boletin noviembre diciembre - Diocese de Ourense

1290 • DICIEMBRE
A INMACULADA CONCEPCIÓN.
8.12.2004
BOLETÍN OFICIAL
Queridos irmáns: fai 150 anos, o Beato Pío IX, apoiado nunha conciencia crecente
do pobo de Deus e dos teólogos, declarou dogma de fe, o 8 de decembro de 1854, que
a Virxe María, Nai de Xesuscristo, o noso Deus e Salvador, foi «chea de gracia»
dende o primeiro momento da súa existencia e concibida sen pecado orixinal, en
virtude dos méritos do seu Fillo (cf. Dz 2803).
Esta fe é o fundamento da solemnidade que hoxe celebramos, dentro do tempo de
Advento. Non se trata dunha paréntese no Advento, aínda que hoxe resoa de modo
especial, a ledicia do «Gloria» e «Aleluia», que non entra no mencionado tempo. O
mesmo digamos da cor branca das vestiduras litúrxicas e o adorno máis rico das
igrexas.
María é quen mellor viviu, ó longo da súa peregrinación de fe, a espera do Mesías
e quen lle preparou como ninguén os camiños. María é quen mellor o recibiu na
Palabra e quen mellor o acolleu no seu seo. María camiñou con El no seu ventre, a
casa de Sabela e robusteceu a fe da súa curmá para que tamén ela o acollese, presente
no seo da «humilde escrava do Señor».
A festa da Inmaculada Concepción lévanos, antes que nada, ó plano eterno de
Deus, á súa vontade de salvar á humanidade e ó triunfo da Pascua de Xesuscristo,
aplicado, en primeiro lugar, a quen estaba chamada a se-la súa Nai.
A lectura da Xénese (3, 9-15.20) sitúa no mesmo escenario do primeiro pecado da
humanidade, enganada polo demo, o «protoevanxeo» da salvación, por parte de
Deus. A serpe é declarada maldita, a muller e a súa estirpe ferirán á serpe na súa
cabeza. A muller, enganada e portadora de morte, é Eva e María é contemplada polos
SS. Pais como a Nai que enxendra vida e comunica ós seus fillos. Hai neste texto un
anuncio lonxano e velado daquela que, por gracia de Deus, dará a luz ó que vencerá
á serpe, mentireira dende o principio (Cf. Redemptoris Mater n 7). Nai e Fillo
restablecerán a gracia, que o primeiro Adán e Eva nos arrebataron.
O Salmo responsorial (97) proclama hoxe con desbordante gozo: «Cantádelle ó
Señor unha cantiga nova, porque fixo marabillas». A gran marabilla é que Deus
preparou a María, dende o primeiro momento da súa concepción, como a criatura
santa e chea de gracia que sería unha digna Nai para o seu Fillo (Cf. Pref.).Con elo,
Deus «acordouse da súa misericordia e a súa fidelidade en favor da casa de Israel»
e en ben de toda a humanidade.
É a gran victoria de Deus sobre o mal e o pecado, que xa se fixo presente dende
os albores da creación, entrou no mundo pola desobediencia do primeiro Adán e Eva.
Esta loita encarnizada continúa no mundo e continuará. Abonda con olla-la forza que
o «misterio de iniquidade» posúe hoxe entre os mortais. Pero tamén hoxe, os cristiáns
cremos que, por María e por Xesuscristo, entrou no mundo a victoria da paixón e
resurrección do Señor e que, apoiados nela, venceremos. No Evanxeo que proclamamos.
María é saudada polo arcánxo Gabriel cunha marabillosa expresión, que revela