26.04.2013 Aufrufe

Llibret - Gran Teatre del Liceu

Llibret - Gran Teatre del Liceu

Llibret - Gran Teatre del Liceu

MEHR ANZEIGEN
WENIGER ANZEIGEN

Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.

YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.

Vorspiel<br />

DRITTER AUFZUG<br />

Im Gebiete des Grales. Freie, anmutige<br />

Frühlinsgegend mit nach dem Hintergrunde<br />

zu sanft ansteigender Blumenaue. Den<br />

Vordergrund nimmt der Saum des Waldes<br />

ein, der sich nach rechts zu aufsteigendem<br />

Felsengrund ausdehnt. Im Vordergrunde, an<br />

der Waldseite, ein Quell; ihm gegenüber,<br />

etwas tiefer, eine schlichte Einsiedlerhütte, an<br />

einen Felsblock gelehnt. Frühester Morgen.<br />

Gurnemanz, zum hohen Greise gealtert, als<br />

Einsiedler, nur in das Hemd der Gralsritter<br />

gekleideit, tritt aus der Hütte und lauscht.<br />

Gurnemanz<br />

Von dorther kam das Stöhnen.<br />

So jammervoll klagt kein Wild,<br />

und gewiss gar nicht am heiligsten Morgen<br />

heut. -<br />

(Dumpfes Stöhnen von Kundrys Stimme.)<br />

Mich dünkt, ich kenne diesen Klageruf.<br />

(Gurnemanz schreitet entschlossen einer<br />

Dornenhecke auf der Seite zu: diese ist<br />

gänzlich überwachsen; er reisst mit Gewalt das<br />

Gestrüpp auseinander, dann hält er plötzlich<br />

an.)<br />

Ha! Sie - wieder da?<br />

Das winterlich rauhe Gedörn’<br />

hielt sie verdeckt: wie lang schon? -<br />

Auf! - Kundry! - Auf!<br />

Der Winter floh, und Lenz ist da!<br />

(Er zieht Kundry, ganz erstarrt und leblos, aus<br />

dem Gebüsch hervor und trägt sie auf einen<br />

nahen Grashügel.)<br />

Erwache! Erwache dem Lenz!<br />

Kalt uns starr!<br />

Diesmal hielt ich sie wohl für tot :doch<br />

war’s ihr Stöhnen, was ich vernahm?<br />

(Gurnemanz reibt der erstarrt vor ihm<br />

ausgestreckten Kundry stark die Hände<br />

und Schläfe und bemüht sich in allem, die<br />

Preludi orquestral<br />

ACTE III<br />

<strong>Llibret</strong> 191<br />

En els dominis <strong>del</strong> Graal. Una paisatge<br />

primaveral, obert i alegre, amb una prada<br />

florida que s’enfila cap al fons. El primer terme<br />

l’ocupa el llindar d’un bosc que s’estén cap<br />

al cantó dret. En primer pla a la banda <strong>del</strong><br />

bosc hi ha una font; al seu davant, un poc més<br />

avall, una simple cabana d’ermità adossada<br />

a la roca. Primera hora <strong>del</strong> matí. Gurnemanz,<br />

ja molt vell, com un ermità, vestit només amb<br />

la túnica <strong>del</strong>s cavallers <strong>del</strong> Graal, surt de la<br />

cabana i para l’orella.<br />

Gurnemanz<br />

És d’allí que venia el gemec.<br />

Cap bèstia no es plany tan llastimosament,<br />

i encara menys avui, en aquest matí sagrat...<br />

(Se sent un sord gemec de Kundry.)<br />

Em penso que conec aquest crit planyívol.<br />

(Gurnemanz es dirigeix decididament cap a<br />

un matoll espinós situat al costat, que regira<br />

totalment; aparta amb força la malesa i s’atura<br />

sobtadament.)<br />

Ah! És ella! De nou aquí?<br />

Les rudes mates hivernals<br />

la recobrien: quant temps deu fer?<br />

Lleva’t, Kundry! Amunt!<br />

Ha fugit l’hivern i la primavera és aquí!<br />

(Arrossega Kundry fora <strong>del</strong> matoll, erta i<br />

atuïda, i la deixa sobre un tou d’herba allà a<br />

prop.)<br />

Desperta! Desperta amb la primavera!<br />

Freda i erta!<br />

Aquest cop diria que és morta,<br />

però que no he sentit abans el seu gemec?<br />

(Gurnemanz li frega vigorosament les mans<br />

i les temples, li alena a la cara i intenta<br />

reanimar-la amb tot el que pot. A poc a poc<br />

sembla que la vida se li desperta. Quan obre<br />

els ulls finalment, deixa anar un crit. Com en

Hurra! Ihre Datei wurde hochgeladen und ist bereit für die Veröffentlichung.

Erfolgreich gespeichert!

Leider ist etwas schief gelaufen!