MALLABIKO

7. Testuak
esi(n) neikes ni(k) pagau sati
baten’. ‘Amabost egunekuas pagaute
daukesak’. Bueno, allegau nok
rántxure. Antonio Lárriñe jeunan an
da esa(n) justan.
– A ardi-kánpue ikustok?
– Bai -esa(n) najutzan. Ikusi sera
eingo najuan.
– Aintxe bisio(k) pa beste mallabittar
bat, Antonio Elgezua.
– O, bai –esa(n) najutzan.
Lélengo lo aretxas ei(n) najuan.
An egun bat ei(n) najuan da
gero erun niñunan ara. Ándik asi
giñan gero basoko, Juan Bástaitte,
napar bat eta Juan Jose. Kanperu
ei(n) najuan ordun urtin. Gero, otoñun
esaten dana, negurutz, Juan
Bástaitte tokau jatan. Jesus!
Bágentorrasen da denporaldie
txarra jaunan, edurre, bisustue...Négarres
or jatok:
– Nik étxakixat or kánpue nun
itxi.
Esa(n) najutzan neuk:
– I, dénpora txarra jak, gau txarra
jatok eta sartik or sulue pixkat
éitten daben lekure, -‘wenkerke’
esate(n) jakok, gordelekue-, se gau
txarra jak eta.
Négarres etorri jatan esaten:
– Nik étxakisat or na erretirau.
– Kabuen la letxe -esa(n) najutzan
-ainbeste urte daroiala or da,
émendi(k) beti pasau as arutz da
onutz… sartik ara txamixala kánpuoi
da joko juat nik ara illuntzire.
Hauek ezin ditzaket nik ordaindu
zati batean. Hamabost egunekoarekin
ordainduta dauzkak. Bueno,
ailegatu nauk rantxora. Antonio
Larriñe zegoan han da esan zidaan:
– Ardí-kanpo hura ikusten duk?
– Bai -esan nioan, ikusi zera
egingo nian.
– Hantxe bizi duk, bada, beste
mallabitar bat, Antonio Elgezua.
– O, bai- esan nioan.
Lehenengo harekinxe lo egin
nian.
Han egun bat egin nian eta gero
eraman nintian hara. Handik hasi
gintuan gero basoko, Juan Bastaitte,
nafar bat eta Juan Jose. Kanperu
egin nian urte hartan. Gero udazkenean,
negurantz, Juan Bastaitte
tokatu zitzaidaan. Jesus!
Bagentozaan eta denborale txarra
zegoan, elurra, bisutsa… Negarrez
hor zatorrek:
– Nik ez zakiat kanpoa non utzi
Esan nioan neuk:
– Hi, eguraldi txarra zagok eta
sar ezak hor pixkabat zuloa egiten
duen lekura, -‘Wenkerke’ esaten
zaiok, gordelekua- zeren gau txarra
zagok eta.
Negarrez etorri zitzaidaan esaten:
– Nik ez zakiat nora erretiratu.
– Kabuen la letxe -esan nioan -
hainbeste urte daramaala hor eta,
hemendik beti pasatu haiz harantz
eta honantz…sar ezak hara txamisalera
kanpoa eta joko diat nik
hara iluntzera.
— 222 —