Capo V - Piemunteis.it

1 5 » PARTE PRIMA.
Insì cl dis al sò Turchi, e a fass intende
Subet per 1 Cristian la fama córs ;
I risten smattazzidi, e ben comprende
Ognun, ch*el sta de la sò vita in fors.
Nessun batt el taccón, nè se defende;
Nessun se scfisa, o prega ; alfén socórs
Che vèn da invè mane spéren; ma na bri sa
Ch’ el tarda anmò, l’era el socórs de Pisa.
Gh’era tra lór na putta da marìt,
D’ón gran coràg e d'óna gran beltà;
Ha la sprezza el sò bel, o ’1 gh’è gradìt,
Perchè l’è d’ornamént a l’onestà;
L’è sèmper da per lè, còme ’n remìt,
Scósa per Ì cantón de la sò cà,
Che ne la vói apiàusi, nè zerbén,
Nè mai se ved in porta, o sul lobbién.
Ma l’ è impossìbil de tegni ben scosi
I splendori d’ón volt insì perfèt;
Ma ti, quei sò bei ógi e vergognosi,
Ti stess tei mostri, Amór, a ón zovenèt;
Mò t’ è ón òrb, mò t’è ón Arg, e i tò morosi •
De fai vedè, d’orbìj l’è tò dilèt;
Adèss te fè de quel che na so pòi,
E te fè ved sta flóia da sto flól.
Gh’ àn nom Sofronia e Olìnd costò e costè,
De fede e d’ón paés i van d’ón pass;
Lè l’è bella, lu savi, e cose assè
Lù ’1 voràu, poc el spera e sempr’ el tas ;
Nè ’I sa scovrìss, o n’el s’inscala, e lè
Na se na dà, o na ’1 vede, o n’en fa cas;
E insi, finché sto poverèt l’à amàt
0 da per lii, o mal not, o mal sortàt.
Ménter ebe cór l’avis per la città,
Ch’àbben d’avè i Cristiàn sì gran molestia,
Sofronia l’à in pensé de liberà
El sò pòpol fedél da quela bestia;
La pensa ón pò, la sta sul fà e ne fà,
Che scombàtt el valór co la modestia.
Vence el valór, anzi i se còrden presi,
Perché l’istéss valór se fa modèst.
Da par lè la tól su; el sò volt bel
Gnè ne la sconde, gnè na fa pompara;
La basse i ó&, la lirè zó ’1 sò vèl,
Ma In óna forma manerosa e rara;
Digitized by LjOOQ Le