boletin noviembre diciembre - Diocese de Ourense

1294 • DICIEMBRE
BOLETÍN OFICIAL
e prepara-lo Nadal. Ela é a un tempo discípula e mestra na escola do Evanxeo xunto
ó seu Fillo. Ela mellor que ninguén nos ensina a vivi-lo Evanxeo, porque despois do
seu Fillo é a súa mellor imaxe.
Hoxe damos gracias a Deus con toda a Igrexa polas marabillas que obrou en María
e por aquelas que, se somos fieis, obrará tamén en nós.
DOMINGO III. DE ADVENTO.
Queridos irmáns: Un novo domingo somos convidados polo Pai a celebra-lo
misterio pascual do seu Fillo, na gracia do Espírito Santo. Esta é a reunión gozosa
dos que crendo en Xesús, respondemos á súa invitación semanal de celebra-la
Eucaristía. Nela somos Igrexa orante, comunidade que escoita a Palabra de Deus,
unidos a Cristo sacerdote, que se ofrece e ofrécenos con El, para alimentarnos no
banquete do seu sacrificio: o seu Corpo entregado e o seu Sangue derramado.
Poñamos toda a nosa alma no que escoitamos, dixemos e facemos, intimamente
unidos a Cristo, o noso único Sacerdote e formando un único Corpo cun só corazón
e unha soa alma. Así, a Eucaristía do día do Señor será a fonte límpida dunha vida
cristiá coherente, que se comunica como servicio ó mundo. Abramos ben os oídos
e o corazón para entender máis o que Cristo fai por nós. Que o Espírito Santo nos
introduza no misterio do sacrificio pascual de Xesuscristo e así alimentemos
fondamente a nosa sede de oración, de intimidade con Deus e entrega a tódolos
homes.
O terceiro domingo de Advento é chamado, dende hai tempo, domingo «gaudete»,
que significa «alegrádevos». A celebración ábrese coa antífona de entrada, tomada
da carta de san Paulo ós Filipenses: «Estade sempre ledos no Señor; repítovolo:
estade ledos».... O Advento é un tempo de ledicia porque «o Señor está preto». Está
preto na Eucaristía de cada domingo e está preto a celebración da súa vinda na carne,
na próxima Nadal.
De novo, o profeta Isaías (35, 1-10) describe poeticamente ós desterrados de
Babilonia, a inmensa ledicia do retorno á terra amada. No retorno «o deserto e o ermo
reloucarán, alegraranse o páramo e a estepa, alegrarase con gozo e ledicia». Nese
camiño xubiloso de Babilonia a Xerusalén todos «verán a gloria do Señor, a beleza
do noso Deus». Por iso o profeta convida ós desterrados a animar e fortalece-la moral
rota polo longo cativerio. «Fortalecede as mans febles, robustecede as xeonllos
vacilantes, dicide ós covardes de corazón: sede fortes, non temades».
O Advento convídanos tamén a nós a este labor de ánimo, de esperanza forte
a pesar dos signos e circunstancias adversas. Deus está con nós, Deus ve e oe,
Deus garda silencio a veces, pero é o Señor. Se somos fieis, se vivimos coheren-