Pawilon 4, Stoisko 14 - Forum Branżowe

FORUM BRANŻOWE
SZYBY
PRZENIKANIE WILGOCI
Izolacyjne szyby zespolone należą do wyrobów budowlanych objętych obowiązkiem znakowania
znakiem CE lub budowlanym B. Dokumentem odniesienia w obu przypadkach
jest norma PN-EN 1279: „Szkło w budownictwie. Izolacyjne szyby zespolone”.
Zgodnie z PN-EN 1279-5: „Ocena zgodności wyrobu
z normą”, oznacza to, że w celu ustalenia,
czy wyrób jest zgodny z defi nicją izolacyjnych szyb
zespolonych, wstępne badanie typu powinno
potwierdzić spełnienie wymagań podanych w poszczególnych
arkuszach normy. W arkuszu PN-EN
1279-2: „Długotrwała metoda badania i wymagania
dotyczące przenikania wilgoci” wymieniono te
wymagania oraz opisano metody badania izolacyjnych
szyb zespolonych, Gwarantuje to, poprzez
odpowiednią ocenę zgodności z niniejszą normą,
że własności wyrobu w czasie jego użytkowania
pozostaną niezmienione.
Głównym kryterium, ocenianym podczas badań,
jest wskaźnik przenikania wilgoci. Określa on stopień
zdolności sita molekularnego do osuszania
przestrzeni międzyszybowej po zużyciu w standardowych
warunkach starzenia. Istota metody
polega na tym, że zestawy izolacyjnych szyb zespolonych
poddaje się badaniu klimatycznemu,
czyli starzeniu. Odpowiednio mierzy się ich początkowy
i końcowy punkt rosy oraz początkową
i końcową zawartość wilgoci a następnie oblicza
wskaźnik przenikania wilgoci.
Izolacyjne szyby zespolone powinny spełniać swoje
funkcje przez uzasadniony ekonomicznie czas
użytkowania. Dlatego na próbkach dostarczanych
do Laboratorium Badawczego przez producentów
szyb zespolonych i poddawanych badaniom
klimatycznym opisanym w niniejszej części normy,
sprawdza się następujące wartości:
� średni wskaźnik przenikania wilgoci I av z pięciu
próbek, który nie powinien przekraczać
0,20,
� szyba zespolona o najwyższym wskaźniku
przenikania wilgoci powinna mieć wartość I
nieprzekraczającą 0,25.
Próbki do badań dostarczają do Laboratorium
Badawczego producenci izolacyjnych szyb zespolonych.
Zestaw taki składa się z 15 próbek, które
44 styczeń 2008
powinny odpowiadać opisowi systemu, sporządzonemu
dla swojego wyrobu przez każdego producenta.
Szczegóły konstrukcyjne obrzeży i naroży
powinny odpowiadać szczegółom obrzeży oraz
naroży w szybach zespolonych dostarczanych
na rynek. Próbki zbudowane są z dwóch przezroczystych
tafl i szkła fl oat o grubości 4 mm i mają
wymiary:
Przegląd warunków klimatycznych w komorze
Θ [ o C]
60
40
20
0
-20
1 2 3
Θ h = (53,0±1,0) o C
Θ l = (18,0±2,0) o C
peraturze otoczenia 23±2°C, przy wilgotności
względnej 50±5 proc. Kolejnym krokiem jest zbadanie
temperatury punktu rosy na wszystkich 15
próbkach. Również ten pomiar przeprowadza
się w normalnych warunkach laboratoryjnych.
Naczynie oziębiające przykłada się do powierzchni
szkła w środku szyby zespolonej. Napełnia się
je etanolem i wkłada do niego termometr. Wrzuca
się do etanolu stopniowo, z określoną prędkością,
pokruszony suchy lód i obserwuje nieprzerwanie
wewnętrzną powierzchnię szkła. Gdy tylko wystąpi
skroplenie, odczytuje się temperaturę cieczy
Θ c = (58,0±0,5) o C
Θ jest temperaturą szkła próbki położonej centralnie
1 – 56 temperaturowych cykli dwunastogodzinnych (4 tygodnie)
2 – odstęp czasu od 2 do 4 godzin na przeniesienie próbek z jednej komory do
drugiej, gdy używa się dwóch komór
3 – 1176±4 h stałej temperatury i wilgotności względnej r.h. ≥95 proc.
(7 tygodni)
� długość 502±2 mm,
� szerokość 352±2 mm.
Odstęp między szybami wynosi 12 mm. Przestrzeń
międzyszybowa jest wypełniona powietrzem.
Po dostarczeniu do Laboratorium próbki należy
klimatyzować przez co najmniej 2 tygodnie w normalnych
warunkach laboratoryjnych, czyli w tem-
oziębiającej. Temperatura ta jest temperaturą
punktu rosy.
Kolejnym krokiem jest ponumerowanie próbek
zgodnie z wartościami punktu rosy, zaczynając
od najwyższej wartości jako numer 1 a kończąc
na najniższej wartości jako numerze 15. Szyby zespolone
o wartościach punktu rosy poniżej -60°C
numeruje się losowo. Następnie przeznacza się
f