o_195onl4mse8q1rfc16lr12801c8da.pdf

28
Zoustand, datt ich sollt musse waarden,
bis se an d’Rei gesatt wirren. Et hat
gedauert a gedauert, a wi ich dann
endlich eng Klarinette krut wor ich
mer gar net sëcher, op se o wirklich
an d’Rei gesatt wor. Mäi Frënd Lucien
kruut o eng, a mer zwee hann dann du
probéiert, trainéiert doheem oder bei
eis an der Wirtschaft, all d’Lektionen op
an aaf an aaf an op, a firr aan allem
de Konterschlag: hum ta ta, hum
ta ta …. A wi datt esu ziämlich
geklappt hat, kumme mer dann
op d’Pult an di grouss Musik
am Musiksall an der Gemeng
(Proufsall säit 1929).
Do om Pult sutze natirlich lokter eeler
an dichtig Hären, viraan deene mer
musste Respekt han.
A mer han o musste firr déi suargen,
hauptsächlich am Wanter, datt se
waarm sutzen, soss kruten se d´Fangere
stäif, a konnte net spillen!
An der Mëtt vam Sall stung e gruussen
Uawwen, a firr deen ze féideren,
musste mer bäi de Vize-Präsident
a Schrenger Stranen Mich goen firr
säi Leederweelchen mat Holzaaffall
ze laaden. Gläichzäitig fuure mer
bei Briketts Philipp (Geiben Philipp)
laanst an hann do Brikette geladen.
Am Musikssall hat dann Britze Josy,
den homme-à-tout-faire, eis gehollef,
a wann hee grad mol eng Kéiër net
opgepasst hat, dann ha mer engt gutt
dämpicht Feier gemat – Spaass muss
jo o sënn! Iwwrigens, Britze Josy wor en
„halwe“ Musikant däer et bestëmmt net
vill am Land guff. Wann d’Musik op e
Cortège gung, krut de Josy d´Tromm op
de Réck gebonnen, an de Batteur braut
nëmmen drop ze schlon! – kamoud!
Di meest van deenen eelere Musikanten
ha gefëmmt, Päiff, Zigar oder Zigretten,
an datt o an der Prouf. Haten se grad
mol paar Täkt näischt ze spillen, da
guff hurtig e Strap an der Päiff gezujen,
eng Zigrett gedréint oder aan der Zigar
gesuckelt. Hei ans do kunnt een d´Loft
dobanne richtig schnegden. Den een
oder annere Schlesser haat sengt
Pult mat an den Atelier op d’Eiseban
gehollt, an hat sich do eng spezial
Ophänk firr seng Päiff dra geschweest
oder e klengen Äschebecher. Kaum
na virrstellbar hockt, wor, datt o
d’Branntwéngsfläsch an der Prouf net
gefeelt hat. De Sproch ass hockt na
bekannt: Et wor eng gutt Prouf, dräi
Liter!
Andere Zeiten, andere Sitten!
Freizeitgestaltung dazumal!
Da na eng Saach, di eigentlich zwu
Sékten hat: eng gutt an eng manner gutt.
Am sechste Schuljoer hatt de Paschtuer
bäi engem Begreefniss Massdéiner
gebraucht. Hee koum der dann zwee
oder dräi bäi de Schullmeester Schanck
lingen. Dee wor ni fru dodriwwer, mer
ewwer desto mi. Well di Begreefnisser
all ëm halwer éilef woren, wor et
hannendra net mi derwiäert hannescht
an de Sall ze goen! A wa mer da mëttes