πάντα γλυκύ και 

ωραίο, αδιάφθορο από τις χρονικές 

μεταβολές, ηρωϊκός συνοδοιπόρος 

και 

σύμβουλος 

της ψυχής, σε 

όλες τις παραλλαγές 

του 

βίου, έρχεται 

τώρα να φωτίσει 

τις συνειδήσεις, 

που α- 

μαύρωσε το δριμύ αδελφικό μίσος, 

προς την οδό του αληθινού 

πολιτισμού, να οδηγήσει προς 

τους ορίζοντες εκείνους, όπου το 

υπερκόσμιο φως της θείας αγάπης 

καταυγάζει την ζωή. 

Ο Σωτήρας των ανθρώπων ε- 

γεννήθη!. 

Το πνευματικό νόημα της παρουσίας 

του ήταν να πραγματοποιηθεί, 

κατά θεία βουλή και σχέδιο, 

εκείνο που και η προφητεία 

υποδήλωνε με το όνομά Του –Εμμανουήλ- 

μεθ’ 

ημών ο Θεός! 

Και η θέωση 

αυτή, η εντελής 

θέωση της δημιουργίας 

ή- 

τανε η προ των 

αιώνων η θελημένη 

πράξη του 

Δημιουργού. Ο Θεός αγάπη και 

αγαθότης δημιούργησε, ο Θεός α- 

γιότης όμως είχε το θείο πόθο να 

ενδύσει τις δημιουργίες 

του 

με τις απ’ Αυτόν 

τον ίδιον 

τεθειμένες και 

μόνες αληθινές 

τελειότητες. 

Εξ άλλου ό- 

λοι οι πόθοι της Δημιουργίας για 

ειρήνη, ευδαιμονία, αιώνια ζωή, 

δεν ήταν παρά μια ασυνείδητη 

εκδήλωση του πόθου να αγνισθεί,


να επιστρέψει δηλαδή στον Θεό 

της και να ντυθεί τον Δημιουργό 

της με όλες τις τελειότητές Του. 

Και το θείο γεγονός πραγματοποιήθηκε. 

Η ποθούμενη συνάντηση 

ψυχής και Δημιουργού, άρχισε 

να παίρνει την ιστορική της 

βεβαίωση, με την είσοδο του Λυτρωτή 

στον κόσμο, με την ταπεινή 

γέννηση στη Φάτνη της Βηθλεέμ 

του προαναγγελθέντος 

Μεσσία. 

Η Εθνική Φιλοσοφία 

δεν μπόρεσε 

ποτέ να φαντασθεί 

ανάλογο 

γεγονός. Στην α- 

γωνιώδη πορεία 

της ύψωσε συχνά 

τα τραγικά της ε- 

ρωτηματικά προς το γύρω της ά- 

γνωστο, μα το φως έκρυψε επίζηλα 

τους θησαυρούς του. Η αποκάλυψη 

της αλήθειας δεν μπορούσε 

να δοθεί ποτέ με μορφή 

φιλοσοφίας, γιατί δεν ήτανε 

προϊόν του ανθρωπίνου λόγου, 

μα ούτε ακόμη με μορφή θρησκείας 

ή ηθικής. Τα ρυπαρά ιμάτια 

της δικαιοσύνης –όπως λέγει 

στον Ησαϊα- που οι τελευταίες 

τούτες προσφέρουν, δεν θα μπορούσαν 

να καλύψουν την γυμνή 

και άλλως αδικαίωτη ψυχή του α- 

μαρτωλού. Ήτανε ανάγκη να έλθει 

ως προϊόν θείο, ως θεία 

δράση, σαν σωτηρία και ζωή από 

Θεού. Και η σωτηρία αυτή που οι 

άγγελοι τραγουδούσαν στους 

Ποιμένες είναι αυτό το ταπεινό 

βρέφος της Βηθλεέμ. Είναι αυτό, 

το μυστήριο, το αποσιωπημένο 

από χρόνων αιωνίων, το αποκεκρυμμένο 

από 

αιώνων και γενεών. 

Γεννήθηκε 

όταν στον κόσμο Ο 

Αυτός, Ο από 

Θεού προορισμένος 

Σωτήρας των 

ανθρώπων, βασίλευε 

νύχτα, πνευματική 

και ηθική. 

Γεννήθηκε στο κέντρο της ιστορίας 

για να μπορεί να κλείσει 

μετά, όταν θα ανέβαινε στο ξύλο 

της αισχύνης, μέσα στην ματωμένη 

από θείο έλεος αγκαλιά του, 

παρελθούσες και μέλλουσες γενεές. 

Αλλά όμως δεν είδαν όλοι το 

θείο γεγονός. Το σύνολο των ανθρώπων 

δεν γεύθηκε την πείρα 

της θείας ευλογίας. Η χαρά η μεγάλη, 

που ευαγγελίσθηκαν οι Ουρανοί 

την ιστορική εκείνη νύχτα,


αναγγέλθηκε μόνον στους Ποιμένες 

και στους Μάγους. Είναι και οι 

δύο ζωντανές μορφές της σοφίας 

και της απλότητας στον καιρό 

τους. Και η θεία Πρόνοια διαφύλαξε 

για τον καθένα διάφορο 

τρόπο ευαγγελισμού, όπως εξ άλλου 

άρμοζε. Όμως σοφία και α- 

πλότητα ενώνονται σε θαυμασμό 

και λατρεία μπροστά στο ταπεινό 

λίκνο της Βηθλεέμ Εφραθά. 

Αν και παρήλθαν είκοσι αιώνες 

και οι Πυραμίδες της αθεϊας και 

αποστασίας πλήθυναν γύρω, ό- 

μως η θεία αγάπη εξακολουθεί να 

προσφέρει στον κόσμο των αμαρτωλών 

το … «μεθ’ ημών ο Θεός» 

σε όλο το άφθαστο μεγαλείο και 

κάλλος. 

Είναι Αυτός η ειρήνη μας και ο 

Θεός μας, είναι Αυτός ο Σωτήρας 

του αιώνα τούτου και όχι μόνο 

τούτου, αλλά κάθε εποχής και γενεάς. 

Το Ευαγγέλιο της σωτηρίας 

που εκήρυξε ο απόστολος Παύλος, 

περιγράφεται μέσα στο Λόγο 

του Θεού με πολλές ονομασίες. 

Λέγεται: 

1) «Το Ευαγγέλιο 

του Θεού» 

(Ρωμ. α΄). Ως 

προερχόμενο εκ 

της αγάπης Του 

(Ιωάν. γ/16). 

2) «Το Ευαγγέλιο του Χριστού» 

(Α΄. Κορινθ. θ/12). Διότι απορρέει 

εκ της θυσίας Του (Εφεσ. ε/2). 

3) «Το Ευαγγέλιο της Χάριτος 

του Θεού» (Πράξεις κ/24). Διότι 

σώζει εκείνους που ο Νόμος τους 

κηρύσσει επικατάρατους και δικαιώνει 

εκείνους προς τους οποίους 

δεν εδόθησαν οι επαγγελίες 

και ήσαν ξένοι των διαθηκών (Εφεσ. 

β/11-18). 

4) «Το Ευαγγέλιο 

της δόξης του Χριστού» 

(Β΄. Κορινθ. 

δ/4). Διότι πραγματεύεται 

περί Εκείνου 

που άφησε την 

ύψιστη θέση της δόξης Του, εκένωσε 

τον Εαυτό Του, έλαβε δούλου 

μορφή, έγινε άνθρωπος σαν 

και μας, και σαν άνθρωπος εταπείνωσε 

τον Εαυτό Του και έγινε 

υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου


δε Σταυρού. Γι’ αυτό ο Θεός τον υ- 

περύψωσε και του εχάρισε όνομα 

το υπέρ παν όνομα, για να κλείνουν 

γόνυ εις το όνομά Του τα ε- 

πουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια 

και πάσα γλώσσα να ομολογήσει 

ότι ο Ιησούς Χριστός είναι 

Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός» 

(Φιλιπ. β/ 7-11). 

5) «Το 

Ευαγγέλιο 

της σωτηρίας 

υμών» (Εφεσ. 

α/13). Δεν ε- 

ντρέπομαι, 

λέγει ο απόστολος 

Παύλος, το Ευαγγέλιον 

του Χριστού, διότι είναι δύναμις 

Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα 

τον πιστεύοντα» (Ρωμ. α/16). 

6) «Το Ευαγγέλιο της Ακροβυστίας» 

(Γαλάτ. β/7). Διότι αυτό 

σώζει άνευ έργων, άνευ τύπων 

και άνευ διατάξεων, του Παύλου 

γενομένου διακόνου αυτού. Τόσον 

οι Ισραηλίτες (η περιτομή), ό- 

σον και τα έθνη (η ακροβυστία) 

καλούνται στη Σωτηρία (Ρωμ. 

α/5). 

7) «Το αιώνιο Ευαγγέλιο» (Αποκ. 

ιδ/6). Αυτό θα κηρυχθεί υπό 

του αγγέλου κατά την εποχή της 

κρίσεως, θα προτρέπει τους κατοίκους 

της γης να φοβηθούν τον 

Θεό, να δώσουν δόξα και να προσκυνήσουν 

Αυτόν. Το Ευαγγέλιο 

αυτό θα είναι αντίθετο προς το 

ευαγγέλιο του ψευδοπροφήτη (Αποκ. 

ιδ/6-7). 

*** 

Αναγνώστη, το Ευαγγέλιο είναι 

η καλή αγγελία, η καλή είδηση 

που ο Θεός εξαγγέλλει δι’ αυτού 

στον αμαρτωλό 

κόσμο. 

Το Ευαγγέλιο 

είναι έργο 

σωτηρίας, 

που ο άνθρωπος 

δεν 

μπορούσε να κάνει μόνος του. 

Το έργο αυτό το πραγματοποίησε 

η αγάπη του Θεού διά του θανάτου 

του Ιησού Χριστού επάνω 

στο Σταυρό του Γολγοθά: «Διότι ο 

Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλάσσων 

τον κόσμον προς Εμαυτόν, μη 

λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα 

αυτών. Και ενεπιστεύθη 

εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής» 

(Β΄. Κορινθ. ε/17-21). 

Αγαπητέ φίλε, έχεις λάβει διά 

της πίστεώς σου εις τον Ιησού Χριστό 

την συμφιλίωσή σου με τον 

Θεό; Εάν όχι, γιατί; ενόσω από το 

μέρος του Θεού είναι όλα έ- 

τοιμα!!


«Κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι 

διά της πίστεως και τούτο δεν είναι 

από σας. Θεού το δώρον, ουχί 

εξ έργων, διά να μη καηχηθή τις» 

(Εφεσίους β/8-9). 

Η Χάρις είναι η πηγή και ο ποταμός 

των απείρων ευλογιών του 

Θεού. Η πίστις είναι ο αγωγός που 

φέρνει επάνω μας όλες τις ευλογίες 

του ουρανού. 

Σωζόμεθα «διά της πίστεως» 

αλλά η σωτηρία είναι «κατά χάριν». 

Ας αντηχήσουν αυτά τα λόγια 

μέσα στις καρδιές μας με ευφροσύνη: 

«Κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι». 

Τι χαρμόσυνη και ευχάριστη 

αγγελία που είναι αυτή, 

για ένα ανάξιο αμαρτωλό! 

Ένα ναυτόπουλο, που ήταν α- 

κόμα άπειρο από θαλασσινά ταξίδια, 

διατάχθηκε μια μέρα από τον 

καπετάνιο του πλοίου να ανέβει 

ψηλά στο κατάρτι. 

--Εγώ στο χωριό μου ανέβαινα 

στις πιο ψηλές κορφές των δένδρων 

και εδώ δεν θα ανέβω; Είπε 

και αναρριχήθηκε στο κατάρτι. 

Έφθασε πολύ ψηλά, αλλά μόλις 

είδε τη θάλασσα κάτω να γυαλίζει 

και αισθάνθηκε την αστάθεια του 

καταρτιού, έχασε την ψυχραιμία 

του και άρχισε να τρέμει. 

--Μην κοιτάς κάτω, κοίτα πάντα 

ψηλά, ακούστηκε η βροντερή 

φωνή του καπετάνιου. 

Το ναυτόπουλο υπάκουσε, του 

πέρασε η ζάλη και έφθασε στην 

πιο ψηλή κορυφή. Κοίτα πάντα 

ψηλά, αν θέλεις να ανέβεις ψηλά! 

Κάτω είναι ο *κόσμος*, που συσκοτίζει 

την κρυστάλλινη διαύγεια 

της αγνής σκέψεως. «Εάν 

λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, 

τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο 

Χριστός καθήμενος εν δεξιά του 

Θεού. Τα άνω φρονείτε, μη τα επί 

της γης» (Κολοσ. γ/1-2). 

*Θα ήμουνα πάρα πολύ μικρός, 

δύο ετών όταν ανέβαινα με 

τον πατέρα μου την οδό Ακαδημίας. 

Μια και ο πατέρας μου με 

κρατούσε από το χέρι εγώ κοι-


τούσα αριστερά και δεξιά τις βιτρίνες 

και την κίνηση. Μα φαίνεται 

πως ξεχάστηκα, και έχοντας 

το χεράκι μου υψωμένο, κάποιος 

άλλος περαστικός το έπιασε και 

εγώ χωρίς να το καταλάβω, συνέχιζα 

μαζί του την πορεία. Σε μια 

στιγμή, κάτι θέλοντας να πω στον 

πατέρα μου, γύρισα τα μάτια μου 

και είδα, πως κάποιος 

άγνωστος μου κρατούσε 

το χέρι. Όχι 

μόνο σταμάτησα, μα 

κάθισα κάτω στις 

πλάκες του δρόμου 

φωνάζοντας νοερά. Έ- 

τρεξε σε βοήθειά μου, 

ο πατέρας μου, που ήταν λίγο πιο 

πίσω και έτσι αποκαταστάθηκε η 

ηρεμία*. 

*Κάποιος σε κρατάει από το 

χέρι και σε οδηγεί. Ποιος είναι αυτός; 

Εσύ το ξέρεις. Σε ποιον έχεις 

δώσει το χέρι σου; Συνειδητά ή α- 

συνείδητα σε κάποιον δίνουμε το 

χέρι μας. Και αυτός θα είναι ή ο 

Χριστός ή ο άλλος, ο εχθρός του 

φωτός και της αλήθειας*. 

*Αν το χέρι μας το κρατάει ο 

Κύριος, τότε μπορούμε να βαδίζουμε 

ασφαλείς και με κλειστά τα 

μάτια*. 

«Και δεν 

υπάρχει δι’ 

ουδενός άλλου 

η Σωτηρία. 

Διότι 

ούτε όνομα 

άλλο είναι 

υπό τον Ουρανόν 

δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, 

διά του οποίου πρέπει 

να σωθώμεν» (Πράξεις των Αποστόλων 

κεφ. δ/12. 

--Σήμερα θα βάψω το σπίτι, 

είπε μια μέρα ένα μεγάλο δοχείο 

με χρώμα. –Όχι, εγώ θα βάψω το 

σπίτι, είπε το πινέλο και ορθώθηκε 

με ανυπομονησία. –Εσύ, έ; 

Είπε και χλεύασε η σκάλα, που 

ήταν ακουμπισμένη στον τοίχο. – 

Να δω τι θα κάνετε εσείς όλοι 

χωρίς εμένα που θα πληρώσω 

τον λογαριασμό, φώναξε το βιβλιαράκι 

των επιταγών του ιδιοκτήτου 

του σπιτιού, με σιγανή 

φωνή. 

Όταν ο ελαιοχρωματιστής ά- 

κουσε όλες αυτές τις εγωιστικές 

παρατηρήσεις, είπε: «Νομίζω ότι


δεν θάταν άσχημα να πάω λίγο 

στην εξοχή. Θέλω να δω αν θα έ- 

χει βαφεί το σπίτι όταν γυρίσω. 

Και ο ικανότερος από μας, δεν είναι 

παρά ένα εργαλείο στο χέρι 

του Μεγάλου Τεχνίτη, του Κυρίου 

Ιησού Χριστού. Ναι, «χωρίς ΑΥ- 

ΤΟΝ δεν μπορούμε 

να κάνουμε 

τίποτα» 

(Ιωάννου 

ιε΄/5). Αυτό είναι 

πραγματική 

αλή- 

θεια».--- 

**Ένας μεγάλος επιστήμονας 

μιλούσε μια μέρα με έναν περιηγητή 

που μόλις είχε έρθει από την 

Ιερουσαλήμ. Ο ταξιδιώτης βρήκε 

προς μεγάλη του έκπληξη, ότι ο ε- 

πιστήμονας γνώριζε πολύ περισσότερα 

για τη θαυμαστή αυτή 

πόλη από όσα γνώριζε αυτός και 

τον ρωτάει: 

--Πόσον καιρό μείνατε εκεί; 

--Ποτέ δεν πήγα, ήταν η απάντηση, 

αλλά είναι αρκετά χρόνια 

που επιθυμώ να πάω, γι’ αυτό ε- 

τοιμάζομαι και μαθαίνω όσο 

μπορώ περισσότερα 

γι’ 

αυτή την 

πόλη. 

--Είσαστε έ- 

τοιμοι, αγαπητοί 

μου, να 

πάτε να ζήσετε με τον Σωτήρα σας 

στο σπίτι που ετοιμάζει για εκείνους 

που Τον αγαπούν; Πρέπει να 

πιστεύουμε σ’ Εκείνον και να 

ζούμε τη νέα ζωή του Χριστού, 

πριν ετοιμαστούμε να συναντήσουμε 

τον Βασιλέα μας!! 

Ο καπτά-Νικόλας ο μασώνος. 

Αν δεν τον έλεγες έτσι, δεν τον έ- 

βρισκες. Γιατί στο νησί, οι πιο 

πολλοί Νικόληδες πια. Και καπετάνιοι… 

μέχρι συνταξιούχοι μούτσοι 

και μάγειροι. Άσπρα μαλλιά. 

Κούτσαινε κιόλας. Μικρός είχε 

πέσει από το πρυμιό στην κουβέρτα. 

Κάτου στη Μαρτινίκα από ‘ναν 

αράπη που μάσαγε τα εγγλέζικα, 

είδε λέει το φως. Έμαθε την αλήθεια, 

κατά το πώς μολογούσε. 

Διάβαζε κάτι περίεργα βιβλία και


στην τσέπη του σακακιού του, έ- 

τσι κατάστηθα, είχε ένα μαύρο βιβλίο, 

που το διάβαζε -ατέλειωτο 

βιβλίο- όλη την ώρα. Μα αλήθεια 

είναι πως από τότενες -από τη 

Μαρτινίκα- μήτε που κάπνιζε, 

μήτε ξαναπάτησε σε καπηλειό. 

Γέλαγε, τραγουδούσε κάτι μακρόσυρτα 

τραγούδια, μίλαγε σε όλο 

τον κόσμο για τον Θεό. Για τον 

Χριστό. Λες κι ο κόσμος ήτανε ο- 

βραίοι…. 

** 

Ξημέρωσε 

Χριστούγεννα. 

Ψιλόβρεχε χιόνι. 

Παγωνιά. Στον έ- 

ρημο λασπωμένο 

δρόμο, μονάχα 

το καφενείο 

της κυράς Κατίνας είχε φως. 

Μέσα οι ψαράδες και καϊκτζήδες 

παίζαν χαρτιά. Βλαστημούσαν, έ- 

πιναν τσουμουδιά και κάπνιζαν. 

Ο καπτά-Νικολός σέρνοντας το 

πόδι του, χωμένος στο χακί του 

μανδύα, με το μπλε κασκέτο ως 

τα αυτιά, μπήκε στο καφενείο να 

πάρει σπίρτα. 

Καλησπέρα. Στο τραπέζι ζερβά 

του άκουσε μια συζήτηση. 

–Ζει δε ζει απόψε ο μπάρμπα 

Λιάς, έλεγε ένα αμούστακο με κατάξανθα 

από την αλμύρα της θάλασσας 

μαλλιά αγόρι, είσαμε 18 

χρονών. Μονολογάει. Και σηκώνοντας 

κάπως περίεργα τους ώ- 

μους του, συνέχισε: 

-Τι να του κάνω; Του λέω να 

του βάλω βεντούζες. Τί να του 

κάνω; 

Ο καπτά-Νικόλας πήρε τα 

σπίρτα του και καληνύχτισε. 

-Καληνύχτα, κυρά Κατίνα. Και 

από χρόνου. Ο Χριστός που γεννήθηκε, 

μακάρι να γεννηθεί και στην 

καρδιά σου απόψε.--Χαμογέλασε 

η κυρά Κατίνα. 

-Ότι αποθυμείς 

καπτά- Νικολό. 

Γελάσανε κι 

άλλοι π’ ακούσαν 

τούτη την 

παράξενη ευχή. 

** 

Έκλεισε πίσω του την πόρτα. 

Σήκωσε το γιακά του και έστριψε 

κάτου το γυαλό. 

Μαύρα φαντάσματα θαρρείς 

τα καϊκια, τρίζαν λες και έκλαιγαν. 

Έπιασε το παλαμάρι, σάλταρε και 

κατέβηκε. Κάτου, δίπλα στη μηχανή 

ένα λαδένιο λυχνάρι τρεμόσβυνε. 

Το κίτρινο μουντό του 

φως, έριχνε πελώριες τις σκιές 

στο σκοτάδι. 

-Μπάρμπα Λιά, τί χαμπάρια; 

Γύρισε ο πρόσφυγας αργά το 

βλέμμα του.


Πώς από δω καπτά-Νικολό; 

-Έ, να. Ήρθα να σε δω. Να σου 

κάνω κομμάτι παρέα. 

Ανασηκώθηκε ο άρρωστος. 

Του ‘βαλε κάτω από το κεφάλι 

ένα διπλωμένο σακάκι. 

-Τί λες είσαι πιο καλά έτσι; 

-Πιο καλά. Μονάχα που κάνει 

κρύο. Φεύγω καπτά-Νικολό, 

φεύγω. Σταμάταγε 

ο άρρωστος 

και άκουγες το 

καράβι να κλαίει 

μονότονα, δαρμένο 

από το κύμα. 

Εκείνος έβγαλε 

από την τσέπη 

του το μαύρο βιβλίο. Έριξε από το 

ροϊ λάδι. Ξεμάτησε το φυτίλι. Και 

τράβηξε δίπλα του το λυχνάρι. 

** 

Όλη τη νύχτα χιόνιζε. Αργά τα 

μεσάνυχτα που έκλεισε η κυρά- 

Κατίνα, ήρθε το ναυτόπαιδο ζαλισμένο. 

Κατέβηκε στην καμπίνα 

του. Περνώντας από κάτω φώναζε. 

-Μπάρμπα-Λιά, καλά Χριστούγεννα. 

Περαστικά σου. 

Μακριά κάτι σκυλιά ούρλιαζαν. 

Η θάλασσα μαύρη, θανατερή, 

παγωμένη, βογγούσε κάτω 

από το καμουτσί της μπόρας. 

Μούχρωμα ο καπτά-Νικολός 

τίναξε το ναυτόπαιδο. 

-Σήκω Γεράσιμο. Ο μπάρμπα- 

Λιάς πέθανε. 

Τινάχθηκε ο Γεράσιμος κάτω 

από τις κουρελούδες του. 

-Πέθανε;…. Το φουκαρά τον 

πρόσφυγα. Χριστουγεννιάτικο…. 

Και ο καπτά-Νικολός δίδοντας 

τον πιο επίσημο 

τόνο στη φωνή 

του. 

-Ναι, πέθανε. 

Μην το λες όμως 

φουκαρά. Πέθανε, 

Γεράσιμο 

παιδί μου, χαρούμενος, 

φωτεινός, με τον Χριστό. Ο 

μπάρμπα-Λιάς πέθανε ευτυχισμένος!! 

**Ένα μονάχα κάρβουνο έστω 

και αναμμένο γρήγορα θα κρυώσει 

και θα σβήσει, ενώ όταν βρίσκεται 

κοντά σε άλλα αναμμένα 

κάρβουνα και σβησμένο να είναι 

σιγά-σιγά θα ανάψει και θα διατηρήσει 

τη φλόγα του. 

Αυτός είναι ο ρόλος της συμπροσευχής, 

να συντηρεί τη φωτιά 

του Πνεύματος και να βοηθάει 

και τα μισοσβησμένα κάρβουνα 

να ανάψουν.

Ta Kala Nea - January 2023

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?