POMPA FUNEBRIS

9. Wigilia odprawiana przy ciele zmarłego. Inicjał R[equiem]. Missale,
ok. 1460
niają się w całej Europie proste i klasycyzujące epicedia, w których
mitologia pełni rolę „służebną" względem Chrystusa i Marii,
a consolatio zamienia się w chrześcijańską modlitwę. Poeci
będą odtąd opisywać chrześcijańską ceremonię pogrzebu, a nie,
jak poprzednio — nawiązując do średniowiecznych medytacji
o śmierci — obrzędy pogańskie. Powszechna w całej Europie od
początków XVII w. znajomość zwyczajów pogrzebu antycznego
opierała się zarówno na łacińskiej i nowołacińskiej poezji funeralnej,
jak i na „naukowych" publikacjach m.in. Gyraldusa, Guicharda
i Kirchmanna.
Można wyodrębnić dwa różne etapy adaptowania tradycji
antycznej do chrześcijańskiego pogrzebu nowożytnego: pierwszy
(w okresie wczesnego chrześcijaństwa) — charakteryzuje przetrwanie
obyczajów rzymskich, drugi (po poł. XV w.) — związany
jest z humanistyczną wiedzą o antyku.
)26(