Neverin - Schibri-Verlag

24 plAttsnAcKers
Dor kann man noch soväl von räden, oewer
wenn de Männerwelt ihrlich is, denn moet se
anerkennen, dat de Frau doch ümmer noch
dorto verdammt is, oewerall to glieke Tied
to sin. Wen’n sich friegt, denn nimmt`n sich
ümmer vör allens tosamen to maken, jeder
sienen Deel. Doch stillswiegend oewernimmt
de Frau doch dat meiste in’t Olldachsläben.
Wenn uns lütten Butschers rorn orrer Fragen
hemm, to weckwern lopen se denn toierst
– nah Muddern –.
Is dit nich soet, wat Ursula Kurz oewer son
Probelm schräben hett:
Gliek twei?
1. Du, Mudding, wenn ick grötter bün,
denn nähm ick mi as Mann
weil ick em so giern lieden mag
den’n Jens von näbenan.
2. Oh, Dierning, bet dat is sowiet
ward dat noch oft eins Mai
un, uterdäm, tau Friegerie
Dor hüren ümmer twei.
3. Segg Mudding, is dat würklich so,
dat weits du ganz genau?
Na, denn nähm ick mi näben Jens
noch Bastian dortau.
Un wenn dat mit de Friegerie
dann iernst ward, denn
trugen sich de Groten uk
toierst Mudding wat to
vertellen. Ursula Kurz
hett dat so erläwt:
Gaude Utsichten
1. Ach Mudding, ick mücht friegen
un weit nich wat ick dau
Drei Mannslüd kann ick kriegen
tau wän radst du mi tau?
2. Wat meinst d’nähm ick den`n Hanne
mit sine swarte Toll?
Doch schult hei giern nah anne,
Giwwt sick dat nahstens woll?
3. Min Kind, den’n Kierl lat susen
De lött kein Diern in Rauh.
De will mit all blots smusen
dat nimmt in’t Öller tau.
4. Frieg ick denn woll den’n Kuddel?
Oja, dat is ein Mann!
Doch grippt hei nah de Buddel,
Ob sick dat ännern kann?
5. Diern, den’n kannst du afschrieben
Drinkt hei nu Koem un Bier
Lött hei dat nie nich blieben.
Dat ward in’t Öller mihr.
6. Denn bliwwt mi noch de Dieter,
sin Leiw is tru un grot.
Hei is so’n säuten Schieter
Un küßt un drückt mi blot.
7. Ja, Diern, denn nimm man dissen,
wenn ick di recht verstah,
de eigen Frau tau küssen,
dat lött in’t Öller nah.
Ja un wenn denn de Dach kümmt, wo de Dierns orrer Jungs
fl ügge warn un in de Frömd trecken nimmt dat Vaddern sicker
uk mit, oewer dat is nich dormit to verglieken wat Muddern
dörchmakt.
Disse Würd von Elisabeth Mayer fünn ick to schön:
Mien Katrin
1. Mien Diern is hübsch un heit Katrin
se hett Poor rode Schauh,
un wenn se dormit danzen deit,
denn kickt ehr jeder tau.
2. Se is so klauk, mien lütt Katrin
se hett sogar studiert,
se kennt sick ut mit Medizin,
denn dat hett se all liehrt.
3. Nu will se weg, mien lütt Katrin,
will in de grote Stadt,
dat segg ick di, du klauke Diern,
de Stadt hest du bald satt.
4. Du kümmst taurügg, du lütt Katrin,
dat kann nich anners sin?,
ick hal di denn, du leiwe Diern,
Wenn’t sein möt, ut Berlin!