Capo V - Piemunteis.it

PARTS PIUMA.
Li veste bemdete I è omamét
Ch’a mostra la vertùt de chi li porta;
Quele i è fin'arm adura, che conforta
Contr’al demone brutt e inviperét.
Quei ch’a i v’à méss in có snéveft zendàf,
I è segn de cor segèt, mertificàt
Dal vestimét modèst de ronestai, -
Che spiega al Croseftss el sò travài.
Su la candela ch’i v’à dàft impizza
Un bel segnificàt al gh’à fà | sóra;
Ch’a r è na lis interna che spiandóra,
E a la strada del siél l’ànima indrizza.
Al desfa de U trezze tncadenade,
Deslassàg fó del có i4mpedimé$;
Pensér del mend i salta fó rabiég,
Rei daga jetre quele sforbesade.
Amò n’ài d éf sun quele bele trezze;
Starév trop dina, se voléss repètl
A m’vé sut al gargàt, sa m’ strétte al pél;
Gh’an saràv de cfintà de li belezze!
In quela li monèghe tu tt a un tr à j
Li s’è messe a canta de li orasstà;
I iètre i à fàg la santa vestisslù;
E ’1 vertiivós de zezia fó l 'è anàg.
Restài ilò mé cola boca verta;
LI monègbe, chi s'm iss a scampana,
Chi nava atorne alCoro a bescantà,
Piene d'una legréia liita sp erta...
Oh! oh! só d à | in succia; bija fornita ;
Al vertùvós da bé gh’ò fàft zó i ffis;
Laghe '1 talér de part, e só confùs,
Perché no gb’ò più fi! de fà sta tila.
Inàft perzò de mett in sac la piva,
M’angurarò la lengua de Pi tégola,
Per compì stu descórs cb’ò mòss in tàgola.
De grazia, dèm de scólt una faliva;
0 mond, chi t’a seguita, i è pur màft!
De rose impè t’a dè di grataciii;
Triboi e spi i è sempre i tò trastui,
Amar, e più del tòsseg renegà|.
Resta fó Ilo con tanto dfe bar bazza
Sbefàt da iina zovnina vertùosa !
Gol lagàt té, de Crisi l'è faceia sposa.
Ciapì, de rabia màjet la lenguazza.
Digitized by