10.12.2012 Views

Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko - Hejmo

Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko - Hejmo

Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko - Hejmo

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Malvasta<br />

malgranda malfermaĵo inter la lango kaj la buŝa plafono (I, U)<br />

Mezvasta<br />

Vasta<br />

mezgranda malfermaĵo (E, O)<br />

granda malfermaĵo (A)<br />

<strong>Esperanta</strong> vokalo povas esti:<br />

Antaŭa<br />

la malfermaĵo inter la lango kaj la buŝa plafono estas proksima al la <strong>de</strong>ntoj (I, E)<br />

Malantaŭa<br />

la malfermaĵo inter la lango kaj la buŝa plafono estas malproksima <strong>de</strong> la <strong>de</strong>ntoj (U, O)<br />

La malantaŭaj vokaloj estas preskaŭ ĉiam elparolataj kun rondigitaj lipoj, sed ron<strong>de</strong>co <strong>de</strong> la lipoj<br />

ne estas grava en Esperanto.<br />

Esperanto havas kvin vokalojn.<br />

I malvasta antaŭa<br />

U malvasta malantaŭa<br />

E mezvasta antaŭa<br />

O mezvasta malantaŭa<br />

A vasta (antaŭeco ne gravas ĉe A, ĉar ĝi estas la sola vasta vokalo)<br />

Vokala variado<br />

En lingvo kun nur kvin vokaloj la elparolo povas esti sufiĉe libera. Gravas nur, ke ĉiu vokalo ne<br />

tro proksimiĝu al iu alia el la kvin vokaloj. La ĝusta elparolo <strong>de</strong> vokalo ne estas preciza punkto<br />

en la buŝo, sed povas libere varii inter certaj limoj. Se oni elparolas ie inter tiuj limoj, la elparolo<br />

estas korekta. Sed se oni tro proksimiĝas al la limoj, aŭ transiras ilin, tiam oni riskas<br />

miskomprenon. Iaj reguloj pri diversaj variantoj <strong>de</strong> la vokaloj ne ekzistas, kaj ne estas bezonataj.<br />

(Bedaŭrin<strong>de</strong> PAG rekomendas komplikajn regulojn pri variantoj <strong>de</strong> la vokaloj E kaj O. Tiuj<br />

rekomendoj estas plene fremdaj al Esperanto kaj tre malfacile lerneblaj. La efektiva lingvouzo ne<br />

sekvas ilin.)<br />

La longeco <strong>de</strong> la vokaloj estas en Esperanto tute sensignifa. Oni povas elparoli ilin longe,<br />

mezlonge aŭ mallonge, laŭplaĉe. Vokalo, kiu estas akcentata, estas tamen normale elparolata pli<br />

longe ol senakcenta vokalo (simIla). Sed se sekvas pli ol unu konsonanto, akcenta vokalo ofte ne<br />

longiĝas (rezIsti). Ankaŭ antaŭ C, Ĉ kaj Ĝ multaj elparolas akcentajn vokalojn mallonge (rEĝo).<br />

Ĉiu <strong>Esperanta</strong> vokalo estas elparolata "senmove", kio signifas, ke oni ne aŭ<strong>de</strong>ble movas la<br />

langon <strong>de</strong> unu pozicio en la buŝo al alia pozicio dum la elparolo <strong>de</strong> unu vokalo. Ekzemple E ne<br />

sonu kiel "ej", O ne kiel "oŭ". Pri J kaj Ŭ vidu ĉi-poste ĉe la duonvokaloj.<br />

22

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!