Ginące światy

by reszta uciekła bez konsekwencji. Nigdy nie dowiedzieli się
jakim cudem Henryk uspokoił pracowników na tyle, że ci
pozwolili mu odejść nawet bez porządnego lania. Był to jednak
dzień, w którym prababcia Elżbieta zwróciła na niego uwagę po
raz pierwszy. Następnym razem spotkali się już kilka lat później,
na stadionie Gwardii. W lipcu 1928 roku Polacy grali tam ze
Szwedami i pokonali ich 2:1. To było wielkie wydarzenie. Na
trybunach znajdowało się prawie 20 tysięcy widzów. Los sprawił
jednak, że obok Elżbiety i chłopaka z którym wtedy się spotykała,
usiadł Henryk ze swoimi kolegami. Rozpoznali się od razu. Babcia
zawsze powtarzała Kalinie, że to musiał być ten jeden przypadek
na milion, gdzie nie potrzeba słów – trafiła ich miłość od
pierwszego (a w zasadzie drugiego) wejrzenia. Ela z meczu nie
wróciła ze swoją ówczesną randką, a z Henrykiem i od tamtego
dnia stali się nierozłączni. Bardzo szybko wzięli ślub, a ich miłość
zaowocowała siódemką dzieci. W tym babcią Kaliny - Marią.
Stadion Gwardii był zresztą ważnym miejscem dla trzech pokoleń
kobiet w tej rodzinie. Prababcia Elżbieta poznała tu swojego męża,
a babcia Maria chyba wyssała miłość do sportu z mlekiem matki,
bo chodziła na stadion oglądać piłkarzy aż do zakończenia jego
działalności w latach 80. Kalina z rumieńcami wstydu na twarzy,
chodząc po zarośniętych trybunach stadionu, przypomniała sobie,
że i dla niej to miejsce było ważne. To tu, pośród drzew, śmieci
i kamieni całowała się po raz pierwszy w życiu. Z chłopcem,
którego imienia już nawet nie pamięta.
Mała Marysia już od dzieciństwa doświadczała ogromnej miłości
w tej biednej, ale szczęśliwej, górniczej rodzinie. Do końca życia
opowiadała o tym, jak jej mama opiekowała się domem
i pilnowała, by nikt nie chodził głodny ani źle ubrany. Nawet
w czasach największej biedy Elżbieta potrafiła zrobić obiad
z niczego i oprócz wyżywienia dziewięcioosobowej rodziny
karmiła także kolegów jej dzieci, którzy chętnie przychodzili do
domu pełnego ciepła. Gdy na kopalni wybuchł strajk Elżbieta
i mała Marysia codziennie przynosiły ciepłe posiłki dla Henryka
i jego kolegów.
28