Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
zwieść wyznawców Chrystusa, znikłaby ich siła, wytrwałość, stanowczość i łatwo by się<br />
stali jego łupem. {WB 25.4}<br />
Chytrością więc począł osiągać to, czego nie zdobył gwałtem. Prześladowania ustały, a<br />
ich miejsce zajęły niebezpieczne pragnienia ziemskich nagród i światowej czci. Wielu<br />
pogan przyjmowało tylko część chrześcijańskiej wiary, odrzucając resztę prawdy.<br />
Oświadczali, że uznają Jezusa jako Syna Bożego i wierzą w Jego śmierć oraz<br />
zmartwychwstanie, lecz nie wyznawali swych grzechów, bowiem nie odczuwali<br />
konieczności skruchy i zmiany serca. Gotowi byli na ustępstwa i to samo proponowali<br />
chrześcijanom, aby wszystkich połączyć w jedno wyznanie. {WB 25.5}<br />
Kościołowi groziło teraz wielkie niebezpieczeństwo, więzienie, prześladowanie, ogień i<br />
miecz były w stosunku do niego błogosławieństwem. Część chrześcijan stała mocno w<br />
wierze, zdecydowanie przeciwstawiając się wszelkim kompromisom. Inni godzili się na<br />
ustępstwa i łączyli z tymi, którzy połowicznie przyjęli chrześcijaństwo, twierdząc, że będzie<br />
to środkiem do ich pełnego nawrócenia. Dla wiernych naśladowców Chrystusa był to czas<br />
wielkiej próby. Pod płaszczykiem pozornego chrześcijaństwa szatan zakradał się do<br />
Kościoła, by sfałszować wiarę i odwrócić umysły ludzi od słowa prawdy. {WB 25.6}<br />
Większość chrześcijan w końcu przystała na obniżenie poziomu swojej wiary. W ten<br />
sposób chrześcijaństwo zjednoczyło się z pogaństwem. Poganie, choć zapewniali, że są<br />
nawróceni, nadal praktykowali swe bałwochwalcze kulty, zmieniając jedynie przedmiot<br />
swego uwielbienia na obrazy Jezusa, a nawet Marii czy świętych. Błędne nauki, zabobony i<br />
ceremonie łączyli z nową wiarą i czcią dla Boga. Zaczyn bałwochwalstwa wniesiony w ten<br />
sposób do Kościoła rozpoczął swą niszczycielską działalność. Gdy naśladowcy Chrystusa<br />
połączyli się z pogaństwem, Kościół chrześcijański począł się rozkładać — stracił swoją<br />
czystość i moc. Mimo to zawsze byli tacy, którzy dochowywali wierności prawdzie i nie<br />
dali się zwieść. Byli wierni Twórcy tej prawdy i czcili tylko jedynego Boga. Wśród<br />
wyznawców Chrystusa zawsze występowały i występują dwie grupy wierzących. Pierwsza<br />
naśladuje Jezusa, usilnie stara się wyzbyć błędów i upodobnić do Zbawiciela, druga unika<br />
jasnych, praktycznych prawd, bo odsłaniają one ich błędy. Nawet wówczas, gdy Kościół<br />
stał na wysokim poziomie wiary, nie tworzyli go wyłącznie szczerzy i czyści duchowo<br />
chrześcijanie. Zbawiciel uczył, że ci, którzy świadomie grzeszą, nie powinni być przyjęci do<br />
Kościoła, a mimo to obcował z ludźmi grzesznymi, dając im możność korzystania z Jego<br />
nauki i przykładu, aby poznali swe grzechy i zapragnęli poprawy. Wśród dwunastu<br />
apostołów był zdrajca. Judasz nie został przyjęty ze względu na przymioty swego<br />
charakteru, ale Jezus włączył go do grona swoich uczniów, aby przez naukę i przykład mógł<br />
zrozumieć, na czym polega chrześcijański charakter, by ujrzał swe grzechy, okazał skruchę i<br />
z pomocą łaski Bożej oczyścił serce przez posłuszeństwo prawdzie. Jednak Judasz nie<br />
chodził w świetle prawdy, które mu tak łaskawie świeciło, ulegał grzechowi i wystawiał się<br />
dobrowolnie na pokusy szatana, dlatego też złe cechy charakteru odniosły w nim<br />
22
Change language