Pola i promieniowanie elektromagnetyczne

nazywany jest impedancją (zawadą). W opisie modelowym przewodzenia prądu zmiennego
przez materiały biologiczne używa się kombinacji wyżej scharakteryzowanych obwodów AC,
jak również kombinacji połączeń poszczególnych elementów obwodu (szeregowo lub
równolegle). Przykład elektrycznego układu zastępczego tkanki wraz z wyrażeniem na
impedancję gałęzi B oraz impedancję całkowitą układu, przedstawiono na Rys. 18.
Z B
S
2
1
2f
C 2
(19)
1
Z
1
R
1
Z B
(20)
Rys. 18. Model elektryczny tkanki. R - opory płynu pozakomórkowego; S - opory cytoplazmy; C - opór
pojemnościowy błony komórkowej; A, B – drogi przewodzenia prądu elektrycznego.
Tkanka równolegle wykazuje własności opornika omowego (przepływ prądu DC)
i pojemnościowego (opór zależy od częstotliwości f prądu AC). Ze szczegółowej analizy
wynika, iż dla niskich i bardzo wysokich częstotliwości prądu dominująca staje się składowa
rzeczywista. Dla przykładu na Rys. 19 przedstawiono pomiar oporności jamy brzusznej
w zależności od częstotliwości prądu oraz podano wartości oporu właściwego w zależności
od częstotliwości prądu dla kilku różnych tkanek ludzkich.
Rys. 19. Zmierzona oporność jamy brzusznej (a) oraz oporność różnych tkanek w zależności od częstotliwości
prądu (b).
22