Duchowa Opowieść o Dwóch Miastach
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Król, kler i szlachta musieli ustąpić pod naporem szalejącego ludu. Ścięcie monarchy jeszcze bardziej podnieciło żądzę zemsty. Ci, którzy zadecydowali o jego śmierci, wkrótce sami poszli na szafot. Postanowiono zgładzić wszystkich podejrzanych o wrogość wobec rewolucji. Więzienia były przepełnione, znajdowało się w nich dwieście tysięcy osób jednocześnie. W miastach królestwa działy się potworne rzeczy. Jedno stronnictwo rewolucyjne występowało przeciw drugiemu, a Francja stała się olbrzymim polem walki mas, kierowanych niepohamowanymi namiętnościami. “W Paryżu bunty następowały jedne po drugich, zdawało się, że mieszkańcy podzieleni na mnóstwo zwalczających się stronnictw dążyli do wzajemnego wyniszczenia się”. Aby dopełnić nędzy tej sytuacji, naród został wplątany w długą i niszczycielską wojnę z wielkimi potęgami Europy. “Kraj doszedł prawie do bankructwa, wojsko domagało się zaległego żołdu, Paryżanie głodowali, prowincje były dewastowane przez bandy, a zdobycze cywilizacji ginęły w anarchii i rozpuście.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Duchowa</strong> <strong>Opowieść</strong> o <strong>Dwóch</strong> <strong>Miastach</strong><br />
Rozdział 2 — Pożary Prześladowań<br />
Kiedy Chrystus odsłaniał uczniom los Jerozolimy i zdarzenia poprzedzające Jego<br />
powtórne przyjście, przepowiedział także przyszłe doświadczenia swego ludu, czekające go<br />
na przestrzeni czasu — od wniebowstąpienia Pańskiego, aż do Jego powtórnego przyjścia w<br />
mocy i w chwale, w celu zbawienia ludu. Stojąc na Górze Oliwnej Zbawiciel widział burze,<br />
jakie wkrótce nawiedzą Kościół apostolski, a spoglądając dalej w przyszłość — groźne<br />
chmury, z których w wiekach ciemności i prześladowań spadną gromy na Jego<br />
naśladowców. W kilku krótkich, lecz ważnych zdaniach przepowiedział Jezus, w jakiej<br />
mierze władcy tego świata prześladować będą Kościół Boży. Naśladowcy Chrystusa będą<br />
musieli przejść drogę upokorzeń, szyderstw i cierpień taką, jaką przeszedł ich Mistrz.<br />
Nieprzyjaźń zwrócona przeciwko Zbawcy świata dotknie także tych, którzy uwierzą w Jego<br />
imię. Mateusza 24,9.21-22. {WB 24.1}<br />
Historia wczesnego Kościoła potwierdza słowa Jezusa. Moce ziemi i piekła połączyły<br />
się przeciwko Chrystusowi i Jego naśladowcom. Pogaństwo było świadome tego, że jeżeli<br />
chrystianizm zwycięży, runą pogańskie świątynie i ołtarze, dlatego też wytężało wszystkie<br />
siły, aby zniszczyć chrześcijan. Zaczęły się prześladowania. Chrześcijanom rabowano<br />
majętności i wypędzano z domostw. Toczyli oni „wielki bój utrapienia”. Hebrajczyków<br />
10,32. Wielu z nich krwią przypieczętowało swą wiarę. Zabijano wszystkich — możnych i<br />
niewolników, bogatych i ubogich, uczonych i ludzi prostych. {WB 24.2}<br />
Prześladowania, zapoczątkowane w czasach Nerona, mniej więcej w tym czasie, gdy<br />
apostoł Paweł poniósł męczeńską śmierć, trwały z większą lub mniejszą gwałtownością<br />
przez długie stulecia. Chrześcijan fałszywie oskarżano o najgorsze przestępstwa, uważano<br />
ich za przyczynę wszelkich nieszczęść, głodu, zarazy, trzęsienia ziemi. Ponieważ stali się<br />
przedmiotem ogólnej nienawiści i podejrzeń znalazło się wielu oskarżycieli, którzy dla<br />
pieniędzy zdradzali niewinnych. Sądzono chrześcijan jako wrogów cesarstwa, nieprzyjaciół<br />
religii i wyrzutków społeczeństwa. Wielu rzucano dzikim zwierzętom na pożarcie albo<br />
żywcem palono w rzymskich amfiteatrach. Niektórych krzyżowano, innych, zaszytych w<br />
skóry dzikich zwierząt, rzucano na arenę, gdzie rozszarpywały ich psy. Cierpienia i śmierć<br />
wyznawców Chrystusa stały się publiczną rozrywką. Tłumy przychodziły na miejsca, gdzie<br />
tracono chrześcijan, aby ucieszyć oczy widokiem mąk skazańców. Cierpienia umierających<br />
witano oklaskami i śmiechem. {WB 24.3}<br />
Gdziekolwiek chrześcijanie szukali ukrycia, polowano na nich, jak na dzikie zwierzęta.<br />
Tropieni ukrywali się na pustyniach i w opuszczonych miejscach. „Byli kamienowani,<br />
paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali się w owczych i kozich skórach, wyzuci<br />
ze wszystkiego, uciskani, poniewierani; ci, których świat nie był godny, tułali się po<br />
pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi”. Hebrajczyków 11,37-38.<br />
Katakumby były wtedy schronieniem dla wielu z nich. Pod wzgórzami, za murami Rzymu,<br />
20
Change language