Pawilon 4, Stoisko 14 - Forum Branżowe

FORUM BRANŻOWE
RYNKI ZAGRANICZNE
STOLARKA ZA OCEANEM
W Kanadzie i USA okna w ponad 80 procentach
produkowane są z drewna. Ciekawe, że ich ramy
nie są pokrywane powłokami ochronnymi, a tylko
impregnowane minimalną zawartością bezbarwnych
żywic ochronnych. Dopiero po wbudowaniu,
fi rmy montażowe zgodnie z życzeniem
klientów pokrywają ramy kolorowymi
środkami, również impregnatami
(tzw. steyn). Nie tylko nie zakrywają
one wyraźnie widocznego usłojenia
stosowanego powszechnie drewna
sosnowego, ale je uwypuklają,
co jest efektem różnego czasu wnikania
tych środków w drewno.
Elementy ramy skrzydeł okiennych
są produkowane z drewna
litego (nie są warstwowo klejone)
i są znacznie cieńsze niż te
wykonywane w Polsce i Europie.
Ich grubość nie przekracza 56 mm,
w Polsce – 68 mm, a ościeżnice są
z elementów sklejanych w rodzaj
odpowiednio profi lowanej skrzynki,
która „obejmuje” całą grubość ściśle
znormalizowanych ścian. Owo znormalizowanie
jest bardzo ważne, ponieważ
dotyczy wszystkich budynków
stawianych w USA i Kanadzie. Jedyną
różnicą jest sposób obudowania
budynków cegłami lub okładzinami
– sidingiem aluminiowym bądź PCW
– które nie stanowią ich integralnej
konstrukcji, a jedynie są swego rodzaju
osłonami.
Wydawać by się mogło, że ze względu
na występujące w Kanadzie i niektórych
stanach USA ostre zimy, producenci
powinni wyposażać okna w szyby
o dobrej izolacyjności termicznej,
ale tak nie jest. Najczęściej są szklone
pojedynczymi szybami o niskiej izolacyjności.
Jest to kompromis, który uwzględnia
wzrost kosztu produkcji okien w stosunku do obowiązujących
w tych krajach cen energii przeznaczonej
na ogrzewanie domów. Są one niewielkie,
a w stosunku do przeciętnych zarobków – minimalne.
Dlatego też wyposażanie okien w najprostsze nawet
szyby zespolone jest w tych krajach dopiero
pewną ciekawostką, wynikającą bardziej z ogólnej
tendencji do oszczędzania energii, której nadmierne
zużycie wpływa na globalne ocieplenie klimatu,
niż z kosztów jej zużycia.
Znaczna część okien, przeznaczonych głównie
na wymianę to okna przesuwane, w których górna
część jest podnoszona – otwieranie okna ułatwia
przeciwwaga. Do zablokowania zamknięcia części
podnoszonej służy prosta dźwignia mimośrodowa,
która wchodzi w specjalny zaczep blokujący.
Okna te zostały zmodernizowane i są wyposażane
22 styczeń 2008
w specjalne uszczelki szczotkowe, podwyższające
ich szczelność, która przy tradycyjnej konstrukcji
była bardzo niska. Można ją obecnie porównać
ze szczelnością polskich jednoramowych okien
z funkcją mikrowentylacji, która zapewnia wymianę
powietrza rzędu 10 m 3 na 1h.
W Kanadzie drewniane ramy okien są dość wąskie.
Okna przesuwane jednak coraz częściej
są zastępowane oknami o klasycznej funkcji
uchylania. Wyposażane są w zawiasy nożycowe,
ukryte w przymyku ościeżnicy i skrzydła, których
rozwarcie następuje przez przekręcenie zamocowanej
w ościeżnicy korbki sprzężonej z mechanizmem
ślimakowym. Pozwala to na blokowanie
rozwarcia skrzydła w żądanym położeniu.
Okna te są otwierane na zewnątrz, co ogranicza
ich zastosowanie tylko do domów jednorodzinnych,
ze względu na konieczność mycia szyb
od zewnątrz. Rozwiązaniem jest z jeden z wariantów
okucia – przy otwieraniu skrzydła na zewnątrz
do środka ościeżnicy jest przesuwany tzw.
ramiak zawiasowy, który tworzy między ościeżnicą
a skrzydłem lukę, umożliwiającą umycie szyby
od zewnątrz. Okucie takie jest stosowane w oknach
montowanych na wyższych kondygnacjach,
ale ograniczeniem konstrukcyjnym jest tu niewiel-
ka szerokość skrzydeł, nieprzekraczająca długości
ludzkiej ręki (40–50 cm).
Jeśli chodzi ogólnie o wymiary, to jak na polskie
oczekiwania, okna amerykańskie i kanadyjskie
mają niewielkie rozmiary – szerokość i wysokość
nie przekraczają 1,5 m. Duże zakłady produkują
głównie okna na zamówienie, jednak także ograniczone
wymiarowo, oraz typowe o ogólnie przyjętych
wymiarach modułowych, które też są dosyć
małe. Moduł ma około 5 cm szerokości
i wysokości, podczas gdy w typowych
polskich oknach wynosi 30 cm. Tak
mały moduł pozwala projektantom
dobrać typowe okna do różnych rodzajów
budynków, co pozwala na obniżenie
kosztów budowy – podobnie
jak w Polsce okna typowe są wyraźnie
tańsze od nietypowych.
Interesujący jest w tych krajach
również rynek drzwi, a w zasadzie
skrzydeł drzwiowych. W całej
Kanadzie skrzydła wytwarzają tylko
dwie fabryki, które zaspokajają
w całości potrzeby rynku. Dzienna
produkcja każdej z nich sięga kilkunastu
tysięcy (ok. 18 tys.) sztuk. Przy
takich ilościach nie ma mowy o urozmaiconym
asortymencie (np. skrzydła
pełne, szklone, różnej szerokości). Są
to głównie skrzydła tzw. płytowo-płycinowe,
bezprzylgowe, o jednakowej
szerokości, produkowane w czterech
typowych szerokościach, białe, malowane
tylko podkładowo, z podkładowym
zabezpieczeniem boków,
o jednym wzorze płyty. Produkuje się
też skrzydła z płaskiej płyty, rzadziej
lakierowanej sklejki – najczęściej mahoniowej
– z bardzo prostym, wręcz
symbolicznym wypełnieniem papierowym
o konstrukcji tektury falistej,
klejonej w „plastry miodu”, ale o bardzo
dużych oczkach 100–150 mm.
Dla porównania, używane w Polsce
wypełnienia mają oczka 20–30 mm. Skrzydła te
nie mają żadnych wzmacniających wkładek pod
okucia, nie są również wykonywane gniazda pod
ich montaż.
Okucia są montowane na budowach.
Jest to łatwe, ponieważ mają one bardzo prostą
konstrukcję i są identyczne pod względem wymiarów.
Konieczne jest tylko nawiercenie w skrzydłach
kilku otworów, których położenie i średnicę określa
wykonawcy prosty, papierowy szablon. Zamki
są zawsze tzw. gałkowe, z jednej strony zamykane
i otwierane kluczem, a z drugiej obrotową dźwigienką
montowaną w gałce od wewnętrznej strony
skrzydła. Drugim elementem okuć są zawiasy,
ich montaż jest nawierzchniowy i polega na przykręceniu
jednego skrzydełka do drzwi, a drugiego
do ościeżnicy, bez wpuszczania w skrzydło
czy ościeżnicę.