Pola i promieniowanie elektromagnetyczne

- cyfry nieparzyste - lewa półkula;
- cyfry parzyste - prawa półkula
- symbole elektrod pochodzą od pierwszych
liter nazw łacińskich poszczególnych okolic
mózgu
- Z - oznacza linię środkową, międzypółkulową
F p- przedczołowa (bieguny czołowe)
F - czołowe
C - centralne (środkowe)
T - skroniowe
T 3 - środkowa
T 5 - tylno-skroniowa
P - ciemieniowe
O - potyliczne
F z - czołowa pośrodkowa
C z - centralna pośrodkowa
P z - ciemieniowa pośrodkowa
P g - elektrody nosowo - gardłowe
A - uszne
C b - móżdżkowe
Rys. 26. System 10-20 rozmieszczenia elektrod.
W EEC stosuje się dwa systemy odprowadzeń: jednobiegunowe (rejestracja zamian napięcia
pomiędzy jedną elektrodą aktywną a punktem odniesienia) lub dwubiegunowe (obie elektrody
są aktywne, a analizowany zapis stanowi różnicę sygnału rejestrowanego przez te elektrody).
Niewielka amplituda mierzonego sygnału (do 100 µV), wymaga zastosowania odpowiednich
wzmacniaczy sygnału. Aparatura do EEC zawiera również układ do pomiaru impedancji
elektrod. Prawidłowa wartość impedancji pomiędzy elektrodą a powierzchnią skóry nie
powinna przekraczać 5 k, aby uzyskać zapis bioaktywności elektrycznej mózgu pozbawiony
zakłóceń sygnału. Podstawowe rejestrowane rytmy zostały sklasyfikowane w Tabeli V.
Obecność rytmów w innych stanach niż wymienione poniżej, jak również pojawianie się iglic
i innych nieprawidłowości w zapisie, może świadczyć o patologicznych zmianach
w funkcjonowaniu mózgu spowodowanych procesem chorobotwórczym.
Tabela V. Podstawowe rytmy czynności bioelektrycznej mózgu.
Rodzaj Częstotliwość Amplituda
Występowanie
rytmu [Hz]
[µV]
alfa 8 13 20 100 stan spoczynkowy (zamknięte oczy) podczas
czuwania; wykształca się w wieku 20 22
beta >13 do 20 świadomy relaks, koncentracja uwagi
theta 4 7 do 30 u dzieci, drzemka, hiperwentylacja, hipnoza
delta