Pro Lusatia - Instytut Historii Uniwersytetu Opolskiego - Uniwersytet ...

přewjele, hdyž pak, potom měješe tež něšto rjec. Wobžaruju, zo
sym přemało tón był, kotryž je so jeho prašał, zo by nětko wjac
wo nim wědźał. W pomjatku wostanu mi Leszekowej so swěćacej
woči, hdyž so wjeseleše, hdyž radowaše so na rjanej ideji, na zajimawej
rozmołwje, na poradźenym zarjadowanju...
Nětko hakle sej wuwědomnju, zo słuša přećel Leszek hižo do
kruha swěrnych přećelow Serbow, kotřiž běchu před nim a kotřiž
na dobro našeho ludu spomožnje skutkowachu.
Naspomnić chcu jenož třoch, kaž běše to Edmund Osmańczyk,
čłon Zwjazka Polakow w Němskej a redaktor časopisa „Młody
Polak w Niemczech”, Rychard Haiduk, politikar
a nic naposled Wylhelm Scewczyk, literat, kotryž je serbsku literaturu
do pólsćiny přełožował. Bohužel je přećel Leszek tutym
kruhu najmłódši, jemu běše najmjenje časa popřate za nas skutkować
móc, a tola je wjele zeskutkownił.
Z prof. Leszekom Kuberskim zhubimy nadźije połneho wědomostnika,
wěrneho a swěrneho młodeho přećela Serbow, kotrež je
na wšelakore wašnje wjele na dobreho našeho luda činił a zeskutkownił.
Dźakliwje a w česćownosći na njeho spominamy.
Tom 6
- 5 -