Pawilon 4, Stoisko 14 - Forum Branżowe

ISSN 1730-9522 

NR 1 (57) STYCZEŃ 2008 

AKTUALNE 

NORMY 

str. 26–30 

Krzysztof Zięba 

ALUMINIUM 

ROŚNIE SZYBCIEJ

4 

10 

14 

17 

22 

35 

42 

51 

56 

58 

60 

GOŚĆ NUMERU 

Krzysztof Zięba, Metalplast Karo 

SONDA 

Jak minął rok 

OPINIE 

Dawno nie było tak dobrze 

REPORTAŻ 

Dwadzieścia lat minęło 

RYNKI ZAGRANICZNE 

Stolarka za oceanem 

PRZEGLĄD 

Systemy mocowań 

DREWNO 

Certyfi kacja FSC 

REALIZACJE 

Drugie życie elektrowni 

FINANSE 

Podatek od pożyczki 

FUNDUSZE UNIJNE 

Mazowsze dla przedsiębiorców 

PRAWO 

Upadek z wysokości 

FORUM BRANŻOWE – miesięcznik 

Wydawca: 

Centrum Informacji Branżowej 

ul. Koniczynowa 2a, 03-612 Warszawa 

tel. (0-22) 424 06 46; 

tel./fax (0-22) 678 41 32 

e-mail: cib@okna-forum.pl 

www.okna-forum.pl 

Redaguje zespół: Anna Błaszczyńska 

(redaktor prowadząca, tel. 500 002 538), 

Hanna Czerska (przeglądy), Robert 

Klos (analizy rynkowe), Sylwia Melon 

(szkło), Magda Rocka (aktualności), 

Jan Stolczyk (drewno), Anna Kopeć 

(rynek niemiecki), Magdalena Piekarz 

oraz Aneta Jarosz (informacje). 

Rysunki: Jerzy Czapiewski 

Redakcja: tel. (0-22) 424 06 46, 

e-mail: redakcja@okna-forum.pl 

Reklama: 

tel./faks (0-22) 678 41 32, 

kom. 0-509 834 998 

e-mail: marketing@okna-forum.pl 

Prenumerata: 

tel./fax (0-22) 678 50 73, 678 41 32 

e-mail: prenumerata@okna-forum.pl 

Nakład: 3 300 egz. 

Skład i łamanie: Maciej Kiełkucki 

Za treść i formę materiałów reklamowych 

i promocyjnych Redakcja 

nie odpowiada. 

Na Słowacji, w Liptowskim Mikulaszu, 

uciąłem sobie ostatnio pogawędkę 

z właścicielką małego pensjonatu. Latem 

tego roku wymieniła stare, drewniane 

okna na nowe, z tworzywa, oklejone 

z zewnątrz na złoty dąb. 

– Ile u was takie okno kosztuje? – spytała, 

wskazując na duże dwudzielne okno 

o wymiarach 150 x 180 cm. Gdy na chybił-trafi 

ł rzuciłem cenę 1000 zł netto, 

odpowiedziała: – To i tak o połowę taniej 

niż u nas... 

A nie wykluczam, że wszystkie 20 okien, 

które wymieniła, i tak przyjechały z Polski, tyle że miejscowy sprzedawca 

źródła pochodzenia jej nie ujawnił, ale skasował akurat tyle, ile owa pani 

skłonna była zapłacić. I tym się chyba różnią dilerzy nie-polscy, od polskich, 

że okien nie rozdają, a starają się zarobić tyle, ile się w określonych warunkach 

da. I producent zadowolony, bo sprzedał, i diler, bo zarobił, i nawet 

owa pani, bo wierzy, że płacąc więcej ma również najlepsze okna na wiele, 

wiele lat. 

Na szczęście i u nas wraca rozsądek na rynek, o czym świadczą dobre wyniki 

fi rm w roku ubiegłym (str. 10). Dla producentów stolarki wróciły lata tłuste 

(str. 13), lecz jeśli nie wykorzystają ich na poszerzenie swojej oferty, choćby 

tak, jak radzi szef Metalplastu Karo (str. 4), to kolejny okres dekoniunktury 

może ich zaskoczyć dość zasadniczo. Może sprawić, że 20-lecia swojej fi rmy, 

czym może pochwalić się już Gerda (str. 17), nie uda się im fetować. 

Oby więc rozpoczęty właśnie rok 2008 sprzyjał w fi rmach okienno-drzwowych 

podejmowaniu śmiałych i trafnych decyzji strategicznych, umiejętnemu 

inwestowaniu z wykorzystaniem unijnych funduszy (str. 42) i realizacjom 

na miarę ikon polskiej architektury (str. 46). Czego w imieniu Redakcji, 

i Państwu, i nam wszystkim serdecznie życzę. 

Przed nami czas podsumowań minionego roku, zbierania ankiet z wynikami 

zakończonego właśnie okresu. Zebrane dane pozwolą na zaprezentowanie 

sytuacji w całej branży, na określenie, jaki był średni wzrost w poszczególnych 

segmentach, jakie miejsce w hierarchii producentów i dostawców zajmują 

poszczególne fi rmy. W tym miejscu zwracam się z prośbą do szefów 

wszystkich fi rm: odsyłajcie nam wypełnione ankiety, informujcie o swoich 

wynikach, podawajcie wielkości eksportu. Tylko w ten sposób, wobec ułomności 

państwowej statystyki, jesteśmy w stanie określić kondycję naszej 

branży, określić współczynniki i wskazać perspektywy, które pozwolą Wam 

podejmować trafne decyzje inwestycyjne oraz nakreślać plany sprzedaży. 

Ta wiedza ma Wam właśnie służyć, a „Forum” jedynie ją zbierze i przekaże 

w formie uporządkowanej. Zróbmy to wspólnie. 

Robert Klos 

W NASTĘPNYCH NUMERACH: 

Rzeczywiste nowości 2007 

Związkowe badanie okien 

Analiza rynku profi li aluminiowych 

VAT w 2008 roku 

Z wizytą u Marcina Trońskiego

FORUM BRANŻOWE 

GOŚĆ NUMERU 

Krzysztof Zięba 

lat 52, absolwent Politechniki 

Lubelskiej (rocznik 1982), 

do roku 1992 pracował 

w energetyce, następnie 4 

lata w fi rmie konsultingowej 

ProInvest Int. w Warszawie, 

zajmując się projektami 

restrukturyzacyjnymi. 

Od roku 1996 prezes zarządu 

Metalplast ERG-Ząbkowice, 

w latach 2000–2005 kierował 

zarządem Metalplast 

Częstochowa, a od roku 

2005 pełni funkcję prezesa 

zarządu Metalplast Karo 

w Bielsku-Białej, która 

przejęła w roku 2007 spółkę 

Metalplast Złotów. 

Miłośnik gór, znawca 

Beskidów, gdzie wraz z żoną 

spędza każdą wolną chwilę. 

Sylwestry także spędza w górach. 

Żonaty, trójka dzieci. 

4 styczeń 2008 

ALUMINIUM ROŚNIE SZYBCIEJ 

rozmowa z Krzysztofem Ziębą, prezesem zarządu Metalplast Karo 

Co fachowiec od okuć robi w grupie fi rm spod znaku 

aluminium? 

A czy sądzi pan, że aluminiowe okna i drzwi nie potrzebują 

okuć? Zaproszony zostałem przed dwoma laty przez kierownictwo 

Grupy Kęty do zorganizowania segmentu akcesoriów 

do systemów aluminiowych i nie ukrywam, że traktuję 

to jako projekt mojego życia, do którego przymierzałem się 

od wielu lat. Nie było bowiem do tej pory w Polsce fi rmy, 

która dostarczałaby kompleksowo akcesoria do systemów 

aluminiowych. Postanowiliśmy w Karo tę lukę wypełnić, kierując 

ofertę do wszystkich systemodawców w Polsce. Robimy 

narożniki, łączniki do aluminium, izolatory do systemów 

ciepłych, profi le pomocnicze z PCW, zaślepki, wypełnienia 

do systemów ppoż., elementy gipsowe, elementy ze stali 

nierdzewnej i wszystko to, co jest niezbędne do „uzbrojenia” 

konstrukcji aluminiowej. Wykonujemy również narzędzia, 

które pozwalają na szybki i sprawny montaż fasady. 

A najważniejsze jest to, że doradzamy bezpośrednio u producenta, 

jak daną fasadę wykonać, jakie elementy zastosować, 

by była mocna, trwała, a praca nad nią pochłaniała jak 

najmniej sił i czasu. 

Co znaczy: dla wszystkich systemodawców? 

Czy nie ma w tym konfl iktu interesów dla waszej 

Grupowej spółki, Aluprofu? 

Metalplast Karo jest niezależne od Aluprofu. Owszem, jesteśmy 

w jednej grupie kapitałowej; Aluprof jest obecnie 

naszym największym odbiorcą, ale oferta nasza skierowana 

jest do całego rynku, do każdego systemodawcy. Specjalizujemy 

się w takim zakresie, z którego może korzystać każdy 

system aluminiowy. Na przykładzie Ponzio, gdzie sprzedaż 

w ostatnim roku podwoiła się pod względem wartościowym 

widać, że współpraca może się rozwijać harmonijnie, 

niezależnie od innych spółek Grupy Kęty. Tu nie ma konfl iktu 

interesów, tak jak nie ma ich w tłoczni, która wykonuje przecież 

zlecenia i Reynaersa, i Ponzio, i Aluprofu. 

Czy doradzając wykonawcom, zauważacie zwiększone 

zainteresowanie producentów okien i drzwi 

ślusarką aluminiową? 

Owszem, da się zauważyć, że wszyscy więksi producenci 

stolarki PCW otwierają się na aluminium. W zasadzie każdy, 

kto chce mieć silną pozycję na rynku, stara się mieć pełną 

ofertę. Wystarczy spojrzeć na Drutex czy Sokółkę, które 

mają i PCW, i aluminium, i drewno. Bo w walce rynkowej 

nie chodzi dzisiaj o rodzaj materiału, z jakiego robi się okno, 

ale o klienta, który już wie, czy chce okna z drewna, czy PCW, 

czy też z aluminium. Warto więc mieć każdy z tych materiałów 

w ofercie, aby nie przeoczyć nikogo, kto już do nas trafi . 

Także dzięki temu rynek się rozwija. 

Jak bardzo w ostatnich latach rosną obroty w segmencie 

aluminium? 

Szacuję, że przyrosty obrotów sięgają 30 proc. rocznie. 

A już z całą pewnością projekt Euro 2012 spowoduje, 

że ta dynamika jeszcze bardziej się zwiększy. Zwiedzałem 

ostatnio nowoczesny stadion w Neuchatel w Szwajcarii 

i jestem pod wrażeniem tego miejsca. To nie jest już obiekt 

sportowy, jaki znamy z Polski. Ten stadion to ogromne 

centrum biurowe, handlowe, rozrywkowe, gdzie pod trybunami 

znajduje się pełna infrastruktura dla sklepów, biur, 

punktów usługowych i restauracji. W ten sposób wykorzystano 

mnóstwo aluminium, stali i PCW; sprzedano systemy 

elewacyjne, przegrody wewnętrzne oraz drzwi o wartości 

wielu milionów euro. Każdy taki stadiom jest więc dla naszej 

branży dużą szansą na zwiększenie sprzedaży. I oby takich 

obiektów powstawało jak najwięcej. 

Na takim stadionie raczej nie widać miejsca na klasyczne 

okna, jest to więc szansa dla aluminium 

i stali… 

Zgoda, lecz jeżeli nie możemy tam dostarczać okien, to spróbujmy 

sprzedać drzwi, witryny albo coś innego. Szczególne 

miejsce zajmuje tu aluminium: fasady i przegrody. Dzisiaj 

już nie tylko wielkie stadiony czy drapacze chmur, ale byle 

salon, byle biurowiec czy choćby sklep – każdy z nich ma jakiś 

element fasady lub stolarki aluminiowej. To nie jest już materiał 

ekskluzywny, ale masowo stosowany element stolarki 

w budynkach i błędem byłoby pomijanie go w planach biznesowych. 

Z tego też chyba powodu większość producentów 

okien oraz drzwi stara się mieć go w swojej ofercie. 

Ale też chyba dlatego, że jest to segment mniej konkurencyjny 

niż PCW? 

Rynek aluminium w Polsce nie jest jeszcze nasycony, dlatego 

na razie praca tu jest dość komfortowa i rzeczywiście 

można osiągać bardzo przyzwoite marże. Lecz ten stan 

nie będzie trwał wiecznie i nadejdzie chwila natężenia walki 

konkurencyjnej. Zależy to od wielu czynników, także makroekonomicznych, 

ale w każdych warunkach przetrwają fi rmy 

oparte na solidnych, rzetelnych dostawcach, na partnerach, 

którzy ich nie opuszczą w chwili kryzysu rynkowego. Dlatego 

właśnie, wchodząc w segment aluminium, warto patrzeć 

dalej niż horyzont jednego sezonu. 

Tak jak wy zapewne patrzycie na produkcję okuć 

do okien aluminiowych. Czy dlatego właśnie przejęliście 

kontrolę nad złotowskim Metalplastem? 

Z pewnością był to jeden z powodów naszego zainteresowania 

tą spółką. Brak w ofercie okuć do aluminium był chyba 

błędem poprzedniego zarządu Złotowa. Jest to kwestia wyższej 

rentowności, ale też spojrzenia na kierunki, w jakich rozwija 

się rynek: segment aluminium, choć jeszcze stosunkowo 

niewielki, rośnie szybciej niż inne. Zaczął dominować rynek 

okien tworzywowych i zagraniczni dostawcy okuć do tych 

okien. Z kolei rynek okien drewnianych skurczył się; duzi producenci 

mieli kłopoty i zmniejszali sprzedaż. Drewno z konieczności 

musiało znaleźć się na wyższej półce produktowej 

(czy: cenowej) i tu będzie miało z pewnością przyszłość. 

Konkurowanie wyrobami drewnianymi na niższych półkach 

nie ma raczej szans powodzenia i nie można liczyć na masową 

sprzedaż. Także na masową sprzedaż okuć do nich. 

Ale przecież w ofercie Złotowa jest również okucie 

do okien PCW, które mogło konkurować z zagranicznymi? 

Cóż z tego, skoro fi rma regularnie traciła rynek na rzecz dostawców 

zagranicznych, którzy mieli lepiej zorganizowany

marketing na rynku polskim, jak choćby Maco, Winkhaus 

czy Siegenia-Aubi. Złotów jest technologicznie na niezłym 

poziomie, natomiast brakowało mu dotychczas umiejętności 

poruszania się na rynku. I dlatego z pozycji fi rmy, która 

jako jedyna produkowała okucia okienne w Polsce, spadła 

do roli drugoplanowej. 

Domyślam się, że nowy zarząd chce tę pozycję odbudować, 

wzmocnić marketing-mix Metalplastu i skutecznie 

konkurować z potentatami? 

Podjęliśmy działania mające na celu przekonanie polskich 

producentów do polskich okuć. Wykorzystuję tu swoje doświadczenia 

z budowania marketingu-mix w Metalplaście 

Częstochowa, wprowadzając wsparcie marketingowe 

do podstawowej oferty produktowej. 

Po pierwsze, jest to pomoc techniczna – nasi ludzie są przy 

okuwaniu; do dyspozycji przez całą dobę. Po drugie, dajemy 

producentom akredytowane laboratorium techniczne, 

gdzie można przebadać każde okno, okucie, zawias 

czy wkładkę, a nawet fasadę. W tej chwili rozpoczęliśmy 

starania o notyfi kację tego laboratorium. Po trzecie, nasi 

klienci otrzymają wraz z produktem program komputerowy 

Stolcad, który służy do tego, aby wyliczyć zapotrzebowanie 

na okucia do konkretnego zlecenia. Po czwarte wreszcie, 

do dyspozycji producentów okien stawiamy dwa magazyny: 

jeden w Bielsku, drugi w Złotowie, gdzie będzie można 

składać zamówienia on-line. Dzięki temu będziemy mogli 

dostarczyć wymagane elementy okucia w ciągu najwyżej 

24 godzin do każdego miejsca w Polsce. Tego dotychczas 

w fi rmie nie było. 

Przekłada się to na efekty fi nansowe spółki? 

Przejęliśmy spółkę w Złotowie w momencie, kiedy wykazywała 

ona stratę w wysokości 1,5 mln zł. Obecny rok 

zamykamy już zyskiem w wysokości ok. 1,5 mln zł, przy 

sprzedaży wynoszącej 41 mln zł. A więc w ciągu pół roku 

wypracowaliśmy nadwyżkę 3 mln zł. W tym czasie zmodernizowaliśmy 

park maszynowy nakładem 5 mln zł, wprowadziliśmy 

system zintegrowany BAAN, uregulowaliśmy 

wszelkie zobowiązania spółki, a przy tym jeszcze udało się 

wypracować zysk. To był więc dobry rok dla spółki, a mając 

obecnie czyste przedpole zakładamy, że przyszły będzie 

jeszcze lepszy. 

Czy lepszy także dzięki bogactwu oferty? 

Współpraca z Metalplastem Karo już dzisiaj pozwala 

na zaopatrzenie się w akcesoria do systemów aluminiowych 

w nowoczesne okucia obwiedniowe do okien z drewna 

i PCW, a już niebawem także do aluminium. W tę stronę 

chcemy się rozwijać. Myślimy również o powrocie do zawiasów 

wkręcanych do drzwi, gdyż kończy się czas byle jakich 

zawiasów chińskich i producenci coraz częściej szukają wyrobów 

wysokiej jakości, a nie najtańszych. To też jest szansa 

dla tego segmentu. 

Szansą na uporządkowanie tego rynku wydaje się 

być również współpraca producentów zamków 

i okuć w ramach branżowego związku. 

Jestem właśnie po spotkaniu członków Związku Polskich 

Producentów Zamków i Okuć, na którym postanowiliśmy, 

że podejmiemy współpracę na rzecz promowania okuć wysokiej 

jakości. Zamierzamy podjąć działania, by pokazać, 

że także w tym zakresie istnieje polska myśl techniczna, 

że warto ją promować i z niej 

korzystać. Będziemy chcieli 

również integrować środowisko 

wokół wspólnego kodeksu 

etycznego. 

I sądzi pan, że taka integracja 

wśród konkurentów 

się powiedzie? 

A dlaczegóż by nie? Od wielu 

lat uczestniczę w międzynarodowych 

spotkaniach Europejskiego 

Stowarzyszenia Producentów 

Zamków i Okuć (ARGE), 

gdzie przyjeżdżają ludzie, którzy 

na co dzień konkurują ze sobą, ale to nie przeszkadza 

im być kolegami i przyjaciółmi. Podobne warunki musimy 

stworzyć w Polsce. Przecież nie ma aż tak wielu ludzi w tej 

branży, nie ma wielu fachowców – w większości się znamy 

i szanujemy. Dlaczego więc nie mielibyśmy na tym rynku 

działać etycznie, według jasnych, uczciwych zasad prowadzenia 

interesów. Jeżeli resztę swojego życia planujemy 

spędzić w tej właśnie branży, to dlaczego nie mielibyśmy 

określić zasad, które pozwolą nam eliminować oszustów 

i kanciarzy. Trzeba znaleźć takie miejsce, takie polskie ARGE, 

gdzie każdy dostawca, każdy producent będzie mógł usiąść 

i porozmawiać ze swoimi konkurentami, ale też kolegami 

branżowymi, stojącymi wobec tych samych kłopotów, 

problemów i dylematów. 


GOŚĆ NUMERU 

Z PUBLIKACJI GRUPY KĘTY 

Chcemy, aby Metalplast Karo Złotów 

w 2007 roku osiągnął 40 mln zł przychodów 

ze sprzedaży, a Metalplast Karo ok. 

25 mln zł. Obie fi rmy wypracują łącznie ok. 

2 mln zł zysku netto. W 2009 roku te dwie 

fi rmy powinny mieć dwukrotnie wyższe 

przychody i co najmniej kilka milionów złotych 

zysku netto. W 2012 roku ich obroty 

wzrosną do 150 mln. 

Trzymam kciuki za tę inicjatywę 

i dziękuję za rozmowę 

Robert Klos 

styczeń 2008 5


MIESZANKA FIRMOWA 

LUBARTOWSKA FABRYKA OKIEN FERNO czeka 

na decyzję sądu dotyczącą likwidacji – rozprawa 

odbędzie się 17 stycznia. Wniosek w tej sprawie 

złożył 27 września ówczesny prezes fi rmy, Stefan 

Majewski. 28 września zmienił się w fi rmie zarząd 

i obecnie prezesem jest Dariusz Bil. Jednocześnie 

dwie spółki handlowe – FERNO Sp. z o.o. oraz 

FERNO-PLAST Sp. z o.o. postawione już zostały 

– decyzją Sądu Rejonowego w Lublinie – w stan 

upadłości. Firmy i osoby, którym przysługują prawa 

oraz roszczenia osobiste ciążące na nieruchomościach 

należących do upadłych spółek, mają 

dwa miesiące na ich zgłoszenie. Syndykiem mas 

upadłościowych jest Joanna Pielak, adres do doręczeń: 

20-410 Lublin, ul. 1 Maja 4c. 

DRUTEX z Bytowa osiągnął w roku 2007 przychody 

na poziomie 225 mln zł, z czego 200 mln 

ze sprzedaży okien PCW. Firma poniosła nakłady 

inwestycyjne w wysokości 50 mln zł, a kolejnych 

kilkadziesiąt milionów zamierza wydać w roku 

bieżącym na dalsze inwestycje w ekstruzję oraz 

w kupno samochodów. Produkcja profi li PCW 

wydzielona zostanie do odrębnej spółki, a jej przychody 

mają wynieść w 2008 roku 130 mln zł, 

z czego 50-60 mln zł ze sprzedaży klientom zewnętrznym. 

W roku 2008 Drutex zamierza kupić 

działkę w Bułgarii lub Rumunii pod budowę swojego 

pierwszego zagranicznego zakładu. Budowa 

rozpoczęłaby się w roku 2009 i ma pochłonąć 

w sumie 30 mln zł. 

TRAS-INTUR z Inowrocławia osiągnął w październiku 

i listopadzie ub. roku ponad 21 mln zł 

przychodów ze sprzedaży i był to wynik o 62 proc. 

lepszy niż w analogicznych miesiącach roku poprzedniego. 

Tak duży wzrost związany był z pojawieniem 

w Grupie Tras-Intur, przejętego w październiku 

Humdrexu. 

ADAMS z Mrągowa wyprodukował w 2007 

roku 100 tys. jednostek okiennych, przekraczając 

wartość sprzedaży 40 mln zł. Eksport stanowi 40 

proc. obrotów tej fi rmy i kierowany jest przede 

wszystkim na rynki unijne. W najbliższym czasie 

Adams zamierza wejść na rynek litewski i łotewski. 

Firma zatrudnia obecnie 300 pracowników, 

stosuje systemy Aluplast i Ponzio oraz okucia 

Roto. 

FENSTERBAU FRONTALE 2008 


IZOTERM z Pszczyny, zajmujący się produkcją stolarki 

oraz termomodernizacją budynków osiągnął 

w ub. roku ok. 80 mln zł ze sprzedaży, a na rok 

bieżący planuje wynik zbliżony do 100 mln zł. Firma 

w ub. roku pozyskała nowego współwłaściciela: 

74 proc. udziałów w tej fi rmie objął fundusz 

inwestycyjny NPN II s.a.r.l.; w związku z tym niewykluczone 

jest w perspektywie najbliższych kilku 

lat wprowadzenie tej spółki na Giełdę. Obecnie 

70 proc. przychodów Izoterm uzyskuje z realizacji 

zamówień publicznych, a 25 proc. z eksportu 

do Czech i na Słowację. 

BUDVAR CENTRUM ze Zduńskiej Woli sprzedał 

w listopadzie wyroby za 7,73 mln zł, a w okresie 

od stycznia do listopada 2007 łącznie za 61,4 mln zł. 

Był to wynik o 1/3 wyższy niż w analogicznym 

okresie rok wcześniej. W ostatnim dniu listopada 

fi rma otrzymała dofi nansowanie ze środków unijnych 

w wysokości 250 tys. zł. 

VELUX Polska poinformował o 50-procentowym 

wzroście sprzedaży w roku 2007 w stosunku 

do roku poprzedniego. Na bieżący rok fi rma 

planuje dużą akcję szkoleniową wśród dekarzy, 

w której zamierza przygotować do tego zawodu 

ponad 900 osób. 

SOKÓŁKA OKNA I DRZWI zamierza w ciągu 3 

lat zwiększyć swoje moce produkcyjne o 160 

proc. W roku 2008 spółka planuje osiągnąć sprzedaż 

na poziomie 150 mln zł, zaś w latach kolejnych 

zwiększyć ją do 180 mln zł w roku 2009 

i do 200 mln zł w roku 2010. 

AGAT PLUS ze Szczecina planuje wybudowanie 

nowej hali produkcyjnej, a ostatnio wymieniono 

tu park maszynowy na produkty fi rmy Soenen 

Hendrik. Agat pracuje w systemach Gealan i Salamander 

oraz Yawal i Reynaers, wykorzystując 

okucia Maco i BKV. Firma zatrudnia 50 osób 

i ponoć produkuje miesięcznie 8–9 tys. okien. 

ABAKUS z Choroszczy otworzył od 2008 roku 

nowy dział gięcia łuków z profi li PCW, dzięki czemu 

ma nadzieję skrócić terminy realizacji okien 

nietypowych. Firma fi nansuje kolejne inwestycje 

korzystając częściowo z programów pomocowych 

Unii Europejskiej. 

Na tych największych targach branży stolarki budowlanej w Europie, Związek Polskie Okna i Drzwi 

posiadać będzie 12-metrowe stoisko informacyjne (hala 5 stoisko 5-149), w którym promować będzie 

fi rmy członkowskie. Firmom zainteresowanym dodatkową promocją podczas targów Związek 

proponuje: 

� kolportaż fi rmowych materiałów reklamowych przez przedstawiciela fi rmy (1 dzień), 

� kolportaż fi rmowych materiałów reklamowych przez przedstawicieli Związku, 

� logo fi rmy na banerze, 

� umieszczenie oferty fi rmy na związkowym CD-Romie przygotowanym specjalnie na targi. 

Przed targami biuro Związku roześle do prawie tysiąca fi rm branży budowlanej (przedsiębiorstwa 

handlowe, deweloperzy, biura architektoniczne) informacje o obecności na targach z zaproszeniem 

do odwiedzenia stoiska. 

Szczegółowych informacji udziela Agnieszka Matys, pod numerem telefonu: (022) 678 65 73. 

NOTOWANIA 

na 31 XII 2007 r. 

Ropa brent, 

transakcja terminowa 

(USD/baryłka): 94,92 

Kurs NBP (zł) 

EU 3,58 

USD 2,44 

Ceny metali (USD/tona) 

Cu 6715,00 

Sn 16 500,00 

Pb 2532,00 

Zn 2331,50 

Al 2405,50 

Ni 26 050,00 

Źródła: Londyńska Giełda Metali, Londyńska Giełda Paliwowa, NBP 

POL-PLAST z Elbląga, zatrudniający obecnie 80 

pracowników, a wykorzystujący profi le Decco 

i Aluprofu, sprzedał w ub. roku 70 tys. okien 

o wartości 22 mln zł. Firma zaczęła od grudnia 

oznaczać swoje wyroby znakiem CE. Robi to głównie 

z myślą o swoich zagranicznych odbiorcach 

na Litwie, Łotwie, ale też w Czechach, na Słowacji 

i w Szwecji. Właściciel fi rmy, Leopold Skowroński, 

jest również współwłaścicielem drużyny piłkarskiej 

Concordia Elbląg. 

VETREX z Tczewa wprowadził do swojej oferty 

okna Alphaline 90 o głębokości zabudowy 

90 mm, wyposażone w okucia Roto NT Design, 

szybę o współczynniku 

U=0,8, dodatkową 

uszczelkę środkową 

oraz klamki Secustik. 

Od listopada fi rma 

oznacza wszystkie 

swoje okna znakiem 

CE, umieszczając we wrębie metalową tabliczkę 

informacyjną z logo fi rmy, adresem internetowym 

i symbolem CE. 

METALPLAST-STOLARKA z Bielska-Białej osiągnął 

w roku 2007 ponad 80 mln zł przychodów, 

z czego ok. 15 proc. z eksportu. Na rok bieżący 

Stolarka planuje przekroczyć próg 110 mln zł 

ze sprzedaży. Firma podpisała ostatnio umowę 

na wykonanie stolarki aluminiowej do Centrum 

Handlowo-Usługowego Justin Center. Obiekt 

zlokalizowany będzie we Wrocławiu przy ul. Krawieckiej, 

a powierzchnia stolarki wynosić będzie 

ok. 5500 m 2 . 

WINDOWS 2000 z Rumii kupił dwie linie produkcyjne, 

a wartość tej inwestycji, która w części 

sfi nansowana została z funduszy unijnych, wynosi 

2 mln zł. Firma rozpoczęła produkcję okien angielskich 

przy użyciu profi li Rehau oraz okien przeznaczonych 

do domów pasywnych. 

POL-SKONE z Lublina wybudowało w Niemcach 

halę produkcyjną o powierzchni ponad 4,5 tys. m 2 . 

Wykonawcą hali była frma Ocmer z Łodzi. 

BEM z Płocka uzyskał dwie nowe Aprobaty Techniczne 

ITB na drzwi wewnątrzlokalowe DPW-40 

i DPW-41. Brytyjska fi rma Halspan Limited autoryzowała 

natomiast produkcję drzwi BEM w klasach 

EI-30 oraz EI-60, co pozwoli eksportować 

je bez przeszkód na rynek brytyjski.

AIB z Knurowa otworzył nowy magazyn wysokiego 

składowania o powierzchni całkowitej 1500 m 2 . 

Dzięki tej inwestycji zwiększyły się trzykrotnie 

możliwości magazynowe fi rmy. Stary magazyn zaś 

został zaadaptowany do celów produkcyjnych. 

STOLBUD z Włoszczowej zaprezentował w grudniu 

nową stronę internetową fi rmy i nowy katalog 

wyrobów na rok 2008. Nowością w nim są okna 

drewniane Capital o grubości ramiaków 92 mm 

oraz okna drewniano-aluminiowe w systemie Aluron 

Gemini, z ramiakami 90 mm, o znacznie podwyższonych 

parametrach cieplnych i akustycznych. 

ALUPROF z Bielska-Białej osiągnął w roku 2006 

przychody powyżej 420 mln zł, tj. o 75 mln zł więcej 

niż rok wcześniej. 70 mln zł spółka uzyskała z działalności 

swoich spółek zagranicznych, a 30 proc. 

sprzedaży krajowej z Działu Realizacji Obiektów. 

O połowę w stosunku do roku 2006 zwiększył 

swoją sprzedaż zakład w Opolu, specjalizujący się 

w wytwarzaniu aluminiowych rolet zewnętrznych. 

YAWAL z Herbów uzyskał po trzech kwartałach 

2007 roku sprzedaż w wysokości 63,55 mln zł, 

co było wynikiem wyższym o 1/3 niż w analogicznym 

okresie roku 2006. W tym samym czasie spółka 

wypracowała 17,4 mln zł zysku netto, co oznacza 

niemal podwojenie zysku z poprzedniego roku. 

GAMET z Torunia zamierza w najbliższym czasie 

zadebiutować na Warszawskiej Giełdzie Papierów 

Wartoścowych. Przedsiębiorstwo, sprzedając 

klamki drzwiowe o wartości 15-16 mln zł rocznie 

szacuje, że obejmuje 10 proc. tego rynku. Podstawową 

grupą produktów są jednak akcesoria 

meblowe, w których fi rma zajmuje, wg własnych 

badań, 14 proc. polskiego rynku. 40 proc. produktów 

spółki eksportowane jest na rynki zagraniczne, 

z czego ponad połowa na Wschód. 

KPPD ze Szczecinka sprzedało w ciągu 3 kwartałów 

2007 roku 171,3 tys. m 3 tarcicy iglastej 

i 25,6 tys. m 3 tarcicy liściastej, osiągając przychody 

o wartości prawie 190 mln zł. Zatrudniając ponad 

1300 pracowników, spółka uzyskała w tym czasie 

zysk netto 13,1 mln zł, co było wynikiem ponad 

3-krotnie lepszym niż rok wcześniej. 

KRISPOL z Wrześni ocenia, że w roku 2007 zwiększył 

swój udział w rynku bram, poprawił świadomość 

marki w otoczeniu handlowym oraz zyskał 

pozytywny wizerunek pewnego i dynamicznie 

się rozwijającego producenta. To skłoniło fi rmę 

do zmiany strategii marketingowej, która obecnie 

wyraża się hasłem: Rozwiązania indywidualnie 

dopasowane. Modyfi kacji uległo również logo 

Krispolu. 

ROTO FRANK od 2008 wprowadza nowe logo. 

Zmiana ta dotyczy całego koncernu, czyli zarów- 

no działu okuć, jak i elementów budowlanych. 

W przyszłości zmieni się też nazwa z „Techniki okuć 

budowlanych” na „Technologię okien i drzwi” oraz 

z „Elementów budowlanych” na „Okna dachowe 

i systemy solarne”. 

WINKHAUS z Rydzyny wyliczył, że już 136 swoim 

partnerom pomógł pozyskać środki unijne. Łączna 

kwota unijnego dofi nansowania wspomaganego 

przez fi rmę wyniosła w latach 2003–2007 prawie 

14 mln zł. 63 proc. pozyskanych środków producenci 

okien przeznaczyli na wsparcie inwestycji 

w nowe maszyny lub urządzenia produkcyjne. 

DECEUNINCK postanowł, że od początku 2008 

roku cała działalność operacyjna, a także współpraca 

handlowa Grupy w Polsce będzie prowadzona 

przez fi rmę Deceuninck Polska Sp. z o.o. Zarząd 

fi rmy zdecydował o ujednoliceniu działalności 

spółek zależnych na całym świecie i w każdym kraju 

funkcjonuje tylko jedna fi rma Grupy. 

GEZE z Warszawy wprowadziło od listopada 

2007 nową 24-miesięczną gwarancję na wszystkie 

napędy do drzwi automatycznie rozsuwanych. Ma 

to być potwierdzenie uznanej już jakości napędów 

Geze, a bezpośrednim impulsem podjęcia takiej 

decyzji było wprowadzenie do sprzedaży nowego 

produktu: napędu ECdrive. 



WAGNER-SERVICE ze Świętochłowic zorganizował 

w listopadzie w Bełchatowie siódme już sympozjum 

poświęcone lakierowaniu proszkowemu. 280 

uczestników wysłuchało 20 referatów, które wygłosili 

przedstawiciele fi rm wystawiający swoje produkty 

na towarzyszącej seminarium wystawie. 

ŚNIEŻKA z Lubziny znalazła się wśród laureatów 

tegorocznej edycji Rankingu najcenniejszych 

polskich marek, opublikowanego przez dziennik 

„Rzeczpospolita”. Wartość marki Śnieżka została 

wyceniona na 101,6 mln złotych (wzrost o 34 proc. 

w stosunku do poprzedniej edycji, kiedy wartość 

tę oszacowano na 75,7 mln złotych). Ranking 

ukazał się w tym roku po raz czwarty, a obejmuje 

wyłącznie marki konsumenckie. 

PRESS-GLAS z Częstochowy został wyróżniony 

jako jedna z Pereł Polskiej Gospodarki. Pozycja na liście 

rankingowej Pereł zależy nie tylko od wielkości 

przedsiębiorstwa mierzonej wartością przychodów 

ogółem, ale od jego efektywności, dynamiki i płynności 

fi nansowej. A w kolejnym sezonie dynamika 

ta zapewne się zwiększy, ponieważ fi rma buduje 

swój nowy, czwarty już zakład w Radomsku. 

ORŁY POLSKIEGO BUDOWNICTWA to kolejna 

okazja do wręczenia dyplomów i honorowania 

fi rm naszej branży. W tegorocznej, listopadowej 

edycji Orłów, konkursu organizowanego przez 

Związek Pracodawców Warszawy i Mazowsza, nagrodzeni 

zostali: Aluprof (I miejsce), Vetrex (II 

miejsce) i Deceuninck (III miejsce). Konkursowe 

jury wyróżniło również fi rmy: Interdrex, Dako, 

Anmark, Technika Okienna i Norma 2000. 

PREZ-MET z Częstochowy wyróżniony został 

statuetką Jurajski Produkt Roku w konkursie organizowanym 

przez Regionalną Izbę Przemysową- 

Handlową w Częstochowie. Nagroda przyznana 

została za najnowszy produkt tej fi rmy – poziomą 

zgrzewarkę 4-głowicową. 

ALURON z Zawiercia po raz drugi został uhonorowany 

nagrodą Gazela Biznesu. Ranking najbardziej 

dynamicznych fi rm w Polsce po raz siódmy 

przygotowała fi rma Coface Poland we współpracy 

z „Pulsem Biznesu”. 

styczeń 2008 7



POWIEDZIELI W MEDIACH: 

Karolina Dobranowska, wiceprezes, 

Drutex: „Obecnie potencjał fi rmy pozwala 

na produkcję 3000 okien dziennie. (…) Oczekujemy, 

że rok 2008 będzie jeszcze bardziej 

pomyślny, a przychody ze sprzedaży okien 

wzrosną o co najmniej 20 proc. (…) Odnotowany 

po 11 miesiącach wzrost sprzedaży 

o 27,5 proc. jest konsekwencją intensywnej 

aktywności w zakresie inwestycji oraz aktywnej 

penetracji rynku”. /Gazeta Wyborcza/ 

Krzysztof Pióro, prezes zarządu, Gamet: 

„W ciągu zaledwie 3 lat osiągnęliśmy 10procentowy 

udział w tym (klamek do drzwi 

– red.) segmencie rynku. Wartość sprzedaży 

w roku 2004 wynosiła ponad 4,5 mln zł, 

a w 2006 prawie 12 mln zł. W naszej ofercie 

jest 6,5 tys. produktów i ponad 1000 modeli. 

Wprowadzamy na rynek ponad 40 nowych 

modeli rocznie.” /Materiały Budowlane/ 

Janos Egyud, dyrektor, Guardian: „Naszą 

pozycję potwierdza udział w rynku (środkowoeuropejskim 

– red.), który stanowi 18-20 proc. 

w przypadku szkła bazowego fl oat i 40-45 

proc. w przypadku szkła termoizolacyjnego, 

tzn. tego, które stanowi główny składnik nowoczesnej 

termoizolacyjnej szyby zespolonej”. 

/Świat Szkła/ 

Tomasz Mogilski, wiceprezes zarządu, 

Grupa Koelner: „Skupimy się na porządkowaniu 

i zwiększaniu efektywności działania 

naszej grupy. Szacujemy, że m.in. dzięki 

temu będziemy mogli w najbliższych latach 

zwiększyć przychody o kilkadziesiąt procent 

rocznie. Dziś nie jesteśmy jeszcze fi rmą globalną, 

ale już na pewno ponadeuropejską”. 

/Rzeczpospolita/ 

Waldemar Filipowsky, szef fi rmy Filplast: 

„Generalnie najmniej wyedukowanym dilerem 

jest diler w Polsce. (…) Zdecydowanie 

łatwiej jest współpracować na rynkach zagranicznych, 

czy to niemieckim, czy czeskim. 

Tam diler ma świadomość, że odpowiedzialność 

za prawidłowe zdefi niowanie zlecenia 

jest po jego stronie. /Oknonet/ 

Michał Dudziak, dyrektor generalny, Schüco: 

„Firma Schüco jest postrzegana na świecie 

jako synonim jakości. Jesteśmy swoistym 

Mercedesem w branży budowlanej”. /Rzeczpospolita/ 

Stuart Lees, prezes zarządu, Latium Plastics 

Holding: „Spectus poszukiwał fabryki 

ekstruzji w Europie wschodniej. Jesteśmy 

bardzo zadowoleni, że udało nam się znaleźć 

taką fi rmę z fachową, kompetentną załogą 

i rozwiniętą infrastrukturą techniczną i handlową”. 

/mat. fi rmowe/ 


DRUTEX z Bytowa zdobył statuetkę Geparda Biznesu 

2007 w konkursie o tytuł najcenniejszych 

i najdynamiczniejszych przedsiębiorstw województwa 

pomorskiego. Statuetki Geparda Biznesu 

przyznaje Instytut Bankowości Spółdzielczej fi rmom, 

których wartość rynkowa wzrosła o ponad 

30 proc. w ciągu dwóch ostatnich lat. 

KOELNER z Wrocławia został laureatem Best of 

European Business, konkursu zorganizowanego 

w Polsce po raz trzeci przez fi rmę doradczą Roland 

Berger Strategy Consultants. Jego laureatami 

zostają najlepsze i najbardziej efektywne 

przedsiębiorstwa, wybierane co roku w trzech 

kategoriach: wzrost, fuzje, przejęcia oraz konkurencyjność 

międzynarodowa. 

KLINGSPOR z Bielska-Białej zrezygnował z sygnowania 

swoich wyrobów marką Union. Od tego 

roku wszystkie papiery i płótna ścierne „made 

in Klingspor” sprzedawane bedą pod marką 

Klingspor, marką o 100-letniej tradycji. 

ROYAL EUROPA z Polkowic był organizatorem 

Świątecznej Pomocy dla wychowanków domów 

dziecka z terenu powiatu polkowickiego. Pomoc 

skierowano do 37 dzieci w wieku od 6 do 18 lat 

z Placówki Socjalizacyjnej „Skarbek” w Polkowicach 

oraz Rodzinnego Domu Dziecka w Chocianowie. 

MACO buduje kosztem 1,6 mld rubli nowy zakład 

w rosyjskiej Kałudze, około 160 km na południowy 

zachód od Moskwy. Uruchomienie produkcji planowane 

jest na początek 2009 roku, a docelowo 

zatrudnienie znajdzie tam 400 osób. 

LOCKPOL z Łodzi ograniczył zakupy dla swoich 

dilerów. Od 1 marca 2008 roku minimalna kwota 

zakupu wynosi 400 zł netto. Przy zakupach poniżej 

tej kwoty sprzedaż będzie możliwa tylko za gotówkę 

i w cenach detalicznych. 

PERSONALIA 

Stanisław Pieciukiewicz 

został powołany 

18 grudnia 

przez radę nadzorczą 

Tras-Inturu w skład 

zarządu. Nowy członek 

pełni w fi rmie 

funkcję dyrektora 

ekonomiczno-administracyjnego. 

Jerzy Studziński, prezes zarządu Dako z Nowego 

Sącza wyróżniony został przez krakowski 

Business Centre Information tytułem Manager 

EuroFirmy 2007. Statuetkę tej nagrody prezes 

odebrał w gronie 15 laureatów na początku 

grudnia na uroczystej gali w krakowskim hotelu 

Cracovia. 

MAJSTER – sieć 18 sklepów franczyzowch 

z drzwiami, panelami podłogowymi oraz materiałami 

wykończeniowymi dla domu planuje 

w tym roku podwoić liczbę swoich placówek. 

Może to być również ciekawa propozycja dla 

producentów stolarki: Składy Budowlane 

VOX – właściciel marki, oczekuje od franczyzobiorcy 

budynku przystosowanego do prowadzenia 

działalności handlowej oraz doświadczenia 

w biznesie. W ramach pakietu franczyzowego 

zapewnia natomiast wyposażenie w emblematy 

przynależności sieciowej, wsparcie marketingowe 

oraz dobre warunki handlowe. Wkład własny 

wynosi 40 tys. zł, a więc zaledwie połowę kwoty 

wymaganej w innych sieciach franczyzowych. 

Pieniądze te w całości przeznaczane są na zakup 

towarów, natomiast opłata licencyjna to tylko 

1000 zł. 

KLAUS BORNE FABRYKA DRZWI z Barlinka 

otrzymał od lokalnych władz nagrodę Złotej Gęsiarki 

za utworzenie nowoczesnych miejsc pracy 

dla mieszkańców. Fabryka dysponuje powierzchnią 

produkcyjną 2800 m 2 na ponad półtorahektarowej 

działce i zatrudnia obecnie 30 osób, produkując 

płyty meblowe dla Ikei. Kolejnym etapem 

rozwoju fi rmy będzie uruchomienie wydziału produkcji 

drzwi. 

ATRYA GROUP z Gundershofen (Alzacja), działająca 

w latach 1980-2004 pod marką Tryba, należy 

do piątki największych w Europie producentów 

stolarki PCW. Grupa zatrudnia 1500 pracowników, 

a w roku 2006 zanotowała ponad 270 mln euro 

wartości sprzedaży. Firma jest aktywna przede 

wszystkim na rynkach francuskim, niemieckim, 

szwajcarskim, belgijskim i hiszpańskim. 

VITROSZLIF z Częstochowy obchodził w grudniu 

30-lecie działalności. Firma produkuje szyby zespolone 

i okna drewniane, a od 2003 roku należy 

do Grupy Sanco. 

Łukasz Nowiński powołany został na stanowisko 

prezesa zarządu fi rmy Assa Abloy 

Poland. Zastąpił na tym stanowisku Jacka 

Szczepana, wcześniej dyrektora handlowego 

fi rmy Brügmann. Łukasz Nowiński pracował 

wcześniej jako dyrektor generalny polskiego 

oddziału DOM Sichercheitstechnik, Key 

Account Manager w Black&Decker Polska 

oraz specjalista ds. marketingu w FTT Stomil 

Wolbrom. 

Bogusław Peczela objął od grudnia ubiegłego 

roku stanowisko prezesa zarządu – dyrektora 

naczelnego Aluminium Konin. Zastąpił 

na tym stanowisku pełniącego czasowo obowiązki 

prezesa Jana Popławskiego, który pozostaje 

nadal członkiem zarządu i dyrektorem 

fi nansowym.

O OSŁONACH W PARYŻU 

W pierwszych dniach listopada 2007 w siedzibie SNFPSA w Paryżu (Francuskie Stowarzyszenie 

Producentów Branży Osłonowej) odbyło się spotkanie grupy roboczej TC33/WG3/TG4 

zajmującej się problematyką norm europejskich dla branży osłonowej. 

Na spotkaniu, na którym byli obecni stali członkowie 

grupy (w tym przedstawiciele narodowych 

stowarzyszeń branżowych oraz największych europejskich 

fi rm), omawiano wpływ najnowszych 

zmian w tzw. Dyrektywie Maszynowej na najważniejsze 

normy naszej branży, a szczególnie 

EN13659 i EN13561, które dotyczą rolet, żaluzji, 

bram. Komitet CEN zobowiązał wszystkie grupy 

robocze do sprawdzenia wpływu zmian Dyrektywy 

na normy. Zmiany dotyczą jedynie Aneksu 

Z i zostaną wkrótce ofi cjalnie przedstawione 

do akceptacji przez WG3. 

Ważnym punktem spotkania było sporządzenie 

wykazu fi rm – europejskich producentów żaluzji 

fasadowych, które zostaną ofi cjalnie zaproszone 

do wzięcia udziału w specjalistycznych badaniach 

odporności na napór wiatru dla tych wyrobów. 

W najbliższym czasie ofi cjalne pisma zostaną wysłane 

do około 10 fi rm. Wyniki tych testów powinny 

być dostępne w pierwszej połowie roku. 

Bardzo ważnym punktem spotkania była dyskusja 

dotycząca określenia warunków odporności 

BUDMA 2008 

Nasi czytelnicy zapewne już wiedzą, że tegoroczna 

Budma odbędzie się od 22 do 25 stycznia. W tym 

samym czasie czeka nas w Poznaniu jeszcze jedna 

impreza targowa, która co dwa lata gromadzi 

wystawców i zwiedzających. Chodzi o Bumasz 

– Międzynarodowe Targi Maszyn, Pojazdów 

i Sprzętu Budowlanego. W tym roku organizatorzy 

spodziewają się, że Budma i Bumasz łącznie, 

na powierzchni 43 tys. m 2 , przyjmą około 1600 

wystawców, którzy przedstawią 150 nowości. 

Na targach wyodrębniono kilka salonów tematycznych 

– ekspozycja okien i drzwi będzie tym razem 

częścią działu: ściany i stropy. Na Budmie pojawi 

się około 300 wystawców związanych z branżą 

stolarki otworowej. Organizatorzy zakładają, 

że tematyka okienno-drzwiowa będzie nielicznie 

rolet zewnętrznych na wtargnięcie i opracowanie 

propozycji zmian do normy EN13659. Głównym 

zamiarem jest dostosowanie wymagań normy 

do wymagań określonych w propozycjach norm 

ENV 1627 do 1630, w zakresie odporności na próby 

włamania. Kilku producentów zobowiązało się 

do przeprowadzenia stosownych badań i przedstawienia 

wyników na następnym spotkaniu grupy roboczej 

TG4. Celem jest ustalenie warunków, które 

powinna spełniać w tym zakresie roleta, aby móc 

ją przyporządkować do jednej z dwóch klas. Wyniki 

tych badań będą omówione na następnym spotkaniu, 

wtedy też zaproponowane zostaną ostateczne 

kryteria oceny odporności rolet zewnętrznych 

na próby ataku ręcznego. Na następne spotkanie 

zaplanowano również dyskusję na temat normy 

EN 13125 „Dodatkowy opór cieplny”. Chodzi 

szczególnie o różnice wyników otrzymanych metodą 

obliczeniową wskazaną w tej normie a metodą 

badawczą proponowaną przez ISO 12567-2 

Następne potkanie grupy zaplanowane jest na początek 

marca 2008 r. w Cluses. (mi) 

reprezentowana, ponieważ w roku 2009 stanie się 

jednym z przewodnich tematów Budmy. 

W przyszłości salon stolarki będzie organizowany 

w latach nieparzystych. Na obecnych zaś targach 

już po raz czwarty będzie można popatrzeć, jak 

powstaje dom według projektu BudShow; po raz 

drugi zaprezentują się też fi rmy informatyczne oferujące 

rozwiązania dla przedsiębiorstw budowlanych 

– będzie to Infosystem. Nowością zaś jest salon 

Centrum Budownictwa Sportowego. Dział ten 

będzie miejscem, gdzie przedstawiciele każdego 

sektora budownictwa, czyli fi rmy zajmujące się 

planowaniem, budowaniem, modernizacją i zarządzaniem 

dużymi obiektami znajdą coś dla siebie. 

Jak co roku pojawią się imprezy towarzyszące, 

które skierowane są do konkretnych grup zawodowych, 

będą to m.in. Dni Inżyniera Budownictwa 

oraz Dzień Urbanisty. (mroc) 

KTO JEST KIM W STOLARCE 


WYDARZENIA 

Maciej Mąka ma 34 

lata. Ukończył Wydział 

Zarządzania na Akademii 

Ekonomicznej w Krakowie 

oraz studia podyplomowe 

w Wyższej Szkole 

Przedsiębiorczości i Zarządzania 

Akademii Ekonomicznej 

w Krakowie. 

W Grupie Kęty pracuje 

od 1998 roku. Pracę rozpoczynał w dziale kontrolingu. 

W 2005 roku był prezesem zarządu 

w toruńskiej fi rmie Run-Pak, należącej do Grupy. 

Od 2 stycznia 2006 roku pełni funkcję dyrektora 

fi nansowego w Aluprofi e, a od marca 

2006 r. jest członkiem zarządu tej fi rmy. Maciej 

Mąka jest również członkiem rady nadzorczej fi rmy 

Impet oraz wiceprezesem klubu sportowego 

BKS Stal Bielsko-Biała. Od października 2007 

roku jest także członkiem Business Centre Club. 

Maciej Mąka mieszka w Wadowicach i ma 

dwoje dzieci: trzynastoletnią Karolinę i dziewięcioletniego 

Karola; jest zawodnikiem w drugoligowych 

mistrzostwach Polski w brydżu sportowym; 

uprawia siatkówkę i narciarstwo. 

Rafał Niewczas jest absolwentem 

Wydziału Budownictwa 

Politechniki 

Warszawskiej. Od 1994 

roku zajmuje się sprzedażą 

wyrobów Sikkensa, 

poprzez fi rmę handlową 

VBH. Na początku 

swojej drogi zawodowej 

zajmował się sprzedażą, 

atestacją i marketingiem. Wielokrotnie organizował 

szkolenia w Polsce i za granicą. Obecnie 

do jego obowiązków należy nadzór nad biurem 

i grupą techników. Od sześciu lat odpowiada 

również za sprzedaż produktów fi rmy na terenie 

Białorusi oraz od niedawna na Słowacji. 

Rafał Niewczas wraz z żoną i córką, uczennicą 

gimnazjum, mieszka w Warszawie. W wolnym 

czasie jeździ zimą na nartach, latem zaś na rowerze, 

uprawia też turystykę pieszą. 

styczeń 2008 9


SONDA 

JAK MINĄŁ ROK? 

Jerzy Karpiński, DLH 

Rok 2007 był nieco lepszy 

niż poprzedni, biorąc 

po uwagę obrót; w 

zakresie zysku było już 

nieco gorzej. Zupełnie 

inaczej natomiast wygląda 

sprawa w dziale 

stolarki otworowej – tu 

zanotowaliśmy zdecy- 

MAPA KLIMATU... BIZNESOWEGO 

Krajowa Izba Gospodarcza przeprowadziła badanie nastrojów polskich przedsiębiorców 

w 2007 roku i ich oczekiwań na przyszły rok. W ten sposób powstała tzw. mapa klimatu 

biznesowego. W ankiecie udział wzięło 1906 fi rm, a jest ona częścią projektu European 

Economic Survey, realizowanego we wszystkich krajach Unii Europejskiej przez narodowe 

izby gospodarcze zrzeszone w Eurochambres (Stowarzyszenie Europejskich Izb Przemysłowo-Handlowych). 

W tegorocznej edycji badania udział wzięło 25 krajów członkowskich 

UE oraz Chorwacja i Turcja, a odpowiedzi udzieliło ponad 85 000 przedsiębiorstw ze 119 

regionów Europy. 

Optymizm europejskich fi rm na 2008 rok został 

nieco przyhamowany, jako że oczekiwania sprzed 

roku nie sprawdziły się w wielu krajach. Z pewnością 

przyczynił się do tego niekorzystny kurs euro/ 

dolar oraz spowolnienie gospodarki USA. Wyniki 

za 2007 rok w eksporcie polskich fi rm pokryły 

się w dużej mierze z ich oczekiwaniami sprzed 

roku. Na wciąż duży optymizm europejskich fi rm 

co do przyszłorocznego eksportu wpływa głównie 

fakt, iż 67 proc. eksportu z krajów Europy kierowane 

jest do Unii, podczas gdy 33 proc. poza nią. 

Ponadto rosnące znaczenie w eksporcie fi rm europejskich 

mają inne, wschodzące rynki. 


dowany spadek, czyli wystąpił typowy efekt huśtawki 

rynkowej. Po dużym wzroście cen i sprzedaży 

w roku 2006, nastąpił równie duży spadek 

w 2007. (W tym miejscu należy dodać, że tylko 

35–40 proc. naszej działalności to zaopatrzenie 

rynku producentów stolarki otworowej.) 

Poniżej komentarz do tej sytuacji. 

Nie pamiętam w 15-letniej historii naszej fi rmy 

roku, który w ciągu dwunastu miesięcy układałby 

się jednakowo dobrze lub całkowicie źle. Przed 

W Polsce optymizm 

Do października ub. roku polscy przedsiębiorcy 

znaleźli się w grupie krajów, przejawiających 

największy optymizm w UE. Wskaźnik optymizmu 

był powyżej średniej dla wszystkich krajów 

uczestniczących w badaniu. Oprócz nas znalazły 

się w tej grupie także Czechy i Grecja. Mimo 

że polscy eksporterzy wciąż zmagają się z aprecjacją 

złotego i mają do czynienia z zawirowaniami 

na rynkach fi nansowych oraz symptomami 

osłabienia w globalnej gospodarce, ponad połowa 

fi rm liczy na wzrost swojego eksportu w 2008 

roku. 

wejściem Polski do Unii w 2004 roku pierwsza połowa 

wspaniała, druga już bardzo słaba, kolejny 

rok słaby na początku coraz lepszy w drugiej połowie. 

W 2006 – doskonała pierwsza połowa (jako 

rezultat paniki na rynku drzewnym) z gwałtownymi 

wzrostami cen i gorączką zakupów; druga połowa 

zgoła odmienna: odwrócenie trendu, krótka 

stabilizacja, a następnie wyhamowanie. Niestety, 

to wyhamowywanie charakteryzowało cały 2007 

rok. To, co stało się z ceną surowców i półfabrykatów 

drzewnych w 2006 roku, musiało przynieść 

w efekcie opóźnionej reakcji łańcuchowej – zwolnienie 

czy nawet stagnację, w roku 2007. � 

Polskie przedsiębiorstwa planują inwestować 

jeszcze więcej niż deklarowały w poprzednim badaniu. 

Jednocześnie przewidywania polskich fi rm 

na 2008 rok są najbardziej optymistyczne w całej 

Europie (wskaźnik na poziomie 59 proc.), bo aż 2/3 

badanych planuje w tym czasie wzrost inwestycji. 

W ocenie warunków prowadzenia działalności gospodarczej 

w 2008 roku, wyrażonej tzw. wskaźnikiem 

zaufania biznesowego, polscy przedsiębiorcy 

przejawiali najwięcej powściągliwości – jest to jedyny 

wskaźnik, gdzie Polska jest poniżej średniej 

dla wszystkich badanych krajów. Niemniej zaufanie 

biznesowe polskich przedsiębiorców jest wyraźnie 

pozytywne, w odróżnieniu od szeregu krajów, 

gdzie wskaźnik oscyluje wokół zera (Austria, 

Luksemburg) lub jest ujemny (Estonia, Hiszpania, 

Grecja czy Węgry). Także w stosunku do oczekiwań 

z ubiegłego roku, w Polsce nastąpił wzrost 

optymizmu ponad dwukrotnie. 

W Europie – zaufanie 

W skali całej Europy, jak podaje raport europejski 

Eurochambres, nastąpiła poprawa zaufania biznesowego 

o 0,9 proc. w stosunku do poziomu 

oczekiwań z ubiegłego roku. Pomimo że wzrost 

ten jest nieznaczny, wskaźnik zaufania biznesowego 

na kolejny rok w Europie jest na najwyższym 

poziomie od 7 lat. 

W ciągu ostatnich dwóch miesięcy opublikowano 

badania, których wyniki wskazały jednak na pogorszenie 

nastrojów w biznesie, jakie nastąpiło 

w listopadzie. Zdaniem Krajowej Izby Gospodarczej 

związane jest to głównie z sytuacją na rynku 

pracy oraz brakiem projektów konkretnych rozwiązań 

prawnych, które miałyby na celu uproszczenie 

prowadzenia działalności gospodarczej. Krajowa 

Izba wyraża zadowolenie, że nowy rząd, zgodnie 

z deklaracjami resortu gospodarki, w niedługim 

czasie przygotuje pakiet ustaw, które mogą 

zmienić negatywne nastawienie przedsiębiorców 

do otoczenia prawnego, w jakim funkcjonują. 

Trudne warunki na rynku pracy, związane ze stałą 

presją na wzrost wynagrodzeń, oraz kurczące się 

zasoby kadrowe stanowią istotną barierę rozwoju 

fi rm. Likwidacja utrudnień administracyjnych 

pozwoliłaby przedsiębiorcom skupić się na swojej 

podstawowej działalności, a nie na wypełnianiu 

biurokratycznych zobowiązań. (red.)

� 

Wzrost cen musiał doprowadzić do spadku popytu 

i zamiany okien drewnianych na okna PCW. 

Pomimo wielu wysiłków i zabiegów z naszej 

strony sytuacja wciąż nie ulega poprawie. I nawet, 

tradycyjnie, czwarty kwartał nie przyniósł 

spodziewanego ożywienia. Pomimo odwrócenia 

trendu i powrotu niektórych cen do stanu sprzed 

kryzysu, nie da się odwrócić wielu decyzji inwestycyjnych, 

nie łatwo jest też odzyskać utracone 

zaufanie klientów i producentów do produktu, 

który może płatać takie niespodzianki jak 

w 2006 roku. 

Podsumowując wydarzenia mijającego roku, 

trzeba powiedzieć, że musieliśmy zapłacić rachunek 

za nietypową sytuację z roku poprzedniego. 

Mam jednak nadzieję, że poziom cen, w drugiej 

połowie minionego już roku, większości produktów 

drzewnych pomoże odbudować rynek 

i odzyskać klientów w 2008. A po huśtawce 

2006/2007 nastąpi okres stabilizacji. Prawdę 

powiedziawszy, chciałbym jak najszybciej zapomnieć 

o roku 2007, licząc że następny przyniesie 

odmianę na lepsze. 

Aleksandra Gierjatowicz, 

Mercor 

Po trzech kwartałach 

2007 roku osiągnęliśmy 

rekordowe wyniki 

fi nansowe. Co prawda, 

za wcześnie jeszcze 

na pełne podsumowanie 

12 miesięcy, ale spodziewamy 

się, że będzie 

to dla naszej fi rmy bardzo 

udany rok! 

W lipcu z sukcesem zadebiutowaliśmy na warszawskiej 

Giełdzie Papierów Wartościowych. Wyniki, 

które odnotowaliśmy po trzech kwartałach 

(w porównaniu z rokiem ubiegłym w ujęciu pro 

forma), dotyczą nie tylko gdańskiej spółki, ale całej 

Grupy Mercor. Wzrost przychodów w tym okresie 

wyniósł 26 proc., dynamika zysku EBITDA przekroczyła 

45 proc., a wzrost zysku netto wyniósł 

63 procent. Wraz z wysokim tempem rozwoju, 

Grupa poprawiła także wypracowywane marże. 

Jesteśmy bardzo zadowoleni z faktu, że w mijają- 

cym roku sprzedaż dynamicznie rośnie nie tylko 

w Polsce, Czechach i na Słowacji, ale także na Ukrainie 

i w Rumunii, gdzie od niedawna działają nasze 

spółki zależne. Na podstawie trzech kwartałów 

2007 możemy także pochwalić się wzrostem 

sprzedaży na pozostałych rynkach eksportowych 

Grupy Mercor. W samym trzecim kwartale wyniósł 

on 40 proc., a po trzech kwartałach narastająco: 

19 procent. To wszystko pozwala nam optymistycznie 

patrzeć w przyszłość. 

Andrzej Karolewski, 

Ponzio Polska 

Rok, który właśnie przeminął – to dla Ponzio czas 

nieustannego rozwoju. Ciągły wzrost obrotów przyczynił 

się do powstania nowych inwestycji w fi rmie: 

przykładem jest nowo wybudowana, kolejna hala 

wysokiego składowania o powierzchni około 3 tys. 

m 2 oraz nowa – czwarta linia lakiernicza. Nowoczesna 

technologia w lakiernictwie proszkowym, którą 

stosujemy od początku jesieni, pozwala na uzyskanie 

na profi lach aluminiowych efektownej struktury 

drewna. W porównaniu z rokiem 2006 znacznie 

zwiększyła się także liczba zamówień na gięcie profi 

li stosowanych w konstrukcjach łukowych, gdzie 

wykonujemy specjalistyczną obróbkę. 

Wzrost obrotów związany jest także z ekspansją 

na Wschód. Obiekty wykonane w naszych systemach 

można spotkać nie tylko na Łotwie, Litwie 

i w Rosji (gdzie najnowszą inwestycją jest lotnisko 

międzynarodowe w Kaliningradzie). Poszerzyliśmy 

nasz zasięg działania także o Ukrainę – w centrum 

Kijowa powstaje obecnie okazały, pięciokondygnacyjny 

obiekt handlowy. Coraz większy popyt 

na systemy aluminiowe ma związek z wdrożeniem 

systemów przeciwpożarowych w klasach 

odporności ogniowej EI 30 i EI 60. Dysponujemy 

tu pełną gamą rozwiązań: dymoszczelność, drzwi 

progowe, bezprogowe, wewnętrzne, zewnętrzne. 

Na bieżąco wprowadzamy także modyfi kacje techniczne, 

które usprawniają pracę i dają coraz większe 

możliwości kreacji. Miniony rok to również czas 

owocnej współpracy z architektami, którzy w swoich 

projektach korzystają z naszych rozwiązań. Organizowany 

w tym roku cykl konferencji dla architektów 

znacznie usprawnił wzajemną współpracę 

w zakresie doradztwa obiektowego. 


SONDA 

Bogumił Kochel, 

Kosz 

Miniony rok był bardzo 

udany. Kiedy porównamy 

go z poprzednim, 

widzimy, że nasze obroty 

wzrosły o 35 procent. 

Rozwojowi z całą pewnością 

sprzyja dobra 

koniunktura na rynku 

budowlanym, która 

w kolejnych latach powinna się utrzymywać. 

Dzięki uczestnictwu w wielu imprezach targowych 

w Europie ciągle wzrasta nasza sprzedaż 

eksportowa. W chwili obecnej eksportujemy 

do ponad 40 krajów. Rozbudowa linii do produkcji 

drzwi płycinowych pozwoliła nam dołączyć 

do grona producentów, którzy się liczą. Naszym 

celem na nowy rok jest dalsze zwiększanie udziału 

w rynku, doskonalenie naszych produktów, 

a także rozwój i umocnienie wprowadzonej 

właśnie marki Invado na rynku krajowym i zagranicznym. 

Wiktor Strach, 

Tras-Intur 

Rok 2007 będzie się 

wszystkim kojarzył z dobrą 

koniunkturą dla budownictwa 

w naszym 

kraju. Firma Tras-Intur 

odnotowała wzrost 

sprzedaży stolarki budowlanej, 

w szczególności 

na rynku krajowym. 

Obroty ogółem 

za dziesięć miesięcy są wyższe o 10 proc. w porównaniu 

z tym samym okresem ubiegłego roku, 

zaś obroty ze sprzedaży krajowej wzrosły o 19 

procent. 

Szczególnie wysoką dynamikę sprzedaży odnotowaliśmy 

w zakresie wyrobów z drewna (okna, 

drzwi), oraz z aluminium (okna, fasady, ogrody zimowe). 

Rokowania na kolejny rok wydają się bardzo 

korzystne i pozwalają zarządowi spółki giełdowej 

– jaką jesteśmy od 2001 roku – planować 

wzrost obrotów. 

styczeń 2008 11 

�

� 


SONDA 

Lidia Mikołajczyk- 

Gmur, Velux 

Z punktu widzenia wyników 

fi rmy oceniam 

ubiegły rok bardzo dobrze, 

ale na ostateczne 

podsumowanie przyjdzie 

jeszcze czas. Sezon 

na okna do poddaszy 

rozpoczął się wcześnie, 

a obecnie pogoda jest na tyle dobra, że nadal 

trwa. Niezmiernie się cieszę, że udało nam się 

realizować zamówienia w ciągu dwóch dni roboczych, 

choć inni producenci z różnych branż mieli 

problemy z dostępnością. Velux, dzięki zwiększonym 

mocom produkcyjnym w obydwu fabrykach, 

w Gnieźnie i Namysłowie, sprostał wzrastającemu 

popytowi. 

Istotną barierą w sprzedaży jest brak dostatecznej 

liczby wykwalifi kowanych ekip dekarskich. 

W związku z tym w bieżącym roku planujemy 

działania, które będą miały na celu wparcie młodych 

i nowo powstających fi rm, a także tych, 

gdzie rotacja pracowników jest największa. 

W przyszłym roku ze względu na rosnący popyt 

planujemy powiększyć dział sprzedaży, aby zaoferować 

naszym partnerom handlowym zwiększone 

wsparcie. 

Damian Kujawa, 

Interstal 

Mijający rok oceniam pod 

względem handlowym 

pozytywnie. Zwiększyła 

się sprzedaż, co jednak 

nie wpłynęło w takim 

stopniu, jak planowaliśmy, 

na powiększenie 

obrotów. W ubiegłym 

roku stal była tańsza, więc mimo tego, że więcej 

sprzedajemy, nie przekłada się to na wyższy wynik 

fi nansowy. 

Tomasz Rybka, 

Meesenburg 

Dla naszej fi rmy był 

to rok, w którym postawiliśmy 

na wzmocnienie 

wszystkich oddziałów 

pod względem 

profesjonalnej obsługi 

klientów – zainwestowaliśmy 

w szkolenia 

handlowców. Oczywiście, tak jak wszyscy pracodawcy, 

odczuliśmy brak wykwalifi kowanej siły 

roboczej, wynikający z dużej emigracji Polaków 

na Wyspy Brytyjskie. Dużo fi rm z branży nadal 

boryka się z brakiem rąk do pracy. Nam w ubiegłym 

roku udało się tę kwestię z powodzeniem 

rozwiązać. 

Punktem kluczowym dla naszej fi rmy była decyzja 

o rozszerzeniu oferty o maszyny stacjonarne 

do produkcji okien Pertici. Wszyscy doradcy handlowi 

oraz serwisanci przeszli szkolenia, które za- 


kończyły się uzyskaniem przez nich certyfi katów. 

Pomimo tylko półrocznego działania w tej nowej 

dziedzinie już odnieśliśmy duże sukcesy. Zwiększyły 

się obroty fi rmy, zaś klienci polecają nas jako 

solidnego partnera handlowego. 

Adam Krużyński, 

Nice 

Za nami wyjątkowo korzystny 

rok, w którym 

realizowaliśmy priorytetowe 

dla nas cele: 

zwiększyliśmy sprzedaż 

i udział w rynku, 

utrzymując pozycję 

lidera w dziedzinie automatyki 

użytkowej. Niewątpliwie duży wpływ 

na osiągnięte w 2007 roku wyniki miało wprowadzenie 

kilku istotnych nowości produktowych. 

We wrześniu rozpoczęliśmy rozbudowę 

siedziby naszej fi rmy – zakończenie planowane 

jest na wiosnę 2008 r. Konieczność realizacji tego 

projektu wynika z dynamicznego rozwoju fi rmy. 

Koniec roku i początek nowego to okres wzmożonej 

pracy i planowania nowych przedsięwzięć 

ukierunkowanych na zwiększenie świadomości 

marki. 

Teresa Hauser, 

SCM 

Dla polskiego oddziału 

SCM Group, rok 2007 

był niezwykle udany. 

Branże drzewna i meblarska 

rozwijają się bardzo 

szybko, a duży odpływ 

pracowników za granicę 

powoduje zwiększone 

zapotrzebowanie na profesjonalne maszyny 

do obróbki drewna. Coraz większa produkcja, 

ale również coraz wyższe wymaga klientów 

co do jakości powodują, że ogromna liczba zakładów 

stolarskich staje przed koniecznością zakupu 

maszyn, które po pierwsze przyspieszą proces 

produkcji, a po drugie poprawią jakość oferowanych 

produktów. Ta sytuacja wpłynęła na znaczny 

wzrost sprzedaży, bo o około 28 proc.; dotyczy 

on zarówno średniej wielkości maszyn do obróbki 

drewna (pilarki tarczowe, wyrówniarki, grubościówki 

czy frezarki), jak też maszyn do obróbki 

płyty (okleiniarki wąskich płaszczyzn, wiertarki, 

formatyzerki do rozkroju pakietów, szlifi erki oraz 

różnego rodzaju centra obróbcze). 

Podobną sytuację, i związany z nią spory wzrost 

sprzedaży, można zaobserwować w fabrykach 

mebli oraz przemysłowych zakładach produkcyjnych. 

Tutaj potrzeba automatyzacji zaowocowała 

zapytaniami o maszyny przemysłowe lub wręcz 

linie technologiczne. 

SCM zanotowała 18-procentowy wzrost sprzedaży 

maszyn do tych zakładów; w szczególności 

dotyczy to: jedno- i dwustronnych przemysłowych 

formatyzerko-okleiniarek, wiertarek przelotowych, 

centrów obróbczych z funkcją okleinowania 

czy wysokowydajnych formatyzerek do rozkroju 

pakietów płyt. W wielu przypadkach maszyny zostały 

wyposażone w systemy za- i rozładunkowe 

lub połączone ze sobą w linie. W ubiegłych latach 

podobne zapytania zdarzały się sporadycznie; 

w roku 2007 były one praktycznie na porządku 

dziennym. 

Rok 2007 przyniósł również wzrost zainteresowania 

w zakresie obróbki drewna litego, produkcji 

okien, drzwi i schodów. W październiku SCM 

zorganizowała Warsztaty Otwarte na ten temat. 

Zainteresowanie i frekwencja przerosły wszelkie 

oczekiwania. Ponad 400 osób z 300 fi rm odwiedziło 

warsztaty, co jasno pokazuje, że i ci producenci 

poszukują kompleksowych rozwiązań oraz 

nowych technologii produkcji zwiększających wydajność 

i poprawiających jakość. 

Wpływ na tak olbrzymi wzrost sprzedaży miały 

również coraz łatwiej dostępne środki fi nansowe, 

jak leasing, kredyty czy dotacje. Obserwując 

tę tendencję i zwiększone zapotrzebowanie naszych 

klientów na możliwość sfi nansowania zakupu 

nowej maszyny, już ponad dwa lata temu 

nawiązaliśmy współpracę z niezależnym doradztwem 

leasingowym Nova Finance. Jest to dla 

nas niezwykle istotne. Możemy bowiem dziś zaproponować 

naszym klientom zaufanych doradców, 

którzy na specjalnych warunkach zaoferują 

sfi nansowanie nowej maszyny, co przy obecnym 

poziomie popytu, a jednocześnie licznej konkurencji, 

często bywa argumentem przetargowym. 

Podsumowując, rok 2007 był bardzo pomyślny, 

a biorąc pod uwagę nadchodzące EURO 2012 

i co za tym idzie budowę nowych stadionów, hoteli 

i całego zaplecza, oczekujemy jeszcze lepszego 

roku 2008. 

Barbara Ahlers, Roto 

Firma Roto Frank Okucia 

Budowlane odnotowała 

w 2007 roku kilkuprocentowy 

wzrost sprzedaży 

w porównaniu 

z analogicznym okresem 

przed rokiem. Wyraźnie 

widać narastającą 

dynamikę rozwoju 

rynku ukraińskiego i białoruskiego. Na polskim 

rynku obserwujemy proces stabilizowania się popytu, 

zwłaszcza w drugiej połowie roku. Widać 

wyraźną tendencję do zmian jakościowych kupowanego 

asortymentu. Odnotowujemy wzrost 

zainteresowania elementami okuć typu Komfort 

i Premium – okucia do wielkopowierzchniowych 

drzwi tarasowych Patio Life – zwłaszcza w budownictwie 

apartamentowym, oraz duże zainteresowanie 

elementami podnoszącymi komfort 

obsługi i estetykę okien, jak np. ukryta strona 

zawiasowa Roto NT Designo. Bardzo dobrze rozwija 

się sektor okien z profi li aluminiowych. Niesłabnący 

eksport polskiego przemysłu okiennego 

potwierdza rosnąca sprzedaż okuć do okien na 

potrzeby rynków o odmiennych tradycjach w zakresie 

stolarki.

Marek Sałaga, Aliplast 

Rok 2007, tak jak poprzedni, był bardzo udany 

dla naszej fi rmy. Sprzedaż systemów zwiększymy 

o prawie 50 proc. w porównaniu z poziomem 

osiągniętym w roku 2006. Ekspansja ma miejsce 

zarówno w kraju, jak i zagranicą. Dynamika 

eksportu wyniosła ponad 100 procent. Sprzedajemy 

na rynkach Czech i Słowacji, Węgier, Rumuni, 

w krajach nadbałtyckich oraz, od ubiegłego 

roku, w Bośni i Chorwacji. Poza tym poprzez naszych 

klientów obecni jesteśmy w krajach praktycznie całej Europy. 

Bardzo pracowity i obfi tujący w nowości rok miał nasz dział R&D. Wprowadziliśmy 

sporo nowych rozwiązań między innymi nowy system ściany osłonowej 

Tanagra, gdzie słup i rygiel to ten sam profi l – co niejednokrotnie 

pozwala zoptymalizować dobór profi li w konkretnym obiekcie. Rok 2007, 

a szczególnie druga jego połowa, to również przygotowanie do inwestycji, 

którą rozpoczynamy wiosną. 

Korzystając z możliwości chciałbym naszym dotychczasowym, jak i potencjalnym 

klientom, oraz wszystkim z branży życzyć wszystkiego najlepszego 

w 2008 roku. 

Tomasz Grela, 

Metalplast Stolarka 

Miniony rok obfi tował w naszej fi rmie w wiele 

ważnych wydarzeń. Jak przystało na lidera wśród 

producentów fasad, uzyskaliśmy bardzo wysokie 

przychody, wyższe o ponad 20 proc. w stosunku 

do poprzedniego roku. Zakupiliśmy nową halę 

produkcyjną, gdzie na początku 2008 roku przeniesiemy 

całą produkcję. Pozyskaliśmy kilka bardzo 

ciekawych kontraktów i zwiększyliśmy udział 

eksportu w naszej sprzedaży, przewożąc wyroby 

nawet za ocean. Dodatkowo uruchomiliśmy w fi rmie drugi segment 

związany z produkcją stalowych profi li zimnogiętych wykorzystywanych 

między innymi w przemyśle drogowym. Liczymy na dalszy rozwój fi rmy 

i przekroczenie w przyszłym roku bariery 100 mln zł przychodu. 

Witold Waśko, Śnieżka 

Miniony już rok był dla mojej fi rmy bardzo dobry. 

Po trzech kwartałach nasze przychody były o 17 

proc. większe w porównaniu z tymi, uzyskanymi 

w analogicznym okresie roku ubiegłego. Biorąc 

pod uwagę dynamikę sprzedaży, najlepsze były 

dwa pierwsze kwartały. Sprzyjały temu dobra 

pogoda oraz koniunktura na rynku budowlanym. 

Dla producentów farb najważniejszy jest okres 

od kwietnia do września, bo wtedy trwa sezon 

remontowo-budowlany. 

Adrianna Kiełbiowska, Dubrex 

Z roku na rok sprzedaż drzwi Sapeli na rynku 

polskim odnotowuje ciągły wzrost. Tak stało 

się i w ro ku 2007: wyniki sprzedaży wskazują 

na zwyżkę 40-procentową w stosunku do 

roku ubiegłego. Sukces nasz to przede wszystkim 

nasi pracownicy oraz partnerzy handlowi, 

którzy oferują nie tylko wyrób, ale i cały pakiet 

usług z nim związany, co zaczyna się liczyć w 

wyborze dostawcy. Ponieważ jesteśmy producentem 

drzwi ze średniej i wyższej półki cenowej, 

na dobre wyniki miał też wpływ wysoki poziom zaufania klientów 

oraz pozytywna ocena zmian sytuacji ekonomicznej kraju. Okazuje się, 

że z roku na rok inwestorzy coraz bardziej doceniają kompetentną obsługę 

i produkt niekoniecznie najtańszy, lecz wysokiej jakości. (red) 

Systemy profili aluminiowych 

dla architektury budownictwa 

■ Rolety 

■ Bramy rolowane 

■ Okna 

■ Drzwi 

■ Fasady 

■ Zabezpieczenia 

przeciw owadom 

heroal-Johann Henkenjohann 

GmbH & Co. KG 

Österwieher Str. 80 · D-33415 Verl 

Tel. +49 (0) 52 46-5 07-0 · Fax +49 (0) 52 46-5 07-222 

info@heroal.de · www.heroal.de


OPINIE 

DAWNO NIE BYŁO TAK DOBRZE 

Początek minionego roku sprawił nam niewątpliwie 

duże zaskoczenie. Stosunkowo łagodna 

i krótka zima oraz ciepła wiosna znacznie przyspieszyły 

cykl inwestycyjny w kraju, czego następstwem 

stał się zwiększony popyt na materiały 

budowlane i nieoczekiwana zmiana struktury 

popytu na polskim rynku usług budowlanych. 

Większość producentów po sezonie podejmuje 

decyzje o ograniczeniu kosztów, a więc obniża 

produkcję do niezbędnego minimum. Toteż gdy 

nagle okazało się, że niewspółmiernie w stosunku 

do poprzednich lat zwiększył się popyt na materiały 

budowlane, większość magazynów z tymi 

materiałami oraz podzespołami do ich produkcji 

świeciła pustkami. 

Ekstremalnym przykładem był niepokojący 

na początku roku brak szkła na rynku. Sytuację 

tę skrzętnie wykorzystały wielkie koncerny 

i huty szkła, doprowadzając kilka razy do znaczących 

podwyżek jego cen. Ze względu na dużą 

konkurencję na rynku, większość producentów 

stolarki okiennej nie była w stanie przerzucić 

w całości tej podwyżki na klientów końcowych, 

doprowadzając w ten sposób do obniżenia i tak 

już niskiej rentowności. Był to swoisty paradoks. 

Pojawił się bowiem zwiększony popyt, ale wzrost 

cen monopolistycznych dostawców podzespołów 

do produkcji nie pozwolił końcowym producentom 

na poprawę rentowności sprzedaży. Niestety, 

rynek polskich producentów i odbiorców 

jest w dalszym ciągu bardzo wrażliwy na cenę. 

Jednak mimo to, wzrastający popyt na rynku pozwolił 

na zwiększenie produkcji i sprzedaży na tyle, 

że w bardzo wielu fi rmach pojawiły się dodatnie 

wyniki ekonomiczne, co pozwoliło po długich la- 

14 styczeń 2008 

tach posuchy na odbicie się od dna. Powoli zaczęła 

się normować sytuacja w zakresie cen szkła, rynek 

bowiem nie lubi pustki: rozpoczęto import docelowy 

szkła z Azji, w szczególności z Chin. Był to produkt 

dobrej jakości, a jego ceny były niższe nawet 

o 30 proc. w stosunku do tych oferowanych przez 

największych graczy rynkowych w Polsce i Europie 

(ceny szkła w Polsce i Europie – w przeciwieństwie 

do stolarki okiennej – należą do najwyższych). Ten 

dobrze zorganizowany import szkła przyhamował 

i ostudził nieco zapędy cenowe koncernów 

zachodnich, które odbudowały zapasy magazynowe 

na tyle, by wznowić płynne dostawy. Ceny 

Sytuacja gospodarcza: szanse 

� szybki wzrost gospodarczy (w 2007 roku produkcja przemysłowa w październiku wzrosła o 10,6 

proc. w stosunku do roku 2006), 

� wzrost produktu krajowego brutto (plan na rok, 2007 do poziomu ok. 7 proc.), 

� wzrost przeciętnego wynagrodzenia brutto do 2951 zł, 

� organizacja mistrzostw Europy w piłce nożnej, EURO 2012 i szybka rozbudowa infrastruktury oraz 

rozwój regionalny, 

� napływ pomocowych środków fi nansowych z Unii Europejskiej i ich umiejętnie wykorzystywanie 

– nawet na poziomie 75–80 proc., 

� bardzo dobre położenie geografi czne względem rozwijających się w szybkim tempie rynków 

wschodnich (Litwa, Łotwa, Estonia, Ukraina) – szansa dla eksportu, 

� zmiana rządu w Polsce i położenie nacisku na rozwój wymiany handlowej z Rosją oraz unormowanie 

stosunków politycznych z Rosją i UE, 

� szybki wzrost eksportu i zrównoważenie importu z eksportem w obrocie handlowym, 

� emigracja zarobkowa Polaków do krajów UE (około 2 mln) i reinwestowanie przez nich środków 

fi nansowych w kraju (budownictwo, usługi, przemysł samochodowy), 

� zapowiedziana przez nowy rząd i oczekiwana przez Polaków zmiana polityki fi skalnej oraz zapowiedź 

wprowadzenia liniowego podatku dochodowego na poziomie 20 proc., 

� niski poziom infl acji – około 2 proc., 

� stałe umacnianie się polskiej waluty, szansa na wejście do Unii Walutowej Euro 

w 2012 r., 

� bardzo dobra koniunktura dla budownictwa na najbliższe 5–7 lat; brak około 2 mln mieszkań na 

rynku pierwotnym, 

� do wymiany w starym i obecnym budownictwie zakwalifi kowane jest około 65 proc. stolarki 

okiennej. 

na szkło wróciły szybko do akceptowanych cen 

rynkowych. 

Problem braków w zakresie materiałów 

do produkcji stolarki w nieznacznym stopniu 

dotknął w I półroczu 2007 roku producentów 

okuć i profi li okiennych. W przypadku 

profi li okresowe braki dotyczyły jedynie profi li 

kolorowych, pokrywanych foliami dekoracyjnymi. 

Ale i tak producenci okuć oraz profi li pozwolili so- 

Sytuacja gospodarcza: zagrożenia 

� wysoki wskaźnik bezrobocia, wynoszący w 2007 roku około 12 proc., 

� zmiana w 2008 r. stawki podatku VAT na materiały budowlane z 7 na 22 proc. i możliwość schłodzenia 

koniunktury na materiały budowlane, 

� wysokie obciążenia podatkowe (podatek dochodowy, CIT i ZUS) ograniczające szybki rozwój 

przedsiębiorstw, 

� 15 proc. społeczeństwa polskiego ma dochody poniżej poziomu minimalnego najniższego wynagrodzenia, 

� postępujący wzrost cen ropy naftowej na rynkach światowych i ich wpływ na gospodarkę globalną, 

� uzależnienie się od dostaw ropy oraz gazu z Rosji, brak zabezpieczenia polityki energetycznej 

kraju, 

� schłodzenie stosunków polityczno-gospodarczych z Rosją, 

� pogarszająca się kondycja gospodarki USA i jej globalne oddziaływanie na gospodarki krajów UE, 

� niespójne przepisy podatkowo-skarbowe i opieszałość rządu w nowelizacjach ustaw o przedsiębiorczości, 

� brak wykwalifi kowanych pracowników w branży i wysokie koszty zatrudnienia; nasila się przy tym 

emigracja zarobkowa, a najważniejszym czynnikiem decydującym o zatrzymaniu w kraju pracowników 

jest zmiana ich wynagrodzenia. Wprawdzie płace w budownictwie i w branży rosną, jednak 

nie są zbyt konkurencyjne dla wyjeżdżających za granicę. Średnia płaca w budownictwie, utrzymująca 

się na poziomie 3080 złotych (około 800 euro), to zbyt mało, żeby zahamować emigrację 

zarobkową. 

bie na płynne wprowadzenie podwyżek na swoje 

produkty, które zostały w tym przypadku – w przeciwieństwie 

do szkła – zaakceptowane przez rynek. 

Okresowe braki w dostawach materiałów 

do produkcji miały też skutki pozytywne. Pomogły 

producentom zdyscyplinować fi nansowo swoich 

odbiorców, którzy przeciągali terminy płatności. 

Ważną rolę w tym czasie zaczął odgrywać 

nie termin płatności, ale termin dostawy. Tę sytuację 

szczególnie odczuli nierzetelni producenci 

stolarki. 

Prawdą jest, że nie tylko łagodna zima miała 

wpływ na znaczne ożywienie w branży. 

Produkcja budowlano-montażowa w pierwszym 

kwartale 2007 r. osiągnęła wartość 9,4 mld zł 

(3,2 mld $, 2,4 mld €), podczas gdy w tym samym 

okresie 2006 roku wyniosła 5,9 mld zł (1,9 mld $, 

1,5 mld €). Rośnie liczba udzielonych pozwoleń 

na budowę. Do 2010 roku ma być wybudowane 

około 141 tysięcy nowych mieszkań. Od ubiegłego 

roku inwestycje realizowane w sektorze budowlanym 

wykazały dynamiczny wzrost, którego 

skutkiem jest osiągnięcie ponad 5-procentowej 

rentowności. Od trzech lat w budownictwie notuje 

się największy wzrost – w pierwszym półroczu 

osiągnął on 30 proc. i zakłada się, że do końca 

2007 r. utrzyma się na poziomie 25–30 procent. 

Istotny wpływ na wzrost sprzedaży stolarki 

okiennej rodzimych producentów miała 

duża dynamika eksportu. Udział eksportu 

waha się i wynosi 10–20 proc., a najlepsi osiągają 

nawet 40 procent. Eksport umożliwia polskim 

producentom uniezależnienie się od wrażliwego 

�

� 


OPINIE 

na zmianę cen klienta krajowego i znacząco wpływa 

na wzrost rentowności produkcji oraz sprzedaży. 

Warto jednak podkreślić, że rosnące tendencje 

eksportowe w branży – które producenci traktują 

jako szansę na zwiększone obroty i rentowność 

– może nieco zaciemniać obraz, jeśli chodzi o faktyczny 

wzrost popytu na polskim rynku budowlanym. 

Wielu producentów ma podstawy ku temu, 

aby patrzeć w przyszłość optymistycznie. 

Ten rok uratował pod względem ekonomicznym 

wiele polskich fi rm, które włączyły się w wojnę 

cenową. W 2006 roku upadło około 200 fi rm 

działających w naszej branży, w 2007 szacuje 

się, że liczba ta nie przekroczy 50. W 2006 roku 

podejmowano próby ratowania się niektórych 

producentów poprzez sprzedaż fabryk dużym 

wytwórcom. Były to jednak tendencje marginalne 

i z pewnością nie możemy mówić o symptomach 

globalizacji produkcji. Jeśli następowało przejęcie 

innych fi rm, to najczęściej chodziło o zróżnicowa- 


ECO NA BUDMIE 

Już od wielu lat firma eco instruments bierze udział w targach Budma. 

Również w tym roku zaprezentujemy nasze produkty na tej 

największej w Polsce imprezie budowlanej. 

nie produkcji (przejmowanie przez producentów 

stolarki PCW małych zakładów wytwarzających 

okna drewaniane i odwrotnie). Pewne próby 

centralizacji były widoczne w latach poprzednich 

wśród producentów profi li okiennych: Deceuninck 

– Thyssen, Brügmann – Salamander, 

Roplasto – Plastmo, KBE – Trocal – Kömmerling, 

Aluplast – Forbo Helmitin czy niedawno 

Roplasto Polska – Spectus. Te połączenia 

na pewno mają charakter polityki koncernowej 

i mogą wskazywać na próby globalizacji europejskiego 

rynku producentów profi li. Niewykluczone, 

że w niedalekiej przyszłości na rynku europejskim 

zostanie tylko kilka koncernów profi lowych. 

Wszystko wskazuje jednak na to, że nastąpił 

okres stabilnego wzrostu gospodarki, 

który jest szansą dla rozwoju naszej branży. 

Mówi się, że te optymistyczne prognozy mogą potrwać 

do roku 2012, a według niektórych nawet 

do 2014. Dzięki wzrostowi eksportu rośnie rentowność 

zakładów produkujących stolarkę i ich skłon- 

Tym, na co chcielibyśmy zwrócić Państwa szczególną uwagę, jest folia do oklejania 

profili okiennych i parapetów Haogenplast. Jest ona odporna na ekstremalne warunki 

klimatyczne, takie jak wysoka temperatura i promieniowanie UV. Ze względu na swoje 

właściwości jest przyjazna w procesie oklejania. 

Producent folii – firma Haogenplast to czołowy dostawca nowoczesnych powłok 

i laminatów dla różnych sektorów przemysłu, budownictwa oraz rolnictwa. Swoją wiodącą 

pozycję zawdzięcza zaawansowanej wiedzy specjalistycznej, zaangażowaniu 

i doświadczeniu personelu oraz dynamicznej kadrze kierowniczej. Przedsiębiorstwo to 

dysponuje nowoczesnym zakładem produkcyjnym i przoduje pod względem możliwości 

projektowych. 

Powłoki i folie firmy Haogenplast produkowane są z polichlorku winylu przy wykorzystaniu 

najnowocześniejszych urządzeń i procesów technologicznych. W zależności od 

zastosowania końcowego, folie te poddawane są dodatkowym procesom z wykorzystaniem 

drukarek, laminatorów, kalandrów wytłaczających oraz rozcinarek. 

Firma Haogenplast stosuje szereg norm zapewniających jakość, m.in. ISO 9001 (2000) 

i Din SKZ. 

Poza folią Haogenplast, na BUDMIE 2008 pokażemy m.in. rozcinarkę do folii oraz oprzyrządowanie 

do automatycznej produkcji szprosów. 

Zapraszamy! Stoisko nasze znajdować się będzie w pawilonie 5. na piętrze. 

*** 

Ważnym wydarzeniem w ostatnich tygodniach 2007 roku, było uzyskanie przez eco 

instruments Certyfikatu Zarządzania Jakością ISO 9001:2000. Certyfikat ten obejmuje: 

sprzedaż materiałów do produkcji szyb zespolonych, okleinowania i lakierowania profili 

aluminiowych oraz sprzedaż i konfekcjonowanie folii okiennych. 

ność do nowych inwestycji. Niska cena przestała 

już odgrywać tak dominującą rolę dla klienta, który 

stał się bardziej wymagający, a więc poszukuje 

dobrego produktu i fachowej obsługi. Wyznacznikiem 

dobrego produktu stają się okna pięcio- lub 

sześciokomorowe z powracającym uszczelnieniem 

środkowym MD, a w przypadku okien drewnianych 

rośnie rola okien produkowanych na bazie 

mahoniu i dębu oraz dobrej gatunkowo sosny. 

Udział stolarki drewnianej w strukturze materiałów 

do produkcji stolarki (PCW, aluminium, drewno) 

po latach spadku będzie powoli wykazywał 

tendencje wzrostowe. Zaryzykuję stwierdzenie, 

że może nie mamy jeszcze do czynienia z hossą 

w produkcji stolarki okiennej, ale z pewnością widać 

ożywienie i wyraźne, stałe tendencje wzrostowe, 

które mogą potrwać 5–7 lat. Tak dobrych prognoz 

w naszej branży już dawno nie było. W jaki 

sposób rodzimi producenci unikną zagrożeń i wykorzystają 

szanse – pokaże najbliższy czas. 

Krzysztof Łakota 

Charakterystyka folii Haogenplast 

Produkt wielowarstwowy produkt składający się z półsztywnej, zadrukowanej 

lub jednobarwnej folii bazowej oraz akrylowej warstwy 

folii wierzchniej zapewniającej zwiększoną odporność na 

warunki atmosferyczne; zgrzewany na gorąco 

Zastosowanie oklejanie profili okiennych z PCW i aluminium oraz drzwi na 

zewnątrz budynków 

Grubość 200 μm ± 15 μm 

Grubość akrylowej ≥50 μm 

warstwy wierzchniej 

Wytrzymałość na >20 N/mm 

rozciąganie 

2 

Wydłużenie całkowite >80% 

Stabilność wymiarów maks. skurcz 2,5% (10 min. przy 60oC) maks. skurcz 4% (10 min. przy 100oC) Połysk przy 60o 17-24 

Odporność na wa- spełnia wymagania RAL-GZ 716/1, rozdział 1, część 7, 

runki atmosferyczne w zakresie testowania poprzez sztuczne starzenie w warunkach 

atmosferycznych, zgodnie z DIN EN 513, do dawki 

promieniowania wynoszącej 16 GJ/m2 . 

Dodatkowo, po min. 11 tys. godzin przyspieszonego starzenia 

poprzez naświetlanie promieniami UV-A w testerze QUV 

o długości folii przy 340 nm, zgodnie z ASTM G 53, próbki 

nadal nadawały się do użytku 

Odporność cieplna bez zmian wypukłości, połysku i koloru przy krótkotrwałej 

wysokiej temperaturze (10 min. przy 100°C) lub dłuższym 

wystawieniu na działanie umiarkowanie wysokiej temperatury 

(24 h przy 65°C) 

Zgrzewanie zgrzewanie profili zgodnie z instrukcjami producenta nie 

powinno mieć negatywnego wpływu na folię; zginanie profili 

w temperaturze 130°C może spowodować zwiększony połysk 

powierzchni 

Odporność che- odporność na działanie zwykłych domowych środków 

miczna 

czyszczących, jak również benzynę alifatyczną, olej roślinny, 

alkohol 15% i mleko; brak odporności na rozpuszczalniki organiczne, 

włącznie z rozcieńczalnikami i zmywaczami lakieru 

Konserwacja odpowiednie czyszczenie przy użyciu zwykłych środków 

czyszczących, poza produktami o właściwościach ściernych; 

nie jest konieczna dodatkowa konserwacja

DWADZIEŚCIA LAT MINĘŁO 

Nazwę Gerda kojarzy prawdopodobnie większość Polaków. To rzadkość, by fi rma produkująca 

drzwi i okucia była tak powszechnie rozpoznawana przez klientów indywidualnych. 

I choć ludzie czasami błędnie sądzą, że to zagraniczny producent, albo że wytwarza tylko 

zamki, prawie zawsze jego nazwa kojarzona jest z bezpieczeństwem. 

Niewiele osób pamięta, chyba tylko pracownicy 

Gerdy, czym zajmowała się na początku działalności. 

A to czasy dość odległe, patrząc na krótką 

jeszcze historię polskiej gospodarki rynkowej. Firmę 

bowiem zarejestrowano w 1987 roku, co oznacza 

już dwie dekady jej działalności. W tym czasie 

przedsiębiorstwo się rozrastało, niektórzy z niego 

odchodzili, ale też znacznie wzrastało zatrudnienie. 

Dlatego tych, którzy byli przy pierwszych krokach 

Gerdy na rynku, obecnie pracuje niewielu. Ci 

nieliczni jednak pamiętają, że fi rma rozpoczynała 

jako producent... podnośników do remontu samochodów. 

Był to jednak produkt przeznaczony dla 

miłośników motoryzacji, nie miał więc szansy trafi ć 

do szerszego grona klientów. Jednak już rok po rozpoczęciu 

działalności zapadła decyzja, by rozpocząć 

produkcję zamków. Szybko się okazało, że był 

to strzał w dziesiątkę. Co ciekawe, Gerda, jako 

jedna z pierwszych w Polsce fi rm, reklamowała 

się w telewizji. Wówczas właśnie zachwalane były 

owe podnośniki, których produkcji dość szybko zaniechano. 

Na szczęście nikt już prawie nie pamięta 

tego pierwszego produktu, lecz nazwa Gerda mocno 

utrwaliła się w świadomości klientów. Potem 

przecież pojawiły się następne produkty – zamki 

i kłódki, i to z nimi zaczęła być fi rma utożsamiana. 

Produkcja drzwi zaś rozpoczęła się w 1994 roku. 

Organizacja 

Oprócz Gerdy w skład grupy wchodzą jeszcze inne 

fi rmy, na przykład Gerda Plast, która zajmuje się 

zupełnie odrębną działalnością – produkuje nakrętki 

do butelek. W całej grupie zatrudnionych 

jest w sumie około 1250 osób. W fi rmie skupionej 

wokół stolarki pracuje 250 osób. Zakład wytwarzający 

drzwi oraz magazyny główne znajduje się 

w Starachowicach, a w Warszawie mieści się dział 

konstrukcyjny, technologiczny i kontroli jakości. 

Jednostki te, w porozumieniu z działem handlowym, 

zajmują się rozwojem produktu. W Warszawie 

również wytwarza się zamki. 

Producent ma określoną strategię wobec pracowników, 

nastawił się bowiem na zapewnienie 

im stabilności zatrudnienia oraz wynagrodzenia. 

Jednak daleki jest od popularnego w ostatnich latach 

w różnych fi rmach tzw. integrowania. Nie organizuje 

się tu wspólnych wyjazdów, zawodów 

sportowych, nie buduje się wizerunku fi rmy wokół 

hobby kierownictwa. Jest jednak jedno wydarzenie 

w życiu przedsiębiorstwa, które w pewien sposób 

sprzyja integracji. Są to regularne, organizowane 

co roku spotkania dla klientów. Pojawia się 

wówczas doskonała okazja, aby podsumować rok 

działalności, ale też się pobawić. Rok 2007 był wyjątkowy, 

bo Gerda obchodziła dwudziestą rocznicę 

działalności na polskim rynku. W Jachrance pod 

Warszawska siedziba Gerdy. 

Warszawą 12 maja była możliwość, by to uczcić 

z klientami. A dwa tygodnie później świętowali 

już sami pracownicy. 

Odbiorcy 

Jakich klientów Gerda ma więcej? Otóż najczęściej 

decyzję o zakupie produktu z logo tej fi rmy podejmuje 

przeciętny Kowalski, czyli marka bardzo silne 

się zakorzeniła w świadomości klientów indywidualnych. 

Co ciekawe, większość ludzi postrzega 

Gerdę jako producenta 

zamków, choć 

obecnie sprzedaż tych 

produktów jest mniejsza 

od drzwi o połowę. 

Według handlowców, 

do tej „zamkowej” sławy 

przyczynił się konkretny 

produkt, czyli 

zamek ZX. W fi rmie 

uważa się, że jest on 

niezawodny, nawet 

nie trzeba go konserwować. 

Niestety, sprawia 

to również pewien 

kłopot: ZX nie sprzedaje 

się na odtworzenie, 

czyli na rynek 

wtórny. Jednak dzięki 

temu produktowi, 

producent kojarzony 

jest z wysoką jakością 

i z bezpieczeństwem. 

Gerda około 20 

proc. swojej produkcji 

sprzedaje też 

za granicą. Transporty 

z drzwiami i zamkami 

trafi ają do Anglii, 

Hiszpanii i Niemiec, 

ale też do Czech, 

Słowacji i na wschód 


REPORTAŻ 

od naszej granicy. Jednak sprzedaż do Rosji wiąże 

się z dwoma problemami. To ogromny kraj, dlatego 

zwykle czas oczekiwania na towar mocno się 

wydłuża. Na przykład transport do Nowosybirska 

dociera po dwóch, trzech tygodniach. Gdy polski 

producent dostaje zamówienie, musi wyprodukować, 

przygotować do wysyłki i w specjalny sposób 

opakować towar. 

Jeśli chodzi o zamki, nie wymagają one specjalnej 

troski. Inaczej jest jednak z drzwiami – należy 

je odpowiednio zabezpieczyć, by nie uszkodziły 

się w transporcie. Drugim problemem są regulacje 

prawne związane z granicami. Trzeba być bardzo 

dobrze przygotowanym, czyli należy poświęcić 

dużo uwagi i czasu, by przejść odprawę. 

W Rosji są także inne wymagania dotyczące wykończenia. 

Okazuje się, że niezwykle popularny 

jest kolor złoty, dlatego trafi ają tam zamki w tej 

barwie. Gerda jednak, pomimo różnych trudności, 

chce na długie lata współpracować ze wschodnimi 

partnerami, bo Rosja to rynek o dużych możliwościach. 

Jedną z zalet sprzedawania tam jest fakt, 

że produkt zachodni, czyli także polski, jest lepiej 

postrzegany. 

Firma, oprócz dość długiej swojej historii działalności, 

ma też inną cechę, która wyróżnia ją na rynku. 

Zamki i okucia są zaprojektowane oraz wykonane 

tylko do produktów Gerdy i nie są sprzedawane 

na wolnym rynku. Według pracowników tego producenta, 

żadna z innych, polskich fi rm nie wytwarza 

i drzwi, i okuć. 

Magdalena Rocka 

styczeń 2008 17


ANALIZY 

WSKAŹNIKI ALUMINIUM 

Rozpoczął się nowy rok; również w analizach. Pracując 

nad styczniowym numerem „Forum”, przyjrzeliśmy 

się sytuacji, jaka miała miejsce w roku 

2006 w sektorze aluminium (dotychczas analizowaliśmy 

wyniki fi nansowe branży z roku 2005). 

Spójrzmy zatem, co tym razem kryje się pod 

przedstawionymi w tabelach cyframi i wyrazami. 

Interpretacja wskaźników (tabela 1) 

Pierwszy w tabeli 1. jest wskaźnik bieżącej 

płynności. Informuje on o tym, czy przedsiębiorstwo 

jest w stanie na bieżąco regulować swoje 

zobowiązania handlowe, czyli czy nie traci płynności 

fi nansowej. A nie traci jej, jeżeli omawiany 

wskaźnik mieści się w przedziale [1;2]. I tak właśnie 

(z małymi wyjątkami) było w przedstawionym 

przypadku – większość fi rm osiągnęła zalecaną 

wartość wskaźnika płynności, dwie ją nieznacznie 

Tabela 1. Wskaźniki fi nansowe wybranych przedsiębiorstw 

WSKAŹNIK 


NAZWA FIRMY 

Grupa Kapitałowa YAWAL SA 

SAPA ALUMINIUM Sp. z o. o. 

przekroczyły. Również przyjęta przez nas wartość 

optymalna [1,81] potwierdza fakt, iż w roku 2006 

w sektorze aluminium ogólnie nie było problemów 

ze ściąganiem należności czy też regulowaniem 

zobowiązań. Im wskaźnik bieżącej płynności 

jest bliższy cyfrze 2, tym na lepszej pozycji znajduje 

się dana fi rma. Tylko w przypadku jednego przedsiębiorstwa 

odchylenie od normy było na tyle duże, 

że można mówić o wystąpieniu zjawiska nadpłynności. 

Dzieje się tak w momencie, gdy fi rma niepotrzebnie 

magazynuje zapasy lub gdy część swych 

zobowiązań reguluje w gotówce. W obu przypadkach 

bowiem skutkiem jest wzrost wskaźnika płynności. 

Dla omawianego przedsiębiorstwa wskaźnik 

rotacji zapasów wyklucza ich magazynowanie, pozostają 

więc transakcje gotówkowe. 

Spójrzmy teraz na wspomniany już wskaźnik rotacji 

zapasów. Średni cykl rotacji dla sektora alu- 

1. Wsk. bieżacej płynności: 

aktywa bieżące/pasywa bieżące 

1,86 3,07 1,08 1,08 2,42 1,53 1,76 8,14 1,81 

2. Wsk. rotacji zapasów w dniach: 

przeciętny poziom zapasów x 360 / 

roczna sprzedaż netto 

47 29 10 57 77 52 44 2 46 

3. Wsk. rotacji należności 

w dniach: 

przeciętny stan należności x 360 / 


84 52 124 111 46 66 71 104 78 

4. Wsk. spłaty zobowiązań w 

dniach: 

przeciętny stan zobowiazań z tyt. 

dst. i usł. x 360 / roczna sprzedaż 

netto 

99 2 127 147 0 37 47 0 42 

5. Wsk. rentowności sprzedaży 

netto w %: 

ROS = zysk netto/sprzedaż netto 

15% 7% 2% 4% 18% 8% 10% 34% 9% 

6. Wsk. rentowności aktywów 

w %: 

ROA = zysk netto/aktywa ogółem 

14% 10% 4% 4% 23% 8% 16% 45% 12% 

7. Wsk. rentowności kapitału 

własnego w %: 

ROE = zysk netto/kapitały własne 

(całość) 

23% 13% 37% 9% 31% 13% 28% 51% 25% 

8. Mnożnik: 

aktywa ogółem / kapitał własny 

(całość) 

1,57 1,27 8,48 2,11 1,36 1,73 1,73 1,14 1,65 

9. Wsk. ogólnego zadłużenia w %: 

zobowiązania ogółem/aktywa 

ogółem 

36% 21% 88% 53% 26% 42% 42% 26% 39% 

10. Wsk. udziału zadłużenia w kapitale 

własnym w %: 

DER = suma zobowiązań/kapitał 

własny 

57% 27% 748% 111% 36% 73% 73% 29% 65% 

METALPLAST-STOLARKA Sp. z o. o. 

METRA POLAND ALUMINIUM Sp. z o. o. 

PONZIO POLSKA Sp. z o. o. 

Grupa Kapitałowa GRUPA KĘTY SA 

ALUPROF S. 

MEGA ALUMINIUM Sp. z o. o. 

mediana 

minium wynosił 46 dni, a więc praktycznie co półtora 

miesiąca analizowane fi rmy odnawiały stan 

swoich zapasów. Wartość równą 2 i 10 dni należy 

przyjąć za skrajną, podobnie zresztą jak liczbę 77. 

Pozostałe wyniki natomiast oscylują wokół średniej, 

mieszcząc się w przedziale [44;57]. Oczywiście, 

im krótszy cykl rotacji zapasów, tym bardziej 

efektywnie fi rma gospodaruje posiadanymi aktywami 

i szybciej zużywa je w procesie produkcji. 

Nieco gorzej natomiast kształtuje się poziom wskaźnika 

rotacji należności. Wyrażony w liczbie dni, 

pokazuje nam, co ile dni do danej fi rmy spływają 

należności od jej wierzycieli. W roku 2006 wśród 

przedstawionych przedsiębiorstw wskaźnik ten 

przyjmował dosyć wysokie wartości. Za optymalną 

uznaliśmy wartość równą 78. Tak więc cykl obrotu 

należnościami w sektorze aluminium przekraczał 

okres dwóch miesięcy, a w skrajnym przypadku 

nawet czterech (124 dni). Ponieważ pożądane 

są niskie wartości wskaźnika obrotu należnościami, 

należałoby uznać, iż te, które przekraczają wartość 

optymalną, świadczą o zbyt długim okresie spływu 

należności. Wydłużony proces windykacji odbija się 

automatycznie na wskaźnikach płynności – obniża 

je, pomniejszając stan aktywów. 

Ostatni ze wskaźników rotacji wskazuje na bardzo 

duże różnice, jeżeli chodzi o terminy płatności dla 

fi rm z sektora aluminium. Wartości tego wskaźnika 

mieściły się bowiem w roku 2006 w przedziale 

[0;147] – rozpiętość chyba największa, i to nie tylko 

w tej analizie. Przyjrzyjmy się jednakże dokładniej 

dwóm najniższym wartościom. Otóż wyrażony 

w liczbie dni wskaźnik spłaty zobowiązań liczony 

jest jako stosunek zobowiązań handlowych fi rmy, 

pomnożony przez 360 dni, do jej przychodów 

ze sprzedaży. W przypadku fi rm, które osiągnęły zerową 

wartość omawianego wskaźnika, nie odnotowaliśmy 

w badanych okresie żadnych zobowiązań. 

Natomiast przedsiębiorstwo, dla którego wartość 

wskaźnika spłaty zobowiązań równa była cyfrze 2, 

w 2006 roku miało bardzo niski udział bieżących 

zobowiązań w całości swych pasywów, zwłaszcza 

w stosunku do wartości sprzedaży. Takiej sytuacji 

możemy tylko pozazdrościć. Pozostałe fi rmy regulowały 

swe zobowiązania średnio co 42 dni, a więc 

co półtora miesiąca. Im krótszy jest ten okres, tym 

bardziej rzetelnym płatnikiem jest dana fi rma. 

Spójrzmy teraz na efektywność działania poszczególnych 

fi rm. W roku 2006 rentowność sprzedaży 

w omawianym sektorze oscylowała wokół 

9 proc., a więc tyle zysku analizowane przedsiębiorstwa 

generowały z jednostki sprzedaży. Pamiętajmy 

jednak, iż chodzi tu o wartość średnią. 

Im wyższy jest omawiany wskaźnik, tym mniejszą 

sprzedaż należy zrealizować dla osiągnięcia zamierzonej 

kwoty zysku. Ogólnie należy stwierdzić, iż 

ROS przyjmował zadowalające wartości, wskazujące 

na jak najbardziej opłacalną sprzedaż. Nad 

jej efektywnością należałoby się jedynie zastanowić 

w przypadku wskaźników równych 4 i 2 procent. 

Troszkę wyższe wartości osiągnął wskaźnik rentowności 

aktywów. W tym przypadku za optymalną 

przyjęliśmy wartość równą 12 proc., tak 

więc za pozytywne należy uznać te wartości, które

ją przekraczają. Im wyższa rentowność aktywów, 

tym lepiej fi rma wykorzystuje posiadany majątek 

(bardziej efektywnie) w celu wypracowania zysku. 

Podobnie wygląda sytuacja, jeżeli chodzi o kapitał 

własny fi rmy – tu także pożądane są jak najwyższe 

wartości wskaźnika. W naszym przypadku za pozytywne 

należy uznać te, które są przynajmniej zbliżone 

do 25 proc. (taką bowiem wartość uznaliśmy 

za optymalną). Warto tu podkreślić, iż w omawianym 

przypadku ROE przyjmował najwyższe wartości, 

jeżeli chodzi o wskaźniki mierzące efektywność 

działania fi rmy. Zdolność kapitałów własnych 

analizowanych przedsiębiorstw do generowania 

zysku nie pozostawia zatem nic do życzenia. 

Spójrzmy teraz na mnożnik. Jego wartości świadczą 

o tym, iż omawiane tu fi rmy bardzo umiejętnie 

kształtowały relacje pomiędzy kapitałem własnym 

a kapitałem obcym, wpływając na wzrost rentowności 

tego pierwszego. Chodzi tu, oczywiście, 

o dodatni efekt działania dźwigni fi nansowej, który 

możemy osiągnąć zwiększając stopniowo wartość 

zadłużenia – do momentu, aż związane z tym 

zadłużeniem koszty nie wpłyną na generowany 

przez fi rmę zysk na tyle, by zmniejszyć wartość 

wszystkich wskaźników rentowności. Taka sytuacja 

ma miejsce, kiedy ROE dwukrotnie przewyższa 

wartość ROA. Wśród przedstawionych fi rm 

tylko jedna znacznie przekroczyła dopuszczalny 

limit [2:1], pozostałe oscylowały wokół wartości 

optymalnej, za jaką uznaliśmy liczbę 1,65. Ponieważ 

zwyczajowo wartości mnożnika rosną wraz 

ze wzrostem zadłużenia fi rmy, przyjrzyjmy się teraz 

sposobowi fi nansowania działalności poszczególnych 

przedsiębiorstw. 

Jeżeli chodzi o wskaźnik ogólnego zadłużenia, 

to w analizowanym sektorze jego wartości mieściły 

się w przedziale [21 proc. ;88 proc.]. A zatem 

każde z analizowanych przedsiębiorstw czerpało 

środki fi nansowe z dwóch źródeł: własnych i obcych. 

Sytuacja taka jest normalna i pozytywna, 

a granice jej opłacalności wyznacza omówiony wyżej 

mnożnik. Jeżeli chodzi o wartość optymalną dla 

udziału zadłużenia w fi nansowaniu majątku fi rmy, 

to za taką uznaliśmy wartość równą 39 procentom. 

Im niższe zadłużenie, tym oczywiście lepiej. 

Większą rozpiętość zauważyć możemy w przypadku 

wskaźnika udziału zadłużenia w kapitale własnym. 

Tu za optymalną przyjęliśmy wartość równą 65 

proc., tak więc za korzystne należy uznać wartości 

mniejsze lub równe optymalnej. Te przekraczające 

100 proc. wskazują na całkowite zadłużenie kapitału 

własnego fi rmy. Zauważmy, iż wysokim wartościom 

mnożnika odpowiadają wysokie wartości 

wskaźników zadłużenia. A zatem potwierdza się 

fakt, iż dwa spośród omawianych przedsiębiorstw 

przekroczyły dopuszczalną granicę zadłużenia, 

w tym jedno w sposób znaczny. Wysokie wartości 

trzech ostatnich wskaźników są równoznaczne 

z niskimi wartościami wskaźników mierzących efektywność 

działania fi rmy. Jeżeli bowiem zadłużenie 

wzrośnie do granicznego poziomu, koszty związane 

z jego obsługą (jak np. odsetki) zaczynają wpływać 

na zmniejszenie osiąganego zysku i – co za tym 

idzie – spadek wskaźników rentowności. 

Tabela 2. Przepływy pieniężne 


ANALIZY 

Nazwa fi rmy Przepływy pieniężne netto z działalności 

operacyjnej inwestycyjnej fi nansowej 

Grupa Kapitałowa YAWAL SA minus plus plus 

SAPA ALUMINIUM Sp. z o. o. plus minus brak 

METALPLAST-STOLARKA Sp. z o. o. plus minus minus 

METRA POLAND ALUMINIUM Sp. z o. o. plus minus plus 

PONZIO POLSKA Sp. z o. o. plus minus minus 

Grupa Kapitałowa GRUPA KĘTY SA plus minus plus 

ALUPROF SA plus minus minus 

MEGA ALUMINIUM Sp. z o. o. plus minus minus 

Przepływy (tabela 2) 

Dla analizowanych przedsiębiorstw w roku 2006 

najczęściej powtarzał się układ „+ – -„. Taki zestaw 

strumieni świadczy niewątpliwie o dużym zysku, 

który uzyskują fi rmy z ich podstawowej działalności. 

Środki pieniężne, generowane przez sprzedaż 

bądź inny rodzaj działalności operacyjnej fi rm, pozwalały 

nie tylko na pokrycie ich bieżących potrzeb, 

lecz również na prowadzenie działalności inwestycyjnej. 

Ujemny strumień z działalności fi nansowej 

wskazuje z kolei na spłatę odsetek lub innych zobowiązań 

fi nansowych. Co do posiłkowania się kapitałem 

obcym – być może fi rmy korzystały z obcych 

aktywów fi nansowych, jednak ich wielkość była 

dosyć niska i nie przekraczała wartości wydatków, 

poniesionych w ramach działalności fi nansowej. 

Kolejnym powtarzającym się układem jest zestaw 

„+ – +”, również wskazujący na dodatni wynik 

z działalności podstawowej fi rmy. Tym razem jednak 

wypracowany zysk nie wystarczał na pokrycie 

wszystkich zaplanowanych inwestycji. Dochodzi 

tu zatem do dopływu kapitału zewnętrznego, 

co potwierdza plus na działalności fi nansowej. 

Na uwagę zasługuje jedna z fi rm, która nie prowadziła 

w roku 2006 żadnych ruchów na polu fi nansowym. 

Nie korzystała ona z kredytów, pożyczek, 

nie spłacała również żadnych odsetek i innych 

zobowiązań wynikających z zadłużenia fi rmy. 

Wypracowany przez nią zysk w zupełności wystarczał 

na pokrycie potrzeb związanych z bieżącym 

funkcjonowaniem oraz na prowadzenie działalności 

inwestycyjnej. Brak kredytów potwierdzają 

bardzo niskie wskaźniki zadłużenia. Zdawać by się 

mogło, iż przy braku wpływów i wydatków fi nan- 

sowych zadłużenie winno być równe zeru. I słusznie. 

Jednak przy dokładniejszej analizie zauważyć 

można, że odnotowane zobowiązania to głównie 

zobowiązania handlowe, niezwiązane z kapitałem 

obcym, a obecne w toku działania każdej fi rmy. 

Jedno z omawianych przedsiębiorstw w analizowanym 

okresie poniosło stratę na swej podstawowej 

działalności. Dodatni strumień z działalności 

inwestycyjnej wskazywać może na wyprzedanie 

części aktywów w celu uzyskania środków na pokrycie 

zobowiązań bieżących. Mamy tu również 

do czynienia z kapitałem zewnętrznym, w postaci 

zaciągniętych kredytów lub pożyczek bądź też 

w postaci nowych kapitałów właścicieli. Sytuacja 

zatem nie może być krytyczna, kapitałodawcy bowiem 

nie obawiają się swojego zaangażowania. 

oprac. Izabela Kolimaga 

styczeń 2008 19


ANALIZY 

WSKAŹNIKI WYBRANEJ FIRMY 

Do tej pory staraliśmy się przybliżyć sytuację fi nansową fi rm z podziałem na poszczególne 

sektory, zestawiając ich wyniki i przedstawiając je obok siebie. Teraz chcielibyśmy zwrócić 

uwagę na zmiany sytuacji fi nansowej w wybranym sektorze na przestrzeni lat. 

W tym celu posłużymy się przykładem jednego 

z wiodących producentów szyb – fi rmy X. Analizowany 

okres obejmuje trzy kolejne lata obrotowe: 

2003–2005. Dzięki takiej analizie od razu widać, 

jak zmieniała się płynność fi rmy, jej zadłużenie 

czy też rentowność oraz jakie wzajemne związki 

istniały między nimi. 

Zacznijmy od analizy płynności fi rmy X. Jak wynika 

z tabeli 1., w analizowanym okresie nie pozostawiała 

ona wiele do życzenia. W latach 2003 i 2004 

wskaźniki płynności mieściły się w pożądanym 

przedziale [1:2], zachowując tendencję wzrostową. 

Firma X zatem na bieżąco regulowała swe 

należności, korzystając z majątku obrotowego. 

Niepokojąca może być natomiast wielkość wskaźnika 

w roku 2005, ponad dwukrotnie przewyższająca 

płynność osiągniętą w roku 2004. Tak nagły 

wzrost płynności niekoniecznie jest pozytywnym 

zjawiskiem – może być bowiem oznaką nadpłynności, 

bo wysoka wartość wskaźnika może wynikać 

z zatrzymania w fi rmie niesprzedanych towarów 

bądź niewykorzystanych zapasów. 

Druga ewentualność to regulowanie bieżących 

zobowiązań w gotówce, co pociąga za sobą ni- 

Tabela 1. Wskaźniki fi nansowe fi rmy X w kolejnych latach 


ski stan tych zobowiązań przy jednoczesnym wysokim 

stanie środków pieniężnych. Zmniejszają 

się wówczas pasywa, natomiast aktywa ulegają 

zwiększeniu. Spójrzmy zatem na rotację zapasów 

i należności. 

Wskaźnik rotacji zapasów wyrażony w liczbie dni 

pokazuje, jak długi w danej fi rmie jest cykl obrotu 

zapasami, czyli co ile dni są one uzupełniane. 

W analizowanej fi rmie początkowo był to miesiąc 

(w przybliżeniu), który w kolejnych latach 

ulegał skracaniu. Fakt ten świadczy niewątpliwie 

o lepszym zarządzaniu posiadanymi aktywami 

i ich szybszym przetwarzaniu na środki pieniężne. 

Jak widać w tabeli 1., w roku 2005 rotacja zapasów 

była niższa niż w latach poprzednich, a zatem 

wzrost wskaźnika płynności w tym właśnie okresie 

nie był spowodowany ich zaleganiem w fi rmie. 

Należności natomiast w analizowanym przedsiębiorstwie 

spływały początkowo średnio co 34 dni, 

z tym, że w kolejnych latach okres ten uległ znacznemu 

skróceniu. W 2005 roku nastąpił niewielki 

wzrost w porównaniu z rokiem 2004, jest to jednakże 

i tak niska wartość – zakładając, że przeciętny 

termin płatności w branży wynosi 30 dni, 

WSKAŹNIK rok 2003 rok 2004 rok 2005 

1. Wsk. bieżacej płynności: 

aktywa bieżące / pasywa bieżące 

1,35 1,49 3,10 

2. Wsk. rotacji zapasów w dniach: 

przeciętny poziom zapasów x 360 / roczna 

sprzedaż netto 

32 28 26 

3. Wsk. rotacji należności w dniach: 

przeciętny stan należności x 360 / roczna sprzedaż 

netto 

34 20 23 

4. Wsk. spłaty zobowiązań w dniach: 

przeciętny stan zobowiazań z tyt. dst. i usł. x 360 / 


1 1 1 

5. Wsk. rentowności sprzedaży netto w %: 

ROS = zysk netto / sprzedaż netto 

-6% 28% 16% 

6. Wsk. rentowności aktywów w %: 

ROA = zysk netto / aktywa ogółem 

-3% 17% 10% 

7. Wsk. rentowności kapitału własnego w %: 

ROE = zysk netto / kapitały własne 

-6% 26% 15% 

8. Mnożnik: 

aktywa ogółem / kapitał własny (całość) 

2,47 1,53 1,50 

9. Wsk. ogólnego zadłużenia w %: 

zobowiązania ogółem / aktywa ogółem 

60% 35% 33% 

10. Wsk. udziału zadłużenia w kapitale własnym 

w %: 

DER = suma zobowiązań / kapitał własny 

147% 53% 50% 

Tabela 2. Przepływy pieniężne fi rmy X w kolejnych latach 

Przepływy pieniężne netto z działalności 

operacyjnej inwestycyjnej fi nansowej 

rok 2003 plus minus plus 

rok 2004 plus minus minus 

rok 2005 plus minus minus 

można uznać, iż kontrahenci fi rmy na bieżąco regulują 

swe zobowiązania, nawet przed upływem 

terminu płatności. Firma zatem nie kredytuje swoich 

odbiorców, a ściągalność należności w latach 

2004–2005 znacznie poprawiła się w porównaniu 

z rokiem 2003. 

Podsumowując, nie ma tu praktycznie niespłaconych 

należności, tak więc to również nie one 

spowodowały podwyższenie wskaźnika płynności 

w roku 2005. Pozostaje regulowanie zobowiązań 

w gotówce. 

Zupełnie inaczej wygląda sytuacja, jeżeli chodzi 

o spłatę zobowiązań bieżących przez analizowaną 

fi rmę. Jak widać w tabeli, termin płatności wynosi 

tu jeden dzień (mimo, iż przeciętnym terminem 

dla branży jest, jak przyjęliśmy, jeden miesiąc). 

Zatem nie ma tu praktycznie zobowiązań z tytułu 

dostaw czy usług – są one regulowane na bieżąco, 

tuż po powstaniu. Takiego płatnika pewnie każdy 

z nas sobie życzy. 

Rentowność z kolei ulegała na przestrzeni lat wyraźnym 

wahaniom. Początkowo, w 2003 roku, 

wskaźniki rentowności miały wartość ujemną – jak 

wynika z opublikowanych sprawozdań fi nansowych, 

fi rma ta w tym właśnie roku obrotowym 

poniosła stratę na całokształcie swej działalności, 

stąd też – spójrzmy na pozostałe wskaźniki rentowności 

– ujemne wartości ROA i ROE. Zjawisko 

takie nazywamy defi cytowością. Kolejny rok obrotowy 

przyniósł dość znaczny zysk, co spowodowało 

wzrost wskaźników rentowności, zarówno 

jeżeli chodzi o sprzedaż, aktywa, jak i kapitał własny. 

Wzrosła też sprzedaż, jednakże w mniejszym 

stopniu niż generowany przez nią zysk. A zatem, 

w roku 2004 fi rma X dla zamierzonej kwoty zysku 

musiała zrealizować stosunkowo małą sprzedaż, 

co wskazuje na wzrost jej efektywności. Podobnie 

wygląda sytuacja w przypadku aktywów i kapitałów 

własnych – ich zdolność do generowania zysku 

w roku 2004 także uległa znacznemu podwyższeniu. 

W kolejnym roku obrotowym zauważyć możemy 

ponowny spadek wskaźników rentowności. 

Dla porównania, sięgając do poprzedniego numeru 

Forum, możemy odczytać średnie wartości 

wskaźników rentowności dla branży w tym właśnie 

okresie, a zatem w roku 2005: ROS – 4 proc., 

ROA – 6 proc., ROE – 13 proc. Tak więc mimo spadku 

wskaźników efektywności analizowana fi rma 

mogła cieszyć się w roku 2005 rentownością wyższą 

niż przeciętna w branży. Efektywność sprzedaży 

oraz wykorzystania posiadanych zasobów 

kształtowała się na dosyć wysokim – jeżeli chodzi 

o branżę – poziomie. Niepokojące mogą być jedynie 

wahania wielkości osiąganego zysku, które 

przekładają się na skoki wskaźników rentowności. 

W 2005 roku nastąpił bowiem ich spadek, na tyle 

jednak niegroźny, iż fi rma nadal mogła cieszyć się 

wysokim stopniem rentowności oraz dużą efektywnością 

działania. 

Następnym w tabeli jest wskaźnik ogólnego zadłużenia. 

Jego wartości osiągane w kolejnych la-

tach wskazują wyraźnie na coraz mniejszy udział 

kapitałów obcych w całości źródeł fi nansowania. 

Mimo iż w roku 2003 zadłużenie omawianej fi rmy 

było dosyć wysokie, w porównaniu z kolejnymi 

latami, jego wartość i tak mieściła się w przyjętym 

przez teoretyków z zakresu analizy przedziale 

[55%:70%]. 

Przyjrzyjmy się teraz możliwości pokrycia całości 

zobowiązań fi rmy X jej kapitałem własnym. Otóż 

w latach 2003–2005 wyznaczający taką możliwość 

wskaźnik zmieniał się proporcjonalnie do wskaźnika 

ogólnego zadłużenia. W 2004 roku odnotowaliśmy 

zatem jego znaczny spadek – o ponad 50 

proc., po czym w kolejnym roku utrzymał się on 

na podobnym poziomie, zachowując minimalną 

tendencję spadkową, co jest zjawiskiem jak najbardziej 

pożądanym. 

Na koniec warto jeszcze zwrócić uwagę na kształtowanie 

się zależności pomiędzy rentownością 

aktywów, kapitałów własnych oraz sposobem 

fi nansowania majątku. Posłużę się w tym celu 

mnożnikiem (Mn), którego wielkość reprezentuje 

sposób fi nansowania majątku, a także 

wskaźnikami ROA i ROE. Mn bowiem rośnie wraz 

ze wzrostem udziału zadłużenia w fi nansowaniu 

aktywów fi rmy. Jak widać, w roku 2003, kiedy 

to zadłużenie fi rmy X kształtowało się na wysokim 

poziomie, fakt ten znalazł potwierdzenie 

w relacji ROA i ROE. Teoria mówi o zbyt dużym 

zadłużeniu fi rmy w sytuacji, gdy ROE dwukrotnie 

przewyższa ROA, co właśnie ma miejsce w analizowanym 

przypadku w roku 2003. W roku 2004 

mnożnik obniżył znacznie swą wartość – co z kolei 

ma odzwierciedlenie w mniejszej wartości wskaźników 

zadłużenia. Jednocześnie wzrosły wartości 

ROA i ROE, a ich proporcje nie przekraczały dopuszczalnej 

zasady 1:2. Niestety, w kolejnym roku 

obrotowym nastąpił spadek zarówno ROA, jak 

i ROE. Spadła również wartość mnożnika, zadłużenie 

obniżyło się jednakże tylko o parę punktów 

procentowych. 

Znajomość mnożnika i jego zasad pozwala na wykorzystanie 

dodatniego efektu dźwigni fi nansowej, 

czyli daje możliwość, przy stałym poziomie 

ROA, podniesienia wartości ROE poprzez zmniejszenie 

udziału kapitałów własnych w fi nansowaniu 

fi rmy na rzecz kapitałów obcych. Praw- 

dopodobnie analizowana fi rma posiłkowała się 

dźwignią, tyle że w 2003 roku osiągnęła ona krytyczną 

wartość wskaźnika rentowności kapitału 

własnego. Jak już wspominałam, ROE dwukrotnie 

przewyższał ROA, a taka sytuacja świadczy o jednym 

– posiłkowanie się kapitałem obcym przestaje 

być opłacalne, bowiem odsetki i pozostałe koszty 

kredytu zmniejszają zysk na tyle, że maleją wskaźniki 

rentowności. Dlatego też fi rma zaczęła się 

wycofywać z kredytów, zadłużenie spadło i automatycznie 

wzrosła zyskowność kapitału własnego 

oraz aktywów (rok 2004). 

Przedstawiona interpretacja wskaźników wykazanych 

w tabeli 1. jest zgodna z sytuacją, jaką 

obrazuje tabela 2. Co prawda w roku 2003 pokazuje 

ona dodatni wynik działalności operacyjnej, 

jednakże należy pamiętać, że zysk ze sprzedaży 

nie oznacza zysku z całokształtu działalności 

fi rmy. Ponadto był to na tyle mały przychód, iż 

fi rma musiała posiłkować się dopływem kapitału 

z zewnątrz (stąd dodatni strumień działalności 

fi nansowej), by móc pokryć swe bieżące wydatki 

i jednocześnie prowadzić działalność inwestycyjną. 

W kolejnych latach nie zaprzestała ona 

inwestycji, z tym, że osiągany zysk z działalności 

operacyjnej był tym razem na tyle duży, że fi rma 

mogła wycofać się z korzystania z kapitału 

obcego. 

Tak więc posługując się analizą fi nansową możemy 

śledzić zmiany, jakie zachodzą na przestrzeni 

lat w danej branży oraz w poszczególnych fi rmach. 

Znajomość wskaźników pozwala bowiem 

na uzyskanie istotnych informacji o fi nansach 

czy polityce danej fi rmy. W naszym przypadku 

wyraźnie widać, iż fi rma X to przedsiębiorstwo 

o stabilnej pozycji na rynku, rozwijające się, zachowujące 

płynność fi nansową. Śledzi ono własne 

zmiany i szybko na nie reaguje, wykorzystując 

relacje pomiędzy kapitałem własnym a kapitałem 

obcym. Firma X dąży do utrzymania swej 

rentowności na ustalonym poziomie, a w razie 

trudności natychmiast podejmuje odpowiednie 

działania. Terminowo rozlicza się z kontrahentami, 

nie ma również kłopotów ze ściąganiem 

własnych należności. 

oprac. Izabela Kolimaga 

CENY Z KOŃCA ROKU 


ANALIZY 

Przejrzeliśmy, jak co miesiąc, ogłoszenia prasowe, 

aby sprawdzić, jakie ceny – tym razem drzwi 

– proponowane są klientom w całej Polsce. 

Zwróciliśmy uwagę również na drzwi wejściowe, 

by skonstatować, że bałagan w nazewnictwie 

jest tu ogromny. Bo przecież trudno sobie wyobrazić, 

by drzwi „antywłamaniowe” za 500 zł 

były zbliżone choćby swoją odpornością na włamanie 

do drzwi Gerdy za 1300 zł. A mimo to też 

są sprzedawane jako antywłamaniowe… (red) 

Drzwi wejściowe 

Cena Miasto Oferent Uwagi 

499 Lipno Impol wejściowe 

499 Zamość Lux-Kolor netto, antywłamaniowe 

499 Toruń Okno-Meet brutto, wewnątrzlokalowe 

490 Kostrzyn Witex netto, antywłamaniowe 

635 Słupsk Fimal wewnątrzklatkowe,antywłamaniowe, 

kl. B 

650 Zielona 

Góra 

Elado zewnętrzne, 

antywłamaniowe, 

okleina 

699 Toruń EuroDom brutto, antywłamaniowe 

750 Kalisz Technobud netto, wejściowe 

750 Zielona 

Góra 

799 Gorzów 

Wlkp. 

Mes-Pol brutto, antywłamaniowe 

Omega, kl. B 

Conte antywłamaniowe 

799 Szczecin Bergen netto, antywłamaniowe 

Labrador 

800 Leszno Sal-Plast wejściowe 

1345 Koszalin TomSan antywłamaniowe 

Gerda TT 

1399 Częstochowa 

Termobud brutto z 

montażem, 

wewnątrzlokalowe 

2199 Wrocław OBI brutto, drewniane 

Garbaś 

styczeń 2008 21



STOLARKA ZA OCEANEM 

W Kanadzie i USA okna w ponad 80 procentach 

produkowane są z drewna. Ciekawe, że ich ramy 

nie są pokrywane powłokami ochronnymi, a tylko 

impregnowane minimalną zawartością bezbarwnych 

żywic ochronnych. Dopiero po wbudowaniu, 

fi rmy montażowe zgodnie z życzeniem 

klientów pokrywają ramy kolorowymi 

środkami, również impregnatami 

(tzw. steyn). Nie tylko nie zakrywają 

one wyraźnie widocznego usłojenia 

stosowanego powszechnie drewna 

sosnowego, ale je uwypuklają, 

co jest efektem różnego czasu wnikania 

tych środków w drewno. 

Elementy ramy skrzydeł okiennych 

są produkowane z drewna 

litego (nie są warstwowo klejone) 

i są znacznie cieńsze niż te 

wykonywane w Polsce i Europie. 

Ich grubość nie przekracza 56 mm, 

w Polsce – 68 mm, a ościeżnice są 

z elementów sklejanych w rodzaj 

odpowiednio profi lowanej skrzynki, 

która „obejmuje” całą grubość ściśle 

znormalizowanych ścian. Owo znormalizowanie 

jest bardzo ważne, ponieważ 

dotyczy wszystkich budynków 

stawianych w USA i Kanadzie. Jedyną 

różnicą jest sposób obudowania 

budynków cegłami lub okładzinami 

– sidingiem aluminiowym bądź PCW 

– które nie stanowią ich integralnej 

konstrukcji, a jedynie są swego rodzaju 

osłonami. 

Wydawać by się mogło, że ze względu 

na występujące w Kanadzie i niektórych 

stanach USA ostre zimy, producenci 

powinni wyposażać okna w szyby 

o dobrej izolacyjności termicznej, 

ale tak nie jest. Najczęściej są szklone 

pojedynczymi szybami o niskiej izolacyjności. 

Jest to kompromis, który uwzględnia 

wzrost kosztu produkcji okien w stosunku do obowiązujących 

w tych krajach cen energii przeznaczonej 

na ogrzewanie domów. Są one niewielkie, 

a w stosunku do przeciętnych zarobków – minimalne. 

Dlatego też wyposażanie okien w najprostsze nawet 

szyby zespolone jest w tych krajach dopiero 

pewną ciekawostką, wynikającą bardziej z ogólnej 

tendencji do oszczędzania energii, której nadmierne 

zużycie wpływa na globalne ocieplenie klimatu, 

niż z kosztów jej zużycia. 

Znaczna część okien, przeznaczonych głównie 

na wymianę to okna przesuwane, w których górna 

część jest podnoszona – otwieranie okna ułatwia 

przeciwwaga. Do zablokowania zamknięcia części 

podnoszonej służy prosta dźwignia mimośrodowa, 

która wchodzi w specjalny zaczep blokujący. 

Okna te zostały zmodernizowane i są wyposażane 


w specjalne uszczelki szczotkowe, podwyższające 

ich szczelność, która przy tradycyjnej konstrukcji 

była bardzo niska. Można ją obecnie porównać 

ze szczelnością polskich jednoramowych okien 

z funkcją mikrowentylacji, która zapewnia wymianę 

powietrza rzędu 10 m 3 na 1h. 

W Kanadzie drewniane ramy okien są dość wąskie. 

Okna przesuwane jednak coraz częściej 

są zastępowane oknami o klasycznej funkcji 

uchylania. Wyposażane są w zawiasy nożycowe, 

ukryte w przymyku ościeżnicy i skrzydła, których 

rozwarcie następuje przez przekręcenie zamocowanej 

w ościeżnicy korbki sprzężonej z mechanizmem 

ślimakowym. Pozwala to na blokowanie 

rozwarcia skrzydła w żądanym położeniu. 

Okna te są otwierane na zewnątrz, co ogranicza 

ich zastosowanie tylko do domów jednorodzinnych, 

ze względu na konieczność mycia szyb 

od zewnątrz. Rozwiązaniem jest z jeden z wariantów 

okucia – przy otwieraniu skrzydła na zewnątrz 

do środka ościeżnicy jest przesuwany tzw. 

ramiak zawiasowy, który tworzy między ościeżnicą 

a skrzydłem lukę, umożliwiającą umycie szyby 

od zewnątrz. Okucie takie jest stosowane w oknach 

montowanych na wyższych kondygnacjach, 

ale ograniczeniem konstrukcyjnym jest tu niewiel- 

ka szerokość skrzydeł, nieprzekraczająca długości 

ludzkiej ręki (40–50 cm). 

Jeśli chodzi ogólnie o wymiary, to jak na polskie 

oczekiwania, okna amerykańskie i kanadyjskie 

mają niewielkie rozmiary – szerokość i wysokość 

nie przekraczają 1,5 m. Duże zakłady produkują 

głównie okna na zamówienie, jednak także ograniczone 

wymiarowo, oraz typowe o ogólnie przyjętych 

wymiarach modułowych, które też są dosyć 

małe. Moduł ma około 5 cm szerokości 

i wysokości, podczas gdy w typowych 

polskich oknach wynosi 30 cm. Tak 

mały moduł pozwala projektantom 

dobrać typowe okna do różnych rodzajów 

budynków, co pozwala na obniżenie 

kosztów budowy – podobnie 

jak w Polsce okna typowe są wyraźnie 

tańsze od nietypowych. 

Interesujący jest w tych krajach 

również rynek drzwi, a w zasadzie 

skrzydeł drzwiowych. W całej 

Kanadzie skrzydła wytwarzają tylko 

dwie fabryki, które zaspokajają 

w całości potrzeby rynku. Dzienna 

produkcja każdej z nich sięga kilkunastu 

tysięcy (ok. 18 tys.) sztuk. Przy 

takich ilościach nie ma mowy o urozmaiconym 

asortymencie (np. skrzydła 

pełne, szklone, różnej szerokości). Są 

to głównie skrzydła tzw. płytowo-płycinowe, 

bezprzylgowe, o jednakowej 

szerokości, produkowane w czterech 

typowych szerokościach, białe, malowane 

tylko podkładowo, z podkładowym 

zabezpieczeniem boków, 

o jednym wzorze płyty. Produkuje się 

też skrzydła z płaskiej płyty, rzadziej 

lakierowanej sklejki – najczęściej mahoniowej 

– z bardzo prostym, wręcz 

symbolicznym wypełnieniem papierowym 

o konstrukcji tektury falistej, 

klejonej w „plastry miodu”, ale o bardzo 

dużych oczkach 100–150 mm. 

Dla porównania, używane w Polsce 

wypełnienia mają oczka 20–30 mm. Skrzydła te 

nie mają żadnych wzmacniających wkładek pod 

okucia, nie są również wykonywane gniazda pod 

ich montaż. 

Okucia są montowane na budowach. 

Jest to łatwe, ponieważ mają one bardzo prostą 

konstrukcję i są identyczne pod względem wymiarów. 

Konieczne jest tylko nawiercenie w skrzydłach 

kilku otworów, których położenie i średnicę określa 

wykonawcy prosty, papierowy szablon. Zamki 

są zawsze tzw. gałkowe, z jednej strony zamykane 

i otwierane kluczem, a z drugiej obrotową dźwigienką 

montowaną w gałce od wewnętrznej strony 

skrzydła. Drugim elementem okuć są zawiasy, 

ich montaż jest nawierzchniowy i polega na przykręceniu 

jednego skrzydełka do drzwi, a drugiego 

do ościeżnicy, bez wpuszczania w skrzydło 

czy ościeżnicę.

W Kanadzie i USA w zasadzie nie produkuje 

się ościeżnic w polskim rozumieniu tego 

pojęcia. Jedynym klasycznym wzorem ościeżnic 

drzwiowych są ościeżnice metalowe, przystosowane 

do montażu typowych skrzydeł drzwiowych, 

skrzynkowe, regulowane. Stosuje się je w obiektach, 

takich jak szpitale, biblioteki, biura itp., gdzie 

na ogół montuje się skrzydła drzwiowe specjalne, 

np. o większej wytrzymałości, podwyższonej odporności 

ogniowej lub izolacyjności akustycznej. 

W budownictwie jednorodzinnym ościeżnice wykonywane 

są z desek grubości ok. 1/2 cala i szerokości 

równej grubości ściany – ok. 89 mm. Są 

one mocowane bezpośrednio do szkieletu ściany 

wkrętami do drewna, a nawet ryfl owanymi gwoździami. 

Jako uszczelnienie skrzydeł (tzw. przymyk) 

stosuje się listwę (z zaokrągloną jedną krawędzią) 

montowaną po zawieszeniu skrzydeł w ościeżnicy 

na styk z ich płaszczyzną, przy użyciu gwoździ stolarskich 

z mniejszym łepkiem. Listwa ta również 

ma przekrój znormalizowany ok. 12 x 30 mm. Tak 

prosta konstrukcja ościeżnicy sprawia, że jej koszt 

jest bardzo niski, a produkcja w zakładach stolarki 

jest nieopłacalna. 

Głównym wzmocnieniem ościeżnicy jest dwustronna 

opaska przybijana do jej boków i konstrukcji 

ścian, która tworzy wraz z główną deską 

przekrój w kształcie litery „C” – na tyle sztywny, 

że utrzymuje bez odkształceń nawet skrzydła specjalne 

ze wzmocnionym wypełnieniem, np. z płyty 

wiórowej. Po zamontowaniu drzwi są malowane 

zgodnie z życzeniem klienta. 

Skrzydła drzwiowe są dostarczane z zakładów 

do sieci hurtowni, które zajmują się 

także ich detaliczną sprzedażą. Przewożone 

są samochodami, a pakowane na paletach w stosy 

po ok. 30–40 szt. Każde skrzydło jest zabezpieczone 

narożnikami tekturowymi i owinięte folią 

termokurczliwą. Cały stos skrzydeł jest również 

owinięty folią termokurczliwą, 

co zabezpiecza 

je przed przesuwaniem się 

w czasie transportu. Palety 

ustawiane są prostopadle 

do osi platformy załadowczej, 

a wolne przestrzenie 

między bokami platformy 

wypełniane są workami 

powietrznymi, które 

po napełnieniu doskonale 

je zabezpieczają przed 

przesuwaniem się na boki. 

Tak zabezpieczone skrzydła 

docierają do odbiorców 

praktycznie w stanie nienaruszonym. 

Zamówienia, np. na skrzydła 

szklone, są realizowane w hurtowniach, 

z których każda ma mini stolarnię – najczęściej 

z jednym pracownikiem, wyposażoną w elektronarzędzia 

umożliwiające wycięcie odpowiedniego 

otworu pod szybę i jej montaż. Szyba najczęściej 

jest mocowana tworzywową szczebliną na tyle 

wytrzymałą, że zapewnia solidne zamontowanie 



w skrzydle, bez konieczności stosowania dodatkowych 

ram przyszybowych. Klient wybiera wzór 

szyby w hurtowni, która dysponuje sporym asortymentem. 

Takie formy produkcji i sprzedaży powodują, 

że koszty skrzydeł drzwiowych są bardzo niskie, 

np. skrzydło płytowo-płycinowe w cenie hurtowej 

Okna otwierane na zewnątrz można stosować tylko w domach jednorodzinnych. 

kosztuje ok. 20 dolarów amerykańskich, a zamontowane 

i wykończone nie przekracza 30 dolarów. 

Jest to nawet jak na polskie realia cena zdecydowanie 

niewielka, ponieważ gotowe skrzydła 

w najtańszych hurtowniach kosztują ponad 100 zł, 

a z ościeżnicami na ogół przekraczają 200 zł. 

mgr inż. Andrzej Podobas 


Zdjęcia: Andrew Mastalerz


RYNEK BUDOWLANY W ROSJI 

W ostatnim czasie nastąpiło znaczne ożywienie w sektorze budowlanym największego kraju 

świata. Po wyjątkowo słabym roku 2002, w kolejnych czterech latach całkowita wartość 

robót budowlanych wzrastała średnio w tempie 12,3 proc. rocznie. W roku 2007 natomiast 

tempo wzrostu rynku było aż dwukrotnie wyższe. Co więcej, rosyjskie fi rmy budowlane 

jeszcze nigdy nie oceniały tak optymistycznie swojej pozycji fi nansowej i perspektyw rozwoju 

tej gałęzi gospodarki – stwierdza raport fi rmy PMR Publications. 

Sektor budowlany wytwarza 5,6 proc. całego PKB 

Rosji i udział ten systematycznie wzrasta – jeszcze 

rok temu utrzymywał się on na poziomie 4,7 proc. 

Jest to wynikiem szybkiego rozwoju branży: o ile 

w 2006 r. całkowita wartość produkcji budowlanej 

wzrosła o 15,7 proc., do 66 mld euro, o tyle 

w pierwszej połowie tego roku tempo wzrostu 

było o blisko 10 punktów procentowych wyższe. 

Tradycyjnie większość prac budowlanych jest skoncentrowana 

w kilku regionach kraju. Moskwa, 

obwód moskiewski oraz Petersburg odpowiadają 

za niemal 30 proc. całkowitej produkcji budowlanej 

w Rosji, zaś na dziesięć czołowych regionów przypada 

aż ponad połowa tej wartości dla całego kraju. 

Budownictwo mieszkaniowe, na które przypada 

około 95 proc. całkowitej liczby obiektów oddanych 

do użytku i prawie 90 proc. ich łącznej powierzchni, 

w obecnej dekadzie rozwija się stabilnie. Jednak 

dopiero w 2005 roku ten segment budownictwa 

osiągnął poziom notowany w roku 1992. W 2006 

roku odnotowano intensywny wzrost, wspierany 

przez programy rządowe oraz dodatkowo pobudzany 

przez ogromny popyt na mieszkania. 

W pierwszej połowie 2007 roku można zaobserwować 

nasilenie trendu – liczba nowych mieszkań 

oddanych do użytku wzrosła o prawie 25 proc., 

a ich całkowita powierzchnia aż o 35 proc. w stosunku 

do tego samego okresu roku 2006. 

W przypadku segmentu niemieszkaniowego liczba 

budynków oddawanych do użytku spadała 

w ostatnich latach. Obiekty te stają się jednak 

coraz większe, dzięki czemu ich całkowita po- 

wierzchnia utrzymała tendencję wzrostową. 

Nowoczesne centra handlowe 

i biurowe pojawiają się na terytorium 

kraju niemal codziennie, podobnie jak 

kompleksy logistyczne. Rozwój tych ostatnich 

jest jednak hamowany przez fatalny 

stan sieci drogowej. Szacuje się, że wciąż 

około 50–60 proc. rynku nieruchomości 

komercyjnych przypada na Moskwę i okolice, 

20–25 proc. na Petersburg, reszta zaś 

na duże ośrodki regionalne. 

Doskonałe nastroje w budownictwie znajdują 

swoje odzwierciedlenie w badaniach 

przeprowadzanych co kwartał przez CEA 

(Centrum Badania Koniunktury Gospodarczej 

przy rządzie Federacji Rosyjskiej) wśród 

kadry menadżerskiej przedsiębiorstw budowlanych. 

Od czasu rozpadu ZSRR ocena 

ogólnej sytuacji ekonomicznej fi rm sektora 

nie była tak pozytywna, jak w ostatnim badaniu. 

W podziale regionalnym kondycja 

fi rm została najwyżej oceniona w obwo- 

dzie uralskim, północnokaukaskim oraz północnozachodnim, 

zaś najmniej pozytywnie – w obwodzie 

centralnym. Indeks koniunktury w sektorze budowlanym 

osiąga obecnie najwyższe wartości w całej 

historii badania. 

Wzrost całkowitej wartości robót 

budowlanych w Rosji (%), 2000–2007 

23,0 

20% 

13,5 

10% 

10,4 

2,9 

12,8 

10,1 10,5 

15,7 

2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 

Formułowane przez respondentów oceny zmian 

wielkości robót budowlanych oraz liczby zamówień 

w sektorze są najlepsze od 13 lat. Dodatkowo 

fi rmy oceniają, że ich moce produkcyjne są wykorzystywane 

w stopniu nienotowanym od dziesięciolecia. 

Spodziewany jest również wzrost zatrudnienia 

w branży, choć nigdy przed rokiem 2007 

badanie nie ujawniło tego typu oczekiwań. 

Czynnikami, które są najczęściej wymieniane przez 

kierownictwa fi rm jako bariery działalności na rynku 

budowlanym pozostają: wysokie podatki, niewypłacalność 

klientów, wysokie ceny materiałów budowlanych 

oraz silna konkurencja. Na uwagę zasługuje 

jednak stopień, w jakim wiele barier straciło na znaczeniu 

w czasie ostatnich dwunastu miesięcy. 

Robert Obetkon 

Bariery dla działalności na rosyjskim rynku bud. 

(% odp. twierdzących), III kw. 2006–III kw. 2007 

Wysokie podatki 

Niewypłacalność klientów 

Wysokie ceny materiałów 

budowlanych 

Silna konkurencja 

Niewystarczjąca 

liczba zamówień 

Niedobór siły 

roboczej 

Wysoki koszt 

kredytu 

Niedobór nowoczesnych 

maszyn budowlanych 

Brak barier 

2 

5 

5 

6 

7 

11 

10 

13 

13 

11 

19 

28 

27 

29 

26 

27 

33 

35 

35 

32 

43 

42 

40 

44 

49 

51 

III kw. 2006 

II kw. 2007 

III kw. 2007 

58


NORMALIZACJA 

NORMY EUROPEJSKIE I ICH POLSKIE ODPOWIEDNIKI 

Miniony już rok 2007 rozpoczął się dla Komitetu 

Technicznego nr 169 ds. okien, drzwi, żaluzji 

i okuć zorganizowanym przez Polski Komitet 

Normalizacyjny w lutym nadzwyczajnym posiedzeniem 

dotyczącym interpretacji postanowień 

normy PN-EN 14351-1 „Okna i drzwi – Norma wyrobu, 

właściwości eksploatacyjne – Część 1: Okna 

i drzwi zewnętrzne bez właściwości dotyczących 

odporności ogniowej i/lub dymoszczelności” (norma 

zharmonizowana z dyrektywą 89/106/EWG 

Wyroby budowlane). W rozszerzonym składzie 

uczestników oprócz członków znaleźli się przedstawiciele 

Ministerstwa Budownictwa, Głównego 

Urzędu Nadzoru Budowlanego, Polskiej Izby Przemysłowo-Handlowej 

i Instytutu Techniki Budowlanej 

oraz reprezentujący producentów okien i drzwi 

przedstawiciele Związku Producentów, Dostawców 

i Dystrybutorów: Polskie Okna i Drzwi. Podjęto 

na nim próbę wyjaśnienia kwestii istotnych dla 

producentów w ramach współistnienia na rynku 

europejskim. Warto przy okazji zaznaczyć, że z początkiem 

roku w skład Komitetu weszło trzech 

nowych członków reprezentujących. 

W wyniku całorocznej pracy Komitetu zostały opublikowane 

w języku polskim następujące normy: 

� PN-EN 1303:2007 „Okucia budowlane 

– Wkładki bębenkowe do zamków – Wymagania 

i metody badań“, 

� PN-EN 12519:2007 „Okna i drzwi – Terminologia”, 

� PN-EN 13120:2007 „Zasłony wewnętrzne 

– Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem”, 


� PN-EN 13126-1:2007 „Okucia budowlane 

– Wymagania i metody badań dotyczące okuć 

do okien i drzwi balkonowych – Część 1: Wymagania 

wspólne dla wszystkich rodzajów 

okuć”, 

� PN-EN 13126-8:2007 „Okucia budowlane 


do okien i drzwi balkonowych – Część 8: Okucia 

rozwierano-uchylne, uchylno-rozwierane 

i tylko rozwierane”, 

� PN-EN 14024:2007 „Kształtowniki metalowe 

z przekładką termiczną – Właściwości mechaniczne 

– Wymagania, sprawdzenia i badania 

do oceny”. 

Uznane za polskie normy w języku oryginału zostały 

następujące normy: 

� PN-EN 1670:2007 (U) „Okucia budowlane 

– Odporność na korozję – Wymagania i metody 

badań”, 

� PN-EN 13119:2007 (U) „Ściany osłonowe – Terminologia”, 

� PN-EN 13126-7:2007 (U) „Okucia budowlane 


do okien i drzwi balkonowych – Część 7: Zatrzaski 

zapadkowe”, 

� PN-EN 14637:2007 (U) „Okucia budowlane 

– Sterowane elektrycznie systemy przytrzymywania 

otwarcia do drzwi przeciwpożarowych/ 

dymoszczelnych – Wymagania, metody badań, 

stosowanie i konserwacja”, 

� PN-EN 14648:2007 (U) „Okucia budowlane 

– Okucia do okiennic – Wymagania i metody 

badań”. 

bramy – stan na 31 grudnia 2007 

Norma europejska Tytuł normy Odpowiednik krajowy 

EN 12424:2000 Bramy – Odporność na obciążenie wiatrem – Klasyfi 

kacja 

PN-EN 12424:2002 

EN 12425:2000 Bramy – Odporność na przenikanie wody – Klasyfi 

kacja 

PN-EN 12425:2002 

EN 12426:2000 Bramy – Przepuszczalność powietrza – Klasyfi kacja PN-EN 12426:2002 

EN 12427:2000 Bramy – Przepuszczalność powietrza – Metoda 

badania 

PN-EN 12427:2002 

EN 12428:2000 Bramy – Współczynnik przenikania ciepła – Wymagania 

dotyczące obliczeń 

PN-EN 12428:2002 

EN 12433-1:1999 Bramy – Terminologia – Część 1: Typy bram PN-EN 12433-1:2002 

EN 12433-2:1999 Bramy – Terminologia – Część 2: Elementy bram PN-EN 12433-2:2002 

EN 12444:2000 Bramy – Odporność na obciążenie wiatrem – Badania 

i obliczenia 

PN-EN 12444:2002 

EN 12445:2000 Bramy – Bezpieczeństwo użytkowania bram z napę- PN-EN 12445:2002 

dem – Metody badań 

EN 12453:2000 Bramy – Bezpieczeństwo użytkowania bram z napę- PN-EN 12453:2002 

dem – Wymagania 

EN 12489:2000 Bramy – Odporność na przenikanie wody – Metoda PN-EN 12489:2002 

badania 

EN 12604:2000 Bramy – Aspekty mechaniczne – Wymagania PN-EN 12604:2002 

EN 12605:2000 Bramy – Aspekty mechaniczne – Metody badań PN-EN 12605:2002 

EN 12635:2002 Bramy – Instalowanie i użytkowanie PN-EN 12635:2004 

EN 12978:2003 Drzwi i bramy – Urządzenia zabezpieczające do 

drzwi i bram z napędem – Wymagania i metody 

badań 

PN-EN 12978:2006 

EN 13241-1:2003 Bramy – Norma wyrobu – Część 1: Wyroby bez 

właściwości dotyczących odporności ogniowej lub 

dymoszczelności 

PN-EN 13241-1:2004 (U) 

EN 14600:2005 Drzwi, bramy i otwieralne okna z właściwościami 

dotyczącymi odporności ogniowej i/lub dymoszczelności 

– Wymagania i klasyfi kacja 

PN-EN 14600:2005 (U) 

W ramach prac europejskich Komitet opiniował 

następujące projekty europejskie: 

� prEN 179 „Okucia budowlane – Zamknięcia 

awaryjne do wyjść uruchamiane klamką lub 

płytką naciskową, przeznaczone do stosowania 

na drogach ewakuacyjnych – Wymagania 

i metody badań (nowelizacja)”, 

� prEN 1125 „Okucia budowlane – Zamknięcia 

przeciwpaniczne do wyjść uruchamiane prętem 

poziomym – Wymagania i metody badań 

(nowelizacja)”, 

� prEN 13120 „Zasłony wewnętrzne – Wymagania 

eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem 


� prEN 15684 „Okucia budowlane – Wkładki bębenkowe 

mechatroniczne – Wymagania i metody 

badań”. 

W 2008 roku zaplanowane jest między innymi 

omawianie projektów norm: 

� prPN-EN 1670 „Okucia budowlane – Odporność 

na korozję – Wymagania i metody badań 


� prPN-EN 14600 „Drzwi, bramy i otwierane 

okna z właściwościami dotyczącymi odporności 

ogniowej i/lub dymoszczelności – Wymagania 

i klasyfi kacja (opracowywana we współpracy 

z KT 180 ds. Bezpieczeństwa Pożarowego 

Obiektów)”. 

Zachęcam do odwiedzania stron internetowych 

www.pkn.pl, gdzie znajduje się aktualizowany na 

bieżąco katalog Polskich Norm, który zawiera również 

normy wycofane. 

Małgorzata Pogorzelska 

ściany osłonowe – stan na 31 grudnia 2007 

Numer normy Tytuł normy Odpowiednik 

krajowy 

EN 949:1998 Okna i ściany osłonowe, drzwi, 

zasłony i żaluzje – Oznaczanie 

odporności drzwi na uderzenie 

ciałem miękkim i ciężkim 

EN 12152:2002 Ściany osłonowe – Przepuszczalność 

powietrza – Wymagania 

eksploatacyjne i klasyfi kacja 

EN 12153:2000 Ściany osłonowe – Przepuszczal- 

ność powietrza – Metoda badania 

EN 12154:1999 Ściany osłonowe – Wodoszczelność 

– Wymagania eksploatacyjne 

i klasyfi kacja 

EN 12155:2000 Ściany osłonowe – Wodoszczelność 

– Badanie laboratoryjne pod 

ciśnieniem statycznym 

EN 12179:2000 Ściany osłonowe – Odporność 

na obciążenie wiatrem – Metoda 

badania 

EN 13051:2001 Ściany osłonowe – Wodoszczel- 

ność – Badanie poligonowe 

EN 13116:2001 Ściany osłonowe – Odporność na 

obciążenie wiatrem – Wymagania 

eksploatacyjne 

PN-EN 

949:2000 

PN-EN 

12152:2004 

PN-EN 

12153: 2004 

PN-EN 

12154: 2004 

PN-EN 

12155: 2004 

PN-EN 

12179: 2004) 

PN-EN 

13051: 2004 

PN-EN 

13116: 2004 

EN 13119:2007 Ściany osłonowe – Terminologia PN-EN 13119 

:2007 (U) 

EN 13830:2003 Ściany osłonowe – Norma wyrobu PN-EN 

EN 14019:2004 Ściany osłonowe – Odporność na 

uderzenie – Wymagania eksploatacyjne 

13830:2005 

PN-EN 

14019: 2006

�yj ciep�o 

Okna pvc bez o�owiu 

Nasze okna charakteryzują się bardzo dobrymi 

współczynnikami przenikalności cieplnej. Twój dom będzie 

przytulny o każdej porze roku. 

Oszcz�dno�� energii 

nawet do 60% 

O ilości energii cieplnej „uciekającej” przez okno decyduje współczynnik przenikania 

ciepła dla okna U w , zasadniczo obowiązuje zasada - im niższa wartość współczynnika 

tym lepsza izolacja termiczna okna. Przy zastosowaniu trójkomorowego systemu 

FORIS 100 współczynnik dla profi li U f = 1,6 W/(m 2 x K), a przy wykorzystaniu 

pięciokomorowego systemu FORIS 500 U f = 1,2 W/(m 2 x K) co w połączeniu 

z pakietem szkła o współczynniku U g = 1,0 W/(m 2 x K) daje oszczędności na kosztach 

ogrzewania sięgające nawet 60%. W biurach sprzedaży bezpłatnie wykonamy 

komputerową symulację oszczędności kosztów energii. 

Je�li chcesz zosta� licencjonowanym 

producentem bezo�owiowych okien 

i drzwi FORIS skontaktuj si� z nami 

Twój profesjonalny partner w biznesie 

GARBALINSKI POLSKA Sp. z o.o. 

ul. Ostrowska 388, 61-312 Pozna� 

www.foris.eu 

tel. +48 61 87 44 100 

fax +48 61 87 44 299 

e-mail: info.pl@foris.eu 


styczeń 2008 27


NORMALIZACJA 

okna i drzwi – stan na 31 grudnia 2007 


EN 107:1980 Metody badań okien – Badania mechaniczne PN-EN 107:2002 (U) 

EN 130:1984 Metody badań drzwi – Badanie zmian sztywności skrzydeł drzwiowych przez wielokrotne wichrowanie PN-EN 130:1998 

EN 477:1995 Kształtowniki z nieplastyfi kowanego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Określenie odporności 

kształtowników głównych na uderzenie spadającego ciężarka 

PN-EN 477:1997 

EN 478:1995 Kształtowniki z nieplastyfi kowanego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Wygląd po wygrzewaniu 

w temperaturze 150oC – Metoda badania 

PN-EN 478:1997 

EN 479:1995 Kształtowniki z nieplastyfi kowanego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Oznaczanie skurczu 

termicznego 

PN-EN 479:1997 

EN 513:1999 Kształtowniki z niezmiękczonego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Oznaczanie odporności 

na sztuczne starzenie klimatyczne 

PN-EN 513:2002 

EN 514:2000 Kształtowniki z niezmiękczonego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Oznaczanie wytrzymałości 

zgrzewanych naroży i połączeń w kształcie T 

PN-EN 514:2002 

EN 947:1998 Drzwi rozwierane – Oznaczanie odporności na obciążenie pionowe (zastępuje EN 108:1980) PN-EN 947:2000 

EN 948:1999 Drzwi rozwierane – Oznaczanie wytrzymałości na skręcanie statyczne (zastępuje EN 129:1984) PN-EN 948:2000 

EN 949:1998 Okna i ściany osłonowe, drzwi, zasłony i żaluzje – Oznaczanie odporności drzwi na uderzenie ciałem miękkim i 

ciężkim (zastępuje EN 162:1985) 

PN-EN 949:2000 

EN 950:1999 Skrzydła drzwiowe – Oznaczanie odporności na uderzenie ciałem twardym (zastępuje EN 85:1980) PN-EN 950:2000 

EN 951:1998 Skrzydła drzwiowe – Metoda pomiaru wysokości, szerokości, grubości i prostokątności (zastępuje EN 25:1975) PN-EN 951:2000 

EN 952:1999 Skrzydła drzwiowe – Płaskość ogólna i miejscowa – Metoda pomiaru (zastępuje EN 24:1974) PN-EN 952:2000 

EN 1026:2000 Okna i drzwi – Przepuszczalność powietrza – Metoda badania (zastępuje EN 42:1975) PN-EN 1026:2001 

EN 1027:2000 Okna i drzwi – Wodoszczelność – Metoda badania (zastępuje EN 86:1980) PN-EN 1027: 2001 

EN 1121:2000 Drzwi – Zachowanie się pomiędzy dwoma różnymi klimatami – Metoda badania (zastępuje EN 79:1985) PN-EN 1121:2001 

EN 1191:2000 Okna i drzwi – Odporność na wielokrotne otwieranie i zamykanie – Metoda badań PN-EN 1191:2002 

EN 1192:1999 Drzwi – Klasyfi kacja wymagań wytrzymałościowych PN-EN 1192:2001 

EN 1294:2000 Skrzydła drzwiowe – Określenie zachowania się pod wpływem zmian wilgotności w kolejnych jednorodnych klimatach 

(zastępuje EN 43:1985) 

PN-EN 1294:2002 

EN 1522:1998 Okna, drzwi, żaluzje i zasłony – Kuloodporność – Wymagania i klasyfi kacja PN-EN 1522:2000 

EN 1523:1998 Okna, drzwi, żaluzje i zasłony – Kuloodporność – Metoda badania PN-EN 1523:2000 

EN 1529:1999 Skrzydła drzwiowe – Wysokość, szerokość, grubość i prostokątność – Klasy tolerancji PN-EN 1529:2001 

EN 1530:1999 Skrzydła drzwiowe – Płaskość ogólna i miejscowa – Klasy tolerancji PN-EN 1530:2001 

EN 12046-1:2003 Siły operacyjne – Metoda badania – Część 1: Okna PN-EN 12046-1:2005 

EN 12046-2:2000 Siły operacyjne – Metoda badania – Część 2: Drzwi PN-EN 12046-2:2001 

EN 12207:1999 Okna i drzwi – Przepuszczalność powietrza – Klasyfi kacja PN-EN 12207:2001 

EN 12208:1999 Okna i drzwi – Wodoszczelność – Klasyfi kacja PN-EN 12208:2001 

EN 12210:1999 Okna i drzwi – Odporność na obciążenie wiatrem – Klasyfi kacja PN-EN 12210:2001 

EN 12210:1999/ 

AC:2006 

Okna i drzwi – Odporność na obciążenie wiatrem – Klasyfi kacja PN-EN 12210:2001/AC:2006 

EN 12211:2000 Okna i drzwi – Odporność na obciążenie wiatrem – Metoda badania PN-EN 12211:2001 

EN 12217:2003 Drzwi – Siły operacyjne - Wymagania i klasyfi kacja PN-EN 12217:2005 

EN 12219:1999 Drzwi – Wpływ klimatu – Wymagania i klasyfi kacja PN-EN 12219:2002 

EN 12320:2001 Okucia budowlane – Kłódki wraz z osprzętem – Wymagania i metody badań PN-EN 12320:2002 

EN 12400:2002 Okna i drzwi – Trwałość mechaniczna – Wymagania i klasyfi kacja PN-EN 12400:2004 

EN 12519:2004 Okna i drzwi – Terminologia PN-EN 12519:2007 

EN 12608:2003 Kształtowniki z nieplastyfi kowanego (poli)chlorku winylu (PVC-U) do produkcji okien i drzwi – Klasyfi kacja, wymagania 

i metody badań 

PN-EN 12608:2004 

EN 13049:2003 Okna – Uderzenie ciałem miękkim i ciężkim – Metoda badania, wymagania dotyczące bezpieczeństwa i klasyfi kacja PN-EN 13049:2004 

EN 13115:2001 Okna – Klasyfi kacja właściwości mechanicznych – Obciążenie pionowe, zwichrowanie i siły operacyjne PN-EN 13115:2002 

EN 13123-1:2001 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Wymagania i klasyfi kacja – Część 1: Rura uderzeniowa PN-EN 13123-1:2002 (U) 

EN 13123-2:2004 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Wymagania i klasyfi kacja – Część 2: Próba poligonowa PN-EN 13123-2:2004 (U) 

EN 13124-1:2001 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Metoda badania – Część 1: Rura uderzeniowa PN-EN 13124-1:2002 (U) 

EN 13124-2:2004 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Metoda badania – Część 2: Próba poligonowa PN-EN 13124-2:2004 (U) 

EN 13049:2003 Okna – Uderzenie ciałem miękkim i ciężkim – Metoda badania, wymagania dotyczące bezpieczeństwa i klasyfi kacja PN-EN 13049:2004 

EN 12608:2003 Kształtowniki z niezmiękczonego (poli)chlorku winylu (PVC–U) do produkcji okien i drzwi – Klasyfi kacja, wymagania 


PN-EN 12608:2004 

EN 14024:2004 Kształtowniki metalowe z przekładką termiczną – Właściwości mechaniczne – Wymagania, sprawdzenie i badania do 

oceny 

PN-EN 14024:2007 

EN 14351-1:2006 Okna i drzwi – Norma wyrobu, właściwości eksploatacyjne – Część 1: Okna i drzwi zewnętrzne bez właściwości 

dotyczących odporności ogniowej i/lub dymoszczelności 

PN-EN 14351-1:2006 

EN 14608:2004 Okna – Oznaczanie odporności na obciążenia w płaszczyźnie skrzydła PN-EN 14608:2006 

EN 14609:2004 Okna – Oznaczanie odporności na skręcanie statyczne PN-EN 14609:2006 

28 styczeń 2008


styczeń 2008 29


NORMALIZACJA 

Okucia budowlane – stan na 31 grudnia 2007 


EN 179:1997 Okucia budowlane – Zamknięcia awaryjne do wyjść, uruchamiane klamką lub płytką naciskową – Wymagania 


PN-EN 179:1999 

EN 179:1997/A1:2001 Okucia budowlane – Zamknięcia awaryjne do wyjść, uruchamiane klamką lub płytką naciskową – Wymagania 


PN-EN 179:1999/A1:2002 

EN 1125:1997 Okucia budowlane – Zamknięcia przeciwpaniczne do wyjść, uruchamiane prętem poziomym – Wymagania 


PN-EN 1125:1999 

EN 1125:1997/A1:2001 Okucia budowlane – Zamknięcia przeciwpaniczne do wyjść, uruchamiane prętem poziomym – Wymagania 


PN-EN 1125:1999/A1:2002 

EN 1154:1996 Okucia budowlane – Zamykacze drzwiowe z regulacją przebiegu zamykania – Wymagania i metody badań PN-EN 1154:1999 

EN 1154:1996/A1:2002 Okucia budowlane – Zamykacze drzwiowe z regulacją przebiegu zamykania – Wymagania i metody badań PN-EN 1154:1999/A1:2004 

EN 1155:1997 Okucia budowlane – Elektryczne przytrzymywacze otwarcia drzwi rozwieranych i wahadłowych – Wymagania 


PN-EN 1155:1999 

EN 1155:1997/AC:2006 Okucia budowlane – Elektryczne przytrzymywacze otwarcia drzwi rozwieranych i wahadłowych – Wymagania 


PN-EN 1155:1999/AC:2006 

EN 1155:1997/A1:2002 Okucia budowlane – Elektryczne przytrzymywacze otwarcia drzwi rozwieranych i wahadłowych – Wymagania 


PN-EN 1155:1999/A1:2004 

EN 1158:1997 Okucia budowlane – Regulatory kolejności zamykania skrzydeł drzwiowych – Wymagania i metody badań PN-EN 1158:1999 

EN 1158:1997/A1:2002 Okucia budowlane – Regulatory kolejności zamykania skrzydeł drzwiowych – Wymagania i metody badań PN-EN 1158:1999/A1:2004 

EN 1158:1997/A1:2002/ 

AC:2006 

Okucia budowlane – Regulatory kolejności zamykania skrzydeł drzwiowych – Wymagania i metody badań PN-EN 1158:1999/AC:2006 

EN 1303:2005 Okucia budowlane – Wkładki bębenkowe do zamków – Wymagania i metody badań PN-EN 1303:2007 

EN 1527:1998 Okucia budowlane – Okucia do drzwi przesuwnych i drzwi składanych – Wymagania i metody badań PN-EN 1527:2000 

EN 1670:2007 Okucia budowlane – Odporność na korozję – Wymagania i metody badań PN-EN 1670:2007 (U) 

EN 1906:2002 Okucia budowlane – Klamki i gałki – Wymagania i metody badań PN-EN 1906:2003 

EN 1935:2002 Okucia budowlane – Zawiasy jednoosiowe – Wymagania i metody badań PN-EN 1935:2003 

EN 12051:1999 Okucia budowlane – Zasuwy drzwiowe i okienne – Wymagania i metody badań PN-EN 12051:2002 

EN 12209:2003 Okucia budowlane – Zamki. Zamki mechaniczne wraz z zaczepami – Wymagania i metody badań PN-EN 12209:2005 

EN 12209:2003/AC:2006 Okucia budowlane – Zamki. Zamki mechaniczne wraz z zaczepami – Wymagania i metody badań PN-EN 12209:2005/AC:2006 

EN 12320:2001 Okucia budowlane – Kłódki wraz z osprzętem – Wymagania i metody badań PN-EN 12320:2002 

EN 12365-1:2003 Okucia budowlane – Uszczelki i taśmy uszczelniające do drzwi, okien, żaluzji i ścian osłonowych – Część 1: Wymagania 

eksploatacyjne i klasyfi kacja 

PN-EN 12365-1:2006 

EN 12365-2:2003 Okucia budowlane – Uszczelki i taśmy uszczelniające do drzwi, okien, żaluzji i ścian osłonowych – Część 2: Metoda 

badania liniowej siły ściskającej 

PN-EN 12365-2:2006 


badania powrotu poodkształceniowego 

PN-EN 12365-3:2006 


badania powrotu poodkształceniowego po przyspieszonym starzeniu 

PN-EN 12365-4:2006 

EN 13126-1:2006 Okucia budowlane – Wymagania i metody badań dotyczące okuć do okien i drzwi balkonowych – Część 1: Wyma- PN-EN 13126-1:2007 

gania wspólne dla wszystkich rodzajów okuć 

EN 13126-7:2007 Okucia budowlane – Wymagania i metody badań dotyczące okuć do okien i drzwi balkonowych – Część 7: 

Zatrzaski zapadkowe 

PN-EN 13126-7:2007 (U) 

EN 13126-8:2006 Okucia budowlane – Wymagania i metody badań dotyczące okuć do okien i drzwi balkonowych – Część 8: Okucia PN-EN 13126-8:2007 

rozwierano-uchylne, uchylno-rozwierane i tylko rozwierane 

EN 14637:2007 Okucia budowlane – Sterowane elektrycznie systemy przytrzymywania otwarcia do drzwi przeciwpożarowych/dymoszczelnych 

– Wymagania, metody badań, stosowanie i konserwacja 

PN-EN 14637:2007 (U) 

EN 14648:2007 Okucia budowlane – Okucia do okiennic – Wymagania i metody badań PN-EN 14648:2007 (U) 

żaluzje i zasłony – stan na 31 grudnia 2007 

Norma 

europejska 

Tytuł normy Odpowiednik krajowy 

EN 949:1998 Okna i ściany osłonowe, drzwi, zasłony i żaluzje – Oznaczanie odporności drzwi na uderzenie ciałem miękkim i ciężkim PN-EN 949:2000 

EN 1522:1998 Okna, drzwi, żaluzje i zasłony – Kuloodporność – Wymagania i klasyfi kacja PN-EN 1522:2000 

EN 1523:1998 Okna, drzwi, żaluzje i zasłony – Kuloodporność – Metoda badania PN-EN 1523:2000 

EN 1932:2001 Zewnętrzne zasłony i żaluzje – Odporność na obciążenie wiatrem – Metody badań PN-EN 1932:2005 

EN 1933:1998 Zasłony zewnętrzne – Odporność na obciążenie nagromadzoną wodą – Metoda badania PN-EN 1933: 2005 

EN 12045:2000 Żaluzje i zasłony z napędem – Bezpieczeństwo użytkowania – Pomiar siły przenoszonej PN-EN 12045: 2005 

EN 12194:2000 Żaluzje, zasłony zewnętrzne i wewnętrzne – Niewłaściwe użytkowanie – Metody badań PN-EN 12194: 2005 

EN 12216:2002 Żaluzje, zasłony zewnętrzne, zasłony wewnętrzne – Terminologia, słownik i defi nicje PN-EN 12216: 2005 

EN 12833:2001 Żaluzje zwijane do okien dachowych i werand – Odporność na obciążenie śniegiem – Metoda badania PN-EN 12833: 2005 

EN 12835:2000 Żaluzje powietrznoszczelne – Badanie przepuszczalności powietrza PN-EN 12835: 2005 

EN 13120:2004 Zasłony wewnętrzne – Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem PN-EN 13120:2007 

EN 13123-1:2001 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Wymagania i klasyfi kacja – Część 1: Rura uderzeniowa PN-EN 13123-1:2002 (U) 

EN 13123-2:2004 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Wymagania i klasyfi kacja – Część 2: Próba poligonowa PN-EN 13123-2:2004 (U) 

EN 13124-1:2001 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Metoda badania – Część 1: Rura uderzeniowa PN-EN 13124-1:2002 (U) 

EN 13124-2:2004 Okna, drzwi, żaluzje – Odporność na wybuch – Metoda badania – Część 2: Próba poligonowa PN-EN 13124-2:2004 (U) 

EN 13125:2001 Żaluzje i zasłony – Dodatkowy opór cieplny – Przyporządkowanie do wyrobu klasy przepuszczalności powietrza PN-EN 13125: 2005 

EN 13330:2002 Żaluzje – Uderzenie ciałem twardym – Metoda badania PN-EN 13330: 2005 

EN 13527:1999 Żaluzje i zasłony – Pomiar siły operacyjnej – Metoda badania PN-EN 13527: 2005 

EN 13561:2004 Zasłony zewnętrzne – Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem PN-EN 13561:2006 

EN 13659:2004 Żaluzje – Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem PN-EN 13659:2006 

EN 14201:2004 Żaluzje i zasłony – Odporność na wielokrotne działanie (trwałość mechaniczna) – Metody badań PN-EN 14201:2006 

EN 14202:2004 Zasłony i żaluzje – Przydatność układów napędowych rurowych i prostokątnych, do zastosowania – Wymagania i metody badań PN-EN 14202:2006 

EN 14203:2004 Żaluzje i zasłony – Przydatność mechanizmów z korbą ręczną, do zastosowania – Wymagania i metody badań PN-EN 14203:2006 

EN 14501:2005 Zasłony i żaluzje – Komfort cieplny i wizualny – Właściwości eksploatacyjne i klasyfi kacja PN-EN 14501:2005 (U) 

EN 14759:2005 Żaluzje – Izolacyjność akustyczna odnosząca się do dźwięków powietrznych – Wyrażanie osiągów PN-EN 14759:2005 (U) 

30 styczeń 2008


styczeń 2008 31


NOWOŚCI 

FAKRO 

proponuje 

nowe, obrotowe 

okno dachowe 

FTP-V Electro. 

Wyposażone 

jest w urządzeniaumożliwiające 

otwieranie 

i zamykanie za 

pomocą pilota. 

Okno ma 

również czujnik 

deszczu, który w przypadku pojawienia się opadów 

automatycznie uruchamia funkcję zamykania 

skrzydła. Cały zintegrowany mechanizm 

obsługi – centralka i siłownik, mieszczą się pod 

aluminiową osłoną, zamontowaną w dolnej części 

ościeżnicy. (m) 


STOLARKA WOLOMIN 

ma w ofercie drzwi wewnątrzlokalowe 

Caro 

Optimum. Rama drzwi 

wykonana jest z drewna 

iglastego, oklejona 

obustronnie lakierowaną 

płytą HDF. W standardowym 

wyposażeniu są 

zamek z kluczem, szyba 

mleczna w drzwiach 

szklonych i zawiasy. (m) 

ALUPROF 

produkuje system 

drzwi harmonijkowych 

z przegrodą 

termiczną. 

Konstrukcję drzwi 

otwieranych do wewnątrz 

można wykonać 

w systemach 

okienno-drzwiowych: 

MB-59S, MB- 

60, MB-70. System 

MB-59S Casement 

pozwala natomiast 

zrobić drzwi harmonijkowe 

otwierane 

na zewnątrz. Głębokość konstrukcyjna kształtowników 

zależy od wybranego systemu i wynosi od: 

50 mm (ościeżnica), 59 mm (skrzydło) w przypadku 

MB-59S i MB-59S Casement do odpowiednio: 

70 mm i 79 mm w przypadku MB-70. (m) 

KOELNER 

wprowadził na rynek pistolet marki Modeco Expert N-99-006 do 

klejenia na gorąco. Urządzenie sprawdza się nie tylko przy klejeniu 

drobnych uszkodzeń i elementów dekoracyjnych, ale 

także w łączeniu większych powierzchni. Regulowana 

i zdejmowana podpórka umożliwia łatwe odłożenie 

pistoletu, a silikonowa osłona dyszy chroni przed 

poparzeniem. Do pistoletów przeznaczone są 

specjalne, nietoksyczne kleje w sztyftach. (m) 

SELENA 

wprowadziła na rynek pod marką Tytan Professional 

gotową do użycia szpachlówkę. 

Przeznaczona jest ona do uzupełniania dziur 

w drewnie. Produkt po utwardzeniu może być 

pokrywany wszelkimi rodzajami farb. Można 

również mieszać szpachlówki, które występują 

w kolorze sosny, dębu, ciemnego buka, 

świerku, pinii, orzechowym, palisandrowym 

i hebanowym. (m) 

HAUTAU 

oferuje swoim klientom innowacyjne jedno-, dwu- 

i trzynożycowe otwieracze elektryczne Primat Kompakt 

A, zasilane napięciem 230 i 24 V. Przeznaczone 

są do okien odchylanych na zewnątrz, uchylnych 

oraz obrotowych 

w osi 

poziomej 

i pionowej. 

Otwieracze 

te znalazły 

zastosowanie 

w skrzydłach 

z PCW, 

drewna 

i aluminium. 

Szerokość skrzydeł wynosi od 450 do 3000 mm, 

odchył skrzydeł od 90 do 190 mm, pas montażowy 

na skrzydle ma zaledwie 38 mm, grubość 

przylgi od 0 do 100 mm, zaś siła rozwarcia zablokowanych 

skrzydeł od 8000 do 24 000 N. (a) 

ROTO FRANK 

wprowadził na swoje okucia nową powłokę RotoSil Nano, opartą na nanotechnologii. 

Pomysł jest odpowiedzią na potrzeby rynku, Roto bowiem 

sprzedaje swoje wyroby na całym świecie; wysyła je do krajów, w których 

panują różne warunki klimatyczne. W związku z tym powstała konieczność 

stosowania powłoki, która sprawdziłaby się zarówno w klimacie 

umiarkowanym, jak i w warunkach ekstremalnych, czyli w strefi e gorącej 

i suchej, wilgotnej oraz zimnej. Taka jest właśnie powłoka, która dzięki 

technologii nanocząstek odporna jest na działanie agresywnych czynników 

zewnętrznych. Poza tym powłoka ma zdolność tzw. samoregeneracji 

powierzchni uszkodzonej, na przykład podczas transportu. 

Nowa powłoka charakteryzuje się jednorodnym, srebrnomatowym kolorem, 

jednak nie różni się optycznie od dotychczasowych produktów. 

Można ją zatem bez problemu łączyć z elementami pokrytymi starą 

powłoką. A nowa pojawiła się na wszystkich produktach rozwiernouchylnych 

Roto. Firma przedłużyła na nie gwarancję. Dotychczas obejmowała 

ona dwa lata, obecnie zaś, dzięki zastosowaniu RotoSil Nano 

– dziesięć. (m)

ITA 

proponuje centrum obróbcze Hexagon fi rmy SAC 

Sueri. Maszyna w jednym cyklu produkcyjnym 

obrabia samodzielnie elementy potrzebne do 

zmontowania okna wyposażonego we wszystkie 

akcesoria – dzięki niej można wyprodukować od 

35 do 45 okien podczas jednej zmiany roboczej. 

Nowością jest połączenie dwóch podstawowych 

obróbek wykonywanych od czoła (czopowanie) 

oraz z boku (profi lowanie) z obróbką wiercenia 

i frezowania. Dodatkowo przy wykonywaniu 

wszystkich operacji nie trzeba wymieniać narzędzi, 

a procesy technologiczne odbywają się zgodnie 

z normami dotyczącymi oszczędności energii 

i ochrony środowiska. (m) 

JAROMA 

wprowadziła do oferty szlifi erkę szerokotaśmową 

Sandrite marki Boere. Urządzenie charakteryzuje 

między innymi 

szerokość robocza 

1100/1300 mm, długość 

pasa szlifującego 

1900 mm, szerokość 

pasa szlifierskiego 

150 mm, prędkość 

posuwu 4,4 (2,5-11) 

m/min., a ciśnienie 

robocze maszyny to 6 

barów. (m) 

KLEIBERIT 

wypuścił na rynek nową technologię uszlachetniania 

powierzchni materiałów dekoracyjnych 

HotCoating, która służy do okleinowania profi li 

kształtowych. W odróżnieniu 

od standardowychtechnologii 

lakierowania 

powierzchni, proces 

technologiczny 

zostaje skrócony 

do dwóch czynności. 

Pozwala to na 

oszczędność energii, 

materiałów i narzędzi 

wymiennych 

(lampy UV, papier 

ścierny itd.). Powłoka ochronna zostaje stworzona 

przez naniesienie jednej warstwy poliuretanu 

i jednej ochronnej warstwy TopCoating. Preparat 

nałożony na fornir w formie taśmy do okleinowania 

stwarza nowe możliwości wzornicze przy 

produkcji profi li okiennych. (a) 

URBAN 

ma w swoim asortymencie nową oczyszczarkę sterowaną 

numerycznie SV 410. Maszyna ta przeznaczona 

jest dla zakładów, które mają ograniczoną 

powierzchnię produkcyjną i nie planują montażu 

stacji obracania. Urządzenie zajmuje powierzchnię 

1050 x 1600 mm. Komputer przemysłowy sterujący 

maszyną został zamontowany bezpośrednio w 

jej korpusie, co ułatwia bezpośrednią obserwację 

cyklu pracy. Sterowanie odbywa się za pomocą 

CNC przez wprowadzenie danych na ekran oraz 

proste programowanie grupowe lub pojedynczy 

wybór programów obróbczych z menu w języku 

polskim. Dzięki temu możliwe jest automatyczne 

i proste diagnozowanie oraz usuwanie usterek 

niemal natychmiast. 

Maksymalna wysokość czyszczonego profi lu wynosi 

200 mm. Maszyna ma możliwość automatycznego 

rozpoznawania obrabianego profi lu 

oraz zamontowania aż 11 agregatów obróbczych 

z pojedynczymi, podwójnymi lub potrójnymi narzędziami 

obróbczymi do profi li prostych, skośnych, 

zaokrąglonych i półzlicowanych. (a) 

SIKKENS 

produkuje nową 

kolekcję farb pod 

nazwą Natural 

Balance. Przeznaczone 

są one 

do drewna i charakteryzują 

się wysoką 

przezroczystością. Farby 

te można stosować zarówno do produktów przemysłowych, 

jak i renowacyjnych, osiągając ten 

sam kolor. (m) 

KOMPAN 

oferuje oprogramowanie do obsługi fi rm produkujących 

stolarkę pod 

nazwą Kompan Okna. 

Szczególny nacisk jest 

położony na intuicyjność 

obsługi systemu. 

Zastosowane w programie 

rozwiązania 

ułatwiają pracę producentów 

na etapie 

konstruowania, wyceny, 

produkcji oraz 

magazynowania. (m) 

KOMPLETNE LINIE DO PRODUKCJI OKIEN 

NARZĘDZIA DO OKIEN 

LAKIERNIE DO OKIEN 

NOWA SIEDZIBA 

Zapraszamy do odwiedzenia 

naszego stoiska na Targach BUDMA 

Poznań 22 - 25.01.2008 

Pawilon 4, Stoisko 14 

styczeń 2008 33


PROMOCJA 

GÓRĄ ZAMKI WIELOPUNKTOWE! 

CZYLI CO WYNIKA Z PRZEPISÓW TOWARZYSTW UBEZPIECZENIOWYCH 

Przywykliśmy uważać, że firmy ubezpieczeniowe w Polsce wymagają montowania w drzwiach zewnętrznych 

dwóch zamków. Czy aby na pewno? 

Sięgnijmy do obowiązujących w czołowych polskich 

towarzystwach warunków ubezpieczenia mieszkań 

i domów jednorodzinnych. Okazuje się, że dwa zamki 

wymagane są tylko wówczas, gdy montujemy tzw. zamki 

wielozastawkowe (czyli takie, do których klucz ma 

więcej niż dwa nacięcia prostopadłe do pióra klucza). 

Chodzi tu o niezbyt skomplikowane zamki jednopunktowe, 

nieposiadające atestów. Jeśli zainwestujemy 

w nowoczesny zamek wielopunktowego ryglowania, 

zamek elektroniczny, mechaniczno-elektroniczny lub 

inny zamek z atestem, zasada ta przestaje obowiązywać. 

Jaka płynie z tego korzyść? Po pierwsze dysponujemy 

nowoczesnym rozwiązaniem, które znacznie 

lepiej chroni drzwi przed włamaniem aniżeli tradycyjne 

zamki pojedyncze. Ponadto nie musimy każdorazowo 

otwierać i zamykać dwóch zamków. Bywa to uciążliwe, 

zwłaszcza jeśli do każdego z zamków używamy innego 

klucza. Nie potrzebujemy też górnego szyldu (rozetki) 

osłaniającego dodatkowy zamek. To kolejna ważna zaleta, 

bo oszczędzamy sobie kłopotów z doborem pasującej 

rozety. Niedopasowana do szyldu zamka głównego 

rozeta może zeszpecić eleganckie drzwi. Jest jeszcze 

jeden powód, dla którego warto montować do drzwi 

zamki wielopunktowe. Jeśli taki zamek ma atest (przy 

zamkach tej klasy jest to niemal zasadą), towarzystwa 

ubezpieczeniowe traktują go często jako dodatkowe 

zabezpieczenie, uprawniające do korzystania z obniżek 

składki ubezpieczeniowej (PZU i Warta udzielają 5 proc. 

obniżki składki za zamek z certyfikatem). 

Jakie zamki warto polecać klientom? 

Z całą pewnością opłaca się wybrać nowoczesne zamki 

wielopunktowe, najlepiej z certyfikatem akredytowanej 

jednostki badawczej. Dla niektórych ubezpieczycieli, 

np. Ergo Hestii, atest na zamek jest wymogiem minimalnym, 

uprawniającym do wypłaty ubezpieczenia. Zazwy- 

� Wszystkie drzwi zewnętrzne lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego są zamknięte na minimum 

dwa zamki wielozastawkowe, jeden zamek wielopunktowego ryglowania, jeden zamek elektroniczny 

(mechaniczno-elektroniczny) bądź jeden zamek z certyfikatem. 

Warunki zabezpieczenia mieszkań i domów jednorodzinnych zawarte w Ogólnych Warunkach Ubezpieczeń 

Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji Warta SA. 

� Wszystkie wejścia do domu jednorodzinnego lub mieszkania zabezpieczone są pełnymi drzwiami 

zewnętrznymi, prawidłowo osadzonymi, które są zamknięte na co najmniej dwa zamki wielozastawkowe 

lub jeden posiadający atest (Instytutu Mechaniki Precyzyjnej bądź innej instytucji uprawnionej 

do jego wydania). 

Obowiązki ubezpieczającego zawarte w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia Sopockiego Towarzystwa 

Ubezpieczeń Ergo Hestia SA. 

� Mieszkanie uważa się za należycie zabezpieczone, jeżeli spełnione zostały łącznie następujące warunki: 

drzwi zewnętrzne prowadzące do mieszkania są zamknięte co najmniej na dwa zamki wielozastawkowe 

lub na jeden zamek wielopunktowy, bądź na zamek mechaniczno-elektroniczny (…). 

Obowiązki ubezpieczającego zawarte w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia PZU. 


czaj jednak wybór zamka wielopunktowego wystarcza, 

by spełnić minimalne warunki zabezpieczenia. Certyfikat 

zaś uprawnia do skorzystania z obniżki składki. 

Winkhaus proponuje zamki wielopunktowe typu STV, 

spełniające warunki zabezpieczeń określone przez 

popularne towarzystwa ubezpieczeniowe, jak Warta, 

Ergo Hestia czy PZU. 

Już podstawowy zamek wielopunktowy STV-M2 z jednym 

dodatkowym ryglem u góry i jednym na dole skrzydła 

odpowiada wymaganiom podwyższonej odporności 

na włamanie w klasie 5 i ma certyfikat Instytutu Techniki 

Budowlanej. W myśl przepisów towarzystw ubezpieczeniowych, 

drzwi wyposażone w taki zamek nie tylko spełniają 

wymagane minimum zabezpieczeń, ale często 

uprawniają do skorzystania z obniżki składki. 

Obniżki stawek ubezpieczeniowych przyznawane są 

nie bez kozery. Towarzystwa ubezpieczeniowe bardzo 

dobrze orientują się w skuteczności różnego typu 

zabezpieczeń. Dlatego nawet li tylko dla własnego 

bezpieczeństwa warto przyjrzeć się proponowanym 

obniżkom stawek. Przy ubezpieczeniu mieszkań od 

kradzieży z włamaniem w PZU można uzyskać aż 20 

proc. obniżki (przy 30-procentowej obniżce maksymalnej) 

za drzwi atestowane klasy C. Przypomnijmy, 

że bardzo ważnym elementem takich drzwi jest zamek 

wielopunktowy z certyfikatem. Dla porównania 

– monitoring prowadzony przez profesjonalną agencję 

ochrony mienia wyceniono już tylko na 10 proc. obniżki, 

choć wynajęcie ochrony będzie z pewnością znacznie 

droższe niż zakup drzwi antywłamaniowych. Lepiej 

więc zainwestować w dobre zabezpieczenie drzwi niż 

sprawić sobie strażnika. I czyż może być lepsza puenta 

do artykułu o zamkach antywłamaniowych? 

Zofi a Kott 

Więcej na temat zamków wielopunktowych STV 

na www.winkhaus.pl (technika drzwiowa). 

Certyfi kowany zamek STV-M2 (Winkhaus) z dodatkowym 

ryglem u góry i na dole skrzydła nie 

tylko spełnia wymagania ubezpieczycieli, ale 

może być także podstawą do ubiegania się 

o obniżki opłat.

SYSTEMY MOCOWAŃ 

Prawidłowe osadzenie drzwi w otworze budowlanym jest stosunkowo proste, ale takie osadzenie okna, 

żeby działało prawidłowo i nie odkształcało się z czasem, jest już sztuką. Wielu inwestorom wydaje się, 

że osadzenie „na piankę” wystarczy, a tymczasem asortyment wyspecjalizowanych mocowań jest bardzo 

duży. 

W naszym przeglądzie zamieściliśmy opisy niektórych z nich. Uwzględniliśmy przy tym następujące – najistotniejsze 

– dane: 1. producent/dytrybutor, 2. nazwa produktu, 3. rodzaj powierzchni, do której może 

być stosowane mocowanie, 4. cechy produktu, 5. co można za jego pomocą mocować, 6. jakie obciążenia 

przenosi, 7. elementy zaślepiające. 

1. Altenloh, Brinck & Co 

2. Wkręty budowlane Spax 

3. Budownictwo drewniane 

4. Stal zwykła węglowa, pokryta cynkową powłoką galwaniczną, chromianową 

(żółtą, opalizującą) o grubości co najmniej 8 nm (nanometrów); 

gwint częściowy, główka stożkowa lub talerzowa; szpic 4 CUT, 

gniazdo T-STAR plus, główka Multi, dodatkowy frez 4 CUT; gwint 

pełny, główka stożkowa; średnice 8, 10, 12 mm, długość: od 80 do 

600 mm 

5. Do łączenia elementów konstrukcyjnych więźby dachowej oraz ścian z drewna litego, drewna klejonego 

warstwowo, forniru klejonego warstwowo lub z płyt drewnopochodnych (sklejka, OSB, płyty 

wiórowe lub cementowo-wiórowe), do mocowania warstw dachowych systemów izolacyjnych 

6. Wytrzymałość wkrętu na rozciąganie min. 600 MPa 

7. Brak 

1. Dromet 

2. OSR – śrubowy łącznik mocowania ościeżnic 

3. Beton zwykły, cegła pełna, klinkier, kamień 

4. Tuleja rozporowa z blachy stalowej ocynkowanej, śruba – stal ocynkowana galwanicznie 10 um, 

stożek rozporowy – stop ZnAl; średnica zewnętrzna/długość: 10/72, 10/92, 10/112, 10/132, 

10/152, 10/182, 10/202 

5. Okna PCW, drewniane, aluminiowe, drzwi PCW, drewniane, aluminiowe, systemy garażowe 

6. Wytrzymałość – brak 

7. Brak 

1. F.P.H. Wojciech Franke – Systemy Zamocowań 

2. Kotwa do montażu ościeżnicy PF 

3. Kamień naturalny, beton, beton lekki, gazobeton, cegła pełna, płyta gipsowo-kartonowa 

4. Tuleja ze stali zabezpieczonej powłoką aluminiowo-cynkową (min. 20μm), śruba – stal 

ocynkowana galwanicznie (min. 5μm) i żółta pasywacja chromianowa; gwint M6; stożek 

rozporowy – stop ZnAl; średnica – 10 mm, długość: 72, 92, 112, 132, 152, 182, 

202 mm 

5. Ościeżnice, futryny drzwiowe i ramy okienne z tworzyw sztucznych, aluminium i drewna, 

a także listwy z drewna i tworzyw sztucznych 

6. W przypadku mocowania w betonie – 51 kN, gazbeton – 0,4 kN, cegła pełna – 2,5 kN 

7. Zaślepki ND do kotew ościeżnicowych 

1. ITB Import-Export 

2. Wkręt typu WSV 

3. Do przykręcania wzmocnień stalowych w profi 

lu. 

4. Stal węglowa C1022 z ocynkiem srebrnym lub 

żółtym; średnica – 3,9 mm, długość od 16 mm 

do 38 mm 

5. Wzmocnienia stalowe 

6. Odporność na skręcanie min 34,7 kg/cm 

7. Gniazdo typu PH2 

1. Inox-plus 

2. Elementy złączne nierdzewne A2 i kwasoodporne A4 

3. Stolarka aluminiowa 

4. Stal nierdzewna A2 (AISI 304, PN OH18N9), stal kwasoodporna 

A4 (AISI 316, PN H17N12M2); śruby od M2 do 

M36, podkładki od M1,6 do M54, nakrętki od M1 do 

M52, wkręty dociskowe od M3 do M20, nakrętki kołpakowe 

od M3 do M30, wkręty metryczne od M2 do 

M12 

5. Okna i drzwi PCW, drewniane, aluminiowe, systemy 

fasad etc. 

6. Wytrzymałość na rozciąganie w klasie 70 dla średnicy do 

M20 jest równa 700 N/mm 2 , w klasie 80 dla średnicy do 

M20 jest równa 800 N/mm 2 

7. Brak 


PRZEGLĄD 

1. Metalo / Impax-Metal 

2. Zamocowanie do ram i ościeżnic TF 

3. Beton, kamień naturalny o zwartej 

strukturze, cegła ceramiczna pełna 

i kratówka, cegła piaskowo-wapienna 

pełna i perforowana, bloczki z betonu 

lekkiego, gazobeton, płyty gipsowokartonowe 

4. Stalowe mocowanie ramowe przeznaczone 

do montażu przelotowego, zabezpieczone 

powłoką cynkową; średnica 

– 10 mm; długość 72-202 mm 

5. Listwy, ramy okienne i drzwiowe 

6. Beton od kl. B25 – 1,38 kN, cegła pełna od 

Mz 12 – 1,28 kN, cegła pełna piaskowo-wapienna 

od KS 12 – 1,28 kN, bloczki z betonu 

lekkiego od V 2 – 0,48 kN, cegła kratówka od 

KSL 6 – 0,55 kN 

7. Zaślepki umożliwiające zakrycie wkrętu po zamocowaniu 

1. Metalo / Impax-Metal 

2. Zamocowanie do ram i ościeżnic TX 

(z łbem cylindrycznym lub płaskim) 

3. Beton, beton lekki, cegła piaskowowapienna, 

cegła ceramiczna pełna 

i kratówka 

4. Ramowy wkręt z samonawiercającym 

gwintem, montaż przelotowy; 

stal hartowana zabezpieczona ocynkiem; 

średnica – 7,5 mm; długość 

52–212 mm 

5. Listwy, ramy okienne i drzwiowe, drzwi ognioodporne 

6. Beton od C20/25 – 6,0 kN, gazobeton – 1,0 kN, 

cegła pełna – 3,2 kN, cegła kratówka – 1,0 kN 

7. Zaślepki umożliwiające zakrycie wkrętu po zamocowaniu 

1. ITB Import-Export 

2. Wkręt typu WMV 

3. Do przykręcania 

okuć do profi lu 

PCW i stali 

4. Stal węglowa C1022, zabezpieczona 

ocynkiem srebrnym lub 

żółtym; średnica – 4 mm, długość od 25 mm 

do 45 mm 

5. Okucia do drzwi i okien 

6. Odporność na skręcanie min. 3,2 Nm 

7. Gniazdo typu PH2 

styczeń 2008 35


DRZWI 

WYPEŁNIENIA SKRZYDEŁ 

W dawnych skrzydłach drzwiowych wykonanych z litych, często nieheblowanych desek, 

problem wypełnienia nie był znany. Co najwyżej miejsce spojeń utykano mchem albo innym 

naturalnym materiałem izolacyjnym. Drzwi twardniały albo przez lata były zżerane przez 

korniki i nie sprawiały kłopotów. Obecnie drzwi również strzegą wielu wejść, ale ze względu 

na cenę i ciężar oraz wyobraźnię architektów są zastępowane konstrukcjami lżejszymi, 

bardziej fantazyjnymi. 

Typowe skrzydło drzwiowe jest wykonane z ramy 

drewnianej tworzącej mocny szkielet i z wypełnienia. 

W drzwiach tzw. profi lowych, ale również 

w drewnianych ramowych, wypełnienie 

jest tym, co zamyka wolne przestrzenie 

w ramie. Jest widocznym, wręcz decydującym 

o estetyce elementem skrzydła. 

Dlatego takie wypełnienia wykonuje się 

z eleganckich paneli drewnianych albo 

drewnopochodnych, płyt ze stali nierdzewnej, 

z aluminium anodowanego 

albo lakierowanego, z tworzywa sztucznego. 

Stosuje się także materiały ciekawe 

dla wystroju wnętrz, przykładowo rattan, 

witraże i co kto jeszcze sobie wymarzy. 

Oczywiście, wypełnieniem stosowanym 

najchętniej jest szkło – przezroczyste 

barwione albo bezbarwne, przez które 

widać dokładnie, co się dzieje po drugiej 

stronie drzwi. Szkło mleczne albo faktu- 

Connected by EJOT 

Wieżowiec RONDO1 (194 m) przy rondzie ONZ w Warszawie, w którym do mocowania 

elementów aluminiowej fasady ryglowo słupkowej zastosowano łączniki PT- DG fi rmy EJOT 


rowane, przepuszczające światło i cień, ale dające 

poczucie intymności. Lustra zwykłe bądź weneckie, 

pozwalające widzieć, pozostając niewidocz- 

nym. W miejscach o dużym nasłonecznieniu szkło 

powinno również pochłaniać promieniowanie 

ultrafi oletowe. 

Nieco inny charakter ma wypełnienie 

w drzwiach płytowych o bardziej jednolitym 

wyglądzie, gdzie widać płytę skrzydła jako 

jedną płaszczyznę urozmaiconą zamkiem i ewentualnie 

paroma małymi przeszklonymi otworami. 

W tego rodzaju konstrukcji wypełnieniem jest materiał, 

który zapełnia sobą przestrzeń między powierzchniami 

licowymi skrzydła. 

Przy dobieraniu wypełnienia konstruktor musi 

uwzględnić wymagania techniczne wynikające 

z funkcji drzwi. Najmniej wymagające 

są lekkie skrzydła umieszczane 

we wnętrzu budynku, zamykające raczej 

symbolicznie poszczególne pomieszczenia 

w biurze albo w mieszkaniu. Tu fantazja 

architekta w zasadzie nie zna granic, 

materiał wypełnienia może być lekki, 

na przykład dla drzwi profi lowych cienka 

płyta wiórowa albo metalowa, cienkie 

szkło, nawet fi ranka, jeżeli ktoś to lubi. 

Z kolei drzwi płytowe wypełnia się przestrzenną 

papierową konstrukcją znaną 

jako „plaster miodu”. Jest to materiał 

stosowany bardzo chętnie ze względu 

na mały ciężar, niski koszt wytwarzania 

i dużą sztywność gwarantującą stabil- 

Poznaj najnowsze trendy w technice połączeń. 

Zobacz innowacyjne rozwiązania. 

Przekonaj się czym jest prawdziwa jakość! 

Zapraszamy na targi 

BUDMA 2008 

w Poznaniu w dniach 

22–25.01.2008 

pawilon nr 3 

stoisko nr 40 

EJOT Polska Sp. z o.o. 

ul. Jeżowska 9, 42-793 Ciasna 

tel. +48 / 34 / 35 10 660 

fax +48 / 34 / 35 35 410 

ejot@ejot.pl 

www.ejot.pl

ność. Spotyka się również drzwi wewnętrzne, 

w których plaster miodu zastępuje drewniana 

kratka wykonana z listewek, między którymi pozostają 

puste przestrzenie. 

Jednak w budynkach biurowych, ale 

i w mieszkaniach, coraz częściej wymaga się 

ciszy i dyskrecji. Drzwi muszą tworzyć izolację 

akustyczną, której nie zapewni obity cienką płytą 

„plaster miodu” – w tym przypadku trzeba między 

zewnętrzne warstwy wkładać materiał tłumiący 

dźwięki, na przykład płyty wiórowe ułożone warstwowo. 

Takie rozwiązanie, poza tym że zapewnia 

skuteczne wygłuszenie drgań akustycznych, zwiększa 

również mechaniczną wytrzymałość konstrukcji. 

Niektóre fi rmy stosują wiórowe albo drewniane 

płyty zaopatrzone w otwory odciążające. Często 

płyty te są zbrojone stalowymi prętami – znacznie 

poprawia to właściwości przeciwwłamaniowe 

skrzydła. Lekkie drzwi dźwiękoszczelne wypełniane 

są materiałem piankowym, zwłaszcza rozprężonym 

polistyrenem, który na całej powierzchni jest 

przyklejony do zewnętrznych płyt okładzinowych. 

Podobne wymagania akustyczne plus skuteczne 

zabezpieczenie przed utratą ciepła są stawiane 

drzwiom zewnętrznym do budynków albo mieszkań. 

Konstrukcja drzwi płytowych jest podobna 

do opisanej wyżej, w drzwi profi lowe wkłada się 

panele wielowarstwowe (sandwich), szkło izolacyjne, 

panele drewniane. 

Często drzwi wejściowe do budynków nie muszą 

bronić wnętrza przed chłodem, raczej wymaga 

się od nich obrony przed intruzem 

albo przed nieuważnym lokatorem, 

który uderzy w szybę nogą 

niesionego krzesła. W przewidywaniu 

takiej możliwości skrzydło 

wyposaża się w hartowane lub 

klejone szkło o dużej wytrzymałości 

albo stosuje się szkło zbrojone 

cienką siatką metalową wtopioną 

w jego strukturę. 

Osobną kategorie stanowią 

wypełnienia do drzwi przeciwpożarowych 

– tych drewnianych, 

profi lowych i płaszczowych. 

Tu oczywiście nie ma mowy o plastrze 

miodu. Konstrukcja skrzydła 

jest sztywna sama w sobie, zaś wypełnienie 

odpowiada za właściwości 

izolacyjne, dzięki którym przegroda skutecznie 

ograniczy zasięg ognia. 

W przeciwpożarowych drzwiach profi lowych stosuje 

się przeważnie szkło ogniochronne, którego 

właściwości przeciwpożarowe są charakteryzowane 

przez klasy odporności ogniowej: szczelność 

na płomienie (E), która powoduje, że jęzory ognia 

nie przenikają na drugą stronę, izolacja cieplna (I) 

nie przepuszczająca wysokiej temperatury grożącej 

samozapłonem oraz tłumienie promieniowania 

cieplnego (W). Szkło ogniochronne jest wykonywane 

jako monolityczne, składające się z pojedynczej 

tafl i albo wielowarstwowe, w którym po- 


DRZWI 

szczególne tafl e szkła są oddzielone 

przekładkami żelowymi. Przekładki te 

pod działaniem wysokiej temperatury 

pęcznieją i rozkładają się pochłaniając 

ciepło. Im więcej przekładek, tym 

dłużej szyba będzie chronić pomieszczenie 

przed ogniem. 

Drzwi płaszczowe składają się przeważnie 

z ramy stalowej obitej stalowym 

płaszczem i wypełnionej 

materiałem izolacyjnym. Stosuje 

się wypełnienia z wełny mineralnej, 

ognioodpornych płyt mineralnych 

czy płyt gipsowych. 

Wypełnieniem drzwi drewnianych 

jest przykładowo ognioodporna płyta 

wiórowa, stosuje się również wypełnienie 

z litego drewna. 

Szczególnie mocną i skutecznie chroniącą 

przed ogniem konstrukcję tworzą drzwi 

płaszczowe składające się z drewnianego wypełnienia 

pokrytego od zewnątrz blachą. Tę wyjątkową 

wytrzymałość uzyskuje się m.in. dzięki połączeniu 

klejowemu płaszcza i wypełnienia na całej 

jego powierzchni. 

Przy dobieraniu wypełnienia konstruktor musi pamiętać, 

że współdecyduje ono o właściwościach 

termoizolacyjnych, przeciwpożarowych, akustycznych 

i mechanicznych drzwi. Dlatego też rodzaj 

tego wypełnienia musi być dopasowany do budowy 

ramy i do funkcji skrzydła. 

Krzysztof Spiechowicz 

Zdjęcia: archiwum 

styczeń 2008 37


BRAMY 

BEZPIECZNY DOM 

Głównym problemem w kwestii bezpieczeństwa bram jest rozróżnienie podstawowych 

pojęć dotyczących właśnie bezpieczeństwa. Mówimy o: bezpieczeństwie bram, bramach 

bezpiecznych, zabezpieczających, wreszcie o zabezpieczeniach antywłamaniowych. Warto 

rozgraniczyć te pojęcia. 

W języku angielskim istnieją dwa odrębne pojęcia: 

safety to bezpieczeństwo, pewność, zabezpieczenie 

przed nieszczęśliwymi wypadkami, natomiast 

security to również bezpieczeństwo, ale i zaufanie, 

solidność, gwarancja. Widzimy tu wyraźne rozróżnienie 

dwóch znaczeń tego słowa. W pierwszym 

przypadku mówimy o tych wszystkich właściwościach 

bramy, które mają wpływ na to, czy wyprodukowany 

i zamontowany wyrób nie będzie 

stanowił zagrożenia dla użytkowników, osób oraz 

pojazdów znajdujących się w jego sąsiedztwie. 

Drugie pojęcie obejmuje zabezpieczenie mienia, 

ochronę własności, zabezpieczenie przed sforsowaniem. 

Niestety, na naszym rynku bardzo często 

znaczenia te są mylone i źle rozumiane. Tymczasem 

brama bezpieczna to w ujęciu normatywnym 

produkt, który nie zrobi krzywdy użytkownikowi. 

Z punktu widzenia nabywcy bezpieczeństwo 

to przede wszystkim ochrona „antywłamaniowa” 

pomieszczeń nią zamykanych. 

Właściwości bram 

Bezpieczeństwo użytkowania bram weryfi kuje się 

przez potwierdzenie (na podstawie wstępnego 


badania typu, wykonanego przez akredytowane 

laboratorium) ich zgodności z normą zharmonizowaną. 

Każdy wyrób budowlany wprowadzany 

na rynek państw UE powinien być oznakowany 

znakiem CE. Zgodnie z normą EN 13241-1, podstawowe 

właściwości bram, które należy poddać 

badaniom to: 

� wodoszczelność, 

� odporność na obciążenia wiatrem, 

� opór cieplny (dla określonych typów bram), 

� przepuszczalność powietrza, 

� bezpieczne otwieranie, 

� określenie geometrii elementów szklanych, 

� wytrzymałość mechaniczna i stateczność, 

� siły wywierane (w bramach z napędem), 

� trwałość wodoszczelności, oporu cieplnego 

i przepuszczalności powietrza, bez pogorszenia 

cech. 

Ważne jest, aby działanie bramy nie stwarzało jakiegokolwiek 

zagrożenia dla użytkownika i osób 

postronnych znajdujących się w obrębie jej działania. 

Wykluczyć należy zarówno ewentualność 

wkręcenia bądź wciągnięcia palców czy elementów 

odzieży, jak i możliwość przytrzaśnięcia, 

opuszczenia na człowieka lub samochód, porażenia 

prądem itp. 

Świadomy wybór 

Z punktu widzenia zabezpieczenia obiektu zamkniętego 

bramą, powinniśmy zwrócić uwagę 

na kilka aspektów. Przede wszystkim, na bramę 

nie możemy patrzeć przez pryzmat ceny. Wszelkiego 

rodzaju zabezpieczenia muszą kosztować, 

więc najtańszy na rynku produkt na pewno 

nie będzie ich miał. Dlatego istotne jest określenie 

priorytetów: czy zależy nam na efekcie wizualnym 

(estetyce), minimalizacji kosztów, czy zapewnieniu 

konkretnych funkcji bramy (izolacji cieplnej, 

dźwiękowej, zabezpieczenia przed intruzem). 

Oczywiście, możliwe jest połączenie wszystkich 

powyższych cech. W takim przypadku należy 

jednak liczyć się ze zwiększonymi wydatkami. 

Wiadomo, że przydomowy garaż w strzeżonym 

osiedlu nie będzie wymagał inwestycji w super

zabezpieczenia; natomiast już wolno stojący domek 

na obrzeżach miasta lub magazyn wypełniony 

drogim towarem zmuszają do zastanowienia 

się nad opłacalnością oszczędzania na bezpieczeństwie. 

Ważne jest zatem, aby dobierając 

odpowiedni typ bramy świadomie wybrać produkt, 

który będzie spełniał nasze oczekiwania. 

Decydując się na tę o zwiększonej odporności 

na włamanie należy pamiętać o tych elementach 

konstrukcji, które bezpośrednio zabezpieczają 

przed intruzem. 

Brama, którą można otworzyć od zewnątrz, 

wykonana z pojedynczej warstwy blachy, 

na pewno w niewielkim tylko stopniu utrudni 

dostęp osób trzecich. Świadomie nie używam 

tu pojęcia „antywłamaniowości”, gdyż sforsowanie 

takiej przeszkody to tylko kwestia 

czasu i zastosowanych narzędzi. W przygotowywanych 

wstępnych projektach norm 

z pakietu ENV 1627–1630 podano zestawy 

narzędzi, których użycie w odpowiednim 

czasie określa stopień zabezpieczenia przed 

włamaniem. Spośród istniejących na rynku, 

bramy segmentowe wydają się mieć najlepsze 

zabezpieczenia. Już ze względu 

na swoją budowę (podwójna blacha stalowa 

z wewnętrzną, czterocentymetrową warstwą 

pianki poliuretanowej) są zdecydowanie sztywniejsze 

i solidniejsze niż bramy uchylne czy rolowane 

– wykonane z profi li aluminiowych. Nadają 

się więc najlepiej do ochrony garażu. Należy przy 

tym pamiętać o pewnych zasadach. Każdy zamek 

zewnętrzny ułatwia dostęp do środka nie tylko 

właścicielowi. Jeśli to tylko możliwe, należy unikać 

montowania zamków zewnętrznych. Niestety, 

czasami nie mamy innego wyjścia, gdyż przy bramie 

z napędem elektrycznym, w przypadku awarii 

prądu nie będziemy mieli możliwości jej otworzenia 

– ze względu na konstrukcję samego napędu 

siłowe podniesienie jej od zewnętrz jest prawie 

niemożliwe. W bramach sterowanych ręcznie korzystne 

jest zastosowanie jednego lub dwóch rygli 

ręcznych (jest to zalecane również w przypadku 

bram sterowanych elektrycznie, w momencie, 


BRAMY 

gdy opuszczamy dom na dłużej). Sterowanie 

dobrego napędu powinno pracować na częstotliwości 

868 MHz o zmiennym kodzie, aby sąsiedzi 

mimowolnie nie otwierali naszej bramy pilotem 

do telewizora lub konsolą do zdalnego sterowania 

zabawkami. Należy też zwrócić uwagę na niesymetryczne 

zamontowanie napędu, uniemożliwiające 

potencjalnemu włamywaczowi sforsowanie 

przeszkody poprzez nawiercenie górnej sekcji 

i jego odryglowanie. 

Ważne jest, aby brama została prawidłowo 

osadzona, to znaczy zamocowana odpowiednio 

długimi śrubami w murze, a nie na przykład 

w zewnętrznej warstwie ocieplenia budynku 

(w tym przypadku całej bramy wraz z futryną 

nie nastręczałoby większych trudności). 

*** 

Podsumowując: gdy myślimy o bezpieczeństwie 

bram, pamiętajmy o podwójnym znaczeniu 

tego słowa w języku polskim i odpowiedzmy 

sobie na pytanie, o które ze znaczeń 

nam chodzi. Miejmy przy tym świadomość, 

że żaden z wprowadzonych na rynek polski 

czy unijny produktów nie może stwarzać zagrożenia 

dla jego użytkownika – bezpieczne 

korzystanie z bramy musi zagwarantować 

jej producent. Decydując się na kupno, pamiętajmy 

o zdefi niowaniu, czy ważniejsza jest niższa 

cena, czy też zależy nam, aby brama jak najlepiej 

strzegła obiektu i pozostawionych w nich dóbr. 

Maciej Ignaszak 

Zdjęcia: archiwum 

styczeń 2008 39


HISTORIA 

POMYSŁ NA USZCZELKĘ 

Artykułem tym chciałbym rozpocząć cykl traktujący o uszczelkach, elemencie jak dotychczas 

niezastąpionym w produkowanej dzisiaj nowoczesnej stolarce okiennej. W dziejach okna 

jest to produkt bardzo młody, a jego początki sięgają nie więcej niż pięćdziesięciu lat wstecz. 

Wielu czytelników zapewne pamięta problemy 

związane z uszczelnianiem drewnianych okien 

dwuramowych lub skrzynkowych u progu sezonu 

jesienno-zimowego. Chwytano się najprzeróżniejszych 

metod, od kłębków waty upychanych 

we wszelkie nieszczelności, poprzez zaklejanie 

styków ramy i skrzydła szeroką taśmą samoprzylepną, 

aż do specjalnie produkowanych w tym celu 

pasków samoprzylepnej gąbki, kupowanej w sklepach 

z artykułami gospodarstwa domowego. Powszechnym 

widokiem na przełomie lat siedemdziesiątych 

i osiemdziesiątych były ekipy fachowców 

montujące w oknach paski specjalnie uformowanej 

sprężystej taśmy stalowej przybijanej do ramy 

okiennej gwoździkami. Wymienione metody były 

raczej izolacją przeciwkurzową, a nie termiczną 

i sprawdzały się przez jeden sezon pod warunkiem, 

że okno nie było zbyt często otwierane. 

Kolejnym etapem rozwoju systemu doszczelniania 

starych i wypaczonych okien drewnianych był, 

zapoczątkowany w Skandynawii, system Euro- 

Strip. Były to uszczelki w kształcie okręgu o trzech 

różnych średnicach – 5, 8 i 10 mm, ze stopką 

mocującą w kształcie jodełki. Produkowane były 

z gumy silikonowej lub EPDM oraz, w późniejszych 


latach, z elastomeru termoplastycznego TPE. 

Ich montowaniem zajmowały się wyspecjalizowane 

ekipy, które w ramie okiennej frezowały rowek 

do umieszczenia uszczelki, a dobór średnicy zależał 

Rys. 1 Rys. 2 Rys. 3 

od stopnia nieszczelności okna. Było to rozwiązanie 

wyrafi nowane, pozwalające doszczelniać również 

stare okna skrzynkowe, ale przede wszystkim 

trwałe i pozwalające na nieograniczoną liczbę cykli 

otwierania i zamykania okna. 

Mniej więcej w tym samym czasie pojawiły 

się na rynku, produkowane do dzisiaj, 

uszczelki samoprzylepne z gumy porowatej, 

w kształcie liter P, D i E. Zróżnicowany kształt 

i rozmiary umożliwiały dokładne doszczelnienie 

nawet bardzo sfatygowanych okien. Rozwiązanie 

to, przewidziane do samodzielnego montażu, było 

dużo tańsze od systemu EuroStrip, ale niestety tylko 

jednosezonowe, głównie ze względu na słabą 

jakość gumy, która się trwale odkształcała oraz 

niezbyt mocny klej, mało odporny na wodę. 

Historycznym przełomem było pojawienie się tzw. 

euro-okien, jednoramowych, łatwo zamykających 

się, bo wyposażonych w nowoczesne okucia obwiedniowe, 

ale najważniejsze, że wyposażonych 

w dopasowaną, systemową uszczelkę, która gwarantowała 

całkowitą wiatro- i wodoszczelność 

na co najmniej kilka sezonów. 

Pierwsze uszczelki okienne przeznaczone były 

do okien drewnianych. Twardy polichlorek winylu 

w branży stolarki budowlanej dopiero rozpoczynał 

swą drogę. Uszczelki były wykonywane z syntetycznej 

gumy, a właściwie jednej z jej odmian, 

nazywanej EPDM. Był to materiał znany w innych 

branżach przemysłu, głównie w motoryzacji. Ten 

najpowszechniej do dziś stosowany w branży 

okiennej kauczuk etylenowo-propylenowo-dienowy 

otrzymywany jest przez polimeryzację mieszaniny 

etylenu i propylenu oraz dodanie do mieszanki 

odpowiednich monomerów dienowych. Uszczelki 

te były w kolorze czarnym o przekroju otwartym, 

zbliżonym do przedstawionego na rysunku nr 1. 

Brak zamkniętej komory powodował, że były one 

mało sprężyste, łatwo odkształcały się w sposób 

trwały, miały niską izolacyjność termiczną oraz 

akustyczną. Zwłaszcza produkowana w później-

szych latach wersja z miękkiego PCW była słabej 

jakości, gdyż oprócz opisanych wad twardniała 

w niskich temperaturach i była nadmiernie miękka 

w wysokich. 

Kolejnym krokiem była uszczelka pokazana 

na rysunku nr 2. Była ona produkowana zarówno 

z EPDM jak i miękkiego PCW, a później TPE. 

Jej walory użytkowe były zdecydowanie lepsze 

od poprzedniczki, jednak wciąż niewystarczające 

dla wymagających klientów. Po kilku latach intensywnego 

użytkowana uszczelka traciła sprężystość 

i trwale się odkształcała. Dopiero dwukomorowe 

rozwiązanie, pokazane na rysunku nr 3., wykonane 

z materiału o dwóch różnych twardościach, zapewniło 

właściwe i trwałe uszczelnienie. Oprócz 

wysokiej izolacyjności termicznej, wiatrowej i akustycznej, 

uszczelka jest trwale sprężysta, a dodatkowa 

komora powoduje, że jej opór podczas 

zamykania okna rośnie. Zapobiega to nieprzyjemnemu 

trzaskaniu skrzydła o ramę. 

Jeśli chodzi o uszczelki do okien z PCW, 

to ze względu na mnogość systemów 

trudno jest wyodrębnić jeden dominujący 

kształt przekroju poprzecznego. Wszystkie 

jednak przebyły podobną drogę. Początek to profi 

l otwarty, nacinany w narożach i produkowany 

z EPDM. Kolejne nie musiały być nacinane w narożach, 

co eliminowało nieszczelności w tych miejscach. 

Po kilku latach opracowano bardziej elastyczny 

profi l zamknięty o dużo wyższych własnościach 

uszczelniających. W ostatnich latach uszczelki 

z EPDM są wypierane przez wykonane z elastomerów 

termoplastycznych. Związane jest to ze zmianą 

technologii ich montażu. Wielu producentów 

profi li okiennych z PCW umieszcza uszczelki 

w czasie wytłaczania. Procesy te są określane jako 

koekstruzja – montaż uszczelki w momencie wytłaczania 

profi lu okiennego i postekstruzja – tuż 

po wytłoczeniu profi lu okiennego. Technologia 

ta skraca proces wytwarzania okna, eliminując 

jeden z etapów jego produkcji, czyli montaż 

uszczelek. Koekstruzja czy postekstruzja dotyczą 

uszczelek z TPE, gdyż mogą one być zgrzewane 

w narożach w tym samym czasie i temperaturze 

co profi l okienny, zapewniając tym samym właściwą 

szczelność na całym obwodzie okna. 

Pisząc o uszczelkach nie można pominąć 

tych produkowanych na bazie pianki poliuretanowej. 

Są one stosowane w oknach 

drewnianych. Jest to specyfi czna konstrukcja 

polegająca na połączeniu powstającej z żywicy 

poliestrowej pianki poliuretanowej (PU) będącej 

wypełnieniem i powlekającego ją cienkiego płaszcza 

z polietylenu (PE). Polietylen, który jest odporny 

na kwasy, zasady, sole i większość związków 

organicznych, nie wchodzi w reakcje chemiczne 

z używanymi w przemyśle farbami oraz lakierami 

i dodatkowo jest łatwy do utrzymania w czystości. 

Częścią nośną tego rodzaju uszczelek jest twardy 

polipropylenowy (PP) tył. Polipropylen, podobnie 

jak polietylen, jest termoplastem o strukturze 


HISTORIA 

częściowo krystalicznej, ale o zwiększonej wytrzymałości 

i sztywności. Nadmienić należy, że pianka 

poliuretanowa jest bardzo dobrym termoizolatorem 

o niskim współczynniku przewodności 

cieplnej U od 0,025 do 0,028. Jest także bardzo 

dobrym izolatorem akustycznym. 

Dzisiaj każdy zdaje sobie sprawę, że bez 

uszczelki nie obejdzie się żadne nowoczesne 

okno czy drzwi, niezależnie od materiału, 

z jakiego są wyprodukowane. Umieszcza się 

je na całym obwodzie, nadając im różne nazwy: 

przylgowe, oporowe, środkowe, przyszybowe lub 

akustyczne. Zabezpieczają przed utratą ciepła, 

wnikaniem chłodu, wilgoci, kurzu, pyłów i hałasu. 

Ich zdolności uszczelniające, izolacyjne oraz, 

przede wszystkim, trwałość zależą od materiału, 

z jakiego są wykonane, a także od jego właściwego 

doboru uzależnionego od warunków, w jakich 

będzie stosowany wyrób. Zaawansowana technologia 

pozwala łączyć ze sobą w jednym profi lu materiały 

o różnych twardościach (dwu- lub trzykomponentowe), 

strukturze (np. połączone z częścią 

piankową) i kolorach. Wciąż odkrywamy nowe 

zastosowania oraz mieszanki do ich produkcji, 

poprawiające właściwości izolacyjne i użytkowe 

stolarki otworowej, jak też ułatwiające ich produkcję 

oraz montaż. Zwłaszcza uszczelki z termoplastycznych 

elastomerów dostarczają wciąż innowacyjnych 

rozwiązań, po to, by pełniej zaspokoić 

rosnące wymagania klientów. 

mgr inż. Marcin Różalski 

styczeń 2008 41


DREWNO 

CERTYFIKACJA FSC 

Biblia, Harry Potter i katalogi Ikei – jedne z najbardziej popularnych wydawnictw na świecie 

są drukowane na papierze z certyfi katem FSC (Forest Stewardship Council). Polskie okna 

oznakowane logo FSC robią furorę na wymagających rynkach Wielkiej Brytanii i Holandii. 

Z roku na rok popyt na certyfi kowane wyroby rośnie. 

Logo FSC staje się coraz bardziej rozpoznawalne 

na rynku, coraz więcej fi rm wykorzystuje 

je do oznaczania swoich produktów, także dla 

celów promocyjnych. 

Istnieje też wiele innych korzyści płynących z certyfi 

kacji – przede wszystkim certyfi kat to dowód, 

że dane przedsiębiorstwo dba o aspekty środowiskowe 

i społeczne w lasach, a przez to kreuje swój 

lepszy wizerunek. Dzięki temu fi rma może utrzymywać 

i rozszerzać kontakty handlowe na rynku 

światowym, gdzie odpowiedzialność odgrywa 

coraz większą rolę. Coraz więcej rządów krajów 

europejskich podczas zamówień publicznych wyraźnie 

preferuje certyfi kowane wyroby ze znanego 

źródła. FSC jest więc często sposobem na podpisanie 

niezłego kontraktu. 

Większość drewna na rynku w Polsce jest certyfi 

kowana, co jest unikatem na skalę europejską, 

i grzechem byłoby tego nie wykorzystać. 

Obecnie (listopad 2007) ponad 7600 fi rm na całym 

świecie, w tym 402 w Polsce, dysponuje certyfi 

katami FSC. Reprezentują one wszystkie sektory 

prowadzące obrót wyrobami z drewna – od tartaków, 

poprzez producentów stolarki otworowej, 


popularnej „ogrodówki”, na producentach papieru, 

zabawek czy też wydawcach książek kończąc. 

Co to jest certyfi kacja FSC 

Ogólnie rzecz ujmując, Certyfi kacja Kontroli Pochodzenia 

Produktu FSC zapewnia, że pochodzenie 

drewna zawartego w gotowym wyrobie jest znane 

i może być śledzone wstecz – aż do miejsca 

jego pozyskania w lesie. 

Wszystkie fi rmy uczestniczące w przerobie i handlu 

muszą mieć certyfi katy FSC, co umożliwia 

sprzedaż fi nalnego wyrobu jako certyfi kowanego. 

Logo FSC na produkcie oznacza, że drewno pochodzi 

z lasów, gdzie spełnione są Zasady Dobrej 

Gospodarki Leśnej. Certyfi kacja przeprowadzana 

jest według standardów ustanowionych przez organizację 

Forest Stewardship Council. 

Jak to się zaczęło 

Certyfi kacja lasów rozpoczęła się na początku 

lat 90. jako reakcja organizacji pozarządowych 

na niekontrolowaną degradację i niszczenie lasów 

na świecie. Inicjatywy poszczególnych rządów 

były niewystarczające, co potwierdzały największe 

organizacje pozarządowe, takie jak Friends of the 

Earth, Greenpeace i WWF (World Wildlife Fund). 

Zaproponowały one powstanie systemu certyfi - 

kacji jako alternatywy. Organizacje pozarządowe 

wierzyły, że zwiększona świadomość środowiskowa 

konsumentów i popyt na leśne produkty certyfi 

kowane wpłynie na początek łańcucha produkcyjnego 

i zatrzyma niszczenie lasów tropikalnych. 

Propozycja założenia Rady Dobrej Gospodarki 

Leśnej – tak po polsku nazywa się FSC – jako 

niezależnej, niedochodowej organizacji pozarządowej 

wypłynęła po serii spotkań w latach 1991 

i 1992. Między założycielami byli WWF, Rainforest 

Alliance (RA), Woodworkers Alliance for Rainforest 

Protection (WARP), kilka amerykańskich fundacji 

i fi rm handlowych, w tym największych, typu 

„zrób to sam”, m.in. B&Q i największy na świecie 

sprzedawca mebli – Ikea. 

PRODUCENT 

NAJWYŻSZEJ JAKOŚCI 

SZYB ZESPOLONYCH 

CIEPŁO - BEZPIECZNIE - CICHO 

z miłości do wnętrza 

ZAKŁAD PRODUKCJI SZYB ZESPOLONYCH 

25-214 Kielce, ul. Hauke Bosaka 2, 

tel. +48 41 34 82 070, fax +48 41 34 82 080 

e-mail:kielce@effector.com.pl 

ZAKŁAD PRODUKCJI SZYB ZESPOLONYCH 

83-200 Starogard Gdański, ul. Pelplińska 19, skr. poczt. 76, 

tel. +48 58 66 42 096, fax +48 58 66 38 709 

e-mail:starogard@effector.com.pl 

www.effector.com.pl

Obecnie FSC jest międzynarodową organizacją 

typu non profi t, której celem jest wspieranie 

takiej gospodarki leśnej na całym świecie, która 

bierze pod uwagę aspekty środowiskowe, społeczne 

i ekonomiczne. FSC działa poprzez niezależną 

certyfi kację i oznakowanie produktów 

– obecnie ponad 90 milionów hektarów lasów 

w 76 krajach spełnia standardy FSC; jest to więc 

największy światowy system certyfi kacji leśnej, 

biorąc pod uwagę wielkość kontrolowanego obszaru. 

Poza tym organizacja udziela akredytacji 

dla programów certyfi kacyjnych, takich jak np. 

SmartWood, którego przedstawicielem w Polsce 

jest NEPCon. 

Jak dostać certyfi kat 

W większości fi rm audytujących, proces certyfi kacji 

składa się z następujących etapów: 

1. Nawiązany zostaje pierwszy kontakt pomiędzy 

fi rmą starającą się o certyfi kat a biurem fi rmy 

audytującej; 

2. Firma wypełnia i przesyła formularz zgłoszeniowy; 

3. Wyceniane są koszty procesu certyfi kacji 

i przesyłana jest oferta, która zawiera całkowite 

koszty procesu, koszt audytów okresowych 

oraz przewidywany termin wykonania usługi; 

4. Po uzgodnieniu warunków fi nansowych podpisywana 

jest odpowiednia umowa na przeprowadzenie 

audytu. Ponadto przedsiębiorstwo 

ubiegające się o certyfi kat może poprosić 

fi rmę audytującą o zorganizowanie opcjonalnego, 

płatnego spotkania informacyjnego, 

mającego charakter szkolenia zamkniętego; 

5. Firma wdraża system kontroli pochodzenia 

produktu i przygotowuje się do certyfi kacji. 

W przypadku, gdy przedsiębiorstwo częściowo 

wdrożyło system kontroli pochodzenia 

produktu i chce go przetestować przed poddaniem 

się audytowi zasadniczemu, można 

w niektórych fi rmach zamówić opcjonalny audyt 

wstępny. Jego rezultatem jest raport, identyfi 

kujący główne braki w procedurach fi rmy, 

które mogłyby być przeszkodą w przyznaniu 

certyfi katu. Jeśli owe braki występują, fi rma 

je uzupełnia i przygotowuje się do audytu certyfi 

kującego; 

6. Najważniejszym etapem procesu certyfi kacji 

jest przeprowadzenie audytu zasadniczego, 

podczas którego sprawdzane jest wdrożenie 

procedur wymaganych normą (szczegóły poniżej). 

W raporcie audytor opisuje system procedur 

działających w fi rmie. W przypadku wystąpienia 

niezgodności z normą może wydać tzw. 

zasadnicze polecenia działań korygujących, 

które muszą być wykonane przed wydaniem 

certyfi katu, lub drugorzędne polecenia działań 

korygujących, które mogą być wykonane 

po wydaniu certyfi katu (zwykle ich wykonanie 

jest weryfi kowane przy następnym audycie 

okresowym); 

7. Po przeprowadzeniu audytu zasadniczego raport 

jest wysyłany do fi rmy w celu wniesienia 

uwag; 

8. Raport jest oceniany przez recenzenta, który 

wydaje tzw. decyzję certyfi kacyjną i wraz 

z kopią raportu przesyła ją do biura programu 

akredytowanego przez FSC; 

9. Jeżeli decyzja o przyznaniu certyfi katu jest pozytywna, 

fi rma otrzymuje umowę na otrzymanie 

certyfi katu; 

10. Po podpisaniu umowy i uregulowaniu wszystkich 

należności wobec fi rmy audytującej 

wydawany jest kod certyfi katu (przesyłany 

e-mailem) oraz przesyłany jest certyfi kat wraz 

z ostatecznym raportem; 

11. Certyfi kat FSC jest przyznawany na pięć lat, 

ale warunkiem jego utrzymania jest poddawanie 

się fi rmy corocznym audytom okresowym. 

Jeżeli podczas nich pojawią się niezgodności 

Dobrym obyczajem jest umieszczanie logotypu FSC na drukach fi rmowych. 

z normą, mogą zostać wydane zasadnicze lub 

drugorzędne polecenia działań korygujących. 

Podobnie jak w przypadku audytu zasadniczego, 

drugorzędne polecenia są zazwyczaj weryfi 

kowane są podczas kolejnego audytu okresowego, 

a zasadnicze w ciągu trzech miesięcy 

od przesłania raportu. Niespełnienie poleceń 

zasadniczych pociąga za sobą zawieszenie certyfi 

katu. Może on zostać przywrócony po przeprowadzeniu 

audytu weryfi kującego. 

Koszty i terminy 

W zależności od stopnia skomplikowania produkcji, 

wielkości fi rmy oraz terminu wykonania usługi 


DREWNO 

koszt audytu zasadniczego (certyfi kującego) dla 

fi rm produkcyjnych wynosi od 4000 do 8000 

złotych netto. Jest on każdorazowo ustalany 

na podstawie przesłanego niezobowiązującego 

formularza zgłoszeniowego. Koszty spotkań informacyjnych 

i audytów wstępnych, jak również 

innych usług, ustalane są na podstawie rzeczywistych 

potrzeb fi rm. W przypadku pomyślnego 

przejścia audytu zasadniczego, certyfi kat wydawany 

jest zazwyczaj w ciągu dwóch, trzech tygodni 

od dnia audytu. 

Andrzej Czech 

Więcej informacji: www.fsc.org, www.fsc.pl, 

www.fsc-info.org, www.nepcon.net 


Zdjęcia: autor


SZYBY 

PRZENIKANIE WILGOCI 

Izolacyjne szyby zespolone należą do wyrobów budowlanych objętych obowiązkiem znakowania 

znakiem CE lub budowlanym B. Dokumentem odniesienia w obu przypadkach 

jest norma PN-EN 1279: „Szkło w budownictwie. Izolacyjne szyby zespolone”. 

Zgodnie z PN-EN 1279-5: „Ocena zgodności wyrobu 

z normą”, oznacza to, że w celu ustalenia, 

czy wyrób jest zgodny z defi nicją izolacyjnych szyb 

zespolonych, wstępne badanie typu powinno 

potwierdzić spełnienie wymagań podanych w poszczególnych 

arkuszach normy. W arkuszu PN-EN 

1279-2: „Długotrwała metoda badania i wymagania 

dotyczące przenikania wilgoci” wymieniono te 

wymagania oraz opisano metody badania izolacyjnych 

szyb zespolonych, Gwarantuje to, poprzez 

odpowiednią ocenę zgodności z niniejszą normą, 

że własności wyrobu w czasie jego użytkowania 

pozostaną niezmienione. 

Głównym kryterium, ocenianym podczas badań, 

jest wskaźnik przenikania wilgoci. Określa on stopień 

zdolności sita molekularnego do osuszania 

przestrzeni międzyszybowej po zużyciu w standardowych 

warunkach starzenia. Istota metody 

polega na tym, że zestawy izolacyjnych szyb zespolonych 

poddaje się badaniu klimatycznemu, 

czyli starzeniu. Odpowiednio mierzy się ich początkowy 

i końcowy punkt rosy oraz początkową 

i końcową zawartość wilgoci a następnie oblicza 

wskaźnik przenikania wilgoci. 

Izolacyjne szyby zespolone powinny spełniać swoje 

funkcje przez uzasadniony ekonomicznie czas 

użytkowania. Dlatego na próbkach dostarczanych 

do Laboratorium Badawczego przez producentów 

szyb zespolonych i poddawanych badaniom 

klimatycznym opisanym w niniejszej części normy, 

sprawdza się następujące wartości: 

� średni wskaźnik przenikania wilgoci I av z pięciu 

próbek, który nie powinien przekraczać 

0,20, 

� szyba zespolona o najwyższym wskaźniku 

przenikania wilgoci powinna mieć wartość I 

nieprzekraczającą 0,25. 

Próbki do badań dostarczają do Laboratorium 

Badawczego producenci izolacyjnych szyb zespolonych. 

Zestaw taki składa się z 15 próbek, które 


powinny odpowiadać opisowi systemu, sporządzonemu 

dla swojego wyrobu przez każdego producenta. 

Szczegóły konstrukcyjne obrzeży i naroży 

powinny odpowiadać szczegółom obrzeży oraz 

naroży w szybach zespolonych dostarczanych 

na rynek. Próbki zbudowane są z dwóch przezroczystych 

tafl i szkła fl oat o grubości 4 mm i mają 

wymiary: 

Przegląd warunków klimatycznych w komorze 

Θ [ o C] 

60 

40 

20 

0 

-20 

1 2 3 

Θ h = (53,0±1,0) o C 

Θ l = (18,0±2,0) o C 

peraturze otoczenia 23±2°C, przy wilgotności 

względnej 50±5 proc. Kolejnym krokiem jest zbadanie 

temperatury punktu rosy na wszystkich 15 

próbkach. Również ten pomiar przeprowadza 

się w normalnych warunkach laboratoryjnych. 

Naczynie oziębiające przykłada się do powierzchni 

szkła w środku szyby zespolonej. Napełnia się 

je etanolem i wkłada do niego termometr. Wrzuca 

się do etanolu stopniowo, z określoną prędkością, 

pokruszony suchy lód i obserwuje nieprzerwanie 

wewnętrzną powierzchnię szkła. Gdy tylko wystąpi 

skroplenie, odczytuje się temperaturę cieczy 

Θ c = (58,0±0,5) o C 

Θ jest temperaturą szkła próbki położonej centralnie 

1 – 56 temperaturowych cykli dwunastogodzinnych (4 tygodnie) 

2 – odstęp czasu od 2 do 4 godzin na przeniesienie próbek z jednej komory do 

drugiej, gdy używa się dwóch komór 

3 – 1176±4 h stałej temperatury i wilgotności względnej r.h. ≥95 proc. 

(7 tygodni) 

� długość 502±2 mm, 

� szerokość 352±2 mm. 

Odstęp między szybami wynosi 12 mm. Przestrzeń 

międzyszybowa jest wypełniona powietrzem. 

Po dostarczeniu do Laboratorium próbki należy 

klimatyzować przez co najmniej 2 tygodnie w normalnych 

warunkach laboratoryjnych, czyli w tem- 

oziębiającej. Temperatura ta jest temperaturą 

punktu rosy. 

Kolejnym krokiem jest ponumerowanie próbek 

zgodnie z wartościami punktu rosy, zaczynając 

od najwyższej wartości jako numer 1 a kończąc 

na najniższej wartości jako numerze 15. Szyby zespolone 

o wartościach punktu rosy poniżej -60°C 

numeruje się losowo. Następnie przeznacza się 

f

szyby zespolone do dalszych badań zgodnie z następującymi 

wskazaniami: 

� 7, 8, 9 i 10 – pomiar początkowej zawartości 

wilgoci środka osuszającego (Ti), 

� 4, 5, 6, 11 i 12 – badania klimatyczne i pomiar 

końcowej zawartości wilgoci w środku osuszającym 

(Tf ), 

� 2, 3, 13 i 14 – zastosowanie jako zapasowe 

szyby zespolone do zastąpienia rozbitych szyb, 

do pomiaru końcowej zawartości wilgoci (Tf), 

� 1 i 15 – odrzucenia lub pomiar normalnej zdolności 

adsorbowania wilgoci przez środek osuszający 

(Tc) w miarę potrzeby. 

Przed rozpoczęciem badania klimatycznego trzeba 

zmierzyć początkową zawartość wilgoci (Ti) 

w środku osuszającym na czterech wybranych 

próbkach. Pomiar wykonuje się metodą suszenia 

sita molekularnego w temperaturze 950 °C. 

W tym celu wysypuje się sito z ramek, zachowując 

określoną procedurę i praży w piecu. Pięć innych 

wybranych próbek poddaje się badaniom w warunkach 

klimatycznych. 

Procedura badawcza w wysokiej wilgotności 

i temperaturze składa się z dwóch części. 

Warunki klimatyczne w komorze w pierwszej 

części badania obejmują 56 cykli 12-godzinnych 

w temperaturze od –18°C do 53°C, ze spadkiem 

14°C/h – badanie trwa 4 tygodnie. Po tym czasie 

następuje druga część badania, obejmująca stałą 

temperaturę +58°C i wilgotność r.h. ≥95 proc. 

i trwa 7 tygodni. 

Na zmianę warunków badania (przeniesienie 

do innej komory klimatycznej) przewidziano maksymalnie 

4 godziny. 

Po zakończeniu testu klimatycznego ponownie 

należy przechowywać szyby w normalnych warunkach 

laboratoryjnych przez minimum 2 tygodnie. 

Po tym czasie należy zmierzyć końcową zawartość 

wilgoci (Tf) w środku osuszającym pobranym 

z pięciu próbek. Pomiar zawartości wilgoci przeprowadza 

się metodą suszenia w temperaturze 

950°C. 

Ostatnim krokiem jest przeprowadzenie analizy 

liczbowej. 

Po obliczeniu wskaźnika przenikania wilgoci dla 

każdej z pięciu wybranych lub wyznaczonych 

do badań klimatycznych próbek oraz obliczeniu 

średniego wskaźnika dla wszystkich, ocenia się, 

jak uzyskane wartości mają się do granicznych, 

przedstawionych w normie. Pozytywny wynik 

tego badania jest potwierdzeniem właściwości 

użytych do produkcji materiałów uszczelniających, 

ale nie tylko. O jakości wyrobu decyduje bowiem 

cały zespół czynników – kontrola surowców 

dostarczonych do zakładu produkującego szyby 

zespolone, rygorystyczne przestrzeganie procedur 

procesu produkcyjnego, wreszcie wizualna 

kontrola wyrobu pod kątem wad wykonania oraz 

kontrola wyrobu w laboratorium zakładowym. 

Tylko wtedy, gdy spełnione zostaną te warunki, 

można mieć pewność, że szyba zespolona ma walory, 

których oczekujemy – potwierdzona jest tym 

samym fachowość producenta. 

mgr inż. Barbara Mazur 

MALOWANIE DREWNA 

Pomimo wielu zalet wyrobów rozpuszczalnikowych 

(napisaliśmy o nich w poprzednim numerze) 

ich głównym mankamentem jest obecność szkodliwych 

dla zdrowia rozpuszczalników organicznych. 

Dlatego dążenia technologów zmierzają 

do opracowania ekologicznych, przyjaznych człowiekowi 

i środowisku wyrobów, w których rozpuszczalnikiem 

jest woda. Ich właściwości użytkowe 

zależą w głównej mierze od rodzaju spoiwa 

zawartego w wodorozcieńczalnym wyrobie i, 

podobnie jak w przypadku wyrobów rozpuszczalnikowych, 

mogą bardzo różnić się między sobą. 

Jako spoiwo do nowoczesnych wyrobów lakierowych 

do malowania drewna stosuje się dyspersje 

akrylowe, emulsje alkidowe, dyspersje poliuretanowe 

i dyspersje poliuretanowo-akrylowe. 

Rodzaje spoiw 

Emulsje alkidowe 

Drugą grupą spoiw, która według przepisów 

ochrony środowiska ma dużą przyszłość, są emulsje 

alkidowe, szczególnie te do wymalowań dekoracyjnych. 

Mają wiele zalet kompensujących 

wady dyspersji akrylowych. 

Emulsje alkidowe, są to spoiwa 

heterogeniczne, w których „bazą” 

jest woda, a żywica jest w niej zawieszona 

w postaci kropel. Podczas 

schnięcia powłoki, po odparowaniu 

wody, następuje zlanie (koalescencja) 

kropel w ciągłą powłokę. 

Odpowiednie właściwości użytkowe 

uzyskuje się dopiero po usieciowaniu. 

Efektem jest dłuższy czas 

schnięcia, wydłużony dodatkowo 

przez obecność wody i środków 

Wyroby wodorozcieńczalne: 

Zalety Wady 

mała emisja związków 

organicznych 

pomocniczych w powłoce. Jednakże po pełnym 

wyschnięciu uzyskuje się powłokę odporną 

na sklejanie. 

Zachowanie emulsji alkidowych jest zbliżone 

do zachowania ich rozpuszczalnikowych odpowiedników. 

Wadą wyrobów lakierowych zawierających 

emulsje oraz żywice alkidowe jest mała 

odporność na żółknięcie. Powłoki alkidowe często 

stosunkowo szybko zmieniają barwę i tracą 

połysk. 

Dyspersje akrylowe 

Dyspersje zawierają spoiwo, którym jest np. kopolimer 

akrylowy lub akrylowo-styrenowy, zawieszone 

w postaci drobnych cząstek w wodzie. 

Jednym z głównych parametrów wyrobu lakierowego, 

interesujących użytkownika, jest czas 

schnięcia powłok. 

Powłoka tworzy się wskutek fi zycznego odparowania 

składników lotnych (woda i rozpuszczalniki 

koalescencyjne). Procesowi temu nie towarzyszą 

przemiany chemiczne i dlatego substancja 

błonotwórcza zawarta w wyrobie lakierowym 

jest identyczna z odpowiadającą jej substancją 

w wyschniętej powłoce lakierowej. Proces ten 


aplikacja i suszenie wymagają 

odpowiedniej temperatury oraz 

wilgotności 

FARBY 

jest szybki i w krótkim czasie uzyskuje się powłokę 

o dobrych właściwościach użytkowych. Zaznaczyć 

należy, że szybkość jej schnięcia zależy od wilgotności 

i temperatury powietrza. 

Bardzo ważną właściwością spoiw, jest ich zdolność 

do wnikania w pory drewna. Dyspersje akrylowe 

bez styrenu wykazują doskonałą odporność 

na żółknięcie. 

Dyspersyjne wyroby lakierowe odznaczają się 

wieloma niepodważalnymi zaletami. Ale oprócz 

tych zalet mają wiele wad, do których można zaliczyć 

termoplastyczność powłok, która powoduje 

ich podatność na brudzenie. 

Dyspersje poliuretanowe 

Dyspersje poliuretanowe należą do najnowocześniejszych 

(niestety, najdroższych) typów wodorozcieńczalnych 

spoiw lakierowych. Są to wtórne 

dyspersje termoplastycznych poliuretanów. Znajdują 

zastosowanie wszędzie tam, gdzie potrzebne 

są bardzo dobre parametry jakościowe. W celu 

obniżenia ceny wyrobów wykorzystuje się również 

tańsze kompozycje akrylowo-poliuretanowe. 

komfort pracy nienajlepsze właściwości mechaniczne 

krótki czas schnięcia nienajlepsza odporność na działanie 

wody i promieniowania UV 

łatwe czyszczenie narzędzi przechowywanie wyrobów w odpo- 

malarskich 

wiedniej temperaturze 

odpady nieklasyfi kowane 

jako niebezpieczne 

ograniczony czas eksploatacji 

Powłoki dyspersji poliuretanowych odznaczają 

się szczególnie dobrą odpornością na działanie 

wody, czynników chemicznych oraz warunków 

atmosferycznych. Mają też i wady związane 

z ich termoplastycznością oraz heterogenicznością. 

Dlatego też najlepsze rezultaty uzyskuje się, 

stosując dyspersje poliuretanowe samosieciujące 

lub sieciowane zewnętrznie izocyjanianami. 

Właściwości dwuskładnikowych, wodorozcieńczalnych 

lakierów poliuretanowych w wyniku 

reakcji sieciowania mają szansę dorównać lakierom 

rozpuszczalnikowym, osiągając wysoką 

twardość, odporność mechaniczną (na ścieranie 

i zarysowanie) oraz chemiczną. 

Produkcja wodorozcieńczalnych wyrobów lakierowych 

na drewno, w porównaniu do wyrobów 

rozpuszczalnikowych, jest znacznie trudniejsza 

i bardziej odpowiedzialna. Wymaga znajomości 

oraz wiedzy na temat natury wyrobów dyspersyjnych, 

jak też ścisłego przestrzegania kolejności 

i ilości dozowania poszczególnych surowców 

– zgodnie z technologią produkcji. Liczba składników 

w tych wyrobach najczęściej jest większa niż 

w wyrobach rozpuszczalnikowych. 

Krystyna Kortylewska 

styczeń 2008 45


REALIZACJE 

NA PRZEKÓR SCHEMATOM 

Bydgoszcz może się pochwalić budynkiem, który, choć wzniesiony w 1999 roku, szybko 

został uznany za symbol miasta. Siedziba BRE Banku, wyróżniająca się charakterystyczną 

sylwetką, znalazła także swoje miejsce wśród dwudziestu Ikon Polskiej Architektury. 

Koncepcja obiektów – bo są dwa – została opracowana 

przez architektów Andrzeja Bulandę, 

Włodzimierza Muchę, Martę Busłowicz 

i Annę Albiniak z warszawskiej pracowni Bulanda, 

Mucha Architekci. I choć projektanci 

na co dzień pracowali w innym mieście, stworzyli 

obiekt, który znakomicie wpisuje się w otoczenie 

oraz stanowi nawiązanie do historii Bydgoszczy. 

Siedziba banku mieści się bowiem w budynkach, 

które przypominają średniowieczne spichlerze, 

a umiejscowione są nad rzeką Brdą. 

Spichlerz to nie tylko odwołanie się do historii 

miejsca, ale także budynek, w którym przechowywano 

kiedyś zboże – skarb Polski. Współcześnie 

symbolem bogactwa są banki, stąd koncepcja nawiązania 

do takiej budowli. 

Siedziba BRE Banku różni się zdecydowanie od innych 

tego typu obiektów. Otóż przyzwyczailiśmy 

Posiadamy: 

Specjalistyczny osprzęt 

do produkcji stolarki PVC i AL. 

Linie do gięcia łuków 

z profili okiennych PVC 

Okleiniarki profili PVC 


się już do siedzib instytucji fi nansowych, które 

są pełne bogactwa i przepychu. Architekci chcieli 

zerwać ze złą tradycją budowania „z marmurów”, 

które przytłaczają klienta. W Bydgoszczy miał powstać 

budynek, który odzwierciedlałby nowoczesne, 

otwarte podejście do niego. 

Obiekt składa się z dwóch spichlerzy połączonych 

ze sobą betonowym, pionowym łącznikiem, 

gdzie znajdują się między innymi windy. Budynki 

są trzypiętrowe z podziemiami, w których mieści 

się skarbiec. Jeden od drugiego różni się wykończeniem 

zewnętrznym, bo architekci chcieli 

w ten sposób podkreślić ich odmienne funkcje. 

Otóż w pierwszym znajduje się część administracyjna, 

przeznaczona przede wszystkim dla 

pracowników banku, są tu też biura maklerskie. 

Pokryta jest ona okładziną ceramiczną z argetonu. 

Za to drugi budynek jest osłonięty szklaną 

ZPH “FREZWID” sp.j. 

ul. Piłsudskiego 7 B, 32-050 Skawina 

Tel : +48 12 276 33 51 

Fax :+48 12 276 50 68 

e-mail: marketing@frezwid.com.pl 

www.frezwid.com.pl 

ścianą kurtynową. Ta część jest dostępna dla 

klientów i ma symbolizować przejrzystość zawieranych 

tu transakcji fi nansowych. Andrzej Bulanda 

chciał w projekcie połączyć dwie sprzeczne 

ze sobą funkcje banku – z jednej strony otwartość, 

zaufanie, a z drugiej zamkniecie, niedostępność, 

ale też solidność. Dlatego zdecydował się 

na koncepcję jednego budynku zakrytego dla 

postronnych widzów, a drugiego otwartego 

i dostępnego dla każdego – stąd szklana elewacja. 

Stolarka aluminiowa okienna i drzwiowa 

zostały wyprodukowane przez Polnord. Firma 

ta dostarczyła całą systemową elewację aluminiowo-szklaną 

i aluminiowo-argetonową oraz 

aluminiowe elementy architektury wewnętrznej, 

wykonane z alukobondu. Systemowa elewacja 

została wyprodukowana na podstawie projektu 

technicznego i pod nadzorem Schüco. Wewnątrz 

zaprojektowano systemowe ścianki działowe, 

które są przeszklone u góry. Ich dostawcą była 

fi rma Bene. We wnętrzach banku, co jest dość 

nietypowe jak na wystrój instytucji fi nansowych 

przeważają szkło i surowy beton. Jednak dzięki 

drewnianym podłogom, odpowiednim dodatkom 

i meblom wnętrza nie są zimne. 

Architekci, pracując nad projektem, wyznaczyli 

sobie również inny cel. Otóż dzięki wyjątkowej 

lokalizacji, bo usytuowaniu banku na nadbrzeżu, 

chcieli stworzyć ramy do życia wokół, a budynek 

miał się przyczynić do tworzenia przestrzeni publicznej; 

miał być początkiem bulwaru. 

Wysiłki projektantów zostały nagrodzone – architekci 

otrzymali w 2000 roku nagrodę SARP-u. 

Pracowni udało się zrealizować także inny pomysł, 

bo przełamali stereotypowe dotychczas myślenie 

o projektowaniu banków. 

Magdalena Rocka 

Produkujemy: 

�Głowice z wymiennymi płytkami �Noże strugarskie 

�Narzędzia diamentowe �Piły tarczowe �Frezy trzpieniowe 

Zdjęcia: BRE Bank

FASADA A DOM PASYWNY 

Dom pasywny jest budynkiem o niezbyt ciekawym kształcie i małych oknach, 

ale jest za to bardzo energooszczędny i przyjazny dla środowiska. Jego 

południowa fasada powinna być przeszklona. Ma to na celu chwytanie dostępnego 

światła i dalsze jego wykorzystanie. Okna, drzwi oraz połączenia 

z pozostałymi ścianami muszą mieć niski współczynnik przenikania ciepła. 

Większość producentów fasad aluminiowych nie ma w swojej ofercie tych 

przeznaczonych tylko do domów pasywnych. A już zdecydowaną rzadkością 

są systemy z odpowienim certyfi katem. Na szczęście coraz więcej fi rm 

oferuje fasady o niskim współczynniku przenikania ciepła i takie rozwiązania 

mogą być zastosowane w domu pasywnym. 

Pierwszą prezentowaną w tym cyklu fi rmą jest Schüco, której motto – Energy 

2 – deklaruje oszczędzanie i pozyskiwanie energii. Oferuje ona szeroką 

gamę rozwiązań systemowych, które pozwalają także na realizację indywidualnych 

koncepcji klientów. Począwszy od perfekcyjnie wyglądających 

licznych odmian fasady słupowo-ryglowej, poprzez ciekawe fasady strukturalne, 

fasady przeciwpożarowe, po fasady 

synergiczne wykorzystujące promieniowanie 

słoneczne do produkcji energii elektrycznej lub 

ciepła. W numerze czerwcowym Forum opisaliśmy 

fasadę przeciwpożarową FW50+.BF, fasadę 

FW50+.HI oraz fasadę synergiczną FW50+ 

z modułami fotowoltaicznymi. Oto kolejne: 

Fasada SMC 50.HI 

� Duża oszczędność energii ze względu 

na ekstremalnie niskie wartości współczynnika 

przenikania ciepła Uf już od 0,9 W/m 

� Najlepsza jakość i bezpieczeństwo dzięki 

wysokiemu stopniowi prefabrykacji 

ENERGOOSZCZĘDNOŚĆ 

Dużymi krokami zbliża się moment, w którym zaczną także w Polsce obowiązywać 

przepisy narzucające rozwiązania energooszczędne w budownictwie. 

Od 1 stycznia 2009 roku nowe mieszkania, budynki mieszkalne 

i biurowe będą musiały mieć świadectwa energetyczne, informujące 

o zapotrzebowaniu na energię potrzebną do ogrzania budynku. I choć 

dyrektywa EPBD (ang. the Energy Performance of Buildings Directive) 

obowiązuje w krajach UE już od stycznia 2006 roku, u nas ciągle jeszcze 

jest w fazie prac. Te nieuniknione przepisy prawne będą miały duże 

znaczenie także dla producentów okien i drzwi, ponieważ z jednej strony 

zwiększą rynek odbiorców energooszczędnych produktów, z drugiej zaś 

wymuszą ich produkcję. 

Wspomniana dyrektywa zmusi deweloperów oraz inwestorów do korzystania 

z elementów budowlanych spełniających podwyższone w stosunku 

do dziś obowiązujących standardy. Jednym z elementów nowych przepisów 

będzie obowiązek certyfi kacji budynków pod względem zapotrzebowania 

na energię. Pozwoli to potencjalnemu nabywcy zawczasu poznać 

zapotrzebowanie na ciepło i koszt ogrzewania budynku. Uzyskane świadectwo 

energetyczne zachowa swoją ważność przez 10 lat. 

Warto tutaj zaznaczyć, że pierwsze tego typu przepisy pojawiły się w Europie 

już w 1988 roku. Propagowały ideę budownictwa energooszczędnego, 

ale też kładły m.in. duży nacisk na odpowiednią jakość materiałów 

do izolacji termicznej, co w efekcie pozwoliło właścicielom domów 

i mieszkań płacić mniejsze rachunki za ogrzewanie. Wymagania stawiane 

budynkom energooszczędnym są, oczywiście, łagodniejsze od tych dla 

obiektów pasywnych. Jednak wydaje się, że w miarę obniżania kosztów 

inwestycji, te drugie będą stawały się coraz bardziej popularne. A niektóre 

ich cechy mogą zapewnić odpowiednie okna. (hacz) 


ALUMINIUM 

� Ten sam wygląd uszczelek wewnętrznych słupka i rygla 

� Możliwość zastosowania listew mocujących szkło oraz listew maskujących 

z systemu fasadowego FW 50+ 

� Wewnętrzna i zewnętrzna uszczelka przyszybowa jest osadzana w warsztacie 

� Prosta linia cięcia profi li rygla przy zachowaniu drenażu kaskadowego 

Ponadto fi rma proponuje okna z tworzywa sztucznego PCV-U systemu Corona 

CT 70, Corona SI 82 i Corona SI 82+, o bardzo nowoczesnej linii i smukłej budowie 

profi lu. Bogata paleta kolorów oraz oklein zapewnia swobodę projektowania 

wnętrz i elewacji. Jako przykład opiszmy okno Corona SI 82+ 

Okno Corona SI 82+ 

� Nadaje się do domów pasywnych i wysokoenergooszczędnych, 

Uf od 0,75 W/(m 2 K) 

� Głębokość zabudowy tylko 82 mm, szerokość 

czołowa widocznych profi li tylko 120 

mm 

� Optymalna szczelność dzięki 3 płaszczyznom 

uszczelnień 

� Najwyższa izolacyjność cieplna zapewniona 

przez 8 komór 

� Eliminacja mostków termicznych dzięki 

zastosowaniu innowacyjnej, opatentowanej 

technologii łączenia PVC z aluminium 

� Bardzo duża oferta kolorystyczna: okleiny drewnopodobne i jednobarwne 

Wygląda na to, że w przyszłości jest szansa, iż domy pasywne będą nie tylko 

miały wysoki standard energetyczny, ale też atrakcyjny wygląd. (dod) 

HeKaPlast – OKNA DLA WYMAGAJĄCYCH 

Firma HeKaPlast Polska w 2006 roku rozpoczęła w Lesznie produkcję okien i drzwi. 

Fabryka w Polsce jest już czwartym zakładem należącym do Grupy HeKa – niemieckiego 

producenta stolarki o ponad czterdziestoletniej tradycji i doświadczeniu. 

Szeroka oferta okien i drzwi Schüco, doświadczenie i zaangażowanie pracowników 

oraz dbałość o wysoką jakość wyrobów są nadrzędnymi wartościami, a wysokie standardy 

obsługi oraz rozsądna polityka cenowa – to atuty, którymi HeKaPlast chce zdobyć 

klientów także z Polski i krajów Europy Środkowej. Na powierzchni ponad 2000 m2 hali produkowane jest 45 tys. jednostek okiennych rocznie. Zautomatyzowane linie 

produkcyjne gwarantują wysoką jakość i szybką realizację zleceń. W naszej podstawowej 

ofercie znajdziecie Państwo profile pięciokomorowe systemu Corona CT70 AS 

aż w trzech wariantach stylistycznych: Classic, Design oraz Cava. Wszystkie skrzydła 

wykonywane są standardowo w wersji uchylno-rozwieranej oraz wyposażone w 2 narożniki 

antywyważeniowe i blokadę błędnej obsługi. 

Naszym priorytetem jest promowanie rozwiązań mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa, 

uwzględniających potrzeby osób starszych i niepełnosprawnych oraz 

oszczędność zużywanej do ogrzewania domów energii. 

Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą oraz do współpracy zainteresowane 

salony sprzedaży stolarki, firmy budowlane, deweloperów oraz spółdzielnie mieszkaniowe 

z terenu całej Polski. HeKaPlast Polska ma ambicje stać się ważnym i rzetelnym 

partnerem w realizacji Państwa planów i inwestycji przez wiele następnych lat. 

Kontakt: 

HeKaPlast Polska Sp. z o.o. 

i Spółka. Spółka komandytowa 

ul. Wiosenna 17, 64-100 Leszno 

Tel. +48 (0) 65 525 42 90 

Fax. +48 (0) 65 525 42 91 

e-mail: info@hekaplast.pl, 

m.sprengel@hekaplast.pl 

www.hekaplast.pl 

styczeń 2008 47


PRODUKCJA 

MASZYNY DUŻE I MAŁE 

Żaden producent nie ma szans na wykonywanie swoich zadań i wypracowywanie zysków 

bez odpowiedniego parku maszynowego. Dla wytwórców stolarki jest to określony szereg 

maszyn, uzależniony od wielkości fi rmy i produkcji. Ponieważ na rynku najwięcej jest przedsiębiorstw 

średniej wielkości, przyjrzyjmy się typowemu parkowi maszynowemu na przykładzie 

gościnnego Techmaprojektu. 

Firma powstała ze struktur przedsiębiorstwa 

państwowego, kontynuując 15-letnie doświadczenie 

w branży projektowo-budowlanej swego 

poprzednika. Przekształcona w spółkę prawa handlowego, 

nie poddała się załamaniom gospodarki 

i przetrwała na rynku. Radzi sobie całkiem nieźle, 

choć jak każdy ekspansywny przedsiębiorca, 

nie jest do końca zadowolona ze swoich osiągnięć 

i chce zwiększać produkcję. Ze względu na umiejscowienie 

zakładu produkcyjnego i koszty transportu, 

głównym rynkiem jest dla niej Warszawa 

i województwo mazowieckie. 

Usytuowana w podwarszawskim Nieporęcie 

fabryka ma zdolność produkcyjną na poziomie 

100 okien dziennie przy jednej zmianie. Główną 

specjalnością fi rmy jest stolarka okienna z PCW, 

niezmiennie od 1992 roku produkowana z profi li 

Veka. Od 1994 roku rozszerzono produkcję o sto- 


larkę aluminiową z profi li Yawal, Metalplast 

i Ponzio. 

Firma sukcesywnie wymienia i unowocześnia swój 

park maszynowy. Jako typowy przedstawiciel tej 

klasy przedsiębiorstw korzysta głównie z maszyn 

oferowanych przez uznanych producentów, takich 

jak Urban, Wegoma, ale też Haffner czy polska 

Delta. Wprowadzenie nowych automatycznych 

maszyn zastępuje też w pewnym stopniu pracę 

ludzi, którzy w obecnych polskich realiach często 

szukają zatrudnienia poza granicami kraju. 

Na początku ciągu produkcyjnego profi - 

le są przycinane pod wymiar na sterowanej 

numeryczne pile dwugłowicowej Rapid, zgodnie 

z programem optymalizującym listę cięć (fot. 1). 

System pneumatyczny wysuwa tarcze i dostosowuje 

docisk profi lu. Operator ustawiając parametry 

może liczyć na automatyczne regulowanie 

1 2 

kątów. Niedaleko stoi wysłużona dwugłowicowa 

piła (fot. 2). Ten zestaw był za każdym razem 

nastawiany ręcznie, co wydłużało czas pracy 

z jednym profi lem. I choć został zastąpiony przez 

nowocześniejsze maszyny, nadal działa. Nie złomowano 

go i może zastąpić półautomaty podczas 

przerw technologicznych, konserwacyjnych 

czy w chwilach awarii. 

Do cięcia wzmocnień przewidziano oddzielne, 

równoległe do pierwszego, stanowisko pracy 

(fot. 3). Piła do metalu doskonale radzi sobie 

ze wszystkimi stalowymi profi lami przewidzianymi 

przez systemodawcę jako wzmocnienia konstrukcji 

stolarki. 

W typowych oknach montowane są standardowo 

profi le grubości 1,5 mm, zaś w konstrukcjach wymagających 

większej sztywności 2- lub 3-milimetrowe. 

3 

Do wykonania odwodnień i frezowania otworów 

używa się w Techmaprojekcie frezarek 

marki Haffner i Urban (fot. 4, 5). Elektropneumatycznie 

sterowane maszyny są wytrzymałe. Dzięki 

prostej obsłudze, krótkiemu czasowi uzbrajania 

i indywidualnym regulacjom, frezarki te łatwo 

dostosować do parametrów obrabianych profi 

li. Wyposażono je w wysokoobrotowe silniki 

dużej mocy. Głowice robocze można regulować 

na wysokość i głębokość. Również na tym stanowisku 

starsze modele maszyn, ustawiane ręcznie,

są utrzymywane w ruchu i używane w sytuacjach 

awaryjnych lub wówczas, gdy nawał zamówień 

wymaga utworzenia dodatkowych stanowisk. 

Uzbrojone w stal profi le łączy dwugłowicowa 

4 

zgrzewarka marki Wegoma (fot. 6). Wypływka 

zgrzewu jest regulowana w zakresie 0,2–2mm. 

Systemy bezpieczeństwa kontrolują między innymi 

odpowiedni docisk profi li, sprawdzają temperaturę 

i ciśnienie. Firma planuje w niedługim czasie 

zakup zgrzewarki czterogłowicowej. 

W hali produkcyjnej Techmaprojektu jedną 

z bardziej efektywnych maszyn jest automat 

5 8 

oczyszczający narożniki. Kiedyś tę operację 

wykonywano ręcznie. Obecnie w automatycznej 

maszynie czujniki odczytują grubość profi lu i rozpoznają 

go spośród zaprogramowanych. Zgodnie 

z odczytanymi parametrami narożniki zgrzanego 

okna są oczyszczane przez frezowanie. Automatyczne 

usunięcie wiórów kończy ten proces 

i element stolarki jest przygotowany do założenia 

uszczelek. Odbywa się to ręcznie, na kolejnym 

stanowisku. Kierownik produkcji uważa, że taki 

sposób montażu jest najskuteczniejszy i najmniej 

zawodny. 

6 9 

Podczas zakładania okuć specjalistyczne stoły 

przechylają element okienny do wybranego położenia 

roboczego (fot. 7). Mogą odchylać się nawet 

o 180°. Podajnik rolkowy sprzyja wydajnej pracy. 

Bardzo pomocna w hali produkcyjnej jest możli- 

wość ustawiania wysokości stołu, tak aby była 

zintegrowana z całą linią produkcyjną. 

Na kolejnym stole odbywa się okuwanie ram 

i montaż skrzydeł (fot. 8). W dalszym etapie ciągu 

7 

produkcyjnego następują: szklenie, regulacja wyrobu 

i ostateczna kontrola jakości. 

Prasa do montażu i kontroli szklenia, na której 

umieszcza się element okienny, jest wyposażona 

w belki dociskowe (fot. 9). Mają one możliwość 

pneumatycznego obniżania elementu poniżej powierzchni 

urządzenia, co ułatwia transport. Wysokość 

można ustawiać bezstopniowo o 500 mm. 

Ciśnienie mocowania nastawiane jest przez regulator 

ciśnienia z manometrem. 

Pracownicy Techmaprojektu używają narzędzi 

pneumatycznych pracujących pod 

ciśnieniem 5 atmosfer. Zakupione pierwotnie 

wkrętarki, młotki itp. zostały zastąpione przez 

urządzenia tak dobrane, aby miały większe obroty, 

były mocniejsze i ciche. Obecnie postawiono 

na japońskie produkty Makity. 

Na zakończenie warto wspomnieć o bardzo użytecznym, 

ale zupełnie niekojarzonym z procesem 

produkcyjnym narzędziu, mianowicie o Interne- 

cie. Produkcja nie może rozwijać się bez zbytu, 

czyli bez klientów. 

Wielcy gracze na rynku stolarki otworowej mają 

możliwość sprzedaży poza granicami, choćby 

ze względu na swoje powiązania z kapitałem za- 


PRODUKCJA 

granicznym. Najmniejsi, drobni producenci nie mają 

takich mocy przerobowych, aby o tym myśleć. Jednak 

fi rmy ze środka, mogą produkować więcej, jeśli tylko 

będą miały zamówienia. I tu Internet może przyjść 

z pomocą. Dzięki swojej stronie WWW i zamieszczonej 

na niej ofercie, Techmaprojekt dokonał już kilku 

udanych sprzedaży poza granicami Polski. Okazuje 

się, że nawet po doliczeniu, wydawałoby się dużych, 

kosztów transportu, wyrób jest konkurencyjny cenowo 

w stosunku do produktów niemieckich czy skandynawskich. 

Poza tym emigrujący Polacy, gdy już osiądą 

w nowym kraju, czasem kierowani sentymentem, 

a czasem możliwością dokładnego porozumienia się, 

wybierają fi rmy polskie. 

Wisława Karolewska 

styczeń 2008 49


MASZYNY 

O PRACY LINII 

Linie zgrzewająco-czyszczące są obecnie najchętniej 

kupowanym ogniwem ciągów produkcyjnych. 

Jednocześnie trudno oprzeć się wrażeniu, iż jakość 

oferowanych na naszym rynku linii jest bardzo 

różna, co ma oczywiście swoje odzwierciedlenie 

w wysokości cen. Czym jednak jest jakość linii? 

Co ją określa, co ma na to wpływ? Na tych kilka 

– wydawałoby się – podstawowych pytań, warto 

odpowiedzieć sobie przed zakupem maszyn. 

Zasadniczo jakość linii zgrzewająco-czyszczących 

określają cechy z zakresu: budowy mechanicznej, 

szeroko rozumianego systemu sterowania (software, 

elektronika) oraz sposobu pracy linii. 

Na dwa z powyżej wymienionych zagadnień, 

większość kupujących zna odpowiedź, ale jak 

scharakteryzować sposób pracy linii? 

Jest oczywiste, że budowa mechaniczna jest odpowiedzialna 

za długowieczność maszyny i zachowanie 

tych samych parametrów pracy przez lata, 

a wspólnie z systemem sterowania – za precyzję 

pracy i łatwość obsługi. 

Skoncentrujmy się na jakości linii: na sposobie 

pracy. Ten punkt łączy w sobie po trosze oba 

poprzednie, ale jego sedno leży w przemyśleniu 

konstrukcji linii zgrzewająco-czyszczącej jako elementu 

całości ciągu produkcyjnego. Zapominając 

więc na chwilę, w jaki sposób zgrzewarka czyta 

pozycję głowic, a oczyszczarka napędza swoje 

osie, zobaczmy co dzieje się na początku i na końcu 

pracy linii. 

Faza 1. Operator ma za zadanie nałożenie czterech 

odcinków profi lu, uciętych na odpowiedni 

wymiar na poszczególne głowice – załóżmy, 

że pełne nałożenie (od pobrania pierwszego odcinka 

ze stojaka, aż do włączenia przycisku start) 

trwa 30 sekund. Załóżmy też, że czas centrowania 

i zaciskania tych elementów wynosi 8 sekund, 

a czasy technologiczne (topienie i łączenie) odpowiednio 

30 i 30 sekund, że wyładowanie zgrzewki 

(na stół chłodzący) tak, by można było wkładać 

następny element zajmuje 10 sekund. Suma tych 

czasów daje 108 sekund. Tyle potrzeba na pierwsze 

fazę taktu pracy linii. 

Faza 2. Studzenie (najmniej istotne z punktu widzenia 

wydajności linii), które trwa ok. 30 sekund. 


Faza 3. Trzeci składnik pracy linii, czyli oczyszczanie 

i obracanie zgrzewki. Aby nie zaburzyć wydajności 

linii, ostatnie ogniwo nie może być wolniejsze niż 

108 sekund, inaczej elementy ze zgrzewarki będą 

czekały w kolejce, więc wydajność linii drastycznie 

spadnie. Skoncentrujmy się zatem na stole 

obrotowym i oczyszczarce. Obecnie, przy dużym 

zaawansowaniu technicznym urządzeń, możemy 

oczyścić jedno naroże ramy czy skrzydła „okrąglaka” 

w czasie do 20 sekund, zachowując wysoką 

jakość obróbki. Tak więc licząc sam czas „maszynowy”, 

oczyszczanie 4 naroży trwa 80 sekund. 

Pozostaje 28 sekund na obracanie elementu, 

co oznacza, że na pobranie go do oczyszczarki 

(ze stacji obrotowej) i obrót dla jednego naroża 

mamy średnio 7 sekund! 

W tym miejscu się dowiadujemy się, czym 

jest sposób pracy linii. Otóż, jest to takie przemyślenie 

konstrukcji i zsynchronizowanie pracy 

całej linii, aby mając „niewygodne” wymiary zgrzewek 

(duże ramy np. 2000 x 2000 mm czy wąskie 

i długie skrzydła, balkony, drzwi) można było obracać 

element w czasie nie zaburzającym wydajności 

– tu 7 sekund. Istotą dobrego sposobu pracy linii 

będzie zatem takie zaprojektowanie poszczególnych 

składowych zestawu, by uwzględniały one 

realne, produkcyjne potrzeby, a nie zapewniały 

testową wydajność liczoną dla prostej zgrzewki 

1500 x 1500 mm. W większości pracujących u nas 

w kraju konstrukcji to trzecia faza (obracanie 

i czyszczenie) jest tzw. wąskim gardłem, ze względu 

na nieergonomiczny sposób pracy linii (w tym 

wypadku dotyczy to głównie stacji obrotowych). 

Obecnie pojawiły się już najnowsze modele linii, 

wyposażone w szybkie stacje obrotowe, które bez 

problemu umożliwiają osiąganie niemożliwej dotąd 

wydajności całej linii jako ciągu pracującego 

w takcie. Kolejnym krokiem będzie wprowadzenie 

systemu sterowania, pozwalającego na połączenie 

wszystkich trzech faz dodatkowym oprogramowaniem 

analitycznym, które znając czasy technologiczne 

każdej z tych faz, będzie informowało, 

np.: operatora zgrzewarki, ile ma sekund na nałożenie 

czterech odcinków i zatwierdzenie cyklu, 

by nie zaburzyć taktu. 

Przy tak szerokiej ofercie 

maszyn na rynku, 

warto zacząć fi ltrowanie 

ofert na podstawie 

konstrukcji linii 

jako całości, zakładając 

pracę z profi lami 

dla wszystkich (przekrojowo) 

wymiarów 

zgrzewek, co warunkuje 

prawdziwe 

utrzymanie wydajności 

w przemysłowym 

ciągu produkcyjnym. 

Grzegorz Osada 

Fimtec Polska 

Muzeum Powstania Warszawskiego łączy 

historię z nowoczesnością na wielu płaszczyznach. 

Dotyczy to bowiem nie tylko 

sposobu ekspozycji, przeplatającego najnowsze 

techniki multimedialne ze stricte 

muzealnymi eksponatami, ale także samej 

architektury obiektów i sposobu ich renowacji. 

Znakiem rozpoznawczym Muzeum jest widoczna 

z dala 32-metrowej wysokości wieża zwieńczona 

kotwicą – symbolem Polski Walczącej. Osłonięto ją 

ścianami kurtynowymi. Szerzej opiszemy je w następnym 

numerze „Forum”. 

Wygląd wieży, jakby nieco zrujnowanej, nawiązuje 

do zniszczonego w czasie wojny miasta, 

ale w jej wnętrzu znajduje się panoramiczna winda, 

dowożąca zwiedzających do tarasu widokowego 

znajdującego się na szczycie. Można z niego 

podziwiać panoramę Warszawy, zaś patrząc w dół 

widzi się połączenie starego z nowym – jakby ideę 

Muzeum. Mieści się ono bowiem w budynkach na- 

Taras widokowy na szczycie wieży osłaniają szklane 

ściany kurtynowe. 

leżących niegdyś do elektrowni tramwajowej przy 

ul. Przyokopowej 28. Wybudowano ją z inicjatywy 

Towarzystwa Tramwajów Warszawskich w latach 

1904–1908. W tym czasie ułożono również 

bocznicę kolejową, wykopano studnię artezyjską 

i postawiono budynek administracji. Po eksplozji 

kotłów w 1917 roku wstawiono nowy kocioł parowy 

fi rmy Babcock-Werke. Jako ciekawostkę podam, 

że jego powierzchnia grzewcza miała ponad 

300 m 2 , a z wydajnością 6000 kg pary na godzinę 

należał do najnowocześniejszych ówcześnie konstrukcji. 

Kocioł ten po wojnie był wykorzystywany 

do ogrzewania budynków w promieniu kilometra, 

a działał do końca lat 80. XX wieku. Obecnie, 

po odrestaurowaniu, jest jednym z elementów 

ekspozycji Muzeum. 

Obiektu nie ominęła wojna – w 1944 roku elektrownia 

została zbombardowana przez Niemców, 

a ocalałe mury wysadzono. Po wojnie przekształcono 

go w ciepłownię, zaś budynek administracji

DRUGIE ŻYCIE ELEKTROWNI 

obniżono o jedno piętro – jego ostatnim użytkownikiem 

był SPEC. 

W latach 70. ub. wieku ceglaną fasadę pokryto 

tynkiem, tzw. barankiem – w kolorze szarym – który 

podczas renowacji obiektu przysporzył sporo 

kłopotu. 

Stolarka 

W obiektach wchodzących w skład Muzeum Powstania 

Warszawskiego odtworzono dawne okna, 

precyzyjnie kopiując ich wygląd i materiały. Kilka 

stalowych okien było w na tyle dobrym stanie, iż 

po gruntownej renowacji wróciły na swoje miejsce. 

Pozostałe wykonano według dokumentacji 

konserwatorskiej w Metlaplast Bielsko. 

Otwory okienne w obu budynkach przemysłowych 

mają dwa odrębne elementy wypełniające. Od zewnątrz 

są to okna żeliwne, bez szklenia, w formie 

kraty. Natomiast od wewnątrz, w pomieszczeniach 

klimatyzowanych, znajdują się szyby zespolone 

o kształcie łukowym, bezszprosowe, osadzone 

w ramie stalowej i nieotwierane. Otwiera się jedynie 

drzwi balkonowe, przez które wychodzi się 

z sal ekspozycyjnych na tarasy pierwszego piętra. 

Są to konstrukcje przesuwne z kształtowników 

aluminiowych z przekładkami termicznymi, wykonane 

na zamówienie także w Metalplast Bielsko. 

W budynku biurowym okna są znacznie mniejsze, 

z drewna iglastego, klejonego warstwowo, lakierowane 

kryjąco na ciemny brąz (kolor RAL 8017). 

Ich wykonawcą jest Stolbud Włoszczowa, konstrukcja 

zaś jednoramowa, w systemie WS-6000, 

wyposażona w okapnik SoftTermo i szklona 

szkłem niskoemisyjnym U=1,1. 

Na poziomie dziedzińca, w głównym wejściu 

do budynku znajdują się szerokie bezprogowe 

drzwi z uchwytami – podczas adaptacji budynku 

postarano się, by był on przyjazny dla osób niepełnosprawnych. 

Pozostałe drzwi zewnętrzne, 

a jest ich w Muzeum kilka i to różnej wielkości pochodzą 

z fi rmy Jakra Corporation; pomieszcze- 

Budynek kasy muzeum po i przed remontem; z tyłu widoczny budynek biurowy. 

nia muzealne są natomiast porozdzielane płaszczowymi 

drzwiami przeciwpożarowymi ze stali, 

wyprodukowanymi w Mercorze. 

Trudy przebudowy 

Głównymi obiektami Muzeum są dawna maszynownia 

i elektrownia. Z wnętrza ogromnej hali 

Z bezprogowych drzwi mogą korzystać osoby niepełnosprawne. 

elektrowni na czas prac zdemontowano kotły. 

Sporym problemem i wyzwaniem dla wykonawców 

było usunięcie starego tynku. 

– Tradycyjne metody mechaniczne takie jak skuwanie, 

piaskowanie czy ścieranie, zupełnie się 

nie sprawdzały. Beton bardzo mocno przylegał 

do pierwotnej warstwy cegły – skuwany dłutem 

i motkiem odrywał się razem z warstwą cegieł, 

a ścierany w niewielkim stopniu, topił się niszcząc 

tarcze – jak się potem okazało z powodu domieszki 

polimerów – wyjaśniał konserwator, Bogusław 

Kornecki, w jednym z wywiadów. Ostatecznie 


REALIZACJE 

wynalazł nowatorską metodę, polegającą na podgrzewaniu 

tynku palnikiem. „Przypieczony” tynk 

staje się bardzo kruchy i łatwo go skuć. Za ten 

wynalazek jego autor został w 2006 roku na 34. 

Międzynarodowej Wystawie Wynalazczości w Genewie 

uhonorowany złotym medalem z wyróżnieniem 

i statuetką „Geniusza”. Sprawdzona na elewacjach 

Muzeum metoda pokazała, jak można 

czyścić stare mury szybko i nieinwazyjnie – w ciągu 

3 miesięcy usunięto stare tynki z około 6 tys. m 2 

elewacji i ogrodzenia. Odsłonięte w dawnej hali 

generatorów cegły następnie oczyszczono, uzupełniono 

ubytki i zakonserwowano. Natomiast 

na murach hali kotłów położono gruboziarnisty 

tynk szlachetny kategorii IV, grubości 15 mm. 

W końcu na gotową elewację powrócił herb stolicy 

– żeliwna tarcza z Syreną, będąca elementem 

symbolu Tramwajów Warszawskich. 

Perełka architektury przemysłowej 

Znajdujące się na terenie elektrowni tramwajowej 

obiekty, mimo zniszczenia, miały dużą wartość zabytkową 

i architektoniczną. Zajrzyjmy do ich dokumentacji: 

„Ceglane budynki o niesymetrycznym 

układzie z wieloosiowymi elewacjami, z oknami 

w rzędach tworzących arkady zamknięte ceglanymi 

nadłuczami, dekoracyjnymi ceglanymi fryzami, 

narożnymi wieżami i elewacjami wyłożonymi 

licowaną cegłą. Charakteryzują się one wyjątkowo 

starannym i jednolitym opracowywaniem 

architektonicznym. Zniszczenia wojenne oraz 

powojenna dewastacja doprowadziły do zniszczenia 

dużej części walorów architektonicznych 

i przestrzennych całego zespołu. Jest to jednak jeden 

z najciekawszych pomników okresu bujnego 

rozwoju wielkomiejskiej infrastruktury technicznej 

Warszawy. Zespół składa się z następujących 

budynków: hali kotłowni wraz z maszynownią 

i pompownią, administracyjno-mieszkalnego, 

portierni z bramą wjazdową z metalowymi ogrodzeniami 

na ceglanej podmurówce, ceglanym 

murem, według projektów i licencji fi rmy Siemens-Schuckert.” 

Hanna Czerska 


Zdjęcia: Sławomir Czerski


MARKETING 

EMOCJE CZYNNIKIEM RYNKOWYM 

Przed sześcioma laty, kiedy to fi rma Kömmerling wycofała ze stosowania stabilizatory ołowiowe, 

rzecznik jej, Helmut Marzahn, udzielił miesięcznikowi „Bauelemente Bau” wywiadu, 

w którym wyjaśniał, jakie nadzieje wiąże fi rma z tą decyzją. Jako pierwszoplanowych 

używał wówczas argumentów społecznych, uzasadniając wprowadzenie nowych stabilizatorów 

chęcią dostosowania się do rosnącej świadomości proekologicznej społeczeństwa. 

A oto kilka cytatów z ówczesnego wywiadu Marzahna: 

Jako przedsiębiorstwo jesteśmy bardzo dalecy 

od tego, by w jakikolwiek sposób atakować 

czy dyskredytować (…) sprawdzony już stabilizator 

ołowiowy. Naszym tematem nie jest produkt 

„bezołowiowy”, lecz „zawierający CaZn”. Musimy 

jednak przyjąć też do wiadomości, że oczywiście 

istnieje coraz większa grupa ekspertów, opiniotwórców 

i polityków, którzy dążą do zmniejszenia 

skali stosowania ołowiu w procesach produkcyjnych, 

aby w ten sposób wykluczyć wszelkie ryzyko 

dla określonych grup osób. 

JEDNAK 

Kömmerling nie prowadzi przecież żadnej wojny 

religijnej w sprawie stabilizatorów (...). Kto potrafi 

produkować profi le stabilizowane ołowiem lepiej 

i bardziej ekonomicznie oraz umie nadal przekonać 

inwestorów o ich zaletach, powinien pozostać 

przy ołowiu, i zapewne to zrobi, 

BO 

Stabilizatory ołowiowe – tak samo, jak i kadm – 

nie są uważane w fazie użytkowania, a więc podczas 

eksploatacji okien, za powodujące ryzyko. 

Natomiast fazom produkcji i utylizacji przypisuje 

się duże ryzyko. 

DLATEGO 

W marcu 2000 roku cały przemysł związany z PCW 

– a więc producenci PCW, wytwórcy dodatków 

i przetwórstwo PCW – podpisali wspólną deklarację 

w sprawie ustawicznego doskonalenia tworzywa 

PCW i produkowanych z niego wyrobów. 

Tym samym przemysł zobowiązał się do ciągłego 

rozwoju i systematycznej jego kontroli oraz oceny 

przez instytucje niezależne. Godne uwagi jest to, 

że stabilizator kadmowy w roku 2001 całkowicie 

został wyeliminowany z produkcji, natomiast zastosowanie 

stabilizatorów ołowiowych zmniejszy 

się do roku 2010 o jedną trzecią. Naszą decyzją 

wyprzedziliśmy zatem w sposób bardzo znaczący 

te długofalowe zamierzenia. 

ALE 

Ostatecznie każde przedsiębiorstwo samo musi 

zdecydować, czy nadal chce wykorzystywać 

i bronić stabilizatorów ołowiowych, czy też raczej 

pragnie już na wstępie uniknąć takiej dyskusji 

z opinią publiczną. Gdyby rzeczywiście 

konkurencja poszła naszym śladem, przyjąłbym 

to ze smutkiem, ale i z radością: z mojego punktu 

widzenia mogłoby to przyczynić się do umocnienia 

wiarygodności okien PCW i pozytywnego oddziaływania 

na opinię publiczną, w tym również 


– i szczególnie – na opinię instytucji politycznych. 

Ostatecznie wszyscy mogliby przecież na tym 

skorzystać, a okna PCW mogłyby przeżyć swój 

renesans. 

PONIEWAŻ 

Profi le CaZn znacznie lepiej zachowują się w normalnych 

warunkach pogodowych, a zwłaszcza 

w agresywnej atmosferze. Niezauważalna prawie 

zmiana barwy przez lata użytkowania okna teraz 

wydaje się jeszcze mniejsza, ponadto profi le 

dłużej zachowują połysk. Wraz z poprawą jakości 

powierzchni zmniejsza się podatność na zabrudzenie. 

Równie ważne jest jednak i to, że udało 

się nam zachować właściwości mechaniczne i termiczne 

marek profi li stabilizowanych ołowiem. 

Drugim rodzajem argumentacji, jaką przytaczał 

wówczas w swym wywiadzie Helmut Marzahn, 

były względy marketingowe. Motywował on 

swoją admirację stabilizatora CaZn czynnikami 

rynkowymi i wizją PCW jako materiału proekologicznego: 

Nie chcielibyśmy podążać za oczekiwanym wynikiem 

dyskusji publicznej na temat ołowiu, lecz 

wyprzedzać go. Są już pewne niepodważalne fakty, 

które wyznaczają nowe drogi: w Danii stabilizator 

ołowiowy jako dodatek do twardego PCW 

jest od 1 grudnia 2001 roku zabroniony. W tym 

wypadku nie chodzi zatem o uczucia czy interpretacje, 

lecz o konkretne decyzje. 

ALBOWIEM 

W świadomości nabywcy okno z tworzywa 

sztucznego jest wytworem techniki, natomiast 

okno drewniane to część natury. Przekonanie 

takie nie jest aż tak bardzo oczywiste, ale też 

nie jest z gruntu fałszywe. 

Dzięki prowadzonym przez nas badaniom rynkowym 

wiemy jednak, że istnieje pewna, wcale 

niemała grupa nabywców, którzy ciągle wahają 

się między racjonalnością i emocjonalnością obu 

materiałów. Wybór pro PCW lub kontra drewno 

i odwrotnie jest często zupełnie przypadkowy. 

Dla tej grupy stabilizator może być elementem 

decydującym o zakupie, ponieważ klient dbający 

o czystość środowiska naturalnego dostrzeże 

tu istnienie zalety lub nieobecność przypisywanej 

tworzywu wady. A zatem: przejście od stabilizatorów 

ołowiowych do tych bazujących na CaZn 

jest dla fi rmy Kömmerling przede wszystkim 

klasyczną optymalizacją produktu, drogą dającą 

partnerom i klientom możliwość nabycia jeszcze 

lepszych okien. 

DLATEGO 

Nasi klienci otrzymali znacznie lepszy produkt bez 

narzutów cenowych, produkt, który lepiej pasuje 

do obecnego klimatu opinii publicznej i zachowań 

rynkowych, i który zapewnia im szczególną pozycję 

wobec konkurencji. 

BO 

Dla producenta okien – niezależnie od tego, 

czy jest on zorientowany na produkcję rzemieślniczą, 

czy przemysłową – a także jego odbiorcy, 

istotne korzyści wypływają już choćby z faktu, 

że otrzymuje on lepszy produkt bez dodatkowych 

kosztów. Stabilizatory CaZn mają wystarczająco 

dużo zalet, by w rywalizacji z konkurencją zyskać 

przewagę. Wszyscy wiemy, że producenci 

i handlowcy pilnie poszukiwali argumentów, 

by zdystansować się od konkurencji. Wprowadzając 

do produkcji CaZn, dajemy im do dyspozycji 

kolejny argument emocjonalny, ale i racjonalny, 

wręcz nowy temat, który przemawia za naszymi 

systemami. Właśnie przeszłość okna z tworzywa 

sztucznego pokazuje, jak silnie zakorzeniły się 

w świadomości inwestorów i projektantów zalety 

fi zyczne, technologiczne i ekologiczne tego tworzywa. 

Oferując stabilizatory CaZn dajemy więcej 

– i równocześnie usuwamy z rynku wątpliwości 

wokół tradycyjnych dodatków. 

I jeżeli temat profi li bezołowiowych pojawia się 

dzisiaj na polskim rynku, to nie miejmy złudzeń 

– jest efektem jakiejś szczególnej, proekologicznej 

wrażliwości niektórych dostawców profi li okiennych. 

Jest to bowiem jedynie element tworzenia 

odmienności rynkowej, budowania przewagi 

emocjonalnej, która zawarta w „ekologiczności”, 

komunikowana zostaje klientowi jako możliwość 

jego wkładu w „czystość” otoczenia. 

W tym znaczeniu jest to zachowanie standardowe, 

wykorzystujące realną przewagę rynkową. 

Natomiast argumentacja, że wprowadzenie stabilizatorów 

CaZn jest przeciwwagą dla ekologicznego 

drewna wydaje się być zwykłą hipokryzją. 

Bo „okno bezołowiowe” znajduje się w tej samej 

grupie co „okno drewniane” (też przecież bezołowiowe!), 

ale obydwa umieścić należy na przeciwnym 

biegunie niż „okno z zawartością ołowiu”. Jeżeli 

więc obecni dostawcy „okien bezołowiowych” 

szukają rzeczywistego kontrapunktu rynkowego, 

to nie są nim okna drewniane, ale – w sposób 

oczywisty – te wykonane z profi li ze stabilizatorem 

ołowiowym. I w miarę dalszych nakładów na promocję 

tej technologii ekstruzji postępować będzie 

walka między ołowiem a cynkiem w poszczególnych 

wytwórniach, w poszczególnych punktach 

sprzedaży i w głowach klientów. A że stabilizator 

CaZn nie jest dzisiaj ani droższy, ani trudniejszy 

technologicznie, to można się spodziewać, że walkę 

tę wygra. I stanie się to chyba szybciej niż sięga 

horyzont roku 2010. A w ten sposób rynkowe 

emocje wpłyną na okienną technologię. (stol)

Okna z polichlorku winylu charakteryzują się znakomitą 

wieloletnią odpornością na najostrzejsze 

nawet warunki atmosferyczne, są lekkie, trudnopalne, 

dają znakomitą izolację cieplną oraz 

zapewniają ochronę przed hałasem. Mają nieosiągalną 

dla innych profi li szczelność przed przenikaniem 

kurzu, pleśni, zarodników grzybów i innych 

alergenów. Nie wymagają żadnej konserwacji 

podczas wieloletniego użytkowania. 

Profi le okienne z tego materiału wybrało 

gremium architektów, lekarzy i mikrobiologów 

do tzw. antyalergicznych domów 

w osiedlach w Danii (tzw. Jutlandzki Projekt 

Osiedli Zdrowych Domów, zainicjowany przez 

Jensa Korsgaarda z Uniwersytetu Aarhus). 

Pierwsze osiedle zbudowano w początkach lat 90. 

w Skejby koło Aarhus – 111 domów wyposażonych 

w materiały najlepsze, tak z inżynierskiego, 

jak i medycznego punktu widzenia, pod kątem 

umożliwienia alergikom normalnej egzystencji bez 

konieczności zażywania leków, bo bez dostępu 

alergenów. Wśród materiałów znalazły się okna 

PCW. Okna i okładziny z tworzywa dają znakomitą 

izolację cieplną, co zmniejsza straty energii, 

możliwe jest więc słabsze ogrzewanie mieszkań, 

czyli mniejszy koszt opału. Ich trwałość oblicza się 

na 30–50 lat, a recykling jest możliwy i powszechnie 

stosowany w krajach, gdzie okna PCW zaczęto 

montować kilkadziesiąt lat temu. W roku 2005 

w krajach Unii Europejskiej poddano recyklingowi 

ponad 20 tys. ton profi li budowlanych, głównie 

okiennych, a w roku 2006 już ponad 37 tys. ton. 

PCW charakteryzuje się nie tylko znakomitymi 

właściwościami w stosunku do ceny, 

ale także bardzo dobrym zachowaniem podczas 

pożaru – nie inicjuje pożaru, spowalnia jego rozprzestrzenianie, 

gaśnie po odjęciu źródła ognia, 

a dzięki słabemu przenikaniu ciepła wydłuża czas 


MARKETING 

EKOLOGICZNY PUNKT WIDZENIA 

przetrwania ludzi w warunkach pożaru. Toksyczność 

dymu z wyrobów PCW – jak podają wiarygodne 

źródła światowej bibliografi i pożarniczej 

– jest tego samego rzędu, co z innych materiałów 

naturalnych i syntetycznych (zatrucie powoduje 

przede wszystkim tlenek węgla CO), a sama ilość 

dymu z PCW jest ok. dwukrotnie mniejsza niż z tej 

samej ilości (w kg) spalanego papieru i półtorakrotnie 

mniejsza niż pochodząca ze spalania płyt 

wiórowych, pilśniowych oraz drewna brzozowego. 

Mamy więc do czynienia ze znakomitym materiałem 

budowlanym, co powoli wszyscy bardziej 

lub mniej chętnie uznają. 

Względy ekologiczne są częstym argumentem 

w wielu dyskusjach przy porównywaniu 

materiałów. Ekobilans, czyli rachunek obciążenia 

środowiska konkretnym produktem „od kołyski 

do grobu”, tj. od jego wytwarzania poprzez użytkowanie 

aż po późniejszą utylizację, preferuje PCW 

w wielu zastosowaniach, także jeśli chodzi o okna 

(w porównaniu z drewnem i aluminium). I nie trzeba 

na ramę okienną ścinać 80-letniej sosny. 

Ponieważ wszystko, co ekologiczne, ma pozytywny 

odbiór społeczny, często używa się tych argumentów 

jako chwytów marketingowych w celu 

zwiększenia sprzedaży i przedstawienia swojego 

produktu jako bardziej ekologicznego niż produkty 

konkurencji. Marketing i reklama rządzą się 

swoimi prawami, a najważniejszym ich elementem 

jest skuteczność. Jednym z przykładów reklamy 

pod hasłami ekologii jest reklama okien PCW 

jako ekologicznych, bo niezawierających ołowiu. 

Jest prawdą, że takie okna są bardzo przyjazne 

dla środowiska, ponieważ wszystkie okna z tego 

materiału są właśnie takie w trakcie użytkowania, 

a także ze względu na łatwy recykling dowolnego 

profi lu po kilkudziesięciu latach. Okna reklamowane 

jako bezołowiowe są świetne, ale tak samo 

świetne są okna zawierające inne stabilizatory 

cieplne. Żadne okna PCW nie mają negatywnego 

wpływu na nasze zdrowie. W trakcie kilkudziesięcioletniego 

użytkowania z okna nie wydostają 

się – i nie szkodzą nam – substancje zastosowane 

w procesie przetwarzania mieszanki PCW na pro- 

fi l – nie jest fi zycznie możliwe „wypacanie się” 

tych związków, jako że są trwale związane z polimerem. 

Stabilizatory cieplne stosowane są tylko 

po to, by zapobiec rozkładowi polichlorku winylu 

podczas wytwarzania z niego wyrobów, co zwykle 

odbywa się w temperaturze rzędu 180–200°C. 

W reklamach podawana bywa informacja, że okna 

„nie zawierają ołowiu”, co sugeruje, że inne być 

może, albo na pewno, zawierają metaliczny 

ołów. Jest to gra w skojarzenia. Ołów jest szkodliwy, 

a „nasze” okna go nie zawierają. Żeby być 

ścisłym trzeba by powiedzieć, że te profi le, które 

w produkcji były stabilizowane związkami ołowiu, 

także nie zawierają ołowiu (metalicznego), tylko 

jego związki chemiczne o innych właściwościach 

niż sam ołów, w dodatku w postaci trwale związanej. 

Jeśli dodać do tego informację, że woda źródlana 

zawiera pewną ilość związków ołowiu… 

Trzeba wyraźnie powiedzieć, że w UE przemysł 

PCW dobrowolnie odchodzi od stabilizowania polichlorku 

winylu związkami ołowiu z jednego tylko 

powodu: żeby wyeliminować ewentualne narażenie 

zdrowia osób pracujących przy wytwarzaniu 

stabilizatorów zawierających związki ołowiu. 

Natomiast dla zdrowia użytkowników wyrobów 

z PCW nie ma żadnego znaczenia, jakie związki 

są trwale zatopione w polimerze w etapie produkcji 

profi li i związane z PCW na całe „życie” okna. 

Powtórzę, żebyśmy się dobrze zrozumieli 

– reklama okien „bezołowiowych” mówi 

prawdę, one są ekologiczne, czyli przyjazne 

zdrowiu i środowisku. Ale inne okna PCW, 

w tym te stabilizowane związkami ołowiu, 

także są ekologiczne i nam przyjazne. 

Nie ulegajmy więc zbyt łatwo sugestiom, jakoby 

wiele wyrobów stanowiło dla nas zagrożenie, 

ponieważ pod hasłami ekologicznymi toczy się 

od lat normalna walka o rynek, o klienta, zysk fi rmy. 

A wszystkie wyroby budowlane dopuszczane 

na rynek troskliwie sprawdza dla nas Instytut Techniki 

Budowlanej wydający stosowne aprobaty. 

dr Maria Obłój-Muzaj 

kierownik Zespołu Polichlorku Winylu 

w Instytucie Chemii Przemysłowej w Warszawie 

styczeń 2008 53


MARKETING 

W DRODZE PO SUKCES 

Bardzo ważnym polem walki o potencjalnych klientów mogą stać się wkrótce niezwykle 

dynamicznie rozwijające się w Internecie serwisy społecznościowe. Nawiązywanie nowych 

kontaktów, odświeżanie starych znajomości czy budowanie powiązań biznesowych to potrzeby, 

które właśnie zaspokajają tego typu serwisy. 

Zjawiska tego nie należy ignorować, czego dowodem 

są chociażby dokonane na tym rynku ruchy 

globalnych graczy. W październiku Microsoft zapłacił 

250 milionów dolarów za 1,6 proc. udziałów 

w jednym z największych serwisów społecznościowych 

– Facebook, co w sumie pozwala wycenić 

go na ok. 15 miliardów dolarów. Co więcej, ma on 

blisko 50 milionów użytkowników na całym świecie, 

a dziennie przybywa około 250 tys. nowych. 

Fenomen tego typu serwisów widoczny jest coraz 

lepiej również w Polsce i nie jest to już zabawa 

małych grup zapaleńców, ale bardzo rozbudowane 

sieci powiązań osób przejawiających dużą 

aktywność. A jak dowodzą badania, aktywność 

ta bardzo często ogranicza się wyłącznie do tych 

serwisów. Badanie Teenage Research Unlimited 

i Marketing Evolution z ubiegłego roku pokazuje, 

że 17 proc. z osób zaangażowanych w wirtualne 

społeczności rezygnuje na ich rzecz z innych form 

rozrywki. Ich życie realne bardzo silnie przeplata 

się z tym wirtualnym: dla 15 proc. z nich zalogowanie 

się do serwisów, takich jak YouTube 

czy MySpace, to pierwsza czynność każdego poranka. 

16 proc. robi to przed pójściem do pracy 

lub szkoły, 18 – w trakcie przerwy obiadowej, 

25 – w czasie przeznaczonym na pracę lub naukę, 

31 -– po powrocie do domu, 68 – wieczorami, 

30 proc. – późno w nocy. 

Polskie serwisy 

Ich rozwój jest coraz bardziej dynamiczny, a wzorcowym 

przykładem może być chociażby niezwykle 

popularny w ostatnim czasie i szeroko komento- 

Jaka jest pańska opinia o trwającej ciągle kampanii 

okien bezołowiowych? 

Jestem przekonany, że jest to wyłącznie zabieg marketingowy, 

bo dla funkcjonalności i stabilności okna 

nie ma to najmniejszego znaczenia, a podnoszenie 

kwestii bezpieczeństwa zdrowotnego jest po prostu 

nieuczciwe. My na tym stabilizatorze już od trzech 

lat wytwarzamy wszystkie profi le, które są barwione 

w masie jako podkład do okleinowania, ale szumu 

wokół tego nie robimy. Obserwując reakcje na obecną 

kampanię antyołowianą muszę powiedzieć, że nie zauważam jakichś nerwowych 

ruchów czy zapytań naszych producentów, choć na życzenie w każdej 

chwili możemy ich w taki produkt zaopatrzyć. Ta kampania nie spowodowała 

więc chyba większych szkód w świadomości nabywców. 

Ale także pańska fi rma przymierza się do zaprzestania stosowania 

stabilizatorów zawierających związki ołowiu? 


wany serwis nasza-klasa.pl. Założony w listopadzie 

ubiegłego roku zyskał 1 milion użytkowników, 

a tylko w ostatnim miesiącu dołączył kolejny 

milion osób. Dziennie przybywa 50 tys. „klasowiczów”, 

którzy miesięcznie generują 2 miliardy 

odsłon. Między innymi to spowodowało, że założyciele 

serwisu odsprzedali ostatnio niemieckiemu 

funduszowi 20 proc. udziałów za milion dolarów. 

A nie jest to największy polski serwis – MojaGeneracja 

na przykład ma już ponad 5 milionów użytkowników. 

Widząc ogromną siłę serwisów społecznościowych, 

wiele fi rm, poza korzystaniem z ich oferty 

promocyjnej, stara się również tworzyć własne 

alternatywne serwisy. Przykładem jest chociażby 

Sony Ericsson, który w listopadzie uruchomił 

własny serwis, skierowany do miłośników fotografi 

i cyfrowej. Poza częścią społecznościową, 

gdzie internauci mogą dzielić się swoimi wrażeniami 

czy emocjami zamieszczając zdjęcia zrobio- 

Trzy pytania do: Janusza Tyczyńskiego, dyrektora Gealan Polska 

ne cyfrówkami, integralną cześć serwisu stanowi 

dział poświęcony telefonom z linii Cyber-shot, 

co pozwala fi rmie, oprócz tworzenia bardzo wartościowej 

bazy danych użytkowników, promować 

wybrane produkty i usługi. 

Telewwwizja 

Pisząc o nowych mediach i kanałach dotarcia 

do klientów, nie sposób pominąć telewizji internetowej 

i radia. Budujące duży zasięg, ale jednocześnie 

bardzo kosztowne i często przeładowane 

reklamami, tradycyjne telewizja i radio zapewne 

jeszcze przez pewien czas nie stracą swojej pozycji. 

Jednak być może warto już dzisiaj zastanowić 

się nad alternatywnym oraz tańszym rozwiązaniem, 

jakim jest telewizja internetowa. Tym bardziej, 

że przybywa jej odbiorców i jest to grupa 

bardzo interesująca z punktu widzenia reklamodawców. 

Jak donoszą opublikowane na początku 

roku badania Gemiusa, ponad 30 proc. 

internautów ogląda telewizję za pośrednictwem 

sieci, a 70 proc. w ten sposób słucha też radia. 

Być może nie jest to jeszcze oszałamiająca liczba, 

ale dodać należy, że w ciągu dwóch ostatnich lat 

odsetek odbierających telewizję przez Internet 

zwiększył się o ponad 80 procent. 

Przypuszczać należy, że zwiększający się zasięg 

Internetu i coraz szybsze łącza pozwolą na gwałtowny 

wzrost znaczenia internetowych mediów. 

Świadczyć o tym może chociażby fakt, że w ostatnim 

czasie wszystkie liczące się portale uruchomiły 

własne wirtualne telewizje, a nie chcąc tracić 

rynku, na podobny krok zdecydowały się również 

tradycyjne stacje telewizyjne. 

Internet niewątpliwie stworzył nową płaszczyznę 

funkcjonowania wielu fi rm, a dla wielu osób stał 

się nową przestrzenią życiową. Pozwala na szybką 

wymianę informacji i bardzo mocno kształtuje otaczającą 

nas rzeczywistość, którą powinniśmy cały 

czas na nowo odkrywać. Oczywiście, pod warunkiem, 

że chcemy osiągać sukcesy w przyszłości. 

Marcin Szewczuk 

Wszyscy producenci profi li PCW zobowiązali się do roku 2010 wprowadzić 

stabilizatory zamienne z ołowianymi i każdy ma to w planach; także my. 

Nie chcemy jednak czekać na tę przełomową datę i zamierzamy wywiązać się 

z tego zobowiązania wcześniej. W przypadku naszej fi rmy może się to stać 

już na początku przyszłego roku, czemu służy spokojniejszy okres zimowowiosenny. 

Chcę jednak podkreślić, że nie jest to spowodowane obecną kampanią 

antyołowianą czy jakąś specjalną sytuacją na rynku, stanowi element 

dalekosiężnej strategii naszego koncernu. Technicznie i technologicznie jesteśmy 

do tego przygotowani od dawna. 

Czy taka zmiana nie spowoduje wzrostu cen profi li tzw. bezołowiowych? 

W ostatnim okresie ceny stabilizatorów ołowiowych rosły tak dynamicznie, 

że stały się niekiedy nawet droższe niż cynkowo-wapniowe. Tak więc sama 

zamiana tego surowca nie powinna wpłynąć na cenę profi lu jako materiału 

do produkcji. Jeszcze kilka lat temu powodowałoby to wzrost kosztów wyprodukowania 

profi lu, ale dzisiaj z pewnością już nie. (red.)

PRACA NA ODLEGŁOŚĆ 

Poranny ruch chyba każdemu daje się we znaki. Niekończące się korki na ulicach, autobus 

czy tramwaj, do którego po prostu nie da się wejść… Tak wygląda droga do pracy w dużym 

mieście. Tracimy na dojazdy nie minuty, lecz godziny. Szefowie się złoszczą, bo pracownicy 

znowu się spóźniają. 

Zwłaszcza rano ciężko jest gdziekolwiek zdążyć 

– nie tak dawno nawet wicepremier utknął 

w gigantycznym korku i zmuszony był udzielić 

wywiadu radiowego przez… telefon komórkowy. 

A może – tu postawię ryzykowną tezę – właśnie 

tak powinno być zawsze? Może w dobie tak dużego 

postępu technologicznego należy bardziej 

efektywnie wykorzystywać narzędzia pracy, jakie 

mamy pod ręką? Po co się denerwować, siedząc 

bezczynnie w samochodzie, skoro można zostać 

w domu i to, co trzeba, załatwić przez telefon albo 

Internet? 

Dwudziesty wiek, razem z Internetem, laptopem, 

komórką czy wideokonferencjami podsunął nam 

też pod nos telepracę. Jest to innowacyjna forma 

zatrudnienia, która pozwala bardziej efektywnie 

wykorzystać czas na pracę i rozwiązuje problem dużych 

miast, jakim niewątpliwie są poranne korki. 

Co prawda telepraca jest znana chyba większości 

z nas, jednak owa większość z różnych przyczyn 

nie wykorzystuje jej w życiu codziennym. Do tej 

pory bowiem ta forma świadczenia pracy nie była 

uregulowana prawnie. Sytuacja zmieniła się parę 

miesięcy temu, kiedy to w treść Kodeksu pracy 

wpisano tę specyfi czną formę zatrudnienia, łączącą 

w sobie elementy stosunku pracy z elementami 

umowy cywilnoprawnej. 

Telepraca jest powszechnie stosowana 

w całej Unii Europejskiej. Jest bowiem nie tylko 

wygodna, lecz także relatywnie tania; tania dla 

pracodawcy. W Polsce, niestety, znajduje się w powijakach. 

Być może dopiero teraz, kiedy czytamy 

o niej w Kodeksie, stanie się bardziej popularna. 

Pozwala bowiem na obniżenie kosztów związanych 

z prowadzeniem fi rmy. Zatrudniając telepracowników 

nie musimy martwić się o zapewnienie 

i wyposażenie stanowiska pracy w siedzibie fi rmy, 

co pozwala na zmniejszenie wynajmowanej 

powierzchni. Taniej jest zapłacić pracownikowi 

za Internet oraz telefon i kupić mu komputer niż 

wynająć większą siedzibę. A przecież – poza sprzętem 

– trzeba nabyć biurko i parę innych przedmiotów, 

wchodzących w skład wyposażenia biura. 

Musimy jednakże pamiętać, iż telepracownik 

ma takie same prawa i przywileje, jak każdy inny 

zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Poza 

tym należy zapewnić mu sprzęt (komputer, telefon, 

Internet), czyli kupić, bądź też zwrócić jego 

wartość w formie ekwiwalentu (jeżeli pracownik 

ma odpowiedni sprzęt i może go wykorzystywać 

do pracy w domu). 

Telepraca jest szansą na podjęcie aktywności 

zawodowej dla wielu osób chętnych 

do pracy, lecz niemogących jej podjąć w tradycyj- 

ny sposób. Do tej grupy zaliczyć możemy np. młode 

matki, które nie mają z kim zostawić dziecka, 

a przed ciążą były cenionymi 

pracownikami na wysokich stanowiskach. 

Czy założenie rodziny 

rzeczywiście musi oznaczać 

koniec kariery zawodowej? 

Poza tym istnieje duża liczba 

osób niepełnosprawnych fi - 

zycznie, lecz w pełni sprawnych 

umysłowo. Dla nich dojazdy 

do pracy to duże wyzwanie. 

Czy to oznacza, że ludzie ci 

nie mogą pracować, mimo 

że chcą i mają odpowiednie 

kwalifi kacje? Mogą – ponieważ 

istnieje telepraca. A jej istota 

polega na wykonywaniu przez 

pracownika powierzonych mu 

zadań poza siedzibą pracodawcy, głównie przy 

użyciu telefonu i komputera, oraz na zdalnym rozliczaniu 

się z pracodawcą z ich wykonania. 

Należy tu zwrócić uwagę na fakt, iż telepracownik 

powinien mieć odpowiednie cechy charakteru, 

takie jak zdyscyplinowanie czy odpowiedzialność. 

Pracując w domu, łatwo bowiem oderwać się 

od obowiązków i przejść życia prywatnego. 

Jednak nie każdą pracę można wykonywać 

przez Internet czy telefon. Istnieje tu pewne 

ograniczenie co do rodzaju powierzanych zadań. 

Co zatem można powierzyć telepracownikom? 

Na pewno szeroko rozumiany marketing, czyli pozyskiwanie 

reklam, zdobywanie nowych klientów, 

propagowanie marki czy fi rmy. Również tworzenie 

stron internetowych oraz baz danych nie wymaga 

od ich wykonawców obecności w siedzibie 

pracodawcy. Usługi księgowe, oferowane przez 

biura rachunkowe, także można powierzyć osobie 

pracującej w domu. 

Mimo ograniczeń 

zatem, mamy 

tu jednak dosyć 

szerokie pole manewru. 

Jest w czym 

wybierać. I pewnie 

nie brakuje chętnych. 

Do tej pory w Polsce 

główną barierą 

dla telepracy była 

niedoskonałość 

technologii informatyczno-komunikacyjnych 

oraz zbyt 

mała szybkość łączy 


KADRY 

internetowych. Uwarunkowania te zmieniają się 

praktycznie z dnia na dzień, Internet jest coraz 

bardziej powszechny, ciężko nam wyobrazić sobie 

życie bez niego. Łącza są coraz szybsze, a ich koszty 

– coraz niższe. Ciągle jednak istnieje pewna obawa, 

bo przecież skąd pewność, iż osoba pracująca 

w domu pracuje faktycznie? Otóż o tym świadczą 

wyniki jej pracy. A do tych zawsze mamy wgląd. 

Ponadto – jako pracodawca – mamy prawo skontrolować 

pracownika pracującego w domu. Musimy 

go jednak wcześniej 

o tym poinformować. 

Poza tym pamiętajmy, 

iż pracując w domu, 

w spokoju, w pewnych 

dziedzinach możemy być 

bardziej skuteczni niż pracując 

w gwarnej siedzibie 

fi rmy, gdzie bez przerwy 

ktoś nas odrywa od wykonywania 

powierzonych 

zadań. Zresztą spróbować 

nie zaszkodzi. A Kodeks 

pracy pozostawia nam 

możliwość przywrócenia 

telepracownika do pracy 

na tradycyjnych warunkach, 

przed upływem trzech miesięcy od rozpoczęcia 

telepracy. Wystarczy tylko podpisać porozumienie 

zmieniające. To samo należy uczynić, 

chcąc zatrudnić na podstawie umowy o telepracę 

pracownika, który dotychczas pracował na miejscu. 

Jeśli jednak pracownik nie będzie chciał 

się zgodzić na zmianę warunków zatrudnienia, 

nie możemy go do tego zmusić. Nie możemy 

również zwolnić pracownika za niechęć do pracy 

w domu. Natomiast po upływie trzech miesięcy 

od momentu rozpoczęcia pracy na nowych warunkach 

nie musimy godzić się na przywrócenie 

telepracownika na poprzednie stanowisko pracy, 

powinniśmy jednakże jego wniosek rozważyć. 

A przy zatrudnianiu nowych osób w charakterze 

telepracowników, od razu można podpisać z nimi 

umowę o telepracę, ustalić zasady wykorzystywania 

sprzętu oraz pokrycia związanych z tym 

kosztów. Może więc warto spróbować... 

Izabela Kolimaga 

styczeń 2008 55


FINANSE 

PODATEK OD POŻYCZKI 

Wyobraźmy sobie taką sytuację: prezesi dwóch 

spółek – lubelskiej spółki akcyjnej Vivako oraz, 

dajmy na to, Dyzma Collection z Warszawy spotykają 

się na V piętrze hotelu Victoria w Zawierciu. 

Czyżby spotkanie sił „układu” lub grupy trzymającej 

władzę? Być może. W wyniku tego spotkania 

Vivako SA udzieliła pożyczki (w kwocie, która pozostaje 

tajemnicą) Dyzma Collection Sp. z o.o. Przy 

tym istotny jest fakt, że w dacie zawarcia umowy 

pożyczki Vivako była wspólnikiem pożyczkobiorcy 

– Dyzma Collection. 

Abstrahując od rozliczenia „układu”, zastanówmy 

się, jakie skutki prawne wywoła ta transakcja w zakresie 

podatku od czynności cywilnoprawnych. 

Z założenia podatek ten dotyczy głównie tak zwanego 

„obrotu nieprofesjonalnego”, a więc dokonywanego 

pomiędzy konsumentami, osobami 

dokonującymi różnorodnych czynności prawnych 

prywatnie, a nie w ramach prowadzonej działalności 

gospodarczej. Jednakże przedsiębiorcy 

również powinni pamiętać o regulacji zawartej 

w Ustawie z 9 września 2000 r. o podatku od czynności 

cywilnoprawnych (tekst jednolity Dz. U. 

z 2007 r. nr 68 poz. 450), w zakresie reguł poboru 

i odprowadzania podatku, na podstawie delegacji 

art. 10 ust. 4 uzupełnionej Rozporządzeniem 

Ministra Finansów z 18 grudnia 2006 r. w sprawie 

szczegółowych zasad poboru podatku od czynności 

cywilnoprawnych (Dz. U. nr 243, poz. 1764, 

obowiązuje od 1 stycznia 2007 r.). 

Przedmiot opodatkowania 

W art. 1 ust. 1 cytowanej Ustawy określono, jakie 

zdarzenia prawne podlegają opodatkowaniu podatkiem 

od czynności cywilnoprawnych. Najliczniejszą 

grupą zdarzeń prawnych, podlegających 

podatkowi od czynności cywilnoprawnych (dalej 

w skrócie: PCC), są umowy (kontrakty), zawierane 

w ramach obrotu nieprofesjonalnego, który 

nie podlega lub jest zwolniony z podatku VAT. 

Wskazany przepis zawiera zamknięty katalog 

czynności cywilnoprawnych, których dokonanie 

jest opodatkowane przedmiotowym podatkiem. 

To oznacza, że nie podlegają opodatkowaniu PCC 

inne, niewymienione w art. 1 Ustawy, czynności. 

Przy tym przepisy Ustawy nie zawierają własnych 

defi nicji czynności cywilnoprawnych, posługując 

się defi nicjami prawa cywilnego. We wszystkich 

przypadkach są to umowy nazwane, a więc takie, 

które zostały zdefi niowane w Kodeksie cywilnym 

lub innej ustawie. 

Ponadto Ustawa stanowi, że opodatkowaniu PCC 

podlegają zmiany wskazanych umów, jeśli powodują 

podwyższenie podstawy opodatkowania. 

Na przykład: zmiana umowy pożyczki, która polega 

na odroczeniu terminu spłaty nie podlega opodatkowaniu, 

ale zmiana, zwiększająca kwotę pożyczki 

ma wpływ na podstawę opodatkowania i dlatego 

będzie podlegała odrębnemu opodatkowaniu. 

Pamiętać należy również, że opodatkowaniu PCC 

podlegają orzeczenia sądów, w tym także polu- 


bownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie 

same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne 

wymienione w ustawie. 

Zauważmy, że wśród wyliczonych w art. 1 ust. 1 

czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu 

znajduje się między innymi interesująca 

nas umowa pożyczki. Wynika z tego, 

że umowa pożyczki, co do zasady, podlega opodatkowaniu 

podatkiem PCC. Ale zwróćmy uwagę 

również na inną czynność powodującą powstanie 

obowiązku podatkowego – umowę spółki. 

Zgodnie z powołaną regulacją opodatkowaniu 

PCC podlega zawarcie umowy spółki osobowej, 

tj. spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej 

oraz komandytowo-akcyjnej. W przypadku 

spółek kapitałowych (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

i spółka akcyjna) opodatkowaniu 

podlega zarówno zawarcie umowy, jak również 

– w przypadku jednoosobowych spółek kapitałowych 

– przyjęcie aktu założycielskiego. 

Ciekawe jest również to, że ustawa wprowadza 

własną defi nicję „zmiany umowy spółki”, która 

odbiega od rozumienia tego pojęcia wykształconego 

na gruncie Kodeksu spółek handlowych. 

Za zmianę taką, w przypadku spółek kapitałowych 

(a takimi są Vivako SA oraz Dyzma Collection Sp. 

z o.o.), ustawa uważa czynności, takie jak: wniesienie 

lub podwyższenie wniesionego do spółki 

wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie 

kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce 

przez wspólnika (akcjonariusza) oraz dopłaty. 

Ten zapis w istotny sposób modyfi kuje kwalifi kację 

zawartej przez spółki Vivako i Dyzma Collection 

umowy jako czynności cywilnoprawnej, podlegającej 

opodatkowaniu podatkiem PCC. Umowa 

pożyczki zawarta przez Vivako SA jako pożyczkodawcę, 

będącego wspólnikiem pożyczkobiorcy 

– Dyzma Collection Sp. z o.o. jest pożyczką udzieloną 

spółce przez wspólnika i co za tym idzie opodatkowaną 

tak, jak zmiana umowy spółki. 

Zakres terytorialny 

Istotne jest ustalenie zakresu terytorialnego obowiązywania 

omawianej ustawy. Zasady podlegania 

obowiązkowi podatkowemu w PCC w odniesieniu 

do czynności cywilnoprawnych z zagranicą reguluje 

art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC. Na podstawie tego 

artykułu należy przyjąć zasadę, że jeżeli rzecz lub 

prawo znajduje się lub jest wykonywane w kraju, 

to czynności (umowy) dotyczące tych rzeczy lub 

praw będą podlegały podatkowi od czynności 

cywilnoprawnych w każdym przypadku, gdy dana 

czynność podlega opodatkowaniu, np. sprzedaż 

samochodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 

będzie podlegała opodatkowaniu niezależnie 

od miejsca zamieszkania stron umowy. 

Jeżeli natomiast będąca przedmiotem umowy 

rzecz lub prawo znajduje się lub jest wykonywane 

za granicą, wówczas o powstaniu obowiązku 

podatkowego decydują: miejsce dokonania czynności 

cywilnoprawnej oraz miejsce zamieszkania 

(siedziba) nabywcy. W takim przypadku czynność 

prawna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem 

od czynności cywilnoprawnych, jeśli spełnione 

zostaną (łącznie) dwa warunki: nabywca ma 

miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium 

RP i czynność została dokonana na terenie RP. 

Na przykład sprzedaż samochodu znajdującego się 

za granicą będzie podlegała podatkowi od czynności 

cywilnoprawnych tylko wówczas, gdy nabywcą 

(kupującym) będzie podmiot mający miejsce 

zamieszkania lub siedzibę w Polsce i jednocześnie 

umowa sprzedaży zostanie zawarta w Polsce. 

Ustawa jednak przewiduje wyjątki od wskazanych 

wyżej reguł ogólnych. To, co nas interesuje, to jak 

już ustaliliśmy czynność prawna określana przez 

ustawę jako „zmiana umowy spółki”. Właśnie 

w tym przypadku, dla zakresu terytorialnego zastosowania 

Ustawy o PCC, decydujące znaczenie 

ma siedziba spółki (jeśli chodzi o spółki osobowe) 

lub rzeczywisty ośrodek zarządzania spółki kapitałowej, 

ewentualnie siedziba tej spółki, jeżeli 

jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje 

się na terytorium żadnego z państw członkowskich, 

a jeżeli ośrodek ten znajduje się na terytorium 

takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega 

podatkowi kapitałowemu w tym państwie. 

W takich przypadkach umowy spółki podlegają 

opodatkowaniu PCC niezależnie od tego, gdzie 

znajdują się rzeczy lub prawa majątkowe wnoszone 

tytułem wkładu, dopłat czy też pożyczki. 

Biorąc pod uwagę fakt, że wskazana w przykładzie 

umowa pożyczki zawarta została pomiędzy spółkami 

Vivako i Dyzma Collection mającymi swoje 

siedziby w Polsce, nie może budzić wątpliwości, 

że Ustawa o PCC znajdzie zastosowanie. 

Obowiązek podatkowy, podstawa opodatkowania, 

wysokość podatku, 

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania 

czynności cywilnoprawnej i ciąży na spółce (tej, 

w której dokonano zmiany umowy spółki), w tym 

wypadku Dyzma Collection Sp. z o.o., co wynika 

z art. 3 ust. 1 pkt. 1 oraz art. 4 pkt 9 Ustawy. Inaczej 

jest w przypadku umowy pożyczki, w której 

obowiązek podatkowy obciąża pożyczkobiorcę. 

Podstawę opodatkowania określa art. 6 ust. 1 

pkt 8 lit. d Ustawy, który stanowi, iż przy pożyczce 

udzielonej spółce przez wspólnika podstawą 

tą jest kwota lub wartość pożyczki, a stawka podatku 

powinna być określona według art. 7 ust. 

1 pkt 9 Ustawy jako stawka właściwa dla umowy 

spółki w wysokości 0,5 proc. (a nie jako stawka 

przewidziana dla umowy pożyczki – 2 proc.). Warto 

pamiętać, że od podstawy opodatkowania odlicza 

się kwoty pożyczek udzielonych spółce kapitałowej 

przez wspólnika (akcjonariusza) oraz kwoty dopłat 

w spółce kapitałowej, które były już opodatkowane 

podatkiem od czynności cywilnoprawnych, 

a następnie zostały przeznaczone na podwyższenie 

kapitału zakładowego. Gdyby więc w przyszłości 

Vivako SA i Dyzma Collection Sp. z o.o. postanowiły 

dokonać konwersji udzielonej pożyczki na kapitał 

zakładowy, to czynność ta nie wymagałaby ponownego 

opodatkowania podatkiem PCC.

Opisany przykład, potwierdza znaną prawdę, 

że w prawie podatkowym nic nie jest tak oczywiste, 

jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Niby 

to pożyczka, ale jednak zmiana umowy spółki. 

A skutki podatkowe obu czynności różnią się 

w znaczący sposób – ogólne reguły opodatkowania 

nie znajdują zastosowania, a co najważniejsze, 

inna jest stawka należnego podatku. Warto 

w związku z tym pamiętać, że stosowanie prawa 

podatkowego zawsze powinno być poprzedzone 

dogłębną analizą konkretnej sytuacji. 

Na marginesie zwróćmy uwagę na fakt, że istnieje 

inna regulacja opisywanej materii zawarta w 

dyrektywie Rady nr 69/335/EWG z 17 lipca 1969 

roku, dotyczącej podatków pośrednich od podwyższenia 

kapitału, zwanej Dyrektywą o podatku 

kapitałowym. Jak zapisano w preambule tego 

aktu prawnego, celem tej regulacji było ujednolicenie 

zasad opodatkowania kapitału spółek handlowych 

w państwach członkowskich, tak aby poszczególne 

regulacje nie powodowały zakłócenia 

swobody przepływu kapitału. 

W art. 4 Dyrektywy wskazano, że opodatkowaniu 

podatkiem od spółek kapitałowych podlegają 

m.in. utworzenie spółki kapitałowej, przekształcenie 

spółki czy też podwyższenie kapitału zakładowego 

spółki kapitałowej, a także inne wymienione 

tam działania. 

Dyrektywa zawiera określenia spółek kapitałowych 

zgodne z prawem belgijskim, niemieckim, 

francuskim, włoskim, luksemburskim i holenderskim. 

I tak, spółka kapitałowa w rozumieniu 

dyrektywy to spółka akcyjna, komandytowa od 

akcji, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, 

a także każda spółka, stowarzyszenie osób lub 

osoba prawna, prowadzące działalność w celu 

uzyskania zysku, których członkowie mają prawo 

sprzedaży swoich udziałów osobom trzecim bez 

uprzedniego zezwolenia oraz których członkowie 

odpowiadają za długi spółki, stowarzyszenia osób 

lub osoby prawnej, tylko do wysokości swoich 

udziałów. Ponadto spółką kapitałową jest każda 

spółka, stowarzyszenie osób lub osoba prawna, 

których kapitał lub udziały majątkowe w jednym 

z państw członkowskich mogą być przedmiotem 

obrotu giełdowego. Tak więc regulacja Dyrektywy 

dotyczy wielu polskich podmiotów. 

Natomiast w art. 7 (w brzmieniu nadanym Dyrektywą 

Rady 85/393/EWG z 10. 06. 1985 r. zmieniającą 

Dyrektywę Rady nr 69/335/EWG w sprawie 

podatków pośrednich od podwyższenia kapitału) 

dyrektywa Rady zawiera postanowienie bardzo 

istotne z naszego punktu widzenia. Zgodnie z tym 

artykułem „...państwa członkowskie zwolnią z podatku 

od spółek kapitałowych te transakcje, które 

w 1 lipca 1984 r. były zwolnione z tego podatku 

lub opodatkowane stawką 0,5 proc. lub niższą”. 

W tym kontekście istotny jest fakt, że 1 lipca 1984 

r. w Polsce nie obowiązywała żadna regulacja 

prawna przewidująca opodatkowanie zawarcia 

umowy spółki i jej zmiany. Obowiązująca w tym 

okresie ustawa o opłacie skarbowej regulowała 

opodatkowanie czynności prawnych, aktualnie 

objętych Ustawą o PCC, jednakże nie zawierała 


FINANSE 

postanowień dotyczących opodatkowania umów 

spółek, czy też ich zmian. 

Dyrektywa Rady jest aktem prawnym wiążącym 

państwo członkowskie, jest to podstawowy akt 

prawny służący harmonizacji prawa Unii Europejskiej. 

Państwo członkowskie UE ma obowiązek 

wprowadzić do swojego ustawodawstwa we 

wskazanym terminie postanowienia Dyrektywy. 

Ponieważ zakres regulacji Ustawy o PCC jest tożsamy 

z przedmiotem regulacji Dyrektywy Rady, to po 

1 maja 2004 r., czyli po przystąpieniu Polski do Unii 

Europejskiej, ustawa krajowa powinna być dostosowana 

do obowiązujących przepisów wspólnotowych. 

Należy również pamiętać, że wspólnotowy 

porządek prawny oparty jest, między innymi, na 

zasadzie pierwszeństwa prawa wspólnotowego w 

porządkach prawnych państw członkowskich. 

Co z tego wynika? Możliwe jest twierdzenie, że 

art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k - „Podatkowi podlegają 

następujące czynności cywilnoprawne: umowy 

spółki (akty założycielskie - 

oraz art. 1 ust. 1 pkt 2 („Podatkowi podlegają 

zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują 

one podwyższenie podstawy opodatkowania 

podatkiem od czynności cywilnoprawnych, 

z zastrzeżeniem ust. 3 pkt. 4”.) Ustawy o podatku 

od czynności cywilnoprawnych, jako niezgodne 

z Dyrektywą Rady o podatku kapitałowym, nie 

mogą stanowić podstawy opodatkowania umów 

oraz zmian umów spółek kapitałowych w rozumieniu 

Dyrektywy. 

Małgorzata Rumowska 

styczeń 2008 57



MAZOWSZE DLA PRZEDSIĘBIORCÓW 

Regionalny Program Operacyjny Województwa 

Mazowieckiego (RPO WM) jest jednym z 16 programów 

regionalnych, które będą realizowały 

Strategię Rozwoju Kraju na lata 2007–2015 (SRK) 

oraz Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia 

2007–2013, wspierające wzrost gospodarczy 

i zatrudnienie (Narodowa Strategia Spójności). 

Program będzie realizował cele Strategii Rozwoju 

Województwa Mazowieckiego (SRWM), których 

współfi nansowanie będzie możliwe z Europejskiego 

Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR). Przy 

tworzeniu projektu programu uwzględnione 

zostały równie zapisy odnowionej Strategii 

Lizbońskiej w zakresie rozwoju gospodarczego 

i wzrostu zatrudnienia. 

Poprzez RPO WM dofi nansowanie będzie 

można uzyskać w ramach ośmiu 

priorytetów: 

I. Tworzenie warunków do rozwoju potencjału 

innowacyjnego i przedsiębiorczości 

na Mazowszu 

II. Przyspieszenie e-rozwoju Mazowsza 

III. Regionalny system transportowy 

IV. Środowisko, zapobieganie zagrożeniom 

i energetyka 

V. Wzmacnianie roli miast w rozwoju regionu 

VI. Wykorzystanie walorów naturalnych i kulturowych 

do rozwoju turystyki i rekreacji 

VII. Tworzenie i poprawa warunków do rozwoju 

kapitału ludzkiego 

VIII. Pomoc techniczna 

Rozkład środków na poszczególne priorytety 

w województwie mazowieckim został pokazany 

w tabeli 1. 

Priorytety podzielono na działania, które dotyczą 

konkretnych rodzajów przedsięwzięć. Większość 

działań stworzona została w celu szeroko rozumianego 

rozwoju regionu, a więc z założenia kryją one 

fundusze skierowane do jednostek samorządu terytorialnego, 

organizacji pozarządowych i innych 

podmiotów, które działają na rzecz społeczeństwa 

(budowa infrastruktury, działania na rzecz ochrony 

środowiska i rozwoju turystyki, rozwój kapitału 

ludzkiego). Wśród tego rozbudowanego systemu 

są również działania skierowane bezpośrednio 

do przedsiębiorców. Najistotniejszy dla tej grupy 

podmiotów gospodarczych jest Priorytet I, z którego 

będzie można pozyskać dotacje na inwestycje. 

Celem głównym Priorytetu I jest poprawa 

konkurencyjności Mazowsza poprzez tworzenie 

korzystnych warunków dla rozwoju 

potencjału innowacyjnego i wsparcie rozwoju 

przedsiębiorczości. 

W zakresie zwiększenia innowacyjności przedsiębiorstw 

i wzmocnienia dyfuzji innowacji przewiduje 

się między innymi: wsparcie powstawania 

i rozwoju przedsiębiorstw innowacyjnych, wspieranie 

projektów celowych i wdrożeń wyników 

prac badawczo-rozwojowych (B+R). W celu roz- 


woju technologicznego i organizacyjnego przedsiębiorstw 

istotne będzie ułatwienie dostępu 

do usług certyfi kujących i standaryzacyjnych. Tworzenie 

i rozwój współpracy w zakresie innowacji 

między przedsiębiorcami i sektorem badawczorozwojowym 

oraz biegunami nauki i technolo- 

Mapa pomocy regionalnej w Polsce 

w latach 2007–2013 

40% 

50% 

40% 

40% 

40% 

50% 

50% 

Z powodu relatywnie niższego 

poziomu PKB w Polsce pułapy 

dopuszczalnej pomocy publicznej 

są wyższe niż w większości krajów UE 

50% 

40% 

50% 

40% do 2010 

30% od 2011 

50% 

Warszawa 

50% 

30% 

50% 

gii służyć mają transferowi nowych technologii 

i know-how w ramach klastrów (zorganizowane 

grupy przedsiębiorstw). Wspierane będą także 

inwestycje przedsiębiorstw w zakup nowych technologii 

i wdrażanie innowacji, wsparcie rozwoju 

instytucji otoczenia biznesu, działających na rzecz 

innowacyjnych przedsiębiorstw, usług doradczych 

dla fi rm innowacyjnych oraz rozwój systemów informacji 

o innowacjach i ich promocji. 

Realizowane będą również projekty wsparcia dla 

przedsiębiorstw we wprowadzaniu przyjaznych 

środowisku technologii oraz usprawnieniu zarządzania 

środowiskiem, w tym w zakresie pozwoleń 

zintegrowanych, oczyszczania ścieków przemy- 

Tabela 1. 

słowych, ochrony powietrza oraz gospodarki odpadami 

przemysłowymi i niebezpiecznymi. Dofi - 

nansowane będą przedsięwzięcia wprowadzające 

proekologiczne technologie (energooszczędność, 

materiałooszczędność, zmniejszenie wodochłonności 

produkcji, energia odnawialna, zmniejszenie 

ilości wytwarzanych odpadów). Inwestycje związane 

z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa, 

rozbudową istniejącego, zmianą produktu i procesu 

produkcyjnego, celem dostosowania technologii 

i produktów do wymagań środowiskowych 

oraz dyrektyw unijnych. 

Wsparcie biznesowe w ramach RPO będzie 

skupiało się na małych i średnich przedsiębiorstwach 

(MSP). Jedynie w absolutnie 

50% wyjątkowych przypadkach wsparcie dla 

dużych fi rm może być dopuszczone 

pod następującymi warunkami: 1) wielkość 

inwestycji poniżej 2 mln euro; 2) jasna 

i znaczna korzyść dla regionu. Będzie 

przestrzegany maksymalny, proponowany 

próg wynoszący 10 proc. bezpo- 

50% 

średniego fi nansowania na wsparcie 

dużych przedsiębiorstw. 

Z Priorytetu I bezpośrednio 

do przedsiębiorców skierowane 

będą następujące działania: 

Działanie 1.2. Budowa sieci współpracy nauka 

–gospodarka 

Przykłady: 

Projekty dotyczące zamówienia/realizacji projektów 

celowych w zakresie innowacji technologicznej, 

produktowej i wdrożenia wyników prac B+R, 

obejmujące: 

� prace badawcze; 

� prace przygotowawcze do wdrożenia wyników 

prac B+R, powstałych wyłącznie na rzecz 

projektów realizowanych w ramach działania; 

� wdrożenia wyników prac B+R, powstałych 

w wyniku projektów, prototypów realizowanych 

na rzecz działania; 

� zakup środków trwałych niezbędnych do prowadzenia 

prac B+R; 

� zakup usług doradczych (wyłącznie dla mikro-, 

MSP). 

Priorytety RPO WM 2007–2013 (mln euro) 

Środki UE 2007–2013 

1831,50 

Rozkład procentowy 

100,00 

1. Tworzenie warunków dla rozwoju potencjału innowacyjnego 

i przedsiębiorczości na Mazowszu 

430,40 23,50 

2. Przyspieszenie e-rozwoju Mazowsza 205,18 11,20 

3. Regionalny system transportowy 538,46 29,40 

4. Środowisko, zapobieganie zagrożeniom i energetyka 197,80 10,80 

5. Wzmocnienie roli miast w rozwoju regionu 89,74 4,90 

6. Wykorzystanie walorów naturalnych i kulturowych do 

rozwoju turystyki i rekreacji 

150,18 8,2 

7. Tworzenie i poprawa warunków do rozwoju kapitału 

ludzkiego 

164,84 9,00 

8. Pomoc techniczna 54,95 3,00

W ramach działania wspierane będą projekty celowe, 

które przedsiębiorca będzie mógł przeprowadzić 

sam, jeśli dysponuje bazą infrastrukturalną 

i innymi niezbędnymi zasobami lub może zlecić 

jednostce naukowej, sieci naukowej czy konsorcjum 

naukowo-przemysłowemu lub spółce powołanej 

z udziałem tych jednostek, nie działającej dla zysku. 

Współfi nansowanie w ramach działania mogą 

otrzymać projekty: 

� mające innowacyjny charakter; 

� wykazujące trwałość skutków projektu; 

� mające udokumentowane zapotrzebowanie 

rynku na dany produkt/technologię/usługę; 

� wykazujące konkurencyjność rezultatu projektu 

szczególnie na rynku regionalnym; 

� mające znaczenie dla rozwoju regionu; 

� wykazujące efektywność ekonomiczną projektu. 

Maksymalny udział środków UE w wydatkach 

kwalifi kowanych na poziomie projektu to 30 proc. 

dla badań przemysłowych, 55 proc. – dla prac rozwojowych 

Kwota wsparcia: projekty celowe o wartości wydatków 

kwalifi kowanych poniżej 400 tys. złotych. 

Działanie 1.5. Rozwój przedsiębiorczości 

Przykłady: 

Projekty polegające na dokonywaniu inwestycji 

początkowych (rozumie się przez to inwestycję 

w środki trwałe, wartości niematerialne i prawne), 

związanych z utworzeniem nowego zakładu, rozbudową 

istniejącego, rozpoczęciem wytwarzania 

nowego produktu w istniejącym zakładzie lub zasadniczą 

zmianą procesu produkcyjnego): 

� rozpoczęcie w przedsiębiorstwie działalności 

obejmującej dokonywanie zasadniczych zmian 

produkcji, produktu lub procesu technologicznego; 

� wyposażenie niezbędne do prowadzenia 

i rozwoju działalności gospodarczej lub modernizacji 

środków produkcji, prowadzące 

do zwiększenia zdolności inwestycyjnej i innowacyjności 

przedsiębiorstwa; 

� działania modernizacyjne w przedsiębiorstwie, 

czyli: 

� dostosowywanie technologii i produktów 

do wymagań dyrektyw unijnych, zwłaszcza 

norm zharmonizowanych i prawodawstwa 

w zakresie BHP, 

� dywersyfi kacja produkcji zakładu poprzez 

jego rozbudowę celem wprowadzenia nowych 

produktów/usług, 

� zasadnicza zmiana dotycząca procesu produkcyjnego 

istniejącego zakładu, 

� rozbudowa przedsiębiorstwa (produkcyjnego/usługowego). 

Małe projekty inwestycyjne; koszty kwalifi kowane 

do 5 tys. euro 

� modernizacja środków produkcji; 

� unowocześnienie wyposażenia niezbędnego 

do prowadzenia działalności gospodarczej; 

� zmiana wyrobu, usługi; 

� inwestycje w zmianę procesu produkcyjnego. 

Projekty inwestycyjne; koszty kwalifi kowane 

do 50 tys. euro: 

� rozbudowa lub nabycie przedsiębiorstwa; 

� rozszerzenie zakresu działalności fi rmy; 

� zmiana wyrobu, usługi poprzez wprowadzenie 

innowacji; 

� inwestycje – innowacje w procesie produkcji. 

Nowe inwestycje innowacyjne o wysokim potencjale 

innowacyjnym: do 8 mln zł kosztów kwalifi 

kowanych. 

Udział środków UE w wydatkach kwalifi kowanych 

na poziomie projektu – wynika z właściwego 

rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego. 

Maksymalna całkowita wartość projektu – 2 mln 

euro 

Działanie 1.6. Wspieranie powiązań kooperacyjnych 

o znaczeniu regionalnym 

W tym działaniu przewiduje się: 

� wspieranie działalności promotorów kooperacji; 

� wdrażanie wspólnych przedsięwzięć inwestycyjnych 

podejmowanych przez przedsiębiorstwa; 

� wdrażanie i komercjalizacja technologii oraz 

produktów innowacyjnych, 

� doradztwo z zakresu opracowania planów 

rozwoju i ekspansji; 

� tworzenie i rozwój klastrów; 

� doradztwo z zakresu opracowania planów 

rozwoju klastra. 

Maksymalny udział środków UE w wydatkach kwalifi 

kowanych na poziomie projektu: 70 procent. 

Działanie 1.8. Wsparcie dla przedsiębiorstw w zakresie 

wdrażania najlepszych dostępnych technik 

(BAT - Best AvailableTechniques) 

Przykłady: 

Wsparcie dla przedsiębiorstw w zakresie wdrażania 

najlepszych dostępnych technik (BAT): 

� zmiany technologii służące eliminowaniu 

szkodliwych oddziaływań i uciążliwości poprzez 

zapobieganie emisji do środowiska; 

� zmiany technologii służące zmniejszeniu zapotrzebowania 

na energię, wodę oraz surowce, 

ze szczególnym uwzględnieniem wtórnego 

wykorzystania ciepła odpadowego oraz eliminacji 

wytwarzania odpadów; 

� zmiany technologii ukierunkowane na ograniczenie 

wielkości emisji niektórych substancji 

i energii do poziomu określonego w przepisach 

krajowych i wspólnotowych oraz w dokumentach 

referencyjnych BAT; 

� inwestycje w urządzenia ograniczające emisję 

do środowiska, których zastosowanie jest niezbędne 

dla spełnienia zaostrzających się standardów 

emisyjnych lub granicznych wielkości 

emisji. 


kwalifi kowanych na poziomie projektu – wynika 

z właściwego rozporządzenia Ministra Rozwoju 

Regionalnego 

W zakresie Priorytetu II Przyspieszenie 

e-rozwoju Mazowsza do przedsiębiorców 

skierowane będą następujące działania: 

Działanie 2.3. Technologie informacyjne 

i komunikacyjne(ICT) dla małych i średnich przedsiebiorstw 



Przykłady: 

Przedsięwzięcia z zakresu wdrażania ICT w przedsiębiorstwach 

oraz zapewnienie szerokiego dostępu 

i wykorzystania technik ICT dla MSP: 

� zastosowanie i wykorzystanie technologii gospodarki 

elektronicznej; 

� zastosowanie i wykorzystanie technologii informatycznych 

w przedsiębiorstwach, w tym 

w procesach zarządzania przedsiębiorstwem, 

� budowa lub przebudowa infrastruktury telekomunikacyjnej; 

� zastosowanie i wykorzystanie technologii informatycznych 

oraz komunikacyjnych w procesach 

zarządzania przedsiębiorstwem. 


kwalifi kowanych na poziomie projektu: 40 procent. 

W przypadku niektórych działań wysokość 

dofi nansowania określona jest w dokumentach 

następująco: „Na poziomie wynikającym 

z właściwego rozporządzenia Ministra 

Rozwoju Regionalnego”. Obecnie obowiązuje 

tzw. mapa pomocy, zapisana w Rozporządzeniu 

Rady Ministrów z 13 października 2006 r., które 

weszło w życie z początkiem 2007 roku. Jest ono 

zgodne z przyjętymi na lata 2007–2013 wytycznymi 

Komisji Europejskiej (KE). Zasady postępowania 

w sprawach dotyczących pomocy publicznej 

w Polsce reguluje Ustawa o postępowaniu 

w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. 

U.94.123.600). 

Wysokość pomocy publicznej zależna jest od lokalizacji 

inwestycji (patrz mapka), wielkości inwestycji, 

kosztów kwalifi kowanych inwestycji, a także 

sektora gospodarki. W przypadku projektów 

inwestycyjnych nieprzekraczających 50 mln euro 

pułap pomocy dla małych przedsiębiorstw może 

być zwiększony o 20 proc., dla średnich o 10 procent. 

Zaznaczyć należy, że opisane priorytety i działania 

podlegają nadal ewaluacji, a ich ostateczny 

kształt może nieco odbiegać od przedstawionego 

powyżej. 

Aby zapewnić płynne i efektywne wydatkowanie 

środków unijnych na lata 2007–2013 

Sejmik Województwa Mazowieckiego powołał 

Mazowiecką Jednostkę Wdrażania 

Programów Unijnych (MJWPU). 

Adres: ul. Jagiellońska 74, 03-301 Warszawa 

tel.: (022) 32 31 998, (022) 32 31 999; 

fax: (022) 32 31 997. 

W Jednostce Wdrażania, w godzinach 8.30 –15.30 

działa Punkt Kontaktowy dla Benefi cjentów oraz 

infolinia 0 801 101 101 lub (022) 32 31 964; 

e-mail: punkt_kontaktowy@mazowia.eu. 

Jednostka ma również oddziały zamiejscowe 

w Ciechanowie, Ostrołęce, Płocku, Radomiu 

i Siedlcach. Więcej informacji znajduje się na stronie 

www.mazowia.eu. Zapisy są czytelne i przejrzyste. 

Polecam. 

Agnieszka Chmielińska-Wankiewicz 

styczeń 2008 59


PRAWO 

UPADEK Z WYSOKOŚCI 

Przed wieloma laty usłyszałem niewiarygodą 

wręcz opowieść. Młody człowiek, stając przed 

wojskową komisją lekarską, miał nadzieję że powołanie 

do wojska będzie przynajmniej odroczone. 

Tymczasem – jak mi opowiadał – został uznany 

za zdolnego do służby wojskowej bez jakichkolwiek 

ograniczeń. W pierwszej chwili byłem zaskoczony 

jego rozżaleniem i zapytałem, dlaczego 

to orzeczenie uważa za nieuzasadnione. Okazało 

się, że zaledwie przed kilkoma miesiącami, pracując 

na budowie, spadł z wysokości szóstego piętra 

między tory kolejki i doznał jedynie ogólnego 

potłuczenia, może jakichś nieznacznych obrażeń 

wewnętrznych. Patrzyłem na niego z niedowierzaniem. 

Pokazał mi dokumenty, które miał ze sobą, 

m.in. protokół powypadkowy. Rzeczywiście miał 

taki wypadek, przede mną zaś stał żywy, a do tego 

cały, bez jakiegokolwiek śladu uszczerbku na zdrowiu. 

A jednak się nie cieszył. 

Konsekwencje 

Gdyby skutkiem takiego wypadku była natychmiastowa 

śmierć, albo poważne obrażenia i zgon 

przed upływem sześciu miesięcy od zdarzenia, 

mielibyśmy do czynienia z konsekwencjami w wielu 

płaszczyznach. 

Po pierwsze, pracodawca musi niezwłocznie zawiadomić 

o każdym wypadku przy pracy właściwego 

inspektora pracy, a o śmiertelnym jeszcze 

prokuratora (art. 234 § 2 Kodeksu pracy). 

Załóżmy, że był to montaż balkonu. Pracownik był 

na nim i spadł nieszczęśliwie. Załóżmy, że niczym 

nie został uderzony, ani nie oderwał się element 

konstrukcji, na którym stał. Dlaczego więc spadł? 

Na to pytanie powinna dać odpowiedź komisja 

powołana do zbadania wypadku, a sporządzony 

z jej prac protokół powinien zawierać ocenę przyczyny 

zdarzenia. Mogło nią być niedopełnienie 

obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa w pracy, 

co obciążałoby pracodawcę. 

Karna czy cywilna 

Obowiązek taki wynika z przepisu art. 207 Kodeksu 

pracy. W tej hipotetycznej sytuacji pracownik 

musiałby być przeszkolony, jak posługiwać 

się sprzętem asekuracyjnym, a ponadto 

musiałaby go ubezpieczać druga osoba. Tak 

stanowi w punkcie 29 załącznika Rozporządzenie 

Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 

1996, w związku z przepisem art. 225 § 2 Kodeksu 

pracy („Prace wykonywane na wysokości 

powyżej 2 m w przypadkach, w których wymagane 

jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej 

przed upadkiem z wysokości”). Jeśli 

te warunki zostały przez pracodawcę spełnione 

i nie było wobec niego innych zarzutów o zaniedbanie 

obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa 

w pracy, nie powinna grozić mu odpowiedzialność 

karna ani cywilna. 

Karna, bo nie ma winy, cywilna – bo na przedsiębiorcy 

spoczywa obowiązek ubezpieczenia 


pracownika od następstw wypadku przy pracy. 

Kwestie z tym związane reguluje Ustawa z 30 października 

2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu 

wypadków przy pracy i chorób zawodowych 

(Dz. U. nr 199, poz. 1673). 

Wypadek przy pracy 

Wszystkie okoliczności zdarzenia, które można zakwalifi 

kować jako wypadek przy pracy, są podane 

w art. 3 przytoczonej wyżej Ustawy. Jest ich bardzo 

wiele. Bez względu na to, czy wypadek został 

zawiniony przez pracodawcę czy nie, pracownik 

ma zapewnione świadczenie z tytułu tego ubezpieczenia. 

A jeśli poniósł śmierć, jego uprawnienia 

dziedziczą spadkobiercy, jednak pod pewnymi 

warunkami. 

Tu wyłania się następna kwestia: rodzaje odszkodowania, 

do którego mają prawo spadkobiercy. 

Rodzaje świadczeń określa art. 6 przywołanej 

Ustawy, a m.in. w ust. 1. pkt 5: „jednorazowe odszkodowanie” 

– dla członków rodziny zmarłego 

ubezpieczonego lub rencisty; pkt 8: „renta rodzinna” 

– dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego 

lub rencisty; pkt 9: „dodatek do renty rodzinnej” 

– dla sieroty zupełnej. Dalej ustawa wymienia 

warunki uzyskania poszczególnych rodzajów odszkodowania, 

a nawet wysokość świadczeń. Dla 

przykładu posłużymy się tylko jednym rodzajem: 

„jednorazowego odszkodowania”. 

W tej kwestii art. 13 w ust. 1 stanowi, że: „Członkom 

rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek 

wypadku przy pracy (...) przysługuje jednorazowe 

odszkodowanie (...)” i w ust. 2 wymienia 

się, kto – w rozumieniu ustawy – jest członkiem 

rodziny i jakie musi spełniać warunki, by nabyć 

prawo do świadczenia. I tak członkiem rodziny 

jest małżonek, ale jeśli pozostawali w separacji, 

nie przysługuje mu prawo do uzyskania jednorazowego 

odszkodowania. Oprócz dzieci własnych 

i drugiego małżonka, także wnuki przysposobione 

i przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed 

osiągnięciem pełnoletności, wreszcie rodzeństwo 

i także dzieci będące w rodzinie zastępczej. 

Wreszcie „rodzice, osoby przysposabiające, macocha 

oraz ojczym, jeżeli w dniu śmierci ubezpieczonego 

lub rencisty prowadzili z nim wspólne 

gospodarstwo domowe lub jeżeli ubezpieczony 

lub rencista bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał 

się do ich utrzymania albo jeżeli ustalone zostało 

wyrokiem lub ugodą sądową prawo do alimentów 

z jego strony”. Krąg osób uprawnionych 

jest więc bardzo szeroki, ale wysokość świadczenia 

jest zróżnicowana. I temu jest poświęcony art. 

14 Ustawy. 

„Jeżeli do jednorazowego odszkodowania uprawniony 

jest tylko jeden członek rodziny zmarłego 

(...), przysługuje ono w wysokości: 18-krotnego 

przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionymi 

są małżonek lub dziecko”, ale dwukrotnie 

mniej, gdy jest to inny członek rodziny. Jeżeli 

do jednorazowego odszkodowania uprawnie- 

ni są równocześnie małżonek i jedno lub więcej 

dzieci - odszkodowanie przysługuje w wysokości 

18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, zwiększonej 

o 3,5-krotne przeciętne wynagrodzenie 

na każde dziecko. W sytuacji, gdy uprawnionych 

jest dwoje lub więcej dzieci odszkodowanie przysługuje 

w wysokości 18-krotnego przeciętnego 

wynagrodzenia, zwiększonej o 3,5-krotne przeciętne 

wynagrodzenie na drugie i każde następne 

dziecko. 

Na zimne dmuchać 

Nie będę dalej przytaczał pozostałych możliwości, 

bo jest ich jeszcze wiele, a chcę zwrócić uwagę 

na to, że w przypadku stwierdzenia niedopełnienia 

przez pracodawcę obowiązku zapewnienia 

bezpiecznych warunków pracy, każdy uprawniony 

może domagać się od niego odszkodowania 

w procesie cywilnym, niezależnie od otrzymanego 

świadczenia z tytułu ubezpieczenia. Podstawę 

do tego dają przepisy kodeksu cywilnego w Tytule 

VI. Czyny niedozwolone. 

Mianowicie art. 415 stanowi, że „Kto z winy 

swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany 

jest do jej naprawienia”. W związku z tym przepisem, 

w naszym przypadku, podstawę do roszczenia 

odszkodowawczego daje przepis art. 446. 

Oto jego treść: 

§ 1. Jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania 

rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, 

zobowiązany do naprawienia szkody powinien 

zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, 

kto je poniósł. 

§ 2. Osoba, względem której ciążył na zmarłym 

ustawowy obowiązek alimentacyjny, może żądać 

od zobowiązanego do naprawienia szkody renty 

obliczonej stosownie do potrzeb poszkodowanego 

oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych 

zmarłego przez czas prawdopodobnego 

trwania obowiązku alimentacyjnego. Takiej samej 

renty mogą żądać inne osoby bliskie, którym 

zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków 

utrzymania, jeżeli z okoliczności wynika, że wymagają 

tego zasady współżycia społecznego. 

§ 3. Sąd może ponadto przyznać najbliższym 

członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, 

jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne 

pogorszenie ich sytuacji życiowej. 

Warto zwrócić uwagę na dwa zapisy, w § 2 i 3, 

dające zobowiązanemu do naprawienia szkody, 

w naszym przykładzie pracodawcy, możliwość 

obrony wobec roszczeń nadmiernych. Sąd bowiem 

oceniając zasadność żądanej wysokości 

renty, w odniesieniu do wysokości świadczenia 

z tytułu ubezpieczenia, może się kierować także 

zasadami współżycia społecznego, a w przypadku 

odszkodowania dla najbliższych członków 

rodziny, jego wysokość powinna odpowiadać 

rzeczywistemu stopniowi pogorszenia się ich sytuacji 

życiowej. Nie mniej, gdyby to hipotetyczne 

zdarzenie miało miejsce, i to z winy pracodawcy, 

jego skutki fi nansowe mogłyby stanowić dla 

przedsiębiorstwa poważny problem. 

Wojciech Brodnicki

RAJD BARBÓRKI 

To już 45. raz odbył się Rajd Barbórki. Zawodnicy 

i sympatycy tych zawodów spotkali się 

w sobotę, 8 grudnia, w Warszawie. Wśród 

startujących załóg reprezentowany był Płock 

z Michałem Jackiewiczem i Katarzyną 

Kowalską, którzy wyruszyli na 300-konnym 

mitsubishi lancer evo VIII. Na masce samochodu 

płockiej ekipy pojawiło się między innymi 

logo BEM, który wspierał zawodników. Rajd 

podzielony był na dwa etapy: pierwszy składał 

się z sześciu krótkich odcinków specjalnych 

w różnych miejscach miasta, a drugi, fi nałowy, 

odbył się na ulicy Karowej. Płocka załoga niestety nie zakwalifi kowała się do tego etapu. Tutaj mistrzem 

okazał się Krzysztof Hołowczyc. W klasyfi kacji generalnej zaś wygrał Tomasz Kuchar. 

MŁODZI NA START 

Młodzi dekarze z całego świata spotkali się tym razem na Węgrzech 

w miejscowości Veszprem, by wziąć udział w zawodach 

dekarskich. Zawodnicy walczyli w dwóch kategoriach: dachy 

płaskie i dachy pochyłe. Do rywalizacji w kategorii dachów płaskich 

przystąpiło dziewięć drużyn, wśród nich zwycięzcami okazali 

się Austriacy, zaś w kategorii dachów pochyłych przystąpiło 

do zawodów czternaście drużyn, wśród których najlepsi byli 

gospodarze. Polska reprezentacja w kategorii dachów płaskich 

zajęła piąte miejsce, a w kategorii dachów pochyłych – czwarte. 

Młodzi dekarze mieli między innymi zamontować okno Fakro 

FTP-V 05 (78 x 98cm) z kołnierzem EFW (system płaskich dachów). 

Podczas mistrzostw odbył się także kongres Międzynarodowego 

Stowarzyszenia Dekarzy (IFD). Za rok mistrzostwa 

odbędą się w Czechach. 

MARTON DLA WYTRWAŁYCH 

Justyna Majewska-Patelka, która na co dzień 

odpowiada za kontakty ze sprzedawcami okien 

i drzwi w Winkhausie, od roku uprawia nordic 

walking – marsz połączony z techniką odpychania 

się od podłoża za pomocą specjalnych kijków. 

24 listopada odbył się maraton, w którym udział 

wzięła właśnie reprezentantka Winkhausa. Trasa, 

która przebiegała przez lasy w okolicach Strzyżewic 

i Przybyszewa, podzielona była na trzy odcinki 

po 14 kilometrów. Na starcie pojawiło się 11 zawodników. 

Maraton ukończyło tylko siedem osób, 

wśród nich była też Justyna Majewska-Patelka. 

Pokonanie 42-kilometrowej trasy zajęło zawodnikom 

ponad sześć godzin. 


SPORT I REKREACJA 

PUCHAR ZDOBYTY 

Choć już zima dawno się rozpoczęła, w Kętach odbył 

się 1 grudnia III Jesienny Turniej Piłki Siatkowej 

o Puchar Prezesa Grupy Kęty. Wystartowało osiem 

drużyn z poszczególnych zakładów działających 

w ramach Grupy. Wygrała drużyna reprezentująca 

segment wyrobów wyciskanych. Zawodnicy 

Aluprofu z Bielska Białej zajęli piąte miejsce, 

a z Opola siódme. 


Informacje sportowe redaguje Magdalena Rocka.


Z WIZYTĄ 

DOM Z POMYSŁEM 

Wywiad z Januszem Rafałem Nowickim, aktorem 

Masz wraz z rodziną 

dom pod Warszawą 

w stylu dworkowym. 

Co zdecydowało o takim 

właśnie wyborze? 

Gdy kupowaliśmy działkę 

to było swojsko-wiejskie 

obrzeże Puszczy Kampinoskiej. 

Wymyśliliśmy 

sobie, że najlepiej będzie, jeśli nadamy naszemu 

domowi charakter wiejski i nie będzie niczego 

udawał. Stąd taki, a nie inny jego kształt. 

Czym dla ciebie jest dom? 

Dom pełni funkcje ochronne; ma tworzyć azyl, 

ale przede wszystkim jest to miejsce, do którego 

chce się wracać. Istotne znaczenie dla mnie ma 

również to, aby przestrzeń, w której się znajduję 

(a dom jest taką przestrzenią) miała wymiar estetyczny, 

spełniający moje kryteria. To dom dla nas. 

Macie wszystkie okna drewniane, z mahoniu. 

Dlaczego drewno, a nie PCW? 

Po pierwsze mahoń mi się podoba jako gatunek 

drewna. Jak widać w wystroju naszego domu ten 

kolor dominuje. Lubię w ogóle wszystkie kolory 

pochodne od wiśni i bordo. Mahoń mi się również 

podoba dzięki swojej fakturze. 

Kiedy coś wybierasz, co decyduje o zakupie: 

marka, jakość, cena, opinia znajomego, 

a może etykieta? 

Przywiązuję wagę do jakości, ale myślę, że wszystkie 

te elementy są ważne. Nie jestem snobem, 

więc marka nie jest tu najważniejsza, ale jeśli coś 

jest złej jakości, to mnie od razu przestaje interesować. 

Nauczony doświadczeniem przy budowie 

tego domu, gdzie, niestety, jakość nie była głównym 

atutem wykonawców, wszystko musiałem 

nadrabiać dodatkowymi remontami i opłatami. 

Uważam, że jesteśmy zbyt biedni, by wybierać 

materiały złej jakości i złych wykonawców. 

W jadalni znajduje się nietypowe okno, 

bo wykuszowe. Czy mieliście jakieś kłopoty 

z tym oknem np. podczas budowy, 

zamawiania, może montażu? 

W projekcie wyglądało inaczej, w trakcie budowy 

zdecydowaliśmy się je powiększyć, aby miało lepszą 

perspektywę na ogród. A kłopoty pojawiły się 

już na etapie murowania, ponieważ wykonawca 

miał problemy z wymierzeniem załamań. Potem zastanawiano 

się, jak mają być połączone. Tego typu 

okien się nie otwiera, więc wymyśliłem, że trzeba 

wyciąć słupki łączące, które zachowają odpowiedni 

kąt. To się sprawdziło. Jednak dopiero po półrocznych 

rozmowach z fi rmą dołożono listwy uszczelniająco-maskujące. 

Problem był nie w samych oknach, 

tylko w szczelności połączeń. 


Ty w ogóle wymyślasz różne rozwiązania 

– na przykład to w łazience, gdzie połączyłeś 

drewno i armaturę. Jest tam też okno 

– jak się sprawdza, czy jest potrzebne w tym 

pomieszczeniu? 

Bardzo, ja w ogóle nie wyobrażałem sobie łazienki 

bez okna. Światło naturalne jest niezbędne przy 

goleniu, a paniom podczas robienia makijażu. 

Myślałem też o umieszczeniu w łazience drzwi 

wyjściowych do ogrodu, ale ze względów bezpieczeństwa 

zrezygnowałem z tego pomysłu. 

Inspirują mnie fachowe pisma dotyczące wnętrz 

i nietypowej architektury. Zbieram je od wielu lat. 

Mam też dużo książek i albumów, z których czerpię 

pomysły. 

Jakie twoim zdaniem powinny być idealne 

okna. Co jest ważne: szczelność, wygląd, 

konstrukcja, łatwość obsługi, montażu? 

Montaż mnie nie interesuje, powierzam go fachowcom. 

Natomiast łatwość otwierania i zamykania 

to już jest standard międzynarodowy. Problemów 

nastręcza trwałość: dobrze żeby okna były długo- 

wieczne. Oczywiście, istotny jest wygląd i bardzo 

ważny współczynnik izolacyjności termicznej, 

ponieważ teraz dbamy, żeby dom nie oddawał 

za dużo ciepła. 

Na poddaszu są okna dachowe, gdybyś teraz 

miał je kupować, jakie byś wybrał? 

Wybrałbym te najnowocześniejsze, o najlepszych 

parametrach, z najnowszymi okuciami, roletami, 

zabezpieczeniami, bo przy mnożących się zagrożeniach 

systemy zabezpieczające są istotne. Kiedy 

kupowałem okna, nie było takiego wyboru jak 

teraz, ale jak się okazało, wybrałem właściwie, 

bo są ciągle w dobrym stanie. 

Zmieńmy temat: jesteś ostatnio znany z ról 

dyplomatów bądź adwokatów, np. w serialu 

„Kryminalni” czy w fi lmie „Świadek koronny”. 

W warszawskim Teatrze Współczesnym, 

gdzie pracujesz od wielu lat, wcielasz 

się też w komediowe postacie. Jakie role 

są ci bliższe? 

Gdy mężczyzna osiąga pewien wiek, wszystkim się 

wydaje, że jego twarz nabiera godności. Reżyserzy 

dali się temu stereotypowi uwieść i tak mnie obsadzają. 

Ja mimo wszystko chciałbym grać różne 

postaci. Chcę być też postrzegany jako człowiek 

z poczuciem humoru i żeby to się przenosiło 

na scenę. Aktor lubi być kochany, a wiadomo, 

że człowiek, który jest dowcipny, miły i sympatyczny 

zostanie łatwiej pokochany przez widzów niż 

brutal czy łajdak. 

W Związku Zawodowym Aktorów Polskich 

organizujecie wraz ze sponsorami coroczne 

regaty aktorów, na które zapraszacie swoje 

koleżanki i kolegów. Po co są te regaty? 

Poprzez organizację regat chcemy pozyskać 

środki fi nansowe na Fundusz Pomocy Wzajemnej 

Związku. To jest impreza charytatywna, dzięki 

której możemy pomóc naszym kolegom aktorom 

będącym w potrzebie. Poza tym sprawia nam 

ogromną radość spotkanie po latach koleżanek 

i kolegów, możliwość wymienienia się emocjami. 

Nie mówiąc już o sportowej rywalizacji. Jest ona 

na poziomie emocjonalnym co najmniej igrzysk 

olimpijskich. Są to przecież normalne zawody 

sportowe z sędziami i całą procedurą sportową. 

Sponsorzy są nam niezbędni, bo koszty są duże. 

W zamian dajemy reklamę w prasie, radiu i telewizji. 

Każda forma sponsoringu jest mile widziana 

i serdecznie potem obdarzamy darczyńców 

wdzięcznością i podziękowaniami. 

Nad czym teraz pracujesz? 

W moim macierzystym teatrze trwają próby 

do „Procesu” Kafki, premiera będzie w styczniu. 

Mamy nadzieję, że będzie to przedstawienie znaczące, 

które będzie dotyczyło istoty ludzkiego 

bytowania. Jeżeli się uda, w co głęboko wierzę, 

będzie to istotne wydarzenie dla naszego teatru, 

a przez to i dla naszych widzów. 

Zdjęcia: Dorota Długaszek 

Czyli do zobaczenia w teatrze. 

Dziękuję za rozmowę 

Dorota Długaszek

PUSTKA UJĘTA W RAMY 

Rozmowa z architektem Tomaszem Koniorem 

Swoim projektem zagospodarowania 

centrum 

Katowic wywołał pan 

istną burzę. Dlaczego 

wybrał pan właśnie 

to miasto? 

Bo to jest moje miasto. 

Wprawdzie pochodzę 

z Żywca, a studiowałem 

w Krakowie, ale jestem 

tutaj już od 11 lat. I jako mieszkaniec tego miasta 

odczuwałem brak miejsca, które działałoby w sposób 

magnetyczny, koncentrowało mieszkańców. 

Po studiach przez jakiś czas jeszcze pracowałem 

w Krakowie, który jest, oczywiście, miejscem absolutnie 

fascynującym. Katowice jednak mają o wiele 

krótszą historię i jestem pewien, że dopiero 

kształtują swoją tożsamość. Dopiero na przełomie 

XIX i XX wieku z wsi stały się tętniącym życiem 

miastem. Później, w okresie 20-lecia międzywojennego, 

w wielu innych miejscach, dużo bardziej 

znanych i o bogatszej historii, nie działo się 

w architekturze tyle ciekawych rzeczy, co właśnie 

w Katowicach. Chodzi mi przede wszystkim o modernizm 

i funkcjonalizm. 

Jednak w każdym przypadku życie miasta powinno 

koncentrować się wokół centrum. Zaś obecnie 

centrum miasta to po prostu pustka. 

Ten projekt jest swego rodzaju manifestem... 

Wyraziłem w projekcie swoją frustrację związaną 

z tym, że w Katowicach w okresie powojennym 

zatraciło się poczucie centrum miasta. Dziś brakuje 

przestrzeni o silnym, śródmiejskim oddziaływaniu, 

bogatej w atrakcyjne funkcje i ciekawe 

treści. Centrum musi działać jak magnes. Musi 

być tętniącym życiem miejskim sercem. Wierzę, 

że witalność i bogactwo zostaną przywrócone 

centrum Katowic! 

Okolice Spodka i socmodernistyczne założenie 

z aleją o pierwotnej nazwie Armii Czerwonej 

to stosunkowo nowa część miasta. Charakterystyczna 

w swej skali i wymowie dla minionej epoki. 

Dziś życie weryfi kuje te rozwiązania. Miasto musi 

być dla ludzi, a nie dla pocztówek. Najważniejsza 

jest jego funkcjonalność i to, co oferuje ono człowiekowi. 

W centrum wszystko jest ważne: kompozycja, 

przestrzenie publiczne, wygodny transport, 

miejsca do rekreacji. Ważna jest różnorodność 

i harmonia. Ogromne znaczenie ma jakość przestrzeni 

i architektury. I wreszcie to fenomenalne 

nawarstwianie się epok i cywilizacji, tak silnie odczuwane 

w historycznych miastach. W tej sytuacji 

mamy to szczęście, że historia Katowic tworzy się 

na naszych oczach. 

Nasza koncepcja spotkała się jednak z ostrą krytyką. 

Szczególnie starszych kolegów – tych, którzy 

budowali to miasto... 

Czy pańska propozycja nie narzuca zbyt 

konkretnych rozwiązań? 

Ona w istotny sposób zmienia skalę tej przestrzeni. 

To człowiek ze swoimi potrzebami ma być 

w niej podmiotem! Do projektu na potrzeby 

konkursu dołączyliśmy grafi ki, które miały 

wskazywać, jak ta przestrzeń może wyglądać. 

Nie chodziło jednak w żadnym razie o szczegóły. 

Charakter budynków wskażą poszczególni inwestorzy 

i architekci. Ja tylko tworzę ramy. Jakby 

taki blejtram, który będzie dopiero wypełniany 

treścią. Wskazaliśmy gabaryty obiektów, funkcje, 

skalę zabudowy i jej linię, przestrzenie publiczne. 

Szczegóły, czyli to, jak te budynki będą ostatecznie 

wyglądały, z jakiej materii będą stworzone, 

to są kolejne kroki. 

Nie korciło pana, by stać się twórcą miasta? 

Chyba nie znalazł się jeszcze nikt, kto mógłby 

wymyślić miasto do końca. Może Oskar Nimeyer 

razem z Lucio Costą, gdy tworzyli Brasilię. W Polsce 

tak planowano Nowe Tychy. Historia potwierdza 

jednak słowa Arystotelesa, że miasto tworzą 

ludzie różnego rodzaju. Ludzie tego samego rodzaju 

nie stworzą miasta. Podstawą jest dobra urbanistyka, 

lecz nieporozumieniem jest tworzenie 

miasta poprzez defi niowanie go w szczegółach do 

końca. Mówimy, jak to miasto powinno być zaplanowane, 

żeby było dobre dla ludzi i miało ludzką 

skalę. Trzeba zadbać o przestrzenie publiczne, infrastrukturę, 

transport publiczny, skalę zabudowy, 

funkcjonalną różnorodność. Tego wszystkiego nie 

zrobi sam architekt. 

Projekt nowej alei Korfantego w Katowicach. 


ZAPROSILIŚMY DO FORUM 

Zajmuje się pan też „zwyczajnym” projektowaniem... 

Lubię tworzyć budynki dla konkretnego użytkownika, 

którego mogę poznać, dla którego mogę być 

partnerem i znajdować rozwiązania dla jego potrzeb. 

Natomiast tak się złożyło, że moja edukacja 

i częste zwracanie się w kierunku obiektów historycznych 

sprawiły, iż jestem kojarzony jako architekt, 

który lubi projektować w zabytkowej tkance 

współczesne obiekty. Jest to dla mnie niezwykle nobilitujące, 

gdy słyszę takie opinie, ale też czuję ciężar 

odpowiedzialności, ponieważ budowanie wśród 

obiektów, które mają swoją historię i ogromną wartość, 

wymaga wyczucia oraz dużej wrażliwości. 

Który projekt pamięta pan najlepiej? 

Każdy obiekt traktuję jako doświadczenie, pewien 

etap na zawodowej drodze. Oczywiście, 

pierwszy budynek był najbardziej radosnym 

przeżyciem. To był dom dla mojego brata. Ważna 

była szkoła na warszawskiej Białołęce, za którą 

dostaliśmy najwięcej nagród. Ostatnia realizacja 

to Centrum Nauki i Edukacji „Symfonia” przy Akademii 

Muzycznej w Katowicach, z unikalną salą 

koncertową. W tym momencie jest mi najbliższa. 

Żyję jeszcze tym projektem, stworzył on przestrzeń 

dla innej sztuki. Mam na świeżo w pamięci 

złożoność problemów, które rozwiązywaliśmy 

w miarę postępu prac budowlanych. Niedawno 

odbył się koncert inauguracyjny. Monumentalna 

II Symfonia Gustava Mahlera. Niesamowite przeżycie! 

Projektowanie kończy się dla mnie dopiero 

w momencie wzniesienia budynku. Tak było i tym 

razem. Do ostatniej chwili dogrywaliśmy szczegóły. 

Za każdym razem czuję się odpowiedzialny 

za ostateczny efekt. 

Dziękuję za rozmowę 

Hanna Czerska 

styczeń 2008 63


Z NOTATNIKA 

MELKA 

ul. Boczna 3 

44-240 Żory 

� +48 (0) 32 435 94 33 

� +48 (0) 32 734 06 85 

melka@melka.com.pl 

www.melka.com.pl 


MASZYNY 

PRODUCENT MASZYN I URZĄDZEŃ DO OBRÓBKI, TRANSPORTU, 

MAGAZYNOWANIA SZKŁA I OKIEN 

MEGABUD 

ul. Paderewskiego 2 

84-230 Rumia 

�/� (058) 671 38 18 

biuro@megabud.pl 

www.megabud.pl 

INNE 

FIRMA HANDLOWO-USŁUGOWA 

AUTORYZOWANY PRZEDSTAWICIEL TECHNIKI OKIENNEJ AVANTE 

POSZUKIWALI PRACOWNIKÓW 

ROLLFIX 

ul. Bakalarska 19 

02-212 Warszawa 

�(022) 575 09 00 

�(022) 

575 09 02 

rollfix@rollfix.pl 

www.rollfix.pl 

INTER DEVENTER 

TAŚMY I FOLIE SAMOPRZYLEPNE 

ul. Gen. Grota Roweckiego 187 

41-200 Sosnowiec 

�(032) 291 90 00 

� (032) 674 13 20 

deventer@wp.pl 

ADPOL z Chełmży – dyrektora kontraktów, kierowników i specjalistów 

ALU-NOVA z Warszawy – kierownika budowy (fasady) 

BILDAU & BUSSMANN z Płocka – stolarzy do produkcji 

BUDVAR Centrum ze Zduńskiej Woli – montażystów okien 

DAKO z Nowego Sącza – kierownika lakierni proszkowej 

DOOR-POL z Wrocławia – magazyniera 

ELUMATEC z Piaseczna – przedstawiciela handlowego 

GERDA w Katowicach – monterów drzwi 

GROEMIX z Nowego Dworu Maz. – przedstawicieli handlowych 

GTP Gruppe z Ustki – przedstawiciela handlowego 

HEROAL Polska z Poznania – przedstawiciela handlowego, sekretarki 

HÖRMANN w Legnicy – elektronika, brygadzisty 

INDECO z Warszawy – specjalisty ds. informatyki 

INNE 

USZCZELNIENIA 

PRODUCENT USZCZELEK DO OKIEN 

DRZWI I OŚCIEŻNIC STALOWYCH 

Wybrane dane z opublikowanych sprawozdań fi nansowych za rok 2006 (w tysiącach złotych) 

lp nazwa fi rmy aktywa 

obrotowe 

środki 

trwałe 

kapitał 

własny 

zobozobowiązaniawiązaniadługotermikrótkoternoweminowe przychody 

netto ze 

sprzedaży 

GEBHARDT-STAHL PL 

Modła Królewska 28H 

62-571 Stare Miasto 

�(063) 241 46 94 

� (063) 241 46 95 

info@gspl.eu 

www.gspl.eu 

PROFILE 

PROFILE WZMACNIAJĄCE ZE STALI OCYNKOWANEJ DO 

SYSTEMÓW PCV, PROFILE FREZOWANE I NA ŻYCZENIE KLIENTA 

JARBETAL z Pruszkowa – konstruktora ślusarki aluminiowej 

KEY Polska w Poznaniu – przedstawiciela handlowego 

KIMAR-PRO ART z Warszawy – handlowca 

MEETH we Wrocławiu – przedstawiciela handlowego 

OKNOVID w Bydgoszczy – pracownika salonu fi rmowego 

OPAL z Wrocławia – pracowników warsztatowych 

PILKINGTON Polska w Sandomierzu – konstruktorów – projektantów 

PLASTICO z Kołobrzegu – pracownika działu eksportu 

PRESS-GLAS z Częstochowy – pracownika działu księgowości 

PRÓSZYŃSKI I RADZIO z Warszawy – monterów okien 

ROTO Frank z Warszawy – przedstawiciela hand. w zachodniopomorskim 

SOMMER Polska z Warszawy – specjalisty ds. fi nansów i administracji 

SYSTEMY BRAMOWE z Grudziądza – monterów bram i drzwi 

koszty zysk/strata 

działaln. 

operacyjnej 

netto 

wydatki 

inwestycyjne 

wynagrodzenia 

nr MPB/poz. 

1 BORYSZEW SA 442 787,00 273 534,00 296 237,00 400 017,00 377 339,00 1 380 435,00 22 515,00 -64 003,00 36 928,00 bd 1893/10900 

2 STOMIL SANOK SA 109 592,00 151 020,00 182 457,00 0,00 76 736,00 383 322,00 298 190,00 33 195,00 37 552,00 bd 1951/11237 

3 ŚRUBEX SA 71 868,00 46 901,00 74 521,00 3 571,00 39 829,00 138 751,00 117 474,00 46,00 12 470,00 bd 1903/10958 

4 SOUDAL Sp. z o. o. 31 239,53 11 073,09 20 020,78 29,90 22 025,07 115 043,29 91 201,99 2 990,31 1 109,18 bd 1980/11400 

5 HARDEX S.A. 23 433,15 45 314,73 50 509,72 0,00 11 622,89 99 659,06 93 691,59 6 483,25 3 563,54 10 797,38 1991/11470 

6 SKLEJKA-EKO SA 19 745,33 7 944,36 10 134,33 2 049,43 15 930,66 69 038,80 67 053,72 838,06 1 008,06 12 093,31 1953/11253 

7 Grupa YAWAL SA 31 035,00 25 201,00 45 112,00 8 355,00 16 260,00 66 095,00 46 278,00 10 241,00 16 547,00 bd 1876/10800 

8 DYRUP Sp. z o. o. 34 455,33 14 257,40 18 300,36 16 941,57 14 374,60 58 979,38 54 960,75 2 688,47 1 233,87 4 178,32 1911/11004 

9 KOSZ Sp. z o. o. 15 718,73 16 045,33 16 330,48 1 052,40 15 144,47 57 288,96 45 840,30 2 689,80 7 713,47 bd 1948/11225 

10 TORUŃSKIE PRZEDSIĘ- 

BIORSTWO PRZEMYSŁU 

DRZEWNEGO SA 

8 597,25 7 948,70 10 574,65 44,67 4 162,58 51 537,78 44 689,59 1 476,12 825,92 bd 1889/10877 

11 TEKNOS Sp. z o. o. 14 006,31 778,48 2 417,53 0,00 12 806,72 32 967,27 30 157,56 1 907,78 404,89 2 578,21 1877/10805 

12 SIGMAKALON DECO POLSKA 125 562,91 113 682,77 

Sp. z o. o. 

326 379,54 50,92 37 731,21 32 877,51 46 551,77 -11 093,56 703,69 7 562,58 1918/11051 

13 Grupa JAROMA S.A. 9 461,62 5 763,14 7 993,92 150,00 7 428,60 25 725,23 18 904,49 435,25 1 011,84 bd 1912/11012 

14 MEGA ALUMINIUM Sp. z 

o. o. 

18 271,75 376,11 16 430,75 0,00 2 244,24 24 871,03 14 833,00 8 375,91 188,50 1 236,20 1187/6860 

15 JAROMA SA 9 254,76 5 612,41 8 035,64 150,00 7 079,40 24 303,36 19 337,14 503,23 900,70 bd 1912/11011 

16 LB PROFILE - POLAND Sp. 

z o. o. 

9 481,83 2 730,02 11 660,92 0,00 652,48 24 291,44 23 399,69 663,62 1 487,92 1 396,41 1952/11246 

17 RADOMSKA FABRYKA FARB I 

LAKIERÓW SA 

7 549,71 7 004,41 11 225,84 0,00 2 503,93 23 704,70 23 154,49 335,15 832,76 4 939,13 1910/11003 

18 OKNOPLUS Sp. z o. o. 2 807,65 5 099,24 4 912,04 28,03 3 120,77 21 434,04 21 054,77 280,74 76,36 2 845,09 1946/11209 

19 SANGLASS SA 5 975,00 19 921,20 11 702,00 0,00 18 159,90 20 492,90 19 636,70 317,30 4 102,40 2 806,00 1951/11241 

20 YAWAL SA 3 084,00 26,00 56 460,00 0,00 36,00 25,00 2,00 11 629,00 10 633,00 bd 1876/10799 

bd – brak danych oprac. Izabela Kolimaga 

CIB 

ul. Koniczynowa 2A 

03-612 Warszawa 

�(022) 678 41 32 

� (022) 678 50 73 

cib@okna-forum.pl 

www.budonet.pl 

INNE 

OPRACOWANIA ANALIZ RYNKOWYCH STOLARKI BUDOWLANEJ 

ORAZ RAPORTÓW Z RYNKÓW ZAGRANICZNYCH

Pawilon 4, Stoisko 14 - Forum Branżowe

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?