yalnizdegilsinALLAHVARcom

Ayağındaki oku namazda çıkardılar;
Yüce Efendimizi (a.s.m.) rehber edinen ashabının ve Ġslâm büyüklerinin namaz
kılıĢı çok muhteĢemdir.
Ġbn-i Mes‘ud (r.a.) namaza kalktığında Allah korkusundan iki büklüm olur,
namaz kılarken evdekilerin konuĢmalarını bile duymazdı. Hz. Ali Efendimizin (r.a.)
namaz vakti girdiğinde hâli değiĢir, rengi atar ve titrerdi. Sebebi sorulduğunda Ģöyle
derdi:
– Bilmez misiniz ki bu vakit, Allah‘ın yerlere ve göklere teklif edip de onların
yüklenmekten kaçındığı bir emanetin eda vaktidir. Ben bu emaneti yüklenmiĢ
bulunuyorum. Yüklendiğim bu Ġlâhî emaneti en güzel Ģekilde eda edip edemeyeceğimi
de bilmiyorum...
Yine o muhteĢem sahabenin ayağına ok battığında, namazda iken çıkarılmasını
istemiĢti. Çünkü namazda iken bütün zerreleriyle Allah‘a yönelip maddî hiçbir Ģeyi
hissetmediği için bu yola baĢvurmuĢtu. Demek namaza öylesine kendini kaptırmıĢtı ki,
namaz tıpkı ameliyatlardaki anestezi gibi onu kendinden geçiriyor, dünya ile
bağlantısını kesiyordu.
Ayağındaki okun çıkarılması çok uzun sürmüĢtü. Hz. Ali (r.a.), ameliyat
bittiğinde, Ģu soruyu sormuĢtu: Oku çıkardınız mı?
Hz. Fatıma ve Sabah Namazı
Hz. Fatıma Validemiz (r.a.), henüz süt emmekte olan Hazret-i Hüseyin
hastalandığı için sabaha kadar uyuyamamıĢtı. Evlâdının inleyiĢi karĢısında gözlerine
sabaha kadar uyku girmedi. Hz. Hüseyin sabaha doğru bir ara uyur gibi olduğunda,
Hz. Fatıma bulduğu ilk fırsatta kâinatın sahibine yönelerek sabah namazını eda etmiĢti.
Kendisini çaresiz bırakan uykuya ancak bundan sonra vakit ayırabilmiĢti.
Sonra, Mescid-i ġerifte sabah namazını kıldıran Peygamber Efendimiz (a.s.m.), âdeti
üzere onun evine teĢrif etmiĢlerdi. Hazret-i Fatıma Validemizi uyur vaziyette görünce,
onun sabah namazını kılmadığını sandı.
– Ey kızım Fâtıma, Peygamber kızıyım diye sakın namazı terk etme! Beni hak
peygamber olarak gönderen Allah‘a yemin ederim ki, namazını vaktinde kılmadıkça
cennete gireceğini zannetme, diyerek, namazın hiçbir Ģekilde ihmal edilemeyeceğini
belirtti. Buna karĢılık Hz. Fatıma:
– Canım babacığım, sabaha kadar uyumadım. Sabah namazını kılıp yattım,
deme gereği duydu. O zaman Efendimiz (a.s.m.), sevgili kızını Ģöyle müjdeledi:
– Müjdeler olsun sana kızım! Âhirette böyle sıkıntılar
görmeyeceksin. Yaralıyken bile sabah namazını kıldı . Peygamberimizin
(a.s.m.) güzide sahabeleri namaza öylesine önem verirlerdi ki, onun uğrunda hiçbir
engel tanımazlardı. Namaz yolunda savaĢ, yaralanma, ölüm bile vız gelirdi.