Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Dawid przygotował budulec i zebrał wszelkie skarby oraz sporządził plany według<br />
wskazówek Boga. Patrz 1 Kronik 28,12-19. Salomon, najmądrzejszy król Izraela, dokończył<br />
dzieła. Świątynia była najwspanialszą budowlą, jaką kiedykolwiek widział świat. {WB<br />
16.1}<br />
Pan przez proroka Aggeusza tak powiedział o drugiej świątyni: „Przyszła chwała tego<br />
domu będzie większa niż dawna (...). Poruszę wszystkie narody tak, że napłyną<br />
kosztowności wszystkich narodów i napełnią ten dom chwałą — mówi Pan<br />
Zastępów”. Aggeusza 2,7.9. {WB 16.2}<br />
Po zburzeniu świątyni przez Nebukadnesara odbudowano ją znowu około 500 roku<br />
przed Chr. Odbudował ją naród, który wrócił z długoletniej niewoli do zniszczonego kraju.<br />
Byli wśród nich starcy, którzy oglądali wspaniałość świątyni zbudowanej przez Salomona i<br />
którzy przy budowie nowej świątyni płakali widząc, że nie dorównuje ona świetności<br />
poprzedniej. Panujące wtedy nastroje dobitnie opisuje prorok, mówiąc: „Czy pozostał<br />
jeszcze wśród was ktoś, kto widział ten dom w jego dawnej chwale? A jakim się wam dziś<br />
przedstawia! Czy to, co tu jest, nie wygląda w waszych oczach jako nic?” Aggeusza<br />
2,3; Ezdrasza 3,12. Wówczas Pan przyrzekł, że wspaniałość tego drugiego przybytku będzie<br />
przewyższała wspaniałość pierwszego. {WB 16.3}<br />
Blask drugiej świątyni nie dorównał jednak poprzedniej, nie była ona też uświęcona<br />
widzialnymi znakami Bożej obecności, które były właściwe pierwszemu przybytkowi. Przy<br />
poświęceniu drugiej świątyni nie objawiła się ta nadnaturalna moc, która miała miejsce przy<br />
poświęceniu pierwszej, kiedy to obłok wspaniałości napełnił nowo zbudowaną świątynię, a<br />
z nieba spadł ogień, by zapalić ofiarę na ołtarzu. Szekina nie królowała już między<br />
cherubinami w miejscu najświętszym, nie było skrzyni przymierza, ubłagalni i tablic<br />
świadectwa. Nie odpowiadał też głos z nieba, kiedy kapłan pytał się o wolę Bożą. {WB<br />
16.4}<br />
Przez wiele wieków Żydzi na próżno starali się wykazać, w czym wypełniła się<br />
obietnica dana im przez Aggeusza. Pycha i niewiara tak oślepiły ich umysły, że nie mogli<br />
zrozumieć prawdziwego znaczenia słów proroka. Druga świątynia nie miała być uświęcona<br />
przez obłok wspaniałości Jahwe, lecz przez osobistą obecność Tego, w którym mieszka<br />
pełnia Bóstwa cieleśnie, który sam był Bogiem objawionym w ciele. „Najlepszy Dar Nieba”<br />
rzeczywiście przyszedł do swojej świątyni, kiedy to Człowiek z Nazaretu uczył i uzdrawiał<br />
w świątynnych przedsionkach. To właśnie dzięki obecności Chrystusa druga świątynia była<br />
wspanialsza od pierwszej, ale Izrael odrzucił ten Dar Nieba. Wraz z odejściem pokornego<br />
Nauczyciela, który tego dnia wyszedł przez Złotą Bramę, na zawsze znikła wspaniałość<br />
świątyni. Spełniły się słowa Zbawiciela: „Oto dom wasz pusty zostanie”. Mateusza<br />
23,38. {WB 16.5}<br />
10
Change language