Pola i promieniowanie elektromagnetyczne

Rys. 22. Schemat budowy defibrylatora wraz z miejscem przyłożenia elektrod na ciele pacjenta.
Elektrokoagulacja.
Jest metodą elektrochirurgii, wykorzystującą działanie prądu elektrycznego zmiennego
o dużej częstotliwości (zakres radiowy). Polega na koagulacji białka za pomocą łuku
elektrycznego i wytwarzanej przez niego wysokiej temperatury (nawet do 200°C).
Elektrokoagulacja jest wykorzystywana w medycynie i kosmetologii w przypadku leczenia
różnych zmian skórnych, usuwaniu zbędnego owłosienia, a także do zamykania naczynek
krwionośnych. Jest to zabieg bezinwazyjny i szybki, który pozwala na uniknięcie sączących
się ran i zakładania szwów. Przeciwskazaniem do stosowania elektrokoagulacji są niektóre
choroby tj. cukrzyca, zaburzenia układu krążenia, nowotwory, jak również stan ciąży,
rozrusznik serca i metalowe implanty w ciele pacjenta. Elektroda jest umieszczana w okolicę
patologicznej zmiany pod znieczuleniem miejscowym, a sam zabieg trwa od kilkunastu minut
do ok. 1 h, w zależności od wielkości zmiany (Rys. 23).
26